Een koop wordt helemaal niet “definitief” door ontvangst van het product, wat krijgen we nou

Een man uit Emmen gaat het juridische gevecht aan met MediaMarkt nadat hij voor een paar euro drie peperdure computers van Apple kon aanschaffen op de website van de winkel. Dat meldde het AD onlangs. De term “juridisch gevecht” voelt wat overdreven voor mij, het is niet alsof deze man een pleitbaar standpunt heeft. Ja, het klopt dat je drie iMacs hebt ontvangen van de MediaMarkt en dat er in dat proces niemand piepte. Maar je hebt werkelijk nul komma nul kans – hoewel zeer ergerlijk, toegegeven dat de MediaMarkt nu vanwege mediadruk (“ahh de eenling tegen de mega-winkel”) zou kunnen bezwijken. Maar oh ja, het juridische punt dat hij heeft komt van achter de maan: dat je het product hebt, zegt werkelijk niets over je overeenkomst.

De MediaMarkt had een Otto gedaan: iMacs van zo’n 2000 euro stonden te koop voor twee euro negentien, en zoals het Nederlanders betaamt was de voorraad binnen de kortste keren leeggekocht. Waarop de MediaMarkt natuurlijk de computers terugeiste, want iedereen snapt dat deze prijs niet kon.

En dat is het énige relevante juridische criterium. Dat je betaaltd hebt, dat het proces van levering automatisch doorging en nergens zei “hee rare prijs, dit is even onder voorbehoud” of zelfs maar dat je het product in huis hebt gekregen dat is allemaal leuk en aardig maar geeft nul punten op het tentamen overeenkomstenrecht.

Een overeenkomst komt tot stand door aanbod en aanvaarding, en iets is alleen een aanbod als men werkelijk tegen die prijs wilde handelen. Maakt de aanbieder een fout, dan is je enige redding dat de fout toch realistisch klonk – dat je redelijkerwijs mocht vertrouwen op de juistheid van de mededeling. Dat is bij een zó lage prijs volstrekt niet verdedigbaar.

Nee, ook niet bij de MediaMarkt. Ik weet dat ik die wel eens als voorbeeld heb opgevoerd: de “Wij zijn knettergek geworden-week” met bizar lage prijzen. Ja, als je dat bovenaan je site zet en dan een iMac van 2,19 opvoert dan mag ik er wel op vertrouwen dat je knettergek bent. En dan mag ik die Imac dus houden.

Maar hoewel de MediaMarkt het Gekkenhuis – we zijn helemaal koekoek noemt, zetten ze dat er dan dus wel bij. Het is natuurlijk geen argument dat omdat de prijzen soms opzettelijk krankzinnig zijn bij deze winkel, deze prijs dat óók was. De standaardsituatie bij de MediaMarkt is juist dat men niet gek geworden is. (Hun slogan is dus een van de weinige juridische disclaimers waar je wat aan hebt.)

En juridisch werkt het dan zo: als jij niet mocht vertrouwen op de prijs, dan was er geen aanbod. Zonder aanbod valt er niets te aanvaarden, en zonder aanvaarding geen overeenkomst. Niet, nop, nada. Nee, geen idee waarom je dan toch een iMac kreeg. Heel gek, stuur maar gauw terug. De MediaMarkt zal vast niet metéén aangifte van diefstal of verduistering doen maar een juridisch gevecht noem je het alleen als er enige winstkans is voor de houder van de computer.

Arnoud

Nee, een prijs van 402 euro is niet geloofwaardig als de ketting 40 duizend is

Als je op de site van de Bijenkorf een diamanten ketting ziet voor 402 euro, dan kun je er niet zomaar op vertrouwen dat die prijs echt is. Zeker niet gezien de samenstelling en werkelijke waarde – namelijk 40 duizend euro. En wat dan al helemaal niet meehelpt, is dat je eerder al gekeken had in de winkel én op de site naar dergelijke kettingen, zodat je wist dat je in de tienduizenden euro’s zou moeten zitten. Die ketting heb je dan dus niet gekocht, ook al werd je betaling geaccepteerd, je aankoop per mail bevestigd en je ketting meegegeven in de winkel door een medewerker. Dat maak ik op uit een recent vonnis van de rechtbank Rotterdam. En ja, die laatste vond ik ook opmerkelijk.

