Tag: Torrent

About Torrent

Subscribe Feeds

Rechtbank: Ziggo hoeft vermaningen Brein niet naar torrentgebruikers te sturen

Geplaatst op in Intellectuele rechten, Ondernemingsvrijheid, 5 reacties

Ziggo hoeft torrent-waarschuwingsbrieven van Brein niet door te sturen naar frequente torrentgebruikers. Dat meldde Tweakers onlangs. Dit was een recent idee van de auteursrechthandhaver: identificeer frequente uploaders, en stuur ze een “we hebben je in de gaten”-brief in de hoop dat men ermee stopt. De rechtbank merkt de hierbij benodigde persoonsgegevens aan als strafrechtelijk, waardoor Ziggo ze niet mag verwerken zonder vergunning van de Autoriteit Persoonsgegevens.

Ziggo had bezwaar gemaakt tegen het verzoek van Brein om deze brieven te versturen, omdat zij dacht dat dit onder de AVG niet toegestaan zou zijn. Brein verzamelt immers IP-adressen van torrenters, en dat zijn persoonsgegevens. Maar op zich mag Brein dit, gezien het gerechtvaardigd belang dat zij als vertegenwoordiger van rechthebbenden heeft bij de handhaving en preventie van auteursrechtinbreuk.

Wel is er het fundamentele probleem dat het hier gaat om gegevens over strafrechtelijk relevant gedrag. Inbreuk op auteursrecht is immers een misdrijf (art. 31 en verder Auteurswet). Uit het vonnis:

De AP heeft in een besluit over de online handhaving van de intellectuele eigendomsrechten door Dutch Filmworks B.V. (DFW) vastgesteld dat het verwerken van persoonsgegevens van personen waartegen een min of meer gegronde verdenking bestaat van handelingen die inbreuk maken op een auteursrecht, aangemerkt moeten worden als het verwerken van strafrechtelijke persoonsgegevens (AP, Definitief besluit inzake de verklaring omtrent de rechtmatigheid van online handhaving van intellectuele eigendomsrechten door Dutch Filmworks B.V., z2017-02053, p. 4).
Door het soort analyse dat Brein uitvoert, is vrij zeker dat de betrokken personen dit misdrijf van inbreuk op auteursrecht plegen. Dat maakt de persoonsgegevens dan tot strafrechtelijke persoonsgegevens, waarvoor de AVG een zeer streng regime kent:
Persoonsgegevens betreffende strafrechtelijke veroordelingen en strafbare feiten of daarmee verband houdende veiligheidsmaatregelen mogen op grond van artikel 6, lid 1, alleen worden verwerkt onder toezicht van de overheid of indien de verwerking is toegestaan bij Unierechtelijke of lidstaatrechtelijke bepalingen die passende waarborgen voor de rechten en vrijheden van de betrokkenen bieden. Omvattende registers van strafrechtelijke veroordelingen mogen alleen worden bijgehouden onder toezicht van de overheid.
Er moet dus een concrete wet zijn die regelt dat je dit mag verwerken, en die wet moet ook nog eens passende waarborgen kennen. In Nederland is dit uitgewerkt in artikel 31 en 32 Uitvoeringswet AVG. Die kennen de optie dat je zulke gegevens mag verwerken als je bezig bent met een juridische procedure, maar daar kon Brein dus geen beroep op doen:
Op het moment dat Brein (naar aanleiding van de evaluatie van deze campagne) later besluit om toch (andere) handhavingsmaatregelen te treffen en het daarvoor nodig is om te procederen, zullen daarvoor opnieuw IP-adressen worden verzameld. De IP-adressen die zijn/worden verzameld in het kader van de FLU-waarschuwingscampagne worden daar niet voor gebruikt (zie 2.7) en dus is de verwerking daarvan niet noodzakelijk in verband met een rechtsvordering.
Een ander artikel (33) bepaalt dat strafrechtelijke persoonsgegevens mogen worden verwerkt ter bescherming van je eigen belangen, voor zover het gaat om strafbare feiten die jegens jou zijn gepleegd of naar verwachting zullen worden gepleegd. Dat past dus bij Brein, alleen is dat niet bruikbaar voor Ziggo. En dat is het probleem, want Ziggo is zélf verwerkingsverantwoordelijke wanneer zij die gegevens van haar administratie koppelt aan de brieven van Brein en deze doorstuurt.

Voor Ziggo is dit dan ook alleen een optie als zij een vergunning krijgen van de AP. Dat voelt een beetje als een heftige optie – waarom mag Brein dat zomaar maar Ziggo niet – maar de regel staat in hetzelfde rijtje als de regels over recherchebureaus. Het is dus eigenlijk de restoptie, je bent niet echt een privédetective maar je doet wel ongeveer hetzelfde, dan moet je dus een aparte vergunning halen.

Zijn we er dan? Ja, met zo’n vergunning dan mag – pardon, móet Ziggo dit gaan doen.

De rechtbank haalt het Lycos/Pessers arrest van stal, dat organisaties als Brein in principe het recht geeft om NAW-gegevens te eisen van providers zoals Ziggo, wanneer de klant waarschijnlijk inbreuk pleegt. Hetzelfde arrest dat Dutch Filmworks zonder succes inriep bij hun dreigbriefactie, maar dat liep stuk op het punt dat DFW onduidelijk was over de schadeclaims en andere rechtsmaatregelen waarmee ze in hun brieven schermden. Brein heeft daaraan gedacht: de brieven zijn alleen “pas op, doe dit niet nog eens” en na versturen van de brieven worden alle logs gewist.

Lycos/Pessers zegt dat je als provider zelf onrechtmatig handelt als je in zo’n situatie geen NAW gegevens afgeeft. De rechtbank trekt dat door: je handelt ook zelf onrechtmatig als je die brieven dan niet doorstuurt. Dus zou Ziggo een vergunning hebben, dan konden die brieven per direct de deur uit.

Het enige dat de rechtbank nu in het midden laat, is of Ziggo verplicht is om zo’n vergunning te gaan halen. Enerzijds lijkt het me lastig om zoiets af te dwingen, want het is niet een kwestie van een formuliertje invullen op de site van de AP en drie vinkjes laten zetten door je FG.

Anderzijds mag Brein volgens dit vonnis dus wél eisen dat ze NAW-gegevens van de torrenters krijgt, zodat ze zelf die brieven kan sturen. (Dat was niet de vraag van Brein dus de rechtbank verplicht Ziggo daartoe niet, maar wie 3.38 en 3.41 leest, ziet dat de rechtbank wel degelijk op de hand van Brein is.) En als dat zo is, dan is het halen van die vergunning en het zelf doen misschien nog de te prefereren keuze voor Ziggo.

