Een minderjarige bestelt iets, wat kan ik doen?

Een lezer vroeg me:

Ik bied op internet een spel aan waarbij je moet betalen voor premiumfunctionaliteit. Vorige week kreeg ik een brief van een rechtsbijstandsverzekeraar dat ik een bepaalde dienst moet annuleren, en al het betaalde geld moet teruggeven, omdat een minderjarige de creditcard van zijn vader had gebruikt zonder toestemming. Ik heb het account geblokkeerd, maar moet ik ook geld terugbetalen? Ik heb bij registratie gevraagd of mensen 18+ zijn, en als je dat niet aanvinkt dan kun je geen account aanmaken.

Hoofdregel uit de wet is dat een minderjarige (jonger dan 18 jaar) geen contracten mag afsluiten zonder toestemming van zijn ouders. Uitzondering is als het gaat om producten of diensten die ongebruikelijk zijn voor zijn leeftijd. Een kind van tien mag dus snoep kopen bij de Jamin maar geen fiets bij de fietsenmaker. Op internet mag een tienjarige credits kopen voor Habbo Hotel of ander spelletje, maar geen webhostingpakket. Een vijftienjarige mag wel hostingpakketten afnemen want dat is vrij normaal (mits het een basic pakketje is).

Als de minderjarige iets ongebruikelijks heeft besteld, en de ouders maken bezwaar, dan draait de wederpartij in beginsel voor de kosten op. Hij moet alle aanbetalingen teruggeven en op eigen kosten alles terugdraaien. Er is een uitzondering voor het geval het geleverde de minderjarige tot daadwerkelijk voordeel heeft gestrekt (art. 6:209 BW en 6:276 BW). Hij moet dan de kosten van het geleverde vergoeden.

Plat gezegd: de minderjarige moet werkelijk iets hebben gedaan met hetgeen waarvoor is betaald. Het opnemen van een op zijn bankrekening gestort geldbedrag is een voorbeeld. Het aankopen van goederen in een online spel zou daar m.i. ook kunnen vallen. Credits vind ik een twijfelgeval – daar doe je nog niks mee. Idem voor vooruit betalen van bv. een hostingabonnement.

Soms is een schadeclaim richting de minderjarige mogelijk (Hijma p. 145). Hij moet dan onrechtmatig hebben gehandeld, bijvoorbeeld door opzettelijk te liegen of een vervalst identiteitsbewijs te laten zien. Een “Ja ik ben 18+” vakje moeten aanvinken zou daaraan kunnen voldoen, maar het is nog nooit getest in de praktijk. Essentieel is wel dat het bedrijf íets moet doen op het gebied van leeftijdscontrole. Als het bedrijf niets vraagt, kan de minderjarige niet verweten worden te hebben gelogen over zijn leeftijd immers.

Vanwege het 18+-vakje zou ik dus geneigd zijn te zeggen dat je een vergoeding mag rekenen voor de daadwerkelijk afgenomen diensten, maar niet meer. Heeft hij bijvoorbeeld een jaarabonnement genomen en komt dat na een maand uit, dan mag je 1/12e van het jaarabonnement houden – als hij gebruik heeft gemaakt van de dienst in die maand natuurlijk. Ook kosten die je daadwerkelijk gemaakt hebt bij je eigen leveranciers, mag je als vergoeding opvoeren. Het restant moet dan wel terug.

Arnoud

99 reacties

  1. Vorige week kreeg ik een brief van een rechtsbijstandsverzekeraar dat ik een bepaalde dienst moet annuleren, en al het betaalde geld moet teruggeven, omdat een minderjarige de creditcard van zijn vader had gebruikt zonder toestemming.

    (1) Dat is fraude. Het lijkt me dat je daar aangifte van kan doen. Indien tot vervolging wordt overgegaan kun je civielrechtelijk voegen waarin je het volledige bedrag vordert?

    (2) Wat me ook nog een optie lijkt. ‘Prima dat ik moet terugbetalen in verband met deze onrechtmatige betaling maar dan moet pa maar aangifte doen tegen zijn eigen zoon. Zet het PV maar op de mail dan stort ik terug.’ Dat gaat Pa toch niet doen.

    (3) Zijn ouders niet aansprakelijk voor hun kinderen? Of in dit specifieke geval niet?

  2. Beetje rare wet eigenlijk: Waarom zou de verkoper op moeten draaien voor de kosten, wanneer buiten zijn/haar weten om iets door een minderjarige is besteld met de creditcard van de ouders? Lijkt me de verantwoordelijkheid van de ouders om de creditcard niet rond te laten slingeren. Als een kind ergens een ruit ingooid wordt dat toch ook bij de ouders verhaald? Een minderjarige kan op deze manier als persterijtje de nietsvermoedende verkoper op een hoop kosten jagen zonder dat de minderjarige ervoor gestraft wordt? Of de verkoper moet nadien een aanklacht indienen en het op de ouders/verantwoordelijke verhalen. Laat de verantwoordelijke maar zien dat ze hun geld terug krijgen zou ik zeggen.

    edit : Zoals Bram ongeveer inmiddels ook al aangeeft 😉

  3. @Bram: Ik weet niet of dat fraude is, en al helemaal niet of de wederpartij dat zo kan stellen. Hij krijgt zijn geld via de creditcard, dus wat is zijn probleem?

    Verder zie ik de OvJ absoluut niet een procedure opstarten tegen de zoon. Te grote sympathiefactor, schade nul en hele slechte PR voor het OM.

    Ouders zijn aansprakelijk voor schade van hun 14-minnners. Voor 14-16 jarigen is de vraag of de ouders dit gedrag hadden moeten beletten. Voor 16-plussers is alleen het kind zelf aansprakelijk. Echter, dat gaat dan om onrechtmatige daad. Hier speelt met name het contractenrecht.

  4. Inderdaad rare wet: ik zou ook zeggen: als je als verkoper geen manier hebt om te zien of iemand minderjarig is, en je vraagt nadrukkelijk om de leeftijd/c.q. om aan te geven dat iemand 18+ is, dat het dan een zaak ik tussen ouder en kind en niet tussen ouder en verkoper. Helemaal als de betaling plaatsvind met een creditcard, welke minderjarigen volgens mij niet mogen bezitten. Laat het kind het maar van zijn/haar zakgeld/vakantiebaantje of zo terugbetalen.

    Maar goed, ik ben geen wetgever nog jurist.

  5. Mijn kinderen zijn 4 en 7 en spelen wel eens op de iPhone. Daar kun je spelletjes bij de App Store kopen. Die kun je met een paar clicken betalen met de gekoppelde creditcard. Daar hebben we meteen een wachtwoord opgezet want het ging wel erg makkelijk (kinderen zijn handig) en nu kunnen ze het dus niet zelf en moeten het vragen.

    Moet je eens bij Apple aankomen: “Mijn kind heeft wat gekocht maar is minderjarig kunnen jullie het spelletje annuleren en de ???3,70 terug storten”. Ben benieuwd of ze überhaupt op je klacht reageren.

    Ik ben het dan ook helemaal met MartijnV eens @9:14u: Ouders moeten zelf eens hun verantwoordelijkheid nemen. Ik zou me rot schamen om een webshop lastig te vallen met mijn onkunde om m’n kinderen in het gareel te houden.

    (kwam eigenlijk meteen de rechtsbijstand om de hoek of is er nog een e-mail wisseling geweest? En om hoeveel geld gaat het hier eigenlijk? Is er een 10 jaar abonnement afgesloten voor ???1000,- bv?)

  6. Ik wil niet te veel zeggen ivm anonimiteit maar bij mijn weten is er geen voorafgaande mailcorrespondentie geweest. Het gebeurt wel vaker dat een RBS meteen brieven gaat sturen. Het bedrag was ergens tussen de 100 en 200 euro, opgebouwd uit vele aankoopjes van een paar euro.

  7. Waarom laten ouders hun creditcard slingeren? Er zijn duizenden sites die om een creditcardnummer vragen als bewijs van je leeftijd. En blijkbaar wordt dat als voldoende identificatie gezien. Lijkt mij dat als je kind online betaalt met je creditcard, dat je daar als ouder dan maar voor moet opdraaien.

  8. Als er vele aankoopjes van een paar euro zijn gedaan is het waarschijnlijk dat er daadwerkelijk gebruikt gemaakt is van de aankopen. Je koopt weer wat als het vorige “op” is. Dat is dus niet terug te draaien en de RBS vangt achter het net.

    Goeie les voor de ouders om er voor te zorgen dat creditcards niet zo maar rondslingeren en een mooi moment om je kinderen de waarde van geld uit te leggen. 10x auto wassen en 10x schoffelen. Daar ga je toch geen RBS voor inschakelen?

    @Ikke 9:50: Creditcard kan ook gekoppeld staan. Maar natuurlijk geldt dan hetzelfde: Niet doen. Met de PS3 is m’n CC ook niet gekoppeld. Hier kan je zo voor honderden euro’s aan spellen kopen. En het is in een click gebeurd.

  9. Ik ben het geheel met @Bram eens. De credit card wordt zonder toestemming gebruikt, en de ouders hebben de verplichting zorgvuldig om te gaan met hun credit card. Als zij echt vol houden dat hun credit card zonder toestemming is gebruikt, dan is een aangifte wel het minste wat ze kunnen overleggen. (Ongeacht of de OvJ seponeert.)

    Anders is het wel héél simpel om onder iedere (voor 10-jarigen ongewone) aankoop te komen. “Jah, mijn 10-jarige deed dat.” Er moet ergens toch wel wat bewezen worden door de ontkenner, lijkt me.

  10. Arnoud schrijft zijn reactie vanuit de wet. De wet is opgesteld in de tijd dat een winkelier nog met eigen ogen kon zien dat zoon Kees voor zijn toonbank stond en niet papa zelf. Hij richt zich vooral op het gebruikelijk of ongebruikelijk zijn van de transactie.

    Maar hoe zit het met de bewijslast? Mag je er als verkoper bij een creditcard transactie niet gewoon vanuit gaan dat het om volwassenen gaat? Tenslotte heeft een 18-minner geen creditcard. Het wordt zo nogal makkelijk voor ouders om een bestelling terug te draaien: “Beste website, ik heb mijn eigen persoonlijke persoonsgebonden creditcard die voor mij alleen is, aan mijn dochter gegeven, dus draait u de bestelling maar terug”.

    De ouders bewust hun creditcard beschikbaar gesteld aan hun kinderen: – ze hebben de creditcard gekoppeld aan een website of ander account (bijvoorbeeld een appstore); – ze hebben er geen wachtwoord op gezet of ze de wachtwoord-identificatie nutteloos gemaakt door het wachtwoord te laten onthouden; – ze hebben de computer waarop de creditcard te gebruiken was (met koppeling en onthouden wachtwoord) beschikbaar gesteld aan hun kinderen.

    Stappen 1,2 en 3 staan gelijk aan het direct beschikbaar stellen van de kaart aan een minderjarige, want ze hebben zichzelf als goedkeurende instantie buiten spel gezet. Dat mag niet volgens de voorwaarden van de kaart (daar hebben ze voor getekend) en een website mag er dan toch vanuit gaan dat papa het zelf is?

