Tag: Tele2

About Tele2

Subscribe Feeds

Tele2 gaat klanten afsluiten als zij simkaart met 06-nummer in router gebruiken

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 41 reacties

De Nederlandse provider Tele2 gaat beginnen met het afsluiten van consumenten als zij hun simkaart in een router, dongle of laptop gebruiken. Dat meldde Tweakers vorige week. Het gaat dan om simkaarten met 06-nummers, die volgens de wetgeving bedoeld zijn voor gewone spraaktelefonie. Maar het voelt wel als een trucje om de strenge regels rond netneutraliteit te omzeilen.

Van de zomer maakte de ACM bekend te gaan toezien op tetherverboden in algemene voorwaarden. Ik blogde toen over precies dit Tele2 dat tethering als “onredelijk gebruik” aanmerkte bij haar Unlimited abonnementen. Na de nodige ophef besloot het bedrijf de voorwaarden aan te passen: het tetheringverbod ging eruit, maar wie tethering zou ‘misbruiken’ kon nog steeds worden aangesproken.

Nu wordt het dus alsnog verboden om je simkaart in een router, dongle of laptop te doen en zo snel en goedkoop te internetten. Maar de grondslag is nu iets anders: die simkaart is namelijk uitgevoerd met een klassiek 06-nummer, en data-sims behoren sinds een tijdje een 097-nummer te gebruiken. De reden daarvoor is vrij simpel, de 06-nummers dreigen op te raken.

In 2011 werd het Besluit nummers voor elektronische communicatiediensten voor geautomatiseerde toepassingen ingevoerd, dat vanaf 2013 eiste dat datacommunicatie via 097-nummers gaat en niet anders. En op grond van artikel 4.1 Telecommunicatiewet is het verboden af te wijken van dit nummerplan. De ACM kan op straffe van een dwangsom staken van zo’n afwijking eisen.

Op haar site zegt de ACM het stevig:

Merkt u dat een klant een 06-nummer toch gebruikt voor M2M? Neem dan maatregelen om het verkeerde gebruik te stoppen. Doet u dat niet? Dan houdt de ACM u verantwoordelijk voor het verkeerde gebruik. Wij kunnen dan het nummer intrekken of u beboeten.

Tele2 concludeert hieruit dat zij ook consumenten moet verhinderen om 06-nummers te gebruiken voor tethering. Dat gaat wel erg ver, met name omdat deze regels primair gaan om apparaten die zonder menselijke tussenkomst met elkaar praten. Ik vind het nogal een verschil of een alarminstallatie een berichtje stuurt naar een meldkamer of dat ik met mijn laptop zit te internetten. Ik geef toe dat op technisch niveau er ook bij die laatste sprake is van twee machines die met elkaar praten. Desondanks denk ik dat dit niet de bedoeling is van de wet en dat Tele2 het dus niet mag verbieden.

Arnoud

Waarom is een tetherverbod een probleem voor netneutraliteit?

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 7 reacties

De ACM gaat deze zomer de voorwaarden van alle telecombedrijven onderzoeken op zoek naar tetherverboden, las ik bij Tweakers. Een verbod om je mobiele-internetverbinding te delen met bijvoorbeeld je laptop is namelijk volgens de toezichthouder in strijd met de Europese netneutraliteitsregels. Het onderzoek riep wat vragen op in mijn inbox: het is toch logisch dat men tethering beperkt, want anders wordt het netwerk meteen overbelast. Hoe zit dat nu?

Internetprovider Tele2 biedt (net als diverse andere providers) een mobielinternetabonnement aan waarbij geen harde datalimiet geldt. Ze adverteren daarbij met “onbeperkt internet” (Unlimited) maar in de voorwaarden stond:

Gebruik van de Dienst dat niet als redelijk gebruik wordt aangemerkt is in ieder geval, maar niet uitsluitend: Gebruik in combinatie met aan ander apparaat dat niet door Tele2 als geschikt is bevonden. (…) Gebruik van een mobiele telefoon of “personal digital assistant”(pda) in combinatie met een laptop of computertablet, al dan niet via bluetooth (“tethering”).

Zoals mijn collega Matthijs van Bergen constateerde, dat is in strijd met de Europese netneutraliteitsverordening. Die bepaalt namelijk dat providers alle soorten internetverkeer gelijk moeten behandelen, en dat consumenten zelf mogen kiezen welk apparaat ze gebruiken. Internetverkeer vanaf een laptop mag dus niet anders worden behandeld dan internetverkeer vanaf een mobiele telefoon. internet is internet, of er nu een Raspberry Pi achter hangt die ping zegt of een zware streamingserver. Dus dan is het juridisch echt een probleem als je als provider wel zulk onderscheid wil maken.

Tele2 vond het maar een storm in een glas water, maar gaat de voorwaarden aanpassen: het tetheringverbod gaat eruit, maar misbruik zal blijven bestaan. De ACM gaat nu bij andere providers vergelijkbare aanpassingen verlangen.

Terecht toch dat ze die voorwaarden aanpassen. Want natuurlijk, zolang Tele2 opereert zoals ze hier zeggen dan is er weinig aan de hand. Maar dat kunnen ze natuurlijk gaan doen, en bovendien zullen er genoeg mensen zijn die de voorwaarden zien en denken, oh ik doe het maar niet want het mág niet. (Net zoals die bordjes “De directie stelt zich niet aansprakelijk” niet rechtsgeldig zijn maar wel mensen afschrikken om aansprakelijkheidsclaims te leggen.)

