Spam als meningsuiting

Onder de categorie “leuk geprobeerd” las ik donderdag in the Inquirer een opmerking van een spammer dat zijn spam bescherming als vrije meningsuiting zou genieten. Jeremy Jaynes werd in 2006 in Virginia veroordeeld voor het sturen van massale hoeveelheden ongevraagde e-mail met vervalste headers. Nu stelt Jaynes dus dat deze mail als “anonieme meningsuiting” dient te gelden, wat een hoge mate van bescherming verdient:

Under the First Amendment, anonymous speech was protected and a person anywhere in the world sending anonymous political or religious e-mails in bulk could unwittingly break the law because some of the messages almost certainly would pass through servers in Virginia.

De Amerikaanse staat Virginia verbiedt het versturen van spam met vervalste gegevens, en verbiedt ook niet-commerciële spam. Jaynes had al eerder geprobeerd deze wet van tafel te krijgen met het argument dat hij in North Carolina opereerde, en dat Virginia daar niets over mag zeggen ook al gaat de mail door servers in die staat.

Nu dus het Eerste Amendement. Het idee is dat de wet, door ook niet-commerciële spam te verbieden, de Grondwet schendt. Die wet hindert dan bijvoorbeeld anonieme politieke of religieuze uitlatingen, en dat is zo ongeveer de meest beschermde soort mening. Juist vanwege de anonimiteit, die bij die twee categorieën vaak de enige manier is om ongeschonden uit het debat te komen. Ik ben vergeten wie het als eerste schreef, maar “never discuss religion or politics when guns are within reach” is een zeer waar woord in de VS.

In ieder geval, een wet die -hoe zijdelings ook- een grondrecht schendt, kan in de VS in zijn geheel opzij gezet worden. De kans dat dat hier gaat gebeuren, lijkt niet zo groot: de wet verbiedt alleen spam met “vervalste” headerinformatie. Jezelf voordoen als een ander is toch echt wat anders dan anonieme mail.

In Nederland is spam verboden op grond van artikel 11.7 van de Telecommunicatiewet. Dat geldt ook voor ongevraagde communicatie voor niet-commerciële, ideële of charitatieve doeleinden. Ook hier zou je dus kunnen betogen dat je grondwettelijk recht op vrije meningsuiting (artikel 10 EVRM) wordt geschonden. De rechter moet dan toetsen of het verbod “in een democratische samenleving noodzakelijk is”, zoals dat zo mooi heet. Moet dat nu echt met een verbod, en is er geen minder vérgaande manier om hier wat aan te doen? Gezien de overlast van spam, en de mogelijkheid om b.v. via een website of blog je te uiten, denk ik dat de rechter deze ‘schending’ geen probleem zou vinden.

Arnoud

Geenstijl.nl: “UVA niet meer welkom!”

Ik studeer aan de UvA en ik lees Geenstijl, maar dat laatste kan niet meer vanaf het netwerk van de eerste. Want wat blijkt, het Zookma project van de UvA kopieerde en publiceerde comments van diverse sites, met kennelijk de bedoeling daar allerlei analyses op te doen. Geenstijl roept, in haar geheel eigen stijl:

Sterker nog, een professor is op dit moment bezig op kosten van de belastingbetaler een heus bedrijfje op te zetten dat onze content en comments gaat verkopen aan de hoogstbiedende. Hoe dat werkt? Welnu, comments van commenters en onze content worden inclusief commentnaam en datum opgeslagen in een hele grote database. (voorbeeldje) Bij andere sites slaan de ‘wetenschappers’ ook emailadres en woonplaats op. Daar laten ze dan allerhande leuke statistiekjes op los. Vervolgens worden comments gerangschikt naar onderwerp. En de ‘wetenschappers’ gaan uw kritieken op -laten we zeggen- Wouter Bos of de Avro vervolgens verkopen aan Wouter Bos of de Avro. Maar dat MAG helemaal niet en dat PIKKEN we niet.

Comments zijn natuurlijk gewoon auteursrechtelijk beschermd, aangenomen dat mensen iets meer zeggen dan “wat een onzin”. De enige eis is tenslotte of iets origineel en creatief is. Je hoeft je werk niet te deponeren of vast te leggen. Zelfs een copyright notice is niet nodig.