  11. ” Er is een uitzondering voor het geval het geleverde de minderjarige tot daadwerkelijk voordeel heeft gestrekt (art. 6:209 BW en 6:276 BW). (…) Plat gezegd: de minderjarige moet werkelijk iets hebben gedaan met hetgeen waarvoor is betaald.”

    U legt hier de norm verkeerd uit. Blijkens de wetsgeschiedenis is in beginsel pas aan de maatstaf van “daadwerkelijk voordeel” gedaan, als het geleverde is besteed “ter bekostiging van levensonderhoud of studie of van hetgeen verder voor zijn geestelijk of lichamelijk welzijn dienstig kon zijn”. (1) Bij het aankopen van virtuele goederen in een spel, zal normaliter niet aan die maatstaf zijn voldaan.

    1) Zie http://resourcessgd.kb.nl/SGD/19761977/PDF/SGD197619770001610.pdf , bladzijde 7 van het PDF-bestand. Het kamerstuk waarnaar wordt verwezen heb ik niet gevonden.

  12. Hmmm. Je kunt natuurlijk heel vervelend gaan doen. Dat kind heeft de creditcard van zijn vader “gestolen” en dat krijg jij dus te horen. Diefstal dus, en geen fraude. Je zou dan natuurlijk aangifte kunnen doen omdat je getuige bent van een misdrijf en daarnaast ook even de creditcard maatschappij waarschuwen over een creditcard die kennelijk is gestolen en dus geblokkeerd dient te worden.

    Niet netjes, natuurlijk, maar wel heel vervelend voor die vader en kind!;-)

    Maar goed, de uitgaven waren allemaal kleine aankopen en het totaalbedrag is ook niet erg hoog. Je kunt je ook afvragen hoe ver een Rechtsbijsrandsverzekering zal gaan om het betreffende bedrag op te eisen. Immers, ze zijn duur en hun eigen kosten zijn niet direct te verhalen op de tegenpartij. Het bedrag is ook niet aantrekkelijk voor een rechtzaak dus met het tegen-argument dat het kind gewoon een gebruiks-vergoeding moet betalen zou voldoende kunnen zijn. Het nadeel is alleen dat dit slechte publiciteit kan opleveren! Als vader en kind vervolgens de publiciteit opzoeken om hun gelijk te krijgen staan die vader nationaal wel voor nul, maar dan krijg je als bedrijf ook geen beste reputatie. Je zou dus alsnog kunnen overwegen om het bedrag, of een deel ervan minus verbruiksvergoeding alsnog terug te betalen.

  13. @immetjes : In gevallen die bekend geworden zijn heeft Apple in dergelijke gevallen gewoon de zaak teruggedraaid. Overigens is er dan ee essentieel verschil: Apple vordert die bedragen ook terug op de merchants waarvoor zij opereren. Apple is dus relatief weinig geld kwijt.

    Let overigens op: nadat je een aankoop gedaan hebt en daarbij je wachtwoord ingegeven, is de iPhone 15 minuten lang geautoriseerd en hoef je nie opnieuw je wachtwoord in te geven. Voor in-app purchases is na slechte publiciteit als het goed is een beperking daarop zoda je altijd je wachtwoord in moet geven, maar apps kun je dan dus een tijdje gewoon aankopen.

    Overigens is dat niet iets wat je aan of uit kan zetten, er zit altijd een wachtwoord op.

  14. Tsja, wat mij ontzettend stoort is de houding van dit soort ouders. Je kind pleegt met jouw creditcard een transactie en dat ga je dan terugvorderen van de winkel. Als ik dit had gedaan als kind was er niks teruggevorderd van de winkel maar door mijn pa van mij. Dat zou weken geen zakgeld betekenen. Lekker signaal aan je kind is dat. Maar goed, dat is een opvoedkundig en geen juridisch aspect.

  15. @Jasper : je hebt het toch niet over dat Kyle uit de Human CentIpad werd gehaald, toen zijn vader, Gerald, zijn Apple account veranderde in een gezinsaccount, waardoor de ‘I accept’ van Kyle teniet werd gedaan, omdat bij een gezinsaccount toestemming van de ouder nodig is? 😉

  16. Ik ben benieuwd wat er gebeurt als de winkel reageert: De credit card is eigendom van een meerderjarige en persoonlijk. Deze persoon heeft de overeenkomst gesloten, dus geen restitutie.

    Civiel recht, dus de vader zal aannemelijk moeten maken dat zijn kaart door een ander is gebruikt. Het lijkt mij zelfs als het spel voor kinderen is bedoelt niet aannemelijk te maken.

    En als het al wel zo is, kan je het bedrag dan vervolgens niet op de ouders verhalen als schade door onzorgvuldig handelen van de ouders? Die zijn behoorlijk onzorgvuldig geweest door de kinderen toegang te geven tot de credit card.

    Uitgangspunt zou moeten zijn dat je zaken doet met een meerderjarige, omdat zoals Gm al zegt een minderjarige geen toegang to een creditcard behoort te hebben.

  17. @Elroy heeft wel een goed punt. Een creditcard zal niet snel door jongeren gebruikt worden, hoewel sommige jongeren -met toestemming van hun ouders- dus wel een creditcard kunnen bezitten. Als er voor het spel is afgerekend met een creditcard dan hebben de ouders daar dus op de een of andere manier toestemming voor verleend. (Of het kind is crimineel bezig geweest en dan moeten ze maar aangifte doen tegen hun eigen kind!)

    Minderjarigen kunnen eigenlijk geen creditcard bezitten omdat ze niet kredietgemachtigd zijn. Dat betekent dat de ouders altijd verantwoordelijk zijn voor de uitgaven op een creditcard, zelfs als een minderjarige deze gebruikt.

    En een minderjarige kan zomaar iets bestellen via het internet maar dat wordt al gauw geblokkeerd door het feit dat ze er niet zelf voor kunnen betalen. En dan kun je dus niet je geld opeisen maar moet de boel worden teruggedraaid. Maar in dit geval is er wel betaald en dan vind ik dat je wel mag verwachten dat een volwassene deze betaling goedkeurde…

    Desondanks zou ik wel adviseren om het bedrag terug te betalen, of een deel ervan om een potentiele klant tevreden te houden en mogelijke, negatieve publiciteit te voorkomen. Ik zou de advocaat voorstellen om uit coulance de helft terug te betalen. Niet omdat je je schuldig voelt maar om een ontevreden klant te compenseren.

  18. Vroeger kreeg ik een pak voor m’n broek als ik zoiets zou flikken. Mijn ouders zouden het niet in hun hoofd gehaald hebben om naar de winkelier te stappen. Ik zou de maanden daarna al mijn zuurverdiende geld (met klusjes) mogen inleveren totdat de gemaakte kosten ruimschoots afgelost zijn.

    Tegenwoordig is het “mijn kind doet dat niet”. Volgens mij creeren we nu een generatie kinderen die verantwoordelijkheden niet meer kennen en bij het minste of geringste heel hard gaan roepen dat het de schuld van die ander is.

    /ouwelullenmodus

  19. Overigens is een vergelijkbaar verhaal aan de hand bij mobiele abonnementen die onder dwang worden afgesloten door minderjarigen, soms specifiek kwetsbare minderjarigen (paar keer bij radar/kassa geweest dit seizoen). Mobiele telecomproviders stellen zich meestal op vanuit het standpunt “dat abonnement is aangegaan, en als de winkel had moeten zien dat het een zwakbegaafde minderjarige was die bedreigd werd, dan mag de winkel het ophoesten”. In die gevallen is er sprake van een vooraf geleverde dienst (toestelkorting) die terugbetaald moet worden uit de abonnementskosten. Mij zou de meest redelijke oplossing in zo’n geval lijken dat je het abonnement per direct beeindigd, maar dat je de toestelkorting naar rato moet terugbetalen. Vaak zul je dan een paar honderd euro kwijt zijn (zelfs de meest extreme abonnementen gaan niet voorbij de 500-600 toestelkorting), zonder dat je er een toestel voor hebt (want die wordt door de bedreiger gejat) maar tenminste niet 24 maanden lang 100-200 euro per maand waar je niks mee doet.

  20. Jasper, in die gevallen heb je nog een winkel waar iets geconstateerd kan worden. Op internet heb je dat niet en kan dus iedereen wel gaan roepen dat het niet door hun maar door een minder jarige is afgesloten. De ‘winkeliers’ hebben geen enkele mogelijkheid dat te veriefiëren en moeten dus wel vertrouwen dat een minder jarige geen credit card heeft.

    Zo’n boxje met “Ja, ik ben 18 jaar of ouder” is nog sneller ingevuld als dat ze de cc gegevens hebben ingevuld. Als minderjarige kinderen iets met de CC kopen, moet het uitgangspunt zijn dat de ouder akkoord is gegaan door de credit card code te geven. En als de ouders niet akkoord zijn, dan zijn ze gewoon onzorgvuldig geweest.

  21. Wat ik mij opeens afvraag: naast kinderen zijn er zat volwassenen met een mentale handicap die hen technisch handels-onbekwaam maakt. Een mooi voorbeeld zijn natuurlijk dementerende ouderen, die wel nog weten wat een creditcard is en hoe je deze en het Internet moet gebruiken, maar door hun dementie niet goed in staat zijn om weloverwogen keuzes te maken en dus eenvoudig gepushed kunnen worden tot overbodige aankopen. Dementerenden kunnen zo enorme schulden gaan opbouwen!

    Dus stel dat het niet een minderjarige was maar een dementerend omaatje… “Sorry, maar mijn demente oma heeft mijn creditcard misbruikt om een online spel te kopen en nu wil ik mijn geld terug!” Ik vraag mij af hoe vaak dit gebeurt, zeker gezien het feit dat dementie in een taboe-sfeer zit aangezien mensen zich vaak schamen voor dementerende familieleden.

  22. Beste lezer, Ik ben zo’n ouder waarvan zoonlief de creditcard heeft gebruikt. En wel voor zo’n stom online spelletje waarbij er gesuggereerd wordt dat alles gratis is. Op een pop-up scherm wordt een akkoord gevraagd en daarbij is ook de keuze tot annuleren. Mijn zoon heeft proberen te annuleren maar kreeg vrolijk een “dank je wel voor je bestelling te zien”. De kosten van zijn fouten neem ik wel degelijk op me. Ondanks dat die card niet zomaar rondgeslingert heeft, zoals velen van u beweren, heeft hij met zijn 12 jaar het bij Paypal voor elkaar gekregen een rekening te hebben. Zonder mijn pincode ed te weten. Deze heeft hij dus ook niet kunnen gebruiken. Daarnaast is zijn emailadres gehackt en worden er in zijn naam mailtjes verstuurd. Iets waar een jongen op die leeftijd mee geconfronteerd wordt en niet mee weet om te gaan. Dit alles is gebeurd omdat hij in zijn onwetendheid een “super gaaf” spelletje, gelijkens Maplestory, heeft gedownload. U kunt dus wel met zijn allen zeggen dat de ouders hardstikke dom zijn en hun rotzooi laten slingeren, maar u vergeet daarbij de sluwheid van dit soort sites. Als ouder ben ik zeker door de grond gezakt dat hij mijn card heeft gebruikt maar anderzijds is het wel zo fair om ook te raden te gaan of Paypal en de spelletjessite nou wel zo fantastisch bezig zijn geweest.

