Een permaban voor een betalende speler, mag dat?

you-are-banned-permabanEen lezer vroeg me:

Bij een spel waar ik al jaren speel (tegen betaling) ontdekte ik recent een beveiligingsfout op de server. Hierdoor kon ik snel een heleboel kredieten vergaren en zo mijn voertuig versterken. Echter, gisteren is het beheer hier achter gekomen en ze hebben me nu een permaban opgelegd. Nu ben ik dus niet alleen die kredieten kwijt, maar ook al mijn investeringen én ik krijg het restant van mijn jaarabonnement niet terugbetaald. Mag dat zomaar?

In principe lijkt het me gerechtvaardigd dat men een of andere vorm van straf oplegt als een speler de spelregels schendt. Als iemand bij het voetbal een overtreding van de spelregels pleegt, kan hij het veld uitgestuurd worden. Bij ernstige overtredingen kan hij zelfs een paar wedstrijden op de bank zitten. Dat die speler lidmaatschap betaalt aan de club, doet daar niets aan af. Een reglementaire ban is legaal.

De overtreding zou wel uit de spelregels moeten blijken. Slim opereren binnen de spelregels of bij een ongereguleerd gebied lijkt me niet iets waar je mensen voor behoort te bannen.

Lastiger wordt het bij permabans. Dan wordt in feite de gehele dienstverlening gestaakt, en dat is toch iets ernstigers dan uit een lopend spel geschopt worden of drie wedstrijden op de bank moeten zitten. Permabans bestaan ook in het echte leven, maar zijn daar een zeer zwaar middel. In de gaming-industrie niet. Volgens mij worden er per jaar meer mensen gepermaband uit online spellen dan er voetballers sinds de invoering van het betaald voetbal permanent geschorst zijn.

Mag Dat®? Nou ja, niet zomaar. Allereerst moet er wel ergens een spelvoorwaarde zijn die rechtvaardigt dat je nóóit meer met deze speler zaken wilt doen. Je kunt mensen moeilijk schorsen zonder dat je ergens hebt staan waarom. Heb je geen spelregel dan moet het wel extreem fout zijn wat de speler deed, zeg maar de “ben jij wel goed bij je harses”-toets.

Het is niet zo simpel als “Exploitant mag op ieder moment iedereen permabannen” in je TOS of EULA zetten. Zo’n botte bijl is namelijk in strijd met de wet. Op de zwarte lijst voor algemene voorwaarden staat namelijk:

Bij een overeenkomst tussen een [bedrijf] en een [consument] wordt als onredelijk bezwarend aangemerkt een in de algemene voorwaarden voorkomend beding […] dat de [consument] geheel en onvoorwaardelijk het recht ontneemt de door [het bedrijf] toegezegde prestatie op te eisen.

Een dergelijke permaban-clausule ontneemt je geheel en onvoorwaardelijk het recht om toegang tot het spel te eisen. Immers, als je dat eist, dan zegt de exploitant “permaban, doei” en dan sta je met lege handen. Dat kan dus niet.

Een permabanclausule moet dus ingevuld zijn met enige nuance. Bijvoorbeeld: als u bij herhaling zware overtredingen begaat of andere spelers lastigvalt, dan wordt u er permanent uitgeschopt. Dan heb je een escalatie én een waarschuwing ingebouwd. Dat lijkt me wel redelijk. Er zou wel iets van een discussie of hoger beroep mogelijk moeten zijn. Ook bedingen als “Het beheer beslist wanneer u overlast veroorzaakt” en vooral een onredelijke uitleg daarvan, zijn namelijk juridisch dubieus. Op diezelfde zwarte lijst staat namelijk:

[Het is verboden je TOS zo te schrijven] dat de bevoegdheid van de wederpartij om bewijs te leveren uitsluit of beperkt, of dat de uit de wet voortvloeiende verdeling van de bewijslast ten nadele van de wederpartij wijzigt,

Als je zegt “wij beslissen en u heeft pech, dan sluit je dus de mogelijkheid van tegenbewijs door de wederpartij uit. Dat mag dus niet.

Krijg je je geld terug bij een permaban? Dat lijkt me dan weer niet redelijk. Je beging immers een zware overtreding. Dat je dan je in-game spullen kwijt bent, voelt als een logisch gevolg daarvan. Ook al heb je daar veel in geïnvesteerd. Ik zou dit wel expliciet in de TOS vastleggen, maar ik zie er geen regels tegen.

Voor het restant van je abonnementsgeld ligt dat volgens mij anders. Wat je in feite doet als je “permaban, doei” zegt, is de overeenkomst beëindigen of zelfs ontbinden. In dat geval is er te veel betaald, en ik denk dan ook dat dat gewoon echt moet worden terugbetaald.

