Auteursrechtenorganisaties zitten er maar mee in de maag: het internet. Het publiek kan dankzij dit medium heel gemakkelijk auteursrechtelijk beschermde werken met elkaar uitwisselen. Burgers zien geen enkel moreel bezwaar en dus wordt er op grote schaal gedownload.
Dit bemoeilijkt de handhaving omdat voor iedere overtreding apart naar de rechter gegaan moet worden. Frankrijk dacht daarvoor de oplossing te hebben gevonden. Het Franse plan bood een simpele oplossing voor de pijn van de entertainmentindustrie. En doorgaans werkt een simpel plan beter dan een ingewikkeld plan. De vraag is alleen wat het doel is?
Ze hebben simpelweg toegegeven aan de verleiding om aan de ene kant de procedures te versoepelen en aan de andere kant de straffen te verhogen. “Dan laten ze het wel uit hun hoofd” is de gedachte hierachter. Het doel is dus duidelijk om effectief op te komen voor de belangen van de gene die de auteursrechten bezitten. En effectief opkomen voor deze belangen doet het. Het bezwaar is dat met de belangen van alle partijen moet worden opgekomen.
Deze versoepeling gaat zo ver dat private auteursrechtenorganisaties de macht krijgen om eigenhandig internet provider te dwingen om hun klanten af te sluiten. Het moge duidelijk zijn dat dit plan op gespannen voet staat met het burgerrecht op een onafhankelijk oordeel van een rechter (art. 6 EVRM). En om dan ook nog eens zo ver te gaan dat mensen volledig van het internet afgesloten worden, maakt dat hier spraken is van een doodzonde.
Partijen die zelf een belang hebben in de zaak kunnen zelf niet effectief opkomen voor de belangen van de klant. De belangen van de klant zijn immers veelal tegenover gesteld aan de gezamenlijke belangen van de internet provider en de auteursrechtenorganisaties. De belangen van de auteursrechtenorganisaties worden niet geschonden op het moment dat klanten onterecht worden afgesloten. Maar de belangen van die klant worden wel geschonden door dit onderonsje tussen de internetprovider en deze auteursrechtenorganisaties.
Niet verwonderlijk dus dat de Europese ministers het Franse plan afwezen. Maar om de Franse regering niet helemaal in de kou te laten staan heeft de Europese Commissie nog eens goed naar het Franse plan gekeken. En zij zijn tot een compromis gekomen.
Het Europees Parlement heeft echter voor dat compromis een stokje gestoken. Een meerderheid in het parlement vond het geen goed idee om de veroordeling van internetters over te laten aan een door de overheid ingestelde commissie. Het is een beetje te vergelijken met dat je een product hebt gekocht, een geschil met de winkelier krijgt en dan verplicht naar een geschillencommissie moet. Daar zitten winkeliers in die zelf een indirect belang hebben bij de zaak. Hier heeft de Franse overheid een belang in de zaak. Onder druk van de overheid kunnen dan onrechtmatige beslissingen genomen.
De hoop is nu dat Frankrijk haar plannen zal laten varen. Anders is de kans groot dat dat een slecht plan over een paar maanden weer effectief zal worden weggestemd.
Alex de Kruijff
Alex is een ingenieur die elektronica en informatica heeft gestudeerd en juridische interesse heeft. Op zijn website kun je artikels over het besturingssysteem FreeBSD vinden, die je helpen bij het configureren er van.
Het zou zeker mooi zijn als de Franse regering haar huidige plannen zou laten varen. Ik denk echter niet dat we dat hoeven te verwachten. De Franse president Sarkozy heeft al vaak genoeg aangetoond niet bepaald het type te zijn dat voor enige rede vatbaar is. Van de wet lijkt hij ook al geen hoge dunk te hebben.