    Dat wilde ik toch wel graag even aan u kwijt.

  23. Tja, is het dom? Je zoon had toegang tot je creditcard weten te verkrijgen en dat geeft aan dat je betaal-gegevens dus niet goed beveiligd waren. En online hebben ze alleen het nummer van je creditcard nodig, eventueel in combinatie met je CVS nummer en datum einde geldigheid en ze kunnen je gehele rekening leegplunderen. Een rekening verkrijgen bij PayPal is iets complexer omdat hij dan wat extra gegevens moet invoeren maar ook hier is dat snel gebeurd. Dat geeft toch wel aan dat je zoon aardig aktief is op het Internet, waar jij dus kennelijk geen zicht op hebt gehad.

    Maar is dat dom? Ik beoordeel mensen niet maar ik ben wel van mening dat ouders meer verantwoording moeten afleggen voor het gedrag van hun kinderen online. Sowieso, als kinderen nog minderjarig zijn dan hebben ze geen administrator-rechten nodig op hun computer. Als normale gebruiker zijn ze veel veiliger op hun computers en kunnen ze ook niet zomaar meer van alles installeren. Jij, als ouder, kunt dan met je administrator account altijd nog inloggen op hun systeem en datgene installeren dat ze op dat moment nodig hebben. Zo heb je beter inzicht in hetgeen je kind installeert.

    En inderdaad, dergelijke sites gaan heel slim te werk en gebruiken allerlei truukjes om aan betaalgegevens te komen en om betaald te worden voor de meest onzinnige zaken. Vaak gaat het om micro-betalingen waarbij je voor b.v. 25 Euro zo’n 5.000 punten koopt waar je dan items ter waarde van 50-400 punten voor kunt kopen. Kleine bedragen, eigenlijk, maar voor jongeren die graag die items verzamelen een erg kostbare zaak, zeker als je honderden van die items uiteindelijk in je account hebt. Als ouder zul je dus moeten beseffen dat dergelijke sites op het Internet te vinden zijn. Net als goksites, porno-sites en sites waar ze afbeeldingen van lijken, ongelukken en zelfs beelden van onthoofdingen tonen. (Alsmede het martelen en slachten van dieren, racisme, extreme pesterijen, malware en nog heel veel meer.) Het Internet is ook eigenlijk geen plek voor jonge kinderen en bij tieners zul je eerst heel voorzichtig moeten zijn voor je een tiener toelaat om alleen te internetten. Het probleem is alleen dat het Internet pas zo’n 20 jaar oud is en de meeste mensen alleen in de recente jaren echt ervaring hebben opgedaan met het Internet. Heel veel mensen beseffen zelf niet welke gevaren er zijn dus hoe kunnen die mensen dan hun kinderen er tegen beschermen? Nee, dom is het niet. Wel onwetendheid…

    Verder, dat anderen met zijn email adres mail versturen betekent nog niet dat zijn account is gehackt. Immers, met email kun je de afzender vrij eenvoudig vervalsen. Als ik je email adres weet dan kan ik eenvoudig onder jouw naam emails versturen. (Maar in de email header sta ik waarschijnlijk ook genoemd, hoewel ook dat te blokkeren is!)

  24. Onze zoon is autistisch en heeft op een gratis product gereageerd , bij een abonnement. Wij kregen hiervoor een acceptgiro. Toen onze zoon de acceptgiro zag heeft hij deze achtergehouden ( dan is het er niet denkt iemand met autisme ). De termijn om terug te zenden was daardoor verlopen. Zitten we nu vast aan een abonnement?????( t/m dec 2013)We gaan contact opnemen ….. Het zou toch niet zo mogen zijn dat dit bindend is. Marion

    1. Hoe oud is uw zoon? Als hij meerderjarig is en niet onder curatele staat, dan houdt het vrij snel op. Een meerderjarige mag contracten sluiten tenzij hij onder curatele staat.

      Als uw zoon minderjarig is (nog geen 18) dan is de vraag waar het abonnement voor is. De wet zegt namelijk dat u als ouders dan het abonnement mag terugdraaien als het ‘ongebruikelijk’ is dat iemand van zijn leeftijd dit aangaat. Stel hij is 14 en het gaat om de Donald Duck: dan zit hij er aan vast. Is hij 12 en is het een museumjaarkaart, dan kunt u dat terugdraaien.

      U kunt ze natuurlijk altijd bellen en de situatie uitleggen. MOgelijk moet u dan alleen de eerste maand (of paar maanden) betalen.

  25. Dan heb ik ook een bijzondere. Mijn zoontje van (net 3 weken) 11 heeft een gratis spelletje gedownload op zijn Ipod, genaamd Clash of the Clans. Het spel is ontwikkeld door Apple zelf. Al zijn klasgenootjes spelen dit ook. De ipod is gekoppeld aan mijn creditcard. En daardoor dus aan de appleItunes store. Hoofdreden voor mij is dat hij met mijn toestemming dan af en toe een spelletje kan kopen. meestal paar euro. Echter onder invloed van, ja zeg het maar, heeft hij in 1 week tijd voor 2.300 euro ‘aangeklikt’. en dat met 35 klikken, waarbij veel klikken ter waarde van 89,99. En daar kom je pas achter als de afschrijving gedaan is.
    Blijkt dus dat bij dit soort bedragen gewoon zonder extra veiligheidscode, dus alleen met het wachtwoord, aangeklikt en afgeboekt kunnen worden! Dom dat ik dat niet voorzien had? onwetendheid? Jazeker. Uiteraard een doordringend gesprek gehad met mijn zoontje (moet ik nu naar de gevangenis?). Maar daar heb ik die 2300 euro niet mee terug. Het is dus duidelijk dat mijn creditcard zonder mijn toestemming is gebruikt door een minderjarige voor bedragen die buitensporig zijn (sowieso voor een spelletje). Valt de CC maatschappij – ICS card – iets te verwijten? Valt Apple ITunes Store iets te verwijten dat dit soort bedragen zo maar afgeschreven kunnen worden? Gemiddeld per dag 5 afschrijvingen van 89,99 zonder invoering van extra cvc veiligheidscode. Dat moet toch niet kunnen. Dat had toch iemand op moeten vallen? Mij viel het te laat op. Inmiddels de Ipod in beslag genomen. Het blijkt voor mij erg lastig te zijn de creditcardgegevens uit het Apple systeem te krijgen, dat lijkt niet te kunnen via de Ipod zelf. Ben er inmiddels wel achter dat ICS card de mogelijkheid biedt om voor 0,50 per maand een sms alert in te schakelen die elke betaling gedaan met de creditcard weergeeft. Een uitstekende – inmiddels ingeschakelde – dienst, echter nooit aan mij gecommuniceerd. Hamvraag is natuurlijk wat de rechtmatigheid is van de door mijn zoontje gedane transacties. Het tegoed is grotendeels opgemaakt doordat de ‘edelstenen’ zijn ingezet om zijn bouwwerken sneller te realiseren. (Dat maakte wel indruk op zijn vriendjes!)

    1. Zoals Jeroen aangeeft, via creditcard maatschappij deze betalingen terugdraaien onder vermelding dat jouw minderjarige zoon zonder jouw toestemming van alles heeft gekocht. Dan is het vervolgens aan Apple om alle gedane aankopen terug te draaien. Maar goed, beter was het geweest indien je creditcard niet geregistreerd was bij jouw account, zodat je deze steeds opnieuw moet invoeren. Een vergelijkbaar probleem bestaat bij de Android webstore, waar mijn account ook een gekoppelde creditcard heeft zodat kopen erg eenvoudig is. Alleen lijkt Android wel een limiet te hebben want ik wilde laatst een aantal eboeken kopen van ieder nog geen 5 Euro, maar op een gegeven moment werd mijn creditcard (tijdelijk) geblokkeerd voor Google en kreeg ik ook nog eens een telefoontje van mijn creditcard maatschappij met de vraag of alles wel goed ging met mij. 🙂

      Tja, het gaat om betalen via creditcard en dan ligt de verantwoordelijkheid deels bij de creditmaatschappij die potentieel misbruik moet detecteren en tegengaan. Kennelijk kan mijn maatschappij (Mastercard via ING) dit prima.

  26. Tja, gevalletje “smurfbessen”. Lijkt me dat je het contract met een beroep op dwaling (of oneigenlijke dwaling) moet kunnen terugdraaien. Zou zowiezo proberen de afgeboekte bedragen via de credit card terug te laten boeken.

    In het geval van smurfbessen ken ik mensen die na wat aandringen en wijzen op het bovenstaand het afgeboekte bedrag van Apple “uit coulance” teruggestort hebben gekregen.

  27. Dank voor jullie snelle reactie, Jeroen en Wim! Bij mij betreft het ook een Mastercard. Ik heb reeds een verzoek tot terugbetaling gedaan middels invulling van een formulier genaamd ‘verklaring betwiste transacties’. Vanmorgen belde een dame van ICS naar aanleiding hiervan en vroeg mij of de card wellicht door anderen in de familie gebruikt zijn, omdat aangifte voor frauduleuze handelingen met mijn card tot vervelende toestanden kan leiden in de familie. Als ik het dus goed begrijp is het voor nu van belang dat de betalingen / het contract teruggedraaid dient te worden door beroep te doen op ‘oneigenlijke dwaling’ (ik lees in dit verband veel het woord misverstand)? Verwijzen naar ‘smurfbessen’ (inderdaad vergelijkbare opzet!)?

    1. Je argument is in principe dat er gefrauduleerd is omdat Apple heeft toegelaten dat een minderjarige met jouw creditcard aankopen doet. Jij hebt Apple geen toestemming hiervoor gegeven, dus wil je je geld terug. Dat Apple dat geld heeft afgeschreven omdat iemand anders (jouw kind) opdracht tot betalen heeft gegeven doet daar verder niets aan af. Maar goed, Apple en Mastercard kunnen er een andere mening op na houden. En dan gaat het even vervelend worden.

      Wel een tip: het gaat om een vrij groot bedrag dus je kunt beter ook juridische hulp inschakelen. Een mooi moment om een rechtsbijstandsverzekering aan te gaan spreken!

  28. mijn zoon heeft op zijn Ipod een gratis spel (clash of clans) gedownload. dit vondt ik goed. wat ik niet wist is dat hij zonder mijn medeweten voor iets meer dan 2000 euro aan credits heeft gekocht via mijn visa creditcard. dit is een maand tijd gebeurd. sommige aankopen waren 89 a 98 euro per keer. visa heeft mij 2 email adressen gegeven om te klagen bij apple en itunes, tot op heden geen succes. hoe kan ik nu toch dit ongedaan maken. het zijn geen goederen maar credits. ik heb eenmalig met mijn creditcard iets voor hem op zijn ipod gekocht, niet wetende dat dit op zijn ipod blijft staan. mijn zoon is 11 jaar en heeft enorm geblunderd. weet hij zelf ook. maar ja……. als iemand weet hoe je dit ongedaan kunt maken. graag.

    1. Probeer eerst Visa opdracht te geven tot het retourneren van het geld, aangezien Apple dit op onwettige wijze heeft gevorderd. Trek sowieso de machtiding van Apple om geld van je creditcard te halen zodat het niet nogmaals gebeurt. En aangezien Apple niet reageert, meld dat dan ook bij Visa dat Apple in gebreke blijft.

