Tag: Belgie

About Belgie

Subscribe Feeds

Auteursrecht op het Atomium

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 4 reacties

Dit is geen Belgenmop: wie wil er meehelpen het Atomium weg te retoucheren? De Belgische stad Mechelen organiseert de “Anno Expo” als viering van de vijftigste verjaardag van de Wereldtentoonstelling Expo 1958. Symbool van deze Expo is het Atomium, dus zou je denken dat dit gigantische ijzermolecuul centraal staat in de campagne. Maar nee:

opgepast met beeldmateriaal waar het Atomium op te zien is, want dit bouwwerk is auteursrechtelijk beschermd. Elk gebruik van het beeld dient aan de vzw Atomium of aan SABAM (dat de rechten beheert) gemeld te worden. Men dient ook © vzw Atomium te noteren.

Naar Nederlands recht zou een dergelijke claim niet (meer) haalbaar zijn. Sinds de laatste wijziging van de Auteurswet is het namelijk toegestaan (artikel 18) om een bouwwerk zoals het Atomium te fotograferen en de foto’s te publiceren, mits de foto maar is van “het werk zoals het zich aldaar bevindt.” Op grond daarvan mag je bijvoorbeeld de Erasmusbrug fotograferen en publiceren zonder toestemming of afdracht van rechten. Zolang je deze maar niet uitknipt of de omgeving wegpoetst.

De Belgische Auteurswet kent een strengere bepaling (art. 22 lid 1 sub 2):

Wanneer het werk op geoorloofde wijze openbaar is gemaakt, kan de auteur zich niet verzetten tegen … de reproduktie en de mededeling aan het publiek van een werk tentoongesteld in een voor het publiek toegankelijke plaats, wanneer het doel van de reproduktie of van de mededeling aan het publiek niet het werk zelf is

Dit is vergelijkbaar met het oude Nederlandse criterium dat het werk niet het hoofdonderwerp van de foto mag zijn.

De Anno-Expo-organisatie bedacht een creatieve oplossing. Men zoekt retoucheerders om het gebouw uit foto’s weg te poetsen en/of te vervangen door alternatieve afbeeldingen, bijvoorbeeld als parodie.

De Standaard citeert rechtenorganisatie Sabam:

Sabam houdt het been stijf. ‘Een herdenkingsjaar maakt voor ons geen verschil’, zegt Marina Seabra. ‘We krijgen elke dag een tiental aanvragen tot copyright in de bus. Maar voor Sabam maakt het niet uit of het om een foto gaat of een gereproduceerde tekening, zoals op de website van Anno Expo. Ze mogen zich in Mechelen dus aan een reactie verwachten.’

Overigens kan Anno Expo ook nog een boze brief van Adobe verwachten: men gebruikt consequent de term “fotoshoppers” en “photoshoppen” als algemene term voor het bewerken van foto’s, ook als er geen Adobe Photoshop gebruikt wordt.

De foto rechtsboven komt van Google Maps.

Via Pierre Gorissen.

Arnoud

Vonnis inzake Sabam vs. Scarlet over filteren door provider

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, Ondernemingsvrijheid, 2 reacties

Dit is ongetwijfeld Belgische logica. Met dank aan Edwin Jacobs vond ik dan eindelijk het vonnis inzake de Scarlet-zaak. In dat vonnis werd deze Belgische provider verplicht om inhoudsfilters te installeren, zodat materiaal waarvan de rechthebbenden de verspreiding hebben verboden, niet doorgegeven wordt.

Het opmerkelijke aan dit vonnis was dat het ingaat tegen de wettelijke regeling rond aansprakelijkheid van providers. Die bepaalt immers dat een provider die als “doorgeefluik” werkt, niet aansprakelijk is als hij de informatie niet filtert. Sterker nog, er staat expliciet in artikel 15:

Met betrekking tot de levering van [internet-]diensten leggen de lidstaten de dienstverleners geen algemene verplichting op om toe te zien op de informatie die zij doorgeven of opslaan, noch om actief te zoeken naar feiten of omstandigheden die op onwettige activiteiten duiden.

Nu zou ik zeggen dat een filter moeten installeren een verplichting is. Dat filter controleert alle informatie door te kijken of ze op een grote lijst met verboden bestanden staan. Toezien op de informatie die doorgegeven wordt, lijkt mij. En zo’n filter is behoorlijk actief, je moet er uit jezelf mee aan de slag in plaats van te wachten tot de Buma belt.

Dus hoe kun je dan zeggen dat die verplichting mag van artikel 15? Nou, als volgt:

Que les solutions identifiées par l’expert sont des « instruments techniques » qui se limitent à bloquer ou à filtrer certaines informations qui sont transmises sur le réseau de Scarlet ; qu’elles ne sont pas constitutives d’une obligation générale de surveiller le réseau ;

Een filter is slechts een “technische maatregel” die bepaalde informatie blokkeert of filtert, en dus is een filter moeten installeren geen algemene verplichting tot toezicht of controle. Nee, ik begrijp hem ook niet.

Of wat dacht u van dit juweeltje:

Attendu enfin que les logiciels de filtrage et de blocage ne traitent en tant que tels aucune donnée à caractère personnel ; qu’à l’instar des logiciels anti-virus ou anti-spam, ils sont de simples instruments techniques qui comme tels ne réalisent pas d’activités impliquant l’identification d’internautes

Zo’n auteursrecht-filter is in principe hetzelfde als een virusscanner of spamfilter, en omdat providers die allemaal hanteren, moeten ze niet zeuren als er nog een filter bijkomt.

Maar goed dat Belgisch bier van betere kwaliteit is.

Arnoud

Aansprakelijkheid en netwerkneutraliteit versus deep packet inspection

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 2 reacties

Als een provider alles van zijn klanten kan controleren, moet hij dat dan ook gaan doen? Uitgebreid artikel op Ars Technica over Deep packet inspection en de implicaties voor netwerkneutraliteit.

The “deep” in deep packet inspection refers to the fact that these boxes don’t simply look at the header information as packets pass through them. Rather, they move beyond the IP and TCP header information to look at the payload of the packet. The goal is to identify the applications being used on the network, but some of these devices can go much further; those from a company like Narus, for instance, can look inside all traffic from a specific IP address, pick out the HTTP traffic, then drill even further down to capture only traffic headed to and from Gmail, and can even reassemble e-mails as they are typed out by the user.

Met Deep Packet Inspection of DPI wordt het dus mogelijk om op elk niveau te zien wat welke gebruiker uitspookt op internet. Een zorgelijke ontwikkeling, want de belangrijkste reden om Internetproviders niet aansprakelijk te houden voor wat gebruikers doen, was nou juist dat ze dat onmogelijk konden monitoren.

Als providers dat wel kunnen, betekent dat dan dat ze het ook moeten? In dat licht is dat Belgische vonnis over filteren van P2P-verkeer slechts de eerste stap.

Arnoud