De Cruijffclaim, pardon Scrabbleclaim nogmaals

sosueme-cruijff-op-soccer4u.pngGezien het onderwerp van de zaak zou ik nu met een diepzinnig citaat moeten komen, maar die leest u maar elders. Hier gaat het over een recent en ietwat ergerlijk vonnis van de kantonrechter over een foto(tje) van Cruijff op de site Soccer4u.nl.

Over de feiten valt niet veel te melden. De site wordt gerund door een groep voetbalenthousiastelingen en plaatste een berichtje over Johan Cruijff. Daar hoort een foto bij, en die is natuurlijk zo gevonden. De pech voor deze jongens was alleen dat ene Peter Vincent Schuld zich meldde namens de rechthebbende en een paar duizend euro wilde hebben voor dit gebruik. Schuld verloor onlangs nog een vergelijkbare zaak van Zaplog, maar dat maakt hij meer dan goed met deze nieuwe zaak: € 2.420 schadevergoeding en € 1.647,93 aan proceskosten.

Het vonnis rammelt aan diverse kanten, wat misschien mede komt door de weinig inhoudelijke verdediging die is gevoerd. Allereerst is er een nogal merkwaardige redenering over hoe er inbreuk op de rechten gemaakt zou zijn.

Dat de foto nooit op de server van de website van [gedaagde A.] heeft gestaan en niet door deze website is “ge-upload” doet – wat daar overigens van zij – niet ter zake. De foto is op de website geplaatst. [gedaagden] erkennen dit. Daarmee is de foto openbaar gemaakt zonder toestemming van de gerechtigde en dit is niet toegestaan.

Zo te lezen gaat het om dieplinken, iets dat meer kantonrechters een nieuwe openbaarmaking vinden. Tsja. Er valt wat voor te zeggen, al blijf ik het twijfelachtig vinden.

Wél echt fout is de toekenning van de gevraagde schadevergoeding. Die wordt berekend volgens de bekende scrabblemanier: men neme het normale tarief en vermenigvuldige dat met drie. Dit op basis van de richtprijzenalgemene voorwaarden van de Fotografenfederatie. En dat zou dan aangeven wat een “redelijk aanknopingspunt voor de begroting van de schade” zou zijn. Mooi niet dus! In de meeste gepubliceerde vonnissen wordt deze manier van schade berekenen juist expliciet afgewezen.

Het verbaast me dan ook dat de rechter in dit vonnis zo makkelijk aansluit bij deze voorwaarden. Maar ook hier weer lijkt dat meer te komen door het weinig inhoudelijke verweer. “Dit als zodanig hebben [gedaagden] niet bestreden”, zo motiveert de rechter de toekenning. Jammer!

Arnoud

71 reacties

  1. De vraag is dan natuurlijk: is het de verantwoordelijkheid van de gedaagde(n) om op elke theorie die de aangever te horen brengt te verdedigigen? Ik zie regelmatig in vonnissen staan: “kennelijk is feit X waar, want dat is door aangever beweerd, en door de gedaagde niet weersproken”. (Niet letterlijk, maar zo lees ik het…) Maar dat lijkt mij vaak te kort door de bocht.

    Ik vind in dit geval het ook niet kunnen dat de gedaagden hebben verloren omdat hun verdediging weinig inhoudelijk was. Tenslotte moet de rechter ook zonder hulp van de gedaagden tot de juiste conclusie moeten kunnen komen. Zo ziet deze leek het tenminste.

  2. Als je op Google zoekt op deze Peter Vincent Schuld komt hij ook voornamelijk in de publiciteit door soortgelijke claims. Wat een nare man. In hoeverre kan soccer4u bij een ‘gegooglede’ foto weten wie de rechthebbende is? En of er uberhaubt copyright op zit? Kan dhr Schuld Google ook aanklagen voor het indexeren van zijn materiaal?

  3. In hoeverre kan soccer4u bij een ???gegooglede??? foto weten wie de rechthebbende is?

    Dat kan hij misschien niet. Dat is dan vervelend, maar dat maakt het niet automatisch zo dat hij dit werk dan mag gebruiken. Als je niet kunt achterhalen wie de rechten ergens op heeft, en of je iets ma gebruiken, dan mag het niet. Best logisch, toch?

  4. @Bastiaan: bij feiten werkt het inderdaad precies zoals je schrijft. Als partij A een feit X stelt en partij B feit X niet weerspreekt, dan moet de rechter feit X voor waar aannemen (art. 149 lid 1 Rv). Onbestaande rechtsregels die door partij A worden geponeerd hoeven door partij B niet te worden tegengesproken. De rechter moet zelf het recht toepassen.

    Een ingewikkelde manier om schade te berekenen lijkt mij geen feit. Het is volgens mij duidelijk dat gedaagde het in ieder geval niet eens is met het bedrag waarop eiser uitkomt. Dan zou ik denken dat dit reden moet zijn voor de rechter om te kijken of hij het wel eens is met de hele berekening en dit niet kan afdoen zoals dat hier gebeurt.

    In ieder geval geeft art. 6:97 BW de rechter vrij veel ruimte om zelf te bepalen hoe hij de schade berekent of schat. Of de rechter hier over de schreef gaat durf ik niet te zeggen.

    De rechter heeft trouwens de AV van de Fotografenfederatie er niet op nageslagen, want die bevat helemaal geen richtprijzen. Dat zou in strijd zijn met het mededingingsrecht.

  5. En of er uberhaubt copyright op zit?

    Of een specifieke foto een “werk” is in de zin van de Auteursrecht kun je aan die foto zien. Het is voldoende als uit de foto blijkt dat de fotograaf bepaalde creatieve keuzes heeft gemaakt. Dit is al snel het geval, de drempel is behoorlijk laag.

    Kan dhr Schuld Google ook aanklagen voor het indexeren van zijn materiaal?

