Mogen winkels preorders van grafische kaarten annuleren omdat de fabrikant de productie stopt?

Webwinkels als Azerty en Alternate melden klanten die de RTX 3080 Gaming X Trio 10G van MSI besteld hadden, dat ze deze niet meer gaan leveren. Dat las ik bij Tweakers. Alternate geeft aan: “Helaas heeft MSI besloten om de RTX 3080 Gaming X Trio 10G niet meer te produceren. Door dit besluit, dat buiten onze macht ligt, is levering van dit product onmogelijk geworden.” Pijnlijk voor hele hordes mensen die vijf maanden op een wachtlijst hebben gestaan, nadat de eerste batch van deze kaarten snel uitverkocht bleek en er nu dus geen nieuwe gaat komen. Mogen winkels dat, en kun je wat claimen?

Hoofdregel uit het overeenkomstenrecht is natuurlijk dat je moet leveren wat je belooft. (Iedere advocaat leert dat je het pleidooi dan opent met Pacta Sunt Servanda. Rechters weten dan dat het een lange dag gaat worden.) Dat waren die webwinkels natuurlijk ook van plan, alleen als de fabrikant dan vijf maanden lang je aan het lijntje houdt en daarna mededeelt dat ze toch niet meer komen, dan houdt het op.

Je schiet dan tekort, je levert niet wat je had beloofd. Dat is ook onmogelijk, die kaart is er niet meer op de markt. Feitelijk noem je dat overmacht (handelen van fabrikant MSI is geheel buiten de macht van webwinkel Azerty) maar juridisch gezien kun je daar fors wat vraagtekens bij zetten. Een fabrikant lijkt mij formeel een “hulppersoon” en diens handelen wordt jou toegerekend. Anders gezegd, het is niet mijn probleem dat jij het een ander laat produceren en dat jij geen afspraken maakt over gegarandeerde levering.

Maar hoe dan ook, die grafische kaart ga je niet krijgen. Natuurlijk krijg je je geld terug, maar menig Tweaker zal nu denken of er meer te halen is. Schadevergoeding dus. Maar dan krijg je – omdat het consumentenrecht is – meteen de vraag wat je schade is. Dingen als “ik had vijf maanden crypto kunnen minen” of “ik heb niet kunnen thuiswerken als zzp’er” gaan niet op, dat is te speculatief en daar hoeft een winkel geen rekening mee te houden.

Iets reëler is “ik moet nu een andere kopen en die is duurder, compenseer me het prijsverschil”. Juridisch noem je dat vervangende schadevergoeding (art. 6:74 lid 1 BW). Ik zie daar vooral praktische problemen mee: weliswaar zijn andere kaarten duurder (want de hele markt voor grafische kaarten is krankzinnig vanwege milieuvervuilende cryptospeculanten) maar het is per kaart niet zó veel duurder dat een rechtszaak de moeite waard is. Nog even los van hoe je dan bepaalt welke kaart vergelijkbaar genoeg is om als het alternatief te gelden.

(De voorwaarden van die webwinkels zijn verder totaal niet interessant want dit is allemaal dwingend consumentenrecht.)

Arnoud

 

Kan ik me op overmacht beroepen vanwege het coronavirus?

Menig ondernemer worstelt hoe verder te werken nu het coronavirus de hele maatschappij opschudt. Thuiswerken is het devies, maar lang niet bij alle vormen van ict-dienstverlening is dat een werkbare oplossing. Daardoor komen deadlines in gevaar, komen projecten niet af zoals gewenst of wordt bestelde apparatuur niet geleverd. En dan gaan mensen, alle verhalen over coulant en samen ten spijt, toch eens in de contracten kijken hoe ze die leverancier kunnen aanpakken dan wel de levering uit kunnen stellen. En dan krijg je als jurist dus veelvuldig de vraag, is dit nu overmacht, dat virus?

We spreken van overmacht als zich een situatie voordoet die een contractspartij boven de macht gaat, waardoor zhij niet kan doen wat zhij had beloofd. Dat kan dus voor beide partijen gelden, een leverancier kan wellicht door overmacht niet leveren en een klant kan soms door overmacht niet betalen. In juridische taal (art. 6:75 BW):

Een tekortkoming kan de schuldenaar niet worden toegerekend, indien zij niet is te wijten aan zijn schuld, noch krachtens wet, rechtshandeling of in het verkeer geldende opvattingen voor zijn rekening komt.

Dat “niet zijn schuld” is dus het stukje boven de macht. Maar er staat nóg een belangrijke zinsnede: het moet niet alsnog voor jouw rekening komen. Er zijn dingen die je boven de macht gaan maar die we tóch jouw probleem vinden. Een zieke docent die om 8:35 afbelt bij de cursus die om 9 uur begint, dat is weliswaar overmacht (want aan ziek worden doe je niets) maar als cursusorganisatie moet jij dit probleem toch maar oplossen.

Oplossen betekent in de praktijk meestal dat je moet betalen. Juridisch gezegd, de tekortkoming is jouw schuld en dan ontstaat de plicht tot schadevergoeding. Die cursisten mogen dus hun reiskosten komen declareren, om eens wat te noemen. Mogelijk zelfs de gederfde uren omzet, aangenomen dat ze nu niet alsnog naar hun werk kunnen gaan. En oh ja, de cursuslocatie wil ook graag gewoon de daghuur.

