Pirate Bay-beheerders veroordeeld – het vervolg

piratebay-sunk-dank-bas-taart.pngEn daar waren we dan weer. Met dank aan Peter die voldoende Zweeds beheerst om in de comments gisteren enkele belangrijke stukken van het vonnis in de Pirate Bay-zaak te vertalen. De rechtbank besteedt in de 107 pagina’s vonnis uitgebreid aandacht aan hoe TPB werkt en hoe dit juridisch gekwalificeerd moet worden.

TPB heeft zowel een zoekfunctie om Torrent-bestanden te zoeken als een tracker om, gegeven een torrent, in contact te komen met mensen die het bijbehorende werk aanbieden. Allereerst betoogt de rechtbank dat filesharen een vorm van openbaarmaken (“communication to the public”) van de werken is, omdat in beginsel iedereen toegang krijgt tot het werk. Je hoeft alleen maar de torrent te hebben, en die is op een vrij toegankelijke website te vinden immers.

Het uitwisselen van bestanden via peer-to-peer netwerken zonder toestemming is dan een inbreuk op auteursrecht. Doe je dat opzettelijk en grootschalig, dan pleeg je een misdrijf. Daarom gooit de rechtbank het voor TPB op medeplichtigheid aan dit misdrijf. Iets dat in Nederland ook geprobeerd is bij Releases4U/Shareconnector, maar die werden vrijgesproken omdat er geen bewijs was dat mensen ook werkelijk via de hashcodes van die sites werken hadden uitgewisseld.

De Zweedse rechtbank heeft minder moeite met dat punt. Er moet worden bewezen dat het misdrijf (uitwisseling zonder toestemming) plaatsgevonden heeft. Dat is geen probleem, want op de site van Pirate Bay zelf zijn statistieken te zien hoe veel seeds beschikbaar zijn. Ook zouden torrentclients rapporteren aan TPB dat ze een werk volledig gedownload hebben. Die feature ken ik niet trouwens, maar misschien bedoelen ze daarmee dat een client meldt dat hij geen peer meer is maar een seed. Maar hoe dan ook, melden dat X mensen het werk gedownload hebben dankzij TPB is natuurlijk mooi bewijs dat X mensen het auteursrecht geschonden hebben.

Medeplichtigheid onder Zweeds recht werkt als volgt (pagina’s 62 en 63 van het vonnis, met dank aan Peter):

In overeenkomst met wat eerder aangevoerd is zal, volgens hoofdstuk 23, paragraaf 4, niet alleen degene die een misdrijf begaat (hoofdmisdrijf) veroordeeld worden, maar ook iemand die met raad of daad bijgedragen(*) heeft (medeplichtigheid). Deze bepaling is toepasbaar op alle misdrijven waar een gevangenisstraf op kan volgen. Strafrechtelijk vervolgd kan worden degene die fysiek of psychisch bijgedragen(*) heeft aan een misdrijf. De medeplichtige zal uitvoering van het hoofdmisdrijf makkelijker hebben gemaakt. Niet wordt vereist dat het handelen van de medeplichtige noodzakelijk was voor het uitvoeren van het hoofdmisdrijf. Medeplichtig is zelfs degene die slechts in onbeduidend geringe mate heeft bijgedragen aan het hoofdmisdrijf.

(*) bijgedragen: Hier staat in het zweeds “främja”, wat een heel brede betekenis heeft. Het kan betekenen bijdragen, helpen, stimuleren, bevorderen, maar zelfs zoiets als reklame maken voor, of iemand wijzen op iets.

Waarom is TPB medeplichtig volgens het vonnis:

Door het in de lucht houden van een website met goed uitgebouwde zoekfuncties en eenvoudige middelen voor uploaden en opslag, alsmede het met elkaar in kontakt brengen van individuele bestandsdelers middels de aan de site gekoppelde tracker, heeft, volgens de rechtbank, de Pirate Bay, het misdrijf vergemakkelijkt en daarmee daaraan bijgedragen.

