Al te hard auteursrechtelijk blaffen eindelijk eens aangepakt

zonnepanelen-breuk-inbreuk.jpgDat je geen artikelen of foto’s integraal mag herpubliceren zonder toestemming (behoudens soms citaatrecht), zouden de meeste mensen wel moeten weten zou je denken. De praktijk is echter anders: bijna dagelijks krijg ik mails van mensen die een claim van een of andere fotograaf of andere auteursrechthebbende aan de broek hebben. Bekende partijen die dit doen zijn Getty Images (Van der Steenhoven advocaten), Cozzmoss (Banning Advocaten) en diverse fotografen vertegenwoordigd door i-EE advocaten.

Nou valt er over het principe “mag niet” weinig te twisten: hoewel dat anders zou moeten, is de wet de wet – en die zegt dat je toestemming moet vragen. Lukt dat niet, om welke reden dan ook (al is het maar dat de auteur onbekend is) dan heb je gewoon dikke pech. Het probleem dat ik heb met zulke claims is dat er wel met een heel grote hark wordt geschreven. De grootste boosdoener is de volledige proceskostenvergoeding: volgens de wet heeft een rechthebbende recht op vergoeding van de werkelijke rekening van zijn advocaat als hij wint. En zo’n rekening kan rustig enkele duizenden euro’s zijn.

Ook discutabel is de manier waarop rechthebbenden hun schade uit de duim zuigenberekenen. In principe heb je volgens de wet alleen recht op een vergoeding van daadwerkelijke schade. En die is niet hetzelfde als het geldbedrag dat je grootste opdrachtgever ooit eens betaalde voor een ander artikel. Het moet gaan om de in de markt gebruikelijke tarieven voor dergelijke werken. En een opslag “voor gederfde exclusiviteit” of “ter afschrikking” mag al helemaal niet. Dat is een verkapte boete, en boetes zijn tegen de wet in het civiele recht.

En ja, dat stoort mij buitengewoon. Wie nu zegt dat ik dus auteursrecht wil afschaffen, kan jeuk krijgen: het gaat me erom dat rechthebbenden consequent een veel te grote broek aantrekken met die claims en dat deze wijze van handhaving tegen de wet is maar dat rechthebbenden er regelmatig mee wegkomen. En dat allemaal onder het motto “het auteursrecht moet beschermd tegen internetgraaiers”.

Van een recent vonnis werd ik toch even vrolijk: géén hoge opslagen, geen boetes voor schending auteursrecht en geen tweeduizend euro advocaatkosten voor de gedaagde.

Een bedrijf had een artikel uit de krant over een door haar ontwikkeld kozijnensysteem met zonnepanelen gepubliceerd, inclusief de foto die de krant daarbij had gepubliceerd. De fotograaf diende daarom een claim in: dit was immers schending van het auteursrecht. (Tip aan bedrijven: als je een krant een interview geeft, beding dan het recht het artikel inclusief foto op de eigen site te publiceren. Schriftelijk.) De fotograaf claimde ” 280 aan gebruiksrecht plus ” 250 aan kosten handhaving, maar hij was bereid het voor ” 900 euro af te doen.

Vervolgens meldt het vonnis dat “[gedaagde] tevergeefs diverse pogingen ondernomen om in der minne tot een oplossing met de gemachtigde van [eiser] te komen”. Kennelijk was de fotograaf niet bereid tot enig zakken, want de volgende stap (een klein jaar later) was een dagvaarding waarin een kleine drieduizend euro werd geëist – waarvan 840 euro schadeclaim en 2000 euro advocaatkosten.

De rechter maakt daar echter gehakt van. Hij begint met op te merken dat 280 euro hem redelijk voorkomt. Opmerkelijk genoeg hanteert hij daarbij de richtprijzen fotografie 2010, die echter geen enkele status hebben omdat ze niet door een brancheorganisatie zijn uitgegeven of op enig onderzoek zijn gebaseerd. (En ze mógen niet door een brancheorganisatie worden uitgegeven, omdat dat een verboden prijsafspraak oplevert.) Omdat de gedaagde de foto meteen heeft verwijderd, vindt de rechter die 280 euro echter toch wat hoog, en matigt deze naar 200 euro.

De 560 euro voor “vermindering van exclusiviteit” wordt afgewezen omdat dit niet is onderbouwd. Dit is correct: die 560 euro is gewoon een opslag (2x de 280 euro) en geen daadwerkelijke schade. En hoe je “exclusiviteit vermindert” oftewel je foto minder verhandelbaar wordt omdat iemand die overneemt, ontgaat me volledig. Je auteursrecht blijft toch bestaan?

De advocaatkosten van ” 2.078,48 worden ook afgewezen. Waarom, zo vraagt de rechter zich retorisch af, heeft deze fotograaf niet eerst zelf een briefje gestuurd maar meteen een advocate laten blaffen? En waarom is die dan “” 900,– (!)” gaan eisen als de schade 280 euro is?

Gelet op het verloop van de daarop volgende gebeurtenissen kan alleen maar geconcludeerd worden dat door de opstelling van [eiser] en/of zijn gemachtigde het door [gedaagde] gewenste minnelijke overleg geen doorgang gevonden heeft en het tot deze procedure gekomen is. Conclusie: wat [eiser] meer gevorderd heeft dan voormeld bedrag ad ” 200,–, inclusief BTW wegens derving licentie-inkomsten, moet worden afgewezen.

De fotograaf krijgt dus 200 euro, en geen cent meer. Die 2078 euro advocaatkosten mag hij zelf betalen. Oh, en hij mag óók de juridische kosten van de gedaagde betalen. Die zijn 50 euro omdat hij zichzelf verdedigd had. Had hij een advocaat een weerwoord laten schrijven, dan had diens rekening naar de fotograaf gekund.

Een mooi voorbeeld van hoe het hoort te gaan in de rechtspraak. Een rechthebbende die te veel eist, kan dus zomaar de proceskosten van de inbreukmaker op zijn bordje krijgen. Wel zal de inbreukmaker bereid moeten zijn om een redelijke vergoeding te betalen.

Arnoud

221 reacties

  1. Dank dank dank het is geen probleem !! Ik als prof wil gewoon kunnen leven van mijn werk Als amateur hoef je dat niet…. Prima dat jij je fotos gratis wil weggeven ik wil dat niet niet

    En zolang mijn werk aantoonbaar beter is kan ik er ook geld voor vragen En nogmaals het is dus aan mij om te bepalen of ik dat wil Maar niet onder druk van het kan dus het mag dat een ander dit bepaalt

    Ik zal de verdere ontwikkeling van deze discussie met belangstelling volgen Maar dit is mijn uitspraak en daar moet u het mee doen!!

  2. @Bert, in dit geval wordt mijn foto gebruikt door een commercieel bedrijf om lunchboxes mee te promoten. Nu heb ik wel die CC licentie erop zitten maar dat wist de maker van die site dus niet! Plus, die site noemt mijn naam niet bij mijn foto! Toch een behoorlijke overtreding. Getty zou een rekening van 900 Euro of zo versturen… En ik mag dan een hobbysit zijn, dat betekent nog niet dat ik minder rechten heb dan een professional!

    @Martijn, ik verwacht ook niet dat jij hetzelfde doet als wat ik doe. Maar ik vraag mij af in hoeverre ook een professional zich druk moet maken om mogelijk misbruik van zijn foto’s. Je moet toch tijd investeren om die overtredingen op te sporen en vervolgens moet je brieven schrijven, advocaten inhuren en allerlei procedures starten om je recht te krijgen. Moet je dat wel willen? Wil je niet liever als professional fulltime bezig zijn met fotograferen? Ik denk dat je per situatie eerst moet uitzoeken of het wel de moeite waard is om de overtreder een rekening te sturen. Wat heeft het de overtreder uiteindelijk opgeleverd? Wat had je zelf normaal voor die foto kunnen vragen?

    Als je als fotograaf honderden foto’s hebt gepubliceerd en je ziet 2% daarvan her en der gebruikt worden zonder toestemming, is dat iets om je druk om te maken? Is het niet gewoon prettiger om gewoon je werk te blijven doen en pas op te treden tegen de ergste misbruikers en de “kleine diefjes” gewoon te negeren?