Door ze te plaatsen op een site, geef je de eigenaar daarvan het recht ze op te nemen in die pagina en om ze aan andere lezers/bezoekers te laten zien. Daarbij kan de site natuurlijk in zijn reglement vastleggen dat zulke comments gemodereerd mogen worden, of zelfs verwijderd. Pardon, weggejorist.

Dat betekent echter nog niet dat die comments zomaar overgenomen mogen worden naar een andere site, ook niet voor wetenschappelijk onderzoek. Een citaat, een enkele comment, mag wellicht wel bij onderzoek of kritiek, maar gewoon de hele site leegtrekken gaat de grenzen van het citaatrecht te buiten. Zookma heeft dan ook de boel snel weggehaald en haar excuses aangeboden. EDIT: maar wel goed verstopt, helemaal onderaan de pagina in het lichtgrijs:

By mistake we served content and comments from the newssites that we track. This was a mistake for which we apologize.

Arnoud

‘Dit pakket is spyware’ is geen smaad

In mei berichtte ik over het bedrijf Zango dat boos was dat hun spyware als spyware werd aangemerkt. Ze deden de anti-spyware industrie een proces aan om te eisen dat hun software van de zwarte lijst ging.

Nu is die eis afgewezen, met een beroep op een oudere Amerikaanse internetwet: de Communications Decency Act. Precies, die ja.

In the important ruling for the anti-malware industry, Judge Coughenour of the Western District of Washington threw out Zango’s lawsuit on the grounds that Kaspersky was immune from liability under the Communications Decency Act, part of which states: “No provider or user of an interactive computer service shall be held liable on account of any action voluntarily taken in good faith to restrict access to or availability of material that the provider or user considers to be obscene, lewd, lascivious, filthy, excessively violent, harassing, or otherwise objectionable, whether or not such material is constitutionally protected, or any action taken to enable or make available to information content providers or others the technical means to restrict access to [such] material.”

In Nederland is er niet zo’n specifieke regeling over aansprakelijkheid van dienstverleners bij het filteren van content. Integendeel, je kunt bij ons alleen wettelijke bescherming tegen aansprakelijkheid claimen als je niet filtert.

Maar zo´n regeling is ook niet nodig. Als ik wil roepen dat software-pakket X spyware is, dan mag ik dat. De grens zit hem in de reputatie van het bedrijf. Als ik die onnodig door het slijk haal, kan ik daarvoor aansprakelijk gesteld worden. De merkenwet (want een bedrijfsnaam is meestal een merk) zegt dat je geen afbreuk mag doen aan het onderscheidend vermogen of de reputatie van het merk. Tenzij je een geldige reden hebt, en kritiek leveren op foute praktijken of een slecht product is een geldige reden.

Hanteer ik duidelijke criteria, en voldoet iemand daaraan, dan heb ik het volste recht om die persoon (of dat bedrijf, of dat pakket) op zo’n lijst te zetten.

Bij personen zou het eerder om smaad gaan.

Arnoud

Waarom ‘xxx’ er niet mocht komen voor pornosites

Op Frankwachting een herpublicatie uit De Groene Amsterdammer over het .XXX-domein, De bovenbazen van het net. Werd in 2005 de aanduiding ‘xxx’ voor pornosites (naast ‘com’ voor commerciele sites en ‘nl’ voor Nederlandse sites) nog goedgekeurd, in 2006 sneuvelde het voorstel alsnog.

Washington vindt dat de lettercombinatie ‘xxx’, die in de Angelsaksische wereld staat voor alles wat met seks en pornografie te maken heeft, geen eigen domein op het internet verdient, ook al dankt het medium aan deze branche een aanzienlijk deel van zijn dagelijks verkeer.

Profiel van de ondoorgrondelijke wegen van de internetbeheerder, een van de machtigste clubs ter aarde. Een artikel van Aart Brouwer.

Arnoud

Arnoud

Fotograferen en journalistiek op het station

Niet echt Internetrecht, alhoewel ze wel Internet hebben op stations: hoe zit het met fotograferen op stations. Journalist Brenno de Winter zag een Segway op station Utrecht en wilde hier met een foto verslag van doen, maar dat werd hem verboden door de Spoorwegpolitie. Kan die dat zomaar? Nee, en wel hierom.

