Wie via internet iets bestelt, mag dat binnen zeven werkdagen na ontvangst retourneren. De wet koop op afstand biedt je dit recht, en de winkel moet je je geld teruggeven (inclusief de verzendkosten). Maar mag dat annuleren ook voordat het product uitgeleverd is? De kantonrechter in Assen vindt van wel, blijkt uit een vonnis van vorige week. Update (13 september) hetzelfde zegt kantonrechter Arnhem in een andere zaak van dezelfde fietsenhandel. Update (16 november) óók hetzelfde zegt rechtbank Alkmaar in een derde zaak van dit bedrijf.
In deze zaak ging het om een webwinkel die fietsonderdelen verkoopt in wat de kantonrechter noemt een zogenoemde “webshop”. De consumentklant had fietsonderdelen toegevoegd aan een virtueel winkelmandje en op de virtuele knop “bestelling voltooien” gedrukt. (Ja sorry, maar het leest echt wat surreëel, die aanhalingstekens en het gebruik van “virtueel” voor iets dat al dik tien jaar bestaat.) Daarna wilde de winkel echter niet uitleveren, omdat deze een volledige betaling vooraf verlangde.
De consument voerde verweer dat hij nog helemaal niet besteld had, omdat hij alleen maar een prijsoverzicht wilde en dit de enige manier was om dat te krijgen. Daar zit wat in: volgens de wet (art. 7:46c BW) moet je voor het plaatsen van een bestelling een volledig overzicht van de prijs inclusief BTW en verzendkosten te zien krijgen. Ook had hij verweer kunnen voeren dat volledige vooruitbetaling niet mag worden bedongen in algemene voorwaarden, maar dat is niet gebeurd.
De kantonrechter in Assen doet geen uitspraak over de vraag of een overeenkomst is gesloten, maar pakt de simpele uitweg: stel dat er een overeenkomst was gesloten, dan mag je die tot zeven dagen na ontvangst van de overeenkomst kosteloos annuleren. En dat geldt ook als je dat vóór ontvangst van de bestelling doet. Dus óf er is geen overeenkomst en dan hoeft de consument natuurlijk niets te betalen, óf er is wel een overeenkomst en die is dan bij deze ontbonden.
De kantonrechter in Arnhem erkent dat er een overeenkomst is maar staat toe deze te ontbinden ook voor levering:
Waar de koper het recht heeft na ontvangst van een zaak te koop te annuleren, moet voorts aangenomen dat hij dat recht ook heeft nog voor de ontvangst van de zaak.
De winkel beriep zich in beide zaken nog op de algemene voorwaarden waarin stond dat er binnen zeven dagen na factuurdatum had moeten worden geannuleerd, maar die verklaart de rechterverklaren beide rechters ongeldig omdat ze in strijd zijn met dwingend recht.
Eerlijk gezegd snap ik niet goed waarom de winkel hier een punt van maakt. Ik ken maar weinig winkels waar ze moeilijk doen over annuleren voordat er iets verzonden is. Immers je kunt je bestelling hoe dan ook terugsturen en dan zit je toch in exact dezelfde situatie? De winkel is zelfs goedkoper uit als ze nog niets verzonden hebben, omdat ze de heenverzendkosten dan niet hoeven te betalen.
Update (6 december) de rechtbank Alkmaar oordeelt hetzelfde “vanwege de nutteloze exercitie die zou volgen indien de koper zou moeten wachten met de ontbinding van de overeenkomst totdat de zaak is ontvangen.”
Arnoud<br/> Excuses voor de overlast: deze post had niet woensdag 23 maar donderdag 24 gepubliceerd moeten worden.
Ik geef slechts aan dat jouw argument niet past bij jouw stelling dat er een hoge kans is dat een andere kantonrechter het zelfde zal oordelen. De juridische stukjes die verder gaan dan een verslag zijn erg schaars en de gene die inhoudelijk iets verder gaan zijn dan ook nog eens slechts onderbouwd. Jouw artikel hier gaat ook niet verder dan een verslag. Dergelijke verslagen kun je natuurlijk niet turven onder het vakje “ik ben het er inhoudelijk mee eens”.
