Ubisoft schakelt in september online-diensten 15 games uit, mag dat?

OpenClipart-Vectors / Pixabay

Ubisoft gaat op 1 september de online-diensten van 15 games ontoegankelijk maken, meldde Tweakers zondag. Zeven PC-titels verliezen ook al hun downloadbare content (dlc), zelfs als die al gekocht is. Opvallend is daarbij dat een aantal van deze games momenteel met korting aangeboden wordt, inclusief aanprijzing van hun ‘innovatieve multiplayermodus’ en extra dlc. Je gaat dan dus terug naar enkel single player modus met de basiscontent. Dat roept natuurlijk de vraag op, eh wat krijgen we nou, kan dat zomaar?

Het afsluiten van diensten voor oudere games kan een manier zijn om het bedrijf in korte tijd financieel gezonder en daarmee aantrekkelijker voor een overname te maken, zo sluit het artikel af. En dat is ook niet zo raar, want het in de lucht houden van online games is een dure kwestie met al die servers en bijbehorende infrastructuur. Maar vanuit spelersperspectief is dit wél raar, want je betaalt voor een spel met de belofte van online tegen anderen spelen (én dlc) en die belofte wordt dan eenzijdig ingetrokken.

Mijn cynische opener is dan altijd, welkom in de diensteneconomie. Want zo’n online game is een dienst, en diensten mag je op zeker moment stoppen. Daar hoef je niet eens een reden voor te hebben (zoals dat het onrendabel is), een voldoende lange opzegtermijn en/of een schadevergoeding is juridisch gezien eigenlijk al genoeg.

Maar sinds een tijdje is een online game juridisch gezien wel iets meer dan alleen een dienst. Er is speciale wetgeving in Boek 7 van het Burgerlijk wetboek voor zogeheten overeenkomsten voor de levering van digitale inhoud en digitale diensten tussen handelaren en consumenten. Dat wil zeggen (art. 7:50ab lid 1 sub a BW):

overeenkomsten waarbij de handelaar digitale inhoud of een digitale dienst aan de consument levert of zich ertoe verbindt die te leveren en de consument een prijs of een digitale weergave van waarde betaalt of zich ertoe verbindt die te betalen ongeacht of de digitale inhoud of digitale dienst volgens zijn specificaties is ontwikkeld;
Hierbij geldt een eigen conformiteitsvereiste, art. 7:50ad BW:
De afgeleverde digitale inhoud of digitale dienst moet aan de overeenkomst beantwoorden.
Deze zin kennen we van conformiteit van gewone producten, wat mensen ook wel de “wettelijke garantie” noemen. Het volgende artikel noemt een aantal criteria om te bepalen of een game voldoet:
  • wat betreft de beschrijving, hoeveelheid en kwaliteit, functionaliteit, compatibiliteit, interoperabiliteit en andere kenmerken, voldoen aan de overeenkomst;
  • van updates worden voorzien als bepaald in de overeenkomst;
  • beschikken over de hoeveelheid, kwaliteit en prestatiekenmerken, onder meer met betrekking tot functionaliteit, compatibiliteit, toegankelijkheid, continuïteit en beveiliging, waarover de digitale inhoud of digitale diensten van hetzelfde type gewoonlijk beschikken en die de consument gezien de aard van de digitale inhoud of digitale dienst redelijkerwijs mag verwachten, rekening houdend met publieke mededelingen die zijn gedaan door of namens de handelaar of andere personen in eerdere schakels van de transactieketen, in het bijzonder in reclameboodschappen of op etikettering.
Die laatste is natuurlijk interessant (hoe langer de tekst, hoe meer een jurist er uit kan halen natuurlijk). Want die term continuïteit gaat precies over dit soort situaties: je moet zo’n dienst kunnen afnemen gedurende de tijd die je mag verwachten bij dit soort games, dit platform et cetera. Daar valt dus heel veel over te discussiëren, maar gezien het doel van de achterliggende Europese regels ligt het voor mij voor de hand dat wat Ubisoft van plan is, er voor zorgt dat de games nonconform worden.