Prijsfouten komen bij webwinkels vaker voor, maar zo bont als deze had ik ze nog niet gezien. Een ketting met als omschrijving ‘Phanthere de Cartier van 18k witgoud met diamanten’, uitgevoerd in wit goud en hij bevatte 176 briljant geslepen diamanten, onyx en smaragd. De ketting ging normaal voor € 40.200 en nu per abuis voor slechts 402 euro, hoe slordig wil je het hebben?

Een vrouw zag de ketting voor die prijs, bestelde en kreeg hem nog mee ook. Dat de webshop van de Bijenkorf de bestelling accepteerde, snap ik nog wel. Alles gaat immers automatisch, inclusief de ontvangst- en betaalbevestiging. Maar toen, hoe kon dit gebeuren:

[naam gedaagde] heeft op 1 april 2018 de ketting online besteld bij de Bijenkorf. Op 2 april 2018 heeft [naam gedaagde] de ketting opgehaald in de boutique van Cartier in de Bijenkorf te Amsterdam. De ketting is toen aan [naam gedaagde] geshowd door een medewerker en er is een toelichting gegeven over het product. Aan [naam gedaagde] zijn de garantieformulieren uitgereikt. De ketting is vervolgens verpakt en in een Cartiertas gedaan. Daarna is de ketting in een merkloze tas gedaan met een dichte bovenkant.

Een dag later ontdekte de winkel haar fout, waarop de vrouw werd aangesproken om de ketting terug te geven. Dat ging niet meer volgens haar, omdat deze als bruidsgeschenk aan een familielid in Marokko was gegeven. Betalen van het prijsverschil wilde ze ook niet, omdat zij meende dat de online bevestiging en het meegeven in de winkel duidelijk aangaven dat er voor €402 een rechtsgeldige koop tot stand gekomen was.

Een prijsfout kan snel voor rekening van de winkel komen. Zoals we uit het Otto-arrest weten, kan een winkel alleen aan een genoemde prijs ontkomen als blijkt dat de consument wist of had moeten weten dat de prijs niet geloofwaardig was. De consument kan daarbij een zekere onderzoeksplicht hebben, zoals de rechtbank hier aanneemt

Omdat [naam gedaagde] van plan was een aanzienlijk bedrag te besteden, had van [naam gedaagde] verwacht mogen worden dat zij een onderzoek zou doen naar de juistheid van de prijs van de ketting (artikel 3:11 BW). Zeker in deze tijd waarin via internet veel informatie beschikbaar is en het daardoor gemakkelijker is om prijzen te vergelijken, had van [naam gedaagde] verwacht mogen worden dat zij een onderzoek zou doen naar wat zij voor rond de € 400,- aan sieraden kon kopen.

Als ze dat onderzoek had gedaan, dan had ze bij het zien van deze specificatie aan de prijs moeten twijfelen. In deze samenstelling zou een geïnformeerde consument namelijk moeten weten dat dit rustig meer dan tienduizend euro kan kosten. En dan moet je aan de bel trekken.

De vrouw had nog gesteld dat de verstrekking van de ketting in de winkel een teken was dat het wél klopte allemaal. En ik moet zeggen dat ik daar wel wat in zie. Je zou verwachten dat de mensen van de afdeling Cartier die regelmatig kettingen van tienduizenden euro’s uitdelen, éven op de bon kijken. Al is het maar om te checken of de online betaling is doorgekomen, en dan zou je toch die ontbrekende nullen moeten zien.

De rechtbank vindt dat niet relevant, zeer tot mijn verbazing:

Hoewel dit het vertrouwen aan de zijde van [naam gedaagde] wel in enige mate versterkt zal hebben, is dit is echter bij de beoordeling van de vraag of sprake is van gerechtvaardigd vertrouwen niet relevant. Het vertrouwen moet namelijk zijn gebaseerd op feiten en omstandigheden die aanwezig waren ten tijde van de aanvaarding. De ontvangstbevestigingen en het ophalen van de ketting in de winkel zijn pas van na de aanvaarding van het aanbod, zodat deze er niet toe doen.

