Tag: Blog

About Blog

Subscribe Feeds

Het Volkskrantblog gaat sluiten, mag dat?

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, Uitingsvrijheid, 64 reacties

Een tijdje geleden werd bekend dat het VKBlog, de gratis blogdienst van de Volkskrant zou gaan stoppen. Per 1 maart wordt de dienst opgeheven en zal alle inhoud van alle VKBloggers worden verwijderd. Dat gaf grote onrust bij de bloggers, en dit leidde onder meer tot deze discussie waarin ik werd Genoemd:

Ik ben bezig mij te orienteren omtrent de juridische mogelijkheden om de dreigende opheffing(per 1 maart as) van het VKblog (Volkskrant)aan te vechten. Ik zelf denk daarbij met name aan een beroep op grond van auteursrechtelijke criteria die mijns inziens voldoende juridisch valide zouden moeten zijn, om in eerste instantie opheffing zonder meer door de Volkskrant in elk geval te voorkomen(kort geding). Op termijn zou een eventuele doorstart tot de mogelijkheden gaan behoren.

Omdat de vraag aan mij publiek gesteld werd, voel ik me vrij om ook publiek te reageren.

Een kort geding lijkt mij kansloos. Er is geen rechtsregel die een bedrijf verplicht een dienst aan te bieden wanneer zij dit economisch niet langer haalbaar acht. Het enige dat te eisen is, is een redelijke opzegtermijn en wellicht een exportmogelijkheid zodat je je berichten kunt downloaden en elders kunt herpubliceren. In het geval van VKBlog werd begin januari gemeld dat 1 maart de einddatum zou zijn. Een kleine twee maanden lijkt me toch wel genoeg om dit voor elkaar te krijgen.

De opmerking over auteursrecht snap ik niet. Het auteursrecht verplicht een bedrijf niet om uw werk gepubliceerd te houden, tenzij dat expliciet in het contract staat. En zelfs dan geldt dat men er te allen tijde vanaf kan, mits er dus maar een redelijke opzegtermijn wordt gehanteerd.

Wellicht dat dit anders zou worden als er geen alternatief voor VKBlog zou zijn en daardoor de vrijheid van meningsuiting van de bloggers in het gevaar zou komen, maar dat lijkt me geen serieus te nemen argument. Vroeger ging dat nog wel eens op bij aanplakborden en dergelijke: gemeentes zijn verplicht te garanderen dat je podia genoeg hebt voor je meningsuiting in de gemeente. Vandaar de openbare aanplakborden en de mogelijkheid een demonstratievergunning te krijgen zonder inhoudelijke toetsing.

Arnou

Moet een websitereglement echt zo lang zijn?

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, 37 reacties

Wie zijn site openzet voor anderen, wil daar vast ook wat regels aan stellen. Al was het maar omdat je anders eindeloze discussies krijgt wanneer je ingrijpt omdat je een bijdrage niet door de beugel vindt kunnen, of omdat je iets gaat doen met persoonsgegevens dat je commenters niet op prijs stellen. Vandaar dat vrijwel elke site tegenwoordig een gebruiksovereenkomst heeft. Meestal zijn dat grote lappen tekst met juridische frases, bijeen gegraaid van diverse andere sites die het ook weer van elders gegraaid hebben. Of men neemt de standaardtekst die bij phpBB zat en waar ook geen bal van klopt.

Zelf schrijven kan natuurlijk, maar niet iedereen is daar even goed in. Je kunt natuurlijk een jurist inhuren om een mooi reglement te laten schrijven maar voor particulieren met een hobbysite is dat niet altijd een betaalbare optie. Dus nu vroeg ik me af, zou het mogelijk zijn om een eenvoudig doch kloppend reglement te maken dat voor een beetje normaal forum voldoende ruimte en zekerheid biedt?

Voor de nieuwe opiniewebsite De Jaap schreef ik een tekstje, dat op zijn beurt weer geïnspireerd was door een eerder tekstje voor Hardventures.nl. En op basis daarvan leek dit me wel een leuke:

Standaardreglement<br/> Deze site staat open voor bijdragen van jou en anderen. Hieraan zijn wel bepaalde regels verbonden. Als je je daar niet aan houdt, mogen wij je bijdragen aanpassen of verwijderen. Bij herhaling kan je account worden opgeheven of je de toegang tot de site worden ontzegd.

