Diverse lezers wezen me op een Tweakersdiscussie over een kortingscode van het Duitse bedrijf Teufel. Die code gaf 50% korting op je bestelling, maar Teufel meldde zich achteraf in de mail met dat dit een vergissing was en of men de spullen even terug wilde sturen. Hoe werkt die variant op het Otto-arrest eigenlijk?
Een basisregel in het recht is dat je pas een koopovereenkomst hebt als beide partijen het eens zijn over wat er moet worden geleverd en wat er moet worden betaald. Als dat niet zo is, dan is er nog één redmiddel: mag de wederpartij er redelijkerwijs op vertrouwen dat het aanbod zo bedoeld was? Dit is waar de toets over “kennelijke typefouten” uit het Otto-arrest op gebaseerd is. Typt men 99 terwijl men 999 bedoelde, dan is het verschil te groot en heb je geen overeenkomst. Typte men 888 terwijl men 999 bedoelde, dan is de kans groot dat je wél gewoon een overeenkomst hebt. Die getallen liggen niet bijster ver uit elkaar.
Hier gaat het om een kortingscode, die een stevige korting van 50% opleverde. Geloofwaardig? Gezien de kerstactie (zie screenshot hierboven, bron) op zich wel, 50% korting is niet gek in een “Winter Wonderland” actie met korte looptijd.
Teufel zegt in de annuleringsmail echter:
Bij deze bestelling werd een actiecode geactiveerd, die weliswaar in ons systeem is aangemaakt, maar niet openbaar is gemaakt. De code is door iemand toevallig ontdekt en o.a. op internet verspreid. Bij het gebruik van de niet vrijgegeven code werd in het bestelproces een foutieve prijs aangegeven.
Ik volg niet helemaal hoe dat kan gebeuren, maar op zich hebben ze daar wel een punt áls het zo is. Dan ontbrak de wil van de verkoper om die korting te geven. Het tegenargument moet dan zijn “maar ik mocht erop vertrouwen dat jij dit wilde, een code van 50% uitgeven”. Alleen dan moet er wel bewijs komen: waar komt die code vandaan, wat zei Teufel bij de aankondiging van de code en welke voorwaarden zaten er eventueel op?
Dat iets technisch werkt, is geen bewijs dat je erop mocht vertrouwen dat het juridisch bindend was. Net zoals wanneer de kortingscode technisch zou werken maar in strijd met de voorwaarden gebruikt werd. Staat er in de voorwaarden bijvoorbeeld “alleen bij bestellingen vanaf €100” en hij werkt toch bij een bestelling van €50, dan heb je gewoon per definitie pech. Voorwaarden winnen het van implementatie.
Verder had Teufel nog een mailtje gestuurd met daarin de frase “bindende opdrachtbevestiging”. Ik denk niet dat dat veel betekenis heeft: die mail is automatisch gegenereerd, en uit het Otto-arrest blijkt dat je geen rechten kunt ontlenen aan zulke automatische mails, zeker niet als ze wettelijk verplicht verzonden moeten worden:
Otto heeft daarmee enkel bevestigd dat de bestelling van de consument haar heeft bereikt (artikel 3:37 lid 3 BW). Juist omdat bij een bestelling die via elektronische weg wordt gedaan geen direct menselijk contact plaatsvindt, is … wettelijk vereist dat de dienstverlener, in casu Otto, zo spoedig mogelijk via elektronische weg de ontvangst van de bestelling bevestigd (artikel 6:227 c lid 2 BW). Het betreft dus geen ‘opdrachtbevestiging’ doch enkel een ontvangstbevestiging. Een ontvangstbevestiging geeft geen uitsluitsel over de vraag of er al dan niet een overeenkomst tot stand is gekomen.
En als laatste melden sommige mensen dat ze het product gehad hebben en dat Teufel ‘dus’ erkend heeft dat de overeenkomst rechtsgeldig is. Nou, vergeet het maar. Die bestel- en leverprocessen zijn automatisch, en daarmee geen (sterk) bewijs dat men dit daadwerkelijk wilde. De afdeling orderafhandeling gaat niet over de prijzen. Het is natuurlijk buitengewoon slordig, maar als het aanbod of de kortingscode niet geloofwaardig was, dan is er geen rechtsgeldige koop gesloten en dan moet het geleverde terug want daar heb je geen recht op.
(Misschien dat je nog kunt zeggen, never mind die code, ik betaal het verschil bij en koop zo voor het originele bedrag. Maar formeel doe je dan een nieuw aanbod aan Teufel in plaats van ze te houden aan een eerdere koop.)
Wat mij betreft komt de vraag dus zoals altijd neer op: hoe reëel was de kortingscode en waarom mocht je erop vertrouwen dat die code correct en legaal gepubliceerd was?
Arnoud
Interessante nieuwe ontwikkeling is dat in ieder geval één van de klanten die gebruik maakten van een andere kortingscode, waardoor er een korting werd verleend van €50,- zonder minimum bestelbedrag waardoor ze artikelen effectief gratis kregen, inmiddels ook geleverd heeeft gekregen.
Daarnaast beweert deze klant dat die kortingscode gewoon op de website van Teufel te vinden was, al zie ik op de pagina waar naar verwezen wordt (ook in oudere versies in de Wayback Machine) daar wel steeds “vanaf €499,-” bij staan.
