Update (12 maart 2012) let op, deze blog is vervangen door Wie is aansprakelijk voor verloren bestellingen bij particuliere verkoop?
Wie gaat zoeken in het wetboek, ziet al snel artikel 7:11 BW, dat het risico bij de verkoper legt:
Indien bij een consumentenkoop de zaak bij de koper wordt bezorgd door de verkoper of een door deze aangewezen vervoerder, is de zaak pas voor risico van de koper van de bezorging af, zelfs al was zij reeds eerder afgeleverd in de zin van artikel 9.Dit is dwingend recht (art. 7:6 BW): tenzij de koper een specifieke bezorger voorstelt, is de verkoper aansprakelijk voor kwijtraken. Ook als hij TNT Post gebruikt, ook als in de algemene voorwaarden staat dat de koper het risico aanvaardt bij gebruik van TNT Post en ook als de koper heeft gezegd dat het zo goedkoop mogelijk doet. Oh ja, en ook als de koper TNT Post uit een lijstje bezorgbedrijven heeft gekozen.
Punt is wel dat dit alleen geldt bij een ‘consumentenkoop’, en dat is (art. 7:5 BW) een koop tussen een bedrijf en een particulier. Een particulier die wat spullen op Marktplaats verkoopt, is niet automatisch een bedrijf (of beroepsmatig handelaar). Daarvoor is echt meer nodig.
Bij verkoop tussen particulieren (consumenten) onderling geldt artikel 7:11 BW dus niet. Je valt dan terug op de hoofdregel uit de wet (art. 7:9 BW): de verkoper moet zorgen dat de gekochte zaak wordt afgeleverd bij de koper. En ‘aflevering’ betekent hier niet ‘bezorging’ maar ‘plek waar de overeenkomst wordt uitgevoerd’. Volgens artikel 6:41 BW is die plek de plaats waar het product zich bevindt (zie ook de Tekst & Commentaar, p. 1038). Oftewel: de koper moet de producten komen halen. Hij kan ze laten opsturen, maar dat is dan op zijn eigen risico (art. 7:10 BW).
De speciale regeling van artikel 7:11 BW is dus ingevoerd om dat risico om te draaien. De wetgever beschermt daarmee de consument die bij een bedrijf koopt. Dat bedrijf kan zich verzekeren of een mooi contract met een vervoerder afsluiten die wél gegarandeerd aflevert, is de gedachte. Een consumentverkoper kan dat niet, dus dan is het oneerlijk om het risico daar te leggen.
Mijn eerdere blogpost over wanprestatie bij niet-levering moet ik dus nuanceren: er is geen sprake van een tekortkoming van de consumentverkoper als het pakketje kwijtraakt in de post, want het risico van kwijtraken ligt bij de koper in die situatie.
Arnoud
Wat als de verkoper zegt het pakket te hebben verzonden via TNT maar geen Track and trace nummer heeft. Dat hebben ze weggegooid zeggen ze. Er valt dus niets te achterhalen. Misschien is het product dus nooit verzonden.
Bij een webwinkel is dat geen argument: die moet zorgen dat het pakket aankomt. Dat TNT het kwijtmaakt, is hun probleem.
Bij een particuliere verkoper is dit erg onzorgvuldig (zoiets bewaar je toch tot het aankomen is), dus ik k?n me voorstellen dat de rechter dan de schadeclaim bij hem legt. Maar dat hangt er in zeer grote mate vanaf hoe er gesproken is over verzending, track&trace en alles daar omheen.
Ik verkoop als particulier een goed werkende spiegelreflexcamera via marktplaats, verstuur de camera en wordt afgehaald onder rembours en daarna blijkt dat het produkt niet voldoet c.q. niet werkt. Op het verzendbewijs van TNT staat dat het is verzekerd tot ???500,00. heeft de koper hier iets aan? Ik heb de koper een voorstel gedaan om ???25,00 van de ???50,00 terug te betalen. Hij gaat hier niet mee accoord. Wat kan ik nu nog doen en welke wet is hierop van toepassing?
