Inkorten ingezonden brief is juridisch toegestaan

Een krant mag een ingezonden brief wijzigen en inkorten, ook wanneer ze niet vooraf overleggen met de auteur. Dat blijkt uit een recent vonnis van de voorzieningenrechter uit Rotterdam. Belangrijk daarbij was het feit dat de redactie vooraf had gemeld dat men zich het recht voorbehoudt om ingezonden artikelen “te weigeren dan wel te redigeren of in te korten.”

Door dit expliciete voorbehoud had de briefschrijver moeten weten dat dit had kunnen gebeuren. Daarom kon hij niet meer eisen dat zijn brief alsnog integraal en ongewijzigd zou worden gepubliceerd. Ook hoefde de krant niet vooraf contact met hem op te nemen om de wijzigingen te bespreken.

De redenering uit dit vonnis zou ook op moeten gaan voor weblogs. Reacties zijn tenslotte te vergelijken met ingezonden brieven. Een blogger die vooraf meldt dat hij het recht voorbehoudt om reacties te weigeren dan wel in te korten, kan dus niet snel worden aangesproken als hij gebruik maakt van dat recht.

Een uitzondering zou kunnen zijn als door de wijziging de strekking van de reactie wordt aangetast. Je moet er dus wel voor zorgen dat het punt van de reaguurder overeind blijft. Het ‘verminken’ van iemands werk zodanig dat zijn reputatie wordt aangetast is niet toegestaan.

De briefschrijver had ook nog excuses geëist van de krant, maar die kreeg hij niet:

Anders dan bijvoorbeeld een rectificatie, waarbij, gelet op de vrijheid van meningsuiting, duidelijk wordt gemaakt dat het gaat om een beslissing van de rechter die tot rectificatie noopt, gaat het bij excuses om het spontaan en oprecht berouw tonen over eigen tekort-schieten. Afgedwongen excuses behoren niet tot deze categorie. Een vordering tot het aanbieden van excuses kan in rechte dan ook niet worden afgedwongen.

Via Volledig bericht, pardon Boek 9.

Arnoud

Heb je vrijheid van meningsuiting op andermans blog?

Blogs zijn eigendom van hun beheerders. Die mogen kiezen of ze wel of geen reacties toelaten, en als ze reacties toelaten onder welke voorwaarden ze dat willen. Wie geen zin heeft in gezeur, mag de comments dus uitzetten en niemand kan hem verplichten die aan te zetten. Maar ja, dan ben je wel een bloggende in de woestijn. De meeste bloggers kiezen er dus voor om de comments aan te zetten, en krijgen dan binnen de kortste keren viagraspam, vervelende reacties en andere vormen van verbaal onkruid.

Als je comments weghaalt, beginnen er al snel mensen “censuur” te roepen. Censuur betekent formeel gesproken voorafgaande toestemming (vergunning) van de overheid. Juridisch zou je iemand dus niet van censuur kunnen beschuldigen als hij je van je weblog verwijdert, tenzij het gaat om een weblog dat beschikbaar gesteld wordt door de overheid. En die zijn er niet, dat ik weet.

Er is geen jurisprudentie, laat staan wetgeving over het al dan niet terecht ingrijpen in reacties bij weblogs of forums. Mijns insziens mag de beheerder van een weblog ingrijpen als reacties over de schreef gaan, hoewel dat natuurlijk altijd discussies kan en zal opleveren. Wanneer gaat iets te ver? Geenstijl heeft daarover een heel andere mening dan een kattenblog bij web-log.nl.

Een mening verwijderen die on-topic en binnen de perken is, alleen maar omdat je het er als blogger mee oneens bent, gaat mij te ver. Als je je weblog, forum of site openzet voor anderen, dan geef je daarmee die anderen een bepaalde ruimte. Die kun je dan niet zomaar meer afpakken. Net zoals een winkelcentrum niet zomaar meer mensen eruit kan zetten, ook al is het gebouw privéeigendom.

Net als een winkelcentrum staat het een weblogger natuurlijk vrij om vooraf bepaalde grenzen aan te geven. Gaat iemand die grenzen te buiten (hoe arbitrair gekozen ook), dan kun je het bericht op die grond verwijderen. Wie “Het is verboden het met mij oneens te zijn” in zijn huisregels zet, zal vast niet veel reaguurders krijgen. Maar uiteindelijk is het wel jouw weblog en dus jouw huisregels. Hoe bekrompen of selectief mensen die ook mogen vinden.

