Huizenzoekmachine Jaap moet stoppen met overnemen

Huizenzoekmachine Jaap mag niet langer de teksten en foto’s van te koop staande huizen overnemen van makelaarsites, inclusief Funda, zo bepaalde de rechter afgelopen donderdag. Wel mag Jaap korte stukjes, adresgegevens en een thumbnail-versie van de foto blijven gebruiken. Het waren eigenlijk stiekem twee zaken, die de rechtbank nu tegelijk afdoet.

In de ene zaak (LJN BB1207) had de stichting Baas in eigen Huis een proces aangespannen tegen huizenzoekmachine Jaap. Die stichting heeft als doel het behartigen van de belangen van makelaars inzake intellectuele eigendomsrechten.

In de andere zaak (LJN BB1209) had Jaap Funda, NVM en de stichting gedaagd met als eis dat deze zouden stoppen met het bemoeilijken van Jaap’s dienst. Zo zou de NVM haar leden geen aanwijzingen meer mogen geven over het hinderen van Jaap, en al helemaal niet door gebruik te maken van de erecode van makelaars.

Eerst maar eens de inbreuk. De huizenzoekmachine Jaap verzamelt gegevens over te koop staande huizen en stelt die gratis beschikbaar op hun eigen site. Niet alleen van de bekende sites zoals Funda, maar ook van andere sites. Nu bestaan dit soort huisadvertentieverzamelsites (scrabble!) al langer, maar Jaap wijkt op een belangrijk punt af van bijvoorbeeld Zoekallehuizen.nl: Jaap kopieert alle gegevens naar hun eigen site. Sites als Zoekallehuizen werkten met dieplinks vanaf de overzichtspagina, waardoor bezoekers van ZAH meteen bij de makelaar in kwestie uitkwamen. Dat mocht.

“Jaap neemt meer over dan Zoekallehuizen.nl, die laatste plaatst slechts een kleine foto en een tekst van 155 karakters. Dat Jaap neemt alles over. Is er dan nog sprake van citaatrecht?” vroeg Tjeerd Overdijk van Steinhauser Hoogenraad zich af in het AD.

Overnemen is wat anders dan linken, zelfs als je bij de link een stukje overneemt of een verkleinde foto laat zien. Dat was -zo bleek uit de ZAH-zaak– een toelaatbaar citaat:

ZAH doet in feite niet meer dan nodig is om de gebruiker in staat te stellen de voor hem (mogelijk) van belang zijnde websites van de makelaars te vinden door daarnaar te verwijzen via enkele belangrijke gegevens. Het gebruik van deze gegevens valt te beschouwen als of staat op gelijke voet met het citeren uit een werk ten behoeve van een aankondiging. Het heeft immers de strekking de gebruiker aan te kondigen wat hij te zien zal krijgen als hij de door ZAH aangeboden hyperlink volgt.

Overnemen is in principe inbreuk op het auteursrecht.

Jaap’s verweer was sterk: die teksten zijn kort en feitelijk, en de foto’s weinig creatief, dus er is geen sprake van auteursrecht. En zonder auteursrecht is overname gewoon toegestaan.

Nu hebben we in Nederland alleen een eigenaardige kronkel in het auteursrecht. Ook zogeheten onpersoonlijke geschriften zijn beschermd door het auteursrecht. Kort door de bocht geformuleerd zit ook auteursrecht op wat je krijgt als je een paar keer met je vuist op het toetsenbord slaat en dat publiceert. Dat recht (geschriftenbescherming) is wel veel beperkter. Alleen als er sprake is van (bijna) letterlijk overnemen van (zowat) de hele tekst, is sprake van inbreuk op dit recht. U mag dus rustig op uw toetsenbord blijven meppen.

En met deze kronkel heeft de stichting toch een recht gevonden dat ingezet kan worden tegen Jaap. Want Jaap neemt alles letterlijk over.