Verkeersopvattingen zijn leuk en aardig maar roepen dat het vonnis juist en wijs is, zal onvoldoende zijn. Dat komt immers neer op: “Wij hebben een andere (politieke) opvatting”, en dan ben je simpelweg aan het verkeerde loket. Belangrijk zal vooral zijn waarom het vonnis dan juist en wijs is. En dan zit je al heel snel op de letter en de geest van de wet.
Ik acht dat de wetgever in strijd met de letter én de geest van de wet heeft gehandeld. De richtlijn koop op afstand verplicht lidstaten namelijk om de consument het recht te geven om een koop op afstand te ontbinden binnen een bedenktermijn van zeven werkdagen, welke begint te lopen vanaf de dag waarop de consument de goederen heeft ontvangen, omdat de consument het product moest kunnen zien. En de Nederlandse wetgever is hier niet vanaf geweken.
Ik kan niet inzien waarom de consument voor het ontvangen van het product, dus buiten de bedenktermijn waarbinnen de consument het product kan ontbinden, recht zou hebben om het product te ontbinden aangezien dat recht er nu is zodat de consument het product kan zien. Ik ben nog geen meningen tegen gekomen die hier een antwoord op gegeven, laat staan een overtuigend antwoord.
Ik snap het ook niet goed dat jij dit standpunt verdedigd, vanwege de standpunten die je in het verleden hebt ingenomen. Te weten het standpunt dat er een koop tot stand was gekomen op het moment dat een (zakelijke) aspirant koper, die ongevraagd een product had ontvangen met een brief erbij, een aanbod van de verkoper niet binnen een bepaalde tijd afgewezen. En het standpunt dat de koop op afstand niet ontbonden kon worden op het moment dat de consument dit recht niet gebruikte waar het voor bestemd was. Deze drie standpunten hebben m.i. gemeen dat ze niet te handhaven zijn.
Die kans wordt dus hoog als we met z’n allen gaan roepen dat dit een juist en wijs vonnis is. Tuurlijk, dit is een blog en geen NJ of ander hoogstaand tijdschrift, maar toch. De mening van mensen in het veld telt wel degelijk als een nieuwe rechter over een zaak moet oordelen. En ik weet van een aantal consumentenrechtzaken waarbij blogs van mij ingebracht zijn alsof ze gezag zouden hebben.
Ik hoor graag waar ik in het verleden heb verdedigd dat annuleren voorafgaand aan levering niet toegestaan is.
Maar goed, je wilt een juridisch argument, je krijgt een juridisch argument.
Aangezien de ontbinding kosteloos dient te geschieden (behoudens directe kosten terugzenden), zie ik werkelijk niet wat we ermee opschieten als we eisen dat de winkel eerst het product opstuurt en de consument het dan terugstuurt. Als voor verzending al bekend is dat dit gaat gebeuren, laat het verzenden dan lekker zitten toch? Derhalve wordt vanuit art. 6:248 BW tevens deel van de overeenkomst een met 7:46d overeenstemmend recht van ontbinding voorafgaand aan levering van de zaak.
Waarom vind jij dat partijen dan toch door deze exercitie heen moeten gaan? Ja, ik ken de wetstekst en de richtlijn, maar ik vraag waarom jij vindt dat enkel en alleen deze regel op mag gaan. Is het wenselijk?
Het recht van ontbinding is ongeacht de reden, dus dat ik het product eerst moet zien om het af te keuren, is volstrekt irrelevant. Ik kan besluiten dat ik bij nader inzien het gewoon niet wil hebben, ook al ziet het er gewoon goed uit en past het bij mijn gordijnen.
Ik ga geen standpunten onderbouwen die ik niet heb ingenomen.
De rechter haalt dat artikel niet van stal, mogelijk omdat het niet bruikbaar is.