In de praktijk werkt dat anders. Ik zie bij allerlei verenigingen dat in de statuten staat “bij schorsing geen restitutie” maar dat gaat over lidmaatschapsgelden, en dat voelt net wat anders dan betaalde abonnementsprijzen. Een lid is wat anders dan een klant. Dus daarom twijfel ik of je je klanten ook mag opzeggen en het geld mag houden als ze zich misdragen.

Arnoud

Hoe misleidend is een in-app aankoop?

in-app-aankopenDe Italiaanse mededingingsautoriteit doet onderzoek naar Apple, Google, Amazon en het Franse gamebedrijf Gameloft, las ik bij Nu.nl. De bedrijven misleiden mensen mogelijk met freemium-apps, die over in-app-aankopen beschikken. De misleiding zou hem erin zitten dat je denkt dat het spel gratis is, en pas achteraf merkt dat het toch best wel duur was door al die in-app aankopen die je gedaan hebt. Hoe misleidend is dat?

Als de app weliswaar gratis installeert maar vervolgens je verplicht iets aan te kopen (zoals na een demolevel of 10 minuten gebruik) dan zou ik dat zeer zeker misleidend vinden. Dan lok je mensen met de belofte van gratis en is de app niet gratis. Maar dat is niet waar het hier om gaat.

Er zijn veel spellen waar je zonder in-app aankopen niet ver komt. De vakterm hiervoor is pay to win, wie niet betaalt staat op een té grote achterstand. En daar voel ik dan wel een stukje onrecht bij. Als je me een gratis spel belooft en ik de facto van alles moet betalen, dan is dat niet gratis.

Alleen: wat is de oplossing? Het hele model van freemium verbieden lijkt me niet haalbaar. Vooraf informeren is dan de standaardreflex van de jurist: als je mensen maar geduldig uitlegt wat er gaat gebeuren, dan kunnen ze daarna rustig nadenken en een geïnformeerde vrijwillige beslissing nemen of ze dat wel of niet willen. En dan hebben we nu de cookiewet op de andere lijn die gaat vertellen hoe succesvol dát is.

Meer restricties op kunnen betalen? Misschien dat dat kan werken. Maar mensen kunnen zo’n beperking zelf altijd opheffen, en wie gameverslaafd is zal dat ook gewoon doen.

Maar wat dan?

Arnoud

Downtime van Diablo 3 versus werkende mensen

diablo-down-error.jpgEen lezer vroeg me:

Zoals je misschien weet is op 15 mei Diablo 3 gereleased. Een spel om heerlijk kwaad monstertjes dood te klikken, er is toch niks mooiers! zou je zeggen. 12 jaar lang wachten werd eindelijk beloond. Welnu, het feest pakt anders uit. Want vanwege mijn fulltime baan kan ik alleen in de piekuren spelen, en precies tijdens die tijden is de online component van Diablo steeds overbelast. Bottom line: ik heb 60 euro betaald voor een spel dat ik nauwelijks kan spelen. Wat kan ik nu doen?

Het is voor de vraagsteller erg zuur dat hij veel downtime heeft omdat hij alleen ’s avonds kunt spelen, net in hun maintenance window. Maar juridisch gezien is de vraag of zij daar rekening mee moeten houden, zeker omdat hij ze dat niet vooraf verteld heeft. Ik denk dus niet dat je met dát argument heel ver komt.

Algemeen gezegd: een spel is een product (want software kun je kopen) en dus moet het spel voldoen aan de verwachtingen. Het spel moet dus speelbaar zijn. Nu is Diablo 3 dat op zich wel, alleen vereist elk potje (ook in single player) dat je online gaat en verbinding maakt met die online component. En als die er steeds uit ligt, dan is het spel niet speelbaar.

Voor die dienst ligt het juridisch iets lastiger, want dat is geen product en de verwachtingen die je mag hebben, zijn dus minder duidelijk. Je mag een goede inspanning verwachten van de leveranciers van Diablo, maar hoe ver gaat dat? Wanneer hebben ze hun best gedaan? Daarbij zullen allerlei factoren meespelen, zoals of het hier gaat om een kortetermijnprobleem van vlak na de lancering of een structureel probleem.

Er is gewoon geen goede wetgeving op dit gebied. Meer dan de hele algemene regel “dit voelt niet als een redelijke invulling van het contract” met dan wat zelfbedachte argumenten is er niet.

Het wordt echt tijd voor een setje consumentenwetgeving die hier duidelijker regelt waar je aan toe bent. Of op zijn minst eens een rechtszaak.