  3. @Martijn, ik wil ook wel verdienen aan mijn foto’s, hoor! Maar ik ga mijn 9-tot-5 baan daar niet voor opgeven. En ik ga mij ook niet te druk maken om mensen die mijn werk misbruiken, zolang het maar niet de spuigaten uit loopt. Ik wil gewoon niet een deel van mijn tijd verspillen om te kijken of mijn werk ergens misbruikt wordt om vervolgens moeite te moeten doen om mijn recht te behalen. Dan is de lol in mijn hobby/werk ook weer weg. Ik denk dat iedere auteur gewoon moet accepteren dat er altijd wel mensen zijn die hun werk misbruiken. Je kunt zelf bepalen welke sites je gedoogt (eventueel geef je een waarschuwing) en welke sites je een rekening stuurt voor het gebruik ervan. Enige flexibiliteit van auteurs lijkt mij wel gewenst. In de zaak waar deze discussie om ging wilde de fotograaf gewoon teveel en eindigde hij met meer kosten dan wat het hem heeft opgeleverd… En dan mag hij nog blij zijn dat de gedaagde hem nog meer kosten heeft bespaard door geen advocaat te nemen!

    Natuurlijk heb je recht op een financiele compensatie! Alleen, sla er niet mee door!

  4. @152 Wim: de auteursrechten van een amateur zijn dezelfde als die van een prof, maar bij een prof is de schade groter omdat het zijn broodwinning is. En of iemand alles weggeeft of niet is zijn eigen keuze. Nobel gedrag wordt soms anderszins beloond. Maar het blijft een eigen keuze. Vrouw en kinderen moeten uiteindelijk ook worden onderhouden en soms de hypotheek betaald en zo.

    En wat die ??? 900,– betreft van Getty, dat is helemaal zo gek nog niet. Eerst ??? 150,– aan opsporingskosten en aansprakelijkheidsstelling. Vervolgens 1/3 van de resterende ??? 750,– als basisbedrag voor het gebruik van de foto zijnde ??? 250,–. Vervolgens 1/3 wegens art 25 Aw. (ontbreken naamsvermelding) wat in vrijwel elk vonnis wordt toegewezen en tenslotte 1/3 toeslag wegens regeling achteraf. Dat laatste wordt niet altijd toegewezen maar regelmatig wel. En anders forfaitair in het vonnis ex aequo et bono verwerkt. Mijn foto’s zijn – aantoonbaar in de praktijk – duurder.

    In de zaak waar deze discussie mee begon ging het om een fotograaf wiens jurist het gewoon fout heeft aangepakt en niet om de hoogte van het oorspronkelijk gevorderde bedrag.

  5. @154:

    Wat een gelul zeg. Je hebt recht op schadevergoeding. Meer niet. (Is nu al zoveel keer gezegd hierboven.)

    SIDN of KVK raadplegen kost jou geen 150 euro. En al helemaal niet als professioneel bedrijf als Getty, want die wordt geacht een abonnement te hebben voor KVK raadplegen. En SIDN is openbaar. De paar minuten die je dit kost, evenals het aansprakelijk stellen zijn niet te vorderen. Net zoals bij alle andere schadevergoeding vorderingen. (aanrijding auto, laten vallen van een vaas, etc.) Anders is het als je een extern bedrijf dit laat doen: hun rekening mag je dan wel opvoeren. (Maar zelfs dat weet ik niet zeker.)

    Ook kun je fluiten naar de 100% toeslag op “regeling achteraf”. Sommige rechters kennen dat inderdaad toe, maar dat is meestal te wijten aan een slechte verdediging. Dat is geen schade die je hebt geleden. Dat is pure boete, en dat hoort hier niet thuis.

    Wil je dat iemand nog gaat boeten? Doe aangifte van het strafbare feit. En ga lobbyen dat het OM meer prioriteit toekent aan dit soort zaken. Maar ook dan gaat de boete opbrengst waarschijnlijk niet naar jou toe.

    Ik blijf het vergelijken met een fietsendief die jij betrapt op jou fiets. Niks geen ‘opsporingskosten’ of ‘aansprakelijk stellen kosten’. Ook geen ’toeslag voor zonder toestemming’. Je eist je fiets terug, of als hij die heeft beschadigd, schadevergoeding. Juridische kosten kun je ook proberen te verhalen. Maar wilt je dat hij gestraft wordt? Aangifte.

    En nog @154: Hoezo is de schade bij een professional groter omdat het zijn broodwinning is? Het enige wat je kunt zeggen is dat de schade groter is omdat een professional in het algemeen hogere kwaliteit heeft. Zo lang dat het geval is, gaat de vlieger op. Maar de lak van mijn hypothetische Mercedes is net zo veel waard als die van de professionele taxichauffeur.

  6. de auteursrechten van een amateur zijn dezelfde als die van een prof, maar bij een prof is de schade groter omdat het zijn broodwinning is.
    Sorry, moet mijn broek even ophalen want van een dergelijke opmerking zakt mijn broek toch behoorlijk af! Wat mis is met de aanname in je opmerking is dat diegene die je foto misbruikt normaal gesproken gewoon zou betalen. BREIN, MPAA en RIAA delen die aanname maar de realiteit is dat deze gewoon niet klopt! Als jij veel geld vraagt voor je foto’s dan gaan klanten gewoon naar de concurrent of de amateur die veel lagere prijzen hanteert. Of ze produceren hun eigen werk. Indien iedereen zich aan de wet zou houden denk ik niet dat professionele fotografen er meer op zouden verdienen. Wat zal gebeuren is dat meer mensen op zoek gaan naar goedkopere of gratis alternatieven. Als ik 10 foto’s nodig heb voor mijn website ga ik niet tien keer EUR 150 uitgeven maar pak ik mijn camera en maak ze gewoon zelf. Of ik pak Poser Pro en maak ze zelf. Of ik ga naar een fotosite die foto’s via de Creative Commons aanbiedt. En ik ben niet de enige die er zo over denkt. Een prof heeft dan ook geen grote broodwinning door verlies van inkomsten. Mogelijk zelfs het tegendeel, omdat zijn werk minder vaak gebruikt zal worden omdat meer mensen alternatieven gebruiken en het werk van die fotograaf minder vaak zullen tegenkomen. Zelf kom ik uit de software-hoek doordat ik werk als software engineer. Met 30 jaar ervaring merk ik gewoon hoe succesvol sommige bedrijven zijn geworden juist doordat hun software producten “illegaal” gebruikt werden en worden. Diverse bedrijven hebben dan ook het ‘shareware’ concept bedacht zodat iedereen de software kan bekijken en kan uittesten en diegenen die het echt de moeite waard vinden, die personen zullen ook zeker betalen! Mensen zijn van nature best behoorlijk eerlijk in dat opzicht.

    Als fotograaf zou je eigenlijk ervoor kunnen zorgen dat je eigen site wordt gevonden indien iemand een Google Image Search doet op een van jouw foto’s die toevallig willekeurig ergens op het Internet staat. Als mensen op die manier eenvoudig de auteur kunnen opsporen is de kans -volgens mij- vrij groot dat je als fotograaf gewoon meer opdrachten binnenkrijgt. Je werk wordt immers door veel meer mensen gezien, dus je bekendheid neemt toe.

  7. @145: Als mensen foto’s op hun hobby-site hebben staan, maar ze die daarna met de hele wereld delen, dan is binnen het huidige systeem vragen om problemen – en ik denk dat hierin de politiek aan zet is voor een werkbare oplossing die een einde maakt aan de huidige afzetpraktijken (Voor een hobby site is ook het standaard tarief van de fotograaf echt niet de schade… ze zouden die prijs nooit betalen). Als ze die site alleen maar binnen hun familie- en vriendenkring openzetten, dan zie ik geen enkel probleem. (Moet je wel “social network sites” vermijden, want die willen wel eens gaten in hun beveiliging hebben zitten.)