En ja, het klopt dat dit bevestiging achteraf is. Maar als ik een duur product voor een lage prijs koop, en achteraf de klantenservice bel die zegt “nee hoor, die prijs klopte, veel plezier met uw dure televisie voor 99 euro” dan mag ik toch ook veronderstellen dat het alsnog allemaal klopt? Het voelt nogal onredelijk om dán achteraf te zeggen, nee klopt niet, dank voor het navragen en stuur maar terug.

Ik denk dat uiteindelijk bij de rechter de doorslag gaf dat mevrouw echt wel wist dat ze zwaar onder de prijs kocht. Dat soort onredelijk gedrag wordt je dan zwaar aangerekend. Zo lees ik:

Volgens de Bijenkorf blijkt uit [] onderzoek dat vanaf het IP-adres waarvan de ketting is besteld vaker op Cartier producten is gezocht en daarnaast ook op Gucci producten die in dezelfde prijscategorie vallen. Gelet echter op hetgeen hiervoor is overwogen staat al voldoende vast dat [naam gedaagde] er niet gerechtvaardigd op mocht vertrouwen dat het de wil van de Bijenkorf was om de ketting voor € 402,- te verkopen. Daarom wordt aan dit bewijsaanbod niet toegekomen.

Hoewel dit is geformuleerd als een ten overvloede, lees ik er een sterke aanwijzing in dat de rechter de conclusie had dat mevrouw wist dat ze fout zat. En dan is de juridische redenering daarheen snel gemaakt.

Arnoud

Gaan we weer: Leen Bakker voor de rechter vanwege een hoogslaperprijsfout

Ruim duizend consumenten gaan een kort geding tegen Leen Bakker aanspannen over niet-geleverde hoogslapers, meldde Nu.nl maandag. De hoogslapers zouden voor 24 euro zijn aangeboden in de webshop, en deze mensen willen ze nu voor die prijs geleverd krijgen. Leen Bakker wil mensen ter compensatie 40 procent korting geven, maar daar neemt de groep consumenten – verenigd in hun claim – geen genoegen mee. Roept u maar: gevalletje.. Otto.

In 2006 bood webwinkel Otto televisies te koop voor 99 euro, waar de werkelijk bedoelde prijs een factor 10 hoger lag. Diverse claims daarover kwamen bij de rechter, en vervolgens in hoger beroep bij het Gerechtshof Den Bosch, dat een duidelijke lijn trok: je bent gebonden als winkel aan de prijzen uit je webshop, tenzij er reden is voor twijfel aan een genoemde prijs.

Wanneer je dus een leuk koopje ziet, moet je nagaan of dit een reële, te verwachten prijs is:

Zo het de consument al niet meteen duidelijk behoort te zijn dat hier een vergissing in het spel is, dan is het verschil in prijs zo aanzienlijk dat er in ieder geval reden is voor twijfel. Ingeval van twijfel omtrent de juistheid van de prijs dient de consument dienaangaande nader onderzoek te verrichten (artikel 3:11 BW).

Afgelopen juli verschenen op de site van Leen Bakker drie hoogslapers met opmerkelijke prijzen, waaronder dus eentje voor 24 euro – terwijl de normale prijs 319 euro is. De reden bleek een technische fout bij Leen Bakker: men wilde 20 tot 50% korting geven, maar omdat matrassen en hoogslapers gebundeld werden, kwam het systeem met korting op korting.

Nu is een fout natuurlijk in principe risico winkelier, maar als je uitkomt bij 92% korting dan komt dat dus anders te, eh, liggen. Kortingen van meer dan 50% zijn zeldzaam, dus dan moet je als consument écht gaan twijfelen aan de juistheid en dan dus nader onderzoek gaan doen, zoals het Gerechtshof bepaalde. Zo te lezen heeft niemand dat gedaan, en daar ga je dus gewoon op onderuit bij de rechter.

Arnoud

Mag een winkel na levering je bestelling alsnog annuleren??

bol-bulkweken-60-kortingEen lezer (dank!) wees me op deze Tweakersdiscussie met de volgende casus: Iemand kocht een televisie bij Bol.com “met forse korting”, kreeg deze ook geleverd maar hoorde de maandag erop dat de order was geannuleerd want ‘kennelijke vergissing’. Het ging om een korting van 50%, wat op zich best een vergissing kan zijn, alleen had Bol.com in die periode net haar “Bulk 10-daagse” en dan mag je als consument toch wel forse kortingen verwachten. Maar los van die vraag, kán dat eigenlijk wel, een order annuleren nadat deze geleverd en betaald is?