De rechter zag wel in dat het volledig verbieden van Jaap ook weer te ver ging. Zeker omdat sites als Zoekallehuizen wel informatie mogen overnemen van Funda en andere sites. De oplossing? Verbied het, behalve als

de overgenomen en gepubliceerde gegevens niet meer omvatten dan (i) een tekst met maximaal 155 tekens, (ii) daarnaast de adresgegevens en (iii) de vraagprijs van het object, alsmede een bij een en ander te plaatsen foto met een formaat van ten hoogste 194×145 pixels.

Op zich word ik altijd heel zenuwachtig van auteursrechtelijke regels met getallen er in, want ze gaan al snel een eigen leven leiden. Zo heeft de BUMA in 1997 ooit eens gezegd dat ze geen rekening sturen voor fragmenten van 10 seconden, wat zich ondertussen vertaald heeft naar “een citaat mag maximaal 10 seconden duren”. Maar goed. In dit geval is duidelijkheid gewenst, anders zitten de partijen volgende maand weer voor de rechter.

Oh ja, en dat andere vonnis. Daarin protesteerde Jaap dus tegen het gelobby van de stichting en van de NVM om makelaars zo ver te krijgen dat ze Jaap de toegang tot hun site zouden ontzeggen. Maar dat mocht, omdat Jaap fout zat. Handig dat dat net in het eerste vonnis besloten was. De brief was ook niet meer dan een reactie op Jaap’s acties, en wie hard inzet moet niet gek opkijken als hard teruggeslagen wordt.

De rechter werd nog mooi geciteerd in de NRC:

De rechter begreep de eis van de NVM-makelaars niet goed. Hij onderbrak één van de advocaten en vroeg: „Waarom zou een makelaar zijn auteursrecht beschermen? Het is toch in het belang van woningverkopers dat op zo veel mogelijk plekken is te zien dat hun woning te koop staat?”
Maar ja, het gaat niet alleen om de belangen van de makelaars. Voor een belangenorganisatie als de NVM is ook het exclusief houden van de groep belangrijk. Dat geeft meerwaarde aan het etiket ‘NVM’.

Arnoud

Privacy nieuw verkoopargument zoekmachines

Niemand weet hoe veel informatie zoekmachines bijhouden over gebruikers, maar het is ongetwijfeld meer dan we allemaal denken. Google bewaart bijvoorbeeld elke zoekvraag met daarbij het tijdstip, browser type, browser taal en IP adres van elke zoekvraag. En dankzij de deal met Doubleclick kunnen ze daar heel veel mee. Bovendien werd tot voor kort alles tot 2038 bewaard. Onlangs kondigde Google aan dit terug te brengen naar twee jaar, maar dat verstomde de kritiek allerminst.

Toch lijkt het er op dat zoekmachines wel degelijk hun beleid structureer gaan aanpassen op dit punt. De BBC meldt dat na Google nu ook Microsoft, Yahoo! en Ask.com persoonsgebonden informatie sneller weg gaan gooien. Microsoft na anderhalf jaar, Yahoo! na 13 maanden, en Ask.com nog sneller: die komen met een tool waarmee je zelf weg kunt gooien wat je niet bevalt over jezelf.

Google heeft ondertussen ook de Webgeschiedenis-dienst, waarmee gebruikers kunnen zien wat Google allemaal over hen weet.

Het wordt dus langzaam maar zeker een marketingtechniek om te laten zien dat je bezig bent met de privacy van je klant. Maar niet alleen dat. Zoekmachines staan onder steeds grotere druk over precies dit onderwerp, dus proactief maatregelen nemen kan juridisch of wettelijk ingrijpen wellicht voorkomen, aldus Ars Technica:

Such movements from Microsoft and Google are more than just an act of oneupmanship—though there’s certainly an element of that at work—but are a broader response to consumer concerns and nasty allegations of antitrust behavior that’ve been flung around recently. With the Senate set to review Google’s proposed merger with DoubleClick and with Microsoft’s own recent purchase of aQuantive, its in the industry’s best interest to appear very concerned about personal privacy, even as market consolidations point towards more specific, focused, and, in a word, personalized advertising on the horizon.

