Franse rechtbank heeft jurisdictie over Amerikaanse Facebook

facebook-upload.pngEen Franse rechtbank acht zich bevoegd een uitspraak te doen over Facebook, las ik bij The Verge (dank, Franc). De zaak was aangespannen door een Franse leraar, die het kunstwerk l’Origine du Monde (NSFW) op zijn Facebookpagina had opgenomen en zijn account vervolgens geblokkeerd zag wegens overtreding van de antipornoregels (want vagina) van de blauwe socialmediasite. Over de vraag of Facebook dit mocht doen, is nog geen uitspraak – maar het eerste verweer dat de man naar Californië had moeten komen voor zijn klacht, wordt dus verworpen.

De kwestie van jurisdictie (wie is bevoegd om over wie te oordelen) is bij internet altijd een lastige. De vuistregel uit zo’n 6000 jaar recht is dat als ze fysiek bij je kunnen, je onder hun wet valt, en anders niet. Soevereniteit and all that. Maar die regel werkt met internet veel minder. Zet je server in Duitsland, neem een .to domein en routeer je verkeer door een Antilliaanse VPN. Wie gaat er nu over je?

We hebben een aantal uitspraken gehad waarin het bijvoorbeeld ging over waar je op richt of waar je acties effect hebben. Een dergelijke lijn hanteert deze Franse rechter nu ook, als ik het goed zie. De uiting was in het Frans, gedaan door een Fransman en gericht op een Frans publiek, dus wat zullen we nou krijgen, dat is een Franse kwestie dus kunnen wij een uitspraak doen.

De inhoudelijke vraag is overigens minstens zo interessant. Mag Facebook zomaar zeggen, “dit vinden wij porno, weg ermee” terwijl het in Frankrijk gewoon kunst is? Mag Facebook wereldwijd Amerikaanse normen opleggen, of moeten ze per land kijken wat de regels zijn en dus bijvoorbeeld in Frankrijk naakt makkelijk toestaan en geweld snel censureren, terwijl men in de VS het omgekeerde zou doen?

Natuurlijk kun je zeggen, Facebook is een bedrijf en dus mogen ze hun eigen regels hanteren. Maar Facebook is niet zomaar een bedrijf – ze zijn groter dan menig land en kunnen daarmee effectief meer censuur uitoefenen dan een gemiddelde rechtbank. Dat argument zou dan met zich meebrengen dat als je maar groot genoeg bent, je onder dezelfde regels valt als overheden en dus net zo neutraal en open moet zijn als de overheid als het gaat om de rechten van je gebruikers.

Arnoud

51 reacties

    1. Dan gaat het er denk ik om of NSFW een absolute uitspraak is (“ik, Arnoud Engelfriet, vind dat dit schilderij op geen enkele werkplek getoond kan worden”) of dat het slechts een waarschuwing is. De formulering suggereert het eerste, maar het feit dat het als waarschuwing wordt gebruikt, doet me toch naar het tweede neigen. Dat de formulering knullig is, heeft meer met het bondig willen zijn te maken en met het feit dat “NSFW” een algemeen bekende waarschuwing is.

  1. Die laatste alinea vind ik wel heel interessant. Zijn daar al voorbeelden van, dat men een bedrijf internationaal aanpakt vanwege het opleggen van hun normen aan hun Internationale gebruikers? Zou zoiets wenselijk zijn? En hoe zou dat aangepakt moeten worden, met een Internationale rechtbank?

  2. De vuistregel uit zo’n 6000 jaar recht is dat als ze fysiek bij je kunnen, je onder hun wet valt, en anders niet. Soevereniteit and all that. Maar die regel werkt met internet veel minder.

    Ik ben er toch voorstander van om die 6000 jaar oude vuistregel te handhaven. Al was het maar omdat het de facto zo blijft, en je je als rechtbank nogal belachelijk maakt als je dingen gaat eisen die vervolgens niet uitgevoerd worden.

    Verder vind ik dat het internet als regel-vrije zone moet worden gezien, net zoals godsdienst of meningen: je mag iedere mening en overtuiging hebben, en je mag die ook uiten; daar zijn (als het goed is) geen regels voor. We hebben er in Europa honderden jaren aan oorlogen voor nodig gehad om er achter te komen dat die vrijheid nodig is om de wereld leefbaar te houden. Hopelijk duurt het wat minder lang voordat we er achter komen dat het internet puur bestaat uit communicatie, dat iedereen vrij moet zijn om te communiceren met ieder ander, en dat er dus geen regels moeten worden opgelegd aan wat er op het internet gebeurt.

    Tot slot vind ik dat Facebook niet zo raar moet doen. Ik zou Facebook alleen niet willen dwingen om normaal te doen; zij zouden, net als iedereen, vrij moeten zijn op het internet. Het probleem is natuurlijk dat Facebook, als centrale partij die profiteert van een sterk netwerk-effect, vrij machtig is, en dat hun rare gedrag consequenties heeft voor anderen. Ik denk wel dat je die macht niet moet overdrijven: de meeste mensen hebben er geen moeite mee om op verschillende sociale netwerken tegelijk actief te zijn, dus mensen die op Facebook worden geblokkeerd kunnen hier gewoon in hun vriendenkring publiciteit aan geven en schande van spreken, en naar een andere site overstappen, samen met een stel vrienden.