Overigens denk ik dat de klanten die een van deze codes gebruikt hebben (er schijnen er twee geweest te zijn die €50,- en zelfs €100,- korting gaven, zonder minimum bedrag), geen poot hebben om op te staan. Er had dan wel heel duidelijk op de website moeten staan dat ze inderdaad producten gratis weggeven.
Maar de korting van 50% vind ik een ander verhaal, dat uiteindelijk neerkomt op de vraag of je als klant de verplichting hebt een kortingscode te verifïeren bij de uitgever daarvan. Als je op Internet een kortingscode voorbij ziet komen (er is op Tweakers zelfs een forum aan gewijd), strekt je onderzoeksplicht dan zo ver dat je moet checken of die code juist is? Dat is natuurlijk ook niet altijd praktisch, omdat het soms eenmalige codes betreft die anders door een ander gebruikt worden, of codes die anderszins een beperkte geldigheid hebben, terwijl de site waar je de code wil gebruiken misschien ook niet 24/7 voor dit soort zaken bereikbaar is.
Praktisch gezien denk ik dat de klanten die hun bestelling inmiddels ontvangen hebben, deze het beste even in de verpakking kunnen laten zitten om eens te zien hoe het verder uitpakt. Terugsturen zou ik dan ook weer niet direct doen, zeker als je toch niet van plan was vaste klant te worden bij Teufel. Maar, disclaimer: IANAL.
Ik ben het niet eens met het standpunt dat “de wil ontbrak” om de korting te verstrekken. Waarom maak je anders die code aan ? Precies, omdat je van plan bent de korting te verstrekken. Dat die code dan vervolgens op straat komt kun je je klanten niet verwijten. Kortingscodes wil je namelijk verspreiden, zodat ze veel gebruikt worden.
Teufel had maatregelen moeten treffen om te zorgen dat die code niet of alleen gericht gebruikt kon worden. Dat is een eis die tegenwoordig niet onredelijk is. Dan blijft er alleen over : Hoe reëel is die 50% ? Ik vind ‘m twijfelachtig : 50% korting in de audiobranche is niet echt “gewoon”. Da’s anders in bv de kledingbranche : Daar zien we ze regelmatig.
De zaak van Otto is ook wezenlijk anders : Dat ging om de prijs, en die was simpelweg niet reeel, en dat had je kunnen weten. In dit geval had je vermoedelijk niet kunnen weten dat de code net geldig was, en dat kun je de klant niet aanrekenen.
Die code kan aangemaakt worden voor heel veel doeleinden, van testen tot het geven van die korting op speciale producten of voor speciale prijzen.
De AH heeft ook 50% stickers die ze zelf plakken op producten die bijna over datum zijn of die uit het assortiment gaan. Als jij zo’n rolletje ziet liggen betekend dat niet dat je dat dan maar op al je boodschappen mag plakken. Ook al zijn de stickers echt bedoeld om 50% korting te geven.
Als deze code echt niet openbaar gemaakt was en bijvoorbeeld door een
hack
ontdekt is, dan is het toch niet veel anders dan met de stickers in de AH?En toch is dat subtiel anders. Hoewel het lijkt alsof het in beide gevallen om “50% korting op alles” gaat, is het bij de AH niet de bedoeling om een algemene korting te geven. De korting moet door medewerkers aan specifieke producten gekoppeld worden. Dat klanten dat zelf gaan doen, is niet de bedoeling.
Bij Teufel was het een algemene korting. De werking van de korting was alsof je bij de AH één sticker zou hebben gekregen met “50% korting op de inhoud van de boodschappenkar”. En daarnaast was het niet alsof je zelf dat rolletje zag liggen, het was meer alsof een honderd meter vóór de AH iemand dat soort stickers stond uit te delen (zonder dat deze persoon duidelijk bij de AH hoort). Heb je dan eenmaal in de AH de verplichting om aan een manager te vragen of je die sticker inderdaad mag gebruiken?
De vraag is niet of je de verplichting hebt om aan de AH te vragen of die sticker geldig is, het is de vraag of de AH die sticker moet accepteren en dat lijkt me toch niet. Het gaat er niet zo zeer om of de klant iets te verwijten is, maar of de winkel echt een aanbod heeft gedaan wat ze wilde doen. Dat laatste is volgens mij hier en bij de stickers van de AH niet het geval.
Als je test in je live omgeving, verdien je alle ellende die over je heen komt! Dat is werkelijk geen enkel excuus.
Als een 50% korting niet extreem is voor de tijd van het jaar en de branche, hoe moet je als consument dan nog weten dat het een uitgelekte testcode is? En als je het niet kan weten, dan moet de winkelier gewoon hangen en had hij maar beter op moeten letten.
Overigens ben ik geduldig en zo heb ik ooit mijn vorige set speakers (Tannoy Mercuries) bij https://hifisolutions.nl/ gekocht met 40% korting, dus zo erg gek is 50% dan niet eens.
Zoals ik al zei, er kunnen nog 1001 redenen zijn waarom er een bepaalde code in het systeem staat.
Waarom moet zo’n bedrijf tonnen schade leiden en misschien failliet gaan omdat er een foutje gemaakt is? De wet is bedoeld om oneerlijke handelspraktijken tegen te gaan. In dit geval is er overduidelijk een fout gemaakt, ik snap niet zo goed waarom er van die profiteurs zijn die misbruik maken van een situatie en maar blijven zeuren dat ze er recht op hebben.
