Google eist domeinnamen van Nederlander op

Onder andere Tweakers en The Register melden dat Google heeft gedreigd met een rechtszaak wegens merkinbreuk over de sites Googledatingsite.nl, Googleonlineshop.com, Googlecommunity.nl en Googlestore.nl. De eigenaar Marcel van der Werf acht de beschuldiging kansloos:

Volgens de beschuldigde is een merk namelijk gelinkt aan een product, maar niet aan het alfabet. Het feit dat de term ‘Google’ in zijn domeinnamen voorkomt, ziet hij dan ook louter als een toevallige verzameling letters die gebruikt kunnen worden om een computer te bereiken, maar niet als een merknaam.

“Deze creatieve opvatting vindt geen steun in het recht”, zou mijn docent merkenrecht zeggen. Dit verweer zou wellicht opgaan als domeinnamen willekeurig werden toegekend en deze keer toevallig de letters g-o-o-g-l-e zouden bevatten. Maar zo werkt het natuurlijk niet. Helemaal niet als je er ook nog eens “Powered by Google” bij zet.

De site Googledatingsite.nl werd alvast maar gesloten door zijn provider. Deze zou verhuisd zijn naar Rusland (“want in Rusland hebben Amerikanen niet zoveel te vertellen”), wat niet alle klanten even leuk vonden.

En voor wie nu denkt “ja maar een google is toch een getal, een 1 met 100 nullen”: dat heet een googol, met O-L dus. En bovendien, ook namen van bestaande dingen mogen als merk worden geregistreerd. Inclusief nummers (bijvoorbeeld vijf, tien of voor mijn part 1850). Google had dus ook best Googol mogen heten, en dan was de uitkomst precies hetzelfde geweest.

Arnoud

Online petitie voor flexibele BUMA/Stemra contracten

Ard Boer is een online petitie begonnen waarin de BUMA/Stemra wordt opgeroepen om meer flexibiliteit in haar contracten te stoppen:

Geachte BumaStemra,

Bij deze roepen wij u op om het voor bij u aangesloten artiesten mogelijk te maken om werken onder een andere licentie dan die van uw organisatie te verspreiden.

Tot op de dag van vandaag dienen aangesloten artiesten exclusief alle werken bij u onder te brengen. Dit betekent dat artiesten niet ten volle gebruik kunnen maken van de promotie mogelijkheden van nieuwe media.

Vooral niet-commercieel gebruik van de werken wordt hierdoor bemoeilijkt terwijl veel artiesten gebruik van hun werken op niet-commerciele basis graag toestaan om publicitaire redenen.

Dit leidt tevens tot uitwassen zoals het moeten betalen aan de BUMA/STEMRA voor het streamen van eigen muziek op de eigen website door de artiest.

Wij hopen dat u ingaat op ons verzoek om op te komen voor talentvolle nieuwe artiesten die nieuwe manieren zoeken om hun muziek te exploiteren.

Gevonden via Marco Raaphorst, die er ook nog op wijst dat de BUMA/STEMRA deze flexibiliteit al in januari 2006 heeft aangekondigd tijdens het Noorderslag-festival. Sindsdien is niets meer van het initiatief vernomen.

UPDATE: de petitie is verplaatst en de oude handtekeningen zijn niet meegenomen. Handig!

Arnoud

Startpagina is geen merknaam

De site Startpagina.nl heeft geen merkbescherming voor haar domeinnaam, zo las ik in het Juridisch Dagblad. Deze naam is te beschrijvend en niet onderscheidend voor Startpagina ten opzichte van andere pagina’s waar je kunt beginnen met webbladeren.

Durk-Jan de Bruin is in de jaren negentig begonnen met een overzicht van links, en heeft dat Startpagina genoemd. Het concept sloeg aan (en kreeg navolging met o.a. Startkabel, Starthier en meer van die grappige variaties). De vraag is nu, associeert een Nederlandse webgebruiker de term “startpagina” met specifiek de Startpagina.nl pagina’s, of met elke pagina waarmee je zou kunnen beginnen met webbladeren?

Om voor merkbescherming in aanmerking te komen, moet de naam onderscheidend zijn. Zo zijn Google en Yahoo bijvoorbeeld merknamen voor zoekmachines, want met die namen onderscheiden de sites zich van elkaar en van andere zoekmachines. Maar een algemene omschrijving, bijvoorbeeld website.nl, kan geen merk zijn. De term “website” is immers de algemene term.