Vervolgens kijkt de rechtbank of men de vier verdachten aansprakelijk kan houden voor dit strafbaar feit. Zijn zij verantwoordelijk te houden voor wat er gebeurde, en was het hun bedoeling dat dit zou gebeuren? Net als in Nederland is voor medeplichtigheid in Zweden opzet nodig. Een mes uitlenen maakt je niet medeplichtig aan moord, maar een mes uitlenen aan een boos iemand die aankondigt zijn schoonmoeder op te gaan ruimen wel.

Verantwoordelijk waren ze (Google Translate):

The defendant’s conduct is characterized by a partnership in which each person known to each other’s involvement and roles. They have acted and worked as a “team”, with the common objective to further develop The Pirate Bay, both technically and commercially. The district court found at an overall assessment that also Peter Kolmisoppi Sunde and Carl Lundström have been involved in The Pirate Bay operations to such an extent that they, together with Fredrik Neij and Gottfrid Blackholm Warg, may be deemed to have been responsible for the organization, administration, programming, financing and operation of file-sharing service on the way the prosecutor argues.

Was er sprake van opzet? Daarvoor moet je, in het geval van auteursrechteninbreuk, weten dat er inbreuken gepleegd worden door illegaal uitwisselen. De vier verdachten betoogden dat zij niet wisten van specifieke inbreuken, zodat ze niet medeplichtig kunnen zijn aan die inbreuken. Maar dat gaat niet op. De opzet hoeft niet op een specifieke inbreuk gericht te zijn (Google Translate):

It is instead sufficient for them to have had the intent to the fact that copyrighted materials were present in the website (see NJA 2007 p. 929). It is, inter alia, through the questioning of the defendants and the letter from the rights holders that have been published on the website The Pirate Bay, and e-mail correspondence, which talks about the activities as piracy, clear that the defendants had knowledge that the copyright protected protected works available via the website and shared via the tracker was within the framework of The Pirate Bay’s activities.

De verdediging bracht nog de regeling over aansprakelijkheid van providers ter tafel. Bittorrent-trackers en torrentsites zijn een “dienst van de informatiemaatschappij” waarbij informatie van anderen wordt doorgegeven. Volgens Europese regelgeving zijn hun aanbieders daarmee in beginsel niet aansprakelijk voor de inhoud van die dienst. Maar dan moet je wel reageren op een takedown verzoek. En dat deed TPB niet, zodat ze niet onder deze regeling kunnen vallen.

Bij Tweakers nog aandacht voor BREIN dat zoals altijd creatief met jurisprudentie omgaat en betoogt dat met dit vonnis Nederlandse ISP’s kunnen worden verplicht om TPB te blokkeren. Niet dus. Er hangt hoger beroep, dus dit vonnis heeft geen werking. Verder ben ik me niet bewust van enige wettelijke plicht om zaken te blokkeren die elders illegaal zijn verklaard.

Arnoud

Verrassing: Pirate Bay-beheerders veroordeeld

piratebay-sunk-dank-bas-taart.pngToch nog een verrassende uitspraak. In 107 pagina’s juridisch Zweeds krijgen vier Pirate Bay-beheerders een jaar cel en gezamenlijk 2,7 miljoen euro boete opgelegd. Dit na een proces dat de Piratenbaaiers niet geheel serieus leken te nemen, en waarin de eisers vele steken lieten vallen (niet-aangemelde getuigen en bewijs, stellingen die men al heel snel moest laten vallen, en noem maar op). Dat Pirate Bay dan alsnog veroordeeld wordt, verbaast me nogal.