    Idealiter komt er een volledig decentraal sociaal netwerk, waarin er geen centrale partij is die rare blokkades kan opwerpen.

    1. De franse rechter kan macht uitoefenen over het Franse domein Facebook.fr, en op overeenkomsten en betalingen van fransen aan Facebook (bv voor reclame) en kan bijvoorbeeld een dwangsom opleggen aan een eventuele Franse vestiging van Facebook. Verder is de vraag of de Franse rechter obv europees recht zinvol iets kan ondernemen tegen bijvoorbeeld een europese vestiging van Facebook (bv opleggen van een dwangsom).

      1. Klopt. Er zit een Facebook kantoor in Parijs dus er zijn zeker mogelijkheden om ze daar aan te pakken. Alleen is de vraag of de rechter de fransoos ook daadwerkelijk gelijk kan geven, aangezien de fransoos akkoord is gegaan met de algemene voorwaarden van Facebook en deze toch echt duidelijk aangeven dat er geen naaktheid geplaatst mag worden op Facebook. Het enige wat deze fransoos voor elkaar kreeg is dat hij niet naar Californie hoeft om deze zaak te verliezen. Dat kan nu ook in Frankrijk…

    2. Natuurlijk moet internet geen regelvrije zone zijn wat alles mag. Afpersen, crypto lockers, posten met zelfmoord tot gevolg, aanzetten tot geweld etc moet gewoon aangepakt kunnen worden. Of het nu via internet gebeurd of op een andere wijze.

      1. Jouw argument is een tijdje in mijn hoofd blijven hangen, want je hebt het over vrij serieuze zaken, waar ik met mijn “volledige communicatievrijheid” niet meteen een antwoord op had.

        Ik begrijp nu wat wel het antwoord is: keuzevrijheid. Mensen moeten vrij kunnen kiezen tussen het gebruik van netwerken die volledige vrijheid bieden, maar wel al jouw genoemde gevaren geven, en het gebruik van afgeschermde, bewaakte netwerken, die minder vrijheid bieden, maar wel een bepaalde veiligheid.

        Bij een beveiligd netwerk op nationaal niveau kan er dan effectieve handhaving van regels plaats vinden via de juridische weg. Op internationale netwerken kunnen de sanctie-mogelijkheden beperkt zijn door lokale wetgeving + internationale verdragen op de plek van de dader; in sommige gevallen is blokkeren van de netwerk-toegang (van de dader en/of het land) de meest extreme sanctie die mogelijk is.

        Bij de meeste van de door jou genoemde gevaren is het slachtoffer ontvanger van de communicatie; mensen kunnen zich dus effectief verdedigen tegen deze gevaren door zich niet op “vrije” netwerken (zoals het internet) te begeven. Alleen voor aanzetten tot geweld geldt dit niet; gelukkig is het geweld zelf wel verboden (en locatie-gebonden), dus het echte gevaar kan wel op fysiek+juridisch niveau beperkt worden.

        Ik zou zelf voor een volledig vrij netwerk kiezen, en de bijbehorende gevaren voor lief nemen. Mogelijk is mijn keuze beïnvloed door mijn technische vaardigheden, waarmee ik me beter tegen bepaalde gevaren kan beschermen dan anderen; ik wil anderen niet dwingen om deze afweging op de zelfde manier te maken.

        Er zijn in het verleden wel afgesloten netwerken geweest, maar die hebben allemaal de concurrentie met het internet verloren. Ik denk dus dat, als het er op aan komt, verreweg de meeste mensen voor zichzelf ook liever een vrij netwerk dan een veilig netwerk willen hebben. Maar zelfs als dat niet zo is, dan vind ik dat de keuzevrijheid er moet zijn, zodat mensen zoals ik een vrij netwerk kunnen hebben.

        Tot slot: de hele discussie is begonnen doordat Facebook, in wezen een niet-vrij netwerk, een maatregel had genomen ter bescherming van haar andere gebruikers. Deze Franse leraar is een ander voorbeeld van iemand die niet kon leven met de resulterende vrijheidsbeperking.

        1. Ik ben een groot voorstander van keuzevrijheid en eigen verantwoordelijkheid maar helaas gaat dat niet in alle gevallen op. Voor de beter opgeleide mensen (en zeker met een technische achtergrond) is het prima om alles vrij te laten. Het merendeel van de bevolking kan daar echter onvoldoende mee omgaan en zeker van minderjarigen zou je dat niet mogen verwachten.

          Daarnaast is een netwerk nooit helemaal virtueel maar heeft het raakvlakken met de werkelijke wereld. Zo lang het virtueel is, mag er heel veel maar zodra het de werkelijke wereld raakt zie ik niet in waarom de regels opeens niet meer zouden gelden.

