Logo Archives - Ius Mentis

Waarom eisen sommige bedrijven nog steeds dat je briefpapier gebruikt voor officiële correspondentie?

Geplaatst op 14 september 20186 september 2018 in Ondernemingsvrijheid, 23 reacties

Een lezer vroeg me:

Recent las ik deze hilarische blog (The Daily WTF) waarin een bedrijf een domeinnaam wilde verhuizen en alle security tokens had maar het niet voor elkaar kreeg omdat het verzoek niet op briefpapier was verstuurd. Een grap, maar ik weet dat het in all seriousness ook echt gebeurt. Waarom is dat? Het is toch 2018, ik maak met Paint beter briefpapier dan sommige reclamebureaus.

De eis van briefpapier met briefhoofd is inderdaad een hardnekkige in veel juridisch georienteerde processen. Het idee erachter is dat het bericht dan “officieel” is, want zo ziet het er dan uit.

De vermoedelijke achterliggende gedachte is dat een mededeling pas bindend op de afzender is als je erop mag vertrouwen dat deze van hem afkomstig is of door hem geautoriseerd is (art. 3:35 BW). Een los kattebelletje of een e-mail vanaf het bedrijfsdomein is dan net te dubieus. Briefpapier is alleen beschikbaar voor daartoe bevoegde personen, dus een brief op briefpapier is afkomstig van een bevoegd persoon.

Moehaha, inderdaad. Een logo’tje fotoshoppen (“technisch aanpassen met Adobe® PhotoShop software – PhotoShop is een gedeponeerd handelsmerk van Adobe Incorporated”) is triviaal, dus in de praktijk is dit een volkomen wassen neus. Juridische zaken zijn echter hardnekkig, en blijven over het algemeen ook bestaan nadat hun grondslag al lang verdwenen is.

De enige juridische reden die ik nog kan bedenken, is dat het vervalsen van iemands briefpapier een misdrijf is (valsheid in geschrifte). Je kunt dan zeggen, dat is zeer uitzonderlijk want we mogen veronderstellen dat mensen niet dagelijks misdrijven plegen. Daarom is een brief op briefpapier tóch anno 2018 betrouwbaar en werkelijk van de afzender. Blijkt dat niet zo te zijn, dan moet de politie daar tegen optreden maar zijn wij niet aansprakelijk.

Moehaha, inderdaad. Praktisch gezien zou ik dan ook zeggen, als dit als eis wordt neergelegd door een ICT-leverancier anno 2018, dan wordt het tijd om over te stappen.

Arnoud

Mag je een logo tonen als je over een bedrijf praat?

Geplaatst op 23 juli 201323 juli 2013 in Ondernemingsvrijheid, 15 reacties

Met enige regelmaat vragen mensen:

Als je een bericht plaatst over een bedrijf, mag je dan het logo erbij zetten? (Variant: mag ik de namen en logo’s tonen van mijn klanten?)

Dat je best een bedrijfsnaam mag noemen als je iets te melden hebt over het bedrijf, spreekt voor de meeste mensen voor zich. Maar zodra je het logo oftewel beeldmerk van dat bedrijf erbij zet, dan worden er toch mensen zenuwachtig. Daar zit toch merkrecht en auteursrecht op, dan laten ze gelijk tien advocaten los en oh jee.

Dreigen kan natuurlijk altijd (helaas) maar winnen lijkt me sterk. Je mag een beeldmerk tonen als je iets te melden hebt over het bedrijf. RTL Nieuws hoeft echt geen toestemming aan Shell te vragen voor een reportage waarbij ze het beeldmerk van het bedrijf tonen. Dat is gewoon een relevant deel van het nieuws. En ook bloggers kunnen nieuws maken.

Natuurlijk moet je “refererend merkgebruik” zoals dat heet wel eerlijk zijn. Drie regeltjes “Shell is een heel groot bedrijf” en dan een gigalogo is natuurlijk niet echt nieuwswaardig, en dan kan de indruk ontstaan dat je op een of andere manier wilt aanhaken bij dat merk. Mijn gebruik van het cocacolaflesje hierboven is dus op het randje: dit bericht gaat niet over Coca-Cola of hun flesjes. Ik gooi het op dat dit een van de bekendste merken ter wereld is en dat jullie zo beter snappen dat ik het over merken ga hebben. Dat is ook een vorm van refereren. (Haha hij zei vorm en het is een vormmerk, dat flesje.)