Hoofdregel is: houd je aan de Nederlandse wet en blijf on-topic. Discussies en puntige bijdragen zijn welkom, maar dat mag niet ontaarden in smadelijke, haatzaaiende of pornografische bijdragen. Off-topic discussies, gebabbel en persoonlijke aanvallen zijn evenmin welkom.

Je mag alleen bijdragen plaatsen die je zelf gemaakt hebt, of wanneer je toestemming hebt van de schrijver, fotograaf, filmer of maker. Dit geldt ook voor foto’s die je via inline links naar andere sites opneemt in berichten. Plaats dus bijvoorbeeld geen volledige berichten van elders hier, maar neem relevante stukjes over en voorzie die van je eigen commentaar (en een bronvermelding). Verder mag je geen foto’s of films plaatsen waarop mensen herkenbaar in beeld zijn op een manier die hun privacy kan schenden.

Als wij door een schending van het bovenstaande door jou schade lijden of schadeclaims krijgen van derden, zullen we die volledig op jou verhalen.

Bijdragen die je plaatst, zijn voor iedereen te lezen en worden ook in zoekmachines opgenomen. In principe staat alles hier voor eeuwig, houd daar dus rekening mee als je iets vertelt over jezelf – of over anderen. Gebruik gerust je eigen naam, maar een pseudoniem mag ook. Vermeld wel een werkend e-mailadres zodat we je kunnen benaderen als er iets is. Alleen in uitzonderlijke gevallen zullen wij bijdragen weghalen vanwege privacyschendingen. Als je je account opheft, blijven je berichten bestaan maar komt er wel “Anoniem” als naam van de plaatser bij te staan.

Wij bieden je deze dienst gratis aan. Hoewel we zullen proberen de site netjes te houden en alles correct te laten functioneren, kunnen we niet garanderen dat de site altijd werkt. Wij aanvaarden geen aansprakelijkheid voor eventuele schade die je onverhoopt mocht lijden door het gebruik (of onbereikbaar zijn) van deze site.

Wij verkopen je gegevens niet aan derden. Adverteerders krijgen wel te zien hoe de site wordt gebruikt, maar dat anonimiseren we wel zo veel mogelijk. Je e-mailadres kan worden gebruikt voor een nieuwsbrief en andere aankondigingen. Als je die niet wilt, kun je dat via je profielpagina uitzetten.

Wat vinden jullie? Mis ik nog zaken? Of wat kan beter?

Arnoud

Het duimenfilter versus het auteursrecht

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 21 reacties

duim-omhoog-thumbs-up-vote-oordeel-positief.jpgDe discussie over censuur ken ik, maar deze variant nog niet: is het ‘wegminnen’ van berichten op een forum, site of blog een vorm van auteursrechteninbreuk? Toevallig kwam ik terecht op het stamboomforum, waar de beheerder een “duim omhoog/omlaag”-knop had ingevoerd. Berichten met veel duimpjes omlaag worden onzichtbaar gemaakt, maar ze zijn wel aan te klikken voor wie het echt wil lezen.

Een gebruiker wees de beheerder echter op artikel 25 Auteursrecht, dat de auteur te allen tijde het recht geeft om verminking en andere aantastingen van het werk te verbieden als daardoor zijn eer of goede naam in gevaar komt. Want:

Als je een oordeel wilt geven doe je dat met een authentiek geschrift dat onafhankelijk staat van het oorspronkelijke werk. In het geval van het duimenfilter voorzie je het authentieke artikel van een oormerk. Dat mag dus niet.

(Ik vermoed dat hij met “authentiek” bedoelt “apart nieuw”.) De redenering is dus: door een bericht weg te minnen, wordt het bericht voorzien van een aanduiding, iets als “Dit bericht is het lezen niet waard”. Die aanduidingen hebben hun weerslag op de auteur, die nu immers te kijk staat als schrijver van iets dat het lezen niet waard is. En dat zou je met enige goede wil kunnen zien als een aantasting van zijn goede naam.

Maar wordt het werk zelf wel aangetast? Ik denk het niet. Dat werk staat er nog steeds, en wie wil kan het lezen. Er is een extra drempel, maar die zit niet in het werk zelf.