Volgens deze bron vernam ik vandaag dat J?r?me Bourreau-Guggenheim, een afdelingshoofd van het Franse TF1 zou zijn ontslagen naar aanleiding van een email die hij zou hebben gestuurd aan het Ministerie van Cultuur, waarin hij zijn bezorgdheid aangaande de voorgenomen HADOPI wet uitsprak. De offici?le lezing zou zijn dat J?r?me’s visie onverenigbaar zou zijn met de visie van TF1. Los van de discriminatie op grond van politieke overtuiging, waarvan hier mogelijk spraken is, is het uitermate zorgelijk dat een vertrouwelijk schrijven aan een minister klaarblijkelijk is doorgespeeld aan de werkgever van meneer Bourreau-Guggenheim. Markant detail daarbij is dat het hoofd van TF1 en president Sarkozy persoonlijke vrienden zijn.
Ik ben bang dat ieder hoop op een bezinning aan de kant van de Franse overheid/president ijdel zal zijn. En niet alleen met betrekking tot de HADOPI vrees ik dat de huidige Franse regering enorm veel schade aan burgerrechten toe zal brengen.
Typo: “maakt dat hier spraken is van een doodzonde.” =sprake
Als ik het aantal stemmingen van die ridicule plan correct geteld hebt is het door de Fransen nu 4 maal (!!) geprobeerd om dit door te drukken. Er is 4 maal overtuigend nee gezegd door het parlement. Is dat geen three-strikes indicatie? Drie pogingen en nu wegwezen zoals ook al gekscherend op de eDonkey indexeringsite releases4u werd geroepen (http://www.releases4u.net/index.php/nieuws/505/ThreeStrikesand_You).
Zou men het overwegen een rijbewijs in te nemen bij 3 overschrijdingen van de maximumsnelheid? Eveneens geen doodzonde en daar is niemand die het in zijn hoofd haalt een inname van iets essentieels als een rijbewijs voor te stellen.
Mijns inziens blijft dit een eis die grondig getoetst dient te worden door een rechter met verstand van de wet en niet op basis van claims door een civiele belanghebbendenorganisatie. Het gevolg valt bij de ISP wel te raden, die kunnen immers niet eens beoordelen of op teksten auteursrecht rust (zie Multatuli of het onderzoek van Arnoud) dus ik acht ze bij voorbaat ook niet bekwaam om een toets uit te voeren of een gebruiker afgesloten moet worden. Het is hun werk niet dergelijke verzoeken te toetsen. Sowieso blijft het hele idee van afsluiten absurd.
Als je wat verder terugblikt in de plannenmakerij zie je dat sinds de massale uitrol van breedband in de EU door verontruste ondernemers in content industrie permanent dezelfde eisen worden gesteld: – straf de boef zo hard mogelijk – raak hem/haar vooral ook in de geldbuidel – zorg voor veel publiciteit, want dan houdt het tuig wel op (in eerdere voorstellen was expliciet sprake van naming and shaming op kosten van de overtreder!)
De Franse plannen zijn in die context slechts een zoveelste variant op het thema.
Helaas lukt het te weinig de bestaande goede analyses van de problematiek leidraad te laten zijn bij het zoeken naar een oplossing. In deze analyses durft men eerlijk te constateren, dat in het huidige model rechten, financierings en investeringsmodellen onverantwoord met elkaar verweven zijn. En die onderlinge afhankelijkheden lijken perfect in staat veranderingen tegen te gaan.
Je zou toch zeggen dat de staat er voor de mensen moet zijn, en wat er uiteindelijk in een wetboek staat een vertegenwoordiging moet zijn van wat ‘de mensen’ denken.
Als de meerderheid van ‘de mensen’ geen enkel moreel bezwaar blijkt te hebben tegen downloaden, waarom hebben we dan dit soort idiote Franse voorstellen? Waar komen het fanatisme (en de naieviteit) vandaan waardoor auteursrecht en zijn vrienden steeds maar moeten worden uitgebreid en verlengd?