Tag: Huwelijk

About Huwelijk

Subscribe Feeds

Hoe zet je opensourcelicenties in huwelijkse voorwaarden?

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 20 reacties

Via Twitter kreeg ik de vraag wat er gebeurt als je open source schrijft en in een vechtscheiding gewikkeld raakt. Kan je ex dan die software van je afpakken? Dit naar aanleiding van een Amerikaanse familierechtadvocaat die tweette dat zoiets zeker wel mogelijk is, omdat de scheidingsrechter volgens equity regels de boedel opsplitst, en auteursrechten zitten daar gewoon in.  Dus dan kan de rechter die zomaar toewijzen aan je ex, als dat eerlijkheidshalve zo uitkomt.

Ook bij ons in Nederland is het natuurlijk zo dat auteursrechten in de huwelijkse boedel (gemeenschap van goederen) kunnen zitten. Juridisch zijn het vermogensrechten, die je kunt kopen en verkopen. En die kun je dus ook met je partner delen als je trouwt of een geregistreerd partnerschap sluit. Ongeacht of de partner enige bijdrage levert aan de software.

Sinds 2018 is het wel zo dat je standaard in een beperkte gemeenschap van goederen trouwt (huwelijkse voorwaarden). Grofweg is datgene dat je vóór het huwelijk al had, van jou alleen blijft tenzij je anders afspreekt. Dat wat je tijdens het huwelijk verkrijgt (schulden en bezit) is gemeenschappelijk. Ook weer tenzij je anders afspreekt.

Werkte je al aan die open source voordat je trouwde, dan ligt deze dus buiten de boedel en is dat recht alleen van jou. Ook als je er na het huwelijk nog verder aan werkt; het blijft hetzelfde vermogensrecht waar je aan schaaft. Wel heeft je partner bij de echtscheiding recht op een redelijke vergoeding

Zou je ná het huwelijk aan een nieuw project beginnen (en dus een nieuw auteursrecht scheppen) dan lijkt het erop dat dit een gemeenschappelijk recht zou zijn. Ik zeg ‘lijkt’ want ik kan geen recente basis daarvoor vinden. Onder het oude recht was dat in ieder geval wél zo. Raar voelt dat wel, zo’n creatieve prestatie lijkt me typisch iets dat alleen aan de makende partner toe moet komen. De wet kent het begrip ‘verknochtheid’ – goederen die aan één partij verknocht zijn, zijn in principe van die partij alleen. Maar dat lijkt vooral te gelden voor de morele rechten (naamsvermelding, verminking) en niet de economische rechten.

Wel is het zo dat de makende partner het ‘bestuur’ heeft over dit vermogensrecht. En dus tijdens het huwelijk zelf kan beslissen wat ermee gebeurt. Zoals dus het onder een opensourcelicentie gratis weggeven. Daar is dan geen instemming van de partner voor nodig.

Bij een scheiding is dus allereerst de vraag of het auteursrecht bij beiden ligt (met de maker als bestuurder) of alleen bij de maker. In het eerste geval kun je een discussie krijgen over of je een vergoeding aan je partner moet betalen voor de genoten winsten. Maar bij open source zijn de (financiële) winsten meestal nihil, mensen betalen niet voor licenties. Wel voor SLA’s en dergelijke, maar als je dat structureel aanbiedt dan ben je ondernemer en dan krijg je weer een heel andere discussie over de gemeenschap en de inkomsten uit onderneming.

Kort en goed: als je hier bezorgd over bent, maak dan huwelijkse voorwaarden waarin je dit specifiek regelt. Dat kan ook ná je huwelijk, je moet er alleen wel voor naar de notaris.

Arnoud

Hoe verhoudt de AVG zich tot mijn huwelijkse gemeenschap van goederen?