Ja, dat kan. Wanneer er inderdaad een prijsfout is gemaakt die de consument had moeten kennen, dan is er namelijk gewoon überhaupt geen overeenkomst tot stand gekomen. Juridisch gezegd: die overeenkomst is nietig, bestaat niet en heeft nooit bestaan.

De discussie bij prijsfouten gaat altijd over de vraag of de consument deze had moeten onderkennen. Het onderliggende juridische punt is of men er gerechtvaardigd op mocht vertrouwen dat hier een aanbod werd gedaan voor die prijs. Als dat niet zo is, dan is er geen rechtsgeldig aanbod gedaan. En een overeenkomst heb je pas als je (ook weer rechtsgeldig) akkoord hebt gegeven op een rechtsgeldig aanbod.

Als er geen aanbod is gedaan, is er ook niets te accepteren. Het maakt daarbij niet uit dat er dan vervolgens allerlei geautomatiseerde processen in werking zijn getreden die normaal pas gebeuren nadat er wél een acceptatie was. Die bewijzen niet dat er een overeenkomst is.

Juridisch gezien is er dan weliswaar geleverd, maar dat was zonder grondslag gebeurd. De winkel stuurde voor de grap een televisie, en de klant heeft zonder enige reden eens wat geld overgemaakt. Dat kan, maar is niet juridisch relevant om te concluderen dat men dan toch zaken wilde doen voor die prijs. De wet noemt dit allebei “onverschuldigde betaling” en zegt dat die teruggevorderd kunnen worden door de partij die ze deed.

Als je profiteert van een prijsfout waar je niet op mocht vertrouwen, dan helpt het dus niet om te zeggen “maar je hebt de televisie geleverd”. Ja, dat hebben ze, maar nu moet hij terug. Net zoals jij je geld terug moet krijgen.

Natuurlijk kun je je hier afvragen óf het aanbod reëel was, of je erop mocht vertrouwen. Ik noem al jaren de “Wij zijn knettergek geworden-week” als voorbeeld: als een winkel dát zegt, dan kunnen ze niets meer inbrengen tegen welke prijsfout dan ook. Bij een gewone actie zou ik dat ook verwachten, hoewel het wel uitmaakt of men zegt “op het hele assortiment” of dat je toch even moet zoeken naar welke artikelen een bulk-kortingssticker hebben. Maar als er zo’n sticker op zit en de winkel belooft in algemene uitingen “tot 60% korting”, dan houdt het snel op. Dan kun je niet meer zeggen “die 50% korting was een foutje, stuur maar terug die boel”.

Arnoud

Moet je weten waar een kortingscode voor bedoeld is?

alternate-tweakersEen lezer wees me op deze discussie bij Tweakers over een recente kortingsactie van Alternate. Het bedrijf had kortingscodes uitgegeven om de verkoop van drie laptops onder Tweakers-gebruikers te promoten. Maar slimme Tweakers ontdekten al snel dat de code ook werkte bij andere bestellingen. Toen Alternate dat doorkreeg, annuleerde men alle ‘onterechte’ bestellingen direct. Maar mag dat wel?

De promotie van de code verwees duidelijk naar drie specifieke producten. Echter, codes als deze gaan snel rondzingen en informatie over waar ze voor bedoeld zijn, verdwijnt dan ook al snel. En ja, als je dan gewoon iets bestelt “want er was een actie bij Alternate” en de code werkt, dan ga je denken dat je terecht die korting hebt gekregen. Maar hoe eerlijk is dat?

In december hadden we een vergelijbkare discussie over de kortingscode van Teufel, waarbij ook een stukje informatie over waar de korting voor was, was verdwenen. Toen was mijn conclusie: hoe reëel was de kortingscode en waarom mocht je erop vertrouwen dat die code correct en legaal gepubliceerd was?