De discussie is toch juist of het wel overduidelijk is? En nee, bedrijven hoeven er niet failliet van te gaan. Maar als je zelf in de fout gaat en het is niet ‘overduidelijk’, mag je wel iets meer doen richting je klanten dan alleen terug halen. Misschien een kortingsbon met een percentage wat je wel verantwoord kan dragen?
De discussie is volgens mij of er een overeenkomst tot stand is gekomen. Daarvoor moet de ene partij een aanbieding doen en de andere partij de aanbieding accepteren. Het gaat er hierbij om of de winkel een aanbieding heeft gedaan die overeenkomt met de wil van het bedrijf. Het bedrijf claimt dat ze nooit deze aanbieding hebben willen doen en er daarom geen overeenkomst is.
Het gaat er daarbij niet om of de klant kon vermoeden dat het niet juist was, het gaat er om of de winkel het zo bedoeld heeft. In dit geval lijkt er een onjuiste kortingscode gebruikt te zijn die niet door de winkel is gecommuniceerd (of althans niet in deze vorm). De winkel heeft dus helemaal geen aanbod gedaan voor 50% korting.
Of de winkel de afhandeling van deze zaak netjes doet, staat een beetje buiten deze discussie. Als ze het netjes doen dan zouden ze inderdaad een voorstel doen om het alsnog tegen een acceptabele prijs te verkopen.
Een beetje laat, maar Teufel heeft de klanten benaderd die van deze aanbieding gebruik hebben gemaakt. Ik weet dat een vriend van me een aanbod heeft gekregen dat bestond uit 18% korting, in plaats van die 50% korting. Daarnaast gaat het er voor de klanten om of zij redelijkerwijs hadden kunnen vermoeden dat deze kortingsactie onbedoeld was. Dat lijkt me niet. Kortingen van 50% zijn echt niet ongewoon, zéker niet rondom de kerst. Verder wees tijdens het bestelproces bij Teufel ook niks erop dat die korting niet de bedoeling was. Zo moeilijk is het niet om een controle in te bouwen tijdens dat bestelproces dat een foutmelding geeft aan de klant in het geval van een onwenselijke uitkomst voor de verkoper, zoals hier blijkbaar het geval was. Ik denk dat Teufel zwaar onderschat heeft hoeveel mensen hiervan gebruik zouden maken en dat ze daarom de aanbieding naderhand, met een zwak excuus imho, hebben teruggetrokken.
Ik zou het wel zo geloofd hebben, juist vanuit de gedachte “ja, bij kleren zie je dat inderdaad ook vaak, 50%, dus het zal wel kloppen”. Ik koop niet vaak genoeg audio om te weten wat daar gewoon is, en zou er daarom ook niet verder bij stilstaan.
Trouwens, wordt er in de electronica niet af en toe beestachtig afgeprijsd als er een nieuw model op het punt staat uit te komen? Of herinner ik me dat fout?
Tenslotte: als je kortingscode doorgemaild krijgt van een kennis of op een forum vindt, hoe check je dan oftie authentiek is of niet? Kun je dat überhaupt checken voordat je iets bestelt?
Wellicht was het nóg niet de bedoeling de code uit te geven, en is deze gelekt. Misschien was de code te raden gezien de structuur, stel er zijn kortingscodes KERST-20 en KERST-40 uitgegeven die 20% en 40% korting geven. Dan zou KERST-50 een voor de hand liggende probeercode zijn, die wel werkt maar nog niet gepubliceerd was omdat ze dat pas in de laatste week voor kerst wilden doen. Of ze waren vergeten die weg te halen nadat alle KERST- codes aangemaakt waren en men besloten had toch geen 50% te doen.
Arnoud, dat doet volgens mij niet ter zake. Het grootste gros van bestellers heeft niet zelf de code proberen te vinden. De code was, zoals zéér veel codes, heel eenvoudig op het internet te vinden op sites die juist hiervoor bedoeld zijn. Bij zeer veel winkels worden codes niet op de eigen site gepubliceerd. Daarnaast worden er ook persoonlijke codes verzonden, deze vind je ook niet op de website van de aanbieder. De besteller had niet kunnen weten, dat de code “niet gepubliceerd” mocht worden. De vergelijking met “probeercodes” vind ik dan ook mank gaan.
Mij lijkt dat het kunnen bestellen en geleverd krijgen van een artikel met die code en de daarbij behorende prijs de ULTIEME test is om na te gaan of een code juist is. Dat daar een paar medewerkers zitten te slapen en blind artikelen weg sturen, kun je moeilijk de klant kwalijk nemen.
