Mag ik gokken op internet?

Een lezer vroeg me:

Stel je plaatst een weddenschap op een website als Unibet, ben je als weddenschapplaatser dan strafbaar bezig of niet? Navraag bij Unibet leert mij dat zij zeggen dat het gewoon legaal is wat ze doen, omdat het recht van de Europese Unie boven het Nederlandse recht gaat. Maar als het toch illegaal blijkt, waarom mogen ze dan wel adverteren op Nederlandse websites?

De regels rond gokken zijn niet Europees geharmoniseerd, wat wil zeggen dat elk Europees land zelf mag bepalen welke regels ze hanteert. Engeland staat veel toe, Nederland werkt met 1 vergunning voor Holland Casino/Lotto en in andere landen is het weer anders. Dat mag allemaal, totdat de Europese Commissie hier Europese regels over maakt.

In de Nederlandse Wet op de Kansspelen staat dat het verboden is om mee te doen aan een gokspel “wetende dat voor het geven daarvan geen vergunning ingevolge deze wet is verleend”. Dat geldt ook voor een internetgokspel.

Overigens is het niet strafbaar om mee te doen aan een poker- of ander kansspel als je daar niets mee kunt winnen. Alleen kansspelen waarmee je geld of prijzen kunt winnen, vallen onder deze wet. Je mag dus gerust voor de fun een potje poker doen op internet. Is er een prijzenpot, dan mag je niet vanuit Nederland daaraan meedoen.

In diezelfde Wet op de Kansspelen staat ook dat het verboden is om zo’n gokspel te promoten. Een banner op een website plaatsen valt daaronder. Een buitenlands casino mag dus geen banners op Nederlandse websites plaatsen met reclame voor gokspellen waar geld of prijzen mee te winnen zijn. Evenzo mag je als Nederlandse webmaster zulke banners niet accepteren.

Arnoud

EU-land mag online gokken verbieden

Een nationale overheid mag bedrijven verbieden om kansspelen op internet aan te bieden, meldde Nu.nl dinsdag. Het Europees Hof van Justitie heeft dat dinsdag bepaald in haar arrest C-42/07 waarin een gokbedrijf de Portugese overheid verweet het vrij verkeer van diensten te hinderen.

Het EU-verdrag bepaalt echter dat lidstaten het vrij verkeer van diensten wel degelijk mogen beperken, mits ze dit doen voor een legitiem doel en de beperking ook nog eens het meest gepast (proportioneel) is om dat doel te bereiken. Bij gokken is dat doel meestal het bestrijden van gokverslaving, maar de Portugese regering betoogde dat haar staatsmonopolie bedoeld was om gokgerelateerde misdrijven zoals fraude en oplichting te kunnen bestrijden. Bij het staatscasino zul je niet worden opgelicht, zeg maar.

Het Hof accepteert deze redenering:

[T]he fight against crime may constitute an overriding reason in the public interest that is capable of justifying restrictions in respect of operators authorised to offer services in the games-of-chance sector. Games of chance involve a high risk of crime or fraud, given the scale of the earnings and the potential winnings on offer to gamblers.

En vanwege dit hoge risico heeft de staat een zwaarwegend belang om de goksector te reguleren. Het instellen van een monopolist is een acceptabele manier om die regulering uit te werken, aldus het Hof. Zo kan men toezicht houden en de burger garanderen dat er geen fraude of oplichting plaatsvindt.

Gevolg daarvan is wel dat ook internetcasino’s van buitenlandse bedrijven onder het verbod mogen vallen. Want wil je een monopolie bieden, dan moet je ook internetconcurrenten tegenhouden. En dat mag.

Wat betekent dit nu voor Nederland? Die legt de nadruk bij haar rechtvaardiging meer op gokverslaving, iets waar de Europese Commissie over viel in maart vorig jaar nog over viel: je kunt moeilijk volhouden dat je gokverslaving bestrijdt als het land vol hangt met reclames voor Holland Casino en de staatsloterij.

