Tag: Spam

About Spam

Subscribe Feeds

Ik word een beetje moe van al die ongevraagde commerciële DMs op Linkedin wat kan ik doen?

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 18 reacties

Een lezer vroeg me:

Ik krijg in toenemende mate ongewenste commerciële berichten via Linkedin van niet-contacten. Soms wederom niet gericht op mijn werk en/of interesses, maar meestal wel, want “We zitten toch in dezelfde groep op Linkedin!” Dit nog los van de officiële gesponsorde berichten die je via LinkedIn zelf kunt versturen. Hoezo is dat legaal, en wat kan ik er aan doen?
Ik herken zelf deze ergernis maar al te goed, ik loop ook vol met zulke berichten. Soms ook nog eens heel generiek “even weer bellen?” bijvoorbeeld, en dan blijkt het een cold call. Dat schiet dus niet op.

Hoofdregel is dat ongevraagde commerciële DM’s niet mogen, niet per mail, niet per Linkedin bericht, gewoon niet. Je moet toestemming hebben, en dat moet expliciet. De antispamwet (artikel 11.7 Telecommunicatiewet) is daar duidelijk in:

Het gebruik van automatische oproep- en communicatiesystemen zonder menselijke tussenkomst, faxen en elektronische berichten voor het overbrengen van ongevraagde communicatie voor commerciële, ideële of charitatieve doeleinden is verboden, tenzij de verzender kan aantonen dat de desbetreffende eindgebruiker daarvoor voorafgaand toestemming heeft verleend.
Bij die frase “elektronische berichten” denken mensen vaak aan e-mail, en dat is natuurlijk ook de bulk van de spam, maar de term is breder. Al in 2009 werd een spammer beboet voor het sturen van ongewenste berichten op Hyves (jaja, dat heette krabbels, weet u het nog). LinkedIn is in principe in dezelfde positie juridisch gezien, en dezelfde wet is dus van toepassing.

Het maakt niet uit of iemand in jouw netwerk zit, of een uitnodiging om te linken heeft gecommuniceerd. Natuurlijk is “hoi kunnen we linken” gevolgd door “link” wel een toestemming om communicatie met elkaar uit te wisselen, maar ongevraagde commerciële communicatie heeft nu eenmaal een andere status. Ik zou zeggen dat alleen “mag ik je een commercieel voorstel doen, accepteer mijn linkverzoek dan praten we verder” nog net kan. Die vraag zou ik in de context van LinkedIn nog niet als een reclamebericht zelf willen zien, en uit de tekst blijkt dat het accepteren dan bedoeld is als toestemming voor het reclamebericht.

Wel anders is natuurlijk de gesponsorde InMail, dat is een dienst van LinkedIn zelf en dat hoort dus gewoon bij hoe het platform werkt. Dus daar zou dan aparte toestemming niet meer aan de orde zijn. LinkedIn biedt overigens hiervoor een afmeldmogelijkheid, en sinds ik die gebruik lijkt dat ook echt te werken.

Arnoud

Wat betekent de nieuwe Telecommunicatiewet voor telemarketing?

Geplaatst op in Regulering, 9 reacties

Een lezer vroeg me:

Per 1 juli wijzigt de Telecommunicatiewet. Ik begrijp uit de wetsteksten dat de wet eigenlijk bedoeld is voor consumenten. Maar kan ik bijvoorbeeld straks nog wel zonder toestemming te hebben gegeven en zonder een klantrelatie te hebben als medewerker van bedrijf X (niet ZZP of eenmanszaak) voor verkoopdoeleinden worden gebeld door bedrijf Y op mijn rechtstreekse werktelefoonnummer? Of alleen via het algemene telefoonnummer van mijn bedrijf X?
In januari van dit jaar heeft de Eerste Kamer inderdaad een aantal wijzigingen aan de Telecommunicatiewet doorgevoerd. Deze wet bevat een aantal belangrijke bepalingen voor telemarketing, zowel per telefoon als via e-mail (of, juristen zijn ouderwets, per fax).