Ik spreek uit eigen ervaring dat ik heb moeten praten als brugman om bij deze zelfde firma mijn producten te krijgen, met een speciale korting. Deze kortingsactie was alleen geldig gedurende 1 nacht tussen 00 en 06 uur, maar de website accepteerde hem niet. Toen ik daar de volgende dag over reclameerde zei men dat ik te laat was…. Ja hallo, JULLIE systeem werkte niet! Uiteindelijk heb ik toch de korting gekregen. Wel uitstekende speakers trouwens, dat kunnen ze wel goed 😉
De Teufel producten zijn vrij duur, qua “normale prijs”. Teufel verkoopt vooral via internet en postorder. De Teufel site vertoont bijna continu allerlei kortingen: de ene keer gratis verzenden, de andere keer “van € 100 voor € 59,99”, dan weer € 50 of € 55 of € 100 korting, of ook “nu 12 % korting” of “nu 20 % korting”, of € 20 extra korting als je je in schrijft op de nieuwsbrief. In een vorige “sale” bij Teufel waren een aantal producten 40 % afgeprijsd. In dit licht is de 50 % korting (effectief 43%, omdat wel € 20 verzendkosten worden gerekend voor de immers vrij zware luidspreker) niet zo hoog dat een koper zonder meer zou moeten vermoeden dat er een fout is gemaakt. De andere kant van de zaak is namelijk: die Teufel producten zijn zo duur geprijsd, in een hele scherpe markt, dat ze voor de prijs zonder kortingen nauwelijks kunnen worden verkocht. Zelfs als de duivel een gat graaft voor een ander kan hij er zelf nog in vallen!
Dat is niet helemaal juist. Teufel speakers zijn juist sowieso al erg goedkoop in de high-end sector, en dus niet erg duur. Dat ze continu allerhande acties met hoge kortingen (al dan niet procentueel) afwisselen klopt inderdaad wel.
Maar als zij mij zonder overeenkomst een product sturen, waarom moet ik dan de moeite nemen om het terug te sturen? Laat ze het maar komen ophalen.
Voor zover ik het begrijp, komen ze het ook gewoon bij je ophalen (althans de pakketdienst).
Teufel stuurde bij een bestelling 2 mailtjes. De eerste was een bestelbevesting, daarin stond het volgende:
De volgende mail, enkele uren later met bijlage:
De verzending van de producten wordt verwacht in kalenderweek 52.
Let op: Om PDF’s te kunnen openen heeft u Acrobat Reader van Adobe nodig.
Kan er dan alsnog geen rechten aan de mail ontleent worden?
Aan automatische mails kun je geen rechten ontlenen, juist omdat het automatische mails zijn. Ze bewijzen dat de opdracht binnen is maar niet dat het bedrijf gebonden wilde zijn aan de gekozen producten en prijs. Je moet aantonen dat de prijs reëel was en de korting geloofwaardig, dán zitten ze eraan vast.
Als je kunt aantonen dat mail 2 door een mens verstuurd is, dan zit je ook goed want dan mag je veronderstellen dat ze het wel checken (mits prijs en korting in de mail genoemd worden).
Arnoud, dat betwijfel ik toch. Het bedrijf is vrij om zijn bedrijfsprocessen zo in te richten als het wil. Als het ervoor kiest om bestellingsbevestigingen (de tweede email) automatisch te laten versturen, is dat eigen risico.
Als je dan ook nog levert, dan zit je wel helemaal verkeerd. Je kunt je niet beroepen op ‘dat zijn afzonderlijke processen’. Dat zijn het uit vrije keuze: alleen omdat het bedrijf dat zo besloten heeft.
Dan had je maar moeten kiezen om handmatig je orders af te handelen.
Daar zit wat in. Alleen: je wéét als consument dat deze processen automatisch gaan. Dus ben je dan te goeder trouw (3:11 BW) als je zegt, oh ik mag nu aannemen dat ik het product mag houden en dat er een overeenkomst is?
Het voelt een beetje als bij de kassa 19,50 moeten betalen, een 20-eurobiljet geven en 30,50 terugkrijgen omdat de kassadame (m/v) dacht dat je 50 gaf. Oké dat is hun domheid maar mag je dan zeggen “jullie fout ik mag het geld houden”?
Je mag het wel zeggen, maar dan vragen ze het terug. Als je het wil houden, houdt dan je mond. 😉
Overigens laat ik dat geheel aan de houding van de kassa dame/heer afhangen. Als die ongeinteresseerd werkt en met haar/zijn collega achter haar/hem zit te kleppen en jou als klant volledig negeert, dan heb ik geen enkele behoefte om er op attent te maken. Doen ze hun best, dan zal ik ze altijd op zo’n foutje wijzen. Beide is het afgelopen jaar bij mij voorgekomen.
Kijk, dat vind ik nou het nadeel van pinnen in winkels. Je krijgt nooit meer teveel wisselgeld terug… 🙂 Of te weinig…
Nee, teveel wisselgeld is gewoon een vergissing, in de haast van het moment. Bestellingen automatisch afhandelen is geen vergissing, is een vooraf gemaakte weldoordachte keuze.
En weet je het wel als consument. Ja jij wel, omdat je waarschijnlijk diverse van dat soort bedrijven als klant hebt, maar ik niet. Het kan toch best dat er in India een backoffice staat om dat handmatig af te handelen?. Kost ook maar een paar cent per order, is dus lang niet onmogelijk.
Je schrijft: “Als je kunt aantonen dat mail 2 door een mens verstuurd is, dan zit je ook goed want dan mag je veronderstellen dat ze het wel checken” Waarom zou de consument moeten aantonen dat mail 2 door een mens verstuurd is? Ligt die bewijslast niet andersom? Denken dat iedereen weet dat mailtjes van webshop automatisch gegenereerd zijn, vind ik te ver gaan. Mijn moeder was laatst nog erg verbaasd dat ze ’s avonds een mail kreeg van haar woningbouwvereniging, ze dacht echt dat daar nog iemand aan het werk was.