          Ik ben het wel met je eens dat als je kiest voor een gesloten netwerk (Facebook) dat je dan ook niet moet zeuren dat je bepaalde dingen niet kan.

          Ook kan je zeggen dat een erg vrij netwerk als TOR veel minder regels (nodig) heeft. Het voordeel (vanuit bescherming van mensen) is dat TOR niet zo 1-2-3 te benaderen is als je er wat minder kennis van hebt. Daar hoef je dus minder voor te doen en mag er meer. 100% regelvrij gaat me overigens nog steeds te ver. In die zin hebben we dus al verschillende netwerken met verschillende regels.

          Misschien zijn we het voor een groot deel wel eens :).

          1. Voor de beter opgeleide mensen (en zeker met een technische achtergrond) is het prima om alles vrij te laten. Het merendeel van de bevolking kan daar echter onvoldoende mee omgaan en zeker van minderjarigen zou je dat niet mogen verwachten.

            Dat “merendeel” betwijfel ik. Zelfs als het zo is, dan is het waarschijnlijk een tijdelijk verschijnsel, doordat onze cultuur nog niet is aangepast aan het bestaan van het internet. Zodra er een generatie is opgegroeid die weet wat alle gevaren zijn, kan de weerbaarheid tegen die gevaren aan nieuwe generaties worden doorgegeven via de opvoeding.

            Ik ben het met je eens wat betreft minderjarigen, maar de keuze moet voor hun bij de ouders/opvoeders liggen, en niet bij de overheid. Het doel van opvoeding is dat kinderen vanaf hun 18e de volledige verantwoordelijkheid over hun eigen leven kunnen dragen; ouders moeten kinderen in eerste instantie een beschermde (niet-vrije) omgeving bieden, en dan stap voor stap laten oefenen in steeds minder beschermde omgevingen. De leeftijd waarop kinderen ergens klaar voor zijn kan variëren, en kan beter door de ouders/opvoeders worden ingeschat dan door de overheid.

            Als er dan nog steeds meerderjarigen zijn die niet kunnen omgaan met vrijheid en niet de bescherming accepteren die hun wordt aangeboden, dan denk ik dat je op een punt uit komt waar je ze niet meer kunt helpen. Het lijkt een beetje op de situatie van drugs-verslaafden.

  3. Wel grappig om te lezen dat we allemaal willen dat het internet regelvrij is als het gaat om cultuuruitingen maar als het gaat over aanzetten tot haat en jihadisme dan willen we allemaal weer hoopjes regels en beperkingen. Persoonlijk vind ik ook dat vrijheid van meningsuiting een bijna absoluut recht zou moeten zijn en al een mening of medium je doet schuimbekken (en je vind dat niet leuk) of je aantast in je religieuze waardigheid dan moet je vooral ergens anders gaan kijken. Corne, kudos voor je zin over de honderden jaren oorlog in west Europa, ik heb het zelden zo kernachtig geformuleerd gezien.

    1. Wel grappig om te lezen dat we allemaal willen dat het internet regelvrij is als het gaat om cultuuruitingen maar als het gaat over aanzetten tot haat en jihadisme dan willen we allemaal weer hoopjes regels en beperkingen.

      Dat klopt: hoe meer aanslagen er worden gepleegd op de vrijheid van meningsuiting, hoe meer onze vrijheden door politici worden beperkt. Ik vind dat overigens helemaal niet grappig…

    2. Wat mij betreft mogen die mensen best hun mening uiten, ik gebruik dan mijn vrijheid om hun mening te negeren. Nu is het oproepen tot de jihad en geweld natuurlijk geen meningsuiting. Ook niet als je er “ik vind” bij zet.

      “Ik vind dat we met zijn allen maar eens langs moeten gaan bij die … en hem een kop kleiner moeten maken” is net zo goed een oproep to geweld als “laten we met zijn allen bij die … langsgaan …”.

      Maar als jij van mening bent dat vrouwen minderwaardig zijn een burka moeten dragen en geen stemrecht moeten hebben, dan moet je dat vooral zeggen dat je dat vindt. Graag zelf, dan weet ik ten minste dat ik met jou niets te maken wil hebben.

      Daarom heb ik ook nooit het verbod op Martijn begrepen, laat die mensen lekker roepen wat ze vinden en willen. Zolang ze maar niet oproepen om te doen, of nog erger: doen!. Het verbieden van een partij omdat die tegen de goede zeden zou zijn is censuur. Normen en waarden moeten ter discussie staan anders stagneert de samenleving. Dat kan niet als je als meerderheid discussies die je niet bevallen gaat verbieden. Nu ging het gerucht dat er bij Martijn dingen gebeurden die niet mochten en de partij als dekmantel werd gebruikt. In dat geval zou ik zeggen: bewijs het en als je dat kan heb je een echte en goede grond om de partij te verbieden. Helaas is het niet zo gelopen en bleek Nederland toch niet zo’n democratisch en vrij land als waar ik in zou willen wonen.