Op zich mag de NS natuurlijk huisregels stellen, want de stations zijn hun privé-eigendom. En er zijn ook huisregels over fotograferen op stations:

Voor het maken van professionele opnamen moet wel altijd vooraf toestemming worden gevraagd. Hieronder vallen ook alle opnamen waarbij gebruik wordt gemaakt van statieven, extra licht en figuranten en opnamen die worden gemaakt door studenten als studieopdracht. Bij opnamen voor privé-doeleinden (voor familiealbum of hobby) vanaf voor het publiek toegankelijke gedeelten van het station is geen toestemming van NS nodig. Uitzondering hierop vormt het fotograferen of filmen van NS personeel, balies en wachtruimtes. Dit is zonder uitdrukkelijke toestemming niet toegestaan.

Alleen, journalistiek en vrije nieuwsgaring is een grondrecht (artikel 10 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens). Je eigendomsrecht inzetten om een journalist te weren zijn werk te doen is een schending van dit grondrecht. Om te bepalen of dit toegestaan is, moet de rechter een belangenafweging plegen. Hoe groot is de nieuwswaarde en het belang om dit te melden, en hoe groot is in dit geval de waarde van het eigendomsrecht van de NS en de persoonlijke levenssfeer van haar medewerkers.

Zeker nu de NS haar stations normaal openstelt voor het publiek, zal die afweging snel in het voordeel van de journalist uit moeten vallen, tenzij er sprake is van bijzondere omstandigheden. Bijvoorbeeld dat een medewerker tegen zijn of haar wil heel prominent in beeld komt terwijl dat niet relevant is voor het verhaal.

Maar wat heeft de Spoorwegpolitie daarmee te maken? Een ruzie tussen een journalist en de eigenaar van een terrein is civielrecht, dus vecht dat samen lekker uit bij de rechter zou je zeggen. Toch zitten er publiekrechtelijke aspecten aan. Het punt is namelijk dat het Algemeen Reglement Vervoer (dat geldt voor spoorwegen en stations) verbiedt om “beroep of bedrijf” uit te oefenen op stations zonder toestemming van de NS. En de NS heeft de Spoorwegpolitie gemachtigd om het toezicht op deze regels uit te oefenen.

Specifiek voor stations is er namelijk artikel 5 van het Algemeen Reglement Vervoer (ingevoerd op grond van de Spoorwegwet):

  1. Het is een ieder, behoudens uit de aard van zijn betrekking, verboden zich in of op een station dan wel in een trein in een zodanige toestand te bevinden of zich zodanig te gedragen, dat orde, rust, veiligheid of een goede bedrijfsgang wordt of kan worden verstoord.
  2. <li>Als verstoring van orde, rust, veiligheid of een goede bedrijfsgang worden beschouwd: (...)
    

    f. uitoefenen van beroep of bedrijf;

    <li>Het bepaalde in het eerste en tweede lid is niet van toepassing voor zover de spoorweg daarvoor, met inachtneming van de belangen van reizigers, toestemming heeft gegeven.</li>
    

Natuurlijk is dit bedoeld om allerlei stalletjes en verkopers te kunnen weren, maar journalisme is een beroep, dus naar de letter van dit artikel is het verboden journalistiek te bedrijven op het station zonder toestemming van de NS.

Daarnaast is er ook artikel 7 van datzelfde Reglement:

Een ieder is verplicht de aanwijzingen betreffende de orde, rust, veiligheid of een goede bedrijfsgang op te volgen, die door of vanwege de spoorweg duidelijk kenbaar zijn gemaakt.

De regel over niet mogen fotograferen op het station betreft de goede bedrijfsgang van de NS. De NS heeft de Spoorwegpolitie gemachtigd om het toezicht op deze regels uit te oefenen. Die doen dat door ambtsbevelen te geven tot verwijdering van het terrein (art. 184 Wetboek van Strafrecht) maar uit twee recente arresten van de Hoge Raad (AU8060 en AZ3309) begreep ik dat dat niet mag. Ambtsbevelen mogen alleen gaan over wettelijke voorschriften, en NS-huisregels zijn geen wet:

Als de onderhavige verwijderingsbevelen namens de NS zijn genomen en dus niet door politieambtenaren als zodanig, dan zijn die bevelen niet gegeven door een ambtenaar als bedoeld in artikel 184 van het Wetboek van Strafrecht.