Hoe bepaal je nu of een woord onderscheidend is? Je kunt marktonderzoek doen, en kijken waar mensen het woord mee associeren. Is dat het algemene begrip, dan is het woord geen merk. Is dat specifiek het bedrijf, dan is het waarschijnlijk wel een merk. Je kunt ook, zoals de rechter in het vonnis deed, de Van Dale op naslaan:

4.6.1. Het Van Dale groot woordenboek van de Nederlandse Taal, 14e editie vermeldt onder het woord “startpagina” de navolgende betekenissen:<br/> 1. internetpagina, website die een verzameling koppelingen naar relevante websites over een bepaald onderwerp bevat.<br/> 2. internetpagina, website die ingesteld is als openingspagina bij het opstarten van de browser<br/> 3. openingpagina van een website.

Hieruit blijkt meteen dat het woord startpagina dus beschrijvend is voor wat Startpagina, Startkabel en collega’s doen: het bieden van een verzameling links (koppelingen). Daarmee kan dat woord dus geen merk zijn.

P7 meldt nog een pijnlijk foutje aan de zijde van Startpagina zelf:

Erger nog, Startpagina zelf had tot 23 maart jongstleden, dus tot vlak vóór de rechtszaak, nog haar slogan “Startpagina.nl, de startpagina van Nederland!”.
Als je zelf al het woord als algemene beschrijving van je activiteiten gebruikt, dan ga je gegarandeerd onderuit als je later roept dat het een unieke onderscheidende merknaam is.

Dit verklaart waarom merkhouders altijd zo heftig reageren als woordenboeken hun merknaam als algemene omschrijving opvoeren. Zo maakte Google een tijd geleden bezwaar tegen opname van googelen in Van Dale. De omschrijving was niet “met de zoekmachine Google zoeken” maar “zoeken op het internet, onderzoeken aan de hand van informatie via het internet”. En als die omschrijving geaccepteerd zou worden, dan had iedere zoekmachine het woord “googelen” mogen gebruiken. En dat is natuurlijk niet prettig voor het bedrijf Google.

Update (10 november 2008) het arrest van het Gerechtshof van maart 2008, nu pas gepubliceerd, bevestigt het vonnis.

Arnoud

Overnemen van nieuwsberichten door blogs

Wie blogt over nieuws, mag best stukjes van nieuwsberichten overnemen (met bronvermelding, dat wel). Dat is een citaat, en als onderdeel van commentaar op het nieuws of wijzen op een nieuwsbericht mag dat.

Een heel bericht overnemen is lastiger. Er is een uitzondering in de auteurswet die zegt dat persorganen zakelijk nieuws van elkaar mogen overnemen. Via die uitzondering is dus het voorlezen van de ochtendbladen in het ochtendjournaal toegestaan. En het lijkt mij dat een nieuwsblog aanspraak kan maken op diezelfde uitzondering en dus nieuwsberichten mag overnemen van andere sites.

Op De Telegravin las ik over een wel heel extreem geval: de site NOSmagazine.nl werd gesommeerd om te stoppen met het overnemen van complete nieuwsberichten. Weliswaar werd er een bronvermelding gegeven (“Powered by WordPress & NOS”, helemaal onderaan), maar een site wordt geen nieuwssite door er gewoon maar nieuws op te plakken.

De NOS schreef ze dan ook:

Met het overnemen van nieuwsberichten afkomstig van de officiele websites van het NOS Journaal, en het kopieren van de vormgeving van de NOS vormt u een enstige inbreuk op het merken- en auteursrecht van de NOS.
Bovendien zou sprake zijn van misleiding, nu de naam van de site ook nog eens het woord “NOS” bevat. De kans is immers reëel dat mensen denken dat NOSMagazine.nl een site is van de NOS zelf.

De makers zien dat anders, zij onderhouden slechts een fansite:

Wij hebben dus besloten, er zat niks anders op, om deze site te doen stoppen, wij vinden dit natuurlijk erg jammer en hebben dan ook laten weten dat: Wij teleurgesteld zijn in dit besluit, maar absoluut niet de bedoeling was om mensen te misleiden, want NOS Magazine was een FANSITE die gemaakt én bezocht werd door liefhebbers en fans van het NOS Journaal.
Toch hebben ze er voor gekozen om de site te sluiten. Een paar reacties suggereren om terug te gaan naar het oude adres nosmagazine.web-log.nl omdat web-log “wel het maken van fansites toelaat”. Natuurlijk mag je best een fansite voor de NOS maken, maar gewoon al het nieuws overnemen is geen fansite. En het webadres is daarbij totaal irrelevant.

