Wilt u niet op Straatzicht? Geef dan al uw persoonsgegevens even

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, Ondernemingsvrijheid, nog geen reacties

In Threat Level – Wired Blogs las ik dat Kevin Bankston van EFF heeft geprobeerd zichzelf van Google Street View te laten verwijderen (uit principe, niet omdat het een rare foto was).

Google wilde dat wel, maar vroeg wel om de volgende gegevens:

1. Provide your legal name.

2. Provide your e-mail address.

3. Provide the street view address of the Street View image you would like removed.

4. Include the sworn statement: “I declare, under penalty of perjury, that the information in this notification is accurate.”

5. Attach a clear, readable copy of a valid photo ID (e.g. driver’s license, national ID card, etc). If you are requesting removal of an image of a location, attach a copy of a document demonstrating your association with that location ( e.g. business card or letterhead).

Nu snap ik wel dat Google geen zin heeft in tienduizenden verzoeken om willekeurige foto’s te verwijderen, maar het gaat nogal ver om mensen te vragen naam, adres en kopie van identiteitsbewijs te laten overleggen. Vooral omdat Google nergens zegt dat ze die gegevens alleen zullen gebruiken ter verificatie van de claim.

Arnoud

Anderhalf miljoen euro boete voor software-piraat

Geplaatst op in Intellectuele rechten, nog geen reacties

Tweakers.net meldt dat de maker van de Twilight- en Crazybites-cd’s veroordeeld is tot 1,5 miljoen euro boete wegens ‘beroepsmatig uitoefenen van opzettelijk inbreuk maken op het auteursrecht’:

De Nederlander verkocht in de periode van januari 1998 tot en met 16 juni 2001 talloze cd’s waarmee verschillende gekraakte softwarepakketten illegaal verspreid werden. In totaal zou de piraat volgens berekeningen van de rechtbank daarmee 3.698.300 gulden verdiend hebben, omgerekend 1.678.215 euro.
De advocaat voerde nog aan dat de man toch echt geen 1,6 miljoen euro op de bank had. Daar had de rechtbank geen medelijden mee:
Uit het onderzoek ter zitting is niet aanstonds aannemelijk geworden dat de huidige en de redelijkerwijs te verwachten toekomstige draagkracht van de veroordeelde niet toereikend zal zijn om voormeld bedrag te voldoen. Aangezien de tenuitvoerlegging van het ontnemings-vonnis eerst 16 jaren nadat dit onherroepelijk is geworden verjaart, heeft de veroordeelde even zovele jaren tot zijn beschikking om zijn verdiencapaciteit aan te spreken. De rechtbank ziet dan ook geen aanleiding tot matiging van het te betalen bedrag.

Bespreking van het vonnis ook bij Boek 9.

Arnoud

Lawrence Lessig stopt ermee

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, Intellectuele rechten, Iusmentis, nog geen reacties

Lawrence Lessig, een van de bekendste activisten op het gebied van Internetrecht en auteursrecht, stopt ermee. Of nou ja, bijna dan. Hij is 10 jaar bezig geweest met lobbyen over Internetwetgeving, en komt nu tot de conclusie dat hij liever zijn energie stopt in het bevechten van wat hij de “corruptie van het politiek systeem” noemt:

I don’t mean corruption in the simple sense of bribery. I mean “corruption” in the sense that the system is so queered by the influence of money that it can’t even get an issue as simple and clear as term extension right. Politicians are starved for the resources concentrated interests can provide. In the US, listening to money is the only way to secure reelection. And so an economy of influence bends public policy away from sense, always to dollars.

Lessig zal ook geen presentaties meer geven over deze onderwerpen, en dat is erg jammer want hij was een van de besten op dit gebied. Gelukkig zijn zijn oude presentaties vrij beschikbaar:

Arnoud

Profielensite CU2 niet aansprakelijk voor inline links gebruikers

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, Intellectuele rechten, Ondernemingsvrijheid, 1 reacties

Hyperlinks zijn legaal, behalve in bijzondere gevallen. Inline linken, het direct verwijzen naar een afbeelding op een andere site in je eigen site, kan zo’n bijzonder geval zijn. In september 2004 oordeelde de Rotterdamse rechter in kort geding dat zulk hergebruik van plaatjes inbreuk was. Maar nu is er een vonnis (wederom in kort geding) waarin profielensite CU2 juist vrijuit ging nadat een gebruiker een inline link had gelegd in zijn profiel naar een afbeelding van een schilderij.