Misschien was ik daar iets te klassiek-juridisch. Moeten we niet eens af van dat Otto-arrest met z’n vage “redelijkerwijs op vertrouwen” en gewoon zeggen, het is een kwestie van even goed opletten en programmeren? Domheid is niet te disclaimen? Of accepteren we toch nog steeds dat mensen fouten maken en domme ICT-ontwerpbeslissingen maken, wat ze dan oplossen met een geel briefje of disclaimer?

Vroeger kon je volle flessen inleveren bij de statiegeldautomaat, en dan kreeg je toch het statiegeld. Dus dat was makkelijk als het schap met flessen naast de automaat stond. Is dat een “dikke bult” of iets dat je gewoon niet moet doen? En waarom voelt dat veel meer als diefstal dan een kortingscode in een online winkel?

Arnoud

Hoe rechtsgeldig is een foutief toegepaste kortingscode?

teufel-winter-wonderland-korting-coupon-codeDiverse lezers wezen me op een Tweakersdiscussie over een kortingscode van het Duitse bedrijf Teufel. Die code gaf 50% korting op je bestelling, maar Teufel meldde zich achteraf in de mail met dat dit een vergissing was en of men de spullen even terug wilde sturen. Hoe werkt die variant op het Otto-arrest eigenlijk?

Een basisregel in het recht is dat je pas een koopovereenkomst hebt als beide partijen het eens zijn over wat er moet worden geleverd en wat er moet worden betaald. Als dat niet zo is, dan is er nog één redmiddel: mag de wederpartij er redelijkerwijs op vertrouwen dat het aanbod zo bedoeld was? Dit is waar de toets over “kennelijke typefouten” uit het Otto-arrest op gebaseerd is. Typt men 99 terwijl men 999 bedoelde, dan is het verschil te groot en heb je geen overeenkomst. Typte men 888 terwijl men 999 bedoelde, dan is de kans groot dat je wél gewoon een overeenkomst hebt. Die getallen liggen niet bijster ver uit elkaar.

Hier gaat het om een kortingscode, die een stevige korting van 50% opleverde. Geloofwaardig? Gezien de kerstactie (zie screenshot hierboven, bron) op zich wel, 50% korting is niet gek in een “Winter Wonderland” actie met korte looptijd.

Teufel zegt in de annuleringsmail echter:

Bij deze bestelling werd een actiecode geactiveerd, die weliswaar in ons systeem is aangemaakt, maar niet openbaar is gemaakt. De code is door iemand toevallig ontdekt en o.a. op internet verspreid. Bij het gebruik van de niet vrijgegeven code werd in het bestelproces een foutieve prijs aangegeven.

Ik volg niet helemaal hoe dat kan gebeuren, maar op zich hebben ze daar wel een punt áls het zo is. Dan ontbrak de wil van de verkoper om die korting te geven. Het tegenargument moet dan zijn “maar ik mocht erop vertrouwen dat jij dit wilde, een code van 50% uitgeven”. Alleen dan moet er wel bewijs komen: waar komt die code vandaan, wat zei Teufel bij de aankondiging van de code en welke voorwaarden zaten er eventueel op?

Dat iets technisch werkt, is geen bewijs dat je erop mocht vertrouwen dat het juridisch bindend was. Net zoals wanneer de kortingscode technisch zou werken maar in strijd met de voorwaarden gebruikt werd. Staat er in de voorwaarden bijvoorbeeld “alleen bij bestellingen vanaf €100” en hij werkt toch bij een bestelling van €50, dan heb je gewoon per definitie pech. Voorwaarden winnen het van implementatie.

Verder had Teufel nog een mailtje gestuurd met daarin de frase “bindende opdrachtbevestiging”. Ik denk niet dat dat veel betekenis heeft: die mail is automatisch gegenereerd, en uit het Otto-arrest blijkt dat je geen rechten kunt ontlenen aan zulke automatische mails, zeker niet als ze wettelijk verplicht verzonden moeten worden:

Otto heeft daarmee enkel bevestigd dat de bestelling van de consument haar heeft bereikt (artikel 3:37 lid 3 BW). Juist omdat bij een bestelling die via elektronische weg wordt gedaan geen direct menselijk contact plaatsvindt, is … wettelijk vereist dat de dienstverlener, in casu Otto, zo spoedig mogelijk via elektronische weg de ontvangst van de bestelling bevestigd (artikel 6:227 c lid 2 BW). Het betreft dus geen ‘opdrachtbevestiging’ doch enkel een ontvangstbevestiging. Een ontvangstbevestiging geeft geen uitsluitsel over de vraag of er al dan niet een overeenkomst tot stand is gekomen.