Het College Bescherming Persoonsgegevens schreef al eerder dat zoekmachines gewoon aan de Wet Bescherming Persoonsgegevens gehouden zijn en dus onjuistheden in persoonsgegevens moeten wijzigen als de betrokkene daarom vraagt. Je zou dus aan een zoekmachine moeten kunnen vragen om pagina’s in hun index te verwijderen of aan te passen.

Benieuwd hoe veel succes Witheet en ZIJonline daarmee hebben trouwens. Connie Breukhoven wist via de rechter af te dwingen dat deze sites smadelijke informatie over haar zouden verwijderen, en dat ze Google en Yahoo opdracht zouden geven tot verwijdering uit de zoekmachine van de publicaties.

Solv meldt nog dat een samenwerkingsverband van verschillende Europese privacytoezichthouders heeft aangekondigd onderzoek te gaan doen naar de bescherming van persoonsgegevens door zoekmachines.

Arnoud

Google blogt over wetgeving, politiek en recht

Google blijkt al twee maanden een Google Public Policy Blog online te hebben, alleen is het nu pas publiek toegankelijk.

De blog bespreekt de Google visie en policy op allerlei onderwerpen, zoals netwerk-neutraliteit (met reactie op Ars Technica) en privacy.

De voor mij interessantste is auteursrecht. Google krijgt tenslotte veel kritiek over hun aanpak van “wij indexeren alles tenzij u zegt dat u het niet wilt”. Google legt nu uit waarom zij het zo doen:

Of course, some people argue that we should be asking content owners to opt in, not requiring them to opt out. Google aims to provide comprehensive search results. This would be impossible in a world where permission simply to index (which is entirely legal) was necessary. But we also believe that opt-out rather than opt-in benefits not just Google users, but also content owners. If content isn’t indexed it can’t be searched. And if it can’t be searched, how can it be found? Imagine a library with no index of titles or subjects of the books on its shelves, or no catalogue of the authors who wrote them.

Doel van de blog is duidelijk lobby’en:

We hope this blog will serve as a resource for policymakers around the world — including legislators, ministers, governors, city councilmembers, regulators, and the staffers who support them — who are trying to enact sound government policies to foster free expression, promote economic growth, expand access to information, enable innovation, and protect consumers. We also hope (cliché alert) that this blog will promote real conversation, so we’ve enabled comments.

Gevonden via Searchengineland nadat the Inquirer het meldde maar de link wegliet. Handig jongens!

Arnoud

Funda vindt helpen concurrent NVM schending erecode

Funda is weer eens boos over hergebruik van informatie uit de Funda-database, zo las ik op Tweakers:

Funda ligt opnieuw overhoop met een online concurrent. Dit keer is het initiatief van DSB Bank Jaap.nl het doelwit: volgens Funda zetten de NVM-makelaars hun goede naam op het spel door nu ook op Jaap.nl vermeld te staan.
Overnemen van gegevens uit een databank kan inbreuk zijn op het databankenrecht, en bij teksten of foto’s kan ook sprake zijn van inbreuk op het auteursrecht. De laatste keer dat Funda een rechtszaak ondernam, gingen ze echter op alle punten onderuit.

Funda gooit het nu over een andere boeg: ze zet haar leden aan om geen informatie meer door te geven aan concurrent Jaap.nl. Ook een manier, want die NVM makelaars hebben een erecode met een Raad van Toezicht, die een makelaar zijn lidmaatschap van de NVM kan ontnemen. Vandaar dus dat Funda nu roept dat makelaars die meewerken met Jaap “hun goede naam op het spel” zetten.

Arnoud

Wilt u niet op Straatzicht? Geef dan al uw persoonsgegevens even

In Threat Level – Wired Blogs las ik dat Kevin Bankston van EFF heeft geprobeerd zichzelf van Google Street View te laten verwijderen (uit principe, niet omdat het een rare foto was).