Een vergelijking met de fysieke wereld is altijd gevaarlijk, maar het lijkt me toch gepast hier: als de bibliotheek een boek van de plank neemt en alleen op verzoek uit het magazijn haalt, wordt de auteur ook als “niet echt lezenswaardig” gekarakteriseerd. Maar is het werk, het boek zelf, aangetast? Dat lijkt me toch niet.

Arnoud

RSS maar dan retro: papierenblog.nl

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 16 reacties

De site http://www.papierenblog.nl/ heeft een gat in de markt gevonden: laat blogberichten uitprinten en opsturen. Handig voor uw oma of wanneer u in de trein zit zonder laptop. Dat laatste overkomt mij eigenlijk nooit, en als het wel gebeurt dan verveel ik me kapot.

Maar goed, dit is een juridisch blog en geen kraak-internetondernemers-af blog. Dus u voelt hem al aankomen: mag dat, andermans blog uitprinten en opsturen?

Nee, natuurlijk niet. Op blogberichten zit auteursrecht. Overnemen en kopiëren mag dus alleen met toestemming van de blogger. Citeren van andermans blog is geen probleem, maar een heel blog herpubliceren is meestal niet toegestaan. Zelfs als je betoogt dat bloggers brede implicite licenties geven, geloof ik niet dat daar ook uitprinten en voor 1 euro per bericht opsturen onder valt.

Bij Creative Commons-blogs (zoals dit blog) ligt dat anders. Die mogen wel integraal worden gekopieerd en verspreid. Er kan de beperking bij zitten dat dat niet commercieel mag gebeuren. Dan mag opsturen per post nog steeds, maar niet tegen hogere kosten dan de postzegel.

Collega-bloggers: vinden jullie het erg om uitgeprint en opgestuurd te worden?

Arnoud

Welke licentie zit er impliciet op uw blog?

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 7 reacties

“Bloggers hebben geen auteursrecht,” zo concludeerde Henk Blanken uit een artikel over het auteursrecht en internet van professor Bernt Hugenholtz, hoogleraar informatierecht aan de Universiteit van Amsterdam. Wie blogt, of een foto plaatst op Flickr, of een wetenschappelijk artikel plaatst op een universitaire website, wil zo graag gelezen worden dat hij stilzwijgend toestemming geeft voor hergebruik.

Henk’s mond viel er van open. De uwe ook? Het is een interessante vraag: wat mag je met andermans blog, comments of andere internetbijdragen? Auteursrecht geldt natuurlijk ook op internet, maar dat wil niet zeggen dat je niets mag doen met een werk tenzij de auteur dat expliciet heeft goedgekeurd.

Een licentie kan namelijk ook impliciet zijn. Wie een brief naar de krant stuurt, geeft een licentie om deze in de krant af te drukken (zelfs in gewijzigde vorm). Het archief van die krant gaat online, dus de brief ook. Ook daar moet je rekening mee houden, en ook daar geef je dus impliciet een licentie voor.

Hoe bepaal je dan wat er wel en niet onder zo’n impliciete licentie valt? Dat is erg lastig, omdat het afhangt van wat je erbij zette, wat de ontvangende partij bij het ontvangen had gezegd – en wat er geldt binnen de gemeenschap waar het werk wordt verspreid. Zo gelden onder modefotografen andere mores dan onder persfotografen als het gaat over hergebruik van foto’s. Net zo goed gelden er onder bloggers andere mores dan onder tijdschriftauteurs. En dat is wat Hugenholtz wilde aangeven toen hij de passage schreef waar Henk’s mond van open viel:

Voor zover deze auteurs geen gebruik maken van open content licenties, waarover hieronder meer, mag worden aangenomen dat er sprake is van een stilzwijgende toestemming (licentie) aan alle gebruikers van het internet. Voor deze categorie werken vormt het auteursrecht dus geen toegangsbelemmering.
Voor content die commercieel wordt aange­boden, ligt dat anders; hier gelden de regels van het auteursrecht ten volle.

Dit is volgens mij wat Henk zo oneerlijk vond. Als je blogt, is je werk vogelvrij, maar als je iets via een betaalsite aanbiedt, dan mogen anderen niets met je werk (behalve wat wettelijk is toegestaan, zoals citeren of een thuiskopie).