En als laatste melden sommige mensen dat ze het product gehad hebben en dat Teufel ‘dus’ erkend heeft dat de overeenkomst rechtsgeldig is. Nou, vergeet het maar. Die bestel- en leverprocessen zijn automatisch, en daarmee geen (sterk) bewijs dat men dit daadwerkelijk wilde. De afdeling orderafhandeling gaat niet over de prijzen. Het is natuurlijk buitengewoon slordig, maar als het aanbod of de kortingscode niet geloofwaardig was, dan is er geen rechtsgeldige koop gesloten en dan moet het geleverde terug want daar heb je geen recht op.

(Misschien dat je nog kunt zeggen, never mind die code, ik betaal het verschil bij en koop zo voor het originele bedrag. Maar formeel doe je dan een nieuw aanbod aan Teufel in plaats van ze te houden aan een eerdere koop.)

Wat mij betreft komt de vraag dus zoals altijd neer op: hoe reëel was de kortingscode en waarom mocht je erop vertrouwen dat die code correct en legaal gepubliceerd was?

Arnoud

Een prijs van nul euro, kan dat?

speciale-aanbieding.pngEen lezer vroeg me:

Bij een webshop in kantoorartikelen vond ik ineens een hele mooie aanbieding: de postbakjes waren nul euro! Ik heb er meteen honderd genomen, ik moest wel verzendkosten betalen maar dat lijkt me logisch als ze op deze manier hun magazijn leeg willen hebben. Alleen werd een dag later de bestelling geannuleerd want het had 4 euro per bakje moeten zijn. Kan dat zomaar? In de voorwaarden stond niets over typefouten in de prijs!

Ja, dat kan zomaar en nee de disclaimer of voorwaarden zijn hierbij totaal niet relevant.

Je sluit alleen een koop bij een webwinkel wanneer de prijs reëel is. Wanneer dat precies het geval is, hangt heel erg af van hoe de prijs wordt gepresenteerd, wat voor soort winkel het is (design/exclusief of juist prijsvechter) en wat het product elders kost. En in twijfelgevallen ben je als koper verplicht om navraag te doen (OTTO-arrest). Doe je dat niet, en was de prijs niet reëel dan mag de winkel de ‘koop’ annuleren. Koop tussen aanhalingstekens ja, want juridisch is er geen koopcontract gesloten als de genoemde prijs niet reëel was.

Recent hadden we een discussie over Dell, dat een prijsfout van zo’n 500 euro had gemaakt bij een laptop van 1600 euro (met SSD schijven). Daar stond “SPECIALE AANBIEDING” bij, en bovendien hadden werknemers van Dell bevestigd dat de informatie juist was. In dat geval mag je wel op de prijs vertrouwen.

Een prijs van nul euro kan volgens mij nóóit kloppen. Een winkel zal vast wel eens dingen gratis weggeven, maar dan staat er niet een prijsje van nul euro bij, dan staat er “Gratis!”. En in mijn ervaring krijg je alleen dingen gratis als je iets anders koopt. Ik heb nog nooit een (web)winkel gezien die gewoon een product in de gratis gooit. Jullie wel?

Arnoud

Dell doet een solid state OTTO

dell-prijs-besparing.pngGaan we weer een keer: nu is het Dell dat een hele strakke aanbieding doet en vervolgens annuleert omdat de prijs een fout lijkt te zijn geweest. Bij Tweakers hadden ze een aanbieding bij Dell ontdekt voor een XPS laptop met twee 512 GB SSD schijven voor 1099 totaal. Dat is wel héél mooi; die schijven op zich kosten al zo’n 1000 euro. De draad begint dan ook met “zal wel een foutje zijn” maar Dell verwerkt de bestellingen gewoon – en bevestigt desgevraagd dat de prijzen echt kloppen.