Google wilde dat wel, maar vroeg wel om de volgende gegevens:

1. Provide your legal name.

2. Provide your e-mail address.

3. Provide the street view address of the Street View image you would like removed.

4. Include the sworn statement: “I declare, under penalty of perjury, that the information in this notification is accurate.”

5. Attach a clear, readable copy of a valid photo ID (e.g. driver’s license, national ID card, etc). If you are requesting removal of an image of a location, attach a copy of a document demonstrating your association with that location ( e.g. business card or letterhead).

Nu snap ik wel dat Google geen zin heeft in tienduizenden verzoeken om willekeurige foto’s te verwijderen, maar het gaat nogal ver om mensen te vragen naam, adres en kopie van identiteitsbewijs te laten overleggen. Vooral omdat Google nergens zegt dat ze die gegevens alleen zullen gebruiken ter verificatie van de claim.

Arnoud

Is Google watching you? Discussieer mee op Frankwatching

Is Google een probleem voor de privacy, of valt dat allemaal wel mee? Een uitgebreid artikel over Google, Google is watching you op Frankwatching:

Het ooit zo studentikoze Google is uitgegroeid tot een multinational die voorop loopt in de strijd om de ‘totale informatie’. Ook in een ander opzicht heeft de zoekmachine de leiding genomen: Google is van alle datahandelaren de grootste privacyschender. Een artikel van Aart Brouwer (De Groene Amsterdammer) over de totalitaire ambities van Google. Discussieer mee!

(Het artikel verscheen eerder in de Groene Amsterdammer)

Arnoud

Privacy-toeslag bij webwinkelen

Hoe groot is de zorg om privacy bij internetwinkelen? Zestig dollarcent per aankoop.

Een recente studie van Carnegie Mellon University gaf mensen een vast bedrag en de opdracht om een vibrator en batterijen te kopen bij een webwinkel naar keuzen. Het wisselgeld mochten ze houden, dus de verwachting was dat de mensen bij de goedkoopste webwinkel zouden bestellen. Maar gezien het soort aankoop lieten de mensen zich toch ook leiden door de privacy-aspecten. Liever een iets duurdere winkel dan de kans dat informatie over deze aankoop op straat komt te liggen. Of dat je platgespamd wordt met andere sekstoys.

De onderzoekers hebben eerder de Privacy Finder zoekmachine ontwikkeld. Je kunt als gebruiker opgeven wat voor privacy-regels een webwinkel moet hanteren, en de zoekmachine laat vervolgens alleen resultaten zien met die regels.

Gevonden via Slashdot.

Arnoud

Politie “googelt”, maar niet met Google

Intrigerende kop op NU.nl: Het Korps Landelijke Politiediensten en de andere 25 politiekorpsen kunnen binnenkort criminele informatie van andere korpsen ‘googelen’. Het blijkt echter te gaan om een intern informatiesysteem, BlueView geheten, waarmee het makkelijker wordt om gegevens bij elkaar te zoeken over criminelen.

De redacteur die besloten heeft om dit met “googelen” te koppen, kan een boze brief van Google verwachten. Want googelen mag alleen met Google.

Het is niet alleen NU.nl, maar ook vele anderen. De Pagerank van de resultaten suggereert dat het de Automatisering Gids is die het eerste met deze kop kwam.

Arnoud

Noot Kamiel Koelman bij Zoekallehuizen-arrest

Diverse huizensites halen regelmatig gegevens van de Funda-site van de NVM-makelaars op om zo hun databank aan te vullen. NVM is daar niet van gediend, en procedeert dan ook even regelmatig tegen mensen die dit doen. Kamiel Koelman levert uitgebreid commentaar op het arrest over Zoekallehuizen.nl van vorig jaar. Daar werd zowat alles uit de kast gehaald:

Dit is een arrest waarin nogal wat aan de orde komt, zoals de omvang van het sui generis databankenrecht, de vraag of hyperlinken een openbaarmaking oplevert, de bescherming van technische voorzieningen, de vrijstelling van de tijdelijke kopie, de vraag of de beperkingen van het auteursrecht van dwingend recht zijn en de betekenis van het verzachte contextvereiste bij de citaatexceptie.