      Ga er daarnaast van uit dat je zoon zijn account bij dat spel kwijt zal raken en dat jijzelf nog wel een tijdje met Apple moet gaan onderhandelen over deze kwestie. Het kan zijn dat Apple wel meer gaat blokkeren dan alleen dit spel-account.

      1. “Het kan zijn dat Apple wel meer gaat blokkeren dan alleen dit spel-account.”

        Daar zie ik dan het volgende geschil al aankomen. Ik neem aan dat er niets is veranderd in Apples controle drang. Dat betekent dat die iPod touch een groot deel van zijn functionaliteit verliest. Apple heeft dat ding namelijk zo dicht getimmerd dat hij (officieel) alleen met iTunes en een iTunes account werkt.

        Als ze in dit geschil blokkeren dat je nog betaalde apps kan downloaden dan is dat al redelijk twijfelachtig. Zeker als ze in het ongelijk gesteld zouden worden in een zaak. Maar als ze je hele account blokkeren en je een account zouden weigeren maken ze jouw iPod minder waard. In ieder geval de moeite om daar dan schade voor te claimen. Die iPod hebben ze immers verkocht.

        Of je dat wint is een vraag waar ik al langer mee rond loop. Heeft Arnoud daar al eens iets over geschreven? De vraag is als volgt:

        Als een bedrijf jou een product verkoopt, dat een deel van zijn waarde ontleend aan een bijgeleverde dienst. Vervolgens weigeren zij jou die dienst te leveren, waardoor jouw apparaat dus in waarde daalt of zelfs waardeloos wordt. Kan je dan schade claimen?

        Een aantal praktijkvoorbeelden: De iPhone/iPad zoals hierboven beschreven. Als apple je een iTunes account weigert is de telefoon of tablet voor jouw nutteloos geworden.

        De Playstation 3: Sony veranderd om de haverklap voorwaarden, als je die niet accepteerd kan je het PSN niet op en je spellen niet meer online spelen. Kan je bij Sony een schade vergoeding eisen als zij onaanvaardbare wijzigingen in de voorwaarden doorvoeren waarmee jij niet akkoord gaat? Zo niet, wat zijn dan je opties? Idem bij de PS3 met het verwijderen van functionaliteit. Bij de OtherOS update kon je kiezen tussen accepteren van de update en de OtherOS functie verliezen of niet accepteren en online spellen vergeten (en nieuwere Sony Blurays niet meer afspelen! Alle BD spelers spelen nieuwe sony discs af, maar mijn PS eiste opeens een update, de viezerikken)

        Valve is geloof ik wel eens ter sprake gekomen. Je cheat in een spel en raakt je hele Steam account kwijt. Inclusief spellen die niets hiermee te maken hadden en je los daarvan gekocht had. Sommigen zelfs niet eens op Steam, maar in de winkel.

        Je koopt een Online spel, zeg World of Warcraft, dat kost je iets van 35 euro. Dat spel kan je echter alleen met een account spelen. Blizzard houdt zich in de EULA van de online dienst (Battle.net) echter het recht voor om zonder opgave van reden de dienst te beeindigen. Wat is je rechtspositie als binnen een week eblizzard je account opzegt? Maakt het uit dat Blizzard weigert een account aan te maken met een code die al is gebruikt, dus je kan je spel ook niet doorverkopen. Heb je recht op je geld terug, ze hebben je dan immers een onbruikbaar product verkocht.

        Het is een probleem dat op steeds meer plekken voorkomt. De nieuwe office 2013 wordt al verhuurd met cloud opslag. Wat als je een conflict met Microsoft krijgt en ze weigeren je die dienst? Nu kan je nog kopen, maar ik zie de trend duidelijk.

        Windows 8 RT tablets en de windows store, zelfde verhaal als apple iPhone/iPad.

        Amazon’s kindle? Zelfde verhaal.

        Ik zie een duidelijke trend waarin allerlei producten en software aan online accounts worden gekoppeld, waarbij veel bedrijven zich fijn het recht voorbehouden eenzijdig de overeenkomst op te zeggen. Hierdoor houden zij feitelijk de controle over producten die jij hebt gekocht en jouw eigendom zijn. Ze kunnen kunstmatig een product verouderen door het simpelweg niet meer te ondersteunen. Welke bescherming biedt het consumentenrecht tegen deze praktijken?

        Ik begrijp dat ieder bedrijf het recht heeft te kiezen met wie ze zaken doen. Maar als je dit soort bussiness modellen er op na houdt zou dat niet meer zomaar automatisch moeten gelden. Of ben ik nou gek?

  29. visa al gevraagd, maar hier gaan ze niet op in. machtiging al ingetrokken. mijn zoon was 3 dagen voordat ik de afschrift kreeg al weg bij dit spel. dus hij had al wroeging en voelde al nattigheid. hoop dat ik met rechtsbijstand iets kan doen.

    1. Een iPod wel, een iPad en iPhone worden al een stuk lastiger om zonder iTunes te gebruiken. Daarnaast kun je voor een iPod ook muziek kopen maar heb je toch weer een account nodig. Het alternatief is om dan maar CD’s te kopen en deze naar je iPod te kopieren. Daarnaast, om muziek op je iPod te plaatsen heb je eigenlijk iTunes nodig. Hetzelfde geldt voor het updaten van je iPod, wat ook alleen via iTunes kan. En ja, er zijn vast enkele alternatieven hiervoor maar een deel daarvan is commercieel en een ander deel werkt alleen vanaf de Apple Mac. Voor wie weinig ervaren is met dit soort zaken is iTunes eigenlijk het beste alternatief.

      1. Olav, Wim, een iPod is al lang niet meer alleen een muziekspeler. Hij wordt actief gemarket met de mogelijkheid apps te gebruiken en dat je erop kan gamen.

        Als de toegang tot iTunes store wordt ontzegd dan kan je geen apps meer installeren (Legaal en zonder jailbreak iig, feitelijk dwingen ze je dan dus de ‘piraterij’ in).

        Je eigen muziek op de iPad, iPod en iPhone plaatsen moet met iTunes, maar kan zonder een account. Heb je echter in het verleden muziek met DRM gekocht dan kan je die dus nooit meer van je iPod wissen, omdat je deze zonder iTunes store account niet op een device kan plaatsen. Wat je zonder een account ook niet kreeg (ervaring hiermee stamt uit iPhone 3G tijd) is updates van iOS. Wellicht is er intussen wat veranderd, maar ik heb bij Apple weinig hoop.

  30. Fantastisch nieuws! En volkomen terecht. In mijn geval (zie 26-11) heb ik bij mijn creditcard maatschappij aangegeven dat er zonder mijn toestemming bedragen zijn afgeschreven (binnen enkele weken dagelijks forse bedragen van zo maar 90 euro per keer). Ik heb een speciaal formulier ingevuld waarna het bedrag op gegeven moment teruggestort is, alsmede een nieuwe pas is aangemaakt. Ik neem aan dat deze creditering vervolgens ook is neergelegd bij Apple, dus ik zat te wachten op een reactie van hen. Die laat echter al enige maanden op zich wachten. Nu met deze uitspraak reken ik erop dat die reactie ook niet meer komt. In de tussentijd heeft de creditcard maatschappij zelf ook wat maatregelen genomen door bij afschrijvingen met de creditcard automatisch een sms te genereren. Dat werkt uitstekend! Wel zelf activeren. Los daarvan vindt ik het nog steeds onbegrijpelijk dat het creditcard beveiligingsysteem zo maar toestaat dat via in-app betalingen bedragen zonder invoeren van de veiligheidscode (cvc code+ ltst 3 cijfers bankrekeningnr) uitgegeven kunnen worden…

    1. Los daarvan vindt ik het nog steeds onbegrijpelijk dat het creditcard beveiligingsysteem zo maar toestaat dat via in-app betalingen bedragen zonder invoeren van de veiligheidscode (cvc code+ ltst 3 cijfers bankrekeningnr) uitgegeven kunnen worden…
      Zelf snap ik het wel een beetje. Zeker als het steeds om kleine bedragen gaat per betaling is het gewoon lastig om per betaling de volledige beveiliging te moeten doorlopen. Zeker ook omdat de beveiliging per bank of per type creditcard kan verschillen. Zo maak ik zelf gebruik van PayPal waarmee ik heel eenvoudig online kan betalen. Mijn PayPal account kan geld van mijn bankrekening en van mijn creditcard afhalen! Dat betekent dat men bij PayPal zo mijn rekening kan plunderen. Maar goed, PayPal is vrij betrouwbaar en om geld uit te geven via PayPal moet ik de beveiliging van PayPal doorlopen. Datzelfde geldt eigenlijk ook bij tablets, want Apple gaat er van uit dat de persoon die de tablet gebruikt ook gemachtigd is om er betalingen mee uit te voeren. Sowieso wordt er momenteel hard gewerkt aan technieken waarmee mensen via hun mobieltje kunnen betalen in de winkel en zo, wat op zich een handige techniek is. Maar ja, de provider van die techniek heeft dan wel weer toegang tot jouw rekening nodig, of je moet regelmatig een bedrag op je rekening storen zoals bijvoorbeeld bij een Prepaid SIM kaart.

      Het probleem is het vinden van een goede balans tussen het eenvoudig kunnen doen van betalingen en het voorkomen van misbruik. Voorlopig is dat nog gewoon veel experimenteerwerk en Apple, Facebook, Google en andere bedrijven gaan daar wel eens mee de mist in en moeten dan, zoals Apple nu, voor de kosten betalen. Een ingecalculeerd risico.

    2. Beste, ik heb hetzelfde voor deze morgen 1063.22 € van de rekening allemaal van apple i tunes cclash of clans, nu heb ik atos world aan de lijn gehad en deze zeggen ja je hebt toestemming gegeven door eenmalig een account aan te maken en zo hebt u u kind toestemming gegeven, maar dit is volkomen onjuist, er is nooit meer nar een code gevraagd en dus zelfde voorval, overal credits van 89 en 49 €, wat doe ik het best ?? kan je even laten weten wat jij hierover verteld hebt ? grts Martin of via mdhouwer@skynet.be heb ook mastercard geblokkeerd !

  31. Ja, gelukkig kwam ik er na een paar honderd euro en niet een paar duizend achter zoals ik hier soms lees, dat mijn zoon fifa-punten voor de PS3 gekocht had via mijn creditcard. Die creditcard heb ik ooit jaren geleden aan dat account gekoppeld voor een eenmalige aankoop, maar dat was ik al lang vergeten. Stom natuurlijk, maar ik zal niet de eerste zijn, die dat overkomt. Een telefoontje met playstation was genoeg om de creditcard te ontkoppelen. Mijn zoon, een puber inmiddels, had natuurlijk inmiddels al lang het wachtwoord van dat account gewijzigd. Het is toch heel vervelend, dat je bijvoorbeeld niet jaarlijks gewezen wordt op het feit dat er een cc aan een account gekoppeld is, of dat je zo nu en dan opnieuw gegevens in moet voeren. Ik voel me niet echt belazerd door playstation, want ik had natuurlijk nooit een cc moeten koppelen aan dat account, maar het is wel belangrijk dat ouders hier op gewezen worden, zeker omdat je vaak een cc aan een account koppelt op het moment dat je kinderen nog helemaal niet aan online spelen toe zijn.