Arnoud

 

Illegaal streamen is inbreuk, en een streamingkastje met links mag je niet verkopen

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 11 reacties

Mediaspelers die zo zijn ingesteld dat je er zonder te betalen films, tv-series en -zenders mee kunt kijken, kunnen niet door de beugel, las ik bij de NOS. Het Hof van Justitie oordeelde woensdag (zaak C-527/15) dat een mediakastje dat geleverd wordt met links naar illegaal aanbod zélf inbreuk maakt op het auteursrecht. Oh, en streamen uit illegale bron is inderdaad inbreuk op auteursrechten.

De uitspraak is het gevolg van een Nederlandse rechtszaak van stichting Brein tegen het bedrijf Filmspeler.nl, waarbij de discussie zich toespitste over de vraag allereerst of streamen wel onder het downloadverbod valt, en daarna of een link naar een illegale stream dan op zichzelf inbreuk op auteursrechten opleverde.

Downloaden uit illegale bron mag niet, zo weten we sinds 2014. Het Hof van Justitie bepaalde toen dat een kopie uit illegale bron niet toegestaan mag zijn, ook niet onder een “ruimhartige” thuiskopieregeling zoals wij die al decennia kenden. Maar vrijwel direct kwam toen de discussie: valt streamen onder dat verbod?

De voornaamste reden om streamen geen downloaden te noemen, is omdat er niet echt een kopie wordt gemaakt zoals die term altijd wordt bedoeld. Weliswaar staan er eventjes wat bits in je werkgeheugen, maar dat is een nogal tijdelijke kopie die alleen maar nodig is voor het gebruik van het werk. En de wet kent dan een uitzondering:

Onder de verveelvoudiging van een werk van letterkunde, wetenschap of kunst wordt niet verstaan de tijdelijke reproductie die van voorbijgaande of incidentele aard is, en die een integraal en essentieel onderdeel vormt van een technisch procédé dat wordt toegepast met als enig doel
a) de doorgifte in een netwerk tussen derden door een tussenpersoon of
b) een rechtmatig gebruik
van een werk mogelijk te maken, en die geen zelfstandige economische waarde bezit.

Het Hof concludeert nu vrij eenvoudig dat een stream uit illegale bron hier niet onder valt. Er is immers geen sprake van “rechtmatig gebruik”, die stream hoort niet online te staan dus kun je die niet rechtmatig gebruiken, dus is dit geen uitgezonderde (legale) tijdelijke kopie. Het is gewoon inbreuk. (Ja, dit is voorbeeld 481 van “als de rechthebbenden het niet leuk vinden dan mag het niet”.)

Dan de vraag of een mediaspeler inbreuk maakt op auteursrechten. Je zou zeggen van niet, de illegale streams (of downloads) staan immers niet op het kastje. Maar sinds het Sanoma-arrest van september vorig jaar weten we dat hyperlinks naar illegaal aanbod zélf inbreukmakend zijn, als de plaatser van de link wist of had moeten weten van het illegale karakter. En een commerciële plaatser wordt geacht dat te weten.

Het is dan ook geen enkele verrassing meer dat het Hof nu zegt, die hyperlinks in een kastje dat je verkoopt zijn inbreukmakend. Het kastje is immers commercieel bedoeld, het wordt verkocht. Dus wéét je (wordt je geacht te weten) dat die links er niet in mogen staan. Die kastjes mogen dus niet zo worden verkocht.

Een mediaspeler die enkel aangeleverde bestanden kan spelen (bijvoorbeeld vanaf een USB-schijf) valt hier uiteraard niet onder. Zo’n speler is niet voorgeprogrammeerd om illegaal aanbod te ontsluiten. Interessant wordt het nog als er in bijvoorbeeld de Play Store van Google een torrent-client staat, die mensen dan zelf moeten downloaden. Ik denk dat dat nog net kan, omdat de verkoper van het kastje geen invloed heeft op wat mensen uit de Play Store downloaden. Maar de koper mag dan uiteraard alleen legaal materiaal torrenten.

Arnoud

Stichting Brein schikt met twee Nederlandse Popcorn Time-ontwikkelaars

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 19 reacties

popcorn-time-film-serieStichting Brein heeft twee Nederlandse popcorntime.io-ontwikkelaars aan banden gelegd, las ik bij Tweakers. De twee plaatsten ontwikkelingen op Github en deelden nieuws over hun vooruitgang op Reddit. Daarop werden ze door Brein getraceerd en overgehaald een onthoudingsverklaring te tekenen met een dwangsom van € 2.000,- per dag als zij doorgaan of opnieuw betrokken raken bij de ontwikkeling van de software. Wat diverse mensen me ongerust deed vragen: kan dat zomaar, mensen verbieden aan software te werken? Het is toch gewoon een opensourceproject?

Natuurlijk kun je in het algemeen niet worden verboden aan een softwareproject te werken. Een verbod kan alleen als duidelijk is dat je iets doet dat tegen de wet is. Dan kan de benadeelde partij (of zijn vertegenwoordiger, in dit geval dus Brein) je daarop aanspreken en eisen dat je stopt. Wil je dan niet stoppen, dan kunnen ze naar de rechter en daar een verbod op jouw activiteiten eisen, op straffe van een dwangsom als je het toch doet.

Is Popcorn Time nu illegaal? Geen rechter die zich daar al over heeft uitgesproken. Maar je kunt natuurlijk al wel zelf kijken hoe de bui ervoor hangt. En ik vrees dat de bui rond Popcorn Time toch niet al te best gaat worden. Popcorn Time is een softwareproject dat een gemakkelijke interface biedt voor het streamen van films en series via Bittorrent. Ik probeer het zo neutraal mogelijk te zeggen, maar ahem er zit een duidelijke component van toegang tot illegaal aanbod in het pakket.

Popcorn Time is niet het eerste pakket in een dergelijke situatie. Begin jaren nul hadden we Kazaa, een filesharingpakket waarmee het nodige werd uitgewisseld zonder toestemming van rechthebbenden. Dat werd tot aan de Hoge Raad aangevochten, en die besliste

In hoger beroep werd besloten dat Kazaa (pardon, KaZaA) niet illegaal bezig was omdat er een significant legaal gebruik was:

Het is ook niet zo, althans daarvan kan voorshands niet worden uitgegaan, dat het computerprogramma van KaZaA uitsluitend wordt gebezigd voor het downloaden van auteursrechtelijk be-schermde werken. Door KaZaA zijn in hoger beroep een groot aantal voorbeelden overgelegd (producties 17 en 18) van werken die hetzij met toestemming van de auteur met behulp van KaZaA worden verspreid, hetzij in het publieke domein zijn gevallen, hetzij geen auteursrechtelijke bescherming genieten of waarvan de verspreiding is toegestaan op grond van een wettelijke be-perking.