De belangrijkste wijziging is dat er nu een algemeen opt-in regime geldt voor telemarketing. Ja, dus ook voor ongevraagd bellen. Het bel-me-niet register wordt dan ook opgeheven, dat was immers een opt-out systeem dat nu overbodig wordt. Alleen (betalende) klanten mag je ongevraagd blijven bellen (of mailen), mits je maar bij het klant-worden ze expliciet hierop hebt gewezen en ze een bezwaaroptie bood. Let op: dat is dus niet “bij ieder belletje zeggen we dat je je kunt afmelden” maar op het bestelformulier een “ik wil niet gebeld worden” vinkje.

Nieuw is dat ideële organisaties je mogen bellen of mailen nadat je een schenking of donatie deed. Dat is natuurlijk geen “bestelling”, maar de wet vermeldt nu expliciet dat ook dan er een opt-out regime geldt. Ook als je vrijwilliger bent of naar een manifestatie gaat, dan mag men op deze opt-out basis je benaderen.

Naast consumenten hebben ook bedrijven veel last van ongevraagde telefonische reclame. Ook daar worden de spelregels aangetrokken, zowel voor rechtspersonen (zoals een bv) als voor natuurlijke personen die bedrijfsmatig handelen (zoals een vof of eenmanszaak). Hoofdregel is ook hier toestemming oftewel opt-in. De uitzondering is nu zeer beperkt:

de verzender gebruik maakt van elektronische contactgegevens die door de desbetreffende eindgebruiker voor het ontvangen van ongevraagde communicatie voor commerciële, ideële of charitatieve doeleinden zijn bestemd en bekendgemaakt en deze worden gebruikt in overeenstemming met de door de eindgebruiker aan de contactgegevens verbonden doeleinden, of [de ontvanger zit buiten de EU].
Ja, daar staat echt dat je alleen ongevraagde reclame mag sturen naar een adres dat voor ongevraagde reclame opengesteld is. Het algemene info@ adres (inclusief de hippe varianten hallo@, welkom@, zeghetmaar@ en kopjekoffiedoen@) voldoet niet aan die eis. Ik vind het moeilijk een concreet voorbeeld uit het wild te noemen, maar je komt uit bij zaken als reclame@ of aanbiedingen@ en ik kan me niet voorstellen dat iemand daarop zit te wachten.

Geheel overbodig en tot mijn ergernis staat er dan in de Memorie van Toelichting nog:

Het tonen van contactgegevens in het Handelsregister van de Kamer van Koophandel kan expliciet niet worden aangemerkt als een situatie waarin er vanuit mag worden gegaan dat er op deze manier toestemming is gegeven.
Ik hoop dat er niemand was die serieus meende van wel.

Belangrijk is wel dat voor oude contactgegevens de oude regels blijven gelden. Bedrijven hoeven hun opt-out zakelijke database dus niet te wissen en opnieuw op te bouwen (art. 20.7). Wel moet je natuurlijk bij iedere communicatie mensen wijzen op de afmeldmogelijkheid.

Arnoud

Wanneer is een mail aangekomen als deze in een spamfilter blijft hangen?

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, Regulering, 107 reacties

Een lezer vroeg me:

Naar aanleiding van een discussie die ik had met andere IT’ers over de macht van MS en Google in de wereld van e-mail en hun interne reputatie systeem vroeg ik me af of een mail juridisch gezien is ‘aangekomen’ als mailprovider Microsoft of Google besluit deze als spam aan te merken en weg te gooien?
Hoofdregel bij communicatie is dat de afzender moet bewijzen dat de ontvanger deze heeft ontvangen. Daarbij maakt het niet uit of je met aangetekende post, e-mail of een WhatsApp-bericht communiceert. Het bewijs mag op iedere manier worden geleverd: een screenshot van twee blauwe vinkjes in de WhatsApp client is prima bewijs, een handtekeningbriefje aangeleverd door PostNL ook.

