Tag: Opzeggen

About Opzeggen

Subscribe Feeds

Mag de mIRC-ontwikkelaar de eeuwigdurende licentie intrekken?

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 25 reacties

“Ja sorry, toen ik in 1995 iedereen een eeuwigdurende licentie verkocht voor een eenmalig bedrag, kon ik natuurlijk niet voorzien dat ik in 2022 nog bugs zou zitten fixen.” Aldus mijn parafrase van de mIRC FAQ vraag over waarom de oude licenties niet meer werken. Dat doet raar aan, een beetje het hele punt van eeuwigdurende licenties is dat je plusminus tot in de eeuwigheid aan het werk gaat en maar één keer geld daarvoor krijgt. Doe dat dan niet, zou mijn juridisch advies zijn geweest destijds. Maar goed. Hier zitten we: mag dit?

De softwareapplicatie mIRC is de bekendste client voor internet relay chat (IRC), een gedecentraliseerd chatprotocol waarbij iedereen een eigen server of client kan ontwikkelen. MIRC is opgezet als shareware, je mag het gratis 30 dagen gebruiken maar daarna moet je een licentie kopen. Dat kost 20 dollar en is geen gekke deal, zo werd in 1995 nog voorgespiegeld:

Question: Is this a one time registration? Answer: Yes, this is a one time, life-time registration which will work with current and future versions of mIRC.
De huidige tekst is iets anders:
Question: Will my registration work with newer versions of mIRC? Answer: If you are a home user, your registration entitles you to three years of free updates to new versions of mIRC. If you are a business user, you will need to renew your licenses yearly at a discount.
En nou is dat voor nieuwe klanten natuurlijk prima – niemand heeft recht op de aanbieding van vorige week. Maar het blijkt dat ook bestaande klanten zich opnieuw moeten registreren, met dus die uitleg die ik hierboven aanhaalde:
When I started working on mIRC in 1995, I never expected that I would still be working on it twenty-seven years later. If your registration is over ten years old, if you can, please consider registering again. Your continued support for mIRC would be really appreciated. If you register again, you will receive an updated registration automatically.
Dit is kennelijk de rechtvaardiging om bestaande licentiesleutels niet meer te laten werken. Dat valt verkeerd bij gebruikers, hoewel die er niet zo héél veel meer zijn gezien IRC redelijk in populariteit afgenomen is dankzij de opkomst van diensten als Slack, Discord of WhatsApp. Maar wat kunnen ze eraan doen?

Er lijken geen algemene voorwaarden of een EULA gebruikt te zijn, althans ik kan daar niets over vinden. Maar ook als er ergens een juridisch document was geweest met zo’n standaard “Developer may change the terms at any time”, dan was dit geen heel sterk verhaal geweest. Als je zó duidelijk in je grote letters zegt “lifetime registration” dan kun je dat niet met kleine letters ongedaan maken. Bij ons is dit letterlijk het eerste item op de zwarte lijst van algemene voorwaarden.

Dat wil natuurlijk niet zeggen dat je tot in de eeuwigheid verplicht bent om software te onderhouden. Als je niets expliciet afspreekt, ben je in ieder geval naar Nederlands recht gerechtigd om langlopende (onbepaalde-tijd) contracten op te zeggen. Je moet mensen dan een redelijke opzegtermijn gunnen en afhankelijk van de situatie een schadevergoeding betalen. Het enige is: als je expliciet wel zegt dat het eeuwig is, dan vervalt dat recht.

De enige escape die ik zou kunnen bedenken is dat de ontwikkelaar een nieuw pakket start met andere voorwaarden, en aankondigt dat er geen onderhoud meer op mIRC wordt gedaan. Dat kan wel, als je de bestaande software laat werken en geen harde afspraken hebt over hoe vaak nieuwe updates dan is dat prima.

Arnoud

Ubisoft schakelt in september online-diensten 15 games uit, mag dat?

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 11 reacties
OpenClipart-Vectors / Pixabay

Ubisoft gaat op 1 september de online-diensten van 15 games ontoegankelijk maken, meldde Tweakers zondag. Zeven PC-titels verliezen ook al hun downloadbare content (dlc), zelfs als die al gekocht is. Opvallend is daarbij dat een aantal van deze games momenteel met korting aangeboden wordt, inclusief aanprijzing van hun ‘innovatieve multiplayermodus’ en extra dlc. Je gaat dan dus terug naar enkel single player modus met de basiscontent. Dat roept natuurlijk de vraag op, eh wat krijgen we nou, kan dat zomaar?