De camera is ontvangen, dus de verzekering van TNT zal niet uitkeren. De discussie gaat over of de camera voldoet aan de verwachtingen. Daar ben jij als verkoper (ook particulier) voor aansprakelijk. Heb je bv. gezegd “zo goed als nieuw” dan krijg je heel andere verwachtingen dan bij een “tien jaar oud, gisteren in de badkuip gevallen maar weer helemaal droog”.
De vraag is dus: wat is er kapot of niet werkend terwijl de advertentie suggereerde van wel?
De advertentie luidde: Minolta X-300 spiegelreflexcamera Lens op toestel is MD50mm 1:2. Inclusief fototas, losse originele Minolta lens 70-210mm, flitser, Slik 500G statief en lichtmeter. Wegens verhuizing naar verzorgingshuis.
Geinteresseerden bellen met 06-51162289
Ik heb de koper gezegd dat de camera werkte en dat ie al een aantal jaren niet meer is gebruikt. Mijn schoonouders konden deze camera niet meer meenemen De koper had het erover dat het draaiwieltje niet werkte en een spiegelglaasje oid. Ik kan toch als verkoper niet controleren wat er is gebeurd met de camera nadat de koper het heeft opgehaald? Hij kan wel het pakketje hebben laten vallen. Mijn voorstel is toch niet onredelijk?
Na het lezen van dit zeer behulpzame artikel, wilde ik graag een vraag stellen.
Ik heb vorige week een mobiele telefoon verkocht, via ebay, naar duitsland. Nadat de verkoper via een bankoverschrijving betaald heeft, heb ik de telefoon (in zijn doosje) netjes ingepakt in een grotere doos en verzonden met TNT naar duitsland. Echter koper heeft niet om verzekering gevraagd. Ik heb wel een verzendbewijs met daarop een track&trace nr. In mijn advertentie staat duidelijk dat de risico’s van beschadiging en kwijtraken tijdens het verzenden voor de koper zijn.
Koper heeft pakket ontvangen, en naar zijn zeggen bleek de doos leeg te zijn en de telefoon was dus niet aanwezig. Koper zegt het pakket te hebben geopend in bijzijn van postbode en een verklaring te hebben waarop postbode dit bevestigd. eBay heeft na het openen van een geschil mij in het gelijk gesteld, de koper kwam niet in aanmerking voor restitutie.
Echter heb ik het idee dat deze koper het hier niet bij zal laten zitten (het gaat om 650 euro). Welke stappen kan hij tegen mij ondernemen? Wat kan ik doen om te bewijzen dat ik de telefoon wel verzonden heb?
MS, je kunt niet bewijzen dat je de telefoon hebt opgestuurd, maar dat hoef je ook niet; het is aan de tegenpartij om aannemelijk te maken dat de telefoon er niet in zat toen jij het pakket opstuurde. Wat jou kan helpen is wanneer op het verzendbewijs het gewicht van het pakje (door een TNT medewerker) ingevuld is; als het tussen verzending en ontvangst lichter geworden is, dan wijst dat naar de vervoerder. Ik hoop dat je het probleem bij TNT gemeld hebt, dan kan de vervoerder maatregelen treffen om het “lek” te dichten.
De koper kan een rechtszaak starten (in Duitsland), maar dat gaat hem (en jou ook) geld kosten. Hoe de kosten precies verdeeld worden hangt van de rechter af.
Casus:
Particulier koopt een auto, naar de overschrijving en betaling aan de balie worden de sleutels overhandigd. De koper ontdekt 1 sleutel en 1 cv kastje aan het ringetje en vraagt waar de reserve sleutel + het bijbehorende CV kastje is. De verkopende particulier antwoord: “Deze ben ik kwijt maar verstuur het zodra ik het gevonden heb”.