Arnoud

Mogen kinderen betalen in sociale games?

farmville-credits.pngVia internetspellen als Farmville en Happy Harvest betalen kinderen soms tientallen euro’s voor zaken als het onderhouden van een digitaal tuintje, las ik bij Adformatie. Hoogleraar Jeugd en Media Patti Valkenburg wil paal en perk stellen aan deze praktijk, onder meer door een vernieuwde Kinder- en Jeugdreclamecode. Deze code bevat -voor zover ik kan zien- geen enkel artikel dat ziet over in-game purchases.

Zou zo’n artikel er moeten komen? Ik denk het wel, hoewel ik niet verder kom dan “dit moet gewoon niet mogen” en dat zal op iets te veel weerstand stuiten bij de gemiddelde socialemediaspelletjesaanbieder.

De huidige juridische grens biedt niet echt soelaas. In mei blogde ik over ongewenst gekochte Facebookcredits door het kind en of de ouders deze aankoop ongedaan kunnen maken.

Minderjarigen mogen dingen kopen die “gebruikelijk” zijn voor hun leeftijd. Een snoepje bij de Jamin is voor een negenjarige gebruikelijk, een nieuwe fiets niet. Voor een 15-jarige is een fiets of dure broek denk ik weer wel gebruikelijk, er zijn er genoeg die dat doen immers. Als de aankoop niet gebruikelijk is, dan kunnen de ouders deze terugdraaien en de winkel moet dat accepteren.

Bij microtransacties zoals veevoer in Farmville ligt het juridisch lastig: je kunt namelijk goed stellen dat elke transactie een aparte aankoop is en dus juridisch een apart contract. En dan kun je het niet terugdraaien: een kind van negen mag best 10 cent uitgeven aan een spelletje. Dat hij dat dan duizend keer doet, tsja dát valt buiten het bereik van dit wetsartikel.

Je kunt natuurlijk verdedigen dat het kind in feite een aankoop van duizend keer 10 cent oftewel 100 euro doet en dát is niet gebruikelijk voor een kind van negen. Maar dan moet je een constructie opvoeren waaruit blijkt dat er één overeenkomst is waarbij die 100 euro in fragmenten van 10 cent wordt besteed. En volgens mij is die er niet. Wel natuurlijk als je een berg credits vooraf koopt, dan is de aanschaf van die credits 100 euro in één keer.

De vervolgvraag is dan of het ‘gebruikelijk’ is dat een kind van negen 100 euro besteedt aan zulke credits. De hoogte van het bedrag is niet doorslaggevend. Als blijkt dat ‘iedereen’ van die leeftijd dit doet, dan is dat al genoeg om het gebruikelijk te noemen. En ik weet niet hoe veel kinderen er op Farmville zitten en credits kopen, maar dat zullen er toch al aardig wat zijn.

Arnoud

Mijn kind heeft credits gekocht op Facebook, wat nu?

Een lezer vroeg me:

Mijn kinderen spelen op Facebook allerlei spelletjes, en gebruiken daarbij het account van mij of van mijn vrouw. Bij sommige spellen kun je via extra credits hogerop komen, maar die moet je dan kopen. Onze dochter van 9 ontdekte echter dat onze creditcardgegevens werden onthouden door Facebook, zodat ze snel voor 55 euro wat credits aanschafte. Hoger kon niet, want daarvoor hadden ze de pincode nodig. Kan ik deze ongewenste betaling ongedaan maken?

De wet (art. 1:234 BW) bepaalt dat minderjarigen niet zelfstandig overeenkomsten kunnen sluiten. Daarvoor is toestemming nodig van de ouders. Het is alleen niet handig als een kind voor elke reep chocola een briefje van zijn ouders nodig zou hebben. Daarom staat in de wet staat dat die toestemming wordt verondersteld te zijn gegeven als het een rechtshandeling is “waarvan in het maatschappelijk verkeer gebruikelijk is dat minderjarigen van zijn leeftijd deze zelfstandig verrichten.”

De vraag is dan, is het voor minderjarigen van 9 jaar gebruikelijk dat ze credits voor Facebookspelletjes kopen. Ik heb eerlijk gezegd geen flauw idee. Wie onderzoek heeft naar dit onderwerp, ik hoor het graag.

Een bijkomstig punt is hier wel dat het niet het kind is dat de aanschaf deed, maar de vader. Althans, zo zag het eruit voor Facebook. Er werd immers gewerkt vanaf diens account, en niet vanaf een account dat gekoppeld was aan de negenjarige dochter. Ik denk dan ook dat het in die situatie niet mogelijk is de aankoop te annuleren op grond van artikel 1:234 BW. Het zou wel érg makkelijk zijn voor volwassen om dan dingen te kopen en achteraf te zeggen dat het hun minderjarige kind was.