Alleen: wat dan? Artikel 7:50ai (haha, hij zei ai; BW) noemt het in mooi juridische taal:

Beantwoordt de afgeleverde digitale inhoud of digitale dienst niet aan de overeenkomst, dan is de consument bevoegd om nakoming te eisen, de prijs te verminderen in evenredigheid met de mate van afwijking van hetgeen is overeengekomen, of de overeenkomst te ontbinden.
Je geld terug is dus een optie, al zullen weinig mensen gaan procederen over deze bedragen – de proceskosten zijn ordegroottes hoger dan de aanschafprijs. Nakoming eisen is interessanter, er is vast een principiële strijder die maatschappelijke gerechtigdheid wil afdwingen. Dan kom je uit bij lid 2:
De consument is bevoegd om nakoming te eisen overeenkomstig lid 1 tenzij dat onmogelijk is of voor de handelaar onevenredige kosten met zich brengt, rekening houdend met alle omstandigheden van het geval, waaronder: a.de waarde die de digitale inhoud of digitale dienst zou hebben wanneer er geen gebrek zou zijn geweest; b.de omvang van het gebrek.
Ubisoft zal bij de online multiplayer variant meteen wijzen op die “onevenredige kosten”, ze zullen vast kunnen aantonen dat gezien het aantal spelers de kosten van de infrastructuur niet redelijk meer zijn. En dat lijkt dus een winnend argument te zijn op grond van de wet.

Afdwingen dat die gekochte dlc gewoon blijft werken lijkt me dan weer niet iets dat “onevenredige kosten” zou moeten kosten. Ik kan niet echt achterhalen waarom dit überhaupt nodig is, het moet te maken hebben met een serverside controle of je nog recht hebt op die dlc lijkt me. Dan zou het uitzetten van die check de simpele oplossing zijn die Ubisoft dan moet maken. Dat is zeker te verdedigen als “herstellen van het gebrek”, maar ook hier zal echt een principezaak nodig zijn bij de rechter om dat af te dwingen.

(De EULA van Ubisoft is hierbij volledig irrelevant gezien art. 7:50ap BW dat bepaalt dat alle bovengenoemde artikelen dwingend recht zijn en dus niet in de overeenkomst uitgesloten mogen worden. En dat Europees recht geldt, volgt weer uit andere Europese regels.)

Arnoud

Mag Destiny achteraf de inhoud van een game aanpassen?

Onlinespelaanbieder Bungie heeft bepaalde spelelementen uit Destiny 2 vergrendeld voor bezitters van de game die niet de nieuwe Curse of Osiris downloadable content kopen, zo las ik bij Tweakers vorige week. Deze spelelementen waren origineel wel inbegrepen, maar wie de aanschaf van deze download weigerde, blijkt niet langer in staat om alle inhoud van het spel te kunnen spelen. Zo moeten spelers nu bijvoorbeeld een power level van 330 hebben om toegang te krijgen tot het onderdeel Prestige Nightfall, maar is zonder de aanschaf van Curse of Osiris is een level boven de 305 niet te halen.

Wanneer je iets koopt, heb je recht op conformiteit (“wettelijke garantie”). Het spel moet dus voldoen aan de redelijkerwijs gewekte verwachtingen, en het lijkt me dat daarbij hoort dat de verhaallijnen en onderdelen die er bij aanschaf in zitten, het gewoon blijven doen. Dat je nadien updates of uitbreidingen kunt kopen voor méér dingen staat daar natuurlijk los van.

En ja, deze regel geldt ook bij aangeschafte spellen. Al in 2012 bepaalde de Hoge Raad dat de regels uit het Burgerlijk Wetboek over koop van spullen ook gelden voor gekochte software. Wel moet het dan gaan om standaardsoftware die je tegen een vaste, eenmalige vergoeding krijgt voor onbepaalde tijd. Je hebt voor dergelijke software dus het recht op een goed product, net zoals bij een nieuwe koelkast.

Wanneer functionaliteit wijzigt bij de aanschaf van een uitbreiding, dan is dat ergens nog wel te billijken mits dat duidelijk bij de aanschaf gemeld werd. Je kiest er dan immers voor om die aanschaf te doen en dus ook om die wijziging voor lief te nemen. Bij deze dlc was daar geen sprake van.

Sterker nog, het probleem hier is niet dat mensen die de dlc kochten ineens minder kunnen, het treft juist mensen die de extra content niet hebben gekocht. Want met de release van deze extra content werden ook de algemene spelregels aangepast, waarmee dus die verhoogde power levels overal ingevoerd werden en je dus niet meer in staat bent het gehele spel te spelen. Dat zou in strijd zijn met die conformiteitseis.

Dit verhaal laat weer een zwakte zien van de recente ontwikkeling om van software een dienst te maken of deze te koppelen aan een online dienst. De koper van een product is stevig beschermd, maar wie een dienst afneemt staat eigenlijk heel erg zwak. Want dienstverleners mogen hun voorwaarden aanpassen, de inhoud van de dienst veranderen en de prijs verhogen als ze daar zin in hebben. En als afnemer kun je eigenlijk alleen opzeggen als je dat niet bevalt. Eisen dat de dienst blijft zoals je was beloofd, is niet juridisch mogelijk.

Arnoud