In de voorwaarden van CU2 staat dat het verboden is om inline te linken naar andermans afbeeldingen zonder toestemming, en de afbeelding werd dan ook prompt verwijderd na de klacht van de schilder. De vraag was nu of CU2 al eerder had moeten ingrijpen, omdat de link er al een tijdje stond. Dat hoefde niet:

Naar het oordeel van de kantonrechter is niet gebleken dat CU2 zich schuldig heeft gemaakt aan een onrechtmatige gedraging, of onrechtmatig nalaten, jegens [eiseres], omdat CU2 onmiddellijk na de melding van [eiseres], inhoudende dat de op haar auteursrecht inbreuk makende afbeelding op de website van CU2 was gezien, deze (link) heeft verwijderd. Gesteld noch gebleken is dat CU2 al langer op de hoogte was, of had kunnen zijn, van de plaatsing van de afbeelding van het schilderij van [eiseres] op de website [website 2], laat staan van het onrechtmatige karakter van die plaatsing.

CU2 is een hosting provider, en in de wet staat dat hosting providers pas aansprakelijk zijn als ze gewezen zijn op het inbreukmakend materiaal en het dan niet meteen weghalen.

De algemene voorwaarden en het actief reageren op klachten gaveb waarschijnlijk de doorslag:

Daarnaast heeft CU2 in haar algemene voorwaarden haar gebruikers verboden om te linken naar afbeeldingen die niet van de gebruiker zelf zijn, zonder voorafgaande toestemming van de rechthebbende op die afbeelding. Met het voorgaande heeft CU2 genoegzaam voldaan aan haar verplichtingen als beheerder van die website. Geen rechtsregel verplicht CU2 elke onrechtmatige gedraging van derden, waaronder haar klanten, bij voorbaat te voorkomen of onmogelijk te maken, wanneer dat in dit geval technisch al uitvoerbaar zou zijn.

Tip via Volledig bericht, pardon Boek 9.

Arnoud

Individuele content creatie bedreigt creatieve industrie?

Geplaatst op in Innovatie, Intellectuele rechten, 1 reacties

Filmpjes van zingende scholieren, visuals van Photoshop-amateurs en krakende audiofragmenten kunnen de grote filmstudio’s en televisiemakers overtreffen, en dat ervaart de content-industrie als een bedreiging, zo staat in Frankwatching:

Media en entertainment executives zien de groeiende mogelijkheden en interesse van individuen om hun eigen content te creëren als een van de grootste bedreigingen voor hun business. Dit is de belangrijkste uitkomst van een recent onderzoek van Accenture onder senior executives in de media en entertainment industrie.

En inderdaad, als je je klanten als “consument” ziet, die braaf moet gaan zitten en kijken of luisteren, dan is het een bedreiging als die klanten creatieve dingen gaan doen met jouw materiaal. Dat kun je met je auteursrecht proberen tegen te houden, maar het is veel slimmer om met de klant mee te denken. Maak je werk makkelijk verkrijgbaar en makkelijk toegankelijk, en bied de mogelijkheid voor mensen om er op voort te bouwen.

Arno

Hoe veel mag je citeren?

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 27 reacties

Een stukje van een werk citeren is geen inbreuk op het auteursrecht. Maar hoe groot mag dat stukje zijn, en hoe veel stukjes mag je eigenlijk gebruiken bij je citaat?

Dit was de vraag in een rechtszaak tussen het Nederlands Fonds voor de Film en de TROS. De laatste had 9 fragmenten, totaal 3 minuten en 12 seconden van de documentaire China Blue gebruikt bij een reportage over arbeidsomstandigheden in arme landen.

De eerste vraag bij citeren is welk doel het citaat heeft: een aankondiging, een beoordeling, een polemiek (discussie) of een “vergelijkbaar doel”. In dit geval:

Artikel 15a Auteurswet ziet op het citeren in onder meer een aankondiging die aandacht besteedt aan het werk of een gebeurtenis die ermee samenhangt. In dit geval betreft het item van Eenvandaag de aankondiging dat China Blue in première gaat in de bioscopen zodat het citeren is toegestaan mits ook aan de andere in artikel 1 5a Auteurswet genoemde voorwaarden is voldaan (…).

De tweede en belangrijkste vraag is of er niet te veel is overgenomen. Is het gebruik wel “in overeenstemming met hetgeen naar de regels van het maatschappelijk verkeer redelijkerwijs geoorloofd is”?