  8. @Jeroen, ik heb meerdere domeinnamen die voor iedereen te benaderen zijn en om eerlijk te zijn, ik krijg misschien twee-en-een-halve bezoeker per maand, de vele search-robots niet meerekenend… Een hobby-site is leuk, maar zolang ze niet op slash-dot of geenstijl genoemd worden krijgen de meeste van dergelijke sites maar een paar unieke bezoekers per maand.Zelfs een website voor een vereniging krijgt misschien maar bezoek van de halve ledenlijst plus een paar verdwaalde bezoekers. Dus gaat het om het potentieel aantal bezoekers dat de foto had kunnen zien of het werkelijke aantal kijkers? Dat laatste lijkt mij belangrijker want als ik jouw foto misbruik en de enigen die dit op mijn site hebben gezien ben ikzelf, mijn moeder en mijn hond dan denk ik niet dat dit veel uitmaakt… 🙂 Oh, ja. De google-bot zal hem waarschijnlijk ook zien dus als je op je foto zoekt zul je mijn site waarschijnlijk tegenkomen…

  9. @Bert #162 over #161: Arnoud is helaas geen advocaat maar een jurist. Dat lijkt maar weinig uit te maken maar er zit toch een groot verschil tussen beide beroepen. Een advocaat is wel een jurist, maar een jurist is nog geen advocaat.

    @Ger, inderdaad gewoon wachten op aanstaande maandag. En dan om 20:30 naar Nederland 1 kijken voor Tros Radar. Hopelijk komt er dan meer duidelijkheid over deze gehele kwestie… Voor wie het mist, op Uitzending gemist kun je deze achteraf opnieuw bekijken. (Nu nog niet maar pas na de uitzending!) Misschien ook handig als een aantal personen het programma opnemen om te gebruiken als Getty in de toekomst in Nederland naar de rechter stapt.

  10. @Bert, mag dan wel maar de vraag is of het verstandig is. Bovendien geldt dit alleen voor de kantonrechter. Als de zaak voor een ander type rechter komt heb je weer wel een advocaat nodig. Ik durf niet te zeggen of kantonrechters ook auteursrechten behandelen, hoewel ze wel alles moeten aankunnen. Valt het niet meer onder handelsrecht als het een zaak is tussen twee bedrijven? (Immers, Getty tegenover een commerciele website.) Ander verschil: advocaten moeten zich houden aan een gedragscode. Juristen niet, hoewel velen toch een gedragscode zullen kennen. Juristen kunnen zich, zoals Arnoud, specialiseren in een bepaald type vakgebied terwijl advocaten zich meer specialiseren in het procesrecht zelf. Idealiter zou je naast Arnoud ook een advocaat in een dergelijke zaak willen hebben. Kortom, een advocaat kan je winstkansen bepalen in een rechtzaak terwijl een jurist kan zeggen wat de wettelijke regels zijn in jouw situatie. Daarnaast kan een jurist daarna bloggen over de zaak terwijl een advocaat er geen mededelingen over mag doen. (Maar ga er maar van uit dat Arnoud netjes toestemming zal vragen.

    Maar goed, waarom toch een advocaat nemen? Simpel: Arnoud kan je precies vertellen welke regels en voorschriften er gelden, wat goed fatsoen behoort te zijn en net als ieder ander zijn frustraties uitspreken over die blafbrieven. Maar als je zonder licentie 15 foto’s uit de collectie van Getty hebt gebruikt dan kan hij nog maar weinig doen. Immers, je bent schuldig en dus volgens de wet een schadevergoeding verschuldigd. (Maar zoals ik al aangaf, een auteur zou ook aan zijn eigen reputatie moeten denken en zijn toon ook matigen tegen amateur-sites, hobbyisten en kleine spelers die maar een paar bezoekers per maand krijgen. Dan kom je gewoon vriendelijker over…) In zo’n geval kan Arnoud ook niet veel meer betekenen. Waar het dan om gaat is om het proces zelf. Wat te doen? Schikken? Een tegenbod doen door aan te bieden om 100 Euro per foto te betalen? Gewoon voor laten komen? Zelf Getty voor de rechter slepen wegens intimidatie en/of oplichting? (Want Getty toont niet aan dat zij de rechthebbende zijn.) Dan praat je over het proces zelf en heb je een specialist nodig betreffende het procesrecht. En dat noemen we een advocaat…

    In de situatie van Ger ga ik even wat aannames maken: Ger heeft 15 foto’s van Getty “gejat” en gebruikt op een commerciele site met 1.000 unieke bezoekers per maand. Getty kan aantonen dat de auteurs van die foto’s Getty hebben benoemd als bewaker van hun auteursrechten, of dat ze de rechten aan Getty hebben overgedragen. Getty claimt nu bijna 900 Euro per foto, die ze normaal voor 200 Euro op hun site aanbieden. (Duur, maar die zitten er tussen.) In dat geval zou ik aanbieden aan Getty dat ik EUR 3.000 betaal, wat de normale prijs zou zijn, vermeerderd met de wettelijke rente omdat ze hebben moeten wachten op de betaling. Maar daarvoor hoor ik dan wel weer een licentie te verkrijgen voor die foto’s zodat ik ze kan blijven gebruiken. Het totaal-bedrag komt dan op zo’n EUR 4.000 neer, wat alsnog behoorlijk fors is, maar voor Getty wel een redelijk bedrag hoort te zijn. Getty mag dan wel onkosten maken aan een eigen opsporings-dienst maar dat is een eigen bedrijfs-risico. En Getty mag wel proberen een extra boete te claimen maar de Nederlandse wet staat dit niet toe. Als Getty niet accoord gaat met dit tegenaanbod dan is het afwachten tot het voor de rechter komt, waar ik kan aantonen dat de eis van Getty gewoon onredelijk is terwijl ikzelf een redelijk tegenaanbod heb gedaan. En dan krijg je volgens mij een situatie zoals in de originele post van Arnoud, waar de rechter het harde blaffen van Getty hard aanpakt en Getty veroordeeld om de proceskosten en de advocaatkosten van Get te betalen. Maar Ger moet dan weer wel een redelijk tarief aan Getty betalen. Met een beetje geluk kan dat weer verrekend worden met de advocaatkosten, maar goed, dit lijkt mij de meest voor de hand liggende scenario.

    Maar anderen geven het advies om de blafbrieven van Getty gewoon compleet te negeren. En ook de blafbrieven die je daarna van hun advocaat ontvangt. Dit is een risico maar de aanname is dan dat Getty niet naar de rechter zal stappen. Ik vind dit riskant want als de inkomsten uit blafbrieven ophouden dan zal het tijd worden voor Getty om harder op te treden en dus de stap naar de rechter te maken… En dan kan het behoorlijk kostbaar worden. Aan de andere kant, indien Getty niet naar de rechter stapt bespaart het wel een enorme hoop geld…

    Hopelijk geeft de uitzending van Tros Radar over Getty op Nederland 1, a.s. maandag om 20:30 nog wat handige tips over wat de beste aanpak is als je een blafbrief ontvangt…

  11. Negeren van claims is het domste wat je kunt doen. Altijd een reeel tegenvoorstel doen. Getty blaft wel maar wil heus wel schikken, en dat is altijd het goedkoopst. Vergeet niet dat de proceskosten in IE zaken vele malen hoger kunnen worden dan de claim zelf.

    Reken maar dat de contracten tussen Getty en hun fotografen waterdicht zijn. Bij hun voorganger was ik zelf aangesloten. En als je al twijfelt aan hun bevoegdheid als gemachtigde van hun partner/fotograaf, moet je dat kenbaar maken en om bewijs vragen.

    En als je 15 foto’s voor commercieel doel jat, sorry hoor, dan moet Barbertje schikken of maar hangen.