    Dat zou hij kunnen proberen, en ik ben benieuwd hoe dat zou aflopen.

  6. Toch druist het tegen mijn rechtsgevoel in. Foto’s waarvan je niet wilt dat andere mensen ze gebruiken moet je niet beschikbaar maken via het internet. Het doet me een beetje aan uitlokking denken: je zorgt ervoor dat een foto zeer eenvoudig gevonden kan worden, vervolgens speur je dagelijks het internet af of er toevallig een hobbyist jouw foto heeft gebruikt, en vervolgens ga je dreigen met stappen.

    Op deze manier kan je tienduizenden hobbyisten aanklagen die een site bijhouden over hun favoriete sport, club, of onderwerp. Ik kan me niet voorstellen dat dhr. Schuld inkomsten is misgelopen (of op een andere manier gedupeerd is) door het gebruiken van deze foto. En dat is toch waar het auteursrecht in eerste instantie voor bedoeld is?

    Dient de rechthebbende trouwens eerst te waarschuwen?

  7. Allereerst is het de vraag of de rechthebbende de foto’s zelf wel online heeft gezet. Wat nu als een ander de foto heeft ingescand, of het digitale origineel naar een site heeft ge?pload?

    Daarnaast vind ik het geen uitlokking als ik materiaal online zet. Je hebt een zekere onderzoeksplicht als gebruiker van materiaal. Zeker met het huidige auteursrecht is het zo dat je moet weten dat je niet zomaar alles mag, dus je moet even de moeite nemen om te lezen wat er voor licentie bij zit.

  8. Foto???s waarvan je niet wilt dat andere mensen ze gebruiken moet je niet beschikbaar maken via het internet.

    Dit is een redenering die ik vaker zie, maar gewoon niet begrijp. Dit impliceert (lijkt mij althans) dat internet iets is waar om een of andere reden normale regels niet gelden. Waarom zou een foto wel beschermd moeten zijn als deze in een tijdschrift staat, maar niet als deze op een website staat. Ook daar heb je vaak geen idee wie de rechthebbende is.

  9. Hallo Arnoud,

    Interessant deze artikelen over dit soort zaken. Heb je wel eens gehoord over picapp.com? Is het niet zo dat als je deze service gebruikt je geen problemen kan krijgen met het gebruik van foto’s waar rechten opzitten? Zou je daar eens je ligt op kunnen laten schijnen?

    Hartelijk dank! KJ

  10. Klaas-Jan, het businessmodel doet er niet zo toe. De vraag is of ze de rechten afgekocht hebben van het materiaal dat ze aanbieden. Daarbij maakt het niet uit of ze de foto’s weggeven of tegen veel of weinig geld verkopen. Biedt men een garantie dat de rechten geregeld zijn? Ik zie in hun voorwaarden hierover geen verklaring, maar wel een uitsluiting van aansprakelijkheid voor het geval van inbreuk op rechten van anderen. De FAQ belooft dan weer wel dat je “100% legal” bent als je hun foto’s gebruikt. Dat spreekt elkaar dan weer mooi tegen.

  11. Ik ben het eens dat wie materiaal op internet plaatst daarmee niet gelijk al zijn rechten op dat materiaal verspeelt, maar ik vind er veel voor te zeggen dat in beginsel eerst zou moeten worden gewaarschuwd voordat er schadevergoeding gevorderd kan worden. Je vaak ook maar nauwelijks serieus van werkelijke schade kunt spreken.

  12. Over de feiten valt weinig te zeggen….? De bedoelde zaak gaat niet over een foto van Peter Vincent Schuld, maar over een foto van fotojournalist Guus de Jong. De inbreukmaker is een jongen van (toen) 15 jaar, die een ICT bedrijfje runt en een voetbalsite heeft. Zijn domeinnaam staat geregistreerd op de naam Van Wattum, maar zo heet hij niet.Na de eerste aanschrijving aan het adres van Van Wattum reageerde de vader van de jongen als “gemachtigde van client Van Wattum”. De inbreuk werd ontkend. De deurwaarder is twee maal langs geweest, de eerste keer voor niets, omdat was gedagvaard op de naam Van Wattum, die niet op het adres van vader en zoon bleek te wonen. Vervolgens zijn de heren correct gedagvaard. Eiser is gepensioneerd en zijn oudedagsvoorziening komt uit de exploitatie van zijn archief. Inbreuken op zijn rechten zijn legio. “Van Wattum” benadeelt een oude man.

  13. Zo lust ik er ook nog wel eentje. Hoe groot zo zo’n bedrijfje nou zijn? De kid is vijftien, zit nog op school en is bezig met zijn toekomst op te bouwen. Ik denk nog terug aan de zitting van Verkoren, Schuld, Swordstone en De Jong tegen mijn persoontje. De Jong werd daar opgevoerd als een oude man, niet in staat om duidelijk te articuleren en niet in staat om een simpele vraag van de rechter de beantwoorden.

    Waarmee we op de hamvraag komen: zijn lieden die in staat zijn een kind vierduizend euro lichter te maken daar waar een draai om de oren op zijn plaats is ook in staat om oude mannen te helpen? Dacht het niet. Ik ben dan ook erg benieuwd naar de verrekening die er na de uitspraak heeft plaatsgevonden. Nog geen dag na de uitspraak lag er al een rekening bij het jong in de bus.

  14. De hoogte van het toegewezen bedrag wordt bepaalt door de onafhankelijke rechter. Als de rechter een beslissing neemt die ‘buiten alle proporties’ valt moet de klacht daar worden gelegd en niet bij de fotograaf of diens gemachtigde. Het vluchtgedrag van inbreukmaker in anonimiteit (‘Van Wattum’)geeft blijk van weinig schikkingsbereidheid c.q. realiteitszin. Begin bij het begin en steek hand in eigen boezem. Dan krijgt de fotograaf weer tijd om te gaan fotograferen en zich niet bezig te hoeven houden met deze ongein.

