Mag mijn provider me anno 2022 een IPv4 only verbinding geven?

Een lezer vroeg me:

Mijn ISP levert mij de dienst ‘internet’, maar levert alleen een verbinding via IPv4, niet via IPv6. Nergens wordt gesproken over een IPv4 only dienst. Levert de provider mij nu een onvolledige dienst?
Het internetprotocol (IP) is de basis van het internet. Pakketjes met data worden dit protocol verzonden en ontvangen (of niet, er zijn geen garanties). Daarbij staat het IP-adres centraal. Dit is een 32-bits getal (meestal geschreven als 127.0.0.1) dat ieder apparaat op internet uniek identificeert. Het grote probleem inmiddels is dat alle 2^32 adressen toegewezen zijn, waardoor het internet eigenlijk niet meer kan groeien.

Om dit probleem op te lossen, is IPv6 ontwikkeld. Adressen zijn daarin 128 bits, zodat elke zandkorrel op aarde een eigen IP-adres kan krijgen. Het lastige is echter dat een internetprovider extra apparatuur en netwerkomgevingen moet inzetten om IPv6 compatibel te worden. Dat duurt nu al veel langer dan je zou denken, en het is bovendien nagenoeg tot stilstand gekomen zo las ik afgelopen september.

Desondanks is het best logisch dat je anno 2022 IPv6 verbindingen zou kunnen verwachten. En als er dan niets expliciet is afgesproken, dan wordt het juridisch een interessante.

De hoofdregel uit het contractenrecht is dat je niet alleen kijkt naar wat er letterlijk staat. Belangrijker is wat partijen over en weer van elkaar mochten verwachten, waarbij hun marktpositie en expertise op het gebied van het gecontracteerde zwaar meeweegt. Hetzelfde contract kan dus anders worden opgevat als het tussen twee grootzakelijke partijen wordt gesloten dan wanneer het een consument en een machtige leverancier betreft.

Eigenlijk is dus de eerste vraag welke positie de vraagsteller heeft. We gaan even uit van een consument, die bij een ‘gewone’ internetprovider de dienst “internettoegang” heeft afgenomen. Mocht die het contract dan begrijpen als dat er ook IPv6 mogelijk was?

Mijn inschatting is van niet, bij zo’n consumentensituatie. Een consument wil “gewoon internet”, en eigenlijk doet iedere site of dienst het gewoon via IPv4. Er is dan geen bijzondere reden waarom je IPv6 nodig zou hebben voor “gewoon internet”. En dan is het volgens mij feitelijk irrelevant of de geleverde dienst IPv6 ondersteunt.

Als het gaat om een zakelijke klant die belang heeft bij IPv6, dan kan dat anders liggen. Alleen zou ik daar verwachten dat de klant er naar vroeg, en dan dus weet dat de leverancier dit kan. En dan is het natuurlijk geen discussie als blijkt dat de leverancier toch een IPv4 only verbinding levert.

Arnoud

Kan ik een IPv6-internetverbinding afdwingen via netneutraliteit?

ipv6Een lezer vroeg me:

We hebben sinds een klein half jaar officieel netneutraliteit in Nederland. Dat betekent dat IP-verkeer niet meer mag worden gefilterd, afgeknepen of geblokkeerd. Maar geldt dat ook voor IPv6 verkeer? Oftewel, kan ik mijn provider verplichten om ook mijn IPv6 pakketjes het internet op te sturen?

Het internetprotocol (IP) is de basis van het internet. Pakketjes met data worden dit protocol verzonden en ontvangen (of niet, er zijn geen garanties). Daarbij staat het IP-adres centraal. Dit is een 32-bits getal (meestal geschreven als 127.0.0.1) dat ieder apparaat op internet uniek identificeert. Het grote probleem inmiddels is dat alle 2^32 adressen toegewezen zijn, waardoor het internet eigenlijk niet meer kan groeien.

Om dit probleem op te lossen, is IPv6 ontwikkeld. Adressen zijn daarin 128 bits, zodat elke zandkorrel op aarde een eigen IP-adres kan krijgen (serieus). Het lastige is echter dat een internetprovider extra apparatuur en netwerkomgevingen moet inzetten om IPv6 compatibel te worden. Dat duurt nu al een hele tijd, en hoewel er beweging in lijkt te blijven zitten, is het omslagmoment waarop ‘iedereen’ naar IPv6 gaat nog best ver weg, zo lijkt het.

Kan netneutraliteit hierin helpen? Het wetsartikel (art. 7.4a Tw) bepaalt dat internetaanbieders geen internetdiensten of -toepassingen mogen belemmeren of vertragen, behalve in enkele uitzonderingssituaties. En die komen neer op “we kunnen even niet anders”, zoals het tegenhouden van malware of het beperken van congestie.