De koper gaat ermee akkoord en ontvangt naar 12 dagen, bellen sms’en en mailen een envelop… zonder afzender en inhoud maar wel met een briefje. De envelop is met de tnt verstuurd en voorzien van 1 postzegel t.w.v. ??? 0,44. In het briefje staat beschreven dat in de envelop een sleutel en een kastje zit. Deze zitten er beide NIET in. Gelukkig is er bij de post wel het kastje gevonden en opgehaald maar de sleutel is nog steeds spoorloos. Iemand heeft dus de sleutel (Medewerker bij de TNT? Die ook het adres weet waar de auto staat? Of zat de sleutel er echt niet in en is hier over gelogen ?)
De koper durft zijn auto niet meer veilig te parkeren.
Wie o wie is er aansprakelijk? Welke stappen kan de de koper gaan maken?
Ik verkoop op kleine schaal internationaal artikelen via Ebay.com. Over het algemeen doe ik dit gewoon via briefpost vanwege de hoge kosten voor aangetekende verzending. Tot nog toe heb ik hier geen problemen van ondervonden. Nu blijkt echter dat een produkt dat ik naar Brussel heb gestuurd niet is aangekomen. Dat is althans de bewering van de koper. Helaas kan ik dat niet verifi?ren omdat er dus geen track & trace op zat. Tot mijn spijt kom ik er nu achter dat TNT post in zulke gevallen gevrijwaard is van aansprakelijkheid.
Begrijp ik nu goed dat ik hier niet aansprakelijk voor ben? Het gaat immers om verkoop tussen particulieren en niet om bedrijfsmatige activiteiten.
Maakt het nog iets uit dat de koper in Belgi? woont? Ik neem dat hier gewoon het Nederlands recht op van toepassing is omdat de ‘plek waar de overeenkomst wordt uitgevoerd’ in Nederland ligt.
En hoe zit het met eventuele aanvullende voorwaarden van Ebay? Is het mogelijk dat mijn aansprakelijkheid op grond hiervan verder gaat?
Overigens ben ik wel van plan er in goed fatsoen met de koper uit te komen. Wil alleen graag weten hoe het wettelijk zit.
(Beetje laat, maar goed.)
Om te beginnen ben ik het eens met de kritiek van meerdere commenters op Arnoud’s analyse, in het bijzonder op het aanhalen van art. 6:41 BW.
@Donald(#24):
De relevantie van art. 7:10 lid 1 BW is dat uit deze bepaling volgt dat het risico niet pas overgaat wanneer de verkoper volledig aan zijn verplichtingen heeft gedaan (d.w.z. de zaak heeft afgeleverd én in eigendom aan de koper heeft overgedragen, art. 7:9 lid 1 BW), maar reeds wanneer de zaak in het bezit is gekomen van de koper.Bij roerende zaken zal dit meestal niet veel uitmaken, denk ik (tenzij art. 7:9 lid 3 BW van toepassing is). Bij beschikkingsonbevoegdheid zal er doorgaans ontbinding volgen en is er art. 7:10 lid 3 BW.
Bij onroerende zaken als een huis komt aflevering neer op het overhandigen van de sleutel. Als de sleutel wordt overhandigd een week vóór het tekenen van de transportakte (= de levering), doet de koper er verstandig aan om de brandverzekering op de dag van de overhandiging van de sleutel te laten ingaan, en niet pas op de dag van het tekenen van de transportakte. (Tenzij de koopakte in afwijking van art. 7:10 lid 1 BW bepaalt dat het risico overgaat bij het tekenen van de transportakte.)
@Arnoud(#31):
Maar afspreken dat de koper de zaak komt ophalen impliceert zeker niet dat koper en verkoper afspreken dat de verkoper de zaak tot die tijd voor de koper zal houden.Laat staan dat als koper en verkoper over de plaats van aflevering juist niets afspreken, er stilzwijgend zou worden overeengekomen dat de verkoper de zaak meteen voor de koper zal gaan houden.