    Bert van Loo, fotograaf.

  15. @Bert Die tijd heeft de fotograaf. Het ligt er maar net aan welke weg hij kiest en of hij daarbij de redelijkheid in het oog houdt. Waarbij ik mijzelf overigens afvraag waarom je schikkingsbereidheid c.q. realiteitszin zegt. Die bereidheid is er bij Swordstone en Verkoren in elk geval nooit geweest. Niet in de onderhavige zaak, niet in mijn zaak, niet in de Zaplog zaak en niet in de Tilburg Zeikt zaak.

  16. Het mag wel duidelijk zijn, gezien de vele gevoerde zaken en de manier waarop deze worden gevoerd – met bijvoorbeeld e-mail naar tegenstanders om ze te wijzen op winst in een andere zaak – dat dhr. Schuld helemaal niet meer tijd wil hebben om te fotograferen. Het vermoeden rijst dat Schuld de tijd die hij heeft op Google Image spendeert om zijn foto’s op te sporen. Dan ben je niet meer bezig met het rechtzetten van opgelopen schade, maar met een heksenjacht. Voeg daarbij de onwil om tot redelijke schikkingen over te gaan, zoals te doen gebruikelijk (verwijder de foto of we gaan naar de rechter, bijvoorbeeld) en er onstaat een beeld van Schuld als een soort premiejager.

  17. =Of de rechter hier over de schreef gaat durf ik niet te zeggen=

    Deze rechter kende het ge?iste bedrag toe, een andere legt weer een lagere eis op. Leg mij dat eens uit? Hanteert elke rechter z’n eigen wetboek van strafrecht? Omdat zhij ook niet weet ‘hoe het nou precies zit met internetse auteursrechten van priv? beeldmateriaal’?

    Het auteursrecht van iemands werk staat feitelijk als een huis in de wet, het pica-kopi?ren IS een vorm van stelen. Maar er valt met internetgebruik zo veel voor te zeggen: -De auteur reageert niet op je vriendelijke mailverzoekjes. -De auteur is te lui om zijn eigendom te beschermen met een copyblocker of een watermerk. -De auteur kijkt helemaal niet waar zijn werk voor gebruikt is (hij zou MIJ moeten betalen als ik gratis reclame voor zijn foto/schilderij maak en met een gratis link naar zijn mooie website verwijs) -En dan pepernotenstrooiers Google en Yahoo, een onderwerp apart.

    In theorie zouden incasseerders als Schuld binnen een jaar multimiljonair kunnen zijn, richt maar een bureautje op met 50 krachten die de hele dag niks anders doen dan internet afstruinen en vorderingen versturen enz enz. Heb je in het land een paar honderd van zulke non-stop werkzame deurwaarders, dan zouden rechters in feite alleen nog maar bezig zijn met auteursrechtenzaken. Dat gebeurt in de praktijk dus niet. Maar nu is het zo dat een enkeling de klos is. En dat doet MIJN gevoel van recht ook geweld aan. Ik voor gaas? Die andere 500 miljoen ook!

    Een scholier kaalplukken, de maker van de Johan Cruijff foto moet zich echt rotschamen. Een vergoeding voor het gebruik van je werk eisen, ok?. Maar waar PRATEN we over?? Een door kranten al jarenlang afgelikte boterham. Daarom vind ik dit dus pure afpersing. Waarom gaat een rechter daar mee akkoord? Als het om een kindermoordenaar gaat, weten ze niet hoe hard ze met ‘verzachtende omstandigheden’ aan moeten komen draven.

    …Heeft de Jong eigenlijk ooit toestemming gekregen van Cruijff om die foto te maken? Wie mailt of belt Johan even?

  18. In deze zaak is twee of drie maal een schikkingsvoorstel gedaan. Er is twee maal inbreuk gepleegd. Over een schikkingsvoorstel valt weinig te onderhandelen als de inbreukmaker het feit ontkent en uitdrukkelijk meedeelt niets te willen betalen.

    Opvallend is dat geen van alle juristen en leken die zich over de zaak uitlaten hebben gezien dat het vonnis NIET uitvoerbaar bij voorraad is verklaard. Dat foutje heeft de rechter inmiddels op verzoek hersteld.

    En opmerkelijk is dat niemand zich realiseert dat het de ouders van minderjarigen zijn die toezicht zouden moeten houden op de bezigheden van hun kinderen en ze een behoorlijke opvoeding geven. Overigens, Rob, zonder de kids te slaan, dat mag tegenwoordig niet meer.

    Inmiddels heeft de vader (een doctorandus met een bedrijf dat financiele adviezen geeft en bovendien financieel support) ontdekt dat hij niet hoeft te betalen als hem niet verweten kan worden dat zijn zestienjarige zoon in de fout is gegaan. En dat is nog even de vraag. De vader wil in hoger beroep en dat gaat nog veel meer geld kosten.

    Wat betreft het portretrecht van Cruijff valt nog te melden dat de foto door De Jong is gemaakt NIET in opdracht of ten behoeve van de geportretteerde. Het staat derhalve De Jong vrij de foto aan te bieden aan derden zonder dat aan de voetballer te hoeven vragen.

  19. Het gebruik van de term HEKSENJACHT door Rob van Kan (reactie 21) is misplaatst. Een heksenjacht is een onredelijk zware actie gericht tegen een persoon of groep gelijkgezinden. Je ogen gericht open hebben als fotograaf of je eigen werk tegenkomt is echt iets anders.

    Zich vergissen als inbreukmaker al dan niet bij gebrek aan kennis is mogelijk, maar als je naderhand de feiten ontkent dan roep je echt de ellende zelf over je af.

