Tag: Nummerbord

Het CBP doet onderzoek naar het kentekenscannend bedrijf Debtscan, las ik bij Webwereld. Het bedrijf werkt met scanauto’s die kentekens detecteren aan de hand van infraroodbeelden, om zo auto’s van mensen met executeerbare schulden op te sporen. Nu zijn kentekens persoonsgegevens dus dat roept de vraag op, mag dat zomaar? (En ja ik weet dat het Cbp-onderzoek over net iets anders gaat dan het scannen an sich.)

Debtscan is in haar FAQ vrij stellig: dit mogen wij gewoon, openbare ruimte. En ergens valt daar ook wat voor te zeggen. Men zoekt in opdracht van deurwaarders naar auto’s van mensen die een schuld hebben waarvoor ze bij vonnis (civielrechtelijk) veroordeeld zijn tot betaling. De deurwaarder mag dan beslag leggen op die auto, maar moet dan wel weten waar die auto fysiek is. De Debtscanscans geven deurwaarders die informatie.

Nu zou je zeggen dat “die auto staat daar” toch geen problematische informatie is, maar heel formeel zijn kentekens persoonsgegevens. Ze zijn immers te herleiden tot de eigenaar van de auto. Zeker voor een deurwaarder. En wie persoonsgegevens verwerkt, moet zich aan de Wbp houden. Ja, ook als die persoonsgegevens in de openbare ruimte te zien zijn en ook als de handeling waarmee je ze verkrijgt op zich legaal is (een foto op de openbare weg). Zo rolt de Wbp nu eenmaal.

Dat Debtscan de gegevens niet bewaart, maakt niet uit. Het enkele verzamelen is óók al een verwerking volgens de wet. En omdat die verwerking digitaal verloopt, valt die verwerking daarmee onder de Wbp.

Debtscan moet dus een wettelijke grondslag onder de Wbp hebben. Is die er? Volgens twee door de Telegraaf geciteerde juristen die ik toch vrij hoog heb zitten, behoort dit niet te kunnen onder de Wbp. Maar dat is wel héél principieel.

Debtscan is er in hun FAQ vrij kort over:

Debtscan krijgt deze gegevens aangeleverd van de opdrachtgevers. Deze gegevens mogen in het kader van het specifieke doel (opsporen van voertuigen), aan debstscan worden verstrekt.

Dat doel van opsporen zou je kunnen uitleggen als “eigen dringende noodzaak die zwaarder weegt dan privacy”. Het argument is dan dat de deurwaarder weinig keus heeft anders dan overal rondkijken waar toch die auto is waar hij beslag op mag leggen, dat de debiteur voor dat kenteken tóch al weinig privacy heeft en bovendien gezien dat vonnis gewoon die auto moet laten beslaan dus hoezo privacybezwaar. Of wellicht “goede uitvoering van de overeenkomst”, want incasso naar aanleiding van wanbetalen valt onder die grond dus waarom executeren van een vonnis dan niet?

Debtscan zou nog kunnen zeggen dat ze slechts ‘bewerker’ is: ze handelt in opdracht van de deurwaarder en díe bepaalt welke auto’s er moeten worden opgespoord. Maar dat gaat niet 100% op, want Debtscan verzamelt niet alleen persoonsgegevens van de auto’s van de deurwaardersdoelwitten maar van álle auto’s die ze zien. En voor díe gegevens kun je je afvragen wat de noodzaak is om ze te verzamelen. Die mensen hebben geen schuld, laat staan een vonnis waarin ze tot betaling verplicht zijn. Dus wat moet dat?

Tegelijk: hoe moet het anders? Je kunt geen auto’s van wanbetalers opsporen zonder alle auto’s te bekijken en te constateren of de auto in je bestand staat. Als dát een wijziging van de Wet bescherming persoonsgegevens vereist, dan is dat een bug in die wet.

Arnoud