Het afsluiten van diensten voor oudere games kan een manier zijn om het bedrijf in korte tijd financieel gezonder en daarmee aantrekkelijker voor een overname te maken, zo sluit het artikel af. En dat is ook niet zo raar, want het in de lucht houden van online games is een dure kwestie met al die servers en bijbehorende infrastructuur. Maar vanuit spelersperspectief is dit wél raar, want je betaalt voor een spel met de belofte van online tegen anderen spelen (én dlc) en die belofte wordt dan eenzijdig ingetrokken.

Mijn cynische opener is dan altijd, welkom in de diensteneconomie. Want zo’n online game is een dienst, en diensten mag je op zeker moment stoppen. Daar hoef je niet eens een reden voor te hebben (zoals dat het onrendabel is), een voldoende lange opzegtermijn en/of een schadevergoeding is juridisch gezien eigenlijk al genoeg.

Maar sinds een tijdje is een online game juridisch gezien wel iets meer dan alleen een dienst. Er is speciale wetgeving in Boek 7 van het Burgerlijk wetboek voor zogeheten overeenkomsten voor de levering van digitale inhoud en digitale diensten tussen handelaren en consumenten. Dat wil zeggen (art. 7:50ab lid 1 sub a BW):

overeenkomsten waarbij de handelaar digitale inhoud of een digitale dienst aan de consument levert of zich ertoe verbindt die te leveren en de consument een prijs of een digitale weergave van waarde betaalt of zich ertoe verbindt die te betalen ongeacht of de digitale inhoud of digitale dienst volgens zijn specificaties is ontwikkeld;
Hierbij geldt een eigen conformiteitsvereiste, art. 7:50ad BW:
De afgeleverde digitale inhoud of digitale dienst moet aan de overeenkomst beantwoorden.
Deze zin kennen we van conformiteit van gewone producten, wat mensen ook wel de “wettelijke garantie” noemen. Het volgende artikel noemt een aantal criteria om te bepalen of een game voldoet:
  • wat betreft de beschrijving, hoeveelheid en kwaliteit, functionaliteit, compatibiliteit, interoperabiliteit en andere kenmerken, voldoen aan de overeenkomst;
  • van updates worden voorzien als bepaald in de overeenkomst;
  • beschikken over de hoeveelheid, kwaliteit en prestatiekenmerken, onder meer met betrekking tot functionaliteit, compatibiliteit, toegankelijkheid, continuïteit en beveiliging, waarover de digitale inhoud of digitale diensten van hetzelfde type gewoonlijk beschikken en die de consument gezien de aard van de digitale inhoud of digitale dienst redelijkerwijs mag verwachten, rekening houdend met publieke mededelingen die zijn gedaan door of namens de handelaar of andere personen in eerdere schakels van de transactieketen, in het bijzonder in reclameboodschappen of op etikettering.
Die laatste is natuurlijk interessant (hoe langer de tekst, hoe meer een jurist er uit kan halen natuurlijk). Want die term continuïteit gaat precies over dit soort situaties: je moet zo’n dienst kunnen afnemen gedurende de tijd die je mag verwachten bij dit soort games, dit platform et cetera. Daar valt dus heel veel over te discussiëren, maar gezien het doel van de achterliggende Europese regels ligt het voor mij voor de hand dat wat Ubisoft van plan is, er voor zorgt dat de games nonconform worden.