Ik herinner me opmerkingen als zou het gaan om een derde van alle verkeer, maar kan daar zo geen bron van vinden. In ieder geval zal het nooit op exacte percentages aankomen maar eerder op een inschatting: is het legale verkeer/legale gebruik significant, vinden we dit reëel en acceptabel of is het een schaamlapje net als die Linux-distro’s op The Pirate Bay?

Bij Popcorn Time krijg ik niet het idee dat er veel legaal aanbod is. Logisch, want het gaat om toegang tot recente films en series en het meeste daarvan is niet legaal vrij beschikbaar. Maar dat zou wel betekenen dat Popcorn Time geen legitiem doel dient. En dan is het onrechtmatig om mee te werken aan die software. Voor het butter project zou dat anders liggen, dit project heeft als doel alleen legale content toegankelijk te maken. Dat zou dan goed moeten gaan.

Dit staat verder los van de licentie. Of je dus aan een opensource- of closedsource-project werkt, maakt niet uit. De vraag is, is het resultaat van het project legaal of niet.

Hoe komen we erachter hoe veel content legaal via Popcorn Time wordt ontsloten?

Arnoud

Nieuwe versie µTorrent levert cryptocoin-miner mee

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, 13 reacties

utorrent-installatie-vraagDe populaire BitTorrent-client µTorrent levert met de nieuwste release een cryptocoin-miner mee, meldde Tweakers eerder deze week. En deze zou zich zonder dat apart te vragen installeren, aldus diverse meldingen op het forum van µTorrent. “Een deel van de inkomsten gaat naar filantropische initiatieven”, meldt µTorrent op haar forum. Eh, wacht, wat?

Makers van gratis software zoeken steeds vaker naar alternatieve inkomstenstromen, en het installeren van handige hulpprogrammaatjes (bij gebruikers ook wel bekend als crapware) is dan ook steeds populairder. Speciaal interessant zijn cryptocoin-miners, die op de achtergrond berekeningen staan te doen om virtuele valuta te claimen. Daarmee wordt de rekening voor dat claimen bij de gebruiker gelegd – kosten van stroom en hardware – en de opbrengst gaat naar de softwaremaker. Niet helemaal netjes, om het zacht te zeggen.

Mag dat? Nou nee, niet zonder het apart te vragen. De cookiewet is daar duidelijk in: geen software mag worden geïnstalleerd of geüpdate zonder aparte toestemming van de gebruiker. En nee, dat kan niet in algemene voorwaarden of EULA’s worden afgevangen.

Onduidelijk is hoe dit precies zit bij µTorrent. Wie de software nieuw installeert, krijgt een apart tussenscherm met de vraag of men de wereld wil verbeteren en het aanbod van EpicScale wil aanvaarden. Weliswaar is “Accept offer” de defaultkeuze, maar je moet echt apart op die knop drukken. Dus tenzij je zegt, dit is misleidend want mensen zijn getraind om ja-ja-ja te klikken, lijkt me hier juridisch weinig mis mee. Bij updates echter wordt gemeld dat µTorrent géén toestemming vraagt, en dat maakt het heel wat dubieuzer. Hoewel µTorrent ontkent dat er ooit silent installs plaatsvinden.

In 2013 blogde ik over een vergelijkbare zaak, waarbij de vraag was of dit wellicht iets strafbaars opleverde. Dat dacht – en denk – ik niet. Misschien als er werkelijk grafische kaarten opgeblazen worden bij het rekenen, maar daar is in de µTorrent-zaak geen sprake van.

Arnoud

Ontwikkelaar adviseert speler om ‘verboden’ game illegaal te downloaden

Geplaatst op in Intellectuele rechten, Ondernemingsvrijheid, 17 reacties

verklaring-ontwikkelaarDe game Hotline Miami 2 mag in Australië vooralsnog niet worden uitgebracht omdat hij wegens strijdigheid met de fatsoensnormen geen leeftijdskeuring krijgt. Een ontwikkelaar van het spel Hotline Miami 2 heeft iemand geadviseerd om het “illegaal te downloaden”, las ik bij Tweakers. Het spel heeft in Australië geen leeftijdskeuring gekregen wegens seksueel geweld. Een redditor vroeg vervolgens een ontwikkelaar hoe hij het spel nu kon spelen, waarop die zei “just pirate it after release”. Oké, journalistiek opmerkelijk, maar wat betekent dit juridisch?

Niet bijster veel. Je kunt als individuele werknemer niet zomaar tegen mensen verklaren dat ze de auteursrechten van je werkgever mogen schenden. Een dergelijke verklaring is niet bindend voor die werkgever, die kan dus nog steeds mensen aanspreken die inbreuk maken op die auteursrechten.

Pas als het publiek bij zo’n verklaring erop mag vertrouwen dat dit namens de werkgever is gezegd, zou dat anders worden. Hee, net als met die fouten prijzen waar je soms op mag vertrouwen? Exact, dat is hetzelfde principe, maar er is ook nog art. 3:61 BW dat ditzelfde herhaalt specifiek bij volmachten om namens een ander te mogen spreken.

Wanneer mag je er nu op vertrouwen dat iemand namens een bedrijf spreekt? Specifiek bij werknemers soms sneller dan je denkt. Ik vond dit vonnis over een contract voor vuilnisophalen, waarbij een werknemer zonder toestemming het contract had getekend en de facturen onder zich hield (waarom is me een raadsel). Het bedrijf wilde niet betalen toen het uitkwam, omdat meneer niet in het handelsregister als bevoegd stond genoteerd. Maar dat hielp ze niet: meneer had de opdracht gekregen “het afval te doen” en kon daaruit concluderen dat hij zulke opdrachten mocht geven. Dat hij vervolgens de facturen verstopte zodat niemand doorkreeg wat er aan de hand was, is niet het probleem van de vuilverwerker.

Vertaald naar deze situatie: als deze ontwikkelaar de opdracht had gehad teleurgestelde klanten uit Australië te helpen die de software willen, dan is het ergens begrijpelijk dat hij zo’n opmerking maakt. Dan kun je als werkgever niet meer zeggen “ho ho dat mocht hij helemaal niet zo zeggen”.

Het is dan alleen wel jammer dat hij de verklaring tegen één persoon deed, want nu mag alleen die ene persoon de software legaal illegaal downloaden. De verklaring was immers niet voor iedereen bedoeld maar werd in privéconversatie gemeld.

Arnoud

Valt streamen ook onder het downloadverbod?