      1. Ik ben wel benieuwd hoe je alles hebt teruggekregen. Mijn zoon (5) blijkt gisteren ook een PS4 spel gekocht te hebben. Het ergste is dat we het spel al hebben, maar dan in disc-formaat. Gebeld met Playstation, maar ze geven aan dat het mijn eigen schuld is. Had ik maar een sub-account moeten aanmaken. Helaas kan ik geen sub-account aanmaken voor een kind van 5 en dus zeggen ze dat hij er dan niet achter moet zitten. Kortom, ik krijg niets terug. Ook al heb ik het spel niet gedownload.

        1. Hoi Michiel,

          Volgens mij is hier sprake van een software/licentie-aankoop, maar is gewoon de Wet Kopen op afstand (WKA, zie onder meer https://www.consuwijzer.nl/thema/kopen-op-afstand?cookie=ja.1412258373390-994009964) van toepassing. Deze voorziet in 14 dagen bedenktijd. Mogelijk verwijst de verkopende partij naar de uitzondering voor een product dat ‘door zijn aard niet kan worden teruggezonden’ (zie http://www.iusmentis.com/zakendoen/wetkoopopafstand/) Ik vraag me hardop af of een software-licentie (“het gebruiksrecht op een stukje software”) niet als dienst moet worden gezien, en waarop dus gewoon WKA op van toepassing is. Deze verhandeling (http://birdbuzznl.files.wordpress.com/2013/12/kooprecht-en-softwarelicenties.pdf) lijkt er echter op te wijzen dat digitaal verkochte producten hetzelfde dienen te worden behandeld in het consumentenrecht als op een drager (CD/DVD). Zou betekenen dat je dus gewoon binnen 14 dagen (sinds halverwege dit jaar) kan AFZIEN van de aankoop indien je dit schriftelijk aangeeft.

          Wat ik zou doen om dit tot een goed einde proberen te brengen is het volgende: 1. Direct schriftelijk (mail/brief) in contact treden met Sony/Playstation store en aangeven dat je van de aankoop wilt afzien. Hierbij om een schriftelijke bevestiging vragen 2. In dezelfde mail/brief aangeven dat er sprake is van een aankoop door een minderjarig kind, en dat de aankoop zonder toestemming van ouders heeft plaatsgevonden, en er als zodanig geen sprake is van een overeenkomst. 3. Direct de aankoop (vermoedelijk gedaan via VISA/AMEX of andere credit card verbonden met het PS4 account) te laten storneren via credit card maatschappij of bank. Dit is doorgaans vrij eenvoudig via telefoon of internet/online account van de betreffende credit card maatschappij te doen. Als Sony/Playstation Store later moeilijk gaat doen, je niet laten intimideren, en verwijzen je naar je eerdere schriftelijke communicatie vermeld onder 1 en 2. 4. Het account verbonden met de PS3/PS4/smartphone/tablet zo instellen dat er een pincode noodzakelijk is om een aankoop te kunnen doen OF kies ervoor dat ALTIJD om een wachtwoord wordt gevraagd. Dit voorkomt herhaling, kinderen hebben doorgaans logischerwijs geen benul van de consequenties en klikken gewoon door, zeker indien de ‘beloning’ (een spel, extra credits, extra kracht enz. enz.) zo gemakkelijk in het verschiet ligt…

          Ik benieuwd hoe dit afloopt.

        2. Hoi Michiel, Aanvullend nog even:

          • Ad 1/2: Geef in je schrijven aan Sony/Playstation Store tevens aan dat je kind geen daadwerkelijk gebruik heeft gemaakt van het spel, het niet is gedownload noch geinstalleerd, en dat jullie het spel al fysiek in je bezit hebben, dus dat er – behalve alle juridische kanttekeningen over het niet tot stand zijn gekomen van een overeenkomst – sowieso sprake is van een vergissing.

          • Ad 3: Gebruik dit richting de CreditCard maatschappij of bank niet te veel als argument omdat veelvuldig gebruik ervan natuurlijk tegen je gaat werken, maar indien het echt eenmalig is, is het ook zeer effectief door aan te geven – zoals ook anderen suggereren – dat de afboeking je opviel maar in het geheel niet bekend is (dit zou namelijk zeer goed kunnen, dit is zeer herkenbaar voor CC-maatschappijen en banken), dat er mogelijk zelfs sprake is van fraude, en dat je de afboeking wilt storneren.

          1. Bedankt voor deze uitgebreide reactie! Ik ga hiermee aan de slag! Het laten storneren van het aankoopbedrag heb ik ook overwogen, maar Sony geeft aan je account te blokkeren wanneer je dit doet. Nu weet ik niet of het aanmaken van een nieuw account dit kan omzeilen. Maar zou het toch zonde vinden om de PS4 weg te moeten gooien vanwege dit voorval.

            1. Hoi Michiel,

              Kijk op tweakers anders es, dit lijkt wel mogelijk, ook als je een PS4 hebt overgenomen van iemand anders en van account wilt wisselen: http://gathering.tweakers.net/forum/list_messages/1602319 Voorzichtigheid (eerst denken dan doen) lijkt me echter wel aanbevolen bij die factory reset. Geen idee wat je nog meer aan gedownloade spellen op de PS4 hebt staan die verbonden zijn met je account. Mogelijk zijn ook de spelvoortgang met het account verbonden, maar ik meen me van onze PS3 te herinneren van niet en heb je je Sony account alleen in de Playstation Store en voor online spelen nodig (wat wij niet gebruiken). In jouw geval heb je de accountgegevens natuurlijk nog om op zijn minst voorlopig nog in te loggen op je account en PS4. Ik zou ervoor kiezen om het risico van het verliezen van het account in te schatten (flauw van Sony, feitelijk impliciet dreigement. Anderzijds ook wel weer begrijpelijk omdat sommigen minder te goeder trouw zijn en zo ‘gratis’ willen spelen) versus het terugvorderen van het geld van het spel. Ik zou er zelf voor kiezen om het gewoon te proberen met dat storneren icm de mail aan Sony, maar eventueel wel eerst even het account verwijderen oid als er geen zaken mee verbonden zijn op de PS4, voordat Sony dat weer als wapen gebruikt en je account gaat blokkeren (moet ik eerst nog zien gebeuren, maar geloof ook wel weer dat het zo werkt). Een nieuw account met een ander (of mogelijk hetzelfde mailadres) is later gemakkelijk weer aangemaakt en te koppelen met je PS4 hardware lijkt me (dit keer waarschijnlijk zonder gekoppelde credit card ;-)) ) . Wij gebruiken zelf een PS3 (PS4 volgt volgend jaar als Uncharted 4 uitkomt), dus als ik even zaken moet nakijken in de menu’s cq vergelijken met de PS4 (waar het wellicht weer anders werkt, PS3 spellen kun je namelijk ook niet op de PS4 spelen) dan kan dat ook.

  32. clash of clans is een gratis te downloaden spel. tijdens het spelen kom je erachter dat het bereiken van je doelen soms wel erg langzaam gaat en dit kun je versnellen door credits in te zetten. het spel wordt vnl gebruikt door kinderen. De koppeling met / inzet van een creditcard gaat mijns inziens te eenvoudig. je kind heeft toegang tot het password van iphone of ipod / ipad, simpelweg omdat je het als ouder eigenlijk niet voor je kunt houden omdat het te vaak nodig is bij downloaden van allerlei spelletjes. ik vindt dat er oneigenlijk gebruik is gemaakt van je creditcard. je hebt immers geen toestemming gegeven. De discussie spitst zich toe op het feit of het wel of niet een familielid is die jouw creditcard heeft gebruikt. Persoonlijk zie ik dat niet zo. je hebt een kans door het bedrag terug te laten boeken door je creditcard maatschappij. Je zult moeten aangeven dat je geen flauw idee hebt wie er van je gegevens gebruik heeft gemaakt. Creditcard laten blokkeren (heb je gedaan) en wellicht de betreffende Ipod niet meer inzetten. Bij mij werkte het… Overigens zou er een limitering op dit soort spellen moeten zitten. Typisch een gevalletje TROS Radar eigenlijk.

    succes! O ja, onmiddelijk de service van je creditcardmaatschappij aanzetten dat je een sms je krijgt als er een bedrag is afgeschreven van je creditcard.

  33. Ik heb hier eigenlijk een aanvullende vraag bij. Ja, ik ben dus blijkbaar zo’n slechte opvoeder, maar ik had mn zoon vorig jaar getracteerd op een abbonnement xbox live. Om te betalen was er geen ideal maar credit card. So far so good. Er stond helaas dus nergens duidelijk bij deze betaling dat vanaf toen mijn credit card gelinked zou zijn. Het zal best ergens op de site verstopt gestaan hebben, maar dit aangeven bij een eerste betaling zou wel zo fijn zijn. Ik spit namelijk niet heel die site door. Bij dit linken hield het in dat er dus GEEN enkele verificatie meer gevraagd werd. Ook geen waarschuwingen bij aankopen “weet u t zeker” of wat dan ook. Nee, klik en koop. Goed, mn zoontje heeft dus, samen met een vriendje wat ook nog eens zonder toestemming van hem op zijn account zat, voor meer dan 500 eur aan spullen (credits) gekocht en gespendeerd aan de meest belachelijke dingen. Ze realiseerden zich niet dat het met echt geld was, was de response. Microsoft doet zich er eenvoudig van af, alles wat op de ‘market’ gekocht wordt is niet meer terug te geven, standaard. Ik ga morgen met de kinderen naar het bureau, zodat ze flink met de neus in de feiten gedrukt worden dat het diefstal is en dat daar straffen bij horen. Zo te lezen hier is iedereen meteen van mening dat ik beter op had moeten letten en ik een slechte opvoeder ben. Maar heb ik ook nog rechten? Maakt microsoft fraude niet erg makkelijk, plus zich er heel makkelijk vanaf? Ben benieuwd of daar wat aan te doen is.

    1. Je mag het diefstal vinden, of het wettelijk ook diefstal is is de volgende vraag – en ik waag het te betwijfelen dat het antwoord “ja!” zal zijn. In de eerste plaats is het onzorgvuldig, en wel van jezelf. Waarom? Nu, als ik als vader mijn kinderen een geschenk geef, controleer ik vooraf wat de mogelijkheden zijn. Ik informeer me over het gebruik, de inhoud van de (in dit geval) aangeboden spellen en kijk of er ergens berichten zijn die duiden op risico’s, ook die (of juist die) die betrekking hebben op mogelijk misbruik van creditcard gegevens. Ik heb snel even (in het duits) gegoogled en vind tenminste vijf bijdragen die alleen door hun tags daarop duiden, dat er mensen zijn die problemen hebben gekregen door op xbox gebruikte creditcard gegevens. Dat leidt er bij mij toe, dat ik heel voorzichtig zou zijn met het gebruik van deze gegevens.