Met dit arrest staat de regering nu iets sterker, hoewel het geen uitgemaakte zaak is: het Hof zegt dat het mág, maar uiteraard blijft wel de eis gelden dat je effectief beleid moet uitvoeren om gokgerelateerde misdaad of gokverslaving te bestrijden.

Arnoud

Centenveiling van GoudKoortsVeiling een verboden kansspel

goudkoortsonline.pngDe online veiling Goudkoortsveiling weigert te stoppen nadat minister Hirsch Ballin had gemeld dat zij de Wet op de Kansspelen zou overtreden. Dat blijkt uit antwoord op Kamervragen over deze ‘centenveilingsite’.

Bij een centenveiling is het idee dat je biedingen uitbrengt van telkens één cent (vandaar ook de naam inderdaad). Maar je moet betalen om te mogen bieden, bij Goudkoortsonline “kost dit vanaf ” 0,90 per bieding” (sic). Qua hoofdpijn net iets minder complex dan Swoopo waar ik in januari over schreef.

Uit de analyse van Hirsch Ballin blijkt dat deze constructie een kansspel zou zijn, omdat

een bieder geen overwegende invloed heeft op zijn kans om te winnen. Zo is de eindtijd van een veiling niet inzichtelijk voor de deelnemers, doordat deze na elk uitgebracht bod wordt verlengd. De uitkomst van de veiling is afhankelijk van het aantal potentiële bieders dat heeft ingelogd en of die bieders denken dat de kosten-baten structuur gunstig is om nogmaals een bod te doen. Voor de bieders is echter niet inzichtelijk hoeveel bieders er zijn en hoeveel die bieders al hebben geboden. Het is moeilijk te voorspellen wanneer andere bieders niet meer zullen bieden. Verder is het niet mogelijk op enige wijze behendigheid of kennis toe te passen bij het concept van goudkoortsveiling.

Zie ook de analyse van professor Wagenaar (pdf) bij TROS Radar.

Volgens de Wet op de Kansspelen is doorslaggevend of je met voldoende behendigheid moet kunnen winnen. Bij roulette kun je nog zo hard je best doen, maar je bent afhankelijk van hoe het balletje rolt. Bij voetbal kun je heel veel goede spelers kopen en dan alles winnen. Of nou ja, meestal dan.

Arnoud

Betalen om te bieden op het recht te mogen bieden op een veiling – eh, wat?

swoopo-logo.pngWebwinkels snap ik, en veilingsites over het algemeen ook. Maar wat het model achter Swoopo is, ontgaat me volledig. Betalen voor het recht om te bieden op een veiling? En nog leuker, betalen voor een betaling voor het recht om te bieden?

Voor zover ik er chocola van kan maken, is het idee dat je 75 cent betaalt om het recht te verwerven een product te mogen kopen tegen de huidige prijs. Na die betaling gaat de prijs met 15 cent omhoog, en hebben andere mensen de gelegenheid ook zo’n recht te kopen. Op zeker moment is de tijd op (die wordt trouwens verlengd bij elk aangekocht recht) en dan krijgt de laatste betaler van 75 cent het product voor de dan geldende prijs. Daarnaast gaat Swoopo bij iedere betaler langs om 75 cent te incasseren per bod dus.

Maar het kan nog leuker: je kunt ook bieden op die rechten. Je betaalt dan dus 75 cent om met een beetje geluk het recht te verwerven om voor 75 cent te mogen bieden op producten. Waarbij je dus rustig meer dan 75 cent kwijt kunt zijn voor zo’n bieding. Ik begrijp dit niet. Jullie wel?

Het komt me allemaal nogal gezocht over, en op het moment dat verkopers met gezochte technieken aankomen waarmee je heel goedkoop iets zou kunnen kopen, gaan bij mij de oneerlijkehandelspraktijkalarmbellen rinkelen. Zo ook hier. Kan dit wel door de beugel? Hebben mensen door dat het goed mogelijk is dat ze meer betalen dan de nieuwprijs van de artikelen?