Alleen: wat dan? Artikel 7:50ai (haha, hij zei ai; BW) noemt het in mooi juridische taal:

Beantwoordt de afgeleverde digitale inhoud of digitale dienst niet aan de overeenkomst, dan is de consument bevoegd om nakoming te eisen, de prijs te verminderen in evenredigheid met de mate van afwijking van hetgeen is overeengekomen, of de overeenkomst te ontbinden.
Je geld terug is dus een optie, al zullen weinig mensen gaan procederen over deze bedragen – de proceskosten zijn ordegroottes hoger dan de aanschafprijs. Nakoming eisen is interessanter, er is vast een principiële strijder die maatschappelijke gerechtigdheid wil afdwingen. Dan kom je uit bij lid 2:
De consument is bevoegd om nakoming te eisen overeenkomstig lid 1 tenzij dat onmogelijk is of voor de handelaar onevenredige kosten met zich brengt, rekening houdend met alle omstandigheden van het geval, waaronder: a.de waarde die de digitale inhoud of digitale dienst zou hebben wanneer er geen gebrek zou zijn geweest; b.de omvang van het gebrek.
Ubisoft zal bij de online multiplayer variant meteen wijzen op die “onevenredige kosten”, ze zullen vast kunnen aantonen dat gezien het aantal spelers de kosten van de infrastructuur niet redelijk meer zijn. En dat lijkt dus een winnend argument te zijn op grond van de wet.

Afdwingen dat die gekochte dlc gewoon blijft werken lijkt me dan weer niet iets dat “onevenredige kosten” zou moeten kosten. Ik kan niet echt achterhalen waarom dit überhaupt nodig is, het moet te maken hebben met een serverside controle of je nog recht hebt op die dlc lijkt me. Dan zou het uitzetten van die check de simpele oplossing zijn die Ubisoft dan moet maken. Dat is zeker te verdedigen als “herstellen van het gebrek”, maar ook hier zal echt een principezaak nodig zijn bij de rechter om dat af te dwingen.

(De EULA van Ubisoft is hierbij volledig irrelevant gezien art. 7:50ap BW dat bepaalt dat alle bovengenoemde artikelen dwingend recht zijn en dus niet in de overeenkomst uitgesloten mogen worden. En dat Europees recht geldt, volgt weer uit andere Europese regels.)

Arnoud

T-Mobile gekocht door Amerikanen, kan ik mijn contract opzeggen?

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 20 reacties

Een lezer vroeg me:

T-Mobile heeft vandaag bekendgemaakt dat ze (deels) in Amerikaanse handen overgaan (als alles doorgaat). Ik maak me zorgen dat mijn telecomdata dan in de VS terechtkomt, en wil dan ook van provider wisselen. Is dat juridisch haalbaar? De voorwaarden van het bedrijf zeggen er niets over.
Investeerders Apax en Warburg Pincus trekken inderdaad maar liefst 5,1 miljard euro uit voor het telecombedrijf, zo meldden de huidige eigenaren Deutsche Telekom en Tele2 Sverige vorige week. De transactie heeft “geen effect op de proposities en diensten van T-Mobile”, staat in de persverklaring over de overname.

En dat laatste is gelijk een juridisch struikelblok, want we weten dat je telecomcontracten bij een (negatieve) wijziging tussentijds mag opzeggen. Maar een verandering van eigenaarschap bij de dienstverlener is geen wijziging van het contract, het bedrijf T-Mobile blijft als rechtspersoon gewoon bestaan. En als de contracten dan ongewijzigd blijven, dan kun je je niet beroepen op dat opzegrecht.

Algemeen kun je contracten voor telecom (telefonie, internet en dergelijke) na de eerste verlenging per maand opzeggen. Wie dus al enige tijd bij T-Mobile zit en nu weg wil, heeft dat recht. Maar let op: heb je tegen het einde van je contract een mooi aanbod gekregen voor een nieuwe telefoon, extra korting of iets dergelijks, dan heb je juridisch een nieuw contract genomen en mag je niet tussentijds weg.

Ik zie de zorg natuurlijk over Amerikaanse datagraaiers en geheime National Security Letters waarmee je telecomdata door de mallemolen gaat. Maar mijn eerste gedachte daarbij is wel dat de AVG hier toch echt voorgaat, er is werkelijk nul reden waarom abonneedata (inclusief metadata en verkeersgegevens) naar een Amerikaans moederbedrijf zou moeten gaan. Dus dat mag niet.

De toezichthouders moeten de overname nog goedkeuren. En ik kan me goed voorstellen dat omgang met persoonsgegevens een belangrijk aandachtspunt daarbij is.