De reden? Tsja, mijn Zweeds is nogal roestig en een Engelstalig vonnis is nergens te vinden. Dus dat valt niet mee. Google Translate heeft een hoog bork-bork-bork gehalte, maar kort gezegd: medeplichtigheid aan strafbare inbreuk op auteursrechten. Dit omdat men “behulpzaam” is bij de inbreuk door de zoekmachine en de tracker aan te bieden. Een bijzonder algemeen en vaag criterium, dat in het vonnis niet echt uitgewerkt lijkt te zijn (maar nogmaals, het is 107 pagina’s Zweeds dus ik kan er overheen gelezen hebben).

Heeft het enig praktisch gevolg? Nee. De site blijft gewoon open. Het vonnis slaat alleen op de vier beheerders – en die gaan in hoger beroep tegen dit vonnis. De Pirate Bay zelf, laat staan Bittorrent in het algemeen, is dus niet illegaal verklaard, en het heeft al helemaal geen gevolg voor Nederlandse torrentzoekmachines of trackers.

Wordt vervolgd, en nee dat was geen woordspeling.

Arnoud

Prutsers van Torrentspy krijgen $110 miljoen boete

Een Amerikaanse rechtbank heeft p2p-site Torrentspy een boete opgelegd van 110 miljoen dollar (72 miljoen euro), meldden Nu.nl en Tweakers. De site bood links aan waarmee films en tv-programma’s kunnen worden gedownload. Toch zegt dit weinig over de legaliteit van andere filesharing sites. Torrentspy kreeg deze schadevergoeding vooral opgelegd vanwege haar klunzige manier van omgaan met bewijs.

Zo had Torrentspy tegen de rechter gezegd dat men geen IP-adressen bijhield van gebruikers. Men bleek echter wel een systeem te hebben waarmee gebruikers op basis van IP-adres geband konden worden, en bovendien konden moderatoren wel degelijk IP-adressen van alle gebruikers zien.

Ook ging men na de aanklacht even snel berichtjes op de forums wijzigen: alle titels van beschermde werken werden veranderd in “[een niet nader te noemen film]”. Niet handig als de eiser allang een screendump heeft gemaakt natuurlijk.

Ook niet handig was de mailconversatie tussen de eigenaren over wat te doen met ‘foute’ content: laten we die op een besloten forum zetten, dan ziet de MPAA dat niet. Ja, goed plan! Vooral omdat je in de VS al je e-mailconversaties en al het andere mogelijk relevante bewijs aan de wederpartij moet afgeven als onderdeel van de pre-trial discovery.

Nee, dat had Torrentspy niet handig aangepakt. Bewijs vervalsen of vernietigen is iets waar rechters boos om worden. Bovendien is het automatische gevolg dat je de rechtszaak verliest:

Those actions rubbed the judge the wrong way. “Plaintiffs have convinced the Court that their ability to prove their case has been inalterably prejudiced by Defendants’ willful spoliation of evidence, making terminating sanctions the only effective recourse,” wrote Judge Florence-Marie Cooper in her decision. “The Court has concluded that Defendants’ conduct constitutes spoliation and second, that termination of the case in favor of Plaintiffs is the proper sanction.”

Erg jammer. Want de principiele vraag komt hierdoor niet aan bod. En de hoogte van het bedrag zal andere sites wel twee keer laten nadenken over een schikking in plaats van het voor de rechter te laten komen.

Arnoud

Bittorrent: inbreuk op auteursrecht in groepsverband?

Tijdens een discussie op Tweakers over de werkwijze van BREIN in 2007 kwam een deelnemer met een slimme opmerking over Bittorrent.

Bij de meeste file sharing netwerken download je het bestand van één iemand. Zijn er meerdere aanbieders, dan moet je er eentje kiezen en maar hopen dat die de beste snelheid levert (en ook nog eens een kwalitatief goed bestand). Heb je het twee keer half gedownload, dan heb je twee halve bestanden waar je niet zo veel mee kunt.

Bittorrent zit slimmer in elkaar. Elk bestand wordt in delen opgehakt, en elk deel wordt afzonderlijk verstuurd. Zodra iemand een deel heeft, deelt hij dat deel ook weer met iedereen die op zoek is naar dat bestand. Dit bespaart natuurlijk nogal wat bandbreedte.

