Wat is het verschil tussen een nieuwsbrief en een persoonlijke mail?

e-mail-email-brief-post-envelopEen lezer vroeg me:

Ik begrijp dat het niet toegestaan is mensen ongevraagd nieuwsbrieven of reclame te sturen. Echter, wat is nu een nieuwsbrief? Stel ik mail iemand gewoon met “zullen we koffie doen, volgens mij kunnen wij wat voor elkaar betekenen”, is dat dan ook al verboden? Hoe kun je dan ooit nog nieuwe klanten leren kennen?

Veel mensen denken dat het bij het spamverbod gaat om nieuwsbrieven of expliciet als reclame omschreven uitingen. Dat is onjuist. De wet maakt geen onderscheid naar soort mail, die zegt alleen dat toestemming nodig is als het gaat om een mail met commerciële, charitatieve of ideële inhoud. Iedere vorm van commerciële promotie zou er volgens mij dus onder vallen.

De reden dat het in de praktijk vaak gaat over nieuwsbrieven, is simpelweg dat reclameuitingen daar meestal in gegoten worden. “Abonneer je op onze nieuwsbrief” is haast synoniem voor “ontvang wekelijks onze reclamefolder”. Maar hoe je het ding noemt, is irrelevant bij de vraag of het onder het verbod valt. Ook is niet relevant naar hoe veel mensen je het bericht tegelijkertijd doet. Eén reclamemail naar één ontvanger is al verboden als je geen toestemming hebt.

De mail van de vraagsteller is geen nieuwsbrief, maar ik bespeur er wel een ondertoon in van koude acquisitie. Het is niet zo expliciet als “Beste Wim, zullen we eens afspraken om jullie algemene voorwaarden door te nemen”, wat volgens mij evident een reclameboodschap is. Maar de réden om die “zullen we eens koffie doen” mail te sturen, is volgens mij niet omdat je graag koffie doet – je zit te hengelen naar een opdracht, iets dat commercieel voordeel oplevert.

Hoe ver te ver gaat dit volgens jullie? Hoe formuleer je wél een “hee zullen wij eens commercieel koffie doen” bericht zonder dat het reclame wordt?

Arnoud

Tot aan het Europese Hof over een telefoonnummer

telegraaf.jpgInternetbedrijven moeten, naast hun vestigingsadres en een e-mailadres, nog minstens één ander communicatiemiddel op hun site vermelden. Dat mag een telefoonnummer zijn, maar dat hoeft niet. Dat besliste het Europese Hof van Justitie afgelopen donderdag. Ja, er is echt een procedure gevoerd tot aan dit allerhoogste Europese Hof over de vraag of er een telefoonnummer op een website moet staan. En nee, van het antwoord begrijp ik ook al weinig.

In de wet (art. 3:15d BW) staat dat een elektronische dienstverlener, zoals een hostingprovider of webwinkel, zijn identiteit en adres van vestiging moet melden plus “gegevens die een snel contact en een rechtstreekse en effectieve communicatie met hem mogelijk maken, met inbegrip van zijn elektronische postadres”. En omdat er staat “met inbegrip”, moet er dus nog minstens één ander gegeven zijn waarmee dat snelle contact gelegd kan worden. Ok, ik geef toe, leuk discussievoer voor juristen maar een procedure tot aan het Europese Hof van Justitie? Allemachtig.

Maar goed, het arrest ligt er en we zullen het ermee moeten doen. Een kennis van me is echter doof, en ziet er weinig in om een telefoonnummer op zijn website te zetten. Ik neem tenminste niet aan dat het genoeg is om een bandje in te laten spreken met “Deze winkelier kan u niet horen, mailt u toch alstublieft”. Gelukkig heeft het Hof daaraan gedacht: een telefoonnummer is niet verplicht, maar als je het niet doet, moet je iets bieden dat vrijwel net zo’n snel medium is als de telefoon: “a communication is to be regarded as effective if it permits adequate information to be obtained within a period compatible with the needs or legitimate expectations of the recipient.”

Wat betekent dat? Nou, een contactformulier bijvoorbeeld zou prima zijn:

[A]n electronic enquiry template may be regarded as offering a direct and effective means of communication within the meaning of Article 5(1)(c) of the Directive, where, as is clear in the case in the main proceedings from evidence in the file, the service provider answers questions sent by consumers within a period of 30 to 60 minutes.

Ik weet niet hoe dat bij u gaat, maar bij mij maakt dat contactformulier stiekem een mailtje van wat mensen intypen. Dus de meerwaarde van dit arrest ontgaat me volledig. Het arrest opent wel de weg om te twitteren met je klant, want dat is ook een “direct and effective means of communication”.

Hoe snel reageren jullie op mails van klanten? En hebben jullie contactformulieren die niet met mail in de backend werken?

Arnoud