Merken laten zien bij wijze van klantreferenties is ook een vorm van refereren, en daarmee in principe legitiem. Echter: de meeste klanten gaan er stilzwijgend vanuit dat je de klantrelatie niet aan de grote klok hangt. En los daarvan, als een klant iets niet leuk vindt dan is ‘ie niet lang klant meer. Vraag je dus goed af of je dit wilt doen.

Je kunt in je algemene voorwaarden een beding opnemen dat je het recht geeft klanten te noemen. Mijn standaardclausule komt neer op “het mag maar alleen op een pagina met anderen klanten ook en wie piept, gaat eraf”. Je kunt ook kiezen voor “ik mail je zodra ik dit gedaan heb” of zelfs “ik vraag het tegen het einde van de klus”. Het is maar net hoe klantvriendelijk je wilt zijn.

Arnoud

VNG wil haar logo niet bij nieuwsberichten hebben

Geplaatst op 3 december 20088 september 2012 in Ondernemingsvrijheid, Uitingsvrijheid, 11 reacties

Let op: als u het logo dat hiernaast staat, toont bij een bericht over de Vereniging van Nederlandse Gemeenten, krijgt u een boze brief van de huisadvocaat met een verzoek en voor zover nodig een sommatie om uw merkinbreuk te staken. Dit omdat de VNG meent dat zij als enige haar logo mag tonen bij publicaties over de VNG. Blogger Martin van de Wardt-Olde Riekerink van Wonen blog liep hier tegenaan nadat hij kritiek spuit op een brief van de VNG aan de Tweede Kamer.

Merkinbreuk? Kom nou toch. Er is geen sprake van producten of diensten die onder deze naam worden aangeboden. De enige mogelijke grond is dan het zonder geldige reden aantasten van de reputatie van het merk. Die wordt niet gegeven in de correspondentie; men houdt het bij dat de VNG er belang bij heeft “dat zij controle houdt over de wijze waarop haar beeldmerk wordt gebruikt”. Tsja, dat is geen juridisch te respecteren belang. Bovendien: de enige die de reputatie van het merk aantast, is de huisadvocaat van de VNG die op deze manier zichzelf én de VNG voor gek zet.

Oh ja, en: “Dit mede om onduidelijkheid bij haar leden en of derden over standpunten van de VNG, te voorkomen.” Meent de VNG nu werkelijk dat mensen die dat blog lezen, zullen denken dat daar de mening van de VNG verkondigd wordt? Ik mag toch hopen van niet. Juridisch relevanter: het zou pas merkinbreuk kunnen zijn als een gemiddelde oplettende consument in de war kan raken. Gezien de toonzetting, layout en inhoud van die blog moet je toch een behoorlijk eind onder het gemiddelde zitten qua opletten wil je in de war raken over de afkomst van deze blog.

Het is een volstrekt geaccepteerde praktijk dat bij nieuwsberichten die een organisatie of bedrijf betreffen, het betreffende logo getoond wordt. Zo weet je snel over wie het gaat. Niets mis mee. Pas wanneer je het logo op denigrerende wijze gaat bewerken, kan dat anders worden. Zo moest de Haagse Post ooit door het stof omdat ze bij een artikel over Philips in de Tweede Wereldoorlogen de sterretjes in het Philips-schild had veranderd in hakenkruisen. Maar dat is wel even van een heel andere orde dan een logo laten zien bij een kritisch bericht over het bedrijf.

Auteursrecht dan? Nee. Dit noemen we nu een beeldcitaat: het tonen van een beeld in het kader van een aankondiging, bespreking of kritiek. Er moet natuurlijk wel een verband zijn tussen het beeld en de aankondiging, maar dat gaat niet zo ver dat je uitsluitend mag citeren als je het beeld zelf aankondigt. Bij een aankondiging over of bespreking van een activiteit van de organisatie is een relevant beeld van de organisatie, zoals logo of foto van hoofdkantoor, een prima beeldcitaat.

Kortom: VNG, stel u niet aan.

Wie zin heeft om parodiërende variaties op het logo of de naam hieronder te plaatsen: voel je vrij en ga je gang!

Arnoud

Merkenhumor

Geplaatst op 10 augustus 200710 augustus 2007 in Iusmentis, Ondernemingsvrijheid, 1 reacties

Merkenjuristen hoeven zich op vrijdagmiddag niet meer te vervelen:

De Logomotto combineert willekeurig een logo met een slogan. Via Dutchcowboys.

En om het gezeur maar voor te zijn: nee, dit mag. De merken worden niet commercieel gebruikt, en er is geen sprake van dat dit afbreuk doet aan de reputatie van de merken. Sterker nog dit versterkt alleen maar het merk, want elke combinatie roept de vraag op: oh ja, wie zei dat ook alweer?

Arnoud