De maatschappelijke en persoonlijke belangen spelen een belangrijke rol om te oordelen of uit de eisen van redelijkheid en billijkheid zou moeten volgen dat de koper ook recht op ontbinding heeft voor dat hij de zaak heeft ontvangen. Het is natuurlijk vervelend voor de koper dat hij hierdoor extra kosten moet maken en handelingen moet verrichten, maar dat had hij dat kunnen voorkomen door geen overeenkomst te sluiten. 1) De consument niet beschermd hoeft te worden tegen spijtaankopen, zodat de belangen van de consument dit oordeel niet anders maken. De verkoper heeft daarin tegen twee belangen die het tegendeel ondersteunen. 2) In de eerste plaats zou de consument zich kunnen bedenken als hij het product gezien heeft of er moeite voor moet doen om de koop te ontbinden. 3) Daarnaast gaan de kosten van de verkoper omhoog op het moment dat de consument geen natuurlijke rem heeft op het sluiten van overeenkomsten. Immers, hij zal meer arbeid moeten gaan verrichten voor klanten die achteraf toch geen klant willen zijn.
P.S. Ik vind niet dat we de winkelier moeten verbieden om in te stemmen met het ontbindingsverzoek van de koper!
Dat heb je wel. Je zei:
Met “de standpunten” kun je alleen doelen op een standpunt betreffende al of niet kunnen annuleren van de koop op afstand. Dat was immers het onderwerp van deze blogdiscussie.
En je weet donders goed dat ik op die zin reageerde, dus doe dit niet af met “standpunt dat ik niet heb ingenomen”. Als je iets anders bedoelde met deze zin, leg dan uit wat je dan wel bedoelde in plaats van zo’n dooddoener die riekt naar persoonlijke aanval (wantje beschuldigt me van een stromanargument).
Welke ‘standpunten’ bedoel je? Dat ik rechtlijnig de wet toepas? Iedereen weet dat dat niet zo is. Dat ik pro-consument ben? Dat pleit juist voor het standpunt dat ik hier inneem.
Verder blijf ik bij mijn standpunt dat het beter voor de maatschappij is dat kopen op afstand ook voorafgaand aan levering kunnen worden geannuleerd. Daarom is dit een juist en wijs vonnis.
Ik erken graag dat de afweging van redelijkheid en billijkheid twee kanten op kan. Maar ik wil graag van jou weten waarom jij vindt dat dat standpunt afkeurenswaardig is. En dan bedoel ik dus niet waarom het juridisch onjuist is – waarom vind je het slecht.
Arnoud,
Ik plaats zinnen binnen een context. In de twee zinnen daarop noem ik per zin één standpunt van je. Een ander confronteren met eerder gedane uitspraken is geen persoonlijke aanval. Slaap er eens nachtje over en lees mijn laatste twee berichten nog eens in de ochtend.
De rechter moet niet op de stoel van de politiek gaan zitten. Ik wil hier op een ander moment best een politieke discussie over met je voeren.
“Ik ga geen standpunten onderbouwen die ik niet heb ingenomen.” is wél een persoonlijke aanval. En als je dan op deze arrogante manier reageert, dan ben ik er wel klaar mee. Alsof ik niet normaal kan reageren ’s avonds laat en dus als klein kind naar bed gestuurd wordt. Bah, Alex.
Arnoud,
Dat laatste was vriendelijk bedoeld. Het spijt me dat dit anders is overgekomen. Ik zie je een zin uit de context halen waarbinnen deze geplaatst is. Vervolgens zie ik je daar een andere uitleg aangeven dan zoals ik zie zin bedoelt had. En even later geef je aan dat ik dit dan duidelijk moeten verduidelijken. Op dat moment heb ik het gevoel dat jij mijn bericht niet goed gelezen hebt, omdat die uitleg nu juist uit de context te halen was. In de twee zinnen benoemde ik de jouw standpunt waar ik op doelde. Hierop heb je verder niet gereageerd. Ik lees ook dat je me verwijt een persoonlijke aanval op je te hebben geopend. Ik kan hier dan kwade trouw achter zoeken en boos terug reageren of denken “ach, misschien hij is moe”. Nogmaals het was vriendelijk bedoel en het spijt me dat dit anders is overgekomen.