  12. Ik ga er ook van uit dat Getty waterdichte contracten heeft, hoewel er in het verleden wel eens voorkram dat Getty foto’s bleef verkopen terwijl de auteur zijn contract met getty had verbroken. Getty heefy in het verleden wel eens een dergelijke zaak gewonnen! Maar ze hebben ook wel eens verloren. Ofwel, Getty stapt wel degelijk naar de rechter, alleen is het maar de vraag wanneer ze dit doen en wie ze dan aanpakken. Ze hebben miljoenen brieven verstuurd en ik verwacht niet dat Getty hen allemaal voor de rechter zal slepen. Het is dus meer een soort loterij…

    Ik denk overigens dat Getty wel wil schikken in de meeste gevallen, maar dat ze dit niet kenbaar willen maken. Ze willen gewoon enorm hard blaffen en hoewel ze hierdoor erg onsympathiek overkomen zijn ze wel een der grootsten op het gebied van stockphoto’s en lijkt het blaffen hen maar weinig klanten te kosten…

    En 15 foto’s voor commerciele doeleinden jatten is dom. Maar ik weet niet of Ger een commerciele site heeft of een hobby-site. En ook niet het aantal bezoekers, de grootte van de gebruikte foto’s en al die andere omstandigheden die de prijs kunnen beinvloeden. Hij zal in ieder geval wat geld bij elkaar moeten sparen voor een eventuele schikking. En kiezen of hij vertrouwt op zijn geluk en niet reageert, of meer zekerheid wil en gewoon gaat schikken met Getty. Andere opties? Zie a.s. maandag!

  13. Cozzmoss heeft hetzelfde business model als Getty. Voor enkele Cozzmoss uitspraken zie Rechtspraak.nl of Boek9.nl Zelf raad ik cliënten aan om er hoe dan ook uit te komen, want de vorderingen lopen hard op. En mocht het bij de rechter komen dan weet wel dat die veelal niet zo genuanceerd argumenteert als menigeen op deze blogpagina. Meer informatie over de handelwijze van Getty is te vinden op http://extortionletterinfo.com/

  14. @Wim: Op die Duitse site waar jij naar link gaat het ook om mensen die de beelden bij Getty gekocht hebben, en dan toch nog een blafbrief krijgen voor reeds gekochte beelden. Het hele businessmodel van deze club is dus blafbrieven sturen…. Het is dus puur verstandig om in het geheel geen zaken met ze te doen, en je je verre moet houden van al het materiaal waar GI iets mee van doen heeft. Op mijn website komt nooit een GI foto.

    Ik denk dat de diverse fotografen-organisaties die hier meeluisteren ook wel een paar waarschuwingen naar hun leden mogen sturen om niet met GI in zee te gaan, omdat deze de complete markt en sfeer kapot maken.

    Als sympathisant van de Piratenpartij kan ik waarschijnlijk op de lange termijn alleen maar blij zijn met deze acties van GI, omdat deze het publiek draagvlak voor auteursrecht ondermijnen, en daarom de politieke steun voor de broodnodige hervormingen van het auteursrecht dichterbij brengen.

    De rechter in deze zaak heeft laten zien hoe je met dit soort blafbrieven kunt omgaan: een redelijk tegenvoorstel doen, gebaseerd op marktprijzen voor vergelijkbaar fotomateriaal, en als het tot een zaak komt waarin een onredelijk bedrag gevraagd wordt, een goede advocaat laten verwijzen naar deze uitspraak, en de redelijkheid van je tegenvoorstel onderbouwen. Als de rechter daarin meegaat, en dus de onredelijke eis afwijst, kun je, als “meest in het gelijk gestelde partij” in auteursrechtenzaken dan gewoon je volledige advocaatskosten op GI verhalen. Dan is het snel over met het businessmodel “blafbrieven” (zou je daar en patent op kunnen krijgen, trouwens….:-))

  15. kan er niet eens een voorbeeldbrief komen voor bloggers e.d. die ze naar cozzmoss kunnen sturen? Ontving vandaag ook een brief voor 1000+ euro en geen idee wat ik moet doen. Wat is de kans dat ze ook werkelijk een rechtzaak starten als ik het bedrag weiger?

  16. Heel interessante topic, knap. Als verantwoordelijke voor een Belgische heb al ook al heel wat meegemaakt. Zo heb ik in het verleden ook al een auteursrechtenorganisatie ingezet om mijn rechten te verdedigen. Er werd aan een bedrijf een schadevergoeding van 50.000 Euro gevraagd maar het sleepte maanden aan. Het was ook een groot misdrijf met niet één foto op één site maar wel diverse foto’s op een site, op flyers, in de krantenadvertenties, eigen tijdschrift van het bedrijf, enzovoorts. De auteursrechtenorganisatie heeft me na een jaar gebeld en gezegd: kijk, we kunnen naar de rechter stappen maar die gaat onze schadevergoeding nooit opvolgen en mogelijk al onze tarieven onderuit halen. Met andere woorden: de auteursrechtenorganisatie gaf op dat moment toe dat ze de vergoeding én schadevergoedingen te hoog vonden. Uiteindelijk heb ik 1/10e van het bedrag gekregen. Vandaag de dag amuseer ik me als fotograaf niet meer met zulke zaken. Als iemand een foto van me gebruikt, dan stuur ik een mail. Is dat een website, dan is een bronvermelding of link snel gelegd. Gaat het om een krant, dan betalen ze een standaard vergoeding. Niemand die moeilijk doet want daar heeft niemand wat aan. Zelf kreeg ik ooit een mail van een krant uit Nederland omdat één van mijn medewerkers een foto van hun site had gehaald. Vriendelijke mail, ik was online en heb meteen de foto offline gehaald en mijn excuses aangeboden en nooit nog wat van gehoord. Een Duitse fotograaf zag een foto die hij ooit van een artieste nam op mijn site (die foto was door de platenfirma aangeleverd!!!) en maakte me daarop attent. Excuses aangeboden, foto verwijderd en opgelost.

    Ik ben nu gedurende een tiental jaar fotograaf en journalist en verkoop heel wat foto’s via een fotoagentschap. De tarieven van foto’s zijn serieus gedaald maar als ik morgen 75, 100 of 125 Euro krijg voor een foto, dan ben ik blij want dat lijkt niet veel maar ’t is toch best een aardig bedrag. Sommige dagen verkoop ik werkelijk geen enkele foto, sommige dan 2 tot 10 foto’s. En als iemand bij mij morgen 10 foto’s koopt, krijgt die persoon nog een aardige korting. Daar is geen enkele beroepsfotograaf blij mee maar als je weet dat fotografen van kranten hier vaak tussen de 10 en 43 Euro krijgen voor een foto, dan ben ik blij dat ik als onafhankelijk fotograaf er meer uit kan halen. Er zijn héél goedkope fotoagentschappen op het internet te vinden. Ik heb al foto’s voor websites gekocht aan 0,5 Euro en dat is dan geen foto van een arbeider in een fabriek, wel van een wereldster die op de rode loper staat bij een filmpremière. Wie zoekt, kan voor haast geen geld veel problemen voorkomen.

  17. NOG EEN VONNIS OM VROLIJK VAN TE WORDEN:

    Delft, 29 september 2011, kantonrechter Mr. J. van der Windt, Rolnr. 1059594 / CV EXPL 11-4253:

    Fotograaf krijgt voor inbreuk met een foto ??? 960,– toegewezen, incl. toeslagen alsmede kosten ??? 881,31 waaronder ??? 600,– voor gemachtigde. Verder lezen we onder ro 6.8:
    Tussen partijen is weliswaar geen sprake van een contractuele relatie, maar de algemene voorwaarden van de Fotografenfederatie vormen wel een rechtens aanvaardbaar en geaccepteerd uitgangspunt om (naar analogie) de schade op die basis te vergoeden. ??????.. Indien slechts een bedrag gelijk aan de licentievergoeding zou worden toegewezen, zou het derden vrij staan om de toestemming eerst achteraf ??? op het moment waarop de auteursgerechtigde de gebruiker daarop aanspreekt ??? te kopen.

  18. Daarbij zij opgemerkt dat de wederpartij niet betwist heeft dat dit een “geaccepteerd uitgangspunt” is. De rechter hoeft daar dan niet nader op in te gaan.

