Internetrecht door Arnoud Engelfriet

Een lezer vroeg me:

Help! Ik ben zo stom geweest een pakketje voor mijn buren een paar huizen verderop aan te nemen. Natuurlijk zat er iets breekbaars in, natuurlijk heb ik het op z’n kant gezet en natuurlijk sprong de kat er tegenaan waardoor het stuk is (de “krák” van porselein was niet te missen). Ik leef niet zo goed met deze buren, dus hoe groot is mijn probleem nu?

De hoofdregel uit de wet is natuurlijk dat de webwinkel moet zorgen dat het pakket bij de besteller (de buur dus) terecht komt. Dat is nu niet gelukt, dus de buur kan gaan klagen en de webwinkel kan het dan opnieuw sturen. Praktisch gezien zal de winkel zeggen: uw buurman van nummer 7 heeft het pakket, gaat u daar maar langs. Dat is dan geen fijn gesprek, maar ik zie geen juridische claim die de buur van verderop bij de buur van nummer 7 kan leggen.

Iets anders wordt het wanneer de buur bij de winkel meldt dat de buurman van nummer 12 het stukgemaakt heeft. In hun onderlinge relatie verandert dat niets: of het nou de postbode of de buurman was, is immers niet relevant. De webwinkel moet zorgen dat het pakket aankomt. Maar voor de webwinkel kan het interessant zijn om toch eens een aansprakelijkheidsstelling eruit te gooien (afhankelijk van waarde en wat z’n verzekeraar zegt, natuurlijk).

Waar ik dan even mee zit, is welke juridische hoedanigheid je precies hebt als buurman van nummer 12. Voor de hand ligt bewaarneming, je krijgt iets waar je op past totdat de eigenaar het weer wil hebben (art. 7:600 BW):

Bewaarneming is de overeenkomst waarbij de ene partij, de bewaarnemer, zich tegenover de andere partij, de bewaargever, verbindt, een zaak die de bewaargever hem toevertrouwt of zal toevertrouwen, te bewaren en terug te geven.

In zo’n situatie zou ik dan zeker even met je eigen verzekeraar contact opnemen, want als de webwinkel zich echt meldt met een claim dan is dat een zakelijk geschil over aansprakelijkheid dat een consumentenverzekeraar gewoon kan oppakken. Maar de boze buur heeft niets te claimen bij jou.

Arnoud

Een zak met tientallen ongeopende kleine pakketjes kopen voor 50 euro. Dat klinkt misschien als een slechte deal, maar er zijn genoeg mensen die er oren naar hebben. Dat las ik bij de NOS onlangs. Het zou gaan om restpartijen van geretourneerde (of onbestelbare) bestellingen van AliExpress en andere grote webwinkels, die vanuit het distributiecentrum dan maar in bulk worden verkocht. De politie ziet geen strafbaar feit, en de ACM kwalificeert deze praktijk als “vaag”. Eens zien of we wat preciezer kunnen worden.

Ik lees dat deze praktijk al enige tijd populair is. Op zich is het ook niet zo gek, als je heel veel volume draait met afstandsverkoop maar geen geld wil steken in het uitpakken en terug in het magazijn steken van een retour. Of je hebt geen magazijn, omdat je via dropshipping alles direct vanuit de fabriek naar de klant laat gaan. Weggooien kan altijd nog; als iemand ze zonder te kijken voor 50 euro de kilo wil hebben, waarom dan niet?

Er zit natuurlijk soort van een luchtje aan, zijn die pakketten niet gestolen door bezorgers bijvoorbeeld? Zoals bij RTL te lezen is,

Sara en Sascha hebben allebei geen idee hoe de verkopers aan de producten waren gekomen. “Ik heb het niet gevraagd. Ik heb het idee dat het illegaal is. Het zijn geen producten die geadresseerd zijn in Nederland, maar buitenlandse pakketjes”, vertelt Sascha.

Voor mij is meer de vraag hoe zeer je moet hopen op dure dingen, want dat is natuurlijk waar men op speculeert. (Hela, die analogie klopt dus nog best aardig.) Natuurlijk zal iemand best eens dure oordopjes kopen en kan zo’n bestelling op zo’n berg belanden, maar a) de distributeur zal die er denk ik zelf uitvissen en b) we hebben het wel over AliExpress en niet de Apple Store. Zoals ze bij Chinafans al zeggen, “Maar denk even na over wat mensen doorgaans bestellen op AliExpress. Het zijn veelal producten tussen de € 0,50 en € 5,00. “

Koop je zo’n zak en valt deze tegen, dan denk ik dat je weinig kunt doen. Er wordt immers nadrukkelijk niets beloofd over de inhoud, dus claimen dat de inhoud te goedkoop is, dat heeft geen zin. Ik twijfel zeer of je zo’n aanschaf als een koop op afstand (met 14 dagen retourtermijn) mag aanmerken, want daarvoor is een systeem voor verkoop op afstand nodig. Wat ik hiervan zie, is dat het incidenteel en individueel gaat, zodat voor mij niet aan die eis is voldaan. Kopen, openmaken en terugsturen zit er dus niet in.