Maar draai het eens om: wat mag ik met een blog waar niets bij staat? Was het werkelijk de bedoeling van de auteur dat er, net als in een boek, helemaal niets met zijn blogteksten mag gebeuren? Dat wil er bij mij ook weer niet in. Je blogt om andere redenen dan de auteur van een boek. Je wilt, je verwacht dat anderen het lezen en elkaar erop wijzen. En daarvoor moeten ze die tekst kunnen doorgeven aan anderen. Als citaat, of integraal. Wat is daar erg aan voor een blogger?

Natuurlijk zijn er situaties die je als blogger niet had gewild. Zo was er in maart 2007 discussie over het boek Dagboekvaneenkindermeisje.com dat was gebaseerd op forumdiscussies bij Fok!. Hadden alle deelnemers aan die discussie bedoeld dat hun reacties tot boek werden verwerkt? Dat is echt een open vraag. (Een aantal gaf achteraf aan van niet, maar dat is wat laat.)

Maar let wel: dit zou alleen gelden als je blogt of publiceert op internet zonder aan te geven wat er wel en niet mag. Het kan dus slim zijn om duidelijk vast te leggen wat je wilt dat mensen doen door bijvoorbeeld een Creative Commons licentie te kiezen. Deze staat hergebruik toe, onder voorwaarden zoals “ongewijzigd” of “niet voor commerciële doeleinden”. Wie op die manier duidelijkheid schept over de licentie, heeft een goed verhaal tegen mensen die claimen een impliciete licentie te hebben gekregen.

Hebben jullie een licentie gekozen voor op je blog? En wat mag je doen met andermans blogtekst of foto’s als er niets bijstaat?

Arnoud

Nieuw licentiemodel auteursrechten vrijwaart embedder (mits niet commercieel)

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 8 reacties

Ik loop een beetje achter geloof ik. Ik las het vrijdag pas bij 3Voor12. Emerce had het al op 4 september. Gelukkig ben ik niet de allerlaatste: Buma/Stemra zelf heeft het nog steeds niet op de site staan (wie het kan vinden, mag het melden).

In ieder geval, Buma/Stemra heeft een nieuw licentiemodel ontwikkeld voor muziek via internet. De belangrijkste verandering zit hem in de zogeheten embedded file licentie. Daarmee kan een muziekverspreider (zoals Youtube of Fabchannel) regelen dat anderen filmpjes of muziek mogen embedden op hun site. Deze bronsites moeten betalen, maar de embedder wordt gevrijwaard van claims voor gebruik van Buma-repetoire. Zo hoeven embeddende bloggers dus niet meer wakker te liggen van boze brieven van overenthousiaste Buma-stagiaires.

Een grote beperking aan die gratis licentie is dat de embedder niet commercieel bezig mag zijn. Een blog of site die geld verdient met de content, moet alsnog betalen, vindt Buma. Maar wanneer ben je commercieel? 3Voor12 citeert een optimistische Antal de Waij van Buma/Stemra: “Zodra het om een advertentie of promo gaat, lijkt mij dat overduidelijk.” Mij lijkt het dat er tientallen grensgevallen zijn, dus dat kan nog een leuke worden. Hoe veel blogs hebben er niet een paar Google Ads op hun site staan? Of een betaalde link naar een sponsor?

Storend vind ik wel dat via deze achterdeur nu toch “embedden = verplichting tot betaling” wordt ingevoerd. Embedden is geen nieuwe openbaarmaking maar hooguit onrechtmatig. Het is faciliteren van een openbaarmaking. Daar moet de openbaarmaker voor betalen, niet de embedder. Door nu non-commerciële sites gratis toestemming te geven, wordt die juridische discussie gewoon omzeild. Die hebben niets meer te klagen, en commerciele sites zullen geneigd zijn het (relatief lage) bedrag gewoon te betalen omdat ze immers al voor alles met muziek aan Buma betalen.

Is deze blog eigenlijk niet commercieel, nu ik als juridisch dienstverlener werk en klanten krijg naar aanleiding van blogberichten zoals deze?