Arnoud

Apple weigert app-update omdat automatisch verlengen na proefperiode uit staat

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 6 reacties

Apple heeft de update van een yoga-app geweigerd, omdat het bedrijf erachter niet wil dat gebruikers na een proefperiode automatisch gaan betalen tenzij ze annuleren. Dat meldde Tweakers onlangs. Wie apps met een abonnement aan wil bieden in de appstore van Apple, moet dat doen via App Store Connect. In de regels daarvan staat dat klanten die een proefperiode starten automatisch betalende klanten worden tenzij ze zelf opzeggen. Het is dan niet toegestaan om in je app dat anders aan te pakken, jij als publisher van een app moet de leveringsvoorwaarden van App Store Connect ook volgen jegens jouw klanten. Dat is wel ergerlijk gezien de praktijk van een stilzwijgend omgezet proefabonnement sterk negatief wordt ervaren door klanten, en je als bedrijf dus wil kunnen scoren door dat eens niét te doen. Ook vermijd je zo een hoop klachten. Kan dat zomaar?

Het doet wat gek aan dat Apple zich bemoeit met de voorwaarden tussen een app-aanbieder en haar klanten. Maar het is eigenlijk logisch: Apple krijgt 30% van die abonnementsprijs, en heeft er dus belang bij om te zorgen dat haar aanbieders zo veel mogelijk abonnementen afsluiten. En in de VS is het niet verboden om proefabonnementen stilzwijgend om te zetten naar echte (ook niet met een hele korte proeftermijn en een hele hoge prijs) dus het is legaal om zo’n voorwaarde te hebben. En dan dus ook voor Apple om te eisen dat jij die hebt.

Hier in Nederland ligt dat ongeveer hetzelfde, ook met de Wet Van Dam in de hand. De wet kent het concept “proefabonnement” eigenlijk niet. De enige plek waar zoiets voorkomt is op de zwarte lijst voor algemene voorwaarden (art. 6:236 sub s BW), waarin staat dat een abonnement ter kennismaking op bladen en tijdschriften etc niet stilzwijgend omgezet mag worden in een gewoon abonnement. Daaruit volgt dat het bij andere dienstverlening wél mag.

Hooguit kun je je afvragen dat als iemand zegt “proef” abonnement, of daarin besloten ligt dat het omgezet wordt naar een echt abonnement. Als dat niet zo is – en volgens mij is er geen algemene opvatting dat proefabonnementen altijd omgezet worden – dan heb je een probleem. Dat valt dan onder misleidende handelspraktijken want je moet expliciet en duidelijk informeren over essentiële kenmerken, en de duur en verlenging van een dienst valt onder die kenmerken. Als je dus alleen in je AV wat hebt staan over verlenging, is je contract vernietigbaar.

Als de uitleg duidelijk is dan mag het wel, en volgens mij mag je er dan zelfs een jaar van maken. Weliswaar is de bedoeling van de Wet Van Dam dat stilzwijgende verlenging maximaal met een maand mag, maar in de wet (art. 6:237 sub k BW) staat dat dit pas na het eerste jaar de grens is. Ik denk dus dat een omzetting van een proef naar een echt abonnement kan, zolang de totale lengte maar één jaar is en je dus vooraf expliciet bent gewaarschuwd dát het wordt omgezet.

Een probleem daarbij is dat het opzeggen vaak een stuk moeilijker is dan het aangaan. Dat is ook een klacht van die yogaäpp-aanbieder uit het artikel, omdat het opzeggen ook via Apple moet en mensen de knop niet altijd kunnen vinden. Hij krijgt er dan de schuld van. En ik moet zeggen, ik had er ook een lief ding voor over als mijn creditcardmaatschappij bij elke incasso een knopje “Beëindig deze incasso en zeg abonnement op” had in de online omgeving.

Arnoud

Duizenden virtuele konijnen gaan dit weekend dood vanwege de diensteconomie

Geplaatst op in Innovatie, 26 reacties

Dit weekend zullen duizenden virtuele konijnen in Second Life permanent in ‘winterslaap’ gaan, las ik bij Vice. Het gaat om een keiharde en onomkeerbare dood van de gerenderde beestjes – de leverancier achter de Ozimal ‘breedables’ trekt de stekker uit de server waarmee de konijnen periodiek hun virtuele voedsel aangereikt krijgen. En dat krijg je ervan als je van producten naar diensten gaat: als de dienstverlener dan wil stoppen (wat gewoon mag), dan ben je je dure product kwijt.