Hier was dat het geval, want:

Het is met name de regisseur Peled die vertelt over de film, waardoor een beeld van de film ontstaat. De fragmenten van China Blue maken dit niet anders of zodanig dat daardoor sprake is van de door Stichting Nederlands Fonds Voor de Film gestelde ‘overexposure’. De film wordt in het item dan ook niet ‘weggegeven’ door de weergave van de fragmenten. In de documentaire zit veel meer dan hetgeen in het item is vertoond. (…) Het item heeft dan ook naar het oordeel van de rechtbank geen afbreuk gedaan aan de exploitatiemogelijkheden van de documentaire.

Ook zijn er niet onnodig veel fragmenten gebruikt. Het enkele feit dat het wellicht ook mogelijk was geweest om de film aan te kondigen door middel van twee of drie fragmenten, zoals Stichting Nederlands Fonds Voor de Film stelt, maakt niet zonder meer dat er sprake is van disproportioneel gebruik nu er meer filmfragmenten zijn gebruikt. De gebruikte fragmenten zijn zeer kort en sluiten aan bij het interview met Peled. Wat betreft de lengte van de fragmenten, is het inderdaad mogelijk dat meerdere korte fragmenten meer ‘weggeven’ dan twee of drie langere fragmenten. Dat neemt niet weg dat van een dergelijk ‘weggeven’ van de film in het onderhavige geval geen sprake is.

De rest van het vonnis ging over een mogelijke contractbreuk. Je kunt namelijk afspreken -zoals het Filmfonds beweerde dat was gebeurd- dat je maar twee fragmenten zult gebruiken en niet meer. In dat geval gaat die afspraak boven het citaatrecht. Maar daar wilde de rechter eerst aanvullend bewijs voor zien.

Volledig verslag bij Boek 9. Ook het vonnis is als PDF bij Boek 9 te krijgen.

Arnoud

Drie stromingen in open source

Geplaatst op in Intellectuele rechten, nog geen reacties

Open source bestaat in drie hoofdstromingen: de “vrijheid, blijheid” BSD gemeenschap waar alles mag zonder beperking, de “houd mijn code open” LGPL/Mozilla gemeenschap en de “eerlijk zullen we alles delen” GPL gemeenschap. Deze gemeenschappen onderscheiden zich dus door de mate van vrijheid bij het al dan niet open of gesloten houden van de code. Waar de BSD gemeenschap niets eist, vraagt de LGPL/Mozilla gemeenschap om het delen van verbeteringen en de GPL gemeenschap ook om het delen van uitbreidingen.

Binnenkort komt er een nieuwe versie van GPL versie 3. Deze is sterk politiek gemotiveerd en kan daarmee een nieuwe stroming creëren. Dat zou er dan wel eens zo uit te kunnen zien:

BSD – vrijheid, blijheid voor iedereen, doe maar met de code wat je wilt. Wil iemand zijn verbeteringen niet bijdragen, jammer voor hem. In extreme gevallen laten we Theo de Raadt er wat van zeggen.

GPLv2 – gezellig samen goede code ontwikkelen, maar als je er wat mee doet, word je wel geacht je bijdragen met iedereen te delen. En natuurlijk de broncode publiceren als je de code verspreidt, anders laten we Harald Welte of Armijn Hemel op je los.

GPLv3 – op de barricaden voor de vrijheid van de gebruiker, en wie de verkeerde dingen doet, is een vijand van het volkde gemeenschap en gaat naast Tivo, Novell en Microsoft in het kolenhok – tenzij hij een debat met RMS wint.

De al pragmatische LGPL/Mozilla stroming gaat dan meer samen met de pragmatische GPLv2 stroming, en de meer principiële stroom splitst zich af tot de GPLv3 beweging. Maar de insteek bij GPLv3 vind ik erg negatief, men is “tegen” van alles en niet zozeer “voor” iets. Als je niet uitkijkt, kan dat een sfeer oproepen van wij-hebben-gelijk en voor-afwijkende-meningen-is-geen-plaats en dat komt de samenwerking niet ten goede.

UPDATE: (27 juli) vandaag publiceerde Livre mijn artikel GPL versie 3 is in feite tegen open source.