We stoffen het OTTO-arrest maar weer eens af. Bij prijsfouten, zeker naar consumenten, is de winkel verplicht te leveren tenzij de fout zo evident is dat je daar niet op mocht vertrouwen. Disclaimers en voorbehouden in de voorwaarden zijn irrelevant. Als de prijs ongeloofwaardig is, dan moet je navraag doen. In de OTTO-zaak was dat niet gebeurd, en daar ging men dus op onderuit.

Een beetje Tweaker weet dat het eigenlijk niet kan, 1000 euro aan SSD opslag als de laptop 1099 euro kost. Maar een échte Tweaker weet ook wel een verklaring waarom het wél kan: men kocht dit net wat oudere type groot in, en moet nu van de voorraad af.

En er stond wél bij dat het een speciale aanbieding was:

dell-speciale-aanbieding.png

Maar goed, dat kan een geautomatiseerde feature van de site zijn: is de prijs X eurolager dan de normale prijs, zet dan het plaatje “speciale aanbieding” erbij.

Kortom, navraag doen dus. En dan krijg je dus dit te horen:

dell-chat-bevestiging.png

En ja ik geloof onmiddellijk dat deze helpdeskdrone ook alleen maar op de site keek en niet zelf nadacht of navraag deed. Maar dát is echt het probleem van Dell. Je mag verwachten dat een helpdeskmedewerker bevoegd is om namens het bedrijf dingen te bevestigen of te ontkennen over producten bestellingen. (Niet natuurlijk als het een chatscript was.) Dus als die medewerker zegt “ja dat klopt wat op de site staat” dan heb je de verplichte navraag gedaan en mag je afgaan op de mededeling van de medewerker.

Een tijd geleden hadden we ook zoiets met Nokia, dat een aanbieding deed die ze niet wilden leveren. Ook daar werd bevestigd dat de site klopte, en ook daar werden de bestellingen vervolgens geannuleerd met “foutje, bedankt”. En ook toen wilden mensen graag naar de rechter om hun gelijk te halen. Alleen ging dat toen (zoals eigenlijk elke keer) als een nachtkaars uit.

Voor 1099 euro lijkt het me toch wel de moeite waard om eens een OTTO II arrest te gaan halen. Dus nogmaals, en nu écht: wie wil er naar de rechter, en welke jurist helpt (net als ik) mee met de dagvaarding en dergelijke?

Arnoud

“Stuntuitverkoop” van iPad met 96% korting rechtsgeldig?

ipad-96-procent-afgeprijsd-uitverkoop.pngWegens een technische storing is Mailamac.nl tijdelijk niet bereikbaar, stond gisteren op hun homepage. Dat kwam vlak nadat onder meer MobileMac meldde dat de stuntuitverkoop van het bedrijf onder meer een iPad met 96% korting aanbood. Oftewel “21 voor een 64GB iPad 3G (normaal zo’n 550 à 700 euro).

Gevalletje OTTO, denken meteen alle juristen: de fypetout van 99 euro waar 699 bedoeld was, leidde niet tot een rechtsgeldige overeenkomst, omdat je als consument moet begrijpen dat zo’n lage prijs niet kan. Je hebt dan een onderzoeksplicht, oftewel je moet even controleren of die prijs wel klopt.

In het OTTO-geval had niemand dat gedaan, en er waren ook geen andere omstandigheden om te denken dat sprake was van een legitieme aanbieding. Als er nou “stuntaanbieding” of “de knettergekke dagen” bij stond, zou dat anders kunnen liggen.

En dat is waarom het hier interessant wordt: Mailamac hád er “stuntaanbieding” bij staan. Op de screenshot van MobileMac staat onder meer “Uitverkoop”, “Hoge kortingen” en “tot 428 euro” te lezen. Dus mag je er dan wél op vertrouwen dat sprake is van een bijzondere aanbieding?

Ja en nee. Je mag verwachten dat de prijzen lager zijn dan normaal. Ik vind alleen “96%” in blauw wel wat magertjes bij zo’n mega-aanbieding. Dat is zó ver onder de kostprijs dat daar wel meer aandacht gegeven was als dat serieus de bedoeling was. “Het hoesje is duurder!” of zo er bij.