Second Life is allang geen hype meer, maar wel erg populair bij hen die er meerwaarde in zien. Eén interessant aspect is het fenomeen ‘breedables’. Hierbij koop je een diertje, maar je weet op voorhand niet precies welke eigenschappen het zal hebben. Je kunt het dus opvoeden en zien groeien, en natuurlijk moet je het goed verzorgen en regelmatig voeden. Een populaire leverancier daarvan was dat Ozimal, dat al heel vroeg erg aandoenlijke konijntjes wist te leveren.

Dat voeden gaat niet via Second Life zelf, daar was dus een server van dat Ozimal voor nodig. Dat was meteen ook een deel van het verdienmodel, want eten moet je kopen. Deed je dat niet, dan ging je beestje in winterslaap tot dat er weer eten kwam, en omdat die server nu uit de lucht gaat is die winterslaap nu definitief.

En ja, dat mag zomaar. De reden voor het uitzetten wordt niet genoemd (behalve in een inmiddels weggehaalde blog een cease & desist van iemand met niet nader genoemde reden), maar zelfs als er geen reden is dan mag het. Je kunt van een dienstverlener in het algemeen niet verlangen dat deze tot in lengte van dagen zijn dienstverlening voortzet, zelfs niet als je hem betaalt voor die diensten.

Juridisch gezien is er geen verschil met een telecomleverancier die abonnementen opzegt omdat ze commercieel niet meer haalbaar zijn, of met een schoonmaakbedrijf dat haar diensten staakt of een kapper die met pensioen gaat. Alle drie staan ze in hun recht, en de algemene voorwaarden kunnen daar hooguit in beperkte mate grenzen aan stellen. Maar omdat die vaak door de dienstverlener zelf worden geschreven, is de kans klein dat je daar wat uit kunt halen. Meer dan te veel vooruitbetaald geld terugeisen of de lopende periode mogen uitzitten zit er eigenlijk nooit in.

Of dit een probleem is, weet ik zo niet. Het lijkt me ook wel erg cru om van zo’n bedrijf te eisen dat ze levenslang een server aan laten staan. Hoe lang is levenslang dan immers, en wie gaat dat betalen? En als je zegt, zo lang klanten betalen moet het aan blijven, bij welk minimumaantal klanten mag men dan wél stoppen?

Onrechtvaardig voelt het wel, zeker in dit geval waar het om superschattige konijntjes gaat. Maar ook bij knuffelbare dienstverlening geldt: het mag gewoon. Slaap zacht dus, virtuele beestjes.

Arnoud

Wanneer mag je een online geboekte training of cursus nu annuleren?

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, 10 reacties

stop-bordEen lezer vroeg me:

Ik organiseer cursussen internetgebruik. Die kun je via mijn website boeken, en nu wil iemand zijn deelname gratis annuleren omdat dat zou mogen van de Wet koop op afstand. Maar is dat werkelijk zo?

De Wet koop op afstand, of eigenlijk de regels over overeenkomsten op afstand uit het Burgerlijk Wetboek, gelden ook voor diensten. Je mag in principe alle overeenkomsten die je online sluit, ook weer annuleren en wel kosteloos. Bij diensten gaat de termijn van veertien dagen in op de dag van contractsluiting (art. 6:230o BW), los van wanneer de dienst verricht zou worden.

Er zijn twee uitzonderingen:

  1. Een dienst die binnen de 14 dagen al is afgerond voordat hij wordt geannuleerd – althans wanneer de consument vooraf instemde met die vroege levering én hij heeft verklaard dan ook afstand te doen van zijn annuleringsrecht.
  2. Een dienst over verhuur van accommodatie, vervoer, catering en vrijetijdsbesteding – wanneer al bij het boeken een tijdstip of periode is vastgelegd. En hier zal zo’n cursus op struikelen, want gewoonlijk staat de cursusdatum (of data) er bij.

Sowieso moet het gaan om cursussen of evenementen voor consumenten. Bij een cursus gericht op zzp’ers geldt deze wet immers niet, hoewel je misschien nog een beroep op reflexwerking kunt doen. Maar je moet dan aantonen dat je eigenlijk vergelijkbaar bent met een consument. Ik zou dat lastig vinden bij een zakelijke cursus.

