Vodafoneklanten mogen abonnement wijzigen vanwege torenhoge rekeningen

Vodafone-klanten met oude abonnementen mogen deze omzetten naar abonnementen van een nieuw type, waarbij de internetsnelheid na het bereiken van de datalimiet wordt verlaagd. Dat las ik bij Nu.nl. De provider nam deze stap na negatieve publiciteit bij TROS Radar, waarin klanten klaagden dat ze torenhoge rekeningen kregen zonder dat duidelijk werd hoe zij hun MB’s hadden verstookt. Mooi dat publiciteit zo’n effect heeft, maar wat nu als men naar de rechter zou zijn gestapt?

Als mensen een abonnement sluiten met internettoegang, krijg je al snel het probleem wat te doen als men over het afgesproken aantal megabytes heen gaat. Je hebt volgens mij grofweg opties:

  1. Internettoegang blokkeren tot de volgende maand. Dat is natuurlijk erg hinderlijk.
  2. Idem maar mensen blokken laten bijkopen als ze willen. Lost het probleem van (1) op maar met als nadeel dat mensen zien dat internet geld kost, en dan gaan ze minder internetblokken kopen.
  3. Mensen laten internetten zo veel ze willen maar de prijs omhoog doen na het gekozen aantal megabytes. Dat is hoe Vodafone werkt, met dus alsnadeel dat als je dat niet aan ziet komen je ineens een héle berg geld kwijt bent.
  4. Mensen laten internetten zo veel ze willen, de prijs omhoog doen en mensen afknijpen. Volgens mij het fairst: je kunt nog wat internetten dus heel vervelend is het niet, het kost extra geld maar je wordt geknepen dus het zal niet buitengewoon veel oplopen. Maar ik zie het in de praktijk niet vaak.
  5. Onbeperkt internet bieden. Ja, alleen mag dat niet want ‘onbeperkt’ is niet gedefinieerd.

(Wim, welke ben ik vergeten?)

Vodafone neemt optie 3, maar dan moet je systeem met waarschuwingsberichten wel goed werken. En daar ging het mis. Ook gaf de app onvoldoende informatie, en dan wordt het wel heel vervelend natuurlijk.

Op zich mag het, megabytes factureren buiten de bundel, maar dat moet wel duidelijk afgesproken zijn. En dat je een tarieflijst hebt waar dit op staat, is niet genoeg. Je moet als provider echt aantonen dat de afspraak is gemaaktmet deze klant.

Opmerkelijk vond ik nog de uitspraak van het Cbp dat Vodafone meer moet gaan bijhouden over het surfgedrag van de gebruiker, zodat men beter kan verantwoorden waarom er zo veel megabytes zijn verstookt. Vodafone kopt ‘m makkelijk in: dat mag niet van de privacywet. Update: (24 september) het CBP wijst erop dat zij iets anders gezegd heeft.

Haha. Ja. Nee, maar serieus. Dat mag wél van de privacywet: daar staat in dat je dingen mag bijhouden als dat noodzakelijk is voor een goede uitvoering van de overeenkomst. En mensen rapporteren hoe ze aan 4 gigabyte dataverkeer komen, lijkt me best wel redelijkerwijs noodzakelijk.

Arnoud

Internetten buiten de bundel moet wel afgesproken zijn

second-life-mobiele-telefoon-diefstal.jpgMet enige regelmaat krijg ik mails van boze mensen met torenhoge facturen voor mobiel internet. Zij hebben vaak dan een abonnement zonder internet, maar hun telefoon kán internetten en doet dat dan ook. Waarna de provider vrolijk een factuur stuurt per MB tegen het hoogste tarief uit de lijst. Het Hof Arnhem trekt nu soort van een streep door die praktijk: je mag geen rekening sturen voor mobiel internetten tenzij dat duidelijk áfgesproken is. Tarieflijsten op internet of het feit dát je internet is geen bewijs van zo’n afspraak.

Spontaan mobiel internetten, je vraagt je af hoe zoiets kan gebeuren. Je bent er toch zelf bij als je op dat icoontje klikt? Dat hoeft dus niet per se: een telefoon blijkt spontaan zelf dingen te kunnen downloaden, of je denkt dat je op wifi zit. Of, zoals in dit geval, je hebt je telefoon als gestolen aangemeld en daarna wordt er ineens mobiel geïnternet met die telefoon. Merkwaardig. Zeker omdat de telefoonhouder daarna dacht “dat deze wel weer zou worden teruggevonden”. Eh.

Vast stond dat het abonnement beperkt tot telefonie en sms-verkeer was. De sim was daarentegen geschikt voor 3g mobiel internetten, en Vodafone had op haar site plus in de telefoonwinkels duidelijk tarieflijsten gepubliceerd waaruit blijkt dat er kosten verschuldigd zijn voor mobiel internetten.

Het Hof vindt dat niet genoeg. Dat je geld wilt vragen voor een faciliteit is leuk, maar je moet wel áfspreken met je wederpartij dat je dat mag. Heel basaal, het moet deel zijn van je aanbod dat wordt aanvaard, anders is er geen overeenkomst. Iets ophangen in je winkel of op je site maakt het nog geen deel van je aanbod. Ook uit het feit dat iets technisch kan, mag je niet concluderen dat er een akkoord is op die mogelijkheid (en al helemaal niet op daaraan hangende kosten).