        1. Vrijheid van meningsuiting is leuk, maar die wet bepaalt alleen dat de overheid vrijheid van meningsuiting moeten toelaten. Bedrijven kunnen op hun eigen terrein gewoon alle meningen blokkeren, als ze dat willen. Dat betekent bijvoorbeeld dat als Arnoud niet wil dat we hier gaan praten over Chihuahua puppies dan kan hij dat gewoon doen want dit is zijn blog, dus zijn regels. Wie zich daar niet aan houdt kan dan gewoon een permaban krijgen. Idem op je werkplek. Als je daar binnenkomt met op je tas een foto van dat blote kunstwerk dan kan je werkgever je gewoon de toegang weigeren, ook al noem je het kunst. Idem voor de slager op de hoek, die mensen kan weigeren die met een bepaalde slogan op hun kleding lopen. Je mag natuurlijk wel buiten je kantoor dat blote kunstwerk tonen aan iedereen die langs loopt.

          1. Dat gaat maar op zekere hoogte op. Stel je voor dat PostNL post gaat censureren. Dat is ook een bedrijf, met een sterke machtspositie, net als Facebook. Dan lijkt het opeens wel logisch dat wij (de samenleving) regels gaan stellen over de grenzen van censuur.

  4. Het is verder interessant om te weten dat Facebook de Franse domeinnaam facebook.fr ook heeft geregistreerd maar deze naar hun .com domein doorstuurt. Ofwel, “we weten dat je een fransoos bent maar ga nou maar naar onze internationale website”. Overigens vind ik dat Facebook best het recht heeft om censuur toe te passen als de regels hierover maar duidelijk zijn. En bij Facebook zijn die vrij duidelijk, hoewel het nog wel eens voorkomt dat vrouwelijke tepels worden verwijderd en mannelijke tepels gewoon online blijven. Ook deze fransoos is gewoon akkoord gegaan met deze voorwaarden en de Franse rechter kan daar niets aan veranderen. Dit soort NSFW-spul kan schade opleveren voor Facebook omdat adverteerders niet graag hun product geassocieerd zien met een grote vagina. (Nou ja, misschien wel een fabrikant van vrouwelijke hygiene-producten maar dan nog…) Dus ik zie de fransoos nog niet zo snel winnen, ook al heeft hij het nu wel voor elkaar dat de zaak in Frankrijk voor de rechter komt. Facebook legt nu eenmaal voorwaarden op aan de content die je er mag plaatsen. Deze voorwaarden kun je op iedere Facebook pagina terugvinden. (Even zoeken.) En daarin staat in overduidelijk Engels:

    You will not post content that: is hate speech, threatening, or pornographic; incites violence; or contains nudity or graphic or gratuitous violence.
    En dat is dus ook van toepassing op kunst…

    1. Hmm, ze specificeren niet welke lichaamsdelen wel/niet naakt mogen zijn. Het is best wel cultuur-afhankelijk wat mensen normaal vinden en wat ze “naakt” vinden; de enige objectieve norm is dat je duidelijk naakt bent als 100% van je lichaam onbedekt is.

      1. Komt dat door de giecheltoets? Het gaat om de definitie van ‘nudity’ en helaas kun je dan spreken over “Full nudity” of “Partial nudity”. Facebook benoemt het niet speciaal dus zullen beide definities worden bedoeld. Nu kan ik een discussie gaan voeren over de exacte definitie van partial nudity maar als je het kunstwerk ziet dan weet je dat dit niet nodig is. Wat je ziet wordt door vrijwel iedereen wel als “volledig naakt” beschouwd, ook al is het bovenlichaam bedekt door een deken. Het was misschien anders geweest als de vagina enigszins bedekt was maar dit schilderij toont een complete inkijk in het geheel. Ook al is het kunst, er is wat mij betreft geen enkele twijfel dat dit naakt is. Dit werk is al sinds 1866 een discussiepunt maar wordt overal wel als een naaktschilderij gezien. De discussie is meer of het nou wel of geen pornografie is maar voor Facebook maakt dat niets uit. Ze verbieden al naaktheid…

        1. Op zich zou ik zeggen dat je face book niet moet aanpakken op dat verbod opzich. Daarmee ben je akkoord gegaan en dat wordt lastig. Maar wellicht kom je verder met de constatering dat men hun eigen verbod niet handhaaft: Een man met ontbloot bovenlijf is namelijk volledig acceptabel op facebook en een vrouw niet! Dat is inconsistent en naar mijn mening in strijd met gelijke behandeling. Dit schilderij is dan wel weer een slecht voorbeeld omdat geslachtsdelen van mannen net als die van vrouwen niet acceptabel zijn. Maar desondanks kan je constateren dat hun beleid discriminerend is.

