Apollo Fintech maakte inbreuk op het auteursrecht van Jelurida door een cryptomunt aan te bieden die is gebaseerd op de ‘Nxt software’, zonder daarbij de licentie van Jelurida (de Jelurida Public License of ‘JPL’) te verstrekken, zo meldde Rechtspraak.nl onlangs (via). Leuk dat dan ‘JPL’ tussen aanhalingstekens moet als kennelijk gekke term, terwijl cryptomunt gewoon ingeburgerd is. Maar dat terzijde: vrij uniek dat er rechtszaken komen over de naleving van open source licenties. Het is hier natuurlijk weer een speciaal geval, een ruzie tussen twee groepen die werken aan dezelfde software.
De Nxt software implementeert blockchains, en de organisatie Jelurida is ooit begonnen met de Nxt software te ontwikkelen. Zij gebruikt daarbij de Jelurida Public License, een zo te lezen van de GPL afgeleide eigen licentie met een paar opmerkelijke bepalingen. Of je de JPL écht open source kan noemen is daarom de vraag: de licentie eist een betaling in jouw eigen cryptomunt als je met die software een alternatieve blockchain maakt die niet compatibel is met de originele. Dat is niet helemaal hoe we open source normaal bedoelen, namelijk dat alles mag en je nooit hoeft te betalen. Maar dat terzijde.
Een paar jaar later kwam er de club Apollo, die haar eigen cryptomunt aanbiedt. Daarbij dreef zij op de Jelurida software, iets dat in eerste instantie ook erkend werd in de Github, maar ergens in 2019 verdween de licentievermelding en de tekst van de JPL. Onduidelijk is waarom, en in augustus 2020 kwam die vermelding ook weer terug, maar (mogelijk vanwege een breder gevoel van onvrede) toch stapte Jelurida naar de Nederlandse rechter (vanwege de forumkeuze uit de JPL).
De uitspraak heeft toch de nodige pareltjes. Zo was er meteen ruzie over of de ontwikkelaars van de Nxt software hun rechten wel aan Jelurida hadden afgestaan. Die hadden dat wel toegezegd, maar in digitaal getekende tokens en niet in officiële aktes. Dat is wel héél hypermodern (ik weet dat digitale aktes ook kunnen, maar is een token op de blockchain een akte):
Of overdracht onder een pseudoniem, in een Nxt Token, voorzien van een GPG public key en een Nxt account nummer, voldoet aan het dan geldende aktevereiste zal in dat geval ook moeten worden beoordeeld naar buitenlands recht.
Gelukkig voor Jelurida bleken er ook ouderwetse ontwikkelaars te zijn, die keurig een overdrachtscontract getekend hadden. Daarmee had men de ruimte om de claim te doen.
De volgende stap was discussie of Jelurida de licentie wel van de GPL (geldend op versie 0) mocht omzetten naar hun eigen JPL, omdat niet alle developers daarmee ingestemd zouden hebben. De kortgedingrechter veegt dat snel van tafel: te weinig bewijs dat daar rechthebbenden op tegen waren.
En dan de hamvraag: was het auteursrecht geschonden. Apollo had de software grondig herzien:
Niet in geschil is dat Apollo de Nxt Software heeft bewerkt en coderegels heeft toegevoegd bij het ontwikkelen van de Apollo Software. Jelurida heeft een rapport van 19 augustus 2020 van dr. A.K. Seewald overgelegd, waarin de code base van de Nxt public blockchain platform en de Apollo Foundation codebase met elkaar worden vergeleken. Seewald concludeert dat de Apollo Software een significant deel van de Nxt Software code bevat op bestand-, functie- en coderegelniveau. Tussen de 60% en 73% van de functies van de Nxt Software komen voor ten minste 50% overeen met functies van de Apollo Software. Driekwart van die overeenkomende functies is identiek. Van die overeenkomende functies kan 93% van de coderegels worden teruggevoerd op de core developers van de Nxt Software. Apollo stelt echter 400.000 regels aan eigen code te hebben toegevoegd en de code te hebben ge-refactored, met als resultaat dat de Apollo Software een wezenlijk ander product is dat voldoende van de Nxt Software verwijderd is om als zelfstandig werk te kunnen worden aangemerkt.
Dat laatste is geen argument: refactoring is juridisch gezien een vertaling of verfilming. Het betekent dat je het oude werk opnieuw weergeeft in een andere vorm, maar niet dat je alle brokjes creativiteit uit het origineel kwijt bent geraakt. En dat laatste is het enige argument dat je op tafel moet leggen. Iets is pas nieuw als al het oude (oké, al het creatieve oude) eruit verdwenen is.
Inbreuk dus. En in dit geval is dat een hele simpele: alleen al dat je de credit notice naar de originele licentie hebt verwijdert, maakt dat je deze schendt. En daarmee is de licentie automatisch vervallen, zij het dat het probleem natuurlijk wel in 2020 weer hersteld was. De rechtbank bepaalt dan ook (met dwangsom) dat Apollo zich netjes aan de licentie moet blijven houden, en al haar zakelijke klanten moet benaderen om ze de inbreukmakende versie te laten vernietigen. Schadevergoeding is niet aan de orde (het is een kort geding) maar wel moeten ze een kleine 40.000 euro proceskosten betalen.
Arnoud