Ouders klagen Facebook aan om extreme uitgaven kinderen

Facebook wordt in de Verenigde Staten aangeklaagd door ouders van kinderen die zonder toestemming hoge bedragen hebben uitgegeven in spelletjes op het sociale netwerk. Dat meldde Nu.nl vorige week. Het gaat om een massaclaim, geïnitieerd door twee ouders wier kinderen elk zo’n duizend dollar aan creditcardbestedingen hadden gedaan op Facebook.

Kinderen kunnen volgens de wet niet zomaar aankopen doen. De wet (art. 1:234 BW) zegt dat ze handelingsonbekwaam zijn, wat inhoudt dat hun ouders of voogd toestemming moet geven voor alle transacties die zij doen.

Daar is een uitzondering op: als de transactie normaal is voor een kind van die leeftijd, dan wordt de toestemming geacht gegeven te zijn. Je kunt dus een kind van tien niet verbieden zijn zakgeld te verstoken bij de Jamin of Albert Heijn, maar wel bij de fietsenhandelaar.

Vandaag de dag durf ik wel te zeggen dat het normaal is dat kinderen van zeg een jaar of tien, twaalf dingen kopen in online spellen. Daarmee zou een aankoop van een paar euro niet terug te draaien zijn. Bij vele honderden of zelfs duizenden euro’s ligt dat anders, dat is geen bedrag dat een tien-, twaalfjarige normaal heeft dus zo’n aankoop kan door de ouders worden herroepen.

Probleem is alleen dat de aanbieder van zo’n spel snel zal zeggen “hoezo kind, het was uw creditcard dus u heeft zélf die aankopen gedaan”. En een volwassene die een aankoop doet, kan die niet zomaar terugdraaien. Dus hoe bewijs je dat het je kind was?

Je beroepen op de Wet koop op afstand (binnen veertien dagen alles ongedaan maken) is niet heel kansrijk. Het gaat hier om een online dienst die direct geleverd wordt, en zolang je er maar duidelijk op gewezen wordt dat dit zal gebeuren, heb je daarna geen annuleringsrecht meer.

Het blijft een probleem, online uitgaven door minderjarigen. Ik weet het, verantwoordelijkheid van ouders, maar als je ziet in de praktijk dat dat niet wérkt, dan moet je toch iets anders gaan verzinnen. In-app aankopen verbieden dan maar?

Arnoud

Amazon in VS aangeklaagd om beleid in-app aankopen

amazon-in-app-appstoreDe Amerikaanse Federal Trade Commission (FTC) klaagt internetbedrijf Amazon aan vanwege zijn beleid met betrekking tot in-app aankopen, las ik bij Nu.nl. Dit beleid zou het te makkelijk maken dingen te kopen, met name voor kinderen. Na klachten werd er een wachtwoord gevraagd bij aankopen van $20 of meer, en pas een jaar later ook voor kleinere aankopen. Maar ook daarna bleven de klachten komen.

De FTC, zeg maar de Amerikaanse Autoriteit Consument en Markt (ACM), noemt deze praktijken unfair practices. Wat wij oneerlijke handelspraktijken zouden noemen: niet conform de “professionele toewijding” en ervoor zorgend dat de gemiddelde consument niet goed meer in staat is om een geïnformeerd besluit te nemen. Dat is in de VS en bij ons een open norm, hoewel wij ook een zwarte lijst hebben waar dingen op staan als valselijk melden dat je erkend bent of dat je binnenkort je zaak sluit (de permanente opheffingsuitverkoop).

De FTC neemt een intrigerende insteek: Amazon maakt het té makkelijk voor kinderen om in-app aankopen te doen zonder dat er duidelijke toestemming is voor die aankopen door de accounteigenaar. Dat is dan in strijd met deze professionele toewijding, oftewel dat hoor je gewoon niet te doen als professionele aanbieder van diensten. Verzin maar iets om die klikkende kids buiten de deur te houden of zeker te weten dat papa en mama het akkoord vinden.