    Ietsje meer nuancering en zorgvuldiger woordkeus (‘afpersing’) zou dit forum niet misstaan. Derden moeten met hun fikken van andermans werk afblijven of de consequenties aanvaarden.

  20. Ik vond de hoofdzaak (een claim van bijna 4500 euro) iets belangrijker dan dat jij de standaardzin over uitvoerbaar bij voorraad vergeten was, Luc. Of dat Cruijff een verzilverbaar commercieel portretrecht heeft dat hij in beginsel tegen elke portretfoto van hem kan uitoefenen.

    Het lijkt me volstrekt begrijpelijk dat iemand een claim van 4500 euro zonder meer afwijst. Dat bedrag is buiten alle proporties, en met iemand die dat claimt, valt geen zinnige onderhandeling te voeren. Ik zag in het vonnis ook geen enkele onderbouwing van de schade, behalve dan de Scrabbleconstructie (3 maal woordwaarde) van de NVJ en Fotografenfederatie. En die is simpelweg onjuist.

  21. =dat het de ouders van minderjarigen zijn die toezicht zouden moeten houden op de bezigheden van hun kinderen en ze een behoorlijke opvoeding geven=

    Voor mijn gevoel staat mijnheer Verkoren niet met beide benen op deze planeet. Of is het een eigenschap van aanklagers en rechtskundig adviseurs om uit te gaan van kwaadaardige criminaliteit, no matter what? En met zo iemand moet je als ouder dan een schikking treffen? Had je anders ‘geschikt’ als die ouders sappelaars waren geweest? Helaas, net een BBC reportage over tot op de dag van vandaag gedupeerde Katrina slachtoffers zitten beluisteren, mijnheer Verkoren heeft gelijk, zaken gaan voor menselijkheid. No matter what.

  22. Iets zegt me dat Bert van Loo een beetje naar Peter Vincent Schuld ruikt. Het kan natuurlijk ook dat dergelijk taalgebruik en overtrokken reacties veel fotografen eigen is. Je ziet de brief op hoge poten al geschreven worden, maar dit terzijde.

    Opmerkelijk is ook de reactie van Luc Verkoren. De schikkinsvoorstellen van Swordstone bestaan in veel gevallen helemaal niet. De zaken kenmerken zich vooral door onbehoorlijke brieven en het ontbreken van welke machtiging dan ook. Die ontbrak bij mij, en ook bij Soccer4U. Het is jammer dat die laatste partij zich daar niet tegen verweerd heeft. Ik kreeg zelfs een geantedateerde valse machtiging opgestuurd, wat later de basis van mijn verdediging vormde.

    Het gaat natuurlijk te ver dat Verkoren de opvoeding van de kinderen erbij betrekt. Kinderen maken fouten, ondanks alle goede zorgen van de ouders. Dat heet opgroeien. Elk kind pikt weleens een snoepje, schopt de kat van de buren of laat de laarzen van zijn vriendje vol met water lopen. En daar waar het kind in kwestie een fout maakt en een opvoedkundige les verdient en een spreekwoordelijke tik op zijn vingers behoeft, wordt er gedreigd, naar de rechter gegaan en is men trots op het feit dat er 4.000 euro is gewonnen. Als Verkoren zich vervolgens beroept op de wet, dan is dat weliswaar toegestaan, maar siert de man niet. Detail: Swordstone stuurde mij een opgetogen mailtje over de gewonnen zaak. Kenmerkend voor lieden die alleen aan zichzelf denken.

    En dan dient zich een vervelend feit aan. Tilburg Zeikt ligt bij een hogere rechter, Soccer4U gaat in beroep en als ik verlies ook. Drie rechtszaken, met torenhoge kosten voor Swordstone. Van TZ weet ik dat ze desnoods tot aan het Europese Hof willen, ik zit daar niet veel anders in. Naast de auteursrechten speelt er bij nog iets, waarvoor ik bereid ben heel diep te gaan: belediging, rectificatie en een boete als de uitlatingen blijven staan. Men raakt mij daarbij op wellicht het enige principe dat ik hoog heb zitten: vrijheid.

    Het is daarbij vermakelijk om te zien dat Schuld c.s. op mijn site steeds opmerkingen maken over het feit of ik dat financieel wel kan dragen. Geen zorgen, de financieen zijn meer dan voldoende geregeld. Het is dan ook de vraag of Swordstone zelf bij machte is om drie beroepszaken te bekostigen. Maar dat gaan we zien. De toestanden worden er alleen maar vermakelijker op.

  23. @23

    In deze zaak had nooit een schikkingsvoorstel moeten komen, laat staan twee of drie. Deze zaak had beslecht moeten worden met een een jongetje van toen vijftien een aai over de bol te geven een een opmerking in de trant van: Speel jij maar lekker verder. Het heeft derhalve totaal niks met advocatuur te doen, maar met een treurig loonslaafje dat danst naar andermans pijpen. Dat zou je de basis van advocatuur kunnen noemen, ware het niet dat een deugdelijke advocaat iets van zelfrespect en ruggengraat behoudt. Dit is het type verhaal van de Bullie die het snoepje van een ander afpakt. Dit is het doelgericht zoeken naar slachtoffers wiens verweer bij voorbaat al niet 100% zal zijn, aangezien niet alleen de kennis ontbreek, maar tevens het zakgeld om gedegen juridisch advies in te winnen en waar en rechter naderhand ook nog eens in blundert. Dit is iets waar een raadsman alsmede een deugdelijk mens zich erg, maar dan ook heel erg diep voor moet schamen.

  24. Beste Arnoud,

    In de conclusie van eis is uitvoerbaarheid bij voorraad gevraagd, maar bij vonnis heeft de rechter dat niet gegeven. Inmiddels heb ik een verbeterd vonnis ontvangen.

    Hoe kom je er nu bij dat ik verzuim uitvoerbaarheid bij voorraad te vragen? Je hebt de conclusie van eis nooit onder ogen gehad….