Bij het Volkskrantblog van Satuka staat het mooi geformuleerd:

Je hoeft een medium dat naar jouw mening een eenzijdig beeld schetst niet te lezen of te bekijken. Je hoeft niet op een weblog te komen waar naar jouw idee niet genoeg ruimte wordt gegeven aan jouw mening, of waar de wijze waarop je die mening kenbaar maakt blijkbaar niet op prijs wordt gesteld. Maar je kan van die krant niet eisen dat jouw protestbrief wordt gepubliceerd. Je kan van een omroep niet verwachten dat ze jouw persoonlijke visie als leidraad nemen voor de invulling van hun programma’s. En je kan van die blogger niet eisen dat hij alles over zich heen laat komen. Laat staan dat hij zijn weblog volgens jouw persoonlijke regels (niet) modereert.

Maar blogger alib_bondon zegt juist:

Mijn blog is openbare ruimte. Mijn blog is een plein waar iedereen kan komen kijken naar en reageren op de beelden (stukken) die ik daar heb geplaatst. Ik wens geen gebruik te maken van de mogelijkheid om reacties te wissen of personen te bannen. Voor reacties wissen geldt één uitzondering: waar de privacy wordt geschonden, treed ik op.

Wat vinden jullie? Mijn server, dus schop er maar af wiens nick je niet aanstaat? Of alle discussie laten staan tenzij er grenzen uit het strafrecht overtreden worden?

Arnoud

Bloggen, astroturfen en oneerlijke handelspraktijken

Met al die vergelijkingssites, sociale netwerken en webwinkels met productrecenties wordt het wel heel verleidelijk voor sommige bedrijven om zelf ook wat positieve opmerkingen over hun bedrijf of product achter te laten. Het liefst natuurlijk zogenaamd afkomstig van een eerlijke consument (“ik doe dit eigenlijk nooit, maar dit product was toch zo goed…”). Of, wat tegenwoordig steeds vaker gebeurt, een paar nepblogs aanmaken waar het product of bedrijf dan de hemel in geprezen kan worden. Dat noemen ze in de VS astroturfen en het gaat dankzij Europa verboden worden, schrijft The Register.

De basis is de Europese Richtlijn oneerlijke handelspraktijken. Het Nederlandse wetsvoorstel (TK 30 928) om dit te verwerken ligt nog bij de Tweede Kamer, maar ook bij ons staat daarin:

De volgende handelspraktijken zijn onder alle omstandigheden misleidend: … op bedrieglijke wijze beweren of de indruk wekken dat de handelaar niet optreedt ten behoeve van zijn handel, bedrijf, ambacht of beroep of zich op bedrieglijke wijze voordoen als consument;

En een blog beginnen onder een valse naam om marketing voor je product te doen, lijkt mij inderdaad je “op bedrieglijke wijze voordoen als consument”. Hetzelfde geldt voor het achterlaten van productrecenties op consumentensites.

De rest van de zwarte lijst is trouwens ook erg interessant. Trucs als elke week opheffingsuitverkoop, een superaanbieding die binnen 5 minuten is uitverkocht “maar we hebben nog wel een andere”, piramidespelen en onduidelijk als zodanig herkenbare advertorials worden ook verboden. Zie de folder van de EU.

Arnoud

Octrooirechtszaak uitgevochten per weblog

Octrooirechtszaken worden meestal in de rechtbank uitgevochten, of in vertrouwelijke besprekingen om tot een schikking te komen. Maar nu hebben we er eentje die geheel in het openbaar wordt gevoerd via de blogs van de beide CEO’s. Op 5 september meldde NetApp’s CEO dat men een proces tegen Sun was begonnen over wederzijdse octrooiinbreuk:

With respect to Sun’s patent claims, our lawsuit explains that we do not infringe, and – in fact – that they are not even valid. As a result, we don’t think we should be paying Sun millions of dollars.

On the flip side, our suit points out that Sun’s ZFS appears to infringe several of NetApp’s WAFL patents. It looks like ZFS was a conscious reimplementation of our WAFL filesystem, with little regard to intellectual property rights.

Jonathan Schwartz van Sun reageerde meteen met zijn eigen blogpost:
Their objectives were clear – number one, they’d like us to unfree ZFS, to retract it from the free software community. Which reflects a common misconception among proprietary companies – that you can unfree, free. You cannot.

Second, they want us to limit ZFS’s allowable field of use to computers – and to forbid its use in storage devices. Which is quizzical to say the least – in our view, computers are storage devices, and vice versa (in the picture on the right – where’s the storage? Answer: everywhere). So that, too, is an impractical solution.

Het is nog wat vroeg om uit te maken wie er gelijk heeft. NetApp begon de rechtszaak, en ook nog eens in het beruchte district of East Texas. Aan de andere kant, Sun is begonnen met wapperen, de juridisch-technische term voor dreigen met octrooien. Groklaw vond uiteraard een connectie van Sun met Microsoft, wat er op wijst dat Microsoft er weer eens achter zit. Pardon, NetApp met Microsoft.

Een beetje eng vond ik dat er op TV een reclame voorbij kwam voor My Little Pony op het moment dat ik dit stukje typte.

Via The Register.

Arnoud