          Overigens: In de VS is daar al een discussie over op gang gebracht. In New York zijn vrouwen topless op straat gegaan en die hebbenvervolgens bij de rechter gelijk gekregen dat ze gediscrimineerd werden t.o.v. mannen. De Amerikaanse politie zou de Amerikaanse politie niet zijn als ze dat niet volkomen negeerde en topless vrouwen alsnog oppakten na deze uitspraak, maar in ieder geval weet je dan dat zonder boete vrijkomt en wellicht dat we binnenkort dus een rechtzaak zien tegen de politie van NY omdat ze een unlawful arrest hebben gemaakt.

          1. Het gaat in deze discussie niet over een topless vrouw maar om een duidelijke blik op een vagina. Een harige vagina, want in 1866 werd de boel nog niet geschoren zoals dat tegenwoordig gebeurt. Zoals ik al aangaf is de discussie eerder of het schilderij nou wel of geen pornografie is. Een stijve piemel op Facebook plaatsen wordt ook niet als acceptabel gezien, ook al is ook dat een schilderij van een eeuw geleden. Ja, de grens die Facebook hanteert is redelijk vaag en je zou Heleen van Rooyen eens moeten vragen hoeveel Facebook nou precies toelaat, aangezien zij al redelijk vaak de grenzen van Facebook heeft opgezocht. Maar met dit schilderij is het gewoon vrij duidelijk naakt. En de algemene voorwaarden staan dat niet toe dus terecht gejorrist. Facebook gaat uit van het principe dat iemand aanstoot neemt en een bepaalde foto dus meldt. Zodra dat gebeurt kijkt er bij Facebook iemand naar en wordt eventueel actie ondernomen. Als niemand klaagt gebeurt er in het algemeen niets. En het gaat bij Facebook vooral om aanstootgevend materiaal. Ik heb in het verleden wel eens een CGI plaatje gepost van een topless vrouw met een grote demon erbij. Die staat al jaren online (sinds 2011) zonder dat Facebook er iets aan doet. Kennelijk neemt niemand er aanstoot aan of wordt het door Facebook als kunstzinnig genoeg gezien. Dus ja, Facebook lijkt een dubbele moraal te hebben maar dat komt mogelijk eerder doordat niemand een bepaalde afbeelding als aanstootgevend kenmerkt…

            1. Dat zeg ik in feite toch al, dit schilderij is een slechte om een zaak te beginnen. Facebook verwijdert echter rucksichtslos fotos met topless vrouwen, terwijl hemdloze mannen geen enkel probleem zijn. Als de één niet naakt is, dan is de ander dat ook niet. Maar in de VS heeft men een vrouwentepel-fobie en raakt men volledig overstuur als ze er één zien. Laatstaan dat het op TV gebeurt tijdens een groot sport evenement 😉

              Het is erg spijtig dat er geen fatsoenlijk wereldwijd, maar europees opgezet, alternatief is. Ik vrees alleen dat als je dat nu op gaat zetten je niemand krijgt, zie google+.

              1. Zoals ik al aangaf zijn er waarschijnlijk maar weinig mensen die aanstoot nemen betreffende topless mannen. Er zijn er echter genoeg die aanstoot nemen betreffende topless vrouwen. Die personen rapporteren vervolgens een foto en Facebook verwijdert deze dan regelmatig. Maar niet altijd! Het hangt ook mede af van de medewerker die moet evalueren of het toelaatbaar is of niet.

                1. Het vervelende – tenminste ik vermoed dat veel mensen dit met mij erg vervelend vinden – van facebook is dat ze (ergens anders ook al opgemerkt) niet consequent in het handhaven van haar waarden: één cartoonesk vrouwentepeltje wordt geblokkeerd waarbij de plaatser met hel en verdoemenis wordt gedreigd, één foto van een maestectomie (bare reality pagina) wordt binnen een dag geblokkeerd, maar tegelijkertijd blijven facebookpagina’s waar geweld en verkrachting worden verheerlijkt ondanks media-aandacht en massale report-acties gewoon bestaan.

                  Om dan zo’n schilderij te blokkeren vind ik op zijn minst raar, als je kijkt (durft te kijken naar) wat voor troep er op facebook staat en ondanks reportreportreport ook gewoon blijft staan.

                  Edit: bare reality referentie toegevoegd

                2. Als het ze om aanstoot geven gaat, dan moeten ze dat in hun voorwaarden zeggen. Dat doen ze niet, ze noemen slechts ‘nudity’ in het algemeen. Daar vallen ontblote bovenlijven onder of niet, maar niet bij mannen niet en vrouwen wel.

                  Ze zullen het ongetwijfeld zo algemeen hebben neergezet omdat ze willen voorkomen wat in NY is gebeurd en ze ook beschuldigd worden van discriminatie. Maar effectief discrimineren ze in de praktijk dus nog steeds door selectieve handhaving.

                  1. Het is al meermalen genoemd in deze discussie maar laat ik het nog eens herhalen: Facebook haalt alleen dingen weg als er iemand over klaagt.

                    Dus je kunt makkelijk de proef op de som nemen: Vind een plaatje van een man met ontbloot bovenlijf, en klik op het ‘report post’ knopje.