  25. Mijn informatie was dat er een brief naar gedaagden was gegaan met het verzoek of zij akkoord waren met het alsnog uitvoerbaar bij voorraad verklaren. Ik heb dat opgevat als het corrigeren van een fout van eiser. Kennelijk ten onrechte.

    Ik ben trouwens nog steeds benieuwd naar je onderbouwing waarom het gevorderde bedrag een re?le weerslag van de werkelijk geleden schade betreft.

  26. Ik heb een reactie gekregen van Soccer4u.nl. Die willen hier liever niet reageren, maar ik mag het een en ander stellen.

    In de kwestie rond de foto van Johan Cruijff en Soccer4u.nl heeft Swordstone nooit een voorstel tot schikking gedaan. Dat is dus het ene ja tegen het andere nee. Het moet gezegd dat ik in deze twijfel aan de integriteit van Luc Verkoren als hij zegt dat er wel degelijk gepoogd is om te schikken. Ook in de zaken TZ, Zaplog en Lucaswashier is heeft Swordstone geen enkele ruime gegeven.

    Soccer4u bevreemd het verder dat het vonnis alsnog is bijgesteld in uitvoerbaar bij voorraad. Verder stelt men dat de jongen in kwestie de site van de eerder genoemde G. van Wattum overgenomen en verzuimd heeft de site op zijn naam te zetten. Er is geen sprake van van valsheid in geschrifte, maar van jeugdige onbezonnenheid. Dat laatste maak ik ervan, maar mijn vertrouwen in de goedheid van het kind is in de ogen van nobel mens Verkoren waarschijnlijk te groot.

    Tot slot stelt Soccer4U dat dreigbrieven en deurwaarders geen schikkingsvoorstellen zijn. Ik sluit me daarbij volledig bij aan. Het gaat bij Lucaswashier om deze brief, dezelfde die aan Soccer4U is gezonden. Wie de schikking ziet mag het zeggen. Nog geen week later ligt er een dagvaarding in de bus.

  27. De foto van Johan Cruijff schijnt van een digitale krant geplukt te zijn, en zal in het geval van de aangeklaagde wel een kopie van een kopie van een kopie geweest zijn. Ik vraag me dus af wie dan de publicatierechten heeft. Want als Guus De Jong zijn foto aan een krant verkocht heeft, is de krant toch verder verantwoordelijk voor de copyrightbescherming?

    Om even door te gaan op Arnouds voorbeeld van de zaak tegen Nieuws Rechts:

    Beklaagde: ‘Door zijn site niet te beveiligen, geeft [eiser] impliciet instemming met verspreiding’.

    Hier slaat NieuwRechts dus de plank mis. Maar hoe logisch is dit eigenlijk? Wat ik maar niet begrijp, en Wijbenga stipt dat punt in 7 ook aan – is dat er helemaal niet gekeken wordt of het jatten wel of niet om commerci?le reden werd gedaan. Je bent een dief als je ergens professioneel inbreekt, maar je bent ??k een dief als je hobbyistisch een briefje van 50 opraapt dat iemand even tevoren op straat verloor. Het argument van De Jong dat elke ongeauthoriseerde kopie hem financieel benadeelt is onzin. De broodheren van kunstschilders b.v. willen geen gratis internetplaatjes; ze willen het echte kunstwerk, en kopen die schilderijen toch wel.

    Verder blijft de wet op auteurswerk voorbij gaan aan het feit dat op straat gegooide eigendommen – in dit geval elektronisch werk – al jarenlang op een simpele manier te BEVEILIGEN zijn, door middel van een copy/paste bananenschil (weet niet hoe het progje heet) of een watermerk in de afbeelding. Er zijn al veel internetters zoals natuurfotografen die hun werk op die manier tegen kopieerdiefstal beschermen. Dat werkt beter dan die copyrightregel helemaal onderaan de webpagina waar nooit iemand naar toe scrollt. Omdat die blokkeertechnieken simpelweg voor handen zijn, kan deze eiser – of de krant waar Guus zijn foto aan verkocht! – toch nalatigheid verweten worden? Zo niet, dan vind ik dat je als aangeklaagde op z’n minst in aanmerking komt voor verzachtende omstandigheden. En dat kan aardig in de prijs schelen.

    = Hier gaat het over een recent en ietwat ergerlijk vonnis van de kantonrechter =

    Ik vind hier iets niet aan kloppen. Het klopt niet dat een rechter bevooroordeeld mag vonnissen of vanuit zijn eigen principes en levensovertuiging en dan alleen maar een ‘ergerlijke uitspraak’ wordt aangewreven, en het klopt al helemaal niet dat rechters die een foute uitspraak doen daar niet op aangesproken kunnen worden wanneer dat desastreuze gevolgen heeft (check wikipedia’s lijstje ‘Justitionele blunders’, check het rechtsbedrog dat O.v.J. Stuyt meedogenloos pleegde in de zaak Cees B). Megalomanie heeft volgens mij weinig met volksrecht te maken.

    Maar goed, er is natuurlijk ook nog zoiets als ‘hoger beroep’.