Bij e-mail is er eigenlijk geen goed mechanisme. Het beste werkt nog altijd de reply door de ontvanger zelf. Ook als deze in de reply zegt “hier klopt niets van” of “ik weiger uw e-mail en wens alleen post te ontvangen” (die kreeg mijn incassobureau eens). Waar het om gaat, is of de mail is aangekomen. En dat is ‘ie, als je daarop reageert.

Er zijn trucjes met cookies of transparante pixels waarmee je ontvangstbevestigingen kunt proberen te construeren. Als een bepaalde pixel wordt ingeladen die enkel en alleen in die e-mail was ingevoegd, dan zal die e-mail wel geopend zijn door de ontvanger, is dan het idee. Nog nooit getest, maar het zou kunnen. Maar veel mailprogramma’s blokkeren zulke trucs, en dan sta je nog nergens. Wie écht zekerheid wil, stopt berichten in een portaal en logt wanneer de ontvanger daarop inlogt om het bericht aan te klikken.

Maar goed, de spamfilter. Als jij een spamfilter instelt (bv. alles met “Advertisement” in de subject weggooien) dan is dat jouw risico natuurlijk. Hanteert de provider van de afzender een spamfilter, dan is dat zijn risico. Die twee zijn makkelijk.

Wanneer je een e-maildienst bij een derde afneemt, zoals Microsoft of Google, en deze besluit mail weg te gooien zonder jou in te lichten of zelfs maar in een mapje Spam te zetten, dan ben ik geneigd gewoon te concluderen dat de mail bij de ontvanger is aangekomen. Dat hij een spamdienst afneemt die zo agressief opereert, dat is zijn risico. (Microsoft als postbodebijtende hond?)

Het lastige blijft natuurlijk te bewijzen dát de mail in dat spamfilter is aangekomen. Maildiensten melden dat zelden tot nooit terug, vanwege de overlast die dat geeft. Praktisch gezien heb je er dus weinig aan, behalve in het geval dat iemand zegt “ah ja ik zie je mail nu, hij zat al drie weken in de spam”.

Arnoud

Hoe verboden is een spambericht van een relatie in je WhatsApp?

Geplaatst op in Privacy, 10 reacties

Een lezer vroeg me:

Met enige regelmaat krijg ik van zakelijke relaties ongevraagd commerciële berichtjes in mijn WhatsApp. Dat varieert van uitnodigingen voor congressen tot gepushte nieuwe boeken, maar ook wel een verzoek eens een kop koffie te doen om te kijken wat we in 2018 voor elkaar kunnen betekenen. Valt dat eigenlijk onder het spamverbod?

Het spamverbod uit de Telecommunicatiewet kent geen onderscheid naar gebruikt communicatiemiddel. Of je nu via e-mail, fax of sms het bericht stuurt, maakt helemaal niets uit. En al in 2009 werd bepaald dat ook privéberichten op sociale netwerkdiensten (in dat geval: krabbelen op Hyves) als spam te zien kan zijn.

In de tijd van Hyves was er nog discussie over dat geval omdat het spamverbod toen alleen gold voor “abonnees”, en een gebruiker van een gratis dienst is moeilijk als “abonnee” te zien. Maar tegenwoordig staat er “abonnee of gebruiker” in de spamwet (artikel 11.7 Telecommunicatiewet) zodat er gen twijfel zijn: een privé-appje is een bericht aan een gebruiker en mag dus getoetst worden aan de spamwetgeving.

De wet kent ook geen eis dat het om een ongericht reclamebericht moet gaan, of dat het grootschalig gestuurd moet zijn. Eén gepersonaliseerd bericht kan dus al spam zijn, zoals wat ik laatst kreeg: “Dag Arnoud, ik zag dat je bedrijf nu 35 mensen heeft, kunnen wij eens langskomen om een voorstel te doen hoe jij ze de perfecte lunch kunt leveren?” Het criterium is ongevraagd en commercieel oogmerk, meer niet.