    De overweging “zou het derden vrij staan” is een argument om een boete op te leggen. Dat is écht onjuist. Boetes bestaan niet in het civiel recht. Een schadeclaim is niet bedoeld om mensen af te schrikken. Die is alleen bedoeld om jou schadeloos te stellen.

    Als ik jouw ruit ingooi, dan moet ik de glaszetter betalen. Als het een goedkope ruit is, dan hoef ik weinig te betalen. Geen rechter die echter zal redeneren “Indien slechts een bedrag gelijk aan de glaszettersrekening zou worden toegewezen, zou het derden vrij staan om gewoon maar ruiten in te gooien”.

    Boetes en afschrikking horen thuis in het strafrecht.

  19. Getty gebruikt een technologie genaamd PicScout. Een geavanceerd systeem dat automatisch het internet doorzoekt naar afbeeldingen. Zie http://www.picscout.com en voor een kritische beschouwing http://williamfaulkner.co.uk/2007/09/picscout-getty-images-and-goodbye-istockphoto/

    Nuttige info op een Amerikaanse site over het Getty-probleem: http://extortionletterinfo.com/

    Nuttige site om te kijken of de afbeeldingen op je site ergens anders ook voorkomen: http://www.tineye.com (ook handig om te checken of ze ergens op een stockphotosite staan, zodat je voor de zekerheid je licenties kunt nakijken en/of alsnog licenties kopen.

  20. Daarbij zij opgemerkt dat de wederpartij niet betwist heeft dat dit een ???geaccepteerd uitgangspunt??? is.
    En dat is toch weer een reden om een goede advocaat in te schakelen. Je moet er namelijk wel aan denken om dergelijke “kleinigheden” ook te betwisten.

  21. Nog steeds is het gevecht om vergoeding van de daadwerkelijke schade in volle gang. In bijgevoegde uitspraak, neemt de kantonrechter toch een paar argumenten mee die hierop inhaken. Zeer interessant en een verdere nuancering van wat nu een redelijke vergoeding is.

  22. Henk waar kan je bijgevoegde uitspraak vinden?

    Er zijn heel wat vonnissen die toeslag wegens regeling achteraf toewijzen. Uiteraard ook tegenovergesteld.

    Ktg. Amsterdam 26 november 2008, 388700 / HA ZA 08-215NEIJHORST / DAMSKO:
    4.8 ….. een redelijk tarief is dat conform de algemene voorwaarden vanwege inbreuk verdrievoudigd dient te worden …………..

    Ktg. Arnhem, 31 oktober 2011, 750326/cv EXPL 11-4290, mr. W.H. van Empel: Voorkomen moet worden dat een ‘inbreukmaker’ een financiële afweging zou kunnen maken     wanneer men zich voor de keuze gesteld ziet: openbaarmaking met en zonder betaling van een licentievergeding aan de recbthebbende. 
    
    Ktg. Rotterdam, LJN: BY3179. 10 aug. 2012: 
    4.4 ‘Indien het kopiëren van beschermde foto’s van websites van anderen, die    daarvoor wel toestemming gevraagd hebben en betaald hebben, geen inbreuk op een auteursrecht zou opleveren, zou het hele systeem van bescherming van eigendomsrechten, in de huidige tijd waarin internet een prominente rol speelt, illusoir zijn’
    
    4.10 ‘Daarnaast heeft te gelden dat het niet aantrekkelijk gemaakt moet worden voor     gebruikers van auteursrechtelijk beschermd werk om een inbreuk te herstellen door achteraf alsnog te betalen en dan niet slechter af te zijn dan als zij tevoren toestemming zouden hebben gevraagd. Een dergelijk gebruik van zijn werk levert de  auteursrechthebbende immers ook schade op. Dat geldt ook voor het weglaten van de naamsvermelding bij de foto zoals die geplaatst is op de pagina ‘nieuwsoverzicht’ op de website van [gedaagde]’.
    
    Ktg. Hilversum, 21 november 2012   CV 12-2646, mr. A. Sissing:  toewijzing van drie keer basistarief wegens regeling achteraf. En dat nog wel in en zaak tegen een onbezoldigd weblogger. Salaris gemachtigde € 1.558,00. 
    
    Bovendien heeft in het algemeen de fotograaf door de aandacht en energie die een inbreuk met zich brengt vele ‘niet declarable’ uren die hij niet aan zijn gewone werk kan besteden.
    
    Niet voor niets adviseert mr. Chr. Alberdingk Thijm reguliere inbreuken niet aan te pakken  omdat die altijd verlies opleveren. De toeslag ‘keer drie’ (wat deze jurist verafschuwt) komt dit bezwaar enigszins tegemoet. En als je meent dat zoiets een civiele boete genoemd moet worden - wat het niet is - dan mag de noodzakelijke compensatie gezocht worden ex art 96/97 BW of  1019h Rv.. 
    

    De benadeelde partij is toch al in de mindere positie: eerst moet hij opsporen, daarna bewijs leveren en als de inbreukmaker niet wil schikken ‘de kar trekken’ van een procedure wat toch ook nog een risico met zich meebrengt. Zelfs als je wint kan de inbreukmaker intussen failliet zijn gegaan. Jij blij met de kosten!

    1. Ga ik toch nog een keer dat onderzoek pluggen: Vaststellen van schade bij online auteursrechtinbreuk. “Een verhoging met punitief element (bestraffen van overname, afschrikken van derden) wordt echter ook relatief vaak (11 uit 19 zaken) toegewezen. ”

      Het blijft gek dat als ik jouw camera in de plomp gooi jij níet drie keer de nieuwwaarde kunt eisen, maar als ik jouw foto’s op internet plemp ik dat wél moet betalen.

  23. Het gaat mij er alleen om dat ik verdedig en blijf verdedigen dat alle sores die een inbreuk geeft op de een of andere manier op het bordje van de inbreukmaker hoort te komen. De moeilijk te berekenen vervolgschade van de verloren gegane beelden van mijn te water gelaten camera komen natuurlijk wel op het schade lijstje te staan.

    De genoemde brochure van K. Sandvliet en jou en is een groots en respectabel werk wat de nodige verschillende inzichten bij de talrijke rechters aantoont. Zie verder:

    Kantonrechter te Alkmaar, 16 mei 1984, rolnummer 2634/83, (Auteursrecht/AMR januari 1985, nr 1/15): De schadevergoeding wordt begroot aan de hand van de wijze waarop eiser pleegt te declareren. Schadefactoren zijn ten eerste derving van de normale vergoeding, voorts de gebruikelijke extra vergoeding bij openbaarmaking zonder toestemming en ook het ontbreken van naamsvermelding;

    Rb. Rotterdam 15 februari 1990, NJ 1990/744: “Voor de hoogte van zijn schadeclaim zoekt eiser aansluiting bij de leveringsvoorwaarden van de fotografenfederatie, welke door hem bij het afsluiten van overeenkomsten ook worden gehanteerd en waarin tarieven staan vermeld. De kantonrechter acht het redelijk en billijk dat bij de bepaling van de schade van eiser deze tarieven als richtsnoer worden aangehouden”;

    Hof Amsterdam, 6 maart 1997: In de rechtsoverweging van het Hof valt onder 5.17 te lezen: “Nu aan De Jonge niet zijn toestemming is gevraagd , is hem de mogelijkheid onthouden om die toestemming te weigeren dan wel om vooraf zijn prijs te bepalen. Voor de omvang van de schadevergoeding kan, zoals De Jonge bij zijn vordering heeft gedaan, aansluiting worden gezocht bij de algemene leveringsvoorwaarden van de Fotografenfederatie (..) en de daarin genoemde richtprijzen.” Ook de gevorderde buitengerechtelijke kosten worden toegewezen (Voorwaarden niet overeengekomen);

    Arrondissementsrechtbank te Zutphen, 20 februari 1997: “ …geeft de rechtbank aan partijen, ter inschatting van haar posities, reeds nu aan dat zij voor de bepaling van de schadevergoeding aansluiting zal zoeken bij de in het maatschappelijk verkeer gangbare tariefstellingen ten tijde van de gewraakte publicaties, waartoe als richtsnoer zullen worden genomen de algemene voorwaarden van de Fotografenfederatie.”. (Voorwaarden niet overeengekomen);