Wat betreft het verwijt van de persoonlijke aanval. Ik ga over mijn eigen woorden ga en wat ik daarmee bedoelt heb. Ik heb niet gesteld noch gesuggereerd dat jij in het verleden het standpunt zou verdedigen dat annulering voorafgaand aan een levering niet toestaan is. Als de consequentie van del laatste zin is dat jij mijn standpunt anders voor hebt gesteld dan kan daarvan de conclusie nog steeds niet zijn dat ik je persoonlijk zou hebben aangevallen. Dat zou namelijk betekenen dat jij beweerd dat ik X gesteld zou hebben, ik dat vervolgens nooit zou mogen ontkennen. Dat is onredelijk.
Bij een persoonlijke aanval richt je je op de persoon in plaats van op de inhoud. Met de zin “Ik ga geen standpunten onderbouwen die ik niet heb ingenomen.” richt ik mij tot de inhoud, namelijk wat ik al dan niet gezegd zou hebben.
In de nieuwe europese richtlijn ter vervanging van 97/7/EC zijn een aantal zaken een stuk duidelijker geformuleerd, waaronder dit:
Maar het kan nog 2 jaar duren voordat dat wetgeving is.
Beste,
Ik zit met een kwestie tussen mij en een kopende partij. Ik heb een website te koop aangeboden op internet. Deze is toen gekocht door iemand, deze gaaf mij aan dat hij het bedrag zsm zou overmaken. Na een aantal weken en wat mailtjes verder heb ik een aanbetaling gekregen van 25% van het totaal bedrag. Hij zou de rest de week erop storten..en toen begon de ellende. Iedere volgende afspraak werd niet nagekomen en er werd ook bijna niet gereageerd op mijn mail. Toen heeft de koepr mij benaderd en uitstel gevraagd tot 20 december, dan zou hij het totaalbedrag voldaan hebben. Dat heeft hij dus niet gedaan en hij vraagt mij nu de aanbetaling terug te storten, anders zal hij naar de rechter gaan. Hij heeft mij nu in totaal bijna 2 maanden aan het lijntje gehouden en verwacht nu dus ook de aanbetaling terug. Heeft hij hier recht op?Een aanbetaling is toch juist bedoeld om zeker te weten dat het product afgenomen word? Ik hoor graag van uw wat mijn rechten hierin zijn. Alvast dank!
Mvg, Alex
Alex:
Je vraag ziet op een heel andere kwestie dan het onderwerp van deze draad, want onder een koop op afstand zal een dergelijke overeenkomst zonder meer niet te brengen zijn.
In jouw geval lijkt sprake te zijn van het niet willen nakomen van de koopovereenkomst en de koper lijkt aan te sturen op een ontbinding. Zonder reden daarvoor hoef je natuurlijk niet de koopovereenkomst teniet te doen, in tegendeel jij kan indien je je aan alle verplichten hebt gehouden nakoming vorderen. De claim van de wederpartij dat men naar de rechter zal gaan komt mij – uit jouw summiere verhaal – raar over. Immers is het de wederpartij die de afspraken schendt, jij kan nakoming vorderen bij de rechter en niet hij (tenzij is afgesproken dat jij bijvoorbeeld de website na aanbetaling zou opleveren en dit hebt nagelaten). Maar goed, zonder meer feiten van jouw kant valt verder weinig zinnigs daarover te zeggen.
Beste heer van Gemert,
Mijn excuus, was mij heir niet bewust van. Angeizen de koper kwam met de wet op kopen op afstand, heb ik dit gegoogled en kwam ik hier terecht.
Kunt u mij aangeven wat ik hier het best kan doen om mijn recht te krijgen en de koop door te zetten? Alvast dank..