Geplaatst op in Privacy, Security, 13 reacties

Ik ben voor deze posting even mevrouw van Dam. Gehuwd in gemeenschap van goederen. Zo opende een forumbericht bij Security.nl onlangs. Met daaraan gekoppeld de vraag: hoe zit dat dan met de AVG, stel dat je een bestelling van je vrouw wilt ophalen of van een account van je man een inzage- of correctieverzoek wil doen? En is het dan relevant of je in gemeenschap van goederen bent getrouwd? Of, iets pikanter -zoals de vraagsteller- kun je daarmee achterhalen of je man stiekeme accountjes heeft bij een niet-nader te noemen immorele datingdienst die aanzet tot echtbreuk maar toch van de RCC mag blijven adverteren?

Privacy en de bescherming van persoonsgegevens zijn grondrechten, en die zijn persoonlijk. Dus als partner in een huwelijk heb je daar in principe niets over te zeggen, het gaat jou niet aan hoe je partner daarmee omgaat. Althans, juridisch niet; natuurlijk mag je er best wat van vinden omdat je nu eenmaal getrouwd bent. Maar bij de rechter is dat niet afdwingbaar.

Uitzondering zou zijn als de gegevens ook die van jou betreffen, denk aan een gezamenlijke bestelling of hypotheek. Maar een bestelling is niet al gezamenlijk enkel omdat je in gemeenschap van goederen bent getrouwd, deze staat op naam van een van de partners en die is dan AVG-technisch de ‘betrokkene’. Dat je via het vermogensrecht als partner opdraait voor de kosten als je partner niet betaalt, staat daar los van.

Heel formeel zie ik dus onder de AVG geen grond om de persoonsgegevens van je partner op te vragen, ook niet als de aanwezigheid van die persoonsgegevens ergens in een systeem kunnen leiden tot financiële claims op jou. Of omdat je er sterker mee komt te staan in een echtscheidingsprocedure. Het zijn niet jouw gegevens.

Wellicht is er wel een uitweg als je zegt, in een huwelijk is het gebruikelijk dat je voor elkaar ook rechtshandelingen uitvoert. Ik bestel iets voor mijn vrouw omdat zij het druk heeft, iemand belt naar de apotheek voor een medicijn voor zijn man, je vrouw boekt een afspraak bij de kapper voor je, en ga zo maar door.

Juridisch gezien zeg je dan, ik ben gemachtigd om dit te doen althans de wederpartij mag veronderstellen dat ik dat mag. Daarmee zou je dan ook kunnen zeggen dat je onder de AVG inzageverzoeken (en correctie, verwijdering et cetera) mag doen. Dat zijn immers ook gewoon rechtshandelingen, en daar ben je dan toe gemachtigd. Wel zou de wederpartij dan bewijs kunnen vragen dát je gemachtigd bent, zeker als in hun systemen niet na te gaan is dat jullie getrouwd zijn. Tot nu toe heb ik zelf alleen maar knipperende ogen gehad als ik met zo’n stuk papier namens mijn vrouw me ergens meldt, maar het zal onwennigheid zijn.

Arnoud
PS en ja dat laatste is de premisse van mijn verhaal A New Intelligence, mocht je het nog niet gelezen hebben.

Mag een webshop mij informatie weigeren over mijn vrouws bestelling?

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 28 reacties

Een lezer vroeg me:

Mijn vrouw had recent wat geretourneerd bij een webshop, en na twee weken wilde ik eens bellen over de voortgang. Maar dat mocht niet “vanwege de Wet op de privacy”. Mijn vrouw moest toen aan de telefoon mij machtigen en toen kreeg ik wel alle informatie. Doet mij een tikje gek aan, zeker omdat ik iedere vrouwenstem dit had kunnen laten doen. Maar klopt het dat de privacywetgeving verbiedt dat je als echtgenoot mag informeren over elkaars bestellingen?

Op zich is het vanuit de Wet bescherming persoonsgegevens natuurlijk verboden om bestelgegevens van iemand te verstrekken aan een ander. Als ik bel over jouw bestelling, dan mag ik hopen dat ze me dat niet geven.