Laat staan dat als koper en verkoper afspreken dat de verkoper de zaak naar de koper zal verzenden, er stilzwijgend zou worden overeengekomen dat de verkoper de zaak direct vanaf het sluiten van de koopovereenkomst voor de koper zal gaan houden.
Zolang er niet is afgesproken dat de verkoper voorlopig de zaak voor de koper zal houden, is er geen sprake van aflevering (= bezitsoverdracht). De zaak blijft voor risico voor de verkoper totdat de zaak in handen komt van de koper zelf of van iemand die de zaak voor de koper houdt.
“Houden voor de koper” is dus wat anders dan “houden voor jezelf” en verplicht zijn de zaak aan de koper te overhandigen.
De plaats waar volgens de koopovereenkomst de aflevering dient plaats te vinden doet er hierbij niet toe. (Wel als je gaat kijken naar art. 7:10 lid 2 BW.)
@Arnoud(#26):
Art. 7:11 BW bepaalt dat ook als koper en verkoper bij het sluiten van een consumentenkoop afspreken dat de verkoper de zaak voorlopig voor de koper zal houden, het risico pas bij de bezorging overgaat.@Piet, ik waardeer je reactie maar ik moet zeggen dat ik er lastig uit kan halen hoe het volgens jou wel zit. Ik zie eigenlijk alleen uitspraken waarin je het oneens bent met mijn stelling, maar daar kan ik niet uit halen hoe het dan wel zit. Met name snap ik niet waarom je 6:41 buiten toepassing wil laten. Dat artikel bepaalt toch waar de aflevering plaats moet vinden?
Kun je me uitleggen hoe volgens jou het risico ligt bij particuliere verkoop?
Het in bezit stellen kan middelijk of onmiddelijk. Artikel 6:41 BW wijst eerder in de richting dat als er niets is afgesproken het in bezit stellen onmiddelijk gebeurt. Immers als het in bezit stellen middelijk zou gaan, waarom zou de plaats dan relevant zijn?
Als middelijk in bezit is gesteld, dan is de zaak vanaf dat moment voor risico van de koper (behoudens de zorgplicht van de verkoper om als goed houder op de zaak te passen).
Dat is mij duidelijk, maar mijn vraag is hiermee niet beantwoord.
Zie hier. Het risico gaat over op het moment van bezitsverschaffing (art. 7:10 lid 1 jo. 7:9 lid 2 BW). Bezit wordt verschaft door een feitelijke handeling (art. 3:114 BW), of door een tweezijdige verklaring als bedoeld in art. 3:115 BW.
Art. 6:41 BW bepaalt de plaats waar aflevering volgens de overeenkomst plaats zou moeten hebben, als daar in de overeenkomst niet van is afgeweken. De plaats waar aflevering zou moeten plaatsvinden is irrelevant voor de vraag op welk moment aflevering daadwerkelijk plaats vindt. Aflevering is bezitsverschaffing. Bezitsverschaffing vindt daadwerkelijk plaats op het moment van feitelijke overdracht of het afleggen van een tweezijdige verklaring als in art. 3:115 BW, ongeacht de plaats waar zoiets zou moeten gebeuren.
Als A de fiets van B koopt en afspreekt de fiets bij B op te komen halen, maar B besluit A tegemoet te fietsen, dan vindt aflevering plaats op het moment dat B de fiets ergens op de weg van B naar A aan A overhandigt. Dat de overeengekomen plaats van aflevering een andere is, maakt niet uit.
De vraag waar aflevering volgens de overeenkomst plaats dient te vinden is van belang voor de vraag wie er in verzuim komt als A de fiets niet komt ophalen en B de fiets niet naar A brengt. Als A de fiets uiterlijk morgen zou moeten ophalen bij B maar dat nalaat, dan gaat het risico over op A op grond van art. 7:10 lid 2 BW, ook al is de fiets nog niet afgeleverd.