Arnoud

Op LEGO passende steentjes namaken mag

Geplaatst op in Innovatie, Intellectuele rechten, 3 reacties

Ooit had LEGO een octrooi op haar bouwsteentjes, waarbij de uitvinding was dat de buisjes aan de onderkant precies pasten tussen de noppen aan de bovenkant. Als een octrooi verlopen is, mag iedereen de uitvinding namaken. Maar ook dan gelden er nog grenzen, meestal in de vorm van merkinbreuk of “slaafse nabootsing”. Dat laatste is een lastige. Je mag namaken maar daarbij moet je wel je best doen om een eigen, origineel product te maken. Niet alleen maar, eh, slaafs het origineel nabootsen.

Bij bouwsteentjes met noppen en buisjes is dat lastig. Je wilt tenslotte steentjes maken die passen op de LEGO steentjes. Dus heel veel creatieve ruimte heb je niet. Het Gerechtshof Den Bosch heeft nu besloten dat dat in principe mag:

Er is sprake van een door potentiële kopers gevoelde behoefte om bij verdere aankopen bouwsteentjes te verkrijgen die naar maatvoering en uiterlijk passen op/bij de steentjes die men al bezit. In de praktijk van het Nederlandse huisgezin is dat in veel gevallen: Lego en Duplo. Om aan die wens tegemoet te komen, zal een producent zijn producten aan maatvoering en uiterlijk van Lego en Duplo moeten aanpassen. Dat betekent nabootsen, maar in de bijzondere omstandigheden van dit geval is dat een nabootsing die zijn rechtvaardiging vindt in de reële behoefte bij klanten aan compatibiliteit. Daarbij is naar het oordeel van het hof voldoende komen vast te staan dat voor Mega Brands de nabootsing van zowel de afmetingen als de overige vormaspecten van de basiselementen van Lego en Duplo noodzakelijk is voor het tot stand brengen van de compatibiliteit en uitwisselbaarheid

De firma Mega Brands mag dus haar blokjes op de markt brengen. Persoonlijk hoop ik dat de Koreaanse firma Oxford Toys nu ook met haar bouwsystemen komt. Want LEGO is toch maar saai, zonder leger met tanks en kanonnen, Stealth bommenwerpers of SWAT-team met mitrailleurs.

Volledig bericht bij Boek 9.

Arnoud

Is Google watching you? Discussieer mee op Frankwatching

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, Ondernemingsvrijheid, Privacy, 1 reacties

Is Google een probleem voor de privacy, of valt dat allemaal wel mee? Een uitgebreid artikel over Google, Google is watching you op Frankwatching:

Het ooit zo studentikoze Google is uitgegroeid tot een multinational die voorop loopt in de strijd om de ‘totale informatie’. Ook in een ander opzicht heeft de zoekmachine de leiding genomen: Google is van alle datahandelaren de grootste privacyschender. Een artikel van Aart Brouwer (De Groene Amsterdammer) over de totalitaire ambities van Google. Discussieer mee!

(Het artikel verscheen eerder in de Groene Amsterdammer)

Arnoud

Geen auteursrecht op offertes

Geplaatst op in Intellectuele rechten, nog geen reacties

In deze zaak van de Rechtbank Leeuwarden had de eiser een offerte uitgebracht, maar de opdracht niet gekregen. Kan gebeuren, maar daarna bleek dat de gedaagde (die de opdracht dus wel had gekregen) een aantal passages uit die offerte letterlijk had overgenomen in de rapportage over het bodemonderzoek. Dat mag niet, als er tenminste auteursrecht rust op de offerte.

Een wetenschappelijk artikel of een lijvig rapport is immers net zo goed beschermd door het auteursrecht als verheven literatuur. De eis is alleen dat het werk origineel (zelfgemaakt) en creatief is (het stempel van de maker draagt). Daar voldoe je al snel aan. Maar bij een heel zakelijke tekst niet altijd, zo blijkt hier:

Naar het oordeel van de rechtbank bevatten de passages waarvan [eiseres] stelt dat [gedaagde] deze in haar rapportage heeft overgenomen, overwegend objectieve historische en technische feiten en is de beschrijving daarvan uitsluitend functioneel en zakelijk van aard.

Die passages missen derhalve de vereiste creativiteit die noodzakelijk is om te kunnen spreken van een werk met een eigen oorspronkelijk karakter dat het persoonlijk stempel van de maker draagt. Op grond daarvan komt aan die passages van de offertes geen auteursrechtelijke bescherming toe.

Gevonden via Boek 9.

Update (12 dec 2008): in hoger beroep bevestigd.

Update (24 nov 2011): in aanverwante zaak geen auteursrecht op technische tekening want “gemaakt met het oog op realisatie van een technisch effect”.

Arnoud