Alex:
Zonder nadere feiten te weten, ook omtrent partijen en afspraken, kan ik niet veel zinnigs meer toevoegen. Daarvoor zou je moeten mailen of bellen.
Graag ontvang ik uw emailadres/telefoonnummer?
alex, je kunt op de link bij de naam van Dhr van Gemert klikken 😉
Vraag: Een dame heeft bij ons een meubel besteld. NIET vanuit onze webwinkel, maar vanaf een foto die op onze website staat. Nu heeft zij de bestelling geannuleerd. Is er ook sprake van ‘ koop op afstand’ als er niet vanuit de webwinkel is besteld, maar vanuit ons aanbod in de fysieke winkel?
Als ze niet in de winkel is geweest om te bestellen, maar alleen via een foto op de site, is het koop op afstand en dus te annuleren.
Er is sprake van “koop op afstand” wanneer het akkoord via de website is gegeven. Een bestelling per e-mail of contactformulier valt daaronder. Het maakt niet uit wanneer wordt betaald en of het product wordt opgestuurd of afgehaald. Zat men bij elkaar bij het accorderen of verliep dat juist langs elektronische weg (op afstand)?
Ik begrijp niet hoe je “vanaf een foto” kunt bestellen. Contactformulier op de pagina met de foto? En hoe moet ik dan zien “vanuit ons aanbod in de fysieke winkel”?
Je kunt bestellen per telefoon, met de foto erbij. Even beschrijven wat je op de foto ziet en dan zeggen: “Ja, ik wil.” of zo. Ik weet dat er bedrijven zijn (waren) waar je kon bestellen via de telefoon, waarbij aan de andere kant een speciale telefooncentrale stond waar je de codes van artikelen aan kunt doorgeven. Wehkamp of Neckermann doet dit volgens mij nog steeds. Het is electronisch bestellen maar niet perse via een website. Het kan dan ook uit een papieren catalogus.
Om van een koop op afstand te kunnen spraken moet de verkoper een systeem hebben ingericht om daarmee overeenkomst op afstand tot stand te brengen en de koper moet gebruikt hebben gemaakt van technieken waarmee op stand kan worden gecommuniceerd. Een contactformulier op de website als e-mail voldoet per definitie aan het laatste criterium, maar daarmee is nog niet per definitie voldaan aan het eerste criterium.
@Alex: Waarom voldoet het niet aan het eerste criterium. Hij moet een website (systeem?) hebben waar hij een contact formulier op plaatst. Als dit ingevuld is, moet dit bericht verzonden worden (door een systeem) en waarschijnlijk weer ontvangen worden (email client) door een systeem. Al deze systemen moeten worden ingericht om dit tot stand te brengen.
Ik vat systeem niet op als de techniek om de communicatie tot stand te brengen, maar als een eigen systeem van de webwinkel waaruit blijkt dat hij structureel verkoper op afstand doet. Ik vergelijk het met een telefoon. Iedere verkoper heeft een telefoon maar het gaat me te ver om te zeggen dat als er een keertje zo een overeenkomst wordt gesloten dat er dan een koop op afstand is gesloten.
Interessant! De consuwijzer noemt het inderdaad:
Ik dacht dat het veel letterlijker was, dus alles wat je
op afstandkocht.edit: Wat nu als er op je site staat, “u kunt ook via het contact formulier bestellen” of bel ons om uw bestelling door te geven, dan lijkt het me dat je er wel op ingericht bent?
De eis is dat er een ‘systeem’ is. Een telefoon is nog geen systeem. Maar het callcenter van Tel Sell is wél een systeem, dus wat je daar telefonisch bestelt is inderdaad een koop op afstand. En als je oproept om te bellen, ja dan kun je zeggen dat je dus geacht wordt een systeem te hebben. Dat systeem is dan jouw kladblokje waar je de telefoontjes in noteert.
De dame waar ik het over had heeft op onze website het aanbod bekeken en per mail aangegeven wat ze hebben wilde. Vervolgens per bank het bedrag overgemaakt. Is dat nu wel of niet ‘ koop op afstand’ ?