Er is echter nog een mogelijkheid om een cursus te annuleren, en wel eentje die los staat van internet en koop op afstand. Het Hof Arnhem oordeelde in 2012 namelijk dat een cursus een overeenkomst van opdracht is. Het is gewoon dienstverlening zeg maar, net als schoonmaken of een chauffeur inhuren. (Of als SaaS, maar dat is een andere discussie.)

En dat is van belang, want in de wet (art. 7:408 BW staat dat je als opdrachtgever altijd een overeenkomst van opdracht mag annuleren. Wel moet je dan een vergoeding betalen voor de reeds gedane werkzaamheden. Een dienstverlener kan zich daartegen indekken door in zijn algemene voorwaarden dat annuleringsrecht weg te nemen, maar dat mag dan weer niet bij een consument als opdrachtgever.

Arnoud

Wanneer is een bericht per contactformulier aangekomen?

Geplaatst op in Privacy, 21 reacties

mail-to-cc-bccEen lezer vroeg me:

Op 20 juni stuurde ik een opzegbericht via het contactformulier bij een betaalwebsite. Pas drie dagen later kreeg ik een reactie, waarbij ze meteen meldden dat ik te laat was. Maar 20 juni was de laatste dag, dus ik was wél op tijd. Ik kan met een screenshot bewijzen dat ik het formulier heb ingevuld en dat de site daarop meldde dat het bericht is ontvangen. Is dat genoeg bewijslast?

De wet zegt dat wie een bericht verstuurt, moet bewijzen dat het aangekomen is bij de beoogde ontvanger. Bewijzen dat het verzonden is, is daarbij niet genoeg. Zelfs niet bij aangetekende post.

Bij e-mail is bewijs van ontvangst best ingewikkeld. Ik ken eigenlijk maar één manier en dat is dat de ontvanger terugmailt dat hij het heeft gehad. Ja, of je moet met portalen gaan werken waar een derde logt of en zo ja hoe laat het bericht is ingezien door de ontvanger.

Bij een contactformulier is de regel hetzelfde. Maar het bewijs is volgens mij iets makkelijker: vrijwel elk formulier zegt na insturen iets van “Dank u, uw bericht is ontvangen en wij reageren binnen X werkdagen”. Daaruit mag je concluderen dat het bericht ook echt binnengenkomen is. Natuurlijk gaat het bericht vervolgens per mail naar de persoon die er wat mee moet, en die mail kan net zo hard kwijtraken als jouw mail naar info@, maar dat doet er dan niet meer toe. Vanaf ontvangst door het bedrijf is alle vervolgdoorzending hun risico.

Lastig is dan weer wel bewijzen wát er is ontvangen. Want (grote ergernis) je kunt zelden tot nooit vragen om een kopietje naar je eigen mailbox, en “Uw bericht zoals ontvangen staat hieronder” zie je ook vrijwel nooit. Je kunt dan eigenlijk alleen screenshotten (of een filmpje maken) wat je invult en wat het bevestigingsscherm was, en dan moet je maar hopen dat de wederpartij niet gaat roepen dat je die vervalst hebt. Oh, en het filmpje ergens online neerzetten zodat er een onafhankelijke datering is van de inhoud.

Dat gezegd hebbende vind ik het altijd wel heel verstandig om bij zo’n late opzegging er zelf extra bovenop te gaan zitten. Even namailen, drie keer dat formulier insturen of bellen. Want het gedoe om het achteraf recht te trekken is altijd meer dan het gedoe van dat ene telefoontje.

(Terzijde: bewijslast gaat over wie bewijs moet leveren, niet de hoeveelheid bewijs die nodig is.)

Arnoud

Nee, bij opzeggen wegens prijsverhoging geldt géén maand opzegtermijn

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, 18 reacties

sim-telefoon-telfortEen lezer vroeg me:

Op 19 mei heeft Telfort per e-mail aangegeven dat de prijs van mijn internetabonnement per 1 juli a.s. wordt verhoogd. Daarbij werd vermeld dat ik mijn abonnement kosteloos kan aanpassen of opzeggen tot 1 juli 2016. Vervolgens heb ik op 15 juni telefonisch opgezegd, waarop ik een bevestiging kreeg dat mijn abonnement per 15 juli wordt beëindigd. De klantenservice van Telfort gebeld en die zeggen dat een opzegging áltijd dertig dagen opzegtermijn kent. De AV erbij gepakt, maar dat mocht niet baten. Wat kan ik nu doen?