Niemand verspreidt dus een geheel werk via Bittorrent. Iedereen verspreidt deeltjes, en de ontvanger zet de deeltjes in de juiste volgorde. Wie is nu aan te spreken voor de inbreuk, als het werk nu zonder toestemming op Bittorrent terechtkwam?

In het burgerlijk recht bestaat sinds enige tijd de constructie van “onrechtmatige daad in groepsverband“. Deze wordt vooral gebruikt bij zaken als mishandeling en vernieling, waar het vaak lastig is om aan te tonen wie van de groep nu precies welke klap uitdeelde of de steen wierp waardoor de ruit stukging. De wet (art. 6:166 BW) zegt dan:

Indien één van tot een groep behorende personen onrechtmatig schade toebrengt en de kans op het aldus toebrengen van schade deze personen had behoren te weerhouden van hun gedragingen in groepsverband, zijn zij hoofdelijk aansprakelijk indien deze gedragingen hun kunnen worden toegerekend.

De aanbieders van fragmenten van het werk kun je zien als een groep. Door hun gezamenlijk optreden is er schade ontstaan, namelijk een inbreuk op auteursrecht. En gebruikers van Bittorrent (moeten) weten dat als zij iets downloaden, het programma automatisch de fragmenten weer gaat aanbieden. Omdat verspreiden van zulk materiaal verboden is, hoor je het werk ook niet te downloaden via Bittorrent.

Degene die aangesproken wordt, hoeft dus niet degene te zijn die het werk voor het eerst op Bittorrent bracht (de “seeder”).

Waar ik nog over twijfel, is het eerste stuk van deze zin: er moet één iemand schade toegebracht hebben. Dat kun je dus lezen als “één persoon heeft het werk illegaal aangeboden”, en dan gaat dit artikel niet op voor Bittorrent. Als je er echter vanuit gaat dat zelfs maar een deel aanbieden al schade oplevert, dan is wel aan het artikel voldaan.

Roept u maar!

Arnoud

TorrentFreak snapt citaatrecht niet, stuurt open brief naar BREIN

Nou nou nou. TorrentFreak ziet dat stichting BREIN (die hard bezig is torrentsites te sluiten) tekst van hen overneemt en lanceert gelijk maar een open brief:

Specifically, your organization has selectively and misleadingly quoted from our publication without properly attributing the source, in contravention of the Creative Commons license under which this text was published. This is a contemptible infringement of our own intellectual property rights, illustrative of a gross lack of professionalism on your part.

Inderdaad, de publicaties op Torrentfreak.com zijn gepubliceerd onder een Creative Commons licentie, en die vereist naamsvermelding bij herpublicatie. Ook als je maar een deel van het werk overneemt.

Maar heeft BREIN nu die hele tekst gekopieerd zonder naamsvermelding? Welnee. Het gaat om dit stukje, waarbij de overngenomen tekst van Torrentfreak blauw is gemaakt:

Dat noemen we een citaat. En het citaatrecht gaat boven welke licentie dan ook. De enige eisen zijn: niet meer overnemen dan nodig, en de bron noemen. Niks moeten linken naar de bron of de licentie op het werk noemen.

BREIN gebruikt één zin, wat prima past bij het doel van het citaat en ze noemen ook degene die die zin gezegd heeft: de eigenaar van Sumotorrent. Toegegeven, “de anonieme eigenaar vanop een weblog voor internetpiraten” is wat denigrerend. Je zou kunnen betogen dat daar mogelijk iets beledigends in zit, maar dat is nog altijd heel wat anders dan inbreuk op auteursrecht.