De opmerking over art. 6:41 BW in T&C staat bij art. 7:12 BW, niet bij art. 7:10 BW.
Alex, als na middelijk inbezitstellen de zaak nog bij de verkoper staat, het vervoer op risico van de koper geschiedt.
Piet, dank voor je reactie. Ik ga proberen het in eigen woorden vanaf nul opnieuw te beschrijven.
Volgens 7:9 BW moet de verkoper de zaak in eigendom overdragen en afleveren. Volgens 7:10 is de zaak voor risico koper vanaf het moment van afleveren, zelfs al is de eigendom nog niet overgedragen. De zaak wordt verzonden via een derde, en daarbij gaat de zaak verloren. Het risico hiervan komt voor rekening koper als de zaak al afgeleverd was voordat de vervoerder de zaak in handen kreeg.
Art. 6:41 BW bepaalt dat als geen plaats is bepaald, de plaats van aflevering is daar waar de zaak zich bevindt. Oftewel de plaats van de verkoper. Je hebt gelijk dat dit artikel geen daadwerkelijke aflevering regelt, maar alleen relevant is om te bepalen wie in verzuim is als de zaak niet daadwerkelijk wordt overgedragen aan de koper. Mijn gedachte was dat je 6:41 BW kunt gebruiken als er niets gezegd is over de plaats van levering. Maar er moet wel een levering zijn.
Jij zegt terecht
In deze situatie is er geen feitelijke overdracht want de zaak is tijdens het vervoer verloren gegaan. De enige situatie waarin de zaak al voor risico van de koper kan zijn geweest, is dus als levering vóór het vervoer plaatsgevonden heeft.Als er een verklaring als in 3:115 BW is geweest (“goed, hij is nu van jou, wanneer kom je ‘m halen?”), dan is het duidelijk dat er geleverd is ter plaatse van de verkoper. Als de koper op die verklaring reageert met “stuur hem maar op” dan wordt er verzonden na levering. Verlies is dan voor rekening koper.
Omgekeerd, als er expliciet is gezegd “te koop inclusief verzending” of iets dergelijks, dan is het duidelijk dat er moet worden geleverd bij de koper thuis. Verlies bij transport is dan voor rekening verkoper.
Als ik jou goed begrijp, dan zeg je dat als koper noch verkoper ook maar iets hebben gezegd over afleveren, dat levering dan bij koper moet gebeuren en de verkoper dus het risico van de verzending draagt. En daar zie ik dus geen duidelijke aanwijzing voor in de wet. Er lijkt geen artikel te zijn dat regelt wie in verzuim is als de zaak bij transport verloren gaat en er niets expliciet afgesproken is over aflevering.
En dit is waarom ik dan maar 6:41 BW gebruik: daar staat waar geleverd had moeten worden, namelijk bij de verkoper. Oftewel in de situatie van -zogezegd- stilzwijgend verzenden moet worden aangenomen dat dit voor risico koper gebeurt. Ik voel me daarbij gesterkt door 7:11 BW dat dit vanuit oogpunt van consumentenbescherming omdraait.
Ik kan op zich ook prima leven met de situatie dat bij stilzwijgend verzenden het risico zonder nadere afspraak bij de verkoper ligt, en 7:11 BW dit dwingend recht maakt bij consumentenkoop. Zo kan in b2b het risico worden verschoven naar de koper maar kunnen gemene bedrijven die arme consument niet laten opdraaien voor slordige vervoerders.
Maar wáárom ligt volgens jou het risico bij stilzwijgend verzenden bij de verkoper?