  5. Doet me een beetje denken aan de Kerk die al die klassieke marmeren beelden uit de oudheid wel mooi vond, maar toch even de piemeltjes eraf hakte en verving door een vijgenblad.

    Facebook heeft het recht, net als het Vaticaan destijds, maar dat maakt het nog niet minder barbaars dunkt me. En wij maar klagen over IS dat een paar gipsen replica’s voor de show in elkaar rost…

  6. Dat argument zou dan met zich meebrengen dat als je maar groot genoeg bent, je onder dezelfde regels valt als overheden en dus net zo neutraal en open moet zijn als de overheid als het gaat om de rechten van je gebruikers.

    Werkt dat 2 kanten op? M.a.w. Krijgen ze dan ook de rechten van overheden?

  7. > overtreding van de antipornoregels (want vagina)

    Nee, want vulva (die overigens ook nauwelijks te zien is). De vagina zit van binnen en staat ongeveer loodrecht op de vulva.Weet bijna niemand. (Maar ik natuurlijk weer wel, hoera! 🙂 wat ben ik toch een irri mannetje.)

    Maar ja, mag ook dan vast nog steeds niet van Facebook.

  8. De Franse rechter heeft zich in eerdere zaken tegen Amerikaanse internetgiganten al eerder bevoegd verklaard. Beste voorbeeld daarvan is de LICRA v. Yahoo! zaak, waarin de Franse rechter zich bevoegd achtte te oordelen over de verkoop van Nazi memorabilia via Yahoo’s platform. Er moet wel worden opgemerkt dat de jurisdictie om de uitspraak ten uitvoer te leggen van een andere orde is.

  9. Blij met deze zaak. Merkwaardig dat we ons al een jaar of 10 door Facebook laten vertellen wat we elkaar wel en niet mogen tonen via hun kanaal. Vergelijkbaar zou zijn als je telefoonmaatschappij al je schuttingwoorden wegpiept als je iemand uit zit te schelden. Ik werk in de kunstzinnige erotische fotografie. En dat levert veel discussie op met partijen als Facebook, Microsoft, Google en Apple. Met Google heb ik gewoon een goede regeling kunnen afspreken, eenmaal geregeld, nooit meer een probleem gehad. Microsoft nodigde me zelfs uit op het hoofdkantoor om de achtergronden van het beleid met een verantwoordelijk directielid door te spreken en oplossingen te zoeken. Maar Facebook is hyperarrogant en weigert haar technieken in te zetten om gebruikers keuzes te kunnen laten maken tussen NSFW-gemarkeerde content en ongemarkeerde content. Zij kunnen als geen ander onderscheid maken in content en gebruikers die dat wensen faciliteren met een filter. Maar ze willen niet. Het is pure onwil. Zoveel is mij na veel discussies inmiddels wel duidelijk. En dus zouden overheden in moeten stappen om de vrijheid van expressie te waarborgen.

  10. Ton C. Kroon: Maar waarom zou je Facebook voor je expressie gebruiken als het ook met een eigen website kan, waarop je zelf de regels stelt? Het enige wat je dan nog nodig hebt, is een hoster die je materiaal toestaat. Die zijn wel te vinden: ik ken er minstens één: tilaa.nl: daar mag je alles op je website zetten wat je wilt, mits het volgens de Nederlandse wet legaal is.

    1. Omdat zijn klanten onder andere op facebook zitten? Als ondernemer moet je naar het digitale marktplein gaan waar je klanten rondlopen, dat werkt “op een computer” niet anders dan in “meatspace”.

      Offtopic: weet iemand trouwens een net en bij voorkeur nederlands woord voor meatspace? Bij voorkeur eentje die niet suggereert dat alles op het internet niet “echt” is.

    2. werkbij slaat de spijker op zijn kop. Ik wil twee dingen: ik wil vrij kunnen communiceren met iedereen die dat ook met mij wil. Ik vind dat de drager van de boodschap niet over de boodschap gaat. Daarnaast wil ik op Facebook potentiële klanten kunnen benaderen. Ik begrijp dat we daar geen porno in ieders gezicht gaan smijten (even afgezien van het feit dat ik me daar helemaal niet mee bemoei), maar er zijn grote groepen mensen geïnteresseerd in wat ik doe. Die zijn goed te selecteren via Facebook (juist via Facebook!), maar ik mag ze van Facebook niet tonen wat ze wel mooi vinden. Kom op mensen, misschien vind je het niet erg dat Facebook bepaalt dat ik iets niet mag delen met anderen… Dan moet je je toch op zijn minst bezorgd maken over het moment dat Facebook jou iets verbiedt te delen met anderen…

      Overigens, als je op mijn naam klikt kom je op mijn website, gehost bij Antagonist, prima provider!

      En het punt van NSFWcontent is heel eenvoudig op te lossen. Laat contentplaatsers markeringen aanbrengen, voer daar controles op uit. En geef gebruikers de mogelijkheid NSFW-content uit te sluiten. Doe dat desnoods in gradaties. Het bedrijf wat dit het beste kan in de wereld is Facebook. En ze willen er niet aan. Daarmee spreken ze een moreel oordeel uit over een ieder die afwijkt van hun norm. Technische bedrijven moet het niet gegund zijn om morele oordelen uit te spreken over de klanten die zij bedienen. Dat is voorbehouden aan individuen voor zichzelf en de maatschappij voor het geheel en in het laatste geval gedelegeerd aan de rechter.