Arnoud

Nieuw op Iusmentis: De inbreukmakendheid van torrent-bestanden

File sharing via Bittorrent begint met een torrent-bestand, waarin de informatie staat waar en hoe een film of ander werk gevonden kan worden. Dergelijke bestanden zijn geen inbreuk op het auteursrecht. Willens en wetens torrent-bestanden aanbieden is vaak wel onrechtmatig.

Bij het Bittorrent-file sharing systeem worden bestanden in fragmenten uitgewisseld. Om deze te kunnen vinden, is een zogeheten torrent-bestand nodig. Met dit bestand kan een downloader de fragmenten van het bestand bij elkaar zoeken, en daarmee het bestand reconstrueren. Bittorrent is legaal. Alleen, soms worden via Bittorrent werken verspreid zonder dat de rechthebbende daar toestemming voor heeft gegeven. Dat is inbreuk op het auteursrecht.

Het publiceren (aanbieden) van een torrent-bestand is geen inbreuk op het auteursrecht. Maar wie weet dat de torrent die hij publiceert, verwijst naar een inbreukmakend bestand, handelt vaak wel onrechtmatig en kan daardoor tot een schadevergoeding worden veroordeeld.

Lees verder in De inbreukmakendheid van torrent-bestanden (in Auteursrecht @ iusmentis.com).

Arnoud

Hyperlinken mogelijk strafbaar feit

Sites die links naar illegale bestanden aanbieden kunnen medeplichtig zijn aan een strafbaar feit, juicht BREIN op Boek 9. ‘Internetpiraten’ grotendeels vrijgesproken, kopt daarentegen Nu.nl. Toch was er, zoals Planet terecht opmerkt, sprake van een principiële overwinning voor Brein in een recente strafzaak tegen twee eDonkey-sites. Update (23 december 2010) het vonnis is vernietigd in hoger beroep omdat het OM lui achter BREIN aanliep en geen eigen onderzoek heeft gedaan.

Via eDonkey kunnen mensen bestanden met elkaar uitwisselen. Daarbij wordt gebruik gemaakt van hashcodes, die uniek zijn voor een bestand. Wie dus een bepaald bestand zoekt, moet weten welke hashcode het heeft. Op de sites Releases4u en Shareconnector van de verdachten was te zien welke code bij illegaal aangeboden films en muziek hoorde.

Nu werden er inderdaad opzettelijk en zonder toestemming werken verspreid, dus de aanbieders op eDonkey pleegden een misdrijf. Ben je nu medeplichtig aan dat misdrijf als je de hashcodes aanbiedt waarmee anderen de werken kunnen verspreiden? Ja, oordeelde de rechtbank:

[H]et handelen van de bij de website betrokken personen, onder wie verdachte als administrator, [kan] in beginsel beschouwd worden als medeplichtigheid aan de door de gebruikers van de website gepleegde inbreuken op auteursrechten door middel van het uploaden, doordat met de website de gelegenheid wordt geboden tot snelle verspreiding van de bestanden.

Wel moet worden bewezen dat bezoekers van de website via de aangeboden hashcodes werken hebben gevonden en die vervolgens ook weer hebben verspreid (geupload). Want zonder plegers geen medeplichtigen. Dat lukte in dit geval niet, waardoor de verdachten werden vrijgesproken.

Het vonnis bespreekt ook nog de vraag of de beheerders van de site schuldig waren aan medeplegen van de inbreuk. Bij medeplegen pleeg je het misdrijf zelf, in samenwerking met anderen. Er moet dan sprake zijn van “bewuste, nauwe en volledige samenwerking” tussen de betrokkenen. Bij medeplichtigheid help je of geef je gelegenheid tot het plegen. De mate van samenwerking mag dan een stuk minder zijn.

De legaliteit van torrentsites, maar ook van linksites in het algemeen, komt met dit vonnis onder druk te staan. De bekende vraag zijn hyperlinks legaal heeft er daarmee weer een nuance bij.