@Arnoud:
Nog niet, want art. 3:115 BW vereist een tweezijdige verklaring. De verkoper kan niet in zijn eentje bepalen dat de zaak nu in bezit van de koper is.Ik zeg dat als er geen bezitsoverdracht op grond van art. 3:115 sub a BW plaatsvindt (waarvoor een tweezijdige verklaring zou zijn vereist, inhoudende dat de verkoper de zaak voortaan voor de koper zal houden), dat dan het risico pas overgaat op het moment van de feitelijke overhandiging aan de koper of aan iemand die de zaak voor de koper in ontvangst neemt (of op het moment dat de koper in verzuim komt, art. 7:10 lid 2 BW).
Waar de aflevering volgens de overeenkomst zou moeten gebeuren staat hier helemaal los van (behalve voor de verzuimvraag).
Als een particuliere verkoper de verkochte zaak per post naar de koper verstuurt, rust het risico dat de zaak in de post verloren gaat dus bij de verkoper, tenzij er zo’n tweezijdige verklaring was. (Bij consumentenkoop rust het risico op de verkoper ook in het geval van zo’n tweezijdige verklaring.)
Zolang het risico niet is overgegaan op de koper, rust het op de verkoper.
Het risico rust tot aan de aflevering op de verkoper. Of er volgens afspraak wordt verzonden of niet is hiervoor niet relevant (tenzij art. 7:10 lid 2 BW het risico doet overgaan).
Als het voor koper en verkoper duidelijk is dat de verkoper de zaak zal verzenden naar de koper, zal de koper uiteraard niet in verzuim raken in de zin van art. 7:10 lid 2 BW als de zaak in de post verloren gaat (voordat het pakket aan de deur is aangeboden).
Voor de volledigheid: als koper en verkoper afspreken dat de verkoper de zaak naar de koper zal opsturen (en een tweezijdige verklaring als bedoeld in art. 3:115 sub a BW achterwege blijft), dan impliceert dat dat de overeengekomen plaats van aflevering aan het huis van de koper is. Maar dit lijkt me verder nauwelijks interessant. Belangrijk is alleen dat er geen onduidelijkheid is over hoe de koop verder wordt afgewikkeld. Daarvoor is art. 6:41 BW bedoeld: als er helemaal geen afspraken zijn over hoe verder (en ook de gewoonte geen uitsluitsel geeft), dan moet de koper de zaak afhalen op de plaats waar de zaak zich bevindt.
Dank je, Piet. Ik ga nog eens nadenken wat met deze blog te doen.
Ik volg het met spanning. Uiteindelijk is het wel een rare discussie, omdat de verantwoordelijkheid voor het kwijtraken van bestellingen feitelijk natuurlijk gewoon bij de vervoerder zou moeten liggen. Het mag dan juridisch anders geregeld zijn, maar het druist wel in tegen mijn rechtsgevoel dat TNT (of nee, POST NL) gevrijwaard is van aansprakelijkheid in dit soort gevallen.
Het idee daarachter is dat TNT Post zo goedkoop mogelijk moet werken en dat het dan onredelijk is om aansprakelijk te moeten zijn voor whatever dure zaken worden verzonden. Niemand móet echter TNT gebruiken als vervoerder. Er zijn genoeg vervoerders die je zullen garanderen dat het aankomt (of de volledige schade vergoed). Alleen is het prijskaartje daarvan natuurlijk navenant.
@Arnoud: dat is natuurlijk zo, maar het is toch vreemd dat een bedrijf bij voorbaat niet aansprakelijk is wanneer ze de dienst waarvoor je ze hebt ingehuurd, nl. het veilig bezorgen van een brief of pakket (over de snelheid en prijs zullen we het niet hebben,) niet correct uitvoeren. Ik ken eigenlijk geen enkel ander bedrijf dat zo’n uitzonderingspositie heeft.