    Kantonrechter Breda, 1 september 1999: “Voor de vaststelling van de hoogte van de schadevergoeding wordt aangesloten bij de Algemene Voorwaarden van de Fotografenfederatie . In artikel 15 daarvan is als maatstaf neergelegd een vergoeding ter hoogte van driemaal de bij de fotograaf gebruikelijke vergoeding voor een dergelijke vorm van gebruik met een minimum bedrag van f 500,–. De vergoeding wordt vastgesteld op f 1.500,–.”. (Voorwaarden niet overeengekomen);

    Arrondissementsrechtbank Breda, in hoger beroep, 2 februari 1999, (tussenvonnis) en 28 december 1999, Informatierecht AMI 2000, nr 3, pag. 51-52, hoger beroep van Ktr. Breda 3 september 1997, Informatierecht/AMI 1998, 2, 34. De Rechtbank: “Bij de vaststelling van de door Binsma door deze inbreuk geleden schade zal aansluiting worden gezocht bij de algemene voorwaarden en tarieven van de SVFN (vereniging aangesloten bij de Fotografenfederatie, gemachtigde). Boutens kanvoor de betwisting van deze tarieven voor begroting van Binsma’s schade niet volstaan met de opmerking dat het aan Binsma is om aan te tonen dat hij gewoonlijk op basis van die richtprijzen calculeert”. (Voorwaarden niet van toepassing);

    LJN: BA3462 Rb. Roermond, Sector Kanton, 17 apr. 2007, 177517 CV EXPL. 06-3239: Nu tussen Holbox en [eiser] geen contractuele relatie heeft bestaan zijn de algemene voorwaarden van de Fotografenfederatie in casu niet van toepassing. Naar het oordeel van de kantonrechter neemt dit echter niet weg dat voor de vaststelling van de hoogte van het in rekening te brengen honorarium en de schadevergoeding aansluiting kan worden gezocht bij de in het maatschappelijk verkeer gangbare tariefstellingen ten tijde van het uitkomen van bedoelde editie van Navenant in december 2005, waartoe de algemene voorwaarden van de Fotografenfederatie als richtsnoer zullen worden genomen;

    Rb. Den Bosch, Sector Kanton, locatie Den Bosch, 2 oktober 2008, 568920/08-5764: waar de schade van eiser niet exact kan worden vastgesteld, geven de in de algemene voorwaarden genoemde maatstaven een redelijk aanknopingspunt voor de begroting van de schade geven.

    1. Bert, heb jij enig idee hoeveel van de tijd en inspanning om de dader te vinden iemand terugkrijgt die zijn auto aangereden op een parkeerplaats terugvindt? Waarom is het terecht dat een auteur zijn volledige advocaatkosten kan terugvragen en de auto-eigenaar genoegen moet nemen met het “puntentarief”?

      1. Geen; als je aangifte wil doen lacht de politie je letterlijk uit en probeert je weg te sturen. Lukte ze niet, de leasemaatschappij eiste dat ik aangifte deed, dus ik stond erop.

        De machtige lobby van de auteursrechten organisaties hebben het goed voor hun leden voor elkaar gekregen. Ze hebben een mooie uitzonderingspositie en zonder een gigantische wereldwijde politieke omslag raken ze die niet meer kwijt. Alles is mooi vastgelegd in internationale verdragen.

  24. Goedemiddag,

    Ook ik kreeg vanmorgen een zeer dreigend epistel van een Duitse advocaat van een Duitese fotografe die mij 4200 afhandig wil maken voor het delen van een foto van het Omniversum, een aankondiging van een Arctic Movie omdat ik zo gepassioneerd ben van Scandinavie en Noorderlicht dat ik als hobby Finse Kota’s ben gaan verkopen. Ik heb een leuke facebookpagina UwFinseKota en deel daar bijvoorbeeld een leuke film of evenment etc. Ik had net contact met Omniversum die zelf ook deze post hadden gedeeld vanaf een filmfestival oid. Als heel kleine ondernemer wordt het er zo niet leuker op, ik ga ook alles nalopen. Hoe ver kan dit gaan als dingen al gedeeld of geretweet zijn? Kan ik er beter maar mee stoppen want zo is het niet leuk en zeker niet rendabel en het is al crisis.

    1. Ook bij afbeeldingen en foto’s op Facebook, Twitter en andere sociale media zul je moeten letten op de juiste auteursrechten. Dat is vooral van belang als je zelf gaat uploaden. Maar een retweet of delen van andermans posts? In principe is zo’n post een afgeleid werk van het originele werk en heeft als zodanig een andere auteur. Indien dit werk de rechten van een andere auteur schendt dan had jij dat niet kunnen weten. Geen idee of dit als verdediging acceptabel genoeg is, maar mogelijk dat je in die richting naar een verweer moet zoeken. De tweede verweer-mogelijkheid is het citaatrecht. De reposts en retreets zijn feitelijk citaten van wat anderen hebben gepost. Maar goed, naast Twitter en Facebook heb je ook een commerciele website en daar ben jij zelf de verantwoordelijke. Daar kun je ook niet zomaar foto’s plaatsen die je op Facebook of Twitter vindt, tenzij je dit als een citaat doet met een duidelijke bronvermelding. (“Kijk, Meneer de Boer plaatste foto’s van zijn prachtige Kota op facebook.”) De foto die je op de site als achtergrond gebruikt lijkt mij deze foto te zijn. Staat op Wikipedia en die vermelden de United States Air Force als auteur, waardoor deze eigendom is van de Amerikaanse staat en daarmee tevens public domain. Daar kunnen ze het dus niet over hebben, anders plegen ze (mogelijk) fraude. Voor alle andere foto’s op je site zou ik gebruik maken van de Google Image Search om per foto de originele bron te vinden. Maak hier een lijst van met de afbeelding, de originele bron waar jij de foto van hebt, de auteur die de foto heeft gemaakt en de licentie waaronder deze is vrijgegeven. Doe dit vooral voor alle foto’s waar die advocaat jou een aanmaning heeft gestuurd. Zo kun je er tevens achter komen of jij inderdaad (per ongeluk, natuurlijk) auteursrechten hebt geschonden en voor die schendingen zul je een redelijke vergoeding moeten betalen. Zo zag ik op jouw site ook foto’s die bij Hako Holland vandaan lijken te komen. Foto’s jatten bij een concurrent is “not done”! Daar moet je echt voor oppassen want een rechter in Nederland zal dit ook erg kwalijk kunnen vinden. Tip: als je dan toch Kota’s verkoopt, neem dan je eigen digitale camera en maak zelf foto’s.

      1. Hako Holland is een collega waar ik zelf heb gekocht, nik heb dat met hen besproken. De Duitse fotograaf en advocaat wil 4250 euro van me hebben voor het delen van een foto. En als ik niet teken dan eisen ze 23000 euro. Hartaanval hier, was me van geen kwaad bewust. Valt dit onder NL of Duits recht weet je dat?

        1. Hallo Hanneke, er zijn in Duitsland een aantal advocaten actief die er om bekend staan iedereen die ze op de een of andere manier tepakken kunnen krijgen te pakken. Ze beginnen met exorbitant hoge kosten zonder een relatie tot de werkelijke kosten. Zo kreeg ik ooit (wonende in Duitsland) van Rasch & Partner in Hamburg een vriendelijke brief met een hoop papier en de rekening van 1.200 Euro voor up/downloaden. Met behulp van een eigen advocaat heb ik er dan nooit meer iets van gehoord. Belangrijk is, dat je een gekwalificeerde advocaat neemt die met IT en Auteursrecht in Duitsland ervaring heeft. Mijn ervaring is, dat de meeste op het internet adverterende advocaten eerder op een deal uit zijn (omdat hun vergoeding van de “streitwert” van het geheel afhangt), dan op een echte oplossing. Ik vermoed dat er ook een z.g. “Unterlassungserklärung” bij de brieven zit, waarin je beloofd om nooit meer zo iets stouts te doen. Die moet je pas tekenen als je eigen advocaat deze heeft gelezen, de standaard dingen zijn namelijk erg tricky en kunnen er toe leiden dat je tot in aller ewigheid bij ook maar de kleinste overtreding meteen absurde kosten hebt. Tot dat tijdpunt is de enige reactie: “Sehr geehrte Damen und Herren, heute habe ich Ihren Brief vom ….. empfangen und zur Kenntnis genommen. In diese Angelegenheit werden Sie in den nächsten Tagen von meiner Rechtsvertretung kontaktiert werden.” Hiermee geef je aan, dat je kennis hebt genomen, geeft echter niets toe. Het eerste is belangrijk in verband met reactietijden en het tweede m.b.t. je eigen juridische positie. Als eerste moet namelijk worden uitgezocht of je inderdaad tegen het auteursrecht hebt gehandelt en dan of je daar ook voor verantwoordelijk bent.