Arnoud

Torrents aanbieden: geen inbreuk op auteursrecht, wel onrechtmatig

Hosting provider Leaseweb moet illegale torrentsite afsluiten, zo kopt BREIN na haar gewonnen zaak tegen Leaseweb. Maar wat is er illegaal aan torrents? Het zijn niet meer dan inhoudsopgaven en verwijzingen.

Bittorrent is het populairste peer-to-peer filesharing systeem ter wereld. Zoals bij alle filesharing systemen wisselen de gebruikers bestanden met elkaar uit. Het unieke aan Bittorrent is dat er niet één persoon is die het hele bestand verstuurt. Elk bestand wordt in delen opgehakt, en elk deel wordt afzonderlijk verstuurd. Zodra iemand een deel heeft, deelt hij dat deel ook weer met iedereen die op zoek is naar dat bestand. Dit bespaart natuurlijk nogal wat bandbreedte.

Om dit mogelijk te maken, heb je een zogeheten torrent-bestand of gewoon een “torrent” nodig. Een torrent is grofweg een lijstje dat aangeeft hoe je een werk in delen ophakt, en wat dan de hash-waarde is van elk deel. Zeg maar “dit boek heeft 390 pagina’s: op pagina 1 staan 622 woorden, op pagina 2 598, …”. Vervolgens kun je overal op zoek gaan naar de pagina’s, en wat je binnenkrijgt controleren en in de juiste volgorde zetten.

Het verspreiden van muziek, films of andere werken is zonder toestemming van de maker inbreuk op het auteursrecht. Maar een torrent is geen kopie van het werk. Het is hooguit een inhoudsopgave, een beschrijving van de pagina’s van het werk. Dat kan dus geen inbreuk op het auteursrecht zijn.

In de recente zaak BREIN/Leaseweb (met dank aan ISPam voor de platte tekst) legt de rechtbank uit:

In dit kort geding, waarin geen nader onderzoek naar de feiten mogelijk is, kan niet zonder meer worden vastgesteld of het handelen van Everlasting kan worden aangemerkt als een zelfstandige openbaarmaking in de zin van de Auteurswet (of WNR). De werken worden immers rechtstreeks van gebruiker naar gebruiker gekopieerd en de rol van de server beperkt zich tot het regelen van het up- en downloaden. In een bodemprocedure kan uitvoerig onderzoek worden gedaan naar alle aspecten van dit (relatief nieuwe) technische proces. In dit kort geding kan in ieder geval wel worden vastgesteld dat Everlasting structureel inbreuken op auteursrechten en naburige rechten faciliteert en dat (de houder van) Everlasting zich hiervan bewust moet zijn. Het handelen van Everlasting is derhalve onrechtmatig, omdat het in strijd is met de jegens de rechthebbenden in acht te nemen zorgvuldigheid.

Vrijwel dezelfde benadering werd ook gevolgd door de rechtbank in Den Haag in januari:

Omdat de werken rechtstreeks van gebruiker naar gebruiker worden gekopieerd en de rol van de server zich in dit opzicht beperkt tot het regelen van het proces van uploaden en downloaden, kan de voorzieningenrechter Stichting Brein niet volgen in haar standpunt dat het handelen van de websitehouder moeten worden aangemerkt als zelfstandige openbaarmaking.

[D]e websitehouder [faciliteert] structureel inbreuken op auteursrechten en naburige rechten. Reeds gelet op de aard van de bestanden kan het niet anders, dan dat de websitehouder zich hiervan bewust is. Voorts is van belang dat met de website inkomsten gegenereerd worden omdat een gebruiker – alvorens torrents te kunnen downloaden – een bedrag dient te betalen. Onder deze omstandigheden moet voorshands worden geoordeeld dat het handelen van de websitehouder onrechtmatig is, niet omdat de websitehouder inbreuk maakt op de aan de rechthebbenden toekomende auteurs- of naburige rechten, maar omdat zijn handelen in strijd is met de jegens de rechthebbenden in acht te nemen zorgvuldigheid.

Arnoud