  28. Dag Arnoud,

    Als er geen sprake is van een overeenkomst kunnen de algemene voorwaarden van de fotografenfederatie niet rechtstreeks van toepassing zijn, dat hoef ik jou niet te vertellen. In de rechtspraak werden en worden de voorwaarden gebruikt als richtlijn bij het berekenen van de schade. Jij maakt melding van vonnissen waarin de rechter dat afwijst en die vonnissen ken ik, maar ik heb ook stapels vonnissen waarin de rechter de verhoging honoreert. Het berekenen van de werkelijke schade is onmogelijk, omdat je er als fotograaf geen zicht op hebt op vervolgschade doordat de foto na de inbreuk nog weer van de site van de inbreukmaker is overgenomen. Dat hoeft niet uitsluitend op internet, het kan ook als drukwerk, bijvoorbeeld een reclamefolder, een boek of wat dan ook. Fotografen beschermen hun beeldmateriaal zorgvuldig door gebruik van het copyright notice, door de vermelding van hun naam, door een stempel achterop een foto, door een watermerk etc. Maar als een bona fide gebruiker die voor de foto heeft betaald een foto afdrukt, bijvoorbeeld in een geillustreerd blad, is het hek van de dam. Iedereen kan (zonder vragen, zonder betalen, zonder naamsvermelding) de openbaar gemaakte foto scannen en anoniem op internet zetten. Dat is gebeurd met de foto die De Jong in 1974 heeft gemaakt van Johan Cruijf. Op de eigen beeldbank van De Jong is de foto beschermd, evenals op de beeldbank van het ANP onder nummer 1332678. Alle anonieme plaatsingen van de foto op internet zijn illegaal. Artikel 18.2 van de voorwaarden stelt dat bij inbreuk de fotograaf tenminste drie maal zijn tarief berekent, en eenmaal het tarief voor het ontbreken van naamsvermelding(voorwaarden artikel 19.2). Bij een vast tarief van ??? 240,-loopt dat flink op. Overigens matigen veel fotografen hun schikkingsvoorstel al uit eigen beweging: zij rekenen dan bijvoorbeeld het basistarief + nog eenmaal dat tarief wegens het ontbreken van naamsvermelding. Tot zover mijn reactie op jouw vraag.

    Voor alle andere lezers van deze rubriek nog het volgende. In principe kan er altijd worden onderhandeld, ook als dat niet met zoveel woorden wordt gesteld: na ontvangst van een schikkingsvoorstel (ook als dit de vorm heeft van een verzoek om betaling) en zelfs na betekening van de dagvaarding of als de zaak al loopt tijdens een comparitie van partijen. Bij ontkenning van het feit van een vaststaande inbreuk en weigering van betaling zullen rechtsmaatregelen kunnen volgen. Dat wordt altijd uitdrukkelijk aangekondigd ter voorkoming van hoge kosten, zeker nu de door eiser werkelijk gemaakte kosten kunnen worden gevorderd (art 6:1019h Rv).

  29. Beste Luc, ik zou het erg op prijs stellen dat je me een bron voor die ‘stapels’ vonnissen kon geven. Ik heb via de NVJ een aantal van die vonnissen gezien, en die overtuigen niet bepaald. De berekening wordt (zoals ook in deze zaak) niet aangevochten of men heeft reeds een bestaande relatie waardoor verdedigbaar is dat de AV van toepassing zijn. Ik ken geen enkel vonnis, laat staan arrest, waarin ondanks inhoudelijk verweer de berekeningsmethode van de NVJ of Fotografenfederatie wordt gevolgd.

    In de brief die Robert Engel online heeft gezet, wordt als feit voorgesteld dat de fotograaf “gerechtigd” zou zijn het drievoudige te vorderen. Ik vind dat op het randje van misleiding nu de jurisprudentie daar bepaald niet eenduidig over is.

    Overigens wekt die brief bij mij absoluut geen indruk een schikkingsvoorstel te zijn. Een claim leggen waarbij wordt gemeld dat de gevolgde berekening een “feit” is en betaling eist binnen 8 dagen onder dreigement van rechtsmaatregelen, noem ik een ultimatum en geen voorstel.

  30. Dag Arnoud,

    De tekst die Robert van den Engel op zijn website afscheidt lees ik uit principe niet. Komt misschien door dat plaatje op zijn homepage…

    Ik weet echter zeker dat die brief waar hij het over heeft niet van mij komt. Ik stuur een lijst van gepubliceerde vonnissen per post op en ik zal kopie sturen van enkele recente zaken.

    Vriendelijke groet,

  31. = Alle anonieme plaatsingen van de foto op internet zijn illegaal. = Het is een in de voetbalsport beroemde foto (dan zijn vrijwel alle foto’s van de legende Cruijff), die ooit, toen internet op gang kwam, een eerste keer op het web is gezet. Degene die daar nu voor moet boeten was toen nog niet eens geboren. Heb je die oerdief al weten te achterhalen, mijnheer Verkoren? En de prijs bepaald? ???4067,93 maal 15 jaar maal, enz?

    = Fotografen beschermen hun beeldmateriaal zorgvuldig door gebruik van het copyright notice =

    Ik breng in item 34 naar voren dat veel fotografen dus helemaal niet zorgvuldig zijn. Waarom draai je ook daar omheen? Het gaat hier namelijk niet alleen om het geval De Jong, er is hier een discussie gaande over een wereldwijd verschijnsel dat al meer dan 15 jaar bezig is. Dat je gebruik maakt van grote gaten in de jurisprudentie aangaande internettelijke rechtenschending, is begrijpelijk, en het valt niet te ontkennen dat de overheid internet veel te lang een wildwest gebied heeft laten zijn, maar de manier waarop je je in ??n geval vastbijt en in deze draad alles daarbuiten en er omheen negeert, getuigt niet van een relativerend vermogen. Dat toon je zelf specifiek aan met de opmerking:

    = omdat je er als fotograaf geen zicht op hebt op vervolgschade doordat de foto na de inbreuk nog weer van de site van de inbreukmaker is overgenomen =

    Inderdaad, je krijgt het nog druk, mijnheer Verkoren. Duizenden internetgebruikers aanklagen. Miljoenen, in feite, als je ook de belangen van de rest van fotograferend Nederland gaat vertegenwoordigen. Ik vind dat verre van realistisch, maar het zal wel een aardig inkomen genereren.

  32. Is Arnoud het met mij eens dat bij een regeling achteraf het principe van een toeslag op het reguliere basistarief wel billijk is?