Heel misschien zou je nog met de gebruiksvoorwaarden van de dienst kunnen betogen dat bepaalde soorten berichten wél mogen. LinkedIn heeft bijvoorbeeld de mogelijkheid dat je aangeeft open te staan voor recruitment of dienstaanbiedingen; een bericht van recruiter X is dan moeilijk nog als ongevraagd te beschouwen. Bij WhatsApp zie ik dergelijke opties niet. Dan zou je hooguit nog kunnen zeggen, als je een persoon zoals Y toevoegt dan moet je weten dat die zijn boeken gaat pushen en gaat hengelen om commerciële koffie.

Wat vinden jullie? Was die lunch-pusher een spammer, en wat doe je met kopjekoffiehengelaars in je WhatsApp?

Arnoud

Je Linkedin-contacten mag je ook al niet meer spammen onder de AVG!

Geplaatst op in Privacy, 26 reacties

Het is toch wat, je mag ook niets meer van die AVG die in mei van kracht wordt. Nu is ook al niet meer toegestaan om je Linkedin-contacten te exporteren en ze reclamemails te sturen. Dat besliste de Italiaanse AP vorige week. Eigenlijk gaat de uitspraak nog breder: je mag op geen enkel sociaal netwerk e-mailadressen of andere contactgegevens verzamelen om daar reclame of welke berichten dan ook heen te sturen, omdat je eenvoudigweg geen specifieke toestemming hebt van de eigenaren daarvan.

De uitspraak van de Italiaanse autoriteit is gebaseerd op een beslissing van september vorig jaar. Een bedrijf had geklaagd dat haar medewerkers reclame kregen, gebaseerd op de mailadressen die ze bij LinkedIn en Facebook hadden opgegeven. Onderzoek liet zien dat de afzenders van die reclame zo’n 100.000 berichten hadden gestuurd met aldaar geharveste mailadressen.

En Dat Mag Niet, simpel gezegd. Reclame sturen per mail mag alleen als je daar toestemming voor hebt (of een andere wettelijke grondslag, maar daar kom je hier niet snel aan). Het feit dat het e-mailadres openbaar te vinden is, of na een Linkedin-contactverzoek beschikbaar komt, is daarbij van nul en generlei waarde. Dat zegt namelijk niets over wat je ermee mag doen. Het is een van de grootste misverstanden op internet dat openbare informatie vrij bruikbaar is.

Natuurlijk mag je wel via Linkedin andere mensen benaderen, het is immers een sociaal netwerk. Wel moet je je daarbij houden aan de fatsoensnormen, gebruiksregels en procedures van de dienst, zoals dat je je netjes voorstelt en dat je niet ongevraagd generieke reclame gaat sturen maar dat je kijkt waar men voor open staat.

Arnoud

Mag je info@ adressen spammen? (en een webdevelopervacature)

Geplaatst op in Privacy, 20 reacties

spam-verboden.pngNaar aanleiding van onze vacature voor een webdeveloper met dreigende taal tegen acquisitie kreeg ik onder meer deze reactie via Twitter:

Een algemene [acquisitiemail] naar info@ is denk ik wel vrijgesteld (art 11.7 2a). (niet van mij hoor)

Die dreigende taal? In onze vacature hebben wij staan:

Acquisitie op basis van deze advertentie wordt niet op prijs gesteld en kan juridische consequenties hebben.

De juridische consequenties zouden dan een tip bij de ACM zijn wegens spammen: het ongevraagd sturen van commerciële berichten is immers verboden (art. 11.7 Telecommunicatiewet). Ook als het maar één mail is die op maat geschreven is. Of wellicht gaan we civiele schadeclaims indienen op diezelfde grond.