Arnoud

Blawgroll van het Nederlandse internetrecht

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, Iusmentis, 3 reacties

Om een of andere reden lijken Nederlandse advocaten en juristen niet zo happig op bloggen, zelfs niet als ze in hun praktijk gericht zijn op internetrecht. Het aantal Nederlandse juridische weblogs (“blawgs”) is dan ook nogal beperkt. Vandaar dat ik het tijd vond om de juristen die wél bloggen eens in het zonnetje te zetten. Goed voorbeeld doet goed volgen, nietwaar?

Het grootste blog is natuurlijk Volledig bericht, pardon Boek 9. Boek 9 was ooit de naam voor het nooit gekomen deel van het Burgerlijk Wetboek over intellectueel eigendom. Dat is dan ook het onderwerp van deze blog. Dagelijks diverse berichten, voornamelijk besprekingen van vonnissen en af en toe een leuke discussie tussen juristen.

Waarschijnlijk het oudste Nederlanse blawg is dat van Solv. Altijd een actueel overzicht van nieuwsberichten over informatierecht van Nu.nl en Webwereld, en Menno Weij en Douwe Linders leveren zeer goede inhoudelijke bijdragen.

Waarschijnlijk het breedste en in ieder geval het enaoudste is Wieringa Advocaten, met ook regelmatig aandacht over internetrecht.

Advocate Magriet Koedoder blogt over met name muziekauteursrecht, en dat heeft vaak interessante raakvlakken met internetrecht natuurlijk. Een aanrader!

Ook over auteursrecht is het blog van Evert van Gelderen van De Gier Stam. Leuk en persoonlijk geschreven.

Joris van Hoboken blogt over zoekmachines en aanverwant internetrecht.

Veel te weinig bloggen advocaat Bart Beuving en Gerrit-Jan Zwenne. Hoewel Zwenne wel al zijn Powerpoints online zet, en daarbij niet schroomt om sheets zonder bolletjes te gebruiken. Hulde!

Rechtenstudent Stefan Kulk blogt daarentegen sinds enige tijd zeer productief verdienstelijk over internetrecht, technologie en nieuwe media. Voorlopig mag hij de op onze handelsnaam inbreuk makende domeinnaam dan ook houden.

Danny Mekic’ is internetondernemer, student, paralegal en expert in met name domeinnamen. Wie nog samenvattingen van rechtenvakken nodig heeft, vindt ze vast op zijn blog.

Mijn collega Steven Ras blogt de laatste tijd wat minder vaak, maar wist in het verleden een paar keer leuk te scoren met bijvoorbeeld de analyse van de algemene voorwaarden van OTTO toen die onbedoeld hun TV’s voor 99 euro in de aanbieding gooiden.

Je zou verwachten dat hoogleraren die zich bezighouden met informatierecht allemaal dagelijks bloggen. Dat valt helaas een beetje tegen. Een positieve uitzondering is Arno Lodder met Jurel over virtuele werelden

Bij Vrijschrift blogt Wouter van Holst veel te weinig maar wel goed.

Ben ik iemand vergeten?

Arnoud

Associated Press gek geworden, wil geld voor citaten

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 5 reacties

tarieflijst-ap-citaten-nieuws.jpgVorige week werd bekend dat de Associated Press boos was op weblog Drudge Retort vanwege het overnemen van stukjes van nieuwsberichten. Het overnemen van een kop en ‘lead’ (eerste alinea) van een nieuwsbericht zou inbreuk op het auteursrecht zijn, aldus de sommatiebrief van AP naar het linkse alternatief voor de Drudge Report. Na heftige kritiek kwam AP met een oplossing: men biedt nu betaalde licenties aan voor het gebruik van enkele woorden.

Onzin natuurlijk, want het overnemen van de titel en eerste alinea van een tekst valt volledig binnen de grenzen van het citaatrecht. Op die manier kondig je namelijk aan wat er in die tekst te lezen is. En voor citaten hoef je niet te betalen, zolang je maar de bron vermeldt. Iets dat vrijwel elke blogger doet bij het citeren van een stukje uit een nieuwsbericht.