Wat betreft je rechtspositie als consument: als je voor ???10 een tuinschep koopt die bij het eerste gebruik uit elkaar valt heb je recht op reparatie of een vervangend product. Maar als je voor diezelfde ???10 een pakketje van A naar B hebt laten versturen kun je nergens reclameren. Nu gaat er natuurlijk iemand zeggen dat je dan aangetekend moet versturen. Dat is ook een oplossing, maar ik blijf het vreemd vinden dat in dit systeem onder normale omstandigheden wanprestatie van TNT(niet uitvoeren van de gekochte dienst) gelegitimeerd is.
Heb je helemaal gelijk in, maar onder normale voorwaarden zou TNT dan ook nooit de postdienst aanbieden tegen de prijzen die er voor staan. Haar kwetsbaarheid is veel groter dan de winst die ze maakt. Dus als we vandaag die beperkte aansprakelijkheid uit de wet halen, bezorgt TNT morgen geen post meer.
Oftewel: wat willen we als maatschappij, goedkope post met 95% zekerheid maar geen aansprakelijkheid, of dure post met 99% zekerheid en volledige aansprakelijkheid?
En die keuze hoeven we als maatschappij niet te maken, want we hebben allebei.
Hoi Arnoud,
Ik heb twee weken geleden een aantal kralen gekocht bij een webwinkel en deze zouden vorige week verstuurd zijn. Echter heb ik tot op heden nog niks ontvangen en ben ik er bang voor dat het pakje zoekgeraakt is. Het is namelijk brievenbuspost.
Op de site van de website staat in de algemene voorwaarden dat de verkopende partij niet aansprakelijk is voor zoekgeraakte post bij TNT, wat kan ik het beste doen?
Mvg Laura
@ Laura, gezien deze eerdere blogpost van Arnoud zou ik zeggen dat onderdeel van de algemene voorwaarden niet geldig is en de verkoper gewoon verantwoordelijk is.
http://blog.iusmentis.com/2008/09/19/risico-van-verzending-bij-koop-op-afstand/
Je zou de verkoper de link kunnen sturen. Er staan in dat artikel ook links naar de wetten waar het om gaat. Wat je kan doen als de verkoper voet bij stuk houdt weet ik niet. Ik kan me voorstellen dat het voor een aantal kralen niet de moeite waard is om een zaak aan te spannen. Is de webwinkel aangesloten bij een keurmerk als Thuiswinkel Waarborg of Webshop Keurmerk? Dan kunnen die misschien helpen als ze weigeren het artikel opnieuw te leveren c.q. het geld terug te betalen.
http://www.webwinkelwijzer.nl/keurmerken.shtml
altijd fijn om dit soort sites tot je beschikking te hebben dus alvast bedankt arnoud. Ik heb een dergelijk probleem op het moment ik heb via een website kaarten besteld met een waarde boven de 40 euro en ik kon in een lijstje aanvinken of ik het wou verzekeren of via normale post wil hebben (1,-) ik heb de normale gekozen (dit omdat elke keer 9 euro bij moet betalen en aangezien ik vaak bestel zou dat ongunstig zijn). het gaat hier om een briefformaat envelop (bubbels) die zoek is en ik vertrouw de verkoper en weet zeker dat hij het heeft verzonden. Is de verkoper (geregistreerd bij KvK) in dit geval ook aansprakelijk?
Op bol.com kan men tweedehands producten kopen. Deze producten zijn eigendom van een derde partij, te weten ‘een partner’ van bol.com. Deze partner is, in casu, een particulier. Wanneer ik een, ongebruikt, product van mijn gading tref op bol.com dan wordt, indien aanwezig, het tweedehands alternatief daarbij vermeld. Indien ik besluit het tweedehands alternatief te kopen dan kan dat via de webwinkel van bol.com, op eenzelfde wijze als wanneer je een nieuw product koopt. Alle informatie met betrekking tot de koop, en de verzending, wordt verschaft door bol.com door middel van het besteloverzicht op de website. Vragen of klachten moeten worden gericht aan de verkoper, wiens contactgegevens wederom worden verschaft door bol.com.