    Zo ja, dan is de invulling van de hoogte van die toeslag een ander onderwerp, per rechter in te vullen, afhankelijk van elk individueel geval.

    Als een toeslag niet wordt gebillijkt dat zouden sommigen nooit meer iets gewoon kopen: bij niet ontdekking heb je je spulletjes gratis, wordt je gesnapt is nog niets verloren, je betaalt alsnog het gewone bedrag.

    De vraag is dus simpel ben je het met dat principe eens of niet?

    Bert van Loo

  33. Bert: nee, ik ben het niet eens met dat principe, omdat het ingaat tegen een basisregel uit het recht. In Nederland heeft men recht op een vergoeding van schade, en niet op toeslagen of andere bedragen die neerkomen op verkapte boetes.

    Je zult als fotograaf moeten aantonen dat jij die schade lijdt. Ik snap je argument, maar dat geldt in alle situaties en niet alleen voor fotografen. Ik kan niets doen aan die buurjongens die elke ochtend over mijn gras lopen, want de schade is verwaarloosbaar. Zouden ze mijn speciaal gekweekte tulpen platstampen, dan had ik een claim ter hoogte van vervangende tulpen. Het prijzengeld van de Tulpenkwekersvereniging wordt al lastig om te verhalen.

  34. Arnoud: En bestaat er nog zoiets als een verbintenis uit de wet?

    Maar afgezien van beroep op de al dan niet omstreden leveringsvoorwaarden, de schade bestaat ook uit het daadwerkelijk optreden en behandelen van de inbreuk (art 6:1019h Rv). En als je die uren telt, mede met beroep op art 6:95 / 110 BW kom je al gauw ver boven de toeslag ‘keer drie’ uit.

    Bert van Loo

  35. Bert: de verbintenis uit de wet is die van 6:162, de onrechtmatige daad. Schade daaruit moet je vergoeden. De bewijslast ligt bij de eiser dat hij die schade ook werkelijk geleden heeft.

    Redelijke kosten ter berekening van de schade vallen daar ook onder (6:96 lid 2 sub c). Echter, de kosten van rechtsvordering vallen onder art. 237-240 Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering en zijn daarmee uitgesloten van een schadeclaim (6:96 lid 2 sub c, het “behoudens”). Op grond van art. 1019h (zonder 6: trouwens) kun je die weer volledig verhalen, maar dat is nadrukkelijk dus geen SCHADEvergoeding maar een KOSTENvergoeding.

  36. De tekst die Robert van den Engel op zijn website afscheidt lees ik uit principe niet. Komt misschien door dat plaatje op zijn homepage

    Dat moet een op Fred Hache lijkende jurist toch bekoren, me dunkt. IP nummers liegen bovendien niet, amice. Samen met Schuld zit u er bijna dagelijks op mijn site.

    En die brief komt inderdaad niet van Verkoren, die komt van Schuld. De dagvaarding volgt in de regel niet snel na de dreigbrief. Is het dan te veel gevraagd van een zichzelf serieus nemend juridisch adviseur om alsnog de zaken te schikken? Swordstone volgt immers steeds dezelfde procedure, waardoor de Verkoren als vanzelf achter de gevolgde weg staat. Bovendien stelt Schuld voortdurend dat er overleg is geweest met Verkoren over die gevolgde procedure.

  37. Zelf maak ik websites en vind dit niet normaal. Ik begrijp dat de kantonrechter zegt dat de gedaagde schuldig is, maar dat deed hij alleen maar omdat hij snel een conclusie moet trekken. In Nederland is het echter legaal om een link te plaatsen naar copyrighted materiaal, het is net of iemand zegt dat je naar een tentoonstelling moet gaan en daar een schilderij moet bekijken (de browser/persoon haalt op/ziet immers de afbeelding).

    Verder vind ik dat mensen die copyrighted materiaal aanbieden, hun materiaal beter moeten beschermen en bijvoorbeeld copyright er neerzetten (in de metadata van de afbeelding of ook echt op de afbeelding). Zo moeten ze zorgen dat de afbeeldingen niet bij google komen, anders vragen ze er namelijk gewoon zelf om.

    Ik hoop dat P. Schuld de komende rechtzaken ook zal verliezen, aangezien dit gewoon legaal is in Nederland en wanneer de rechter bij de rechtbank zegt dat de gedaagde toch schuldig is bevonden zal heel internet in Nederland geschokt zijn. Waarschijnlijk zullen de mensen die in hoger beroep gaan de rechtzaak gewoon winnen, aangezien dit ook gewonnen is door Zaplog.

  38. Hoog tijd dat deze auteurswet op de helling gaat. Na 15 jaar www met de huidige ontwikkelingen kan dit niet anders. Ik lees ook hier niets over het oogcontact met het beschermde werk. PV Schuld cs verkoopt zijn foto’s aan de Telegraaf voor 100 Euro zo is mij door de fotoredactie van die krant meegedeeld. Afhankelijk van de dag van plaatsing zijn er dan 1 of 2 miljoen mensen (of meer) die de foto zien. Dit staat in geen vergelijk met de enkele tientallen mensen die de foto gezien hebben toen ik deze – nb als dieplink ??? inderdaad in mijn opmaak liet zien. De vergoeding waar Schuld recht op had was in mijn optiek dan ook eerder enkele Eurocenten, maar zeker geen 3 x 240,- Euro. Onze kwestie staat volledig online om iedereen een inkijkje in het misselijk gedrag van PV Schuld te geven. Zie: http://digitaal.almere.cc/schuld

  39. “Ik hoop dat P. Schuld de komende rechtzaken ook zal verliezen, aangezien dit gewoon legaal is in Nederland en wanneer de rechter bij de rechtbank zegt dat de gedaagde toch schuldig is bevonden zal heel internet in Nederland geschokt zijn. Waarschijnlijk zullen de mensen die in hoger beroep gaan de rechtzaak gewoon winnen, aangezien dit ook gewonnen is door Zaplog”

    Ik vraag mij af hoe de Heer Schuld een zaak tegen ZAPLOG heeft kunnen VERLIEZEN als er vooralsnog geen zaak is aangespannen. Natuurlijk staan ze op het lijstje en niet alleen omwille van een inbreuk op het auteursrecht !!!