Is dat een algemene manier waarop mensen in je winkel meubels kunnen bestellen? Staat er b.v. ergens dat je een bestelling per email kunt doen en dan het geld over moet maken op rekening 000.00.00.0000? Als het een systeem is dat de winkel hanteert voor bestellingen dan lijkt het mij “Koop op afstand”.
Ik vraag mij overigens af of het veel verschil maakt of het nu wel of geen koop op afstand is. Ze annuleert, dus ik neem aan dat ze de meubels nog niet heeft ontvangen? Zou je een normale aankoop niet ook gewoon kunnen retourneren? Ofwel, wat maakt het verschil tussen aankoopwijzes nu zo belangrijk?
Nee, een gewone koop in de winkel mag je niet annuleren. Ook ruilen is een gunst, geen recht. Het is dus wel degelijk relevant of het koop op afstand is, want daar is wél het recht van ontbinding (annulering).
Het lijkt mij koop op afstand (maar ik laat me weer graag verbeteren door Alex ;)). Je hebt een webwinkel waarbij mensen het aanbod kunnen bekijken en de bestelling online kunnen doen. Je bent dus ingericht voor koop op afstand. Volgens mij maakt het dan feitelijk niet zo veel uit of jij de order binnen krijgt per email of via het bestel formulier. Grote kans dat het bestelformulier ook een email naar je toe stuurt.
@Wim: Als het geen koop op afstand is, kan de bestelling binnen 7 werkdagen kosteloos, zonder opgaaf van reden, geannuleerd worden en moet je je geld terug krijgen. Bij een koop in de winkel is dat niet zo. Daar mag de winkelier helemaal weigeren het product terug te nemen of mag hij ook een tegoedbon geven ipv geld. Uitgezonderd als het product niet is wat beloofd is.
@N.P. waar je “geen” schrijft, bedoel je neem ik aan “een”. Dus “Als het een koop op afstand is, kan de bestelling binnen 7 werkdagen (…) geannuleerd worden”
Hoe zit het met de retourkosten als je een ondeugdelijk product krijgt opgestuurd? Moet je dan toch de retourkosten betalen? Ervan uitgaande dat ik geen zin heb in ruiling, want met door defect heb ik mijn vertrouwen in het product verloren. Ik vind dat niet hetzelfde als dat je gewoon een apparaat/product dat op zich wel goed is, maar waar je toch geen zin meer in hebt.
Als het product niet voldoet aan de verwachtingen en herstel of vervanging was niet genoeg, dan mag het gratis retour en krijg je je geld terug. Maar je moet eerst de winkel het laten herstellen of vervangen.
Als je nog binnen de zevenwerkdagentermijn zit dan kun je het ook ‘gewoon’ terugsturen. Het maakt voor de Wet koop afstand niet uit of het product defect is.
Ik loop helaas ook tegen een probleem aan. Rechtsbijstand kan me niet helpen aangezien de schade minder is dan € 220,-
Ik heb op 12-01 een bestelling gedaan bij webshop XXXXXXX.nl voor setjes gootstukken voor dakramen. De gootstukken stonden vermeld als zijnde op voorraad, levering in 3 werkdagen. Op 13-01 kreeg ik een statusupdate: “in bestelling”. Naar aanleiding daarvan heb ik zelf een mailtje gestuurd met de vraag of de gootstukken in back order staan en dit voor mij vertraging oplevert. Hierop werd bevestigend geantwoord.
Op 21 januari maar eens gemaild met de vraag of er al meer bekend was. Tussendoor ook nog eens gebeld. De datum dat de gootstukken bij de webshop binnen zou komen was 29-01. Naar aanleiding daarvan heb ik een mailtje gestuurd dat ik mijn bestelling wil annuleren aangezien het mij te lang ging duren en ik de stukken inmiddels ergens anders kon bestellen die het eerder kon leveren.