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 41 reacties

moviestreamer-streamen-videoStreamen is en blijft volledig legaal, meldde deze vage site waar een lezer me op wees. Sinds kort hebben we een downloadverbod, althans is er geen mogelijkheid meer je download uit illegale bron als thuiskopie te rechtvaardigen. En sinds die uitspraak zie je nu overal streamingsites en dergelijke opduiken die pretenderen legaal te zijn. Maar hoe zit dat nu?

Het downloadverbod is een misleidende term. De wet noemt die term niet. In de Auteurswet vind je alleen de termen ‘openbaar maken’ en ‘verveelvoudigen’ terug, zeg maar aanbieden aan anderen en kopiëren respectievelijk. Die dingen mag je niet zonder toestemming, tenzij enkele uitzonderingen. Elke kopie van een werk is dus in principe verboden, ook als je dat op je eigen computer doet. Je zult een uitzondering moeten vinden in de Auteurswet om dit te mogen doen.

Een voorbeeld van zo’n uitzondering is het citaatrecht, waarmee je korte stukjes van een werk mag verveelvoudigen of openbaar maken als onderdeel van een aankondiging, bespreking, kritiek of vergelijkbaar gebruik in je eigen werk. Ook is er een recht een werk te parodiëren.

En omdat het niet zo wenselijk werd geacht dat gewone mensen thuis inbreuk op het auteursrecht zouden plegen als ze een liedje opnemen op cassette of overtypen met carbonnetje, is er de thuiskopie-exceptie ingevoerd. Die zegt, wie voor eigen oefening, studie of gebruik een verveelvoudiging maakt, pleegt geen inbreuk. Je mag die kopie niet verspreiden, dat is een openbaarmaking. En omdat het zo zielig was voor rechthebbenden dat alle radio-opnemers en carbonpapierovertypers geen extra kopie kochten, is de thuiskopievergoeding bedacht. Rechthebbenden krijgen een paar centen voor elke lege drager, gebaseerd op een schatting van de thuiskopietjes die daarop gemaakt zullen worden.

Bij die wetstekst stond dus niet dat die verveelvoudiging uit legale bron moest zijn. Ik ben er nog steeds niet achter waarom niet, mijn gok blijft dus dat daar gewoon niet aan is gedacht. Maar sinds begin jaren nul was de uitleg voor iedereen helder: yup, ook illegale bronnen vallen hieronder. Zo zei de minister ooit dat dit goed uitkwam omdat de consument niet kan zien of een bron legaal of illegaal is. Maar volgens het Hof van Justitie is het tegendeel helder: kom nou, de thuiskopie mag alleen voor legale bronnen gelden. En dat wordt nu uitgelegd als “het downloadverbod geldt per direct”, omdat je ons wetsartikel kúnt lezen als “alleen uit legale bron”. Dus dat moet dan maar de uitleg zijn. Ik blijf erbij dat dat gek is: als iedereen al ruim 14 jaar zegt dat het óók het illegale dekt, dan moet je toch iets aan de tekst doen om dat te veranderen?

Afijn. Streamen. Streamen is wat anders dan downloaden: bij streamen blijft er geen kopie op je harddisk achter, maar vervloeien de bitjes direct weer nadat ze gedecodeerd zijn. En tsja, als dównloaden dan verboden is dan geldt dat dus niet voor streamen, denken dan veel mensen. Maar nee. De wet kent niet als criterium dat de kopie permanent is. De enige vraag is óf je een kopie (verveelvoudiging) maakt.

En dat doe je: in het tijdelijk geheugen van je computer. Bij computerprogramma’s staat dat letterlijk in de wet (art. 45i Auteurswet): “het laden, het in beeld brengen, de uitvoering, de transmissie of de opslag” van een computerprogramma is een verveelvoudiging. Maar ik zou niet weten waarom dat voor andere digitale data niet zou gelden.

Er is een uitzondering voor tijdelijke reproducties (art. 13a Auteurswet), en het bestaan daarvan suggereert toch ook dat het normaal wél een verveelvoudiging is om een tijdelijke kopie te maken:

Onder de verveelvoudiging van een werk van letterkunde, wetenschap of kunst wordt niet verstaan de tijdelijke reproductie die van voorbijgaande of incidentele aard is, en die een integraal en essentieel onderdeel vormt van een technisch procédé dat wordt toegepast met als enig doel
a) de doorgifte in een netwerk tussen derden door een tussenpersoon of
b) een rechtmatig gebruik
van een werk mogelijk te maken, en die geen zelfstandige economische waarde bezit.

Maar die vereist “een rechtmatig gebruik” en bij een verveelvoudiging uit illegale bron is die er niet. Ik zie dus zo niet hoe je streaming als iets anders dan een verveelvoudiging kunt aanmerken. En als je die wilt maken, heb je een wettelijke grond nodig. En die is er niet meer, sinds het Hof dus zei dat het thuiskopie-artikel niet zo gelezen moet worden.

En dan gelijk een disclaimer: nee, ik word niet betaald door Brein om dit te zeggen. Ja, dat was een serieuze disclaimer. Sinds FTD en vooral sinds ik riep dat ondertitelen inbreuk is, hoor ik het verwijt dat ik een deep undercover Brein-agent ben. Ooit begin jaren nul gerekruteerd, langdurig als sleeper een dekmantel ontwikkeld en zo bezig van binnenuit de vrije informatiesamenleving (of zoiets) te saboteren conform de wensen van mijn puppet master. Eh. Wut.

De enige escape voor deze conclusie zou zijn als je zegt, nee, je verveelvoudigt per seconde steeds maar een héél klein stukje van het werk, maar nooit het gehele werk. Nu is ook een verveelvoudiging van een deel van een werk verboden, maar een fragment van één seconde voelt wel als iets te klein om je juridisch druk over te maken. Alleen, als je elke seconde 1 seconde kopieert dan voelt dat toch weer anders. En dan kom je toch ook weer uit bij het doel van het Auteursrecht: het is niet de bedoeling dat dit mag, dus mag het niet.

Update (19 augustus) de Reclame code commissie oordeelt dat reclame voor de DIT is TV Box misleidend en daardoor oneerlijk is in de zin van artikel 7 NRC. En dit artikel werd genoemd in de klacht, jeej.

Arnoud

Mininova moet filteren en forums moeten uitkijken

Geplaatst op in Intellectuele rechten, Ondernemingsvrijheid, 90 reacties

mininova-logo-categories.pngJa, Mininova heeft een probleem. De torrentzoekmachine moet binnen drie maanden haar databank schonen. Als er “gegronde twijfel” bestaat bij bepaalde torrents, moeten die eraf – en volgens TNO/BREIN-onderzoek zou dat 80 à 90% van de inhoud van Mininova zijn. Dat vonniste de Utrechtse rechter gisteren in de bodemprocedure die stichting BREIN vorig jaar had aangespannen. Het vonnis bevat een paar opmerkelijke wendingen die ook elders door kunnen werken (nee, niet FTD).