Een verboden kansspel lijkt het me niet. Alle handelingen zijn afhankelijk van wat andere deelnemers doen, en niet van het lot. Maar toch vind ik het hoogst merkwaardig. Zouden jullie hieraan meedoen?

Via Ted Dzubia in The Register.

Arnoud

Nederland moet wetgeving sportweddenschappen aanpassen, eist Commissie

Nederland moet haar Wet op de Kansspelen aanpassen om te zorgen dat buitenlandse aanbieders van sportweddenschappen effectieve toegang krijgen tot de Nederlandse markt. Ook als dat via internet gaat. Dit eiste de Europese Commissie afgelopen donderdag. Als Nederland binnen twee maanden geen bevredigende reactie geeft, kan de Commissie naar het Europese Hof van Justitie stappen om zo af te dwingen dat dit gebeurt (dat staat in art. 226 EG-Verdrag).

Het gaat dus niet om het legaliseren van internetgokken in het algemeen, zoals b.v. Tweakers of Planet schrijven. Emerce en Elsevier hebben het wel goed.

Volgens artikel 49 EG-Verdrag mogen lidstaten geen beperkingen opleggen aan grensoverschrijdende diensten. Wie in Spanje een loterij wil organiseren, mag niet door de Nederlandse of Spaanse overheid worden gehinderd bij het werven van Nederlandse deelnemers. De enige uitzondering hier is als een lidstaat op grond van de openbare orde, de openbare veiligheid en de volksgezondheid kan rechtvaardigen dat die beperking toch moet worden opgelegd. De beperking mag dan niet verder gaan dan noodzakelijk voor het doel en mag bovendien niet discrimineren.

In het Gambelli-arrest bepaalde het Europese Hof dat een verbod op online gokken mag wanneer dat noodzakelijk is om gokverslaving of het witwassen van zwart geld tegen te gaan. Maar zo’n verbod is niet ‘noodzakelijk’ wanneer de overheid zelf kansspelen aanbiedt. Letterlijk zegt het Hof:

Welnu, wanneer de autoriteiten van een lidstaat de consumenten aansporen en aanmoedigen om deel te nemen aan loterijen, kansspelen of weddenschappen opdat de schatkist er financieel beter van zou worden, kunnen de autoriteiten van deze staat zich niet op de met de beperking van de gelegenheden tot spelen gediende maatschappelijke orde beroepen ter rechtvaardiging van maatregelen als die in het hoofdgeding.

Het vergunningenstelsel uit de Wet op de Kansspelen was in overeenstemming met dit arrest, oordeelde de Hoge Raad in 2005 in een zaak aangespannen door het Engelse gokbedrijf Ladbrokes. Nederland mag zelf voor een groot deel bepalen hoe zij gokverslaving bestrijdt, en als zij een Staatsloterij of Holland Casino een nuttig onderdeel vindt van die bestrijding, dan mag dat. Door dat beperkte legale aanbod is er een uitlaatklep zodat gokkers niet de illegaliteit in hoeven met alle risico’s van dien.

De Europese Commissie denkt daar anders over. Zij is niet overtuigd dat er effectief beleid is om gokverslaving ook echt te bestrijden. Bovendien mag de Lotto sinds kort als enige sportweddenschappen via internet aanbieden. En daarmee discrimineert Nederland: waaarom de Lotto wel en Ladbrokes niet? Zoals Jan Kabel al schreef, als je zoiets gaat toelaten, loop je de kans op Europeesrechtelijk afgedwongen liberalisering van de interactieve kansspelenmarkt.

Wie komt met de flauwste grap a la “de uitkomst blijft een gokje” of “wedden dat er geen zaak van komt”?

Arnoud

Antigua mag inbreuk maken op Amerikaanse auteursrechten

De woordgrap over Pirates of the Caribbean weet ik nog steeds niet, maar ik weet wel dat dat Antigua nu straffeloos inbreuk mag maken op Amerikaanse auteursrechten. En wel voor maximaal 21 miljoen dollar. Dat besliste een WTO-arbitragecommissie afgelopen vrijdag naar aanleiding van een klacht van de microstaat dat de Verenigde Staten haar het internetgokken onmogelijk maakte.