Op 08-02 gemaild wanneer ik mijn geld kreeg. Op 09-02 kreeg ik de melding dat de betaling was gedaan. Het geld inderdaad op mijn bankrekening. Echter hij heeft € 131.96 over gemaakt terwijl ik € 141.96 heb betaald. Bij de overschrijving staat vermeld dat dit met inhoudingskosten is van de betaalkosten zoals vermeld in de algemene voorwaarden.
Ik heb de Algemene voorwaarden nagekeken en daar staat het niet in. Naar mijn weten is het zo dat ik bij een koop op afstand recht heb op mijn volledige aankoopbedrag terug, zonder inhoudingen van (administratie)kosten. Hier heb ik de verkoper dus ook op gewezen. Hij verschuilt zich achter dat de informatie over de betaalkosten op zijn site staat vermeld onder het kopje “Klachten en Ruilen” en dat zijn voorwaarden juridisch correct zijn aangezien ze ook zijn goedgekeurd door Webshop Keurmerk.
Nogmaals een mailtje gestuurd dat de Nederlandse wetgeving boven zijn algemene voorwaarden gaat en dat ik tijdens de verkoop akkoord ga met de algemene voorwaarden en niet met andere informatie op zijn website. Aangegeven dat ik binnen 5 dagen de resterende € 10,- op mijn bankrekening wil en dat ik het anders doorspeel naar de rechtsbijstand.
Hij blijft echter voet bij stuk houden dat de voorwaarden juridisch ingedekt zijn en dat hij de rechtbijstand wel ziet verschijnen.
Welke mogelijkheden heb ik nog? Heeft hij gelijk en mag hij betaalkosten inhouden? (Volgens mij niet??)
N.b; ik weet dat het maar om € 10,- gaat, maar het is inmiddels principe geworden gezien de reacties van de webshop, ik volgens mij in mijn recht staat en ook gezien het hele bestelproces. Bedankt, Rob
Gewoon controleren of de betreffende winkel is aangesloten bij een Thuiswinkel organisatie. Zo ja, contact opnemen met die organisatie en daar je klacht indienen.
De tweede optie is door contact op te nemen met de organisatie die de betaling regelde. Dat kan Ideal zijn of een ander bedrijf dat b.v. de creditcard-betalingen verricht. Je verhaal kort en bondig uitleggen en aangeven waarom je bij hen klaagt. (Onbetrouwbare webwinkel.) Ook al gaat het om een klein bedrag, dergelijke organisaties zijn niet blij met dergelijk wangedrag van webwinkels omdat het hun reputatie schaadt.
Ten slotte zou je een aangetekende brief naar de webwinkel kunnen sturen waarin je de 10 euro claimt, vermeerderd met jouw administratieve kosten (het aangetekend verzenden, brief, envelop) en extra rente. Dreig eventueel met het sturen van een deurwaarder en maak er een volwaardige blafbrief van. 😉 Dat kost 8 euro of zo, meen ik. Maar als het echt een principe-kwestie is kun je deze stap overwegen.
Ik heb inmiddels een klacht ingediend bij webshop keurmerk. Misschien dat zij mij verder helpen. Contact opnemen met de betalingsorganisatie lijkt mij persoonlijk een rare stap omdat zij natuurlijk ook maar tussenpersoon zijn die zo’n betaling automatisch afhandelt. Ik kan ook niet verwachten van hen dat zij mij € 10,- gaan betalen.
De betaal-organisatie zal niet terugbetalen maar als er meerdere klachten zijn over de webwinkel dan kunnen ze deze gewoon blokkeren en kan hij dus geen betalingen meer ontvangen. Maar ja, dat is dus als er meerdere klachten over hem zijn. De thuiswinkel-organisatie zal ook niet veel met de klacht kunnen, behalve de winkelier erop aanspreken dat dit niet conform de voorwaarden is. Maar ook zij kunnen daarnaast weinig doen, behalve dan het keurmerk voor deze winkel intrekken. (Maar dan moet hij er wel bij aangesloten zijn.)