Allereerst stelt de rechter vast dat Mininova geen auteursrechten schendt door torrents aan te bieden. Dat zijn immers slechts links om een download te starten, en dat is wezenlijk iets anders dan het zelf doorgeven van de betreffende werken. Oftewel: hyperlinken is geen openbaar maken – daar zullen BREIN’s buren van de BUMA blij mee zijn. Bijkomstig voordeel voor Mininova is dat zij nu geen volledige proceskostenvergoeding hoeft te betalen, want dat is de regel bij inbreukzaken. Omdat ze alleen op onrechtmatige daad onderuit gaat, geldt het gewone tarief.

Maar vervolgens wordt het verweer van Mininova verworpen dat zij een tussenpersoon is in de zin van artikel 6:196c BW en daarmee niet aansprakelijk voor wat haar gebruikers uploaden. Mininova vult de site immers niet zelf met torrents: dat doen gebruikers. Mininova categoriseert en modereert, net zoals menig forum of blog. En daarmee heeft ze bemoeienis met de inhoud, inderdaad dus net zoals menig forum of blog. De zorgwekkende trend waarover ik laatst in Tijdschrift voor Internetrecht publiceerde zet dus door: reken dus niet op uw notice & takedown procedure tenzij u 4chan of puur passieve hoster bent.

En omdat Mininova dus ten volle aansprakelijk wordt gehouden voor wat haar gebruikers uploaden, gaat ze onderuit omdat volgens door TNO en BREIN uitgevoerd onderzoek 80 à 90% van de torrents op de site verwijzen naar illegaal aanbod. Mininova levert namelijk “welbewust een actieve bijdrage aan de verspreiding en ontsluiting van auteursrechtelijk beschermd materiaal.” En

Door deze handelwijze worden de gebruikers beter in staat gesteld om bestanden met auteursrechtelijk beschermd materiaal met elkaar te delen.

Dit alles acht de rechtbank onrechtmatig, omdat het in strijd is met de ongeschreven “maatschappelijke zorgvuldigheid” die mensen jegens elkaar in acht moeten nemen. Vandaar dat de rechtbank Mininova verplicht tot het nemen van maatregelen. Tijdens de zitting gaf dat al de nodige discussie: moet BREIN gaan vinken of moet Mininova gaan filteren? Het laatste, want het zou te duur zijn om BREIN te laten vinken en bovendien is uiteindelijk Mininova onzorgvuldig bezig volgens de rechtbank.

Mininova moet dus alle torrents gaan filteren en ervoor zorgen dat alles dat riekt naar “commercieel vervaardigde” audio en video er gewoon niet meer doorkomt. Immers, het “is algemeen bekend dat op commercieel vervaardigde films, games, muziek en tv-series auteursrechten rusten, en dat die werken slechts bij uitzondering rechtenvrij zijn.” Het filter moet torrents naar dergelijk materiaal gaan tegenhouden, waarbij het criterium wordt dat er “gegronde twijfel” bestaat over de legaliteit van dat materiaal.

En zoals ik al voorspelde komt het stuk over false positives hier terug: het is niet erg dat Mininova dan af en toe een legale film weggooit, want die kunnen zo worden teruggezet. De rechtbank suggereert zelfs een “notice and put back” procedure waarmee plaatsers bezwaar kunnen maken tegen een onterechte verwijdering.

Mininova heeft al aangekondigd in hoger beroep te willen gaan, en ik hoop van harte dat ze dat ook werkelijk doorzetten. Ik vind het erg zorgelijk dat de bescherming van tussenpersonen zo ver uitgekleed wordt. Het wil er bij mij gewoon niet in dat die wettelijke regeling echt alleen bedoeld zou zijn voor puur passieve partijen, want die bestaan nagenoeg niet. Als een webhoster een extremistische site verwijdert bij een klant, is hij dan ineens geen provider meer? Nee, daar moet echt een beter criterium voor geschreven worden.

Maak ik me nu trouwens zorgen over de zaak van FTD tegen BREIN? Nee, helemaal niet. FTD en Mininova bieden geheel verschillende diensten en ook nog eens ten aanzien van technisch volstrekt verschillende systemen. Mininova is een zoekmachine voor Bittorrent, FTD is een ontmoetingsplek voor Usenet-gebruikers. Bij Mininova kun je torrents (een soort hyperlinks) vinden naar legaal en illegaal aangeboden bestanden. Bij FTD tippen mensen elkaar over downloadbaar materiaal, maar dat is zonder hyperlinks.

Verder moet je bij gebruik van Bittorrent altijd zowel uploaden als downloaden, terwijl je bij Usenet niet hoeft te uploaden als je wilt downloaden. Daarmee valt Usenet binnen de wettelijke regels over de thuiskopie; je kunt dus altijd legaal downloaden van Usenet. De redenering hierboven over “gebruikers beter in staat stellen om werken met elkaar te delen” (wat auteursrechteninbreuk zou zijn) gaat daarmee niet op voor FTD. FTD komt pas in zicht als een upload al gebeurd is, en FTD verbetert daarmee niets aan het uploaden/delen van werken.

Als u overigens nog tips heeft naar aanleiding van BREIN’s eis in reconventie (PDF, 20MB!) in de FTD zaak dan hoor ik dat graag.

Arnoud

Indexeringsites en auteursrechten, een spanningsveld? (gastpost)

Geplaatst op in Intellectuele rechten, Ondernemingsvrijheid, 34 reacties

Vandaag een gastbijdrage van Maarten van Amerongen, student Nederlands recht aan de Universiteit Utrecht en werkzaam bij de Centrale Raad van Beroep als zittingsgriffier. Deze bijdrage is een ingekorte versie van zijn afstudeerscriptie.

Er zijn honderden websites met een index aan eD2k-links, torrents en NZB’s, er hun aantal lijkt voortdurend toe te nemen. Voor mijn masterscriptie heb ik onderzoek gedaan naar drie P2P netwerken en evenzoveel websites die om verschillende redenen interessant zijn voor de behandeling van de problematiek rond de indexeringsites. Geclaimde massale inbreuken via zulke sites en gestelde miljoenenverliezen voor de rechthebbenden, een actueel probleem wereldwijd met in Nederland een tweestrijd tussen, voornamelijk, auteursrechtenbeschermer Stichting Brein en de beheerders van de indexeringsites. Veel indexeringsites worden door Stichting Brein als eendrachtig en inbreukmakend beschouwd maar de verschillen zijn zoveel interessanter.