Bij een normale opzegging van een telefoniecontract geldt inderdaad een opzegtermijn van dertig dagen vanaf de dag waarop je de opzegging doorgeeft (art. 7.2a lid 3 Telecomwet). Maar het gaat hier niet om een normale opzegging; een telecomcontract mogen opzeggen is een wettelijk recht wanneer de aanbieder het contract wijzigt.

Bij een contractswijziging (waar ook een prijsverhoging onder valt) mag je altijd opzeggen. Het moment waarop die opzegging effect heeft, is het moment waarop die wijziging in werking zou treden. Dat is hier dus 1 juli, en je mag dus op 30 juni nog opzeggen om vervolgens een dag later van je contract af te zijn.

De wet (art. 7.2 Telecomwet) zegt niet expliciet dat de opzegging ingaat er datum contractswijziging. Dat is wel zo logisch, het hele idee is immers dat je kunt opzeggen om niet aan de nieuwe regels gebonden te zijn. Gelukkig is bij Telfort dit geen discussie, want in hun AV staat letterlijk:

16.4. Indien een Klant een wijziging, die betrekking heeft op een door hem afgenomen Dienst, niet wenst te accepteren, kan hij de Overeenkomst met betrekking tot die Dienst schriftelijk beëindigen met ingang van de datum waarop de wijziging van kracht wordt. De schriftelijke opzegging dient voor de ingangsdatum van de wijziging door Telfort te zijn ontvangen.

Mijn cursivering. Dus hoe de klantenservice erbij komt dat er een maand opzegtermijn geldt en je daarmee op 15 juli uitkomt, is me een volslagen raadsel.

Het vervelende is, wat doe je nu praktisch als de klantenservice blijft bij die 15 juli. Je automatische incasso intrekken en handmatig nog een halve maand betalen (15 juni tot 1 juli) levert juridisch het correcte resultaat op. Maar ik gok zomaar dat er dan een incassoprocedure begint met mogelijk een notering bij Preventel. En heb je daar zin in voor die beperkte hoeveelheid geld?

Arnoud

Mag T-Mobile haar Flex en Relax-abonnementen zomaar opzeggen?

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, 170 reacties

t-mobile-akkoor.pngT-Mobile gaat klanten die nog een Flex- of Relax-abonnement hebben, waarbij het beltegoed ‘onbeperkt en voor altijd’ houdbaar blijft, overzetten naar een ander abonnement, las ik bij Tweakers. Het gaat in totaal om meer dan 80.000 abonnees, die hun opgebouwde beltegoed kwijtraken. Volgens T-Mobile wil men van deze abonnementen af omdat de achterliggende techniek verouderd is, en bieden ze een passend alternatief door een goedkoper abonnement aan te bieden dat ook onbeperkt lijkt te zijn. Maar mag dat zomaar?

Nee, niets in het recht mag zomaar. Er mag veel, maar dat is altijd met belangenafwegingen en redelijkheid omgeven. Het komt dus altijd neer op een afweging: hoe hard was de afspraak, waar zitten we ondertussen en hoe redelijk is het nog om het bedrijf aan dit contract te houden?

Ik kan flauw doen en zeggen, een telecomboer mag altijd de contracten wijzigen mits ze je met een maand vooraankondiging laten gaan als je dat wilt (art. 7.2a Telecomwet) maar daar is tegenin te brengen dat dat artikel niet bedoeld is voor het opzeggen van contracten. Het volledig herschrijven van een contract is trouwens een onredelijk bezwarende algemene voorwaarde (art. 6:236 sub a BW) dus T-Mobile kan niet zeggen, wij mogen de contracten herzien dus we herzien ze bij deze tot “u heeft geen contract meer”.