Dutchcowboys schrijft nog:

De actie van AP is op zijn minst opvallend te noemen. Er wordt online zeer veel gebruik gemaakt van het quoten van nieuwsdiensten en andere websites/ blogs. Bovendien is het verkrijgen van links van anderen voor velen juist heel belangrijk. Ook al linken de betreffende bloggers naar de AP, het AP wil niet gequote worden. Is hier sprake van een trend? Het AP heeft immers vaker dit soort dingen gedaan. En gaat dit straks overwaaien naar Europa?

Ik maak me daar geen zorgen om. Het citaatrecht is duidelijk voor gevallen als dit. Bovendien hebben we voor nieuwsmedia nog een andere wettelijke uitzondering. Nieuwsmedia mogen gratis nieuwsberichten van elkaar overnemen namelijk, zo staat in artikel 15 van de Auteurswet.

De vier eisen uit het wetsartikel voor een toegelaten overname van het artikel zijn:

  1. Het overnemen moet gebeuren door een dag-, nieuws- of weekblad of tijdschrift, in een radio- of televisieprogramma of ander medium dat een zelfde functie vervult.
  2. Artikel 25 moet in acht worden genomen (dat wil zeggen, het artikel mag niet zomaar worden gewijzigd of verminkt).
  3. De bron, waaronder de naam van de maker, moet op duidelijke wijze worden vermeld.
  4. Het auteursrecht mag niet uitdrukkelijk zijn voorbehouden, behalve als het om gewoon nieuws gaat, daarvoor kan geen voorbehoud worden gemaakt.

Is een blog of nieuwssite een “medium dat een zelfde functie vervult”? Jazeker. Websites zijn vandaag de dag zonder meer op één lijn te stellen met de traditionele, gedrukte media zoals dagbladen en tijdschriften. Zeker wanneer zij actueel nieuws verzamelen over hun onderwerp en dit aan hun bezoekers beschikbaar stellen. Dit is ook al eerder in de rechtspraak erkend. Zo werd in de Kranten.com-zaak de website kranten.com als een persorgaan in de zin van artikel 15 Auteurswet aangemerkt (r.o. 4.6).

De website kranten.com is als een persorgaan in de zin van artikel 15 Aw aan te merken. Kranten.com geeft immers uitsluitend een actueel overzicht van de titels op de websites van diverse media. Daarmee is zij niets anders dan een nieuwsmedium dat periodiek (te weten dagelijks) een overzicht geeft van hetgeen die media actueel melden, waarbij de namen van die media uitdrukkelijk worden genoemd.

Kranten.com nam weliswaar alleen koppen over, maar artikel 15 staat toe om het gehele nieuwsartikel over te nemen.

En alsof het nog niet duidelijk genoeg was dat websites onder “nieuwsmedia” konden vallen, is in 2004 de Auteurswet gewijzigd, onder andere met een verruiming van dit artikel 15. Bij de parlementaire behandeling van het wetsvoorstel blijkt expliciet dat het de bedoeling van de wetgever was om websites onder de reikwijdte van artikel 15 te kunnen rekenen:

Het voorgestelde artikel 15 breidt de werkingssfeer van de bepaling thans expliciet uit tot andere media die een soortgelijke functie als de geschreven en ongeschreven media vervullen. In navolging van het advies van de commissie auteursrecht is geopteerd voor een functionele benaderingswijze. … Afhankelijk van de concrete omstandigheden van het geval kunnen de websites van een schoolkrant, een sportvereniging en een individuele website binnen de reikwijdte van de beperking vallen. Rechthebbenden die daar bezwaar tegen hebben kunnen hun belangen beschermen door het maken van een voorbehoud.

Ik zou dus werkelijk niet weten hoe Associated Press, of welke krant of persmedium dan ook, geld zou kunnen vragen voor het overnemen van een lead of zelfs een heel nieuwsbericht.

Via Singularity (bedankt, Olivier!)

Arnoud

Blogruzies en weghalen van blogberichten

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, Intellectuele rechten, Ondernemingsvrijheid, 5 reacties

Een collegablogger vroeg me:

Onlangs is er bij een weblog waar ik ook voor schrijf een van de medebloggers weggegaan. Hij heeft echter bij zijn vertrek zonder overleg al zijn (meer dan 100) posts verwijderd van de weblog. Ik heb ze teruggezet omdat ik het zonde vond, en nu mailt hij dat ik zijn auteursrecht schend. Maar dat auteursrecht ligt toch bij ons als hij op onze blog publiceert?