Maar dat lid 2a dan? Inderdaad, er staat een uitzondering op het spamverbod in de wet. Bij bedrijven (zowel eenmanszaken als rechtspersonen) is geen toestemming nodig als je een commerciële mail stuurt

indien de verzender bij het overbrengen van de communicatie gebruik maakt van elektronische contactgegevens die door de gebruiker daarvoor zijn bestemd en bekendgemaakt, en deze zijn gebruikt in overeenstemming met de door de gebruiker aan die contactgegevens verbonden doeleinden, of

Oftewel, als je zégt “stuur me hier alsjeblieft een aanbieding” op je website dan is het geen spam als mensen dat doen. Ik heb deze clausule nooit begrepen, volgens mij geef je gewoon tóestemming dan wel vraag je om deze aanbieding dus dan is het niet meer ongevraagd. Maar goed.

Een info@ adres is gewoonlijk voor algemene communicatie een bedrijf, en meestal wordt dat ook wel bekendgemaakt met teksten als “Vragen, interesse, mail ons!”. Mag je daaruit concluderen dat het info@ adres mag worden gespamd?

Dat gaat me toch wat ver. De wet vermeldt dat het adres daarvoor moet zijn bestemd en bekendgemaakt, oftewel voor het soort berichten dat de spammer stuurt. Ik denk dat dat toch echt betekent dat het een specifieke aanduiding moet zijn: “Kent u iemand die deze vacature kan vervullen of kunt u bemiddelen, dan horen we graag van u”. Of “Wie goedkope toner voor onze fax heeft, laat het even weten”. Er moeten immers bepaalde doeleinden bij staan en je moet in overeenstemming daarmee handelen.

Dus nee, het gaat me te snel om te zeggen dat je info@ adressen mag spammen. Je zult echt moeten laten zien dat het adres voor jouw soort berichten is opengesteld, en dat vereist meer dan enkel “info@ is de verzamelbak voor alles”.

Enne oh ja die vacature: Laravel, Symfony, Elastic én juridische zaken, wat wil je nog meer. Reageren kan tot 23 september! (update: schaam over typefout in Laravel en Symfony)

Arnoud

Mag ik een sms naar mijn klanten sturen?

Geplaatst op in Privacy, 14 reacties

whatsappEen lezer vroeg me:

Ons bedrijf wil per Whatsapp gaan communiceren met klanten. Ik heb dat als security officer afgeraden, omdat we niet weten wat er in Amerika gebeurt met de persoonsgegevens die er dan over de lijn gaan. SMS lijkt me een betere optie, maar hoe zit dit wettelijk?

WhatsApp zou ik tegenwoordig wel durven aanraden mits de end-to-end encryptie aan staat. Dan kan WA immers niet meelezen. Ik denk dat je er tegenwoordig wel op mag vertrouwen dat die encryptie een redelijk niveau van beveiliging geeft. Misschien zou je bij medische gegevens meer moeten doen.

SMS-berichten zijn niet versleuteld maar gaan over een afgeschermd netwerk. Dat lijkt me security-technisch ook wel in orde.

Een ander punt is wat klanten ervan vinden om ineens berichtjes te krijgen via deze kanalen. Zeker bij SMS vinden (in mijn ervaring) een hoop mensen het erg opdringerig, om niet te zeggen ongewenst. Heel formeel is dénk ik geen toestemming nodig voor serviceberichten naar je klanten. Het sturen van reclame per sms (of WhatsApp) mag niet zonder toestemming, maar bijvoorbeeld een klant een reminder voor een afspraak per sms sturen is volstrekt legaal als zij hun 06 hebben gegeven.

Wel is vereist dat ergens in de privacyverklaring staat dat dit zal gebeuren, en is wenselijk dat de klant zich kan afmelden voor die berichten. Verder zou het voor mij ook van de context afhangen: waarom geef ik dat 06-nummer, is dat om eenmalig teruggebeld te worden of is het deel van mijn klantprofiel?

Toch zou ik altijd aanraden om toestemming te vragen.

Arnoud

Mag een internetprovider je afsluiten bij spam?