Arnoud

Diederik Stols: PR, gezond verstand en auteursrecht

In zijn nieuwe column bespreekt Diederik Stols de PR-aspecten van bestrijding van auteursrechtinbreuk:

Het auteursrecht spoelt weg door het elektronische vergiet dat internet heet, voorspelde Egbert Dommering in 1994 met een vooruitziende blik.

Dat die voorspelling is uitgekomen behoeft geen nadere toelichting. Anno 2007 heeft iedere scholier van 14 zijn eigen computer op zolder, zijn eigen weblog, en staan sites als YouTube voor het overgrote deel vol met inbreukmakend want ongeautoriseerd materiaal, gepost door honderdduizenden bezoekers. Het lukraak uitwisselen van bestanden met andere internetters is iets gewoons geworden.

Lees verder: PR, gezond verstand en auteursrecht.

De column roept bij mij weer de vraag op waarom we ook alweer auteursrecht hebben.

Arnoud

Portretrecht voor de politie

Op 14 april was er de eerste Zombie Walk in Amsterdam. Maar, zo meldt VillaMedia.NL:

Bij deze demonstratie, die spontaan werd gehouden in het kader van het festival voor de fantastische film, werd de aanwezige fotograaf Jasper Groen, die o.a. werkt voor de weblog GeenCommentaar.nl, gedwongen om foto’s te wissen, waarop politieagenten herkenbaar in beeld zouden zijn. Door de politie werd geschermd met “het portretrecht van de agenten” en gedreigd zonodig hem mee te nemen naar het bureau.

Nu is portretrecht op de openbare weg altijd een lastig onderwerp. Je moet een redelijk belang kunnen aantonen waarom de foto niet gepubliceerd mag worden. Privacy is zo’n redelijk belang. Je hebt ook op de openbare weg een zekere aanspraak op privacy, maar die is wel minder dan in privé-lokaties. Er moeten dan bijzondere omstandigheden spelen, bijvoorbeeld als een foto van jou in een expliciete pose op een straatfeest gebruikt wordt in een tijdschrift. Was dat nu echt nodig, zal de rechter vragen.

Bij de politie ligt het iets anders. Zij verrichten immers een openbare taak, en de burger moet dat kunnen controleren en vastleggen. Bovendien moeten “public figures” meer kritiek en een grotere inbreuk op hun persoonlijke levenssfeer toestaan dan privépersonen.

Deze actie lijkt op een rechtszaak uit 2005, waarin een man vrijgesproken werd die agenten fotografeerde. De agenten waren bezig met flitscontroles. De foto’s kwamen op Flitsservice.nl, wat de agenten een inbreuk vonden op hun portretrecht. Het gerechtshof vond dat er wel degelijk verslag gedaan mag worden van politie-activiteiten, en of daar foto’s bij nodig zijn “is een journalistieke beslissing waarin de rechter in beginsel niet dient te treden.”

In dat specifieke geval hadden bezoekers van de site op soms zeer agressieve en dreigende manier op de gebeurtenissen gereageerd. Dat, plus het feit dat het ging over de politie als zodanig en niet specifiek deze agenten, was voor het gerechtshof genoeg om aan te nemen dat er geen journalistieke noodzaak was om de agenten herkenbaar en met hun naam erbij in beeld te brengen.

Bericht gevonden via SOLV.

Arnoud

Zeven redenen waarom Microsoft van open source houdt

Met zo’n titel krijg je natuurlijk de volle aandacht van iedereen die denkt dat Microsoft er op uit is om open source te vuur en te zwaard te bestrijden. William Hurley schrijft:

I know popular opinion has Microsoft cursing open source at every turn, but what do the facts indicate? Do they really despise something they clearly benefit from? I don’t think so—the folks in Redmond aren’t that short-sighted. In fact, I’ll give you seven reasons I think Bill and Co. love open source:

Lees verder op Seven Reasons Microsoft Loves Open Source.