In geval van koop van een tweedehands product op/via bol.com; bij wie ligt het risico in geval van kwijtraken in de post? Maakt het, met het oog op de geschetste situatie, nog iets uit aan wie er betaald wordt?
Graag uw inzicht.
N.a.v eerdere comments van mij: Radar (programma van TROS) heeft onlangs ook een uitzending gewijd aan de vreemde rechtspositie van TNT (nu PostNL), zij het n.a.v Track & Trace.
Zie: http://www.trosradar.nl/uitzending/item/1852/track-&-trace/
ik heb via marktplaats een sinterklaaspak met staf gekocht. Deze artikelen werden aangeboden met als aantekening verzending TNT ??? 6,00. Vervolgens heeft de verkoper naar hij later mailde er een “onhandig pakket” van moeten maken door de staf apart in te pakken en op het andere pakket te plakken. Vervolgens -zijn ergens in het verzendproces- beide delen van het pakket gescheiden. Alleen de staf is bezorgd, want daarop stonden de adresgegevens vermeld. Volgens track and trace is het pakket afgeleverd, maar ik heb alleen de staf ontvangen. De verkoper verzekerde mij per mail dat, wanneer het sinterklaaspak niet alsnog werd afgeleverd, hij het aankoopbedrag zou terugbetalen. Niets aan de hand dus, zou je zeggen. Na onderzoek door TNT kon het ontbrekende deel met daarin het sinterklaaspak niet meer worden teruggevonden. Nadat verkoper contact heeft gehad met een advocaat komt hij op een eerdere gedane toezegging terug door te stellen dat ik moet bewijzen dat ik beide pakketten niet heb ontvangen. Een onmogelijke zaak voor mij.
Momenteel ligt de zaak bij de kantonrechter omdat het voor mij een principekwestie gaat worden. Het is toch zo dat de verkoper de zorgplicht heeft om de goederen zo goed mogelijk te verpakken zodat er tijdens verzenden geen beschadiging of verlies kan ontstaan? Dit heeft hij duidelijk nagelaten. Per mail geeft hij aan dat het een “erg onhandig pakket is geworden om te verzenden. Vooral de staf en het gewicht van het pak zaten in de weg. Ik heb de oplossing kunnen vinden door de staf los op de box te plakken in een aparte verpakking”. Klungelwerk dus.
Ik stel hem daarom aansprakelijk voor het niet leveren van goederen. Hij is toch duidelijk aansprakelijk?
Ik ben het – zoals we al eens eerder hebben besproken – niet geheel eens met de nuance in deze blogpost. Er wordt wel heel makkelijk een conclusie getrokken op basis van 6:41, dat de verantwoordelijkheid voor verzending bij de koper ligt.
Immers, dat artikel is uiteindelijk een kapstok indien geen andere afspraken gelden. Als iemand afspreekt een goed te verkopen en in de communicatie is de afspraak “65 euro inclusief verzending”, dan wordt daar een specifieke overeenkomst gesloten tot het leveren van het goed én verzending voor dat bedrag. De verkoper sluit tevens een overeenkomst tot verzending, en maakt het daarmee ook zijn verantwoordelijkheid.
Anders dan in consumentenkoop, kan de verkoper hier wél eenvoudig ook afspraken maken over de wijze van verzending en wijzen op de gevaren van de keuze voor briefpost. Indien de verkoper dat doet, is daarmee in de overeenkomst duidelijk dat het risico bij de koper ligt. (Voor de duidelijkheid, bedrijven en in enige zin aantoonbaar commerciële handelaren kunnen een dergelijk beding niet op hun klanten afwentelen)
Als er geen duidelijke afspraak is gemaakt geldt de gewoonte bij dit soort afspraken. Maar kunnen we al spreken van gewoonte in deze? Als die (nog) niet bestaan, dan moeten de regels in 6:41 worden toegepast (TM, Parl. Gesch. 6, p. 175). (Zie wederom de T&C ;))