        2. Indien je site een Duitse variant heeft dan zou je tevens onder Duits recht vallen. Maar dat is niet het geval, dus is het Nederlandse recht van toepassing. Even heel belangrijk: om welke foto’s gaat het exact en wie is de fotograaf, en dus de auteur, volgens die advocaat?

  25. Die eisen zijn volstrekt ongeloofwaardig. Hoe gekker des minder zorgen te maken.

    Het recht geldt daar waar de openbaarmaking (inbreuk) heeft plaats gevonden.

    Recent heb ik (als eiser) in Duitsland ook een inbreuk aangepakt met een Duitse advocaat. Ik heb 500,– plus twee derde van de kosten gekregen. Meer zat er echt niet in. Zo nodig kan ik je aan een billijk geprijsde Duitse advocaat helpen.

    Maar zitten er op een aankondiging (die je verder doorgeeft) wel rechten?

  26. Rechters lijken blind te zijn voor de daadwerkelijk geleden schade van het zonder toestemming overnemen van foto’s op internet. Tegenwoordig zal de rechter al snel – veel te snel – de inbreukmaker veroordelen tot betaling van de volledige commerciële waarde van een foto, plus eventueel een strafsanctie en volledige proceskostenveroordeling. Advies: onderhandel tot de waarde die welk bedrijf dan ook bereid was te betalen voor de desbetreffende foto’s.

      1. Als het gaat om het delen van een FB post, dan zijn de regels van fb daar duidelijk in: artikel 2.5: Wanneer je inhoud of informatie publiceert met de instelling Openbaar, betekent dit dat je iedereen, inclusief mensen buiten Facebook, toestemming geeft om die informatie te bekijken en te gebruiken en deze aan jou te koppelen (d.w.z. je naam en profielfoto). Je doet in principe een repost en dat is toegestaan. Door publicatie op fb heeft iedereen dus een licentie op het betreffende werk, onder de voorwaarde dat ze teruglinken naar de eigenaar en zijn FB profiel. Het enige wat nog een probleem kan zijn is als de originele post niet door de auteur was gedaan en dus in overtreding was. Dan heeft iemand jou een valse licentie gegeven en zullen ze achter die persoon aan moeten gaan. (Of jij moet de schade gaan verhalen op de originele poster.)

  27. Lieve mensen dank voor jullie input. Ik snap er niet veel van. Ik heb specifiek deze foto gedeeld vanaf de fb van t omniversum. Heb er gewoon nooit aan gedacht dat dit niet mocht. Wel wist ik dat ik natuurlijk niet zomaar een foto kan pikken en snap ik zeker dat auteurs hun werk moeten beschermen. Deze man wil 4250 euro van me hebben. Io moet voor morgen aan een FRIST voldoen. Heb diverse juristen gesproken die er eigenlijk allemaal anders over denken. Maar sommige wacht ik nog op antwoord. De ene zegt valt onder Nl ander zegt onder duits recht.

  28. Wat moet ik nu doen als ik niet deb12e betaaltbheb zoals hii eist gaat de vordering omhoog naar 23000, ik snap weinig Duits. Kan ik uitstel vragen en hoe doe ik dat of zal ik gewoon betalen ondanks dat ik dam echt kan sluiten. Een uit de hand gelopen hobby obby wordt een nachtmerrie.

    1. 4250 Euro voor het delen van een foto op Facebook is volledig krankzinnig, en het gaan betalen helpt alleen maar een naar mijn mening crimineel businessmodel in stand te houden. De adviezen die je hier gekregen hebt, lijken me correct: Bespreek dit met een advocaat, laat die beoordelen of er een probleem is, en zo ja, wat een redelijk bedrag voor de schadevergoeding is. Ik vermoed dat de uitkomst zal zijn dat er inderdaad een probleem ligt, maar dat die 4250 Euro laat staan die 23000 Euro ver boven de grenzen van redelijkheid liggen, en dat het in dit artikel genoemde bedrag (200 à 300 Euro) dichter in de buurt ligt. Bied aan het volgens de advocaat redelijke bedrag te betalen, maar betaal niets totdat jullie tot een overeenstemming zijn gekomen over het bedrag.

  29. Dat moet hij dan (dat het van een site komt) straks wel onverhoopt voor de rechter aantonen, maar in ieder geval ook nu, vooraf, en wel om de geloofwaardigheid van zijn claim aan te tonen. Iedereen kan wel van alles en nog wat schreeuwen, maar dat is geen grond voor een vergoeding. Mag de naam van deze man genoemd worden?

    Eerder heb ik al naam en adres gegeven van een zeer billijke Duits advocaat die gespecialiseerd is in auteursrecht: Dr. Wolfgang Maassen te Düsseldorf. E-mail mail@lawmas.de. Een eerste overleg kost meestal niets. En daarom vragen staat vrij.

    Die 23.000,– euro is echt volslagen krankzinnig. Alleen al reden de claim niet serieus te nemen.

  30. Dank jullie wel, ja heb inmiddels wat lijntjes uitstaan naar gespecialiseerde juristen, ga ook de Duitse tip aanschrijven. Nog steeds vind ik het gek dat de ene zegt op fb mag je alles delen en de ander zegt van niet. Hoe had io t dan moeten weten, ben nu al 4 dagen aan t lezen en snap t nog niet. Eerste probleem is dat ik voor of op de 12e betaalt moet hebben. Aangezien ik nog op een paar mails wacht wil ik voorv24.00 uur voor de zekerheid nog een mail sturen met een soort verzoek om uitstel. Hoe doe ik dat zodat hij niet direct een 23000 opeisbaar stelt. Ik lees ook zeer wisselende berichten overde afloop van zo n rechtszaak. Wat zal ik de beste man, die de rechten van de foto middels een bijgevoegd document, overgedragen heeft aan zijn vrouw die ook fotograaf is. Zij wil 3000 voor de foto hij een dikke 1250 voor de brief.

  31. Bert dank je, ik heb in zoverre bewijs dat dhr een screenshot heeft meegestuurd, maar t vreemde dan wel weer is dat mijn site daar op 300 likes staat terwijl ik die pas gehaald heb..strange.

    Er staat 4 tagen nach zugang dieses schreibes moet ik t terugzenden. Entscheidend ist der Tag des Zugangs der Erklaring bei uns..ja ja dat betekent dat ik dus vandaag moet betalen. En anders volgt er een veel hogere boete omdat ze niet de daadwerkelijke bovenkant van de straatwaarde hebben gehanteerd en dan volgt een Prajudiz mit 23000

    Als ik stom geweest ben, dan ben ik dat, ieder het zijne, daar ben ik ook voor.

    De fotograaf en zijn vrouw hebben diverse websites, ik wil zijn naam hier nog even niet noemen, degene die daar geinteresseerd in is mag mij prive contacteren.