Arnoud

Auteursrecht buiten de territoriale wateren

The Pirate Bay overweegt de copyright-vrije ministaat Sealand te kopen, zo meldt Marco Raaphorst.

Het Prinsdom Sealand is een voormalig marineplatform op zes zeemijl (zo’n 10 kilometer) van de Engelse oostkust. Omdat niemand er naar omkeek, is ene Paddy Roy Bates er in 1967 heengevaren en heeft hij het tot onafhankelijke natie uitgeroepen. In die tijd lag de grens van de territoriale wateren op drie zeemijl. En als je naar Australië kunt varen en het als onderdeel van Groot-Brittannië kunt claimen, waarom dan niet zo’n platform? Maar helaas voor Bates is er geen enkel land dat Sealand officieel heeft erkend.

Een interessante ontwikkeling was in 2000, toen het bedrijf HavenCo zich er vestigde. Dit bedrijf boodt webhosting-diensten (colocation) waarop alleen de wetgeving van Sealand van toepassing was. Sealand kent geen auteurswet of andere regelingen over intellectuele eigendom, en het was geen lid van de Wereldhandelsorganisatie WTO, dus het was daartoe ook niet verplicht. Wie zin had om films of muziek te gaan verspreiden, kon dus via HavenCo zijn gang gaan. Heel veel animo leek er niet te zijn, en ondertussen werkt HavenCo alleen nog via resellers en verbiedt “infringement of copyright”, inclusief het linken naar elders gehost inbreukmakend materiaal in haar reglement.

Toen het eiland in januari ’te koop’ werd gezet, bedacht de Piratenpartij dat zij hier wellicht haar politiek doel – de auteursrecht wetgeving fundamenteel wijzigen– kan realiseren. Vandaar dus hun actie Buy Sealand.

Er is al 20.000 euro opgehaald, maar helaas lijkt Sealand niet meer zo geïnteresseerd:

We’re hereby officially telling you all that we have to go for plan B – buying our own island and trying to claim it as our own nation. The Sealand goverment has not been answering e-mails lately and we take that as a sign of not being willing to discuss our venture.

Terug naar de politiek in Nederland dus maar.

Arnoud

Auteursrecht op vonnis

Op Platform Aandelenlease vond ik een vonnis van de rechtbank Almelo met de volgende tekst er boven:

Het gebruik maken van onderstaande uitspraak bij eventuele publicatie, is alleen toegestaan indien de gehele URL wordt overgenomen. Het kopieren van deze uitspraak en het plaatsen hiervan op een site is zonder toestemming van de Stichting PAL, uitdrukkelijk verboden.

Dit is opvallend, omdat artikel 11 van de auteurswet bepaalt:

Er bestaat geen auteursrecht op wetten, besluiten en verordeningen, door de openbare macht uitgevaardigd, noch op rechterlijke uitspraken en administratieve beslissingen.

Je kunt dus nog zo veel energie steken in het overtypen van een vonnis of het naar HTML omzetten daarvan, maar daarmee krijg je nog steeds geen auteursrecht op de tekst van het vonnis.

Arnoud

Auteursrecht op Internet: al 10 jaar actueel

Erno Mijland komt zijn eerste artikel over Internet (10 jaar geleden!) weer tegen:

“Het is het recht van een auteur om zeggenschap te hebben over zijn product, totdat hij ervoor kiest dat recht te verkopen. Dat is niet alleen een ethisch standpunt. De hele economie van informatie- en entertainmentproducten drijft op dit recht.”

Grasduinend in mijn archief ontdekte ik vandaag dat het tien jaar geleden is dat ik voor het eerst over internet schreef: een artikel over internet en auteursrecht in Tekstblad, een vakblad voor tekstschrijvers. Na publicatie van het artikel op het web kreeg ik destijds nog twee waardevolle reacties die ik verwerkt heb ik de webversie. Hoezo, web 2.0 als nieuwe ontwikkeling? Het teruglezen van mijn ‘maiden article’ over het thema ‘internet’ was allerminst de tenenkrommende ervaring die ik verwachtte (er is immers zoveel gebeurd: 10 jaar internet), omdat de boodschap gewoon nog actueel is. Alleen gaat het nu niet meer alleen over tekst, maar ook over video, muziek in cd-kwaliteit, hoge resolutie fotografie…

Arnoud