In de loop van het afgelopen decennium is de werkwijze van Stichting Brein tegen indexeringsites en hun bezoekers veranderd. Ook de geleerden, rechterlijke macht en overheid lijken niet goed te weten wat men met de indexeringsites aanmoet. Zo haalde rechtenprofessor D.J.G. Visser in een artikel in Computerrecht 2001 de P2P dienst Napster aan. Destijds achtte hij Napster niet aansprakelijk voor auteursrechteninbreuk, wel leverde de dienst een onrechtmatige daad op. In een P2P dienst zónder centrale database zag hij geen probleem, het zijn dan uitsluitend de gebruikers die de auteursrechtelijk relevante handeling verrichten. Nu, enkele jaren later, staat Visser Stichting Brein bij in een procedure tegen de bittorrentindexeringsite Mininova. Een site die slechts torrentbestanden host voor het gedecentraliseerde Bittorrent netwerk en daarbij een streng Notice-and-takedown beleid voert. De inhoud van de procedure Stichting Brein/Mininova veronderstel ik als bekend.

De Stichting Brein voert keer op keer procedures tegen ISP’s of websitehouders om indexeringsites van het internet te krijgen. Hierbij verwijst Stichting Brein maar al te graag naar een paar behaalde matige successen uit het verleden. Relevante uitspraken die de stichting minder behagen worden doodgezwegen. De status van de indexeringsite is hierdoor, mijns inziens onterecht, op een hellend vlak gekomen waarbij de onrechtmatigheid van dergelijke websites dikwijls onterecht en steeds maar sneller wordt aangenomen, veelal door de voorzieningenrechter en zonder degelijk inhoudelijk feitenonderzoek. Een onterechte gang van zaken. Er mag vanuit worden gegaan dat de stichting weliswaar representatief is op het gebied van piraterijbestrijding maar dat hun zelfuitgeroepen expertise en oordeel in redelijkheid niet als waarheid overgenomen mogen worden in rechtelijke procedures. Ze zijn belangenbehartiger met een opinie en géén (onafhankelijk) expert, ook al profileren zij zich wel als zodanig. Een aanwezigheid van medewerkers van Stichting Brein bij doorzoekingen van woningen door de politie naar aanleiding van verdenkingen van intellectuele eigendomsfraude is derhalve volstrekt overbodig en ongewenst voor een deugdelijk onderzoek.

Hoe dan om te gaan met de indexeringsites? Naar mijn opvatting bestaat reeds afdoende wetgeving in de vorm van artikel 6:196c BW om de indexeringsite uit het juridische “grijze gebied” te halen. Een indexeringsite vormt in zekere zin een dienst van de informatiemaatschappij waarbij van de beheerder een vorm terughoudendheid van verlangd mag worden als het gaat om de controle van de inhoud van de door bezoekers geplaatste hashcodes, links of andersoortige data. Controle leidt immers te snel tot een ongewenste vorm van censuur.

In de lijn van de wetsgeschiedenis en jurisprudentie valt op te maken dat een beheerder van een website binnen het kader van de bescherming van artikel 6:196c BW valt indien hij adequaat optreedt bij meldingen van rechthebbenden inzake verwijzingen naar onrechtmatige data. Een dergelijke toepassing van art. 6:196c BW geeft een rechthebbende naar mijn mening in een procedure een sterke positie indien een beheerder weigerachtig blijft om links te controleren en verwijderen.

Het ligt derhalve voor de hand aan te nemen dat een beheerder van een indexeringsite in redelijkheid verplicht is informatie in de vorm van links, torrents, NZB’s etc. te verwijderen zodra hij wordt geïnformeerd door de rechthebbende over de onrechtmatigheid van de bestanden achter de verwijzing. Echter totdat de beheerder is geïnformeerd meen ik te kunnen concluderen dat de -mijns inziens ongefundeerde- klaagbeden van de nationale en internationale rechthebbendenorganisaties over de enorme verliezen die jaarlijks geleden zouden worden als gevolg van het downloaden van auteursrechtelijk beschermd materiaal als gevolg van links die opgenomen zijn bij de P2P indexeringsites, genegeerd kunnen worden. Ik zie in beginsel, en onder voorbehoud van speciale omstandigheden, weinig tot geen juridische problemen in het bestaan van dergelijke sites.

Maarten van Amerongen is student Nederlands recht aan de Universiteit Utrecht en werkzaam bij de Centrale Raad van Beroep als zittingsgriffier. Zijn scriptie is begeleid door mw. prof. mr. drs. M. de Cock Buning. Na het behalen van zijn masterdiploma ambieert hij een functie in de advocatuur, richting IT/IE.

De Mininova-zitting: van vinkjes en filters

Geplaatst op in Innovatie, Intellectuele rechten, 29 reacties

Jaja, daar zit je dan in je mooie “You wouldn’t download a car” shirt in de rechtszaal bij de Mininova-bodemprocedure. Verder was iedereen keurig gekleed, dus ik detoneerde slechts een heel klein beetje.

De zitting kende twee delen: het voorlezen van de pleitnota’s (waarom dat moet is me een raadsel) en het vuurwerk. Lees de pleitnota van Mininova of die van Brein online. Hieronder geef ik een impressie van wat me zoal opviel tijdens de zitting. Lees ook het verslag van Anne Jan Roeleveld trouwens.

Torrentbestandzoekmachine<br/> Al vanaf de opening ademde het pleidooi van advocaat Dirk Visser (inderdaad, van <a href=”http://books.google.nl/books?id=jQ0aRMeK9hMC->mijn favoriete boek) de bekende BREIN-retoriek. Ik hoorde binnen 3 minuten al de bekende kreten “leeuwendeel van het aanbod” en “faciliteren”. Plus de nieuwste in de stal, het “verspreiden van entertainmentinformatie” waarmee denk ik de torrentbestanden bedoeld worden. Dat was overigens de enige keer dat torrentbestanden als zodanig benoemd werden. De rest van het pleidooi had namelijk net zo goed geschreven kunnen zijn voor een website die zelf de content host en verspreidt.

En dat vond ik jammer: Mininova’s positie als torrentbestandzoekmachine is een wezenlijk andere dan die van een zelfhostende website, en de juridische aansprakelijkheid daarvan is mij in ieder geval een stuk minder duidelijk. Iets waarvan Visser in de repliek aangaf schoon genoeg van te hebben: al die bijdehante IT-ers bedenken moeilijke technische processen met allerlei stappen die afzonderlijk allemaal heel ondoorzichtig doen en daardoor zijn het altijd anderen die je als rechthebbende moet aanspreken. Dat moet maar eens afgelopen zijn. Mininova is de hoofdpersoon in dit hele proces, zij biedt de toegang, het startpunt van het proces en via Mininova gaan mensen het vinden. Aldus Visser, die zich tegen het einde van zijn repliek zo druk leek te maken dat me de opmerking “Denk aan je hart Dirk!” te binnen schoot.