Geplaatst op in Privacy, 39 reacties

spam-verboden.pngEen lezer (dank!) wees me op deze Tweakersdiscussie waarin iemand schrijft:

Gisteren had ik opeens geen internet meer. De lan lampjes van de modem bleven ook allen uit. “Vast een storing” en ik ging naar mijn werk. Tot mijn vader mij belde dat hij de Ziggo helpdesk had gebeld en we worden beschuldigd van het versturen van SPAM mail.

Na enige frustrerende belrondjes kwam er dan toch uiteindelijk een logbestand boven water: “Mail amount : 650”. Oftewel, vanwege 650 uitgaande mailberichten in een tijdsperiode van drie kwartier (07:46:04 tot 08:31:20) werd een automatische blokkade opgeworpen – computer says spam. Mag dat nu zomaar?

Het lijkt logisch dat een internetprovider mag ingrijpen bij geconstateerd kennelijk misbruik, en uitgaande spam is nu eenmaal een groot probleem bij consumentencomputers. Er is dan ook weinig op tegen (als het in de voorwaarden toegelicht staat), afgezien dan van netneutraliteit.

Art. 7.4a Telecomwet bepaalt dat een telecomprovider zoals Ziggo geen internetverkeer mag beperken of blokkeren, behalve in vier genoemde gevallen. Eentje daarvan gaat over spam:

om de doorgifte van ongevraagde communicatie als bedoeld in artikel 11.7, eerste lid, aan een eindgebruiker te beperken, mits de eindgebruiker daarvoor voorafgaand toestemming heeft verleend,

Maar dat gaat over het filteren van inkomende spam bij de provider. Dan is de enige relevante optie nog deze:

ten behoeve van de integriteit en de veiligheid van het netwerk en de dienst van de betrokken aanbieder of het randapparaat van de eindgebruiker;

Uitgaande spam vanaf een consumentklantcomputer wijst er gewoonlijk op dat de computer geïnfecteerd is met een spamversturend virus of andere rommel, en daar ligt dan een schone taak voor de provider. Echter, in dat geval geldt nog een aanvullende eis:

[Als het probleem] wordt veroorzaakt door verkeer afkomstig van een randapparaat van een eindgebruiker, doet de aanbieder voorafgaand aan het nemen van een maatregel waarmee het verkeer wordt belemmerd of vertraagd, melding aan de betrokken eindgebruiker, zodat de eindgebruiker de gelegenheid heeft de inbreuk te staken. Wanneer dit wegens de vereiste spoed niet voorafgaand aan het nemen van de maatregel mogelijk is, doet de aanbieder zo snel mogelijk melding van de maatregel.

Oftewel, eerst bellen en de consument het zelf laten fixen, pas daarna ingrijpen aan de providerkant. Daar lijkt het hier dus mis te gaan, nu er geen overleg is geweest en al helemaal niet voorafgaand aan de blokkade.

Of je zegt, Ziggo moest wel direct blokkeren anders komen hun IP-adressen op allerlei zwarte lijsten. Daar valt wat voor te zeggen, en dan is de vereiste spoed dus aangetoond. Maar dan nog moet er worden gemeld bij de consument dat dit is gebeurt.

Zou de gedachte dan zijn, ze merken het vanzelf en dan gaan ze wel bellen, dat is handiger? Of is er een mailtje verstuurd vanaf het abuse-adres dat vervolgens (oh ironie) in de spambox terechtgekomen is?

Arnou

Mag een spamfilterdienst de beveiliging van e-mail afslopen?

Geplaatst op in Privacy, Security, 9 reacties

spam-verboden.pngEen lezer vroeg me:

Sommige bedrijven bieden een service om alle uitgaande email transparant te scannen op spam/virussen via een soort SMTP netwerk proxy. Als onderdeel van dat proces schakelen ze de TLS encryptie uit, waardoor alle email plain-text wordt afgeleverd naar het internet. Is dat juridisch wel toegestaan?

Er is geen wettelijke regel die expliciet zegt dat e-mail te allen tijde versleuteld moet worden getransporteerd. Je bent als bedrijf dus vrij om te kiezen of en welke beveiliging je hanteert.