  11. Het is net als met de vrijheid van meningsuiting: die geeft alleen persvrijheid aan wie een pers heeft, maar verplicht niet anderen om jouw mening te publiceren.

    Evenzo heeft Facebook het recht om (hoe kinderachtig en Amerikaans-preuts ook ik het vind) licht-erotisch materiaal te weigeren, of wat dan ook dat ze er volgens hun huisregels niet op willen hebben. Als je in een café binnen komt, kun je verzoeken, maar ook niet eisen dat je daar bijvoorbeeld je schilderijen aan hun muren mag exposeren.

        1. Dat is een logische reactie. Maar dat werkt alleen als er voldoende aanbod is. Facebook beroept zich op Amerikaans recht. Dat zouden ook alle telecomproviders daar kunnen doen. Als de preutsheid bij de Amerikaanse telefoonmaatschappijen toeslaat kan geen Amerikaan nog een normaal gesprek voeren. Oplossing: neem je telefoonabonnement bij een Europese telefoonmaatschappij? Wordt een lastig juridisch gedoe. Je moet niet weglopen voor het probleem maar een bijdrage leveren aan de oplossing. En dat kan ook. Ik heb met Google en Microsoft uitstekende gesprekken gehad. Dat leidt tot een genuanceerd beeld, oplossingen en bijstellingen van het beleid. De grote vraag is waarom Facebook onze zedenmeester wil zijn. Het lijkt de Katholieke kerk van 100 jaar terug wel. Waarom springen we allemaal hoog in de boom als iemand bepaalt dat je ‘de profeet’ niet mag tekenen, maar vinden we het prima dat een bedrijf bepaald dat vrouwentepels nooit meer zichtbaar mogen zijn tenzij ze expliciet in de moederrol getoond worden tijdens het zogen…?

          1. Eigenlijk mag borstvoeding geven niet getoond worden op facebook, maar er is een nogal grote campagne gevoerd en facebook is onder de druk daarvan bezweken. Ik denk als je op “freethenipple” zoekt dat je daar wel socialmediapostings van tegenkomt.

            Verder: we praten wel over facebook als een bedrijf, maar ik vraag me af hoe juist dat is (oké juridisch volkomen juist, maar verder?). Facebook is zo groot dat je het mijns inziens beter als een land zou kunnen zien. En in de praktijk kun je er ook gewoon niet omheen, om facebook. Wil je de datum van de eerstvolgende dansavond weten: staat op facebook. Wil je weten wanneer de dichtstbijzijnde korenmolen open is? Staat op facebook. Iedereen zit op facebook. Doe je niet aan facebook? Dan hoor je er niet bij en mis je gewoon veel. Denk maar eens aan die school die hier laatst in een blog figureerde omdat ze verwachtten dat hun leerlingen op facebook zaten.

            Daarom vind ik het volkomen logisch dat ondernemers hun klanten volgen naar facebook, en daarom heeft facebook zoveel macht dat het misschien wel tijd wordt dat haar macht ingeperkt wordt door een soort facebookiaanse grondwet of zo.

            Tenslotte: Facebook richt zich met een nederlands domein en een nederlandstalige website op het nederlandse publiek. Dan vind ik het niet correct om te jeremieren “jamaar we zijn een amerikaanse website en je doet ’t er maar mee”. Facebook kiest er voor om zich expliciet ook op de nederlandse samenleving en cultuur te richten, dan mogen we ook wel wat aanpassingsvermogen verwachten van facebook.

      1. Ton vroeg:

        Ruud, jij zou er ook geen probleem mee hebben wanneer je telecomprovider bepaalde woorden wegpiept omdat zij vinden dat jij niet alles door de telefoon mag zeggen?
        Moeilijk punt. Ik zou wel bezwaar hebben en ging waarschijnlijk naar een ander. Mits die er wel is. Dan komen we op het punt: is er voor Facebook een serieus alternatief? Dat heeft invloed op in hoeverre ze mogen beperken. Arnout schreef er al eens iets over, ik meen met het voorbeeld van een demonstratie in een overdekt winkelcentrum in privéeigendom (zoekwoord: flyers).

        Gevonden, hier dus: http://www.iusmentis.com/meningsuiting/toegang-andermans-site/

          1. Ruud, waarom zou je wel een mening mogen hebben, die ook mogen uiten, maar er geen reclame voor mogen maken? Hetzelfde geldt voor een naaktfoto wat mij betreft. Waarom mag je een legale foto wel mogen bezitten, wel mogen tonen (als ik je goed volg), maar er geen reclame voor mogen maken? Dan zou het neerkomen op een soort gedoogbeleid waarbij we toestaan dat mensen naaktfoto’s hebben maar het afkeuren dat ze gemaakt worden.