De slimmeriken hadden ondertussen al gezien dat er bij dat “voor zijn rekening” onder meer stond “rechtshandeling”, en dat betekent dat je kunt afspreken wanneer iets wel of niet overmacht is. Een béétje (ICT- of ander) contract heeft dan ook een uitgebreide riedel met een definitie van overmacht plus een serie gebeurtenissen die daar dan wel (of juist niet) onder valt. Die cursusaanbieder kan ziekte gewoon in die lijst zetten en daarmee de reiskostendeclaraties afwijzen.

Punt is wel: het moet nog steeds gaan om een situatie die je boven de macht gaat. Een zzp’er die ziek is, die kan zeggen dat ziekte overmacht is want hij kan nu niet leveren. Dat houdt gewoon op. Maar een bedrijf met 80 programmeurs kan prima doorwerken en een vervanger regelen voor een zieke ontwikkelaar (en nee, “Wim is zo goed in z’n werk dat zijn uitval telt als overmacht” komt niet door de giecheltoets). Ik kwam een keer een datacenter tegen dat in haar AV “brand” als overmachtsituatie had opgenomen; een brandje bij de receptie in de prullenbak levert natuurlijk nog steeds juridisch geen overmacht op.

Bij het coronavirus is dus echt nog de open vraag of het voor jouw bedrijf écht overmacht oplevert. Als je kunt thuiswerken, ook al ben je dan minder productief, dan zou ik niet zeggen dat je in een overmachtsituatie zit. Zou je net vrijdag een nieuw ict-netwerk uitrollen en zitten de printers nog in Wuhan in quarantaine, dan zou ik dat wel overmacht noemen. Daar is even niet zo veel aan te doen. (Tenzij een andere leverancier gewoon wel op tijd die printers kan leveren, ook al is het ietsie duurder.)

Arnoud

Betalen voor dataverkeer veroorzaakt door een inbraak

data-traffic-spike.pngEen lezer vroeg me:

In januari is mijn (zakelijke) website gehackt. Diegene heeft vervolgens heel veel dataverkeer veroorzaakt, o.a. door spam te versturen vanaf de site. De hoster heeft dit na een paar dagen gemerkt en het lek gerepareerd. Hij meldde me dat dit door een bug in het controlepanel van de site (Directadmin) was veroorzaakt. Dat is dus de software die hij aanbiedt om de site te beheren.

Vervolgens stuurt hij me doodleuk de rekening voor het extra dataverkeer! In de voorwaarden staat namelijk dat ik moet betalen voor alle dataverkeer boven de 4 gigabyte, en hij zegt nu dat het niet uitmaakt dat het een hacker is geweest. Dat kan toch niet zomaar?

Ik hoop dat iedereen hier het met me eens is dat dit inderdaad niet zomaar kan. Maar goed, daar kom je niet ver mee bij de kantonrechter. Je zult moeten uitleggen waarom die bepaling in de algemene voorwaarden niet op deze manier kan worden toegepast, ook al staat er dat al het extra verkeer voor rekening van de klant komt.

Artikel 6:248 BW biedt de mogelijkheid om de contractsbepalingen naar redelijkheid en billijkheid aan te vullen of zelfs in te perken. Stel er staat in een huurcontract dat de verhuurder “op elk moment” toegang tot het pand kan verlangen voor inspectie. Als het gaat om een woonhuis, dan volgt uit de redelijkheid en billijkheid dat hij dat niet op vrijdagnacht om 03:25 kan eisen, maar zich moet beperken tot normale tijden. En waarschijnlijk ook wel dat hij een afspraak moet maken voordat hij naar binnen mag. Bij een datacentrum of opslagruimte zou dat iets anders liggen. Er zijn dan eerder redenen om zomaar om 03:25 naar binnen te gaan, dus het kan dan best redelijk zijn dat de verhuurder ineens binnen staat.

Het lijkt me dat je met dit artikel ook deze interpretatie van het contract van tafel kunt krijgen. Het is volstrekt onredelijk dat de klant moet betalen voor dataverkeer dat een derde veroorzaakte door een een fout in een controlepaneel onder het beheer van de leverancier. Daarom mag deze contractsregel in deze situatie redelijkerwijs niet toegepast worden (edit: zin half afgemaakt).

Als het nou zelfgekozen software was, dan kon ik wel wat zien in het standpunt van de leverancier. De bug is dan binnen de risicosfeer van de klant, die kiest voor die software en moet dan de gevolgen dragen voor exploitatie van die bug. Denk aan forumsoftware die slecht beveiligd is, of een zelfgeschreven mailscript waar een spammer mee aan de haal gaat.

Hoewel in zo’n geval de klant wellicht een beroep op overmacht kan doen, als hij alles heeft gedaan om de software dicht te timmeren en er toch een fout in bleek te zitten. Maar ergens wringt dat: het kan toch niet de bedoeling zijn dat de hoster dan dat meerverkeer gaat betalen?

Arnoud