      Om dit probleem in jou geval optelossen zou ik ten eerste de optie die xbox zelf heeft om det creditcard gegevens te verwijderen gebruiken en dan met de ouders van de medepleger kontakt opnemen of zij bereid zijn met hun zoon een regeling voor het vergoeden van de ontstane schade overeentekomen. De zelfde regeling moet je met je eigen zoon treffen. Hun argument “we wisten niet dat het om echt geld ging…” lijkt me een beetje voorgeschoven, hangt echter ook van hun leeftijd af, bij een 8-jarig kind kan ik me dat nog wel voorstellen, bij een 12-jarige wordt dat al moeilijker, de meesten begrijpen donders goed wat ze doen, ook al zeggen ze het tegendeel.

    2. Ja, Microsoft maakt fraude gemakkelijk… En er zijn “handelaren” op de MS marktplaats die daar misbruik van maken… Wat wel een kans van slagen heeft is de transactie(s) betwisten bij de creditkaartmaatschappij. Ze zijn namelijk niet gedaan door de eigenaar van de kaart.

      1. Ah, maar hoe bewijs je dát de transacties niet gedaan zijn door de kaarteigenaar? De CC-maatschappij noch Microsoft kan zien wie de nummers intypt.

        (En wordt het zo niet al te makkelijk, als ik een kind heb zou ik dus al mijn bestellingen kunnen annuleren met de opmerking “sorry dat was mijn kind”?)

        1. De creditkaartmaatschappij vraagt van de handelaren dat kaartgegevens met zorgvuldigheid behandeld worden; om te voorkomen dat derden gebruik maken van de kaartgegevens om transacties te plegen. (Dit is geregeld in het contract tussen handelaar en creditkaartmaatschappij.) Ook hoort een handelaar de authenticiteit van de kaart die de klant toont te controleren.

          De gamestores die in-app aankopen toestaan zonder te controleren of de kaarthouder degene is die de aankoop doet voldoen niet aan de zorgvuldigheid die een kaarthouder of kaartuitgever mag verwachten. Het is niet zo dat de ouder de kaart heeft laten slingeren… het is de site die kaartgegevens tegen de redelijke verwachtingen van de ouder in aan het kind ter beschikking stelt.

  34. Ik heb dat geprobeerd bij eenzelfde akkefietje met de playstation, maar dat werkt niet, jij bent tenslotte degene, die de creditcard gekoppeld hebt, of je je dat nu realiseert of niet, dus ze houden jou gewoon verantwoordelijk voor de betalingen. Ik heb mijn zoon gewoon een deel laten terug betalen en inmiddels begrijpt hij heel goed dat hij fout zat.

      1. mijn zoon heeft eens een schrikbarend bedrag bij elkaar geapped en ook via het spel clash of clans, daarnaast zijn er ook nog wat andere Apps waar hij hetzelfde heeft gedaan. Het moet toch niet mogelijk zijn! Tevens zijn de Google app store alleen via een Engels of Duitstalige Mail te bereiken. Een telefoonnummer ontbreekt om je beklag te doen. Men kan alles in het Nederlands bestellen behalve je beklag doen.

        1. Ik heb zelf via de AppStore enkele tientallen eBooks van O’Reilly gekocht als studiemateriaal voor op mijn tablets. Dat waren dus tientallen kleine transacties die afgeschreven werden van mijn creditcard. Halverwege kreeg ik echter een telefoontje van de bank om te melden dat er vreemde activiteiten gaande waren met mijn CC en of ik daar van af wist. Ja, ik wel. Kon ook de details noemen en toen waren ze snel tevreden. Het is goed om te weten dat sommige banken (de ING in dit geval) wel redelijk goed opletten op wat er gebeurt. Een kind dat via de appstore tientallen kleine transacties doet zou dus een alert moeten opleveren.

          Een ander punt is dat ik altijd probeer om te betalen via PayPal in plaats via CC. Dit heeft een extra voordeel omdat ik PayPal heb ingesteld om een email te sturen voor iedere transactie die ik online doe. Ook dan valt het op als er steeds vreemde bedragen worden afgeschreven. (Speciaal filter op mijn mailbox zorgt ervoor dat ik ze snel kan inzien.) Het zou mooi zijn als alle app stores ook gewoon voor iedere transactie een mailtje toesturen zodat je als gebruiker snel kunt reageren op foute transacties.

          Daarnaast valt het mij op hoeveel ouders gewoon hun accounts delen met hun kinderen. Geef je kind een eigen account en zorg ervoor dat hierin geen gegevens over je CC of bankrekening in worden opgeslagen. Maar goed, dit vraagt enige technische kennis van de ouders en die ontbreekt bij heel veel ouders. (En kinderen zijn best slim en weten hoe ze deze gegevens kunnen “lenen” van hun ouders, of zelfs van iemand anders.) Hierover zou dus bij het apparaat in de handleiding op pagina 1 in grote letters duidelijke instructies moeten staan voor ouders die hun apparaat met hun kinderen delen…

          1. Het frappante is dat ik ook een ING CC heb. Toen ik Amerika aankopen deed bij wat verschillende winkels met een totaal bedrag van zo’n $500.- werd m’n CC geblokkeerd en werd ik gebeld of het klopte. Toen mijn jongste zoon echter in drie dagen er €478.- doorheen joeg werd ik niet door de ING benaderd…. Vreemd.

  35. Ja Arnoud, maar dat is nu juist waarom ze het niet zo eenvoudig moeten maken dat kinderen dit kunnen doen. Bv bij accounts van minderjarigen geen creditcards toevoegen zonder dat er een controle gedaan wordt per aankoop. Account staat op een minderjarig kind, in een paar dagen word er voor een hoog bedrag gekocht. Ook microsoft weet wel dat dit niet kan kloppen. Het gaat er mij dus vooral om dat er op de site geen duidelijke waarschuwingen zijn en zeker dat een minderjarige volgens hun dus maar lukraak kan kopen.

    Overigens uiteraard mn creditcard verwijderd en xboxaccount geblokkeerd etc.

  36. Hij is hier ook erg bewust van en flink aan het klussen om het ’terug te verdienen’ Gaat me nog niet eens om t geld, maar meer de principekwestie dat microsoft wel beetje vies spelletje speelt door het zo makkelijk te maken en meteen te roepen dat alle aankopen op de online market unrefundable zijn. Ik bedoel er is toch ook nog een online aankopen wet? Geef gewoon duidelijk aan dat een creditcard gekoppeld word en er nooit meer controle plaatsvind. Etc

  37. Ik speel zelf regelmatig Scarlet Blade, wat niet echt een spel voor jongeren is. En ook hier betaal je voor diverse bonussen met echt geld. En die zijn nog redelijk prijzig ook. Het doel bij dit spel is overigens dat je eerst diverse levels in een soort “trainings-mode” bezig gaat tot je level 15 haalt. Vanaf dat level kun je meedoen aan een beginners-arena waarbij je ook andere spelers kunt uitschakelen. Vanaf level 20 kun je ook meedoen aan een grotere arena en vanaf level 25 loop je in principe rond in de grote “vrije” wereld waar je dus ook vijandige spelers kunt tegenkomen en die moet je dan in elkaar meppen voor meer punten. Een leuk spel, maar je moet voor de leuke bonussen wel enige financiele middelen hebben. En ja, als vrijgezel met een goede baan is dat voor mij geen probleem en ik zou ook absoluut niet willen dat dit spel enige beperkingen gaat krijgen! Dan houdt de lol een beetje op. (Okay, ik geef misschien $75 per maand uit en aangezien de dollar-koers wisselt is dat dus een beetje variabel.) Als volwassene vind ik het enorm vervelend als ouders hun kinderen spelletjes laten spelen waar kosten aan verbonden kunnen zijn, en waarbij de kinderen kennelijk de rekening van hun ouders kunnen gebruiken voor de aankopen. Als er dan geroepen wordt dat er iets aan die spellen gedaan moet worden, voel ik mij toch geneigd om harder terug te roepen: “Doe wat aan al die domme kinderen die online het geld van hun ouders uitgeven!” Want dat is eigenlijk het probleem.

    1. Nee, het probleem zit hem in het betalingsproces. Het is raar (en wat mij betreft misleidend) om (grote) online aankopen te kunnen doen zonder wachtwoord, pincode of andere autorisatie.

      Zeker als je op het begin verplicht wordt om je CC gegevens in te vullen.

      1. Zo raar vind ik het nou ook weer niet indien je het betreffende account ook dusdanig instelt. Bij SB heb ik hen gemachtigd om als het aantal spelpunten beneden een bepaald aantal komt, er automatisch nieuwe punten bijgekocht worden. En dan gaat het om $25 per keer. Ik wil mij namelijk tijdens het spel niet druk maken om een tekort aan punten en besef zeer goed dat deze punten mij geld kosten. (Desondanks wil ik graag de coole motor in het spel en de XP-boosters.) Maar de spelleiding heeft in dit spel ook zelf enige begrenzingen ingesteld. Die automatische betaling gebeurt maximaal 1x per dag en ik ontvang ook direct een email dat het geld is afgeschreven. Het kan zijn dat andere spelen veel minder stricte regels hebben en dat daar dan wel sprake is van misleiding, maar pak dan alleen deze “fraudeurs” aan. Verder, je creditcard gegevens worden niet automatisch bekend bij zo’n bedrijf. Iemand moet deze hebben ingevoerd en in 99% lijkt het mij dat de ouders deze hebben ingevoerd en dus het bedrijf hiertoe hebben gemachtigd. En ja, als je als ouder niet de voorwaarden goed doorleest dan is dat een beetje dom, naar mijn mening. Kan best zijn dat je als ouder je kind een plezier wilt doen, maar lees eerst goed waar je aan begint! En dan zijn er de situaties waarin ouders zelf een spel-account hebben en hun kind af en toe met hun account gaat spelen. Dat moet je niet doen! Geef het kind een eigen account en als het een 16+ spel is, laat je 13-jarige dat spel dan niet spelen! Sowieso vind ik het opvallend hoeveel ouders hun kinderen administrator-rechten geven op de computer of gewoon laten inloggen onder de account van de ouders zelf. Moet je ook niet doen, want dan kunnen kinderen zonder overleg van alles installeren en mogelijk ook via de account van de ouders bestellingen doen. Ook een goed idee is om een PayPal account aan te schaffen. De meeste spelsites accepteren naast creditcards ook PayPal, maar PayPal forceert wel wat extra bescherming. Je kunt daarbij een limiet instellen wat er maximaal uitgegeven kan worden dus als je dat op 100 euro instelt, dan kan de “schade” ook nooit groter zijn dan dit bedrag. (Maar je kunt PayPal ook machtigen om je creditcard of bankrekening te gebruiken om mee te betalen en dan is deze limiet weg. Je limiet is dan het bedrag dat de bank door PayPal laat afschrijven…) Het zijn uiteindelijk nooit de kinderen die verantwoordelijk zijn dat er grote bedragen worden afgeschreven. En hoewel het eenvoudig is om de spellensites als verantwoordelijken aan te wijzen is het uiteindelijk de vader of moeder die uiteindelijk de machtiging heeft gegeven zonder eens naar de kleine lettertjes te kijken. En dat is waar het uiteindelijk mis gaat. Malafide spelsites zouden snel ophouden te bestaan indien ouders gewoon beter opletten en niet hun kinderen met hun creditcard laten spelen…

        1. Ik zie geen enkel probleem met een kaarthouder die als bewuste keuze een spelenmaker een machtiging geeft om bepaalde bedragen af te schrijven; tenzij de spelenmaker deze machtiging als toestemming interpreteert om ook transacties te initiëren die de kaarthouder bij het geven van de machtiging niet had voorzien. Dat is waar het probleem met de spel aankopen van een kind ontstaat: Een ouder doet een aankoop voor het kind, met de intentie dat het een eenmalige aanschaf betreft. Het spel- of marktplaatsplatform koppelt kaartnummers permanent aan het account van het kind, waarna het kind opeens spelaankopen op rekening van de ouders kan doen.