Daarnaast heb ik laatst via de gemeente een parkeerplek in een garage gehuurd. Na inloggen (digiD) en gewenste plek aanklikken, krijg ik meteen een bevestigingsmail terug. In de mail zaten (gegenereerde) PDF-jes met het contract, de voorwaarden, machtiging automatische incasso etc. Alle documenten waren ondertekend met een handtekening van een ambtenaar en ik hoefde geen exemplaar terug te sturen. Dat zou volgens jouw argumentatie (in het geheel) ook zomaar terug te draaien zijn, want ze zijn automatisch gegenereerd?
Maar je schrijft ook: “Je moet aantonen dat de prijs reëel was en de korting geloofwaardig, dán zitten ze eraan vast.” In dit geval muziekoordopjes. Prijs op de site € 49,99 en na de kortingscode € 25,- In die prijsklasse (bron: tweakers pricewatch) vind je oordopjes van o.a. Sennheiser, Sony, Skull Candy, Yamaha, Philips en andere merken. Ik heb er nooit bij stil gestaan dat dat niet zou kunnen. Tuurlijk na het lezen van berichten op forum, zie ik dat mensen apparatuur hebben besteld van € 500,-. Ik heb dat niet geweten en ook niet uitgeprobeerd. Puur een code gevonden op normale plekken op het internet en oordopjes besteld. Pas na de “annulering” ben ik gaan googlen…. Dus terug naar je citaat. Is bovenstaand prijsvoorbeeld dan zo ongeloofwaardig? Hoe moeten consumenten dat aantonen dan?
Arnoud: “Als je kunt aantonen dat mail 2 door een mens verstuurd is, dan zit je ook goed want dan mag je veronderstellen dat ze het wel checken (mits prijs en korting in de mail genoemd worden).” En wat is dan de uiteindelijke geldigheid van een toch zeker als finaal bedoelde en bij de goederen gevoegde factuur: geadresseerd, genummerd, gedateerd, met daarop onder meer de normale prijs, een “Leveringsbewijsnr.” en “Rabatt EUR 150,00”? En oh ja, ook dit nog: de email waarin Teufel “wegens een vergissing” de geldigheid van de overeenkomst aanvecht is verzonden door DONOTREPLY@teufel.de. Dat is ook geen manier van doen, dunkt mij! Hoe moet ik nu reageren, hoe past dit in AV en grijze of zwarte lijsten?
Dus nu komen we op een punt dat een verkopende partij zich te pas en te onpas kan beroepen op ‘kennelijke vergissingen’ maar er nu (schijnbaar) ook geen rechten ontleent kunnen worden aan automatisch gegenereerde emails.
Wat volgt, dat we als consument maar moeten afwachten of het bestelde product überhaupt geleverd zal worden als een soort goodwill van de verkopende partij?
Naar mijn mening kan een verkoper die het bestelproces volledig geautomatiseerd heeft, zich niet zomaar onbeperkt beroepen op die zelfde automatisering als excuus als het mis gaat. Als het proces geautomatiseerd is, dan kan er ook een automatische waarschuwing gegeven worden als de kassakorting boven een bepaald percentage of een bepaald bedrag uit komt, waarna de bestelling in de wacht wordt gezet zodat er een Mens naar kan kijken. Als de winkel dat soort beveiligingen niet inbouwt, kan die niet alle verantwoordelijkheid op de klant afschuiven als het systeem dingen toestaat die niet toegestaan hadden mogen worden.
(Wat niet wegneemt dat de klanten die producten gratis kregen, op hun klompen hadden kunnen aanvoelen dat dát niet de bedoeling was).
Je kunt je niet “te pas en onpas” beroepen op kennelijke vergissingen. Het moet wel écht een kennelijke vergissing zijn. Enkel “dit had ik niet gewild” is echt niet genoeg, althans in juridische theorie. Teufel moet aantonen dat de consument had moeten begrijpen dat er een vergissing is gemaakt, en dat moet blijken uit extern kenbare omstandigheden. Het feit dat de kortingscode nergens officieel gecommuniceerd is, zou zo’n omstandigheid kunnen zijn.
Vanuit juridisch oogpunt klopt dit natuurlijk alleen zie ik regelmatig bij het minste of geringste de verkoperde partij deze ’troef’ op tafel gooien. Als consument moet je dan maar weer bewijzen dat dit rechtsmatig toch anders kan liggen.
Verder ben ik van mening dat een verkopende partij zelf verantwoordelijk is om het bestelproces te borgen en deze verantwoordelijkheid niet zomaar bij de bestellende consument kan en mag neerleggen.
Hoe had de klant dan kunnen weten dat de code nergens officieel gecommuniceerd is? Vele webshops publiceren hun kortingscodes niet openlijk op hun website, dus dat is voor de consument niet te controleren. De eindcontrole ligt in mijn ogen bij de (bij Teufel geautomatiseerde) webshop. In mijn google zoektocht kwam ik op een duitse kortingswebsite (http://www.gutscheinsammler.de/gutscheine/teufel) een aantal nu lopende kortingscodes van Teufel, die op dit moment ook niet op hun (Nederlandse en Duitse) website staan. Dus hoe “de consument dat moeten begrijpen”. Dat kan Teufel toch helemaal niet “aantonen”?