Een belangrijk aspect in die klacht is dat je weliswaar een wachtwoord in moet voeren, maar dat die dialog niet expliciet meldt voor welk bedrag je nu een aankoop autoriseert. Wij hebben daar geen expliciet equivalent van, alleen een verbod op dit agressief beding:

kinderen in reclame er rechtstreeks toe aanzetten om geadverteerde producten te kopen of om hun ouders of andere volwassenen ertoe over te halen die producten voor hen te kopen;

Je zou hiervan kunnen spreken wanneer het gaat om een spel dat primair verkocht wordt aan kinderen, zoals Smurf’s Village. Hoewel de tekst van dit verbod meer gaat over het uitlokken dat kinderen jengelend gaan eisen dat ze iets mogen kopen, niet om dat de geboden popup te onduidelijk is.

Wel hebben wij sinds 13 juni een expliciete eis dat je koopknop duidelijk moet maken dát je een betalingsverplichting aan gaat. De Amazon-knop vermeldt niet meer dan “Continue”. Bij ons zou dat denk ik toch te weinig zijn, hoewel de popup als titelbalk heeft “Confirm in-app purchase”.

Waarom Amazon en niet Apple, denkt u nu misschien. Nou, omdat Apple al geschikt had eerder dit jaar. Het bedrijf heeft zo’n 32 miljoen dollar aan refunds gegeven na een vergelijkbare klacht door de FTC. Het is me niet duidelijk welke aanpassingen het bedrijf heeft moeten doorvoeren aan hun inappaankoopfunctionaliteit.

In mijn inbox is het een van de meest voorkomende klachten: mijn kind heeft credits/smurfberries/etc gekocht, hoe maak ik dat ongedaan? En hoewel blijkt dat de appstoreaanbieders meestal wel coulant zijn, is en blijft het een hele toer dit voor elkaar te krijgen. Dus misschien wordt het ook maar eens tijd om onder dwang van stevige boetes hier een betere oplossing voor te verzinnen.

Arnoud

Hoe misleidend is een in-app aankoop?

in-app-aankopenDe Italiaanse mededingingsautoriteit doet onderzoek naar Apple, Google, Amazon en het Franse gamebedrijf Gameloft, las ik bij Nu.nl. De bedrijven misleiden mensen mogelijk met freemium-apps, die over in-app-aankopen beschikken. De misleiding zou hem erin zitten dat je denkt dat het spel gratis is, en pas achteraf merkt dat het toch best wel duur was door al die in-app aankopen die je gedaan hebt. Hoe misleidend is dat?

Als de app weliswaar gratis installeert maar vervolgens je verplicht iets aan te kopen (zoals na een demolevel of 10 minuten gebruik) dan zou ik dat zeer zeker misleidend vinden. Dan lok je mensen met de belofte van gratis en is de app niet gratis. Maar dat is niet waar het hier om gaat.

Er zijn veel spellen waar je zonder in-app aankopen niet ver komt. De vakterm hiervoor is pay to win, wie niet betaalt staat op een té grote achterstand. En daar voel ik dan wel een stukje onrecht bij. Als je me een gratis spel belooft en ik de facto van alles moet betalen, dan is dat niet gratis.

Alleen: wat is de oplossing? Het hele model van freemium verbieden lijkt me niet haalbaar. Vooraf informeren is dan de standaardreflex van de jurist: als je mensen maar geduldig uitlegt wat er gaat gebeuren, dan kunnen ze daarna rustig nadenken en een geïnformeerde vrijwillige beslissing nemen of ze dat wel of niet willen. En dan hebben we nu de cookiewet op de andere lijn die gaat vertellen hoe succesvol dát is.

Meer restricties op kunnen betalen? Misschien dat dat kan werken. Maar mensen kunnen zo’n beperking zelf altijd opheffen, en wie gameverslaafd is zal dat ook gewoon doen.

Maar wat dan?

Arnoud