Binnen een huwelijk ligt dat anders, daar hebben de partners in principe recht op toegang tot elkaars persoonsgegevens. In ieder geval bij bestellingen, omdat ze beiden juridisch aansprakelijk zijn voor de bestelling. Er is dan een recht onder de goede uitvoering overeenkomst (artikel 8 sub b Wbp). Denk ik, ik kan er geen jurisprudentie over vinden.

Wie heel formeel insteekt, zal concluderen dat er een machtiging nodig is van de vrouw naar de man. Dat mag telefonisch, dus op zich doet de winkel het juridisch goed. Alleen pakken ze het wel heel slordig aan met de authenticatie. Beter was geweest als ze hadden gezegd, dit kan alleen per mail, of als ze je dingen ter verificatie hadden gevraagd (naam, adres, bestelnummer, zoiets).

Tegelijk snap ik ook wel dat dat best vervelend is. Zeker omdat je als consument wettelijk het récht hebt om te bellen over je bestelling, dus ze moeten in staat zijn een telefonisch verzoek te authenticeren.

Hebben jullie suggesties hoe je dat het beste kunt doen als winkel?

Arnoud

Steam-spellen versus de gemeenschap van goederen

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, 12 reacties

steam-valve-gamingEen lezer vroeg me:

Als ik als getrouwde vrouw een bordspel koop, dan valt dit in de gemeenschap van goederen die ik met mijn man heb. Wij mogen dan beiden het bordspel spelen en het is ons beider eigendom. Echter, als ik een spel koop via Steam dan is dat alleen voor mij; mijn man mag niet in mijn account en als hij het ook wil dan moet hij het apart kopen. Waarom zijn de regels zo anders bij online spellen?

De wet zegt inderdaad (art. 1:94 BW) dat wie trouwt of een geregistreerd partnerschap aangaat, daarmee in een gemeenschap van goederen terechtkomt. Alle goederen die je dan hebt of die je daarna verkrijgt, zijn automatisch van beide partners. (Via huwelijkse voorwaarden kun je dit anders regelen als je wilt.)

‘Goederen’ is de meest algemene term uit de wet, er vallen zowel fysieke spullen (“zaken”) onder als niet-tastbare rechten (“vermogensrechten”), zoals een auteursrecht. Een fotograaf die trouwt, deelt vanaf dan dus zijn auteursrechten met zijn partner.

Een spel dat je via Steam koopt, is volgens Steam eigenlijk een stukje dienstverlening waarbij je een contract sluit. Of zo’n dienst een vermogensrecht is, is een lastige vraag. Maar wellicht is er een makkelijker antwoord: als je standaardsoftware koopt tegen een eenmalig reëel bedrag, dan noemen we dat een “koop”, aldus de Hoge Raad én het Hof van Justitie. We doen dan dus of dat een zaak is, en daarmee is dat spel dus gemeenschappelijk eigendom.

Steam staat in de voorwaarden echter gebruik door familieleden toe, en dat lost het probleem gedeeltelijk op. Het is dus niet verboden om je partner op je Steam-account te laten en zo beiden van je gezamenlijke eigendommen te genieten. En er is zelfs een Family Sharing-programma.

Wil je tegen elkaar spelen, dan werkt dit niet. Je zult dan beiden vanaf een eigen computer moeten inloggen, en dat kan niet vanaf hetzelfde account. Dat vereist dus dat je allebei de volle mep betaalt voor het spel, en dat druist dus in tegen het systeem dat iets gemeenschappelijk eigendom is als je getrouwd bent. Alleen, wat doe je eraan? En vooral: hoe zou dat moeten werken in de praktijk, stuur je dan je trouwakte naar Valve zodat zij twee accounts kunnen synchroniseren?

Arnoud

Mijn stiefmoeder leest mijn mail!

Geplaatst op in Privacy, 26 reacties

Een lezer schreef me:

Ik ben 16 jaar en woon nog thuis. Wij delen één computer met z’n allen. Nu kwam ik erachter dat mijn stiefmoeder mijn mail leest. Ik ben daar totaal niet van gediend, maar zij zegt dat zolang ik daar woon, haar regels gelden en zij dus alles met de PC mag doen wat ze wil.