Dat is denk ik de fundamentele vraag. Moet de klant nagaan of de code officieel is, of moet Teufel nagaan dat codes niet ‘lekken’ of geraden worden? Ik snap hoe het werkt met kortingssites maar het doet me wat gek aan dat je via een derde te horen krijgt “met code X krijg je korting bij Teufel”. Hoezo mag zo’n derde jou korting aanbieden bij Teufel? Moet Teufel dat niet ergens zélf zeggen?
Arnoud, het gaat om de gedachte dat als iemand jouw rug krabt, dat jij dan zijn rug kan krabben. Op internet zijn heel veel sites die korting geven bij derdenbedrijven. Het binnenvoeren van een klant is namelijk geld waard. Die geld kan geheel of gedeeltelijk naar de klant worden doorgespeeld, als korting. Google, Amazon, Ebay, AliBaba en Bol werken zo, shopkorting.nl werkt zo, en als je bij https://directsales.vodafone.nl/anwb kijkt zie je dat de ANWB bemiddelt voor korting bij Vodafone. En Vodafone adverteert in De Kampioen, denk ik. Dus: een kortingscode is een kortingscode, of het nu gaat via een referrer-link, via een “geheim URL”, via een individuele of via een algemeen bruikbare code. Moet er voortaan voor elke korting telefonisch gecontroleerd worden of de leverancier deze korting echt wel gewild heeft? Qoud non!
Dat gaat me te snel. Bij kortingscodes horen voorwaarden, en je wordt geacht énig onderzoek te doen naar zulke voorwaarden als consumenten. Zeker als je ze niet zelf van de winkel krijgt. Hoe weet je anders of jij die code wel mag gebruiken? Misschien heeft iemand wel een persoonlijke code gelekt.
Als ik in het winkelwagentje van de Albert Heijn een rol met “35%” stickers vind, ga ik ook eerst vragen aan de balie of ik die mag gebruiken en denk ik niet “een kortingssticker is een kortingssticker en ze hebben ook wel van die Joker-acties dus ik mag gaan plakken”.
Stel dat iemand die ANWB-code gebruikt terwijl hij geen lid is van de ANWB. Het systeem past de korting toch toe. Zeg jij dan: pech voor Vodafone, moeten ze het maar checken? Of had je dan moeten vragen “waar komt die code vandaan en mag ik dit gebruiken”?
Dan zou ik inderdaad zeggen, pech, moeten ze maar checken.
Daar lijkt een verschil in insteek te zitten. Beveiliging door technische oplossing, of beveiliging door juridische oplossing. Ik ben nooit zo gecharmeerd van die laatste, maar dat zal de techneut in me zijn.
Als aan de ene kant de techniek wel een argument (danwel, excuus) kan zijn in dat dingen automatisch gaan en dat je dat als consument maar dient te weten en ernaar dient te handelen, dan is het voor mij net zo’n sterk argument dat het 2014 is en mensen die codes nou eenmaal online delen. Facts of life on the internet, dat hoor je als internetverkoper te weten en naar te handelen, als je dus een 50% code beschikbaar hebt dan gaat jan en alleman die geheid vinden en gebruiken. Wil je dat niet als verkoper, dan moet je dat maar afvangen.
Ging toevallig een computerblad lezen vanochtend, hé een (algemene) kortingscode van Teufel (CT-FLP-Q115) van 10%. Even getest werkt op iets van 50 euro maar ook speakers van 2800 euro. Quick search via Google vind ik de code niet zo snel maar als ik hem ga delen via een van de kortingscode sites zal dat ongetwijfeld snel het geval zijn.
Stel dat ik dat doe en er alleen bij zet op welke webshop de code van toepassing is en hoeveel korting je krijgt. Mensen die iets willen bestellen vinden en gebruiken de code, hierdoor krijgen ze 10% korting op hun aanschaf. Prima zou je zeggen of hadden ze nu toch Teufel een mailtje moeten sturen of moeten bellen om te vragen of ze de code mochten gebruiken. Nu zal het gross van de lezers denken, dacht het niet want het is maar 10%.
Oké, wanneer dan wel? Bij 25%, 35% of ligt de grens toch bij 50% en wie bepaald dat dan? Als ik mijn mailbox open word ik, zeker deze maand, doodgegooid met mailtjes van tot 75% korting, tot 60% korting etc. Moet ik deze winkels/webshops dan allemaal op gaan bellen om te checken of dit zo is want het lijk me zo veel. Oh nee, het is in dit geval een fabrikant dus dan is 50% wel weer reëel, toch? Of?
Bottom line is dat Teufel deze code nooit actief had moeten maken/houden/laten in hun bestelsysteem. Wie zeg dat de 50% code niet in een of ander blad/nieuwsbrief, zeg het maar, heeft gestaan maar nu er zoveel mensen de code van 50% procent hebben gebruikt Teufel opeens beginnen te schreeuwen dat ze het niet gewild hebben. Maar ondertussen dagen later wel gewoon de bestelde spullen afleveren….
Een telefoontje naar een (Duitse) distributeur/vervoerder is voldoende om direct alle bestellingen naar Nederland stop te zetten maar ook dat hebben ze verzuimd terwijl ze maandag ochtend wel al direct de code uit hun systeem hebben gehaald.