(Overigens vind ik het al langer een interessante gedachte dat veel van de technische innovatie op dit gebied een gevolg is van de vele juridische procedures tegen ongeautoriseerde verspreiding van content. Zonder MPAA en consorten was Bittorrent nooit uitgevonden.)

Dienstverleners van de informatiemaatschappij<br/> Het verweer van Solv-advocaten Vita Zwaan en Wanda van Kerkvoorden hierover ging uit van de bekende uitsluiting voor aansprakelijkheid voor internetdienstverleners. Die geldt namelijk niet alleen voor de klassieke webhosters, maar ook voor forumbeheerders en chatboxaanbieders, zo blijkt uit de wetsgeschiedenis rondom deze Europese regel. En Mininova is niets meer of minder dan een beheerder van een platform, waar gebruikers zelf torrentbestanden, verwijzingen naar informatie elders plaatsen. Net zo min als een webhoster aansprakelijk is voor content van klanten is Mininova dat. Zie bijvoorbeeld de Franse Dailymotion-zaak, waar de Franse filmpjesdeelsite werd vrijgesproken onder dit regime.

BREIN’s standpunt kwam uiteindelijk neer op de stelling dat Mininova haar verantwoordelijkheid moet nemen en gewoon preventief moet gaan filteren. Uiteraard op eigen kosten. Maar om toch Mininova tegemoet te komen, was BREIN bereid om een lijst met 7000 trefwoorden aan te leveren (digitaal ook nog eens) waar Mininova dan makkelijk op kon filteren.

Wie nu denkt Napster, heeft helemaal gelijk: net als bij Napster is die lijst alleen maar bedoeld om de zoekfunctie van Mininova dusdanig onbruikbaar te maken dat het aantal bezoekers dusdanig terug zou vallen dat Mininova effectief failliet gaat, tenzij ze zich weet om te vormen tot een Linux-distributeur of zo. Want natuurlijk kun je (net als bij Napster gebeurde) wel dingen heel l33t g44n sp3llen, maar dan kan niemand meer vinden wat hij zoekt.

aXXo-actie<br/> Op de publieke tribune ontstond nog enige consternatie toen BREIN begon over torrent-uploader aXXo, die door Mininova bedankt zou zijn “voor zijn mooie torrents” en daarvoor ook een VIP-status zou hebben gekregen. Wie me een bron kan aanwijzen voor die twee zaken krijgt een gratis exemplaar van mijn boek én het bekende t-shirt. Update (5 juni): JoG meldde in de comments twee berichtjes op Mininova waarin ene ‘moxin’ deze uitspraken doet. Moxin is voor zover ik kan nagaan een moderator van Mininova maar of hij ook directeur/medewerker is, weet ik niet.

Speciaal voor de publieke tribune<br/> BREIN’s uiteindelijk eis was dat Mininova zou worden veroordeeld om op basis van die lijst van 7000 trefwoorden te gaan filteren, met een dwangsom als stok achter de deur. Men had nog meer eisen maar koppelde daar geen dwangsom aan, in de verwachting dat die lijst genoeg zou zijn om Mininova effectief de nek om te draaien.

Overigens, “speciaal voor de publieke tribune” meldde Visser nog dat dit een uniek aanbod was dat alleen gold voor Mininova. Andere torrentsites moesten niet verwachten dat ze met rust gelaten zouden worden als ze maar beloofden die 7000 trefwoorden te gaan hanteren.

Mininova’s filter trial<br/> Zwaan en Van Kerkvoorden gaven nog toelichting op het filter dat Mininova eerder vrijwillig installeerde. Dit blijkt een stuk uitgebreider dan verwacht. Ik dacht eerst dat men alleen op de hashcode in de torrentbestanden zelf filterde, maar als ik het goed begrepen heb dan zit er in de VS werkelijk een club mensen die torrents aan te klikken, de achterliggende content te downloaden en te kijken of daar werkelijk MPAA-inhoud aan vast zit. Zo ja, dan gaat de torrent van de site en op een zwarte lijst. Dit hele systeem implementeren zou Mininova een kleine 50.000 euro hebben gekost inclusief menskracht – een substantieel deel van de inkomsten van de site.

BREIN doet echter niet mee aan deze trial. Naar eigen zeggen omdat zij ook andere belanghebbenden dan alleen de filmindustrie (de MPAA, Motion Picture Ass. of America) vertegenwoordigden. De muziek- en softwareindustrie had geen zin in dit soort filters maar wil (concludeer ik dan maar) gewoon die sites dicht.

Vinken en modjes<br/> To filter or not to filter? Of beter, how to filter or how not to? Dat was uiteindelijk de grote vraag. En daarbij speelt de verdeling van de werklast een grote rol. Mag BREIN achterover zitten en van Mininova verwachten dat die al het werk doet? Of kan Mininova juist achterover blijven zitten tot BREIN een middag gaat “vinken”, om pas dan de aangevinkte torrents te verwijderen? Volgens de Solv-advocaten was het laatste de geëigende weg: de handhaving van auteursrechten is de taak van de rechthebbende, dus die moet zelf in actie komen als hij inbreuken bespeurt. Visser draaide de stelling om: bij zo’n grootschalige inbreuk kan dat niet het uitgangspunt zijn.

Naast trial en de notice-en-takedownprocedure die Mininova hanteert, zijn er ook moderators actief op de site. Deze vrijwilligers hebben als taak het netjes (family-friendly) houden van de site, door op te treden tegen bv. politieke teksten of pornografie. Volgens de Mininova-directie en tot kennelijk ongeloof van BREIN is deze club slechts vijf persoon sterk trouwens.

Afijn, dat roept de vraag op waarom de modjes wel kunnen constateren dat iets racistisch of pornografisch is en niet dat iets een Hollywoodfilm of Microsoftofficepakket is. “Wil je nu met droge ogen beweren dat je dat niet ziet” aldus een man uit de zaal. Tsja. Ik weet niet precies hoe actief die modjes zijn, maar ik kan me voorstellen dat ze alleen optreden op klachten en die komen er natuurlijk heel wat minder bij een geslaagde aXXo-upload dan bij een beloofde Disneyfilm die een laten we zeggen zeer volwassen vervolg op Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen (NSFW) blijkt te zijn.

