“Copyright sociale media”, wablief?

Via Twitter werd ik gewezen op een wel heel bijzondere copyrightvermelding in het Parool: “© social media”. Ehh, wie heeft dát nou weer bedacht.

dus-holleeder-copyright-sociale-media

Het artikel zelf is niet veel bijzonders: meneer Holleeder begint een kermisattractie te worden, hij gaat met Jan en alleman op de foto en dat is toch gek. Een nieuwtje, oké. En het ligt voor de hand dat je dan wat foto’s van de sociale media plukt om te onderbouwen dat dat echt zo gebeurt. En ja, in principe mag dat: dat heet beeldciteren en dat mag gewoon. Net zoals je wat tekst van elders mag overnemen om bijvoorbeeld te onderbouwen dat iedereen over Holleeder schrijft, mag je beeld overnemen om te onderbouwen dat iedereen met hem op de foto gaat.

Bij citeren geldt wel, niet meer overnemen dan nodig en een bronvermelding. “Niet meer dan nodig” betekent hier, de foto verkleinen of voorzichtig bijsnijden. Geen 3248×2096 high-res JPEG als download aanbieden dus. Net zoals je bij tekstcitaat een paar regels overneemt en niet het hele artikel.

Die bronvermelding vereist de naam van de fotograaf plus de plek waar je de foto gevonden hebt. En daar gaat het dus mis: de sociale media hebben de foto niet gemaakt, dat was de Instagrammer of Flickeraar van wiens account deze stagiair (want het is altijd een stagiair als een bedrijf de fout in gaat, volgens de PR-medewerker dan) de foto’s heeft geplukt. Dus diens naam moet erbij.

Kun je nu wat doen als getroffen fotograaf? Vrij weinig. Als de enige fout is dat je naam er niet bij staat, dan is dat vrij snel hersteld. En financiële schade door een ontbrekende naam zal niet meevallen om te onderbouwen. Zeker niet omdat het hier vrijwel altijd gaat om foto’s die niet beroepsmatig zijn gemaakt en gepubliceerd. Daar kun je nog de gemiste licentievergoeding als schade aanvoeren, maar hier wordt geen licentie gevraagd en dus is de schade lastig te kwantificeren (inderdaad, Curry/Weekend).

Dat steekt ergens wel want je weet dat als je een letter te veel uit datzelfde Parool overneemt je tegen € 0,36 per woord plus advocaatkosten aangeslagen wordt. Tegelijk, je wíl dat iedereen het ziet en je had toch al geen behoefte aan royalties dus waarom is het erg dat de foto nu ook in de krant staat?

Arnoud

Instagram eist fotogebruiksrecht, gebruikers maken ophef (goh)

privacy-terms-instagramOphef om Instagram, las ik bij Tweakers. De gratis fotodienst heeft haar voorwaarden aangepast en claimt nu het recht om foto’s van gebruikers door adverteerders te laten gebruiken. En zoals gebruikelijk bij aangepaste voorwaarden van internetdienstverleners geeft dat heisa. Want gratis is leuk maar er moeten niet ineens dingen tegenover staan, ho ho.

Het lijkt zo’n onschuldig zinnetje in de nieuwe voorwaarden van Instagram (16 januari in werking):

To help us deliver interesting paid or sponsored content or promotions, you agree that a business or other entity may pay us to display your username, likeness, photos (along with any associated metadata), and/or actions you take, in connection with paid or sponsored content or promotions, without any compensation to you.

Maar ja, dit betekent inderdaad dat men je zelfgemaakte foto’s, je portret en alles dat er verder op je profiel staat, in advertenties mag belanden. Je blijft formeel eigenaar van de auteursrechten (die kunnen AV immers niet opeisen) maar hiermee krijgt Instagram een gratis licentie onder die rechten.

Mag dat? Ja, dat mag. Er is geen wet die dit eisen als tegenprestatie verbiedt. Heel misschien kun je nog iets privacyrechtstechnisch beargumenteren over je naam en portret, omdat daar eigenlijk een uitdrukkelijke toestemming voor nodig is en die kan niet in algemene voorwaarden worden opgeëist. Maar in de VS doen ze niet aan privacy (behalve in het geval “thuis met de gordijnen dicht”) dus daar zal Instagram niet echt wakker van liggen. Hoewel – er zijn staten die commercieel profiteren van naam of foto gereguleerd hebben.

Zou het moeten mogen? Tsja. Vorige zomer hebben we het hier al eens over gehad: wat mogen diensten opeisen in de voorwaarden? Daar kwam niet direct een consensus uit. Het lijkt me ondertussen wel verdedigbaar dat een dienst alles mag, zolang dat maar vooraf duidelijk is én je bij wijzigingen ruim de gelegenheid hebt om weg te gaan. De uitzondering zou voor mij zijn als een dienst van het kaliber Facebook ineens hele rare dingen eist – bij Facebook kun je praktisch gezien niet weg.

Ondertussen blogt Instagram dat de vertaalslag naar de juristen niet helemaal goed gegaan is en dat het niet hun bedoeling is om foto’s te gaan verkopen. Het ging alleen maar om “innovative advertising that feels appropriate on Instagram”, wat ontdaan van het geronk volgens mij neer komt op “we willen je gezicht in advertenties stoppen omdat dat de verkoop aan je vrienden verhoogt”.

Verder denk ik: wat had je dán gedacht? Instagram moet toch ergens de schoorsteen mee laten roken?

Arnoud