Een juridisch argument om dat te onderbouwen is dat wanneer je je kind jouw account laat gebruiken, je hem of haar in feite als jouw vertegenwoordiger aanstelt. Het kind koopt dan niets, maar jíj koopt die zaken en het kind handelt daarbij als uitvoerder in jouw naam. In die situatie is het onmogelijk om je op artikel 1:234 BW te beroepen want jij als ouder bent meerderjarig.

Het lijkt me dus handiger je kinderen een eigen account te geven, dat stevig af te sluiten tegen ongewenst gebruik en ze zelf te laten sparen voor eventuele credits.

Arnoud

Mag ik een bot voor een online spel maken?

botcraft-wow-spel-online-mmo.jpgEen lezer vroeg me:

Voor een massive multiplayer online strategy game heb ik een nieuwe userinterface ontwikkeld die inlogt (met je normale naam en wachtwoord) op de officiele servers en bepaalde taken in het spel automatiseert. Ik heb deze gemaakt door het netwerkverkeer te observeren, en heb geen code uit de officiële client gebruikt. Nu zie ik dat in de EULA van deze game staat dat je geen bots mag gebruiken, maar is het ook verboden voor mij om bots te verspreiden?

Ik denk niet dat het strafbaar is in de zin dat de politie je arresteert en je de cel in gaat. Wel zou het kunnen zijn dat de dienstaanbieder zegt dat je hen schade berokkent en dat jij die moet vergoeden.

Op zich is het niet verboden software te maken die samenwerkt met andermans software, zolang je geen code overneemt (copypaste of door reverse engineering). Je mag een protocol reverse engineeren en daar dan je eigen client of server voor schrijven, maar niet de client reverse engineeren en klonen. (In de Amerikaanse Glider-zaak ging het erom dat de bot de clientsoftware aanpaste als die in RAM geladen was. Ik vind dat hoogst dubieus als juridisch argument, maar goed dat geldt voor wel meer Amerikaanse zaken.)

Als je software beveiligingsmaatregelen omzeilt, met name als mensen gratis iets kunnen doen dat normaal geld kost, dan ben je mogelijk wel strafbaar. Er zijn regels in de Auteurswet over het omzeilen van kopieerbeveiligingen en ook strafwetten over het omzeilen van een beveiliging voor een betaaldienst.

De aanbieder zou kunnen zeggen dat jouw UI in feite een bot is waarmee mensen valsspelen. Dan kunnen ze je bot bannen. Als dat moeilijk blijkt (omdat jij cloakingtechnieken gaat inbouwen) dan zouden ze kunnen zeggen dat ze nu op kosten gejaagd worden om jouw bot te blokkeren en dat ze die op jou verhalen. Dat kan onrechtmatig zijn immers.

In de praktijk denk ik dat het in Nederland wel meevalt; men blokkeert de bot en gaat over tot de orde van de dag.

Arnoud

Mag een online spel mij bannen?

eve-online-spel-bannen-spelregels.pngEen lezer vroeg me:

Ik speel EVE-online, een Massive multiplayer online role-playing game (MMORPG) dat zich in de ruimte afspeelt. Nu kreeg ik onlangs de melding dat ik vier dagen niet mag inloggen (tijdelijke ban) omdat ik een macro had gebruikt en zo vals zou spelen. Nou klopt dat op zich wel, maar ik had geen kwade bedoelingen. Daar hebben ze echter niets mee te maken, zeggen ze. Ik moet mijn straf maar gewoon uitzitten. Kan dat zomaar? Ik betaal toch gewoon abonnementsgeld voor het spel, en ik krijg niet waar ik voor betaal.

In principe lijkt het me zeker gerechtvaardigd dat men een of andere vorm van straf oplegt als een speler de spelregels schendt. Als iemand bij het voetbal een overtreding van de spelregels pleegt, kan hij het veld uitgestuurd worden. Bij ernstige overtredingen kan hij zelfs een paar wedstrijden op de bank zitten. Dat die speler lidmaatschap betaalt aan de club, doet daar niets aan af.

Het verbod op macros staat expliciet in de EULA van Eve Online, maar ik denk dat je ook zonder een expliciete regel wel mag ingrijpen als mensen zich een oneerlijk voordeel gunnen. Je verstoort het spelgenot van de anderen, en daar mag tegen worden opgetreden.

Een tijdelijke ban van 4 dagen is streng maar ook weer niet zó streng dat ik het meteen als evident oneerlijk zou aanmerken. Ik denk dat er dan ook weinig anders opzit dan deze ban uitzitten.