Maar wacht. Per 1 januari krijgen we een aanscherping van de privacywet (Wet bescherming persoonsgegevens), die stelt dat persoonsgegevens te allen tijde “adequaat” moeten zijn beveiligd tegen misbruik en ongeautoriseerde toegang. Die norm bestaat al jaren, de aanscherping komt erop neer dat je in theorie acht ton boete kunt krijgen vanaf januari als je hem schendt.

Wat is nu “adequaat” bij e-mail? Helaas zijn daar geen harde regels voor. Het hangt er namelijk vanaf wat voor gegevens er in die e-mail staan. Gaat het alleen om afzender en ontvanger (relatief weinig gevoelig) of worden er in de bijlage medische dossiers verstuurd (nogal gevoelig)? Dat bepaalt voor een groot deel de vereiste beveiligingsmaatregelen om “adequaat” te mogen heten.

E-mail over SSL/TLS transporteren is een simpele maatregel die eigenlijk altijd wel kan. Dus de factor is dat wel het minimum, net zoals SSL op een bestelformulier van een webwinkel de facto vereist is. Als je dat weglaat, dan heb je dus wat uit te leggen.

De logica achter dit proces begrijp ik niet helemaal. Natuurlijk, je kunt geen mails scannen als ze door een beveiligde verbinding lopen, maar waarom zet je dan niet een beveiligde verbinding op naar de virusscannersite?

Arnoud

Schadeclaim Linkedin wegens ongewenste e-mails geldt ook voor Nederlanders

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 13 reacties

linkedin-connecties-contacten.pngDoor een rechtszaak moet zakelijk sociaal netwerk Linkedin geld betalen wegens het versturen van ongewenste e-mails, las ik bij Nu.nl. En: ook Nederlanders kunnen aanspraak maken op de schadevergoeding. Dat is interessant, want volgens het claimformulier kan dit tot 1500 dollar oplopen. Tot. Dus valt er wat te claimen, praktisch gezien?

Met de Add Connection-functionaliteit kon je LinkedIn je adressenboek laten doorzoeken op potentiële nieuwe leden. Die kregen dan een mailtje om te connecten. En als ze nog geen Linkedin hadden, kregen ze een “word nu snel lid”-mailtje.

Dit was in de VS niet verboden. Het idee is dat jij plechtig verklaart dat iedereen in je adresboek heel hard zit te wachten op deze mails. En tsja dat jij de voorwaarden niet leest, is jouw probleem. Ook bij ons, wij zouden dit onder de tell-a-friend regeling gooien en dan wordt er geen spamboete opgelegd (nee, BNR).

Het pijnpunt zat hem in het feit dat de uitnodiging werd verstuurd met naam en foto van de adresboekuploader. Dat is commercieel gebruik van iemands identiteit en afbeelding, zeg maar schending van het portretrecht. En dáár stond dan geen duidelijk zinnetje over in de privacyverklaring.

LinkedIn kreeg naar goed Amerikaans gebruik een massaclaim aan de broek, en schikte deze eveneens naar goed Amerikaans gebruik voor een totaalbedrag van zo’n 13 miljoen dollar. Het bureau dat de schikking onderhandelde, heeft nu gemeld tot 1500 doller per claimant uit te keren.

Een claimant is iemand die LinkedIn-gebruiker was tussen 17 september 2011 en 31 oktober 2014 en die in die periode de “Add Connections”-feature heeft gebruikt, mits er daardoor minstens één mail werd verstuurd naar een niet-LinkedInner. Ik denk dat de meeste mensen nog wel weten of ze een LinkedIn-account hadden toen, maar wie weet er nog of hij die feature heeft gebruikt?

Afijn. Reken je sowieso niet rijk; het gaat om maximaal 1500 dollar en het totale bedrag moet verdeeld worden over iedereen die op die knop drukte in die periode.

Arnoud