De rechtbank had hierover nog een goeie vraag: kan Mininova iets terugzetten nadat de modjes het hebben weggehaald? Jazeker, dat was technisch mogelijk. Het zou me niets verbazen als dat terugkomt in het stuk over false positives bij de discussie over filteren in het vonnis. Wie gaat filteren op “Office” om de bekende Britse comedyserie of het pakket van Microsoft buiten de deur te houden, sluit immers ook OpenOffice.org buiten. En veel thuisfilms over de Veelvraat zullen er ook niet meer doorheen komen als het filter op “Wolverine” actief is. Maar dat probleem is een heel stuk kleiner als Mininova “gewoon” onterecht weggehaalde torrentbestanden weer terug kan zetten, vermoed ik dat de rechtbank zal zeggen als zij een filterplicht voor Mininova op wil leggen.

Hoe nu verder?<br/> Afijn, er is nog veel meer gezegd maar dit waren volgens mij wel de belangrijkste punten. Het pleidooi van Visser was enigszins oppervlakkig en deed vooral een appèl op het gevoel: het is toch gewoon duidelijk dat Mininova profiteert van structureel illegaal aanbod, dat kan toch niet zomaar. Ik hoorde weinig jurisprudentie of argumentatie (ok, afgezien van zeven “BREIN versus” kortgedingvonnissen) en dat vond ik jammer.

Het pleidooi van Zwaan en Van Kerkvoorden was inhoudelijk sterker en zeer grondig opgebouwd als het ging om de jurisprudentie. Volgens mij is letterlijk elke zaak over tussenpersonen sinds 1996 wel een keer genoemd, plus nog een berg arresten over vrije meningsuiting. Maar moest je nou écht al die tekst voorlezen?

Eerlijk gezegd heb ik nog geen idee wat de rechtbank zal doen. Het voorstel van BREIN om alleen het filteren op basis van de 7000 trefwoorden afdwingbaar te maken met een dwangsom klinkt aanlokkelijk, omdat het relatief weinig werk lijkt en toch redelijk zou zijn gezien de belangen van BREIN. Maar het is natuurlijk het begin van het einde. BREIN kondigde al aan die lijst wekelijks te zullen herzien, en reken maar dat “herzien” net als bij uw energieprijs altijd “verhogen” betekent.

Het notice-en-stay down idee spreekt me persoonlijk aan (zie ook mijn artikel hierover) omdat het het beste past binnen de Europese wet. Rechthebbenden constateren inbreuken, melden dit en het werk wordt aan een filter toegevoegd zodat dat nooit meer online kan komen.

Uitspraak volgt naar verwacht 15 juli.

Arnoud

Reactie op ‘Vijf redenen waarom Mininova wel/niet moet filteren’

Geplaatst op in Innovatie, Intellectuele rechten, 15 reacties

you-wouldnt-download-a-car-torrent-mininova.pngBij Webwereld publiceerde Peter Olsthoorn afgelopen zaterdag vijf redenen waarom Mininova wel of niet zou moeten filteren. De torrentzoekmachine werd in 2008 aangeklaagd door stichting Brein wegens het “systematisch en structureel gebruik maken van ongeautoriseerde bestanden”. Mininova hanteert een Notice en Takedown systeem, maar experimenteert nu met een systeem dat geautomatiseerd torrent-bestanden kan verwijderen.

Dit systeem, gelanceerd als proef op 6 mei werkt met content recognition. Het idee hierachter is dat de bestanden die in een torrent vermeld staan, via audio of video fingerprinting herkend worden. Dit is sterker dan alleen maar naar de bestandsnaam of een hash van het bestand kijken, omdat bestanden dezelfde fingerprint houden wanneer ze opnieuw gecomprimeerd of verpakt worden. Blijkt uit de herkenning dat het gaat om illegaal aangeboden bestanden, dan zal Mininova de torrent (de verwijzing daarnaar) verwijderen.

Peter presenteert vier argumenten plus een afsluiter, die ik voor het laatst bewaar:

  1. Voor: Mininova zal wel moeten. Als provider heeft ze de plicht zaken te verwijderen nadat ze kennis heeft van het onrechtmatige karakter. En als je kunt filteren moet je filteren, aldus deze stelling. “Anders zou het in de rechtszaak aangespannen door Brein binnenkort geen schijn van kans hebben.”

    Dat is nu precies waar de rechtszaak over gaat, zou ik zeggen. Mininova heeft zeker een notice en takedown-verplichting, maar die geldt achteraf en op basis van individuele klachten. Er is juist geen wettelijke bepaling die zegt dat je vooraf moet filteren.

    Ik zou juist bang zijn dat het vrijwillig adopteren van dit filter ertoe leidt dat straks iedere tussenpersoon zo’n preventief filter moet gaan bouwen. Of zou het een truc zijn? Bouw het filter, constateer dat het niet werkt en gebruik dat als keihard argument?

  2. Tegen: de Auteurswet is uit 1912 en daarmee niet geschikt voor wat er op internet gebeurt.

    De wet op zich kan prima op internet worden toegepast. Het gaat vooral om de uitgangspunten achter de Auteurswet. Die zijn achterhaald. En daarmee krijg je rare uitkomsten – zoals dus dat je als tussenpersoon aansprakelijk zou zijn voor wat mensen uploaden.

  3. Voor: “Het is mooi geweest met het pesten van de muziek- en filmindustrie.” Zonder effectief auteursrecht geen creatieve industrie, en daarmee geen nieuwe films.
  4. Tegen: Het voorgaande argument is minstens zo achterhaald als het auteursrecht zelf. Die industrie verdient geld zat, daar zal Mininova echt geen afbreuk aan doen.

    Ik reageer maar even op beiden tegelijk. Ik geloof er niet in dat er geen creatieve uitingen meer komen als er geen ouderwets auteursrecht meer is. Natuurlijk, de huidige industrie (platen- en filmmaatschappijen) zullen in grote problemen komen, maar dat kwamen de stokers ook toen de elektrische trein opkwam. Jammer voor de stokers, en evenzo jammer voor de huidige industrie. Innoveer of word irrelevant.

  5. Voor/Tegen: “Mininova zelf zouden we wellicht nog moeten verdedigen, ware het niet dat de gebruikers een stel parasieten zijn, geen klik met de muis waard.”

    Inderdaad, Mininova krijgt er aardig van langs van mensen die zelf niets doen, en dat is jammer. Waarom alleen kankeren op Mininova dat het probeert en niet meteen opgeeft, en niet zelf bv. gaan lobbyen voor een beter auteursrecht of doneren voor de juridische strijd?

De zitting van de Mininova-zaak is trouwens woensdag 20 mei. Zie ik jullie daar?

(En ik heb erg veel zin om een paar t-shirts te drukken met de rechtsboven getoonde afbeelding in het groot. Maar waar vind ik een voldoende high-res versie van dat plaatje?)

Arnoud