Als ik die arresten doortrek naar deze situatie, lijkt het mij dat de agenten ook geen ambtsbevelen mogen geven tot het wissen van foto’s wanneer iemand zonder toestemming fotografeert.

En zelfs al mogen ze dat wel, dan zou zo’n ambtsbevel het grondrecht van vrije nieuwsgaring schenden, en de overheid mag dat al helemaal niet snel doen.

De NvJ waarschuwt voor de laatste maal:

Journalisten worden steeds vaker met beperkingen geconfronteerd bij de uitoefening van hun vak. Zij hebben het recht om foto’s te maken in openbare en semi-openbare ruimtes (stadions/stations etc.). De NVJ heeft aan zowel politie als NS duidelijk gemaakt dat dergelijke restricties in strijd zijn met de vrijheid van nieuwsgaring.

(En voor wie denkt aan antiterrorisme-regels: station Utrecht is geen verboden plaats. Er staat zes jaar cel op het fotograferen van gebouwen die belangrijk zijn voor de staatsveiligheid.)

Arnoud

Middelvinger opsteken is toch belediging

In april schreef ik over een vonnis waarin de middelvinger opsteken niet als een belediging werd aangemerkt:

In alle gevallen zonder twijfel hufterig en/of onbeschoft, maar hufterig en/of onbeschoft gedrag is – hoewel spijtig genoeg – op zichzelf naar Nederlands recht niet strafbaar. Ook kan de opgestoken middelvinger onder omstandigheden dan ook als een verwensing worden gezien, maar ook dit houdt nog geen belediging in.

In het hoger beroep blijkt de middelvinger opsteken toch wel een belediging:

In het onderhavige geval kan het opsteken van de middelvinger, zoals in bovengenoemd proces-verbaal omschreven, slechts worden begrepen als een uiting van grote minachting jegens de betreffende politiefunctionarissen en daarmee als een gebaar dat de strekking heeft de politiefunctionarissen tot wie het gebaar was gericht in hun eer en goede naam aan te tasten. Het verweer wordt daarom verworpen.

Arnoud

Kort geding over publicatie verkiezingssoftware (3)

NU.nl meldt dat de stichting Wij Vertrouwen Stemcomputers Niet de verkiezingssoftware van Groenendaal van zijn website moet verwijderen, op straffe van een dwangsom van 5000 euro per dag. Het kort geding (dat 22 mei diende) ging over de vraag of je auteursrechten mag schenden in het belang van de informatievrijheid, en dan met name om te kunnen nagaan of verkiezingen eerlijk verlopen.

In het vonnis maakte de rechter korte metten met de verweren dat er geen auteursrecht op de software zou zitten of dat deze -net als wetten en vonnissen- publiek domein zou zijn omdat deze bij verkiezingen wordt gebruikt.

Interessant wordt het bij de belangenafweging tussen vrije meningsuiting en auteursrecht. Zoals ik al eerder schreef, als er een zwaarwegend belang is dat voor publicatie van een werk pleit, dan kan de rechter het auteursrecht daarvoor laten wijken. De vraag is of de beperking, het verbod op publicatie op grond van het auteursrecht dus, “noodzakelijk is in een democratische samenleving”.

De rechter oordeelt echter dat het niet proportioneel is om de gehele software te publiceren. Groenendaal verkoopt de software, en is bang voor concurrenten die nu ook stemmachines kunnen maken met zijn software. Bovendien, blijkens een uitvoerige serie geciteerde rapporten heeft de stichting ook zonder dit zware middel al genoeg aandacht voor de problemen met stemcomputers weten te vragen. Gezien deze aandacht behoort nu de overheid de volgende stap te nemen en de software te (laten) controleren. Het is niet meer nodig om die software nog wereldwijd aan te bieden zodat “de eerste de beste hacker” er in kan kijken.

En die laatste opmerking (uit het pleidooi van Groenendaal) vond ik nogal een -waarschijnlijk onbedoelde- schop richting stichtingsoprichter Rop Gonggrijp, bepaald niet “de eerste de beste” hacker van Nederland. Of nou ja, heel letterlijk gelezen misschien wel. In ieder geval één van de.

De software moet binnen 24 uur worden verwijderd.