Bij dat “beveiligd door een juridische oplossing”, zoals Keeees dat hierboven zo elegant zegt, heb ik tenminste in dit geval mijn twijfels. Want ik ken een hoop naïeve mensen die inderdaad er zomaar vanuit zouden gaan dat zo’n code ter goeder trouw uitgegeven is en hem inderdaad gewoon zouden gebruiken. Tenslotte heb je ook Groupon, enzo en dat is immers net zoiets.
Deze in het hart goedwillende maar naïeve mensen vallen bij zoiets als dit tussen wal en schip. Bij “beveiligd door een technische oplossing” kunnen ze niet tussen wal en schip vallen, want dat is technisch onmogelijk.
En nu kun je wel zeggen: “ja maar ze kunnen toch nadenken”. Nou, niet iedereen is gezegend met gezond verstand, dus nee, niet iedereen kan nadenken. Dus ik geef met Keeees mijn voorkeur aan een technische beveiliging.
Dat punt is ook allang gepasseerd.
Bij Bol kan je vrolijk spullen bestellen die op de site staan als leverbaar binnen 5-10 dagen, om vervolgens na 2 weken een mailtje te krijgen dat de bestelling geannuleerd wordt wegens niet leverbaar. Staat dan uiteraard nog steeds op de site als leverbaar, ook dagen na dat mailtje nog.
Goed, je krijgt automatisch je geld terug, maar dan zit je nog steeds vlak voor de kerst zonder cadeautje wat half december al binnen had moeten zijn…
Teufel vraagt hun klanten om de betreffende producten gewoon weer terug te sturen, maar ik vraag mij vervolgens af wie er dan voor de verzendkosten mag opdraaien. En mogelijk hebben de klanten het verpakkingsmateriaal al weggegooid en kunnen ze dus niet netjes verpakt teruggezonden worden. Wie zorgt er dus voor dat de klanten weer een goede verpakking krijgen om het in terug te sturen? En wat nou als klanten gewoon weigeren de producten terug te sturen? Wat denkt Teufel te kunnen doen om alsnog hun spullen terug te krijgen, zonder dat ze daar veel extra kosten mee maken? Juridisch hebben ze waarschijnlijk wel gelijk, maar hun recht krijgen is een tweede kwestie.
Nu ja, het is Teufel die de koop terugdraait, dus er kan moeilijk beweerd worden dat de klant voor de gemaakte verpakking- en terugzendkosten moet opdraaien. Kan er echter van klanten worden verwacht dat deze zonder tijdsvergoeding bij het postkantoor in de rij gaan staan?
Teufel maakt een verzendlabel voor je aan. Het enige wat je moet doen is even bellen met de pakketdienst en aangeven wanneer (en waar) ze het kunnen komen halen. Heel veel makkelijker kunnen ze het niet voor je maken.
Maar welke garantie heeft de klant dat hij ook al zijn geld terugkrijgt? Wat als Teufel gewoon de verzendkosten doorberekent aan de klant? Het probleem is daarnaast dat de verpakking mogelijk al weg is en dat de apparatuur al is geinstalleerd, inclusief het inbouwen ervan. De apparatuur zal waarschijnlijk niet in oorspronkelijke staat terugkeren dus de vraag is in hoeverre Teufel de apparatuur daarna weer kan verkopen. Dat in combinatie met de nnegatieve publiciteit vind ik het een vreemde actie dat Teufel de apparatuur terugroept. Ik weet niet hoe hoog de schade is voor Teufel maar misschien moeten ze gewoon hun verlies pakken?
Mja, het lijkt mij op zich wel redelijk om van Teufel te eisen dat deze eerst met het geld over de brug komen en daarna pas de bestelling terug te sturen. Webshops eisen immers precies hetzelfde voordat ze overgaan tot het herroepen van een koop.
En als Teufel vandaag of morgen failliet gaat (te veel korting gegeven, immers, en toch nog niks verkocht, en heel veel directe en indirecte schade van al deze ongelukkige verwikkelingen), en ik heb mijn pakje gisteren al afgegeven aan DHL: krijg ik mijn geld dan nog terug? Dacht ’t niet!
Eerst geld terug, dan pakje terug zou ik zeggen. Als veel webwinkels het zo doen, waarom wij dan niet?
Of het geld bij een derde in escrow met opdracht te betalen na verzend bewijs te hebben overlegd aan de escrow service. Hoe zit het eigenlijk als een curator bij die escrow aanklopt in de tijd tussen verzenden en verzendbewijs overleggen bij escrow dienst? Curators mogen veel, maar mogen ze het geld ook van escrow diensten terugeisen?
“Verdorie, heb ik toch net per ongeluk een grote kras op de behuizing veroorzaakt. Voor 25% korting wil ik hem nog wel hier houden…” 🙂
Arnoud schrijft: “Let op: op 13 juni 2014 is de consumentenwetgeving ingrijpend veranderd. De onderstaande blog is daarom mogelijk verouderd. Voor actuele informatie zie Webwinkelrecht.nl.” 1. Wat wordt hier bedoeld? Kan Arnoud toelichten wat daarvan in het geval Teufel relevant is? 2. Op Webwinkelrecht vond ik ook: https://webwinkelrecht.nl/disclaimer/%e2%80%9cstuntuitverkoop%e2%80%9d-van-ipad-met-96-korting-rechtsgeldig/
Foutje. Die tekst is een disclaimer die op oude blogs moet, pre-13 juni. Vaak staan daar dingen in de categorie Webwinkels die onder de oude wet anders uitpakten dan de wet van nu, en ik wil voorkomen dat mensen met zo’n oude blog iets gaan betogen onder de huidige wetgeving. Maar we zijn vergeten een tijdslimiet in te bouwen bij de disclaimer. Wordt zsm gefixt.