    Ik denk dat velen niet beseffen met welke insteek en met welk doel SWORDSTONE, DE HEER SCHULD en TAL VAN RAADSLIEDEN IN BINNEN EN BUITENLAND ten strijde zijn getrokken tegen een vorm van onrechtmatig en in een enkel geval wederrechtelijk gedrag dat jarenlang gedoogd is.

    Wie de Heer SCHULD beter kent weet dat zijn primaire doel is om deze vorm van verborgen criminaliteit te bestrijden !!!

    Hij handelt exact volgend de richtlijnen handhaving intellectuele eigendomsfraude van het O.M. De HeerSchuld is altijd al vragende partij geweest om de handhaving in handen te leggen van een intellectuele eigendoms autoriteit en dit binnen EUROPEES kader.

  40. = Wie de Heer SCHULD beter kent weet dat zijn primaire doel is om deze vorm van verborgen criminaliteit te bestrijden =

    Ja, het is een vorm van verborgen criminaliteit. Maar ik krijg niet de indruk dat mijnheer Schuld er zo nobel mee omgaat. Kan eerst dat Europese kader op orde gekregen worden, voordat we naar willekeur gaan straffen? Het is te gek voor woorden dat de ene rechter beslist dat deeplinken strafbaar is en de andere rechter dat het niet strafbaar is. Voor het kopi?ren naar marginale weblogjes worden momenteel hoofdzakelijk de zwakste misbruikers gepakt. En ik blijf het herhalen tot iedereen er helemaal ziek van is: de auteur moet net zo goed zijn verantwoordelijkheden nemen. De meerderheid DOET DAT NIET. Dan ben je moreel gezien net zo strafbaar. Vraag maar aan je verzekeringsmaatschappij of die het stelen van je inboedel vergoedt als je dag en nacht je voordeur wagenwijd open laat staan. Het werkt naar twee kanten, Christel.

    Wat ook schandalig is, is dat de rechter in zulke gevallen totaal niet kijkt naar de waarde van het intellectuele/creatieve eigendom. De Cruijff foto is al dertig jaar een afgelikte boterham. Mijn blogcollega Conan verwoordde het als volgt: ook Rembrandt verkocht een schilderij maar 1 keer. Oftewel, de geldelijke eis van Guus de Jong is niet realitisch. Kun je als boekhandel dan ook niet aangeklaagd worden als je het werk van een schrijver in de ramsj doet? Of wanneer ‘duurzame’ popsongs op een verzamelCD van ???9 uitgegeven worden? Is het niet zo dat zulke handelarijen daarvoor de rechten (af)kopen?

  41. @De Deurs.

    Sorry maar u heeft er dus echt NIETS van begrepen:

    1. Ik had het over ZAPLOG die een hoger beroep gewonnen zou hebben van SCHULD ???!!!
    2. Er heeft nooit een proces plaats gevonden tegen ZAPLOG !!!
    3. Waarop baseert u zich op dat de Heer Schuld geen nobel doel dient, kent u de Heer Schuld persoonlijk ???
    4. Zoja, heeft u dan weleens een inhoudelijk gesprek met hem gevoerd ???
    5. Zo nee, kan u er zeker niet over meespreken.
    6. De Heer Schuld is behoudens zijn eigen auteursrechtzaken geen belanghebbende in persoon met betrekking tot de opgespoorde en aangedragen zaken van andere auteursrechthebbenden.
    7. Het auteursrecht geldt thans tot 70 jaar NA het OVERLIJDEN van de rechthebbende.
    8. Dit vermogensrechtelijk aspect kent de rechthebbende het recht toe ongelimiteerd vruchtgebruik te genereren op zijn werken. U heeft er toch ook geen problemen mee dat componisten, producers en tekstdichters een goede boterham verdienen als ze een hit scoren en geen uitvoerend artiest zijn.
    9. Bent u soms jaloers dat u zelf wellicht nooit zich heeft kunnen beroepen op auteursrechtelijke bescherming ? Of misgunt u een ander een belegde boterham ??
    10. Bent u vergeten dat in casu De Heer De Jong ettelijke tonnen ( honderd duizenden Euro’s heeft uitgegeven ) aan apparatuur en wereldwijde reis en verblijfskosten voorgeschoten heeft voordat hij ook maar een euro terug zag ???
    11. Een niet-stoffelijk eigendom is net zo goed een EIGENDOM als een STOFFELIJK EIGENDOM !!!
  42. @De Beurs

    =Of wanneer ???duurzame??? popsongs op een verzamelCD van ???9 uitgegeven worden? Is het niet zo dat zulke handelarijen daarvoor de rechten (af)kopen?=

    a. De publishingrechten worden geregeld met de platenmaatschappij b. Wat betreftde rechten op de muziek dienen er mechanische reproductierechten per CD te worden voldaan aan in Nederland bv STEMRA 3. De enige totale afkoop mogelijkheid betreft zogeheten LIBRARY music die aangeboden wordt.

  43. Christel toch =Wie de Heer SCHULD beter kent weet dat zijn primaire doel is om deze vorm van verborgen criminaliteit te bestrijden !!!

    Hij handelt exact volgend de richtlijnen handhaving intellectuele eigendomsfraude van het O.M.=

    De politie alhier heeft anders werkelijk in een deuk gelegen van Schuld’s prachtbrief die niet meer waarde had dan een vodje pleepapier, waar het OM niets mee vandoen heeft.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.