          De grote vraag die ik heb is in hoeverre de diverse marktplaats platforms (Apple, Microsoft, …) hun gebruikers bij het invoeren van een kaartnummer informeren over de consequenties en hoe makkelijk het is om te voorkomen dat er een permanente koppeling gemaakt wordt en/of de koppeling weer te verwijderen. Ik hoor te vaak verhalen van (groot-)ouders en (klein-)kinderen waar het fout gaat om aan te nemen dat het betalingssoftware platform de kaarthouder niet voldoende informeert. Daarmee nemen Apple, Microsoft, … het risico dat de creditkaartmaatschappijen gedane betalingen terugdraaien.

        2. Wim, dat is echt veel te kort door de bocht. Bij sommige spellen ben je verplicht om eenmalig je CC gegevens te geven of in het geval je als ouder wel een aankoop voor je kind wilt doen en je CC gegevens moet invullen. In dat geval is het nummer dus bekent bij de site/maker. Dat kan wat mij betreft nooit betekenen dat je daarmee autmotisch een machtiging geeft om maar onbeperkt alle transacties via die CC te doen zonder daar een extra controle bij uit te voeren.

          Het is prima dat jij een keuze kan maken om dagelijks een limiet in te stellen maar dan moet die keuze wel duidelijk zijn en moet je bij het maken van die keuze nogmaals expliciet accoord gaan met die voorwaarde.

          Natuurlijk zijn de ouders altijd verantwoordelijk voor wat hun kinderen doen maar in dit geval heb je als site/maker/provider zeker een grote eigen verantwoordelijkheid. Zeker als je je expliciet richt op kinderen (het smurfen spel).

          1. Bij sommige spellen ben je verplicht om eenmalig je CC gegevens te geven of in het geval je als ouder wel een aankoop voor je kind wilt doen en je CC gegevens moet invullen.
            Oh, staat er een grote Crimineel naast je met een dubbelloops geweer op je hoofd gericht? Zo ja, dan is het een geldig excuus maar in alle overige gevallen vind ik dat je dan als ouder gewoon “Nee” moet zeggen tegen je kind. Zo moeilijk is dat namelijk niet, toch? De ‘N’ van Nico, de ‘E’ van Eduart en nog een ‘E’ van Eduart. Duidelijk uitspreken als je kind je vraagt om dit spel te kopen en je hebt dan ook geen probleem meer. Als ik b.v. in de Apple store de Smurfen bekijk, dan zie ik daar toch duidelijk staan: “PLEASE NOTE: Smurfs’ Village is free to play, but charges real money for additional in-app content. You may lock out the ability to purchase in-app content by adjusting your device’s settings.” En dat lijkt mij duidelijke taal…

            Sowieso een goed idee om op de iPad/iPhone van je kinderen deze in-app purchases uit te zetten. Ga naar “Settings”, “General”, “Restrictions” en zet deze aan. Dan kun je een pincode instellen en in-app purchases gewoon uit zetten. Want als ik zie dat dit smurfen-spel content verkoopt voor prijzen van wel 80 euro of meer dan kan ik wel begrijpen dat ouders uiteindelijk zo enorm schrikken van de rekeningen van hun kinderen…

            Verder de vraag of het spel echt gericht is op minderjarigen. De tekenaar van de Smurfen is nu al vele jaren de wormen aan het voeren en de smurfen zelf bestonden al toen ik net op deze wereld kwam. Ik ben er mee groot geworden en heb indertijd behoorlijk veel albums van de Smurfen gehad, inclusief de serie “Johan en Pirrewiet” waar ze ook in voorkwamen. En ik denk dat er best veel andere, oudere mensen (nou ja, 47 en ouder) zijn die nog steeds de smurfen wel leuk vinden, ook al is het eigenlijk wat kinderlijk. En ja, natuurlijk richt het spel zich ook op de kinderen, maar kinderen hebben geen creditcard. En je kunt je afvragen of vooral jonge kinderen, die nog het meeste interesse hebben in de smurfen, eigenlijk wel zonder begeleiding het Internet op mogen. Ik heb eerder het idee dat veel ouders gewoon even een uurtje rust willen en in mijn tijd ging dan de televisie aan op een kinderprogramma of mochten de kinderen buiten spelen. Tegenwoordig lijkt het wel alsof ouders hun kind gewoon online neerkwakken en er verder niet naar om kijken, niet beseffende dat dit kinderen wel aan heel veel zaken bloot kan stellen.

            Eigenlijk net zo gevaarlijk als je kind buiten laten spelen…

            Sitebouwers gaan er van uit dat ouders hun verantwoording nemen en goed opletten op wat hun kind uitvoert. En als je als ouder niet wilt dat je kind binnen apps aankopen doet, blokkeer dit dan! Laat je kind niet met je creditcard spelen, want dat is jouw probleem, niet dat van de sitebouwer die naast kinderen ook nog veel “speelse” ouderen kan verwachten.

            1. Sitebouwers gaan er van uit dat ouders hun verantwoording nemen en goed opletten op wat hun kind uitvoert.

              Nee, sitebouwers gaan er juist van uit dat ouders dat niet doen, en dat ze hun kinderen hun gang laten gaan met hun creditcard-gegevens. Die site-bouwers gaat het er om om geld te verdienen, en hoe dichter je tegen het randje van de wet aan gaat zitten (om van goed fatsoen maar niet te spreken), hoe meer je kunt verdienen als site-bouwer.

              1. Nee, sitebouwers gaan er juist van uit dat ouders dat niet doen, en dat ze hun kinderen hun gang laten gaan met hun creditcard-gegevens.
                Daar hopen velen wel op, maar ze weten ook dat ze dan te snel geld mislopen omdat ouders dan geld gaan terugclaimen en banken dan niet meer met hen gaan samenwerken. Vandaar ook dat bijna altijd wel duidelijk vermeld wordt waar je voor betaalt en of er in-app betalingen kunnen voorkomen. Bedrijven die de boel proberen op te lichten of te onduidelijk zijn worden namelijk wel uit de betreffende appstores geschopt en kunnen geen zaken doen met diverse banken en/of Paypal. Dat ouders uiteindelijk niet even nalezen waar ze voor betalen is hun eigen probleem, niet dat van de sitebouwer. Er zijn namelijk genoeg ouders die dat namelijk wel doen en zich zeer bewust zijn van de onkosten die met dit soort online spellen meekomen. Vergelijkbare problemen komen voor bij mobiele telefonie waarbij ouders hun kind een mobieltje geven met bijbehorende internet-bundel. De meeste providers bieden een internet-bundel aan tot een bepaalde limiet en als je daar overheen gaat moet je bijbetalen. Een enkeling knijpt gewoon de snelheid af als je over de limiet heen gaat. En deze limiet is genoeg als je dagelijks 5 mailtjes leest en 30 artikelen op nu.nl leest, maar als je continu YouTube-filmpjes gaat kijken in de bus als je onderweg bent, dan wil de rekening best fors oplopen. En ook dan is het de vraag of dit het probleem is van de provider of van de klant, die niet aan de limiet heeft gedacht.

                Uiteindelijk ligt de macht bij de consument. Als niemand klant wordt van providers die extra in rekening brengen als je meer verbruikt dan je Internet-bundel bevat, dan zal dit vanzelf verdwijnen. Idem met spelletjes die verplichten om CC gegevens in te voeren. Als je daar als consument niet aan meedoet, dan hebben die bedrijven ook geen bestaansrecht. En als ouders gewoon de in-app aankopen blokkeren, wat op iedere iPhone en iPad kan, dan zijn ook dat soort problemen weg.

                Maar inderdaad, het komt voor dat ouders dat niet doen en dus bedrogen uitkomen. Maar dat blijft hun eigen dommigheid, naar mijn mening. Als je kind toegang heeft tot je betaalpas en pincode, dan kun je verwachten dat je kind 25 kilo aan snoepgoed bestelt om uit te delen op school, of zo… De eerste verantwoordelijkheid ligt altijd bij de ouder, die als consument veel macht kan hebben. Maar ja, dan moet je ‘Nee’ zeggen tegen je kind…

  38. Ik zou al tevreden zijn als bijvoorbeeld bij de xbox en playstation een duidelijke melding zou komen bij een aankoop, dat de cc gegevens opgeslagen worden voor eventueel later gebruik. Nu ben je snel in de veronderstelling dat je een eenmalige aankoop doet en de cc gegevens niet achterblijven. Op een ipad kun je vrij eenvoudig de ingame aankopen uitzetten, maar dat zou ook best duidelijker gemeld kunnen worden als een spelletje met de mogelijkheden voor het ingame kopen geïnstalleerd wordt. Zoals Willem hierboven zegt, het gaat de bouwers van games om geld te verdienen en natuurlijk zullen ze het zo gemakkelijk mogelijk maken om geld uit te geven. Op telefoons is het nog erger, daar gaat het in veel gevallen gewoon van de telefoonrekening af. Het zou best terecht zijn om wat duidelijkere regelgeving omtrent geld in games te maken, als je een betaald 06 nummer belt, krijg je namelijk ook altijd een melding hoeveel het kan gaan kosten.

    1. Begin eerst even met aangifte te doen. Laat daarbij vastleggen dat je kind zonder jouw toestemming deze kaarten heeft gekocht en geef ook aan wat die fraudeur heeft gedaan met deze kaarten. (Voor zover bekend.) De vraag is nu alleen hoe je kind deze kaarten heeft gekocht en of je kind oud genoeg is om dergelijke kaarten aan te schaffen.

      Betreft het deze PaySafeCard? Dan wordt het iets lastiger omdat het een Brits bedrijf betreft die echter ook Nederlandse burgers aanspreekt en dus ook onder Nederlands recht valt. Dat is belangrijk omdat je hen moet aanspreken voor deze transacties die je kind heeft gedaan. Daar zal ook de aangifte bij helpen omdat jouw kind minderjarig is (toch?) en dus volgens de Nederlandse wet deze transacties niet had mogen uitvoeren zonder jouw toestemming. Je eist dus je geld terug, zonder bijkomende kosten, omdat PaySafe niet met jouw kind zaken had mogen doen. Sowieso adviseert PaySafe om in geval van fraude aangifte te doen en dan met hen contact op te nemen, dus die aangifte is een noodzaak.

      En vraag jezelf af of het bedrag dat je kwijt bent de moeite waard is om veel werk voor te verrichten. Als het om twee tientjes gaat zou ik gewoon dat bedrag inhouden op het zakgeld van je kind. 🙂 Bij enkele honderden euros dan zul je toch lastige keuzes moeten maken.