Arnoud

Interessante discussie bij Tweakers:

Lang verhaal in oktober 2017 wat besteld bij bol.com, week later geretourneerd via de AH daarvoor gekozen tijdens het retourproces. Daar een ontvangstbewijs van gekregen. Poos daarna herinnering ontvangen niet betaald, bewijs doorgestuurd niets meer gehoord. Toen opeens in januari van accountor een incassobureau een mail/brief gehad met een vordering.

Het pakket bleek vervolgens kwijtgeraakt ergens na die inleveractie bij het Bol.com-afhaalpunt, zo kon de topicstarter reconstrueren uit het verzendbewijs dat hij had meegekregen. De PostNL track&trace code liet zien dat het bij Bol.com was afgegeven door de postbezorger, maar Bol.com stelde het nooit in ontvangst te hebben gekregen. En nu is meneer dus gedagvaard door het incassobureau.

Hoofdregel uit de wet is dat je als afzender moet zorgen dat je zending aankomt bij de ontvanger. Ook bij het retourneren van een internetbestelling. Wie dus met een retourzending naar een PostNL punt gaat en het daar laat versturen, is afhankelijk van de zorg van de postvervoerder en moet maar verzekerde verzending kopen als hij het risico op kwijtraken niet wil dragen. Dat zou dus ook bij deze topicstarter zo zijn, als hij het per post (of DHL of wie dan ook) had laten versturen.

Echter, de topicstarter is naar een lokale Albert Heijn gegaan waar van die mooie Bol.com-afhaalpunten zijn. Logo en huisstijl van Bol. Dan spreken we van een “gemachtigde van Bol.com”, en dan is het pakket bij Bol.com aangekomen zodra het over de toonbank is gegaan bij de Appie (art. 6:230s lid 1 BW):

Tenzij de handelaar heeft aangeboden de op basis van de ontbonden overeenkomst geleverde zaken zelf af te halen, zendt de consument onverwijld en in ieder geval binnen veertien dagen na het uitbrengen van de in artikel 230o lid 3 bedoelde verklaring de door hem ontvangen zaken terug of overhandigt deze aan de handelaar of aan een persoon die door de handelaar is gemachtigd om de zaken in ontvangst te nemen.

Dat men het vanaf de Albert Heijn-vestiging door PostNL naar een Bol.com-sorteerpunt laat vervoeren, doet daar niet aan af. Dat hoef je als consument niet te weten, juist omdat je met zo’n afhaalpunt in huisstijl van Bol.com te maken hebt. Dat kleine lettertjes op het verzendbewijs misschien naar PostNL verwijzen, of dat je een label krijgt met een postadres erop, is daarbij eveneens niet relevant. Wat de grote letters geven, kunnen de kleine niet wegnemen.

Wat overigens niet wil zeggen dat als je een label krijgt van de webwinkel, je meteen mag zeggen dat het dus hun risico is. Dat label is alleen een manier om de terugzendkosten voor rekening van de winkel te laten komen, maar het blijft jouw risico om het dan via PostNL (of DHL of wie dan ook) te versturen.

Maar laat je het ophalen door zeg PostNL of DHL dan is het dus vanaf het inladen voor risico van de winkel. Dat is immers het “aanbod zelf af te halen”, en dat de winkel daarvoor een bezorgbedrijf inschakelt is zijn risico.

Arnoud

Een lezer vroeg me: Recent bestelde ik iets bij een webwinkel, en bij de verzendopties stond de keuze voor het ‘Niet bij de buren bezorgen’ van de bestelling – een optie die extra geld kostte. Het lijkt een optie te zijn voor mensen die hun buren niet vertrouwen of bang zijn dat hun buren een… Lees verder

Een lezer (hoi Wim) wees me op sociale bezorgdienst Homerr dat zichzelf als de “toekomst van pakketbezorging” afficheert. Kern van het concept is dat iedereen, zowel particulier als bedrijf, zich kan aanmelden als pakketontvanger binnen zelfgekozen tijden. Je krijgt dan pakketjes van de logistieke dienst, waarna de werkelijke ontvangers -die in jouw buurt wonen natuurlijk-… Lees verder

Een lezer vroeg me: Bij een webwinkel zag ik de volgende opties voor verzending: – Verzenden per TNT envelop post (risico voor klant) – Verzenden per TNT pakket post Is dit legaal, kan men op deze manier het risico werkelijk bij de klant leggen? De winkel zegt van wel omdat je zo zelf een bewuste… Lees verder

Met enige regelmaat duikt het op: mensen ontvangen een pakket dat ze niet besteld hebben, maar er zit wel een acceptgiro bij. En als ze dan navraag doen, dan blijkt dat de (web)winkel toch echt een bestelling heeft ontvangen waarbij hun adres is opgegeven als koper. Dus graag even betalen. Wat nu? Een simpele oplossing… Lees verder

Een lezer vroeg me: Onlangs bestelde ik een sinterklaaskadootje via internet. Dit is bij de buren twee huizen verderop afgegeven, en dat is heel vervelend want daar hebben we op zijn zachtst gezegd een forse ruzie mee. Dat pakketje krijg ik dus niet terug. Mijn moeder is langsgegaan om uit te leggen dat het een… Lees verder