Moet GeenStijl het IP-adres van haar reaguurders afgeven?

| AE 7796 | Ondernemingsvrijheid, Regulering | 32 reacties

vordering-geenstijl-126nd-gegevensEen dikke vette vordering/machtiging/bevel van het Arrondissementsparket Amsterdam en een echte officier van justitie. Of GeenStijl even naam, adres, woonplaats alsook historische gegevens en ip-adressen van een drietal reaguurders wil overhandigen. Dat schreef het shockblog eerder deze week. Nee, was de reactie. Maar eh, heb je zo veel te willen dan als er een bevel van de officier ligt met een vordering tot afgifte?

De vordering tot afgifte van gegevens is gebaseerd op artikel 126nd Strafvordering. Bij verdenking van een ernstig misdrijf (zoals gedefinieerd in art. 67 Strafrecht) mag de officier van Justitie gegevens vorderen die van belang zijn voor het onderzoek. Voor een vordering als deze is wel vereist dat de rechter-commissaris toestemming geeft, maar die is er.

De vordering noemt zelf niet wat het strafbare feit zou zijn. Gezien de aard van de comments zou het kunnen gaan om beweerdelijke groepsbelediging (discriminatie) art. 137c Strafrecht, en dat is een ernstig misdrijf, zo staat in dat artikel 67, als je dat “in vereniging” doet. En er zijn hier drie mensen die gezamenlijk reaguren.

Klaar als een klontje dus, zou je zeggen. En dan kun je wel stoer doen als stijlloos blog, maar afgeven ga je.

Nou, niet per se. Het gaat hier niet om zomaar een vordering aan zomaar iemand die gegevens heeft, maar om een vordering aan een journalistiek medium. Want wat je ook van GS mag vinden, ze zijn journalistiek bezig. En dán mag je niet zomaar gegevens vorderen; journalisten hebben recht op bescherming van hun bronnen. Het beleid van het OM is dan ook

In ieder geval lijkt het toepassen van dwangmiddelen gerechtvaardigd als dat het enige effectieve middel is om een zeer ernstig delict op te helderen. Het moet dan gaan om die misdrijven waarbij het leven, de veiligheid of de gezondheid van personen ernstig is geschaad of in gevaar kan worden gebracht. Daarvan zal in beginsel sprake zijn bij het opsporen van de verdachte van bijvoorbeeld een reeks van ernstige zedenmisdrijven, het traceren van een hoeveelheid explosieven of het inrekenen van een voortvluchtige moordenaar.

en ja dat is juridisch bindend tegen het OM te werpen.

Je kunt je natuurlijk wel afvragen in hoeverre hier sprake is van een journalistiek relevante bron. Het ligt wat anders dan in de Crimesite-zaak waarbij IP-adressen van potentiële getuigen werden gevraagd in verband met een misdrijf dat elders werd gepleegd (een mishandeling op straat). Hier gaat het om informatie over de dader vanwege een uiting die ze op de site zelf hebben gedaan. Het voelt wat gek om in dat verband te spreken van een brón die de journalist wil beschermen.

Arnoud

Deel dit artikel

  1. Dit zou dus betekenen dat de politie, met de eerder vermelde toestemmingen, altijd alle informatie op mag vragen zelfs als er geen sprake is van enig strafbaar feit. Dit allemaal in het belang van ‘onderzoek’ waarvan de reden /doel niet gegeven hoeft te worden. Is het niet zo dat eerst hard gemaakt moet worden dat een strafbaar feit begaan wordt? Dit neigt toch wel naar een politiestaat.

          • Dat lijkt mij een uitzonderingsgeval, en zou ook wettelijk als uitzonderingsgeval gerekend moeten worden. Dat gebeurt nu in ieder geval in de praktijk niet – ik ben zelf ‘slachtoffer’ geweest van een huiszoeking ‘als getuige’ waar werd geweigerd openheid van zaken te geven over de reden voor de huiszoeking, en later is inderdaad gebleken dat deze geheimhouding onnodig was. Er wordt veel te makkelijk omgegaan met dit soort zaken, en repercussies zijn er niet. Hetzelfde hoor ik ook uit andere richtingen.