We moeten dus terug naar algemene principes uit het recht. Oké, dat kan. In het algemeen heeft de Hoge Raad al diverse malen bepaald dat duurovereenkomsten (contracten voor onbepaalde tijd) in principe altijd mogen worden opgezegd. Ik citeer even de juridische mond vol:

Of, en zo ja onder welke voorwaarden, een dergelijke overeenkomst opzegbaar is, wordt bepaald door de inhoud daarvan en door de van toepassing zijnde wettelijke bepalingen. Indien, zoals hier, wet en overeenkomst niet voorzien in een regeling van de opzegging, geldt dat de overeenkomst in beginsel opzegbaar is. De eisen van redelijkheid en billijkheid kunnen in verband met de aard en inhoud van de overeenkomst en de omstandigheden van het geval meebrengen dat opzegging slechts mogelijk is indien een voldoende zwaarwegende grond voor de opzegging bestaat. Uit diezelfde eisen kan, eveneens in verband met de aard en inhoud van de overeenkomst en de omstandigheden van het geval, voortvloeien dat een bepaalde opzegtermijn in acht moet worden genomen of dat de opzegging gepaard moet gaan met het aanbod tot betaling van een (schade)vergoeding.

In iets behapbaarder formaat:

  1. Als de overeenkomst bepaalt hoe er mag worden opgezegd, dan is dat leidend.
  2. Als de overeenkomst niets zegt over opzeggen, dan mag er worden opgezegd.
  3. In beide gevallen kan het zijn dat opzeggen alleen redelijk is wanneer
    1. men een voldoende zwaarwegende grond heeft, en/of*
    2. men een voldoende lange opzegtermijn hanteert, en/of
    3. men een schadevergoeding aan de wederpartij moet betalen.

(* Ik zeg en/of hoewel in het Nederlands ‘of’ altijd ‘en/of’ betekent – Ruud corrigeer me als ik het fout heb alsjeblieft. Het is een ICT-blog hier dus voor de zekerheid toch maar en/of.)

Goed. Wat zegt de overeenkomst? De algemene voorwaarden (PDF) van de telecomboer zeggen niets over zomaar opzeggen door T-Mobile. Het enige dat er staat, is dat het abonnement onbepaalde tijd wordt na de eerste periode en dat T-Mobile mag ontbinden bij wanprestaties door de klant. Voor T-Mobile is er dus geen opzegregeling. Daarom mag T-Mobile opzeggen.

De redelijkheidstoets dan. T-Mobile komt met een redelijke grond (verouderd systeem ter administratie, abonnementsvorm die in 2011 uit de markt gehaald is). Is dat zwaarwegend? Na 4 à 5 jaar denk ik van wel. Het houdt een keer op met oude abonnementen. Ja, ik weet dat ze “beltegoed ‘onbeperkt en voor altijd’ houdbaar” hebben gezegd maar het lijkt me niet redelijk om daaruit af te leiden dat ze dus maar eeuwig een legacy systeem in de lucht moeten houden.

Is er een voldoende lange opzegtermijn? Ik kan niet ontdekken wanneer je over móet zijn, het lijkt vooralsnog een “goh het zou leuk zijn als je eens overstapte”-actie te zijn. Een half jaar tot een jaar lijkt me redelijk.

Moet er een schadevergoeding worden betaald? Niet perse. De HR bedoelde met die eis niet dat je áltijd de schade moet vergoeden, alleen dat dat een grond kan zijn om een opzegging legaal te verklaren. De vraag bij deze eis is of er schade is door het voortijdig opzeggen. Daarbij moet je rekening houden met de aard en inhoud van het contract en de omstandigheden van het geval, wat zo veel betekent als “bedenk zelf wat leuks, succes”. Maar het punt is dat niet elk nadeel schade is.

Het beltegoed, zeggen veel mensen dan. Genoeg die er honderden euro’s aan ongebruikt beltegoed hadden staan. Dat ben je kwijt als je overstapt naar een nieuw abonnement. En dat klopt, maar in de algemene voorwaarden van T-Mobile staat dat opgebouwd beltegoed komt te vervallen. En ik zou niet weten waarom dat tegen de wet is. Beltegoed is geen zaak, geen bezit. Het is gestolde dienstverlening, een teller die zegt hoe veel je nog mag. Die teller kun je niet laten uitbetalen enkel omdat hij toevallig in Euro’s wordt uitgedrukt.

Dus nee, ik zie niet waarom T-Mobile dit niet mag, mits ruim van tevoren aangekondigd natuurlijk, en mits het verhaal over de infrastructuur natuurlijk klopt. Hoewel ik geen reden heb om aan dat laatste te twijfelen.

Arnoud