Wat “internet” is, is niet heel formeel gedefinieerd. Mijn collega Matthijs vond deze definitie:

Met de term «internet» wordt gedoeld op het wereldwijde, publieke netwerk van eindpunten met door de Internet Assigned Numbers Authority toegewezen IP-adressen. Het is niet de bedoeling om de «reservering» van bandbreedte voor IP-gebaseerde diensten die via het eigen netwerk worden aangeboden, zoals IP-gebaseerde televisie die niet via het internet wordt aangeboden, te verbieden: dit zijn geen diensten of toepassingen op het internet. De term internet moet echter breed worden uitgelegd, om te voorkomen dat aanbieders de strekking van deze bepaling kunnen omzeilen. Met de term «aanbieder van een internettoegangsdienst» wordt gedoeld op de term, zoals deze wordt gebruikt in de bijlage behorende bij artikel 13.2a van de Telecommunicatiewet.

IP-adressen dus. Niet expliciet IPv6, maar ook niet expliciet alléén IPv4. Nu is die tekst uit 2011, en ik twijfel of je in 2011 mocht zeggen dat men ook IPv6 bedoelde met termen als IP-gebaseerd of IP-adressen. Sterker nog ik denk dat ook nu in 2013 mensen nog steeds doelen op IPv4 als ze het over IP-adressen of -pakketten of -communicatie hebben. Als ‘niemand’ IPv6 had in die tijd, dan hadden ze wel iets duidelijker mogen zijn als de wet bedoeld was om te zeggen “koop stapels apparatuur en verbeter je infrastructuur om IPv6 aan te bieden”.

Het lijkt dus niet de bedoeling te zijn geweest om IPv6-toegang te verplichten via netneutraliteit. Ik weet ook niet of IPv6 wettelijk verplichten wel een goed idee is überhaupt. Het lijkt me vooral weerstand te zullen geven, en iets gaan doen vanuit weerstand is nooit een goed idee.

Arnoud

Alweer een nieuwe spooknota: IPV6Register

De bedenkers van spookfacturen zitten niet stil: het nieuwste exemplaar is afkomstig van IPV6Register te Rotterdam, las ik bij ISPam. Deze grapjassen versturen faxen met de bekende truc van vragen om correctie van gegevens en dat opvatten als een akkoord voor een dure onzinnige dienst.

In dit geval wordt 189 euro gevraagd op een fax die eruit ziet als een factuur, met ook nog eens “Ipv6 registratie” als omschrijving. Hoe je een IPv6 registreert, is me volstrekt onduidelijk. En dan komt het: die fijne kleine lettertjes die alles anders maken:

Op grond van de aan ons op basis van deze offerte verleende opdracht welke als factureringsgrondslag dient, leveren wij u de navolgende dienst.

Yeah right. Welke dienst dan wel? Dan moet je wel héél goed lezen:

U ontvangt een inlogcode en wachtwoord waarmee u toegang krijgt tot het ipv6 register hierin vindt u een overzicht van gecertificeerde ipv6 hardware en diensten.

Opmerkelijk genoeg meldt ISPam dat

De kleine letters geven prijs, dat dit een offerte is: “Dit is een aanbieding en geen factuur.”. Verdere actie jegens IPV6Register is dan ook niet mogelijk.

En dat terwijl de nieuwsbron, het Steunpunt Acquisitiefraude, spreekt van “nodig”. Dat is correct – actie is niet nodig, je kunt de fax weggooien.

Maar niet mogelijk? Dat klopt echt niet: wie deze fax invult en retourneert, kan wel degelijk actie ondernemen om die vordering van 189 euro ongedaan te maken. De strekking van de fax is duidelijk: u moet dit bedrag betalen voor registratie van uw IPv6. De kleine lettertjes geven daar een draai aan, maar daarmee kom je echt niet weg bij de rechter.

In een andere zaak met een bijdehand opgemaakte fax was de rechter snel klaar met de kleine lettertjes:

In de fax wordt niet alleen de aandacht getrokken naar de in een kader geplaatste, vetgedrukte nietszeggende tekstgedeelten in normale lettergrootte, terwijl de essentialia klein en niet vet zijn gedrukt, maar ook lijkt de te maken keuze -wel of geen automatische verlenging- te verwijzen naar het telefoongesprek waarin is gevraagd of [gedaagde partij] de gratis vermelding wel of niet tegen betaling wilde voortzetten.

Het Hof Den Haag oordeelde in 2008 dat je niet vastzit aan een contract wanneer zo’n fax alleen in de kleine lettertjes meldt dat sprake is van een aanbod. Ik heb er dan ook geen twijfel over dat je niet hoeft te betalen als je deze fax toch zou tekenen en terugsturen, hoewel het natuurlijk wel een irritant gedoe gaat zijn om dit bedrijf daarvan te overtuigen.

Er loopt een proefproces van MKB Nederland over acquisitiefraude, maar dat zal nog wel even duren.

Arnoud