Het enkele feit dat het technisch mogelijk is om met de bewuste telefoon gebruik te maken van het internet, is als onderbouwing onvoldoende, omdat de gebruiker daar niet zonder meer op bedacht hoeft te zijn. Evenmin volstaat dat een beroep wordt gedaan op het feit dat de door Vodafone in dat verband gehanteerde tarieven vrij toegankelijk zijn door raadpleging van internet of een bezoek aan een telefoonwinkel.

Tevens woog hier mee dat de abonnementen fixed fee waren, vaste tarieven voor onbeperkt bellen en sms’en dus. Dan hoef je al helemáál niet bedacht te zijn op naheffingen per MB voor internetgebruik.

Wat ik me blijf afvragen, is waarom het Hof niets zegt over het punt dat meneer (nou ja, het bedrijf, het was een zakelijk abonnement) is gaan internetten terwijl hij dat niet had afgesproken. Je moet dan toch weten dat er iets geks aan de hand is? Wellicht vanwege dat rare verhaal over diefstal cq. kwijtraken van de telefoon. Maar ik zou dat wel een factor van belang vinden als bleek dat hij zélf was gaan internetten in strijd met zijn contract.

Het arrest biedt een mooi argument voor mensen die ook ineens facturen krijgen voor onverwacht internetten, hoewel je anno 2013 waarschijnlijk wel overal kleine lettertjes zult zien waarin wordt verwezen naar tarieven voor internet buiten de bundel (de feiten waren uit 2009). En tsja, als het erbij staat dan is het afgesproken. Hoewel ik het wel gek zou blijven vinden: een voice-only abonnement met een hoog tarief voor ‘buiten de bundel’ mobiel internetten. Wie een dergelijk abonnement weet: ik hou me aanbevolen!

Arnoud

De belseconde moet terug!

OPTA wijst telefonieproviders erop dat ze per 1 januari ten minste één abonnement moeten aanbieden met bellen per seconde in plaats van per minuut, en zonder starttarief, las ik bij Webwereld. Naast de netneutraliteitswet (en de omgekeerde bewijslast bij de cookiewet) treedt dan ook de belsecondewet in werking. Of nou ja, ik noem het maar belsecondewet maar net als netneutraliteit en cookies gaat het in feite om één artikel uit de Telecommunicatiewet. Maar “artikel 7.2a lid 4 Telecommunicatiewet” bekt zo slecht.

Toen ik nog een klein nerdje was, moest ik online met een tikkenteller (zie foto) die per zo veel seconde een tik registreerde, waarna ik het bijbehorende tarief bij m’n ouders afrekende. Dat werd op zeker moment bellen per seconde, en in 2010 gingen alle providers ineens volstrekt toevallig tegelijkertijd naar het afrekenen per minuut. Ook was er het starttarief (maar dat was dacht ik er ook al in mijn tikkentellertijd?) waardoor met name korte gesprekken ineens relatief duur werden.

Per 1 januari wordt het dus verplicht om ten minste één mogelijkheid te bieden om per seconde te bellen en zónder starttarief. En omdat telecomjongens héél handig zijn in creatieve interpretatie van zulke regels (“nu slechts 75 euro per seconde!”), moet die mogelijkheid “vergelijkbaar” zijn met de andere door de aanbieder aangeboden abonnementen.

Maar wat is “vergelijkbaar”? Daar zou zelfs Wim ten Brink even over moeten nadenken, maar de OPTA heeft onlangs een toelichting op artikel 7.2 lid 4 gepubliceerd waarin zij een poging doet. Als algemeen criterium hanteert OPTA dat de perseconde-dienst “een volwaardig en serieus alternatief [moet] zijn” voor de andere diensten.

Voor de bijdehante telecomjongens nog een keertje uitleg van wat “per seconde” inhoudt:

[Bellen per seconde] geldt dus meteen vanaf de eerste seconde en derhalve is het bij de voorgeschreven overeenkomst niet toegestaan de eerste minuut af te ronden. De gespreksduur in seconden in rekening brengen betekent naar het oordeel van het college dat de consument moet betalen voor wat hij feitelijk belt

Dus per seconde en niet “na de eerste minuut betaalt u per seconde” of “u betaalt per seconde, berekenend in blokken van 60” of dergelijke bijdehante kleine letters.

Of het aanbod vergelijkbaar is, kan afhangen van alle factoren die consumenten meenemen in hun abonnementskeuze. De duur, de maandkosten, houdbaarheid van belminuten, wel of niet een gratis dan wel leasetoestel, en ga zo maar door. U kunt uitgaan van het gemiddelde belprofiel van afnemers van uw meest afgesloten overeenkomst, suggereert de OPTA heel behulpzaam. Maar de OPTA doet géén uitspraken vooraf of een bepaald abonnement (of juist een prepaidopzet) voldoet aan de regels. Op basis van klachten bij Consuwijzer kan men beboetend optreden.

De uitdaging van vandaag: verzin een abonnement of prepaidaanbieding waarbij per seconde wordt afgerekend die lijkt te voldoen aan het “vergelijkbaar”-criterium en tóch een volslagen flop gaat worden.

Arnoud