Uiteindelijk is het probleem vooral de keuze voor “onbeperkt” in de wetenschap dat dat niet kan tenzij je een beperking invoert die niet mag. Maar ik zie dat als een probleem voor de providers: zij willen mensen een dienst bieden die meer is dan technisch mogelijk, en dat is ergens gewoon niet eerlijk. Dan moet je duidelijker uitleggen wat onbeperkt bij jou dan inhoudt (een discussie die we vaker hebben gehad) of een andere term kiezen. Niet met dit soort indirecte trucs mensen binnenhalen en zeggen oh maar dát mag niet, wat je nu doet.

Tegelijk zie ik ook wel dat het handig is om in ieder geval met een mobieltje echt onbeperkt te kunnen internetten. Ik word ook gek van datalimieten op mijn telefoon.

Arnoud

Het ontduiken van de wet koop op afstand voor dienstverleners

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, 28 reacties

Een uitspraak met hopelijk een staartje: Bij ITenRecht bericht over een vonnis tegen Tele2, dat een consument het recht van annuleren ontzegde door lekker een maand te wachten met opsturen van het modem. Want je mag bij diensten tot maximaal zeven werkdagen na de dag van bestelling annuleren, en niet zeven werkdagen na ontvangst van de apparatuur.

Ik weet dat dat zo is, maar het stuit me toch fors tegen de borst dat een dienstverlener zó eenvoudig zijn wettelijke verplichting kan ontduiken. Volgens mij zit er toch echt een fout in de wet als het voor dienstverleners inderdaad zo eenvoudig is om het recht van retour te kunnen annuleren. In een tussenvonnis had de rechter dan ook geoordeeld dat het zo niet werkt:

[De Klant] heeft pas van de aard van de dienst(verlening) kennis kunnen nemen na ontvangst en installatie van het door Tele2 ter beschikking gestelde modem en de aansluiting door Tele2 op haar netwerk. Het lijkt dan ook meer met de gedachte van de Richtlijn te stroken om de bedenktermijn pas in te laten gaan nadat Tele2 [De Klant] toegang heeft verleend op haar netwerk, onverminderd het recht van [De Klant] om de overeenkomst al eerder te ontbinden.

Maar in het eindvonnis komt hij daarop terug: de wet zegt toch echt letterlijk “zeven werkdagen vanaf het moment van sluiten van de overeenkomst”, en niet “vanaf levering van de apparatuur”. Toch mag de consument de overeenkomst ontbinden, en wel omdat hij niet afdoende was geïnformeerd over het recht van annuleren (wat Tele2 vaker doet) zodat de annuleringstermijn drie maanden werd.

ITenRecht komt met een wat merkwaardige opmerking:

Als deze redenering [over annuleren na ontvangst modem] als geldend recht zou worden aangenomen, zou dat natuurlijk van grote invloed zijn op de bedrijfsvoering van telecomaanbieders en voor hen tot hogere kosten leiden (alleen al wegens het tevergeefs verzenden van modems als later wordt ontbonden).

Ik geloof graag dat dat geld kost, maar dit is toch echt de bedoeling van de Wet Koop op Afstand. Je bestelt iets via internet, je bedenkt je en dan moet je er vanaf kunnen. Dat geldt voor webwinkeliers, dus waarom niet voor internetdienstverleners? (Even afgezien van het punt dat zodra je de dienst aanzet, het recht van retour vervalt, wat op zichzelf alweer merkwaardig genoeg is.)

Arnoud

“Uw ADSL-apparatuur voldoet niet aan de eisen, factuur volgt”

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, 11 reacties

aansluitpunt-muur-telefoon-adsl.pngStel, je bestelt ADSL bij Tele2, maar om technische redenen wil de aansluiting niet lukken. Kan gebeuren. Maar vervolgens krijg je gewoon facturen voor elke maand van de contractsperiode. Ja, dat kan ook gebeuren. Maar dat hoort dus niet: de rechtbank Rotterdam verklaarde dat onredelijk bezwarend.

Tele2 stelde dat er gewoon een contract was en zij aan haar verplichtingen had voldaan: de ADSL-verbinding werkte tot aan het IS/RA-aansluitpunt, en de rest was volgens haar algemene voorwaarden het probleem van de eindgebruiker. Daar stond namelijk iets opmerkelijks in:

Indien de door Tele2 noodzakelijk geachte medewerking niet wordt verleend en/of de randapparatuur van de Klant voldoet niet aan de eisen dan wordt de Installatie voltooid geacht te zijn en kunnen de kosten voor de Installatie op de Klant verhaald worden. Tevens kunnen bij een (eventuele) nieuwe Installatie aanvullende kosten in rekening worden gebracht. De Installatie wordt in ieder geval als voltooid beschouwd indien de Klant gebruik maakt van (een deel van) de Dienst.

Ik moest hem ook twee keer lezen, maar het staat er echt: als u geen juiste randapparatuur heeft, dan is er per definitie succesvol geleverd. Pardon?!

De rechtbank maakt korte metten met deze toch wat eigenaardige constructie. Je kunt niet zomaar dit probleem bij de consument leggen:

Van gedaagde kan ” in het licht van de bescherming die het consumentenrecht biedt ” niet verwacht worden dat zij op de hoogte is van de werking van een ISRA-aansluitingspunt, de Tele2 apparatuur en alle daarbij behorende technische aspecten. Van gedaagde kan dan ook niet worden verwacht dat zij zelf vaststelt of haar woning over een werkend ISRA-aansluitpunt beschikt.

Dit artikel uit de algemene voorwaarden wordt dan ook vernietigd. Als gevolg heeft Tele2 niet aan haar verplichting tot oplevering en installatie voldaan, zodat ze geen facturen mag sturen voor de geleverde dienst. En vanwege het niet voldoen aan die verplichting, mocht de consument de overeenkomst annuleren. Volkomen terecht natuurlijk.

Arnoud