    2. Overigens geeft Arnoud in de post al aan:

      Als de minderjarige iets ongebruikelijks heeft besteld, en de ouders maken bezwaar, dan draait de wederpartij in beginsel voor de kosten op. Hij moet alle aanbetalingen teruggeven en op eigen kosten alles terugdraaien. Er is een uitzondering voor het geval het geleverde de minderjarige tot daadwerkelijk voordeel heeft gestrekt (art. 6:209 BW en 6:276 BW). Hij moet dan de kosten van het geleverde vergoeden.
      PaySafe zal dus in principe het geld moeten terugbetalen, tenzij de minderjarige daadwerkelijk voordeel heeft behaald. Maar zoals je aangeeft is hij slachtoffer van een fraudeur en dus zal dat niet snel opgaan.

  39. Ik werd vandaag verrast door een wat hogere Vodafone zakelijke rekening dan normaal. Normaal controleer ik deze niet gedetailleerd maar slechts op hoofdlinnen, nu echter wel omdat het bedrag hoger leek dan normaal gezien mijn GSM belgedrag. Tot mijn verbijstering en na raadpleging van payinfo.nl bleek een bedrijf genaamd Engagers B.V. te Maastricht sinds medio juli 2013 vrijwel ongemerkt sluipend 5 EUR per week in rekening te kunnen brengen via Vodafone voor een of andere wazige en ongetwijfeld volstrekt zinloze ‘Whatsapp Wallpaper Toegang’ waar ik nooit zelf gebruik van heb gemaakt, laat staan zelf lid van ben geworden of zelf toestemming voor heb gegeven. Ik benadruk ‘zelf’ omdat mijn Android telefoon soms ook door de kinderen (8 en 10 jaar oud) gebruikt wordt, maar zij spelen wel es gratis spelletjes zoals Minecraft en Clash of Clans, en gebruiken Whatsapp niet. Voor zover zij vrijwel ongemerkt iets hebben geactiveerd (ik verdenk eerder degene die achter deze ‘scam’ zit dan mijn kinderen. Behalve dit heeft er zich nog nooit enig voorval voorgedaan, de credit card zit bewust veilig achter een pincode/wachtwoord in Google Play, ik kan dat iedere ouder aanbevelen !) staat 100% vast dat ik noch mijn vrouw hier ooit toestemming voor hebben gegeven. Als zodanig (maar dat moet zich nog uitwijzen) verwacht ik dat Vodafone mijn ingediende klacht zal honoreren en alle ten onrechte betaalde bedragen zal crediteren. Of de kinderen nu wel of niet iets hebben aangeklikt lijkt me dus irrelevant, mede gezien het feit dat er geen enkel voordeel aan het gebruik van de ‘Whatsapp Wallpaper Toegang’ lijkt te zijn, en het vrijwel vast MOET staan dat er diverse overtredingen van de regels die de Commissie Handhaving Mobiele Diensten (www.payinfo.nl) zullen hebben plaatsgevonden. Ik verbaas me er overigens wel over hoe gemakkelijk de telecom-reuzen zich ueberhaupt wensen te associeren met dergelijke frauduleuze praktijken. Goed, ik wilde deze info alvast op dit late (of vroege) tijdstip met een ieder delen om te waarschuwen voor deze misleidende diensten (met diverse hits op Google op consumentenfora en de telecomaanbieders als bewijs dat ik zeker niet de enige ben), die wat mij betreft zelfs het predikaat ‘oplichting’ zou mogen hebben. Ik word gesterkt door een klein uitgevoerd internet-onderzoek, waaruit Engagers B.V. onderdeel blijkt uit te maken van een ware kluwen van BV’s (met andere namen als 2Provide BV en Spirit4U BV allemaal hetzelfde telefoonummer wat steevast niet wordt beantwoord en steevast hetzelfde vestigingsadres in Maastricht), die lijkt te zijn opgezet met als enige doel de eigenaren van de diverse BV’s via hun beheermaatschappijen zoveel mogelijk buiten het zicht te houden gezien de op zijn zachtst gezegd twijfelachtige praktijken van de werkmaatschappijen.

  40. Goedendag ik heb een aantal van deze reakties gelezen en wil even weten hoe het dan zit met het volgende.

    Mijn zoon van 13 heeft een telefoon met internet. Daarop worden door bepaalde bedrijven advertenties en apps aangeboden via spelletjes waarvoor je 5 euro per week moet betalen, en die dit niet duidelijk aangeven in de app. De betalingen hiervoor lopen via de provider van de telefoon en er komt dus totaal GEEN credit card betaling bij kijken. Dit soort ongewenste abonnementen kunnen dus door ieder kind met 1 klik aangemaakt worden, en er volgt geen verdere controle van leeftijd etc. Er staan op internet een heleboel klachten over deze bedrijven vermeld.

    Aangezien wij als ouders deze aankoop nooit toegestaan hebben, wil ik graag weten of dit zo maar mag en of dit niet in strijd is met de Nederlandse wetgeving.

    Nogmaals er is dug een controle gedaan van leeftijd adres etc, er zijn geen betalingsgegevens overhandigt, nog moets er verder iets ingevuld worden.

    Ben benieuwd naar de reakties.

    groeten Claudia

    1. De betalingen hiervoor lopen via de provider van de telefoon en er komt dus totaal GEEN credit card betaling bij kijken.

      Is dat initieel door een ouder geautoriseerd? En kan je dat betalen niet op de telefoon uitzetten of afschermen met een wachtwoord?

    2. …ik [wil] graag weten of dit zo maar mag en of dit niet in strijd is met de Nederlandse wetgeving.
      Waarschijnlijk is het illegaal wat deze bedrijven doen volgens de Nederlandse wet, maar die is lang niet altijd van toepassing. Sommige spel fabrikanten werpen zich op een internationaal publiek en bieden spellen wereldwijd aan. Ze maken zich dan ook niet zo druk om de Nederlandse markt en onze wetgeving. De partij die dit dus moet regelen is de provider. En daarnaast helpt het om je kind goed voor te lichten over het gebruik van de telefoon.

      Je ziet soms dat mensen kunnen betalen door naar een duur nummer te bellen. Deze kost dan b.v. 1 euro per minuut en je moet dan 5 minuten bellen voor 5 euro beltegoed. Dit kun je door de provider laten blokkeren. Gewoon alle betaalnummers blokkeren!

      Een andere manier is betalen via je beltegoed. Op mijn telefoons kan ik b.v. muziek kopen via mijn beltegoed. Nou ja, buiten de gratis belminuten om dan. Dit noemen ze “carrier billing” en het is een situatie waar de techniek sneller is dan de wetgeving zodat de regels enigszins vaag zijn. Je zult met je provider moeten bellen en vragen hoe je dit mobiel betalen kunt blokkeren omdat je kind nog minderjarig is en zo geen aankopen mag doen van jou. En nee, niet accepteren dat je daarvoor je instellingen op de telefoon moet aanpassen want je zoon is slim genoeg om het weer aan te zetten! Dit hangt ook af van het soort telefoon van je kind. Is het een Windows Mobile Phone, een iPhone of een Android systeem? Hoerdoor is er een complete waslijst aan combinaties tussen providers en telefoonsoorten die allemaal weer hun eigen manier van afmelden hebben. Bij T-Mobile (MTV Mobile) en Android kun je ‘Apps Betalen via T-Mobile Factuur’ laten blokkeren zodat deze optie niet meer mogelijk is. (Via Blokkades wijzigen) Dit werkt voor alle soorten telefoons. Andere provider? Dan even zoeken naar een andere blokkade-methode.

      1. Bij T-Mobile (MTV Mobile) en Android kun je ‘Apps Betalen via T-Mobile Factuur’ laten blokkeren zodat deze optie niet meer mogelijk is. (Via Blokkades wijzigen) Dit werkt voor alle soorten telefoons. Andere provider? Dan even zoeken naar een andere blokkade-methode.

        Ik denk dat je bij de meeste telefoon providers het betalen via de telefoonrekening via hun website compleet kan uitzetten.

        Alternatief kun je het op de telefoon blokkeren. Ik heb bijvoorbeeld en Windows Phone en op elke Windows phone kunnen aankopen via een portomonnee met pincode beveiligd worden. De betaalmethodes kunnen dan dus alleen gebruikt worden als de pincode wordt ingevoerd.

        Alternatief kun je op Windows Phone een soort van ouderlijk toezicht instellen. https://www.windowsphone.com/nl-NL/family Daarmee kun je instellen wat voor soort apps je kind in de store kan vinden inclusief een soort filter.

        1. Via de telefoon uitschakelen zal misschien ook kunnen, hoewel ik op geen van mijn telefoons er een optie voor gevonden heb. (Ik heb zowel Android, iPhone en Windows Mobile.) Daarnaast bestaat de kans dat het kind het gewoon weer aan zet als hij toch iets wil aankopen. Daar heb je als ouder geen controle over. Over de website van de provider heb je als ouder wel de beschikking want jij, de ouder, moet het wachtwoord weten en je kind niet. Je kind kan dan niet bij die gegevens en dus ook niet de telefoon anders instellen. Wat wel kan is dat aankopen via een pincode beschermd worden maar kun je dan een andere pincode kiezen dan de pincode om de telefoon mee te unlocken? Daarnaast kan het kind een pincode makkelijker ontdekken dan een wachtwoord van tien tekens, inclusief speciale tekens…

            1. Met gemiddeld 5.000 pogingen heb je een 4-cijferige pincode wel geraden. En als die pincode dezelfde is als om je systeem te unlocken is 1 poging voldoende. Daarna probeer je een aantal belangrijke datums zoals geboortedatums of trouwdatums van je ouders of je eigen geboortedatum zijn ook waarschijnlijk omdat de ouders vast geen lastig te onthouden code willen gebruiken voor iets dat ze niet gebruiken. Daarnaast is het niet moeilijk om een pincode bij het invoeren af te kijken. Ik heb mijn nichtje ermee kunnen verrassen toen ze op visite was. Ze logte een keer voor mijn ogen in op mijn iPhone wat mij de kans gaf te zien wat ze intypte. Ze deed hem weer op slot waarop ik hem oppakte en vroeg om wat gekke bekken te trekken zodat ik een foto daarvan kon maken en op haar facebook account kon zetten. Ze dacht dat ze veilig was omdat ik haar pincode niet zou weten, dus ging ze erop in. De rest is facebook-geschiedenis… 🙂 Sindsdien let ze beter op tijdens het invoeren van haar pincodes, dus het was een effectieve les.

                1. Okay, 5-cijferig is wel lastiger te gokken, maar ook lastiger te onthouden. Veel mensen gebruiken graag hetzelfde wachtwoord of pincode voor van alles en nog wat omdat het gewoon lastig te onthouden is… En ja, opschrijven kan maar dan hoeft het kind het alleen maar te lezen… En meer dan 4 cijfers afkijken als iemand het invoert is best goed mogelijk als je een goed geheugen hebt. Ik heb in het verleden wel eens blind geschaakt tegen een zwakkere tegenstander. (Hij had wel een bord met stukken!) Ik won ook nog. Dus mijn geheugen is goed genoeg om veel langere pincodes af te kijken als je het niet goed afschermt voor mijn ogen!

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.