    1. Wat betreft het duits kan je me een email sturen “xtras ( at ) special-projects.de”

      De termijn van 4 dagen voor een reactie duidt er op, dat de betreffende advocaat absoluut niet serieus is, in tegendeel hij schijnt er duidelijk op uit te vermijden dat iemand rechtsbijstand zoekt. Wat me overigens nu te binnen schiet: Hoe komt de betreffende advocaat aan jouw NAW? Facebook kan hem die niet gegeven hebben, omdat je bij een nederlandse provider zit (ga ik tenminste vanuit) kan hij ook niet zondermeer je NAW opgevraagd hebben, ook niet met een “einstweiligen Verfügung” zolas die graag door het Oberlandesgericht Köln (daarom in Duitsland berucht) worden gegeven.

      En nog iets: Je schijnt kontakt te hebben met de fotograaf. Heeft hij op zijn site een “like” button voor FB? Indien ja, dan is de claim ongegrond, want dan heeft hij in principe toestemming gegeven to herpublicatie via FB. Het is namelijk bekend dat FB indien je en “like”-button klickt niet alleen een link zet maar ook een (verkleinde) versie van een foto e.d. plaatst. Bouw ik dus een button op mijn site, geef ik niet alleen FB de gelegenheid gegevens over iedereen die erop drukt te verzamelen, maar ook toestemming voor hergebruik binnen FB.

  32. @Hanneke, laat je in elk geval niet gek maken en neem alle tijd die je zelf denkt nodig te hebben. Hij kan van alles eissen wat hij wilt maar dat betekent niet dat hij daar ook het recht toe heeft.

    Je hoeft je in elk geval niet te houden aan zijn tijdschema en je hoeft niet eens te reageren binnen zijn gestelde termijn (stel dat je op vakantie bent?). Dus was rustig je adviezen af en reageer dan. Zoals anderen ook al zeggen is 23k niet reeel en zelfs de oorspronkelijke claim van 4250 is veel te hoog.

    Wat ik nog niet begrijp is of de foto van deze fotograaf zelf op FB stond en jij deze hebt gedeeld of dat de foto op een website stond en jij hem zelf op FB hebt gezet.

  33. En wat de 1250 voor de brief betreft:

    De prijs van de brief richt zich naar de “streitwert” zoals dat in het duits heet. Angenomen deze ligt bij € 23.000 zijn de kosten voor “eenvoudige” aktiviteiten vastgelegt op € 1242,84. Dit is de officiele tabel. Kan je hoog vinden, is echter legitim. Gaat het om € 3000 liggen de kosten bij iets meer dan € 330,–

    Wat de eerste vraag is die de advocaat moet beantwoorden is, is of hij een volmacht heeft van de fotograaf danwel degene bij wij de rechten liggen, om te vorderen. Heeft hij deze volmacht niet, dan heeft hij geen kans. Maar zelfs dan, op dit moment moet je nog niet reageren, hooguit “ik heb Uw brief ontvangen en mijn rechtsbijstand meldt zich bij U…”. En als je reageert vooral niet “ja maar ik dacht het mocht…”

  34. Hanneke, ik bedoel het bewijs van het feit dat de foto in kwestie van een site komt. Ik snap het niet helemaal, maar dat schijnt volgens hem bewijs dat er sprake is voor een inbreuk.

    Olav heeft gelijk dat Duitse advocaten zonder volmacht niets doen. Sterker, normaliter sturen ze die bij eerste aanschrijving aan de wederpartij automatisch in kopie mee. Het is niet uit te sluiten dat het een grote intimiderende boevenbende is. Is er geen register van legitieme advocaten zijn?

    Ik zou geen uitstel vragen maar nadere inlichtingen vragen. En waarom niet gewoon in Nederlands? Dat is al een ontvangstbevestiging op zich. Wellicht kan de BFF (Bund Freischaffender Fotografen) in Stuttgart daarover info verschaffen. De naam van de jurist die ik eerder heb gegeven werkt voor deze club.

    Sterkte met alles. Eenzaam maar niet alleen.

  35. MAIL dit — FACEBOOK dit — TWITTER dit — DEEL dit A.U.B eindeloos door op diverse media anders komt hier nooit een eind aan!!

    Of je voor het gebruik van 1 foto op je website even snel, binnen 2 weken 950 euro (voor 1 foto van 1.5 bij 2 cm) wil dokken, naar een rekening in Dublin, anders schakelen we een incassobureau in. Hoe idioot klink dit? In mijn optiek is dit 100% oplichting en afpersing. Dit gebeurd bij op dit moment bij duizenden mensen in Nederland en dat al jaren lang.

    Doe altijd aangifte van poging tot oplichting en/of afpersing bij de politie Als je vragen stelt of mailt naar Getty over het verder gaande proces krijg je niets te horen (ook niet op aangetekende brief in mijn geval) Alleen bij en bod reageren direct ze met een tegen bod. Het incassobureau regelt dan de rest.

    Om nu te strijden tegen deze oplichters praktijken moeten we samen werken en heel veel aandacht vragen. Twitter / Facebook / env. geef dit door, gebruik jullie netwerk om aan deze praktijken een eind te maken. Laat je vrienden, kennissen en familie hier geen slachtoffer worden!!! Want iedereen nu en in de toekomst krijgt hier meer te maken.

    Hoe komt Getty aan jou foto’s? Getty heeft een paar power computers (super foto scanners) die 24/7 het gehele internet (alle webpagina’s op alle servers in de wereld) scant, die foto’s worden dan vergeleken met foto’s uit hun archief, hebben ze dan een match… KASSA!!

    Zo weet toch iedereen als je bij Twitter, Facebook, Google+ andere grote media sites de LICENTIE OVEREENKOMST tekent dat je alle afbeeldingen en teksten overdraagt aan Google+, Facebook, Twitter en vele anderen. Deze worden weer verhandeld aan derden bijvoorbeeld aan vele foto sites Getty Images neemt deze bedrijfjes weer over en claimt dan de rechten van alle foto’s en afbeeldingen te hebben. Het zou eens kunnen dat je over een paar jaar copyright voor je eigen foto’s moet betalen. Dit wordt een oorlog in medialand want ook veel tijdschriften, kranten en uitgevers en webdesigners hebben hier veel last van.

    Getty Images koopt met deze bron van inkomsten weer veel FREEware foto sites op, om dan de rechten te ook weer te claimen, zelfs foto’s 10 jaar geleden die als FREE download ooit waren, zijn nu niet meer heilig. Dus met een beetje pech kan iedereen nog een rekening krijgen van een oude website (want alles blijft op het net bestaan) met daar op de bijbehorende foto’s waar Getty nu de ”rechten” heeft verworven. Zo wordt Getty steeds groter en machtiger. Het einde is zoek!!!.

    En alleen daar voor is het Getty Images om te doen. Getty advocatenbureaus en incassobureaus verdienen op deze wijze vele tientallen miljoenen euro’s over de rug van een kleine zzp’r, clup/vereniging en jong/oud de gewone man/vrouw met een eigen homepage of blog.

    Als je een website of blog maakt haal niets van het internet, Getty beheerd heel veel foto’s sites Puur en alleen maar om de mensen op deze zieke manier uit te knijpen.

    1. Het zijn niet jouw foto’s. Die foto’s zijn van Getty of worden beheerd door Getty en zijn aan jou onder licentie afgegeven. Of je hebt ze van het Internet geplukt zonder aan de licentie te denken, waarna je dus inbreuk pleegt op de rechten van Getty en de artiesten onder hun beheer. Het zijn pas je eigen foto’s als je je eigen camera gebruikt of eentje leent van iemand anders en daarmee zelf je eigen foto’s gaat maken. Dat doe ik al jaren en zo heb ik dus totaal geen problemen met Getty. Of andere auteursrechtelijke organisaties. Zou je ook kunnen proberen.

      Maar je geeft goed advies: haal geen foto’s van het Internet, tenzij je gegarandeerd ook de juiste licentie erbij kunt krijgen. Als je niet anders kunt, bewaar dan de licentie die bij de foto zit, zeker als deze van een gratis stockphoto site afkomstig is. Lees daarbij goed de voorwaarden, omdat zelfs bij stockphoto sites je soms minder rechten hebt dan je denkt. Zoek naar Public Domain en Creative Common licenties. Denk daarbij ook aan de juiste verwijzing naar de auteur van die foto’s. Of aak ze gewoon zelf…

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.