De VS is fel tegen internetgokken, en doet er alles aan om buitenlandse poker- en goksites die zich op de VS richten het leven zuur te maken. Een recente wet, de SAFE Port Act, verbiedt het Amerikaanse financiële instellingen (banken en creditcardmaatschappijen) om geld op te sturen naar buitenlandse goksites. En zonder creditcardbetaling is de lol van internetgokken er snel af natuurlijk.

Het eiland AntiguaProbleem bij dit alles is dat die buitenlanden menen dat zij soevereine staten zijn en dus best goksites mogen exploiteren. En we hebben de Wereldhandelsorganisatie (WTO) om bij dat soort handelsdisputen in te grijpen. De gebruikelijke oplossing is om dan het benadeelde land tegensancties in te laten stellen. Als de VS Europese bananen van een oneerlijke invoerbelasting voorziet, dan mag Europa dat doen met Amerikaanse schoenen.

Alleen, Antigua (dat hele kleine groene stipje links) verkoopt geen bananen en ook geen schoenen. De economie telt grofweg maar twee dingen – toerisme en internetgokken. Dus waar kan men dan een invoerbelasting op heffen die de VS in de portemonnee treft?

Nou, intellectueel eigendom dus. Antigua moet van het TRIPS-verdrag de auteursrechten, octrooien, merken en aanverwante rechten van andere WTO-lidstaten respecteren. En nu heeft de arbitragecommissie beslist dat Antigua dat tijdelijk niet hoeft te doen:

the Arbitrator determines that Antigua may request authorization from the DSB, to suspend the obligations under the TRIPS Agreement mentioned in paragraph 5.6 above, at a level not exceeding US$21 million annually.

Klinkt leuk voor Antigua, al zal het nog wel lastig worden om te bepalen wanneer je 21 miljoen dollar aan inbreuk hebt gepleegd. Hoe vaak moet Pirates dan gedownload worden?

Meer achtergrond bij The Antigua- US WTO Dispute over Internet Gambling.

Arnoud

“Laagste unieke bod”-veiling is stiekem een kansspel

Een ‘omgekeerde veiling’, waarbij het laagste unieke bod wint, is een kansspel en is daarmee zonder vergunning niet toegesstaan. De onlangs geopende site Bidster zou dus gelijk weer dicht kunnen, aldus het ministerie van Justitie in NU.nl. Iets wat ze eind 2006 ook zeiden over de verkoop van het sms-huis

Volgens de Wet op de Kansspelen is het verboden om “gelegenheid te geven om mede te dingen naar prijzen of premies” tenzij de deelnemers overwegende invloed kunnen uitoefenen op het resultaat. Een loterij mag dus niet (tenzij met vergunning), een kermisattractie waarbij de beste schutter een teddybeer van twee meter krijgt wel.

Hoe zit dat met een veiling? In principe kun je daarbij invloed uitoefenen op het resultaat. Als je genoeg geld meeneemt, win je elke veiling. Bij een omgekeerde veiling, een Dutch Auction, ligt dat iets subtieler. Daar begint de veilingmeester met een maximumprijs, en verlaagt deze met kleine stapjes. Dan moet je net op het goede moment “verkocht” roepen. Daar zit een stukje gokken in, maar wederom: met genoeg geld ga je met de tulpen naar huis.

Bidster claimt dan ook dat zij volstrekt legaal zijn omdat zij ook een omgekeerde veiling hanteren. Maar die van hun is iets subtieler: het laagste unieke bod wint. Dat heet eigenlijk geen omgekeerde veiling maar een unique bid auction. Bij dit systeem zit je niet met zijn allen in een zaal te kijken naar een veilingklok, maar moet je een bod insturen zonder dat je weet wat anderen gaan bieden. Je moet dus laag gaan zitten, en tegelijkertijd iets kiezen dat niemand anders kiest.

En dat maakt het meer een gokspel: raad een getal dat niemand anders weet te raden.

Arnoud