Een blogger heeft zelf het auteursrecht op wat hij schrijft. Ook als hij dat op andermans blog doet. Door publicatie draagt hij het auteursrecht niet over maar geeft hij alleen toestemming, een licentie om dit werk te publiceren op een blog. Voor overdracht is een ondertekend document nodig waarin dat expliciet opgeschreven is. Dat mag elektronisch (mail met digitale handtekening) maar een publicatie op een website is nog lang geen overdracht.

Deze licentie werd gegeven zonder vooraf afgesproken einddatum. De vraag is dan of het redelijk is dat de auteur deze zomaar in kan trekken. Voor opzegging van een langlopende overeenkomst geldt dat het er vanaf hangt:

Of in een concreet geval opzegging mogelijk is, moet volgens de rechtspraak van de Hoge Raad beantwoord worden aan de hand van de redelijkheid en billijkheid in verband met de omstandigheden van het geval. Ten aanzien van duurovereenkomsten die voor onbepaalde tijd zijn aangegaan, neemt de (lagere) rechtspraak in kwantitatief de meeste gevallen aan dat opzegging zonder meer mogelijk is, mits een redelijke opzegtermijn in acht worden genomen. (Hijma et al., “Rechtshandeling en Overeenkomst”, nr. 297)

Maar ja, wat is een redelijke opzegtermijn bij een publicatie op internet?

Je zou hier goed kunnen betogen dat je als blogger weet dat publicatie “voor de eeuwigheid” is, en dat je daarom je eenmaal gegeven niet meer kunt intrekken. Of er moet iets heel bijzonders aan de hand zijn. Bijvoorbeeld een blog dat ineens “commercieel gaat” en deze auteur is het daar volstrekt niet mee eens. Dan kan hij de licentie intrekken omdat hij geen medewerking hoeft te verlenen aan een zodanig anders geworden blog.

Wie heeft hier wel eens mee te maken gehad?

Arnoud

Mag je nieuwsberichten met foto’s overnemen?

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 8 reacties

Een bloggende lezer vroeg zich af:

Ik blog regelmatig over celebritynieuws uit Amerika, en ik vertaal dan ook vaak Engelstalige berichten. Dat doe ik altijd met bronvermelding. Ik neem dan ook de foto over als onderdeel van het bericht. Nu kreeg ik een boze mail van een Amerikaanse fotograaf die beweert dat ik zijn auteursrecht schendt. Maar actueel nieuws mag ik toch overnemen?

Het overnemen van actueel nieuws mag, ook als dat in een andere taal gebeurt. Een Nederlandstalig blog mag dus Engelstalige nieuwsberichten vertalen en overnemen. Een foto is over het algemeen geen deel van het nieuws. Het wetsartikel (artikel 15 van de Auteurswet) laat alleen toe dat je nieuwsberichten overneemt. Daarom mag dat in principe niet met foto. De uitzondering is als de illustratie zelf het nieuws is. De World Press Photo is een duidelijk voorbeeld.

Let wel, de zoveelste foto van “Paris Hilton in al te onthullende kleding” is verslag van nieuws (roddelnieuws) maar het bestaan van de foto is daarmee nog geen nieuws. Zo’n foto mag alleen gebruikt worden met een licentie. Bij een verslag over een rechtszaak over een foto van mevrouw Hilton zou die foto op grond van citaatrecht getoond kunnen worden bijvoorbeeld. Denk aan een gestolen foto of een foto die tegenspreekt wat zij beweert.

Het citaatrecht is een ander verhaal. Ik mag een foto overnemen als ik dat nodig heb voor mijn aankondiging of betoog dat met die foto te maken heeft. Niet alleen als de foto het nieuws is. Ik zou bijvoorbeeld twee foto’s kunnen tonen en aantonen dat de een duidelijk afgekeken is van de ander. Een kleine uitsnede van b.v. 100×100 pixels bij een Nederlandstalige versie van een Engels nieuwsbericht waarin het origineel staat, zou ook nog wel onder citaatrecht vallen. Dat is dan deel van de aankondiging van het Engelse nieuwsbericht. Integraal het origineel overnemen lijkt mij geen geldig citaat.

Arnoud