Al eerder was uitgemaakt dat een databank als die van Funda niet beschermd is door het databankenrecht. De NVM probeerde het dit keer dan ook met het auteursrecht: er worden immers webpagina’s gedownload en foto’s gekopieerd naar de site van Zoekallehuizen.nl. Dat blijkt geen inbreuk op het auteursrecht te zijn, omdat dit onder het citaatrecht valt.

Bijzonder deze keer is het beroep op robots.txt. Dit is een speciaal bestand waarmee een website-beheerder kan aangeven welke pagina’s niet door zoekmachines en andere robots mogen worden opgevraagd. In dit arrest vond het Hof het niet onrechtmatig om zo’n bestand te negeren, ondanks dat het de meest gebruikelijke manier is op Internet om robots buiten de deur te houden.

Noot bij Gerechtshof Arnhem 04-07-2006.

Arnoud

“Ik google” mag niet, “iGoogle” mag wel?

Google’s persoonlijke zoekdienst heet voortaan iGoogle, meldt o.a. Tweakers. Leuke dienst, maar weten de merkenjuristen van Google hier van? Die kreet kan het bedrijf tenslotte bijna 50 miljard euro kosten.

“I Google” is immers Engels voor “ik google” (of “ik googel”, allebei mag), en als er iets is waar merkenmensen allergisch voor zijn dan is het wel dat merknamen als werkwoord worden gebruikt. Dan worden ze namelijk al heel snel gebruikt als generieke term, en dat is dodelijk voor je merk. Een algemene term kan geen merk zijn, want een merk moet een product of dienst onderscheiden van de concurrent.

De merkenadvocaat van Google legt uit:

Het is voor ons belangrijk dat we ons merk beschermen. Als mensen spreken over googlen willen we zeker weten dat ze zoeken met Google bedoelen en niet met een andere zoekmachine.

Op Adformatie meer uitleg van merkenadvocaat Evert van Gelderen:

Verwatering kan (juridisch gezien) plaatsvinden door toedoen van de merkhouder (in dit geval: Google) of door stilzitten van die merkhouder. Met andere woorden: als het Google te verwijten valt dat het merk Google in het normale spraakgebruik de gebruikelijke benaming van het soort product/dienst is geworden, dan kan Google niet langer optreden tegen het gebruik van het merk Google door anderen. De merkhouder zal – in voldoende mate – moeten optreden om te voorkomen dat zijn merk een soortnaam wordt. In dit geval dreigt het merk Google soortnaam te worden voor het zoeken op Internet en zal Google dus actief moeten optreden.

Google is dan ook erg alert op het gebruik van ‘Google’ als werkwoord. Zo las ik in een wat ouder artikel op BNR dat De Dikke van Dale als betekenis van “googelen” gewoon “zoeken op internet” hanteert.

De laatste versie van de Dikke van Dale geeft zoeken op internet als betekenis. Hoofdredacteur Ton den Boon zei dinsdag nog geen waarschuwing te hebben ontvangen.

,,Het is een algemeen bekend verschijnsel dat bedrijven hun merk zo proberen te beschermen”, reageerde Den Boon laconiek. Van Dale is in ieder geval niet van plan haar uitleg te wijzigen. ,,We beschrijven het algemeen Nederlands. U, ik en iedereen gebruikt googelen in deze betekenis.”

Op Taalbank maakte Ton van der Boon zich daar nog kwaad over.

Engelstalige woordenboeken zoals Merriam-Webster en de Oxford English Dictionary hanteren keurig als definitie “to use the Google search engine to obtain information on the World Wide Web”. De eerste keer dat het woord zo gebruikt werd, was overigens in 1999.

Arnoud