UPDATE: (15 juni) via de comments bij Tweakers over dit vonnis vond ik nog een link naar een Youtube-filmpje waarin te zien is hoe je binnen 60 seconden een stemmachine hackt. Vereisten: schroevendraaier (kruiskop), nieuw chipje en 60 seconden in een afgesloten ruimte.

Arnoud

ABN Amro in actie tegen persiflage-filmpje bij Buro Renkema

NU.nl meldt:

Een humoristische interactieve animatie op weblog Buro Renkema is niet in goede aarde gevallen bij ABN Amro. De animatie neemt de perikelen rond de overname van de bank op de hak. ABN Amro dreigt met juridische stappen.
Het filmpje op de site is natuurlijk een parodie of satire op de in de lucht zittende overname en de vele geheimzinnigheid daar omheen. Een parodie mag van het auteursrecht, alleen baseert de ABN Amro haar juridische claim op het merkenrecht. Haar logo is immers constant in beeld, en andermans logo gebruiken op een commerciële site is normaal inbreuk op het merkenrecht. En ja, Buro Renkema is commercieel bezig, er staan immers advertenties op de site.

Er is geen expliciet recht op parodie in de merkenwet zoals de auteurswet die heeft. Als het logo niet gebruikt voor vergelijkbare producten of diensten, dan is de vraag of door het gebruik “ongerechtvaardigd voordeel kan worden getrokken uit of afbreuk kan worden gedaan aan het onderscheidend vermogen of de reputatie van het merk”. Oftewel, wordt de reputatie van ABN Amro door het slijk gehaald door deze animatie?

Arnoud

Weer portretrecht voor politie

Op de nieuwe site www.politiefoto.nl kan iedereen zelfgemaakte foto’s van politieagenten plaatsen. Dit is een initiatief van Zwolse kunstenaars Wim Holsappel en Willem Alkema, als reactie op het “preventief fotograferen” van hangjongeren door agenten in Zuid-Holland.

De site meldt: “Het is nog niet bekend of het College Bescherming Persoonsgegevens vindt dat deze site de privacywetgeving overtreedt.” Maar de wetgeving in kwestie betreft het auteursrecht, of meer specifiek het portretrecht. En daar gaat het CBP niet over.

Begin april was er iets vergelijkbaars: toen werd een fotograaf bij de Zombie Walk verboden agenten te fotograferen vanwege schending van hun portretrecht. Ik citeer maar even uit dat berichtje, waarin ik uitlegde dat agenten minder snel aanspraak op portretrecht kunnen doen dan gewone burgers.

Zij verrichten immers een openbare taak, en de burger moet dat kunnen controleren en vastleggen. Bovendien moeten “public figures” meer kritiek en een grotere inbreuk op hun persoonlijke levenssfeer toestaan dan privépersonen.

Deze actie lijkt op een rechtszaak uit 2005, waarin een man vrijgesproken werd die agenten fotografeerde. De agenten waren bezig met flitscontroles. De foto’s kwamen op Flitsservice.nl, wat de agenten een inbreuk vonden op hun portretrecht. Het gerechtshof vond dat er wel degelijk verslag gedaan mag worden van politie-activiteiten, en of daar foto’s bij nodig zijn “is een journalistieke beslissing waarin de rechter in beginsel niet dient te treden.”

Arnoud

Kort geding over publicatie verkiezingssoftware (2)

Het al eerder aangekondigde kort geding over de publicatie van stemmachinesoftware diende vandaag. NU.nl doet verslag:

De advocaat van Groenendaal betoogde dat de stichting het auteursrecht schendt. Concurrenten zouden de software kunnen bekijken en namaken. Ook zou de firma imagoschade leiden doordat vertrouwelijke informatie op straat ligt. Enkele buitenlandse klanten zouden al bestellingen hebben afgezegd. “De kruistocht van de stichting veroorzaakt schade aan Groenendaal.”

Daar staat, zoals de advocaat van de stichting Wij vertrouwen stemcomputers niet betoogde, de informatievrijheid tegenover:

De informatievrijheid weegt in dit geval zwaarder dan het auteursrecht, stelde de advocaat verder. “Het gaat om software die cruciaal is voor een van de belangrijkste processen in onze parlementaire democratie, namelijk het verkiezingsproces.”

Uitspraak 14 juni.

UPDATE: (14 juni) de stichting heeft het kort geding verloren en moet de software van haar site verwijderen.

Arnoud