Verder is 96% korting zó veel dat je redelijkerwijs kunt twijfelen of dat wel de bedoeling was. Ik heb nog nooit eerder 90% korting gehad, meer dan 50% à 60% zie je eigenlijk nooit. Daarmee geldt dan toch de OTTO-regel dat je navraag moet doen.

Afgezien van de OTTO-zaak ken ik geen rechtspraak op dit punt. Wel zijn er een paar uitspraken van geschillencommissies. In een al wat oudere zaak <a href=”https://loket.degeschillencommissie.nl/Web/Site/popup.aspx?m=uitspraken&a=uitcatp&vt=2414&ca=d&guid=F1F4C7AE-A90D-475E-ABF5-2927DF3AF38C->kreeg de consument gelijk bij een korting van 85% (125 euro in plaats van 850), vanwege ‘schreeuwerige kortingen in de showroom” maar ook omdat hij navraag had gedaan en de verkoper in de showroom had bevestigd dat het klopte. Ook had de consument aangeboden om 200 euro bij te betalen voor de normaal gratis extra’s.

Echter, in een zaak waar een product van normaal zo’n 300 euro werd aangeprezen voor 65 euro, sprak de commissie van een onbegrijpelijk lage prijs. Evenzo noemde de geschillencommissie Thuiswinkel een prijsverschil van 75% of meer echt te veel, zelfs bij stuntaanbiedingen, om aanspraak te kunnen maken op levering.

Wat is de hoogste korting die jullie ooit in ’t openbaar geadverteerd gezien hebben bij een legitieme aanbieding?

Arnoud

De doorslaggevende algemene voorwaarden

motorfiets-harley-davidson-flh-1340-ebay-verkopen.jpgAls je een motorfiets via internet bij opbod te koop aanbiedt, zit je dan automatisch aan de laatste bieder vast, vroeg NJBlog zich af. Het ging hier om een zaak waarbij een Harley-Davidsonmotorfiets te koop stond op eBay, met een hoogste bod van 3.250 euro. De verkoper bleek echter nadien de motorfiets buiten eBay om verkocht te hebben. Hij meende het bod te mogen negeren omdat het onder zijn (vergeten) minimumprijs van 7.000 euro was en bovendien onrealistisch laag voor een motor van dit type.

In zijn vonnis bepaalt de kantonrechter Zwolle echter dat er toch een rechtsgeldige koop tot stand is gekomen. De verkoper had dan misschien een lagerehogere prijs bedoeld, maar de kopende partij wordt beschermd vanwege het gerechtvaardigd vertrouwen dat gewekt is. En daarbij spelen de specifieke omstandigheden van de veilingsite een rol:

[gedaagde partij] heeft de motor op een veilingsite aangeboden en het (ook [gedaagde partij] bekende) uitgangspunt van een veiling is nu eenmaal dat de hoogste bieder tevens de koper is. [eisende partij] was de 21ste bieder en on-weersproken is gebleven dat [eisende partij] het bod heeft uitgebracht tegen het einde van de 10-dagenperiode gedurende welke de veiling liep. Eerdere biedingen lager uiteraard nog lager en desondanks heeft [gedaagde partij] het recht en de mogelijkheid de veiling voortijdig te beëindigen, niet benut.

Nog belangrijker, de algemene voorwaarden van de veilingsite spelen een belangrijke rol. Daar staat onder andere in dat je het recht hebt je aanbod in te trekken indien sprake is van een vergissing, waar de verkoper geen gebruik van heeft gemaakt. Bovendien staat elders in die voorwaarden dat je ook als verkoper niet zomaar onder een hoogste bod uitkomt. En hoewel die voorwaarden in principe uitsluitend gelden tussen verkoper en ebay zelf, past de rechter ze ook toe op de relatie tussen koper en verkoper direct.

In de comments bij NJBlog wordt nog verwezen naar het OTTO-arrest uit 2008, waarbij een LCD-televisie niet voor 99 euro verkocht was omdat die prijs onrealistisch laag was. Maar dat gaat hier niet op: de prijs van een geveild product kan gemakkelijk veel lager zijn dan een redelijke winkelprijs voor een nieuw product.

Arnoud<br/> (foto: Motoprofi.com)