Tag: vertrouwen

About vertrouwen

Subscribe Feeds

Keurig betaald met de parkeer-app en toch een bekeuring

Geplaatst op in Privacy, 30 reacties

Twee jaar geleden parkeerde rechtenhoogleraar Corien Prins haar auto in de Utrechtsestraat in het centrum van Tilburg, zo opende NRC een juridisch artikel. Ze betaalde met haar parkeer-app, die aangaf dat ze daar een uur mocht staan. Maar dat bleek niet te kloppen en ze kreeg een boete. Ja mevrouwtje, zo gaat het verhaal dan, die app is niet van de overheid dus dan blijft het uw eigen verantwoordelijkheid he. Maar de app wordt natuurlijk wel gevoed met informatie afkomstig van de gemeente, die bouwers gaan echt niet zelf elk verkeersbord nazoeken. Interessant genoeg geeft de Hoge Raad Prins gelijk.

Uit het arrest blijkt dat op de betreffende locatie alleen geparkeerd mocht worden met vergunning of dagticket, terwijl Prins via haar app voor een uur had betaald (€2,20 in plaats van een dagkaart van €16,50). Op een bord aan het begin van de straat stond dat ook aangegeven, maar de parkeer-app wist niet beter dan dat je per tijdseenheid kon parkeren.

Die informatie over waar je betaald moet parkeren, die haalt zo’n bedrijf natuurlijk niet zelf overal op. Die wordt door gemeenten aangeleverd, er is zelfs een Nationaal Parkeer Register (spatiefout in origineel) waarin deze informatie op te halen is. En daar ging het dus mis, de gemeente Tilburg had die informatie over die dagkaart niet correct in het NPR gezet. Wiens fout is dat nou?

Rechtbank en Gerechtshof legden de verantwoordelijkheid voor het op de juiste manier voldoen van de parkeerbelasting toch bij de burger neer. Je kiest er zelf voor om een app te gebruiken, je had ook het bord kunnen controleren en dan had je het kunnen weten. Dat de gemeente die informatie in het NPR stopt en de appbouwer daarop afgaat dat is niet het probleem van de handhaving, je moet daar altijd op bedacht blijven als je gaat parkeren.

Ja die vond ik ook niet heel sterk. En vooral de Hoge Raad niet, en die heeft er nog een juridisch argument voor ook. Volgens de Gemeentewet moet je duidelijk informeren hoe en waarvoor er parkeerbelasting moet worden betaald. Als je vervolgens als gemeente toelaat dat men via een app betaalt, dan moet je als gemeente zorgen dat ook in de app duidelijke informatie beschikbaar is over het betalen.

In cassatie staat vast dat belanghebbende bij het betalen door middel van de parkeerapp onjuiste gegevens omtrent de verschuldigde parkeerbelasting te zien kreeg. Daarmee staat ook vast dat de gemeente Tilburg niet heeft voldaan aan haar hiervoor in 2.4.1 omschreven informatieplicht ten aanzien van deze wijze van betaling. Aangezien de Verordening aan belanghebbende de keuze biedt tussen betaling door middel van een parkeerapp of een parkeerautomaat en tussen die wijzen van betaling geen onderscheid maakt, kan aan belanghebbende niet worden tegengeworpen dat hij is afgegaan op de tariefinformatie in de parkeerapp zonder ook tariefinformatie in de plaatselijke parkeerautomaat en/of op in de omgeving geplaatste borden te raadplegen.
De naheffingsaanslag wordt dan ook vernietigd. Hopelijk wordt de informatie nu ook snel aangepast; in het artikel wordt Tilburg geciteerd als dat ze hebben gezegd dat het wel vaker fout gaat. Maar nu er eindelijk een sanctie staat op die fouten, hoop je dat er een prikkel is om dit op te lossen. „Op het moment van de uitspraak van de Hoge Raad was de kaart al verbeterd en de gemeente Tilburg is bezig om de kaarten nog nauwkeuriger in te tekenen”, aldus de gemeente.

Arnoud

 

Een koop wordt helemaal niet “definitief” door ontvangst van het product, wat krijgen we nou

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 142 reacties

Een man uit Emmen gaat het juridische gevecht aan met MediaMarkt nadat hij voor een paar euro drie peperdure computers van Apple kon aanschaffen op de website van de winkel. Dat meldde het AD onlangs. De term “juridisch gevecht” voelt wat overdreven voor mij, het is niet alsof deze man een pleitbaar standpunt heeft. Ja, het klopt dat je drie iMacs hebt ontvangen van de MediaMarkt en dat er in dat proces niemand piepte. Maar je hebt werkelijk nul komma nul kans – hoewel zeer ergerlijk, toegegeven dat de MediaMarkt nu vanwege mediadruk (“ahh de eenling tegen de mega-winkel”) zou kunnen bezwijken. Maar oh ja, het juridische punt dat hij heeft komt van achter de maan: dat je het product hebt, zegt werkelijk niets over je overeenkomst.

De MediaMarkt had een Otto gedaan: iMacs van zo’n 2000 euro stonden te koop voor twee euro negentien, en zoals het Nederlanders betaamt was de voorraad binnen de kortste keren leeggekocht. Waarop de MediaMarkt natuurlijk de computers terugeiste, want iedereen snapt dat deze prijs niet kon.

En dat is het énige relevante juridische criterium. Dat je betaaltd hebt, dat het proces van levering automatisch doorging en nergens zei “hee rare prijs, dit is even onder voorbehoud” of zelfs maar dat je het product in huis hebt gekregen dat is allemaal leuk en aardig maar geeft nul punten op het tentamen overeenkomstenrecht.

Een overeenkomst komt tot stand door aanbod en aanvaarding, en iets is alleen een aanbod als men werkelijk tegen die prijs wilde handelen. Maakt de aanbieder een fout, dan is je enige redding dat de fout toch realistisch klonk – dat je redelijkerwijs mocht vertrouwen op de juistheid van de mededeling. Dat is bij een zó lage prijs volstrekt niet verdedigbaar.

Nee, ook niet bij de MediaMarkt. Ik weet dat ik die wel eens als voorbeeld heb opgevoerd: de “Wij zijn knettergek geworden-week” met bizar lage prijzen. Ja, als je dat bovenaan je site zet en dan een iMac van 2,19 opvoert dan mag ik er wel op vertrouwen dat je knettergek bent. En dan mag ik die Imac dus houden.

Maar hoewel de MediaMarkt het Gekkenhuis – we zijn helemaal koekoek noemt, zetten ze dat er dan dus wel bij. Het is natuurlijk geen argument dat omdat de prijzen soms opzettelijk krankzinnig zijn bij deze winkel, deze prijs dat óók was. De standaardsituatie bij de MediaMarkt is juist dat men niet gek geworden is. (Hun slogan is dus een van de weinige juridische disclaimers waar je wat aan hebt.)

En juridisch werkt het dan zo: als jij niet mocht vertrouwen op de prijs, dan was er geen aanbod. Zonder aanbod valt er niets te aanvaarden, en zonder aanvaarding geen overeenkomst. Niet, nop, nada. Nee, geen idee waarom je dan toch een iMac kreeg. Heel gek, stuur maar gauw terug. De MediaMarkt zal vast niet metéén aangifte van diefstal of verduistering doen maar een juridisch gevecht noem je het alleen als er enige winstkans is voor de houder van de computer.

Arnoud