Dit lijkt me niet bepaald de bedoeling. Hoewel ouders (en ook stiefouders) een zorgplicht hebben voor inwonende kinderen, dienen ze daarbij ook rekening te houden met de privacy van die kinderen. Ook kinderen hebben recht op privacy en als ouder zomaar alles gaan bijhouden en bekijken vind ik een ernstige schending van dat recht.

Ik krijg wel vaker vragen over het volgen van internetgedrag van kinderen. Wat me opvalt is dat er vaak niet of nauwelijks wordt gecommuniceerd over het hoe of waarom. Ik denk dat daar het probleem zit: ik snap best dat je je kind wil beschermen tegen nare dingen op internet, maar dat is toch een jongen van zestien wel uit te leggen?

Juridisch gezien is het wel erg lastig om hier wat aan te doen. Je (stief)ouders aanklagen is bepaald geen sinecure, en om nu op kamers te gaan vanwege dit lijkt me ook erg ver gaan.

Praktisch gezien is gebruik van een USB-stick met portable apps waarschijnlijk het eenvoudigste: niet duur en niets meer om te snuffelen als je hem eruit trekt en om je nek hangt.

Arnoud

Privacy binnen het huwelijk

Geplaatst op in Privacy, 27 reacties

Een lezer mailde me:

Is het strafbaar, als je het vermoeden heb dat je vrouw vreemd gaat, en naar aanleiding daarvan haar MSN gesprekken die op haar pc zijn opgeslagen, stiekem gaat lezen. Het is mij niet verboden om aan haar pc te komen, en ze heeft geen wachtwoord, dus de logbestanden kun je zo lezen. Door de MSN gesprekken te lezen ben ik er achter gekomen dat ze inderdaad afspraakjes had met die man, en heb haar hiermee geconfronteerd. De man met wie zij stiekeme afspraakjes maakte dreigde met een advocaat als ik dit tegen zijn vrouw zou vertellen, omdat ik onrechtmatig in de MSN gesprekken van mijn vrouw heb gekeken. Dit zou volgens hem strafbaar zijn?

Als je in gemeenschap van goederen getrouwd bent, dan is het niet strafbaar om het gemeenschappelijk eigendom te gebruiken. Wel kan het een inbreuk op de privacy van je vrouw zijn, ook in het huwelijk heb je enige privacy. Niet heel veel lijkt me, je bent tenslotte getrouwd omdat je alles met elkaar wilt delen.

Privacy is vooral een vertrouwenskwestie. Zeker in een huwelijk heb je weinig privacy naar elkaar, maar toch wel een beetje. Verder is niet meteen alles wat je te weten komt al schending van de privacy. Het gaat er meer om wat je ermee doet. Zo mag u bv. erotische foto’s van elkaar maken. Dat kan in een huwelijk. Maar zet u die foto’s op internet, dan schendt u de privacy van uw partner. Dat was niet de bedoeling.

Juridisch gezien zal het van het soort gebruik afhangen of het strafbaar is. Wil je in een echtscheidingsprocedure deze logfiles inbrengen zodat de rechter kan zien hoe het zit, dan lijkt me daar weinig mis mee. Die man benaderen en eisen dat hij bij je vrouw wegblijft kan ook nog wel – het gaat hem niets aan hoe jij te weten bent gekomen dat je vrouw met hem vreemdgaat. Ga je in de buurt flyers ophangen of publiceer je de gesprekken op Hyves, dan kan je vrouw een schadeclaim indienen. Dat is een vorm van smaad.

Ook een vorm van smaad is het als je dit aan de partner van die man vertelt. Je zit dan, plat gezegd, te stoken in andermans huwelijk en daar kan men je op aanspreken. Als zij de relatie verbroken heeft, wat heeft u er dan nog bij te winnen om het bij die ander te vertellen? Maar dat is meer een moreel oordeel.

Arnoud