            Dat lijkt me in dit geval niet anders. Wat voor onderzoeksbelang zou er kunnen zijn bij het geheimhouden van de reden voor deze opvraging?

              • Zoiets lijkt me een goede aanpak, maar vooral ter bescherming van de privacy van de verdachte (die immers later onschuldig kan blijken te zijn).

                Verder mag politie- en geheime dienst-werk wat mij betreft best wel een stuk transparanter en “open source”. In plaats van (in theorie?) in dienst van het publiek werken zouden ze meer samen met het publiek moeten werken, waarbij het publiek ook op de hoogte wordt gehouden waar deze organisaties mee bezig zijn. Dan kan het publiek ook meteen mee kijken of ze wel werkelijk in dienst van het publiek werken. Het feit dat er af en toe criminelen zijn die ook hun voordeel doen met zulke openheid is van ondergeschikt belang: het is veel belangrijker om de overheid in toom te houden dan om het aantal criminelen nog verder om laag te brengen.

                Tot slot vind ik dat niemand gedwongen mag worden om gegevens af te staan voor een onderzoek. Als je iemand wilt beschermen (om commerciële redenen, ideologische redenen, omdat je zelf de persoon bent die je wilt beschermen, of wat voor redenen dan ook), dan moet dat kunnen.

              • Dat gevaar werd in mijn geval later onreëel geacht. Sowieso maakt het vrijgeven van het doel van de huiszoeking niet veel uit; in dit geval was de bewering dat ik wel eens de persoon zou kunnen waarschuwen waar ze naar op zoek waren, maar als dat het geval was geweest, had ik dat natuurlijk ook gewoon preventief kunnen doen, zelfs als ik niet zeker wist of het om die persoon ging.

  2. Gezien de aard van de comments zou het kunnen gaan om beweerdelijke groepsbelediging (discriminatie) art. 137c Strafrecht, en dat is een ernstig misdrijf, zo staat in dat artikel 67, als je dat “in vereniging” doet. En er zijn hier drie mensen die gezamenlijk reaguren.

    Het gaat volgens mij om 3 verschillende reaguurders die in drie verschillende topics een opmerking hebben gemaakt. Je kan daarbij toch niet spreken van in vereniging?

    Daarbij heb ik de comments gelezen en hoewel deze de goede smaak ver voorbij gaan vind ik ze nog wel ver af staan van wat als strafbaar feit gezien zou moeten worden. Zeker als ernstig strafbaar feit. Ik snap dan ook werkelijk niet dat het OM de moeite hier voor neemt én dat een rechter-commissaris hier toestemming voor geeft.

  3. Als je als organisatie een vordering van Brein om NAW gegevens ontvangt dan controleer je de motivatie in de vordering voordat je beslist of je de gegevens overdraagt. Waarom zou je een officier van justitie en een rechter commissaris op hun blauwe ogen moeten geloven als het er sterk op lijkt dat ze ten onrechte gegevens opvragen?

  4. Edit: had de pagina moeten verversen en alle nieuwe reacties moeten lezen. NP maakte reeds precies dezelfde kanttekening.

    beweerdelijke groepsbelediging (discriminatie) art. 137c Strafrecht, en dat is een ernstig misdrijf, zo staat in dat artikel 67, als je dat “in vereniging” doet. En er zijn hier drie mensen die gezamenlijk reaguren.

    Is dat zo? Het gaat om drie personen die met tussenpozen van een week ieder op een ander artikel reageren, zoals zij onafhankelijk van elkaar op veel meer artikelen van diverse inhoud op verscheiden wijze reageerden. De enige overeenkomsten: ze reageren op GeenStijl en ze gebruiken het woord ‘neger’ in deze drie al dan niet grappig op te vatten commentaren.

Laat een reactie achter

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren en <em> en <strong> voor italics en vet.

(verplicht)

Volg de reacties per RSS