Had ik net het hele artikel met een korreltje zout genomen… Ik eis mijn zout terug!
Een leuke wending is dat Teufel zelf nu naar deze discussie schijnt te verwijzen in de communicatie met haar klanten.
Bedankt voor uw e-mail.
Allereerst onze oprechte excuses voor deze vertraagde reactie. De kerst periode is uiteraard een uitermate druk moment voor iedereen en dit is dan ook de reden dat we nog niet konden reageren.
Zoals reeds eerder aangegeven, is de door u gebruikte kortingscode nooit door Teufel openbaar gemaakt.
Gaat u aub naar de volgende link, alwaar u meer informatie vindt betreffende deze situatie: http://blog.iusmentis.com…-toegepaste-kortingscode/
Zoals reeds eerder [sic]
Als u nog verdere vragen hebt, hoor ik dat graag.
Met vriendelijke groet,
Het Teufel Support Team
Mooi dat Teufel niet eens de moeite doet om zelf even iets op papier te zetten, maar klakkeloos kopieert van iemand anders. Nouja, niet kopieert, maar verwijst naar een link.
Morgen maar eens bellen met de vraag hoe het nu zit. Ben namelijk verder gaan zoeken, het schrijven in Ius Mentis is namelijk niet per definitie correct.
De stelling dat de bindende opdrachtbevestiging onder artikel 6:227 c lid 2 BW valt is namelijk onjuist. (…)
Leg eens uit? En dan met name waarom een automatische mail met daarin de frase “bindende opdrachtbevestiging” een bindende bevestiging IS?
Dat is niet mijn idee hè, dat is het idee van ene (eens even kijken…) “gajus26”.
Ik vind het vooral opvallend hoe Teufel naar jouw blog verwijst als ware het bijna jurisprudentie.
Sorry, verkeerd gelezen. En ja dat is opvallend. Misschien moet ik Teufel een factuur sturen voor het advies? Het is vast niet netjes om te zeggen “of anders zet ik er het omgekeerde neer als juridisch advies”?
Wat dacht je van “Eens”, en dan een dagje later toch weer “Nee, oneens”?
In het Otto arrest (4.12) wordt gemeld dat het automatisch versturen van een z.g. opdrachtbevestiging geen bevestiging van een gewilde opdrachtaanvaarding is. OK. Maar er zijn mensen die van Teufel de goederen geleverd hebben gekregen. Leveren is heel wat anders dan het sturen van een automatische bevestiging van ontvangst van een opdracht. De leveringsakten vermelden een een prijs en daarbij zo’n 40 % tot 50% korting. Die korting is nog niet zodanig dat de inkoopprijs of de productiekosten van Teufel hoger zijn dan de gekorte verkoopprijs. Dus naast overweging 4.12 kan ook overweging 4.13 niet van toepassing zijn. Deelconclusie: 4.14 biedt vindt in de Teufel-kwestie geen toepassing. Vallen we dus weer terug op het gerechtvaardigd vertrouwen. Of 4.16 en verder voor de Teufel kortingscode net zo makkelijk als bij Otto zo kunnen worden ingevuld dat de consument-koper de schuld kan worden toegeschoven is ernstig te betwijfelen. In het geval Teufel geldt dus toch: “Factum fieri infectum non potest”
Argh: “kerstperiode”, en ook in het Duits is het aaneengeschreven “Weihnachtszeit”. Arnoud, dit is wel dé kans om advocaat van de duivel te spelen (get it: Teufel, hahahahahahahaaaa)
Teufel schrijft iemand nu (plm. 8 jan 2015): “Ik begrijp uw argumentatie, de actie waarnaar u refereert is een actie die toevallig tegelijkertijd liep, op het moment dat de actiecode op een forum wird verspreid. Deze code is echter nooit door ons gecommuniceerd en heeft geen verband met de Winterwonderland actie. In de bijlage vind u een screenshot van de pagina, waarop de code werd gecommuniceerd. Echter niet met W12 aan het einde, maar met W13. Ook zult u zien, dat het niet om 50% korting gaat, maar om €50 vanaf een aanschafwaarde van € 499,99. De code die u heeft gebruikt is niet openbaar gemaakt en derhalve is uw bestelling meteen gestorneerd. Wij begrijpen uw teleurstelling, maar het is nooit onze bedoeling geweest om producten met 50% korting te verkopen.” ( http://gathering.tweakers.net/forum/list_message/43531856#43531856 ) Mijn vragen: Er liep dus wel een 50% kortingsactie, maar deze werd niet gecommuniceerd én hij was niet de bedoeling? Hij liep gewoon? Geheim en toevallig? Is dat niet vreemd? Het wordt zo wel duidelijk dat de code met 50% korting door Teufel echt zo gewild was en niet berust op een technische fout of een menselijke mistik. Deze code was dan misschien bedoeld voor dealers. Dat zou betekenen dat er toch met 50% korting sprake is van een redelijke prijs waar Teufel winstgevende zaken op kan doen.