            1. maar er geen reclame voor mogen maken?

              Je mag er reclame voor maken, maar de vraag is of je kan eisen dat het via de faciliteiten van een derde partij (hier: Facebook) gebeurt.

              Los daarvan: ik zie zelf het commerciële voordeel niet van Facebook. Iemand die behoefte heeft aan jouw diensten, vindt ze via Google waarschijnlijk snel genoeg. Maar Facebook is geen zoekmachine, sterker nog, hun zoekfuncties zijn zo slecht dat ik zelfs mijn EIGEN postings erop nooit meer terug kan vinden tenzij ik zelf een e-mailmelding van een commentaar erop heb. Dus: Facebook is commercieel waardeloos. Maar dat is waarschijnlijk omdat ik iets verkeerd begrijp. Daarom ben ik ook niet rijk geworden met internet en Zuckerberg wel.

              1. 🙂 Dat zal het zijn Ruud, daar hebi k ook last van… 🙂 Voor mij is Facebook interessanter om te adverteren dan Google. Ik werk met een minuskuil advertentiebudget, dus ik ben ook niet erg interessant voor beide partijen. Inderdaad, Google is voor mensen die weten wat ze zoeken de beste weg. Maar adverteerders zijn natuurlijk altijd op zoek naar mensen die nog niet weten dat ze iets zoeken 😉 Op Facebook kan ik bijvoorbeeld een advertentie richten naar de volgers van een pagina van een erotiekbeurs. Dan weet ik vrijwel zeker dat ik niemand in de weg zit en ik prik direct in op een geïnteresseerde doelgroep. Via Adwords (Google) zijn dat soort verfijningen niet te maken nog. Omdat Facebook zoveel van zijn gebruikers weet kun je als adverteerder ‘dichtbij komen’ zonder heel veel anderen lastig te vallen met iets dat hen totaal niet boeit.

                1. Omdat Facebook zoveel van zijn gebruikers weet kun je als adverteerder ‘dichtbij komen’ zonder heel veel anderen lastig te vallen met iets dat hen totaal niet boeit.

                  Dat is wel een goed punt, ja.

                  Als ik de advertenties zie die Google Adsense bij sommige van mijn pagina’s toont, krijg ik de indruk dat Google er nog steeds niet veel van snapt, hoewel zij er ook miljarden mee schijnen te verdienen.

  12. > maar ik mag ze van Facebook niet tonen wat ze wel > mooi vinden.

    Is dat wel handig, dat tonen? Daarmee gaf je Facebook toch een licentie om jouw materiaal te gebruiken?

    Het vreemde is dat ik wel vaak erotische datingadvertenties zag staan, geplaatst door Facebook zelf! Zo hypocriet zijn ze dus ook nog eens! Is iets anders natuurlijk, maar waarom dat wel en de foto’s van Ton (website bekeken, van mij mag het getoond worden!) niet? Inderdaad krom.

    Maar ja, het zijn Amerikanen hè, een land dat een half jaar op z’n kop kan staan over een kwart zichtbare tepel, terwijl ze ook in de top staan van de wereldwijde pornoproducenten.

    1. Dat copyrightding is nog een ander verhaal waarom we niet zo blij worden van Facebook. En ook daar zou je weer een parallel kunnen trekken met telefoonmaatschappijen of bijvoorbeeld een internetbedrijf als Ziggo. Stel een artiest plaatst een MP3-file op een FTP-server van Ziggo. Kan Ziggo zich daarmee het recht verwerven de opgeslagen muziek uit te brengen of anderszins in haar voordeel aan te wenden? Iedereen voelt denk ik direct aan dat dat absurd is en de artiest brodeloos dreigt te maken. Maar waarom zou dat dan anders zijn als het een foto betreft op Facebook. Waarom is Facebook zo’n andere identiteit dan bijvoorbeeld Ziggo? Of denken wij maar dat ze rechten hebben omdat ze zeggen dat ze die hebben? Inderdaad is het zo dat FB totaal inconsequent is in het afkeuren van foto’s. Deze foto: http://tinyurl.com/ojdp4ts is door Facebook meermalen afgekeurd wegens seksueel getinte inhoud. Omdat ik nou eenmaal in die hoek zit stuurt Facebook mij tot treurens toe elke advertentie door die raakt aan seks of erotiek. En dan zie ik toch wel dingen voorbij komen die ik niet zou publiceren. Het probleem is dat er bij Facebook een paar mensen zitten die aan de hand van een lijstje nagaan of een foto te bloot of schokkend vinden. Ze staan er zelf vaak niet achter (is mij gebleken), vinden het allemaal maar zo zo, maar het is hun werk en ze spelen rechtertje met de Facebookwet op schoot. Waar ze niet uitkomen wordt doorgestuurd naar Amerika. Daar zijn ze roomser dan de Paus. Als ze nergens een kledingstuk zien is het eigenlijk al verkeerd. En voor je het weet is je account geblokkeerd…

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.