Tag: Update

About Update

Subscribe Feeds

Tweede Kamer akkoord met updateplicht voor verkopers slimme apparaten

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 18 reacties

De Tweede Kamer is akkoord gegaan met een verplichting voor verkopers van slimme apparaten en digitale diensten om software- en beveiligingsupdates uit te brengen. Dat meldde Security.nl onlangs. Volgens mij was er niet heel veel keus, gezien dit uit een Europese Richtlijn komt en dus gewoon geregeld moest. Desondanks: mooi nieuws, en ik ben benieuwd. We hebben al zó lang last van gebrekkige apparaten met internettoegang.

De regeling omtrent updates wordt opgenomen in artikel 18 van boek 7 van het Burgerlijk Wetboek, dat is de plek waar conformiteit (“wettelijke garantie”) van verkochte zaken worden geregeld. De wettelijke term wordt “zaken met digitale elementen”. De kern is als volgt (lid 4):

Bij een zaak met digitale elementen zorgt de verkoper ervoor dat de updates, waaronder beveiligingsupdates, die nodig zijn om te bewerkstelligen dat de afgeleverde zaak aan de overeenkomst beantwoordt, aan de koper worden gemeld en geleverd gedurende de periode die de koper redelijkerwijs kan verwachten, gezien de aard en het doel van de zaak en de digitale elementen, en rekening houdend met de omstandigheden en de aard van de overeenkomst als de koop voorziet in levering van de digitale inhoud of digitale dienst.
De wet schrijft dus niet een specifieke periode voor, maar koppelt deze -net als de ‘gewone’ verwachting omtrent goed werken- aan de redelijke verwachting van de koper. Dat is dus iets dat we in de rechtspraak moeten gaan zien wat redelijk is.

Uitgangspunt is dus wel dat er updates gaan komen. Expliciet zeggen “wij verkopen zonder updates” is daarmee niet mogelijk, want dit is wel dwingend consumentenrecht. Maar er is een gaatje:

Van het niet beantwoorden van de afgeleverde zaak aan de overeenkomst in de zin van de leden 2 of 4 is geen sprake indien de koper er bij het sluiten van de overeenkomst uitdrukkelijk van in kennis werd gesteld dat een specifiek kenmerk van de zaak afweek en de koper die afwijking bij het sluiten van de overeenkomst uitdrukkelijk en afzonderlijk heeft aanvaard.
Ja, dat is weer een extra vinkje dat je dan moet zetten. Ik kan nergens vinden of de verkoper je mag verplichten dat vinkje te zetten of anders geen verkoop, maar ik denk het wel. Dat zou dan acceptabel zijn omdat je het héél duidelijk apart gemeld wordt en je dus apart moet zeggen dat je dat wil.

Verder vermeldt het wetsvoorstel een regeling over als de consument de update niet installeert. Niet verrassend is de leverancier dan niet aansprakelijk voor fouten die de update zou hebben opgelost, mits de update voldoende duidelijk was aangekondigd en de installatie-instructies duidelijk genoeg waren.

In alle gevallen gaat het dus over de verkoper, zeg maar de Mediamarkt of Coolblue, en dus niet de fabrikant. Daar heb je als consument eigenlijk nooit direct wat mee te maken, immers. Wel is het zo dat als de fabrikant iets aankondigt of meldt over het product, dit bindend wordt op de verkoper. Het is dan dus mogelijk dat zeg Samsung zorgt voor het melden en beschikbaar stellen van updates, maar dat jij gewoon de Mediamarkt aansprakelijk stelt als die update je telefoon versteent.

Al langer was geregeld dat de verkoper zelf een bindend verhaalsrecht (regresrecht) heeft op de importeur of fabrikant, deze wet verandert daar niets aan. Dus de Mediamarkt mag dan de Europese importeur van Samsung aansprakelijk stellen, of Samsung zelf. En in de zakelijke levercontracten kan dát niet worden verboden.

Arnoud

En dan kun je niet meer je eigen ontwerpen snijden met je Cricut plotter

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 16 reacties

De nodige ophef: de nieuwste feature van de consumentenprinter en -snijmachine Cricut is dat je nog maar 20 ontwerpen per maand mag produceren, daarna moet je gaan betalen. Raar, want het ding is jarenlang verkocht voor de consumentenmarkt met als belofte “Creative freedom should be free. Cricut Design Space is free to use for all file types. There is no subscription required to cut your own images.” Natuurlijk is er al een petitie en krijgt de plotter overal nare reviews. Maar dit is een juridische blog, dus de vraag is: kun je hier juridisch wat aan doen?

(Voor wie wil, hier een demovideo van 30 seconden die laat zien hoe het apparaat werkt.)

Juridisch is de zaak terug te brengen tot de vraag: wat mocht je verwachten toen je dit apparaat kocht, was het redelijk dat je mocht verwachten onbeperkt en gedurende de gehele productlevensduur je eigen afbeeldingen gratis zo veel als je wilde te kunnen printen/snijden? Dat lijkt mij van wel, gezien teksten als hierboven. Vele mensen melden ook dat ze hun aankoop juist hadden gebaseerd op het feit dat was beloofd dat ze altijd hun eigen ontwerpen konden blijven printen.

In dat geval is de juridische stap simpel, op papier dan: je stapt naar de verkoper en je eist herstel van de tekortkoming, het opheffen/ongedaan maken van deze beperking op de dienstverlening. Dat is dus het Nederlandse bedrijf waar jij het kocht, niet de Amerikaanse fabrikant van een en ander. En die hebben dan meteen een probleem, want zij kunnen dit feitelijk niet herstellen. Dat betekent juridisch dat ze dan je geld terug moeten geven, en daarbij géén korting mogen inhouden voor de tijd dat het product wel werkte. Alleen moet je printer dan wel terug. Ik weet niet of iedereen daarop zit te wachten, maar op zich is er met het gerestitueerde geld vast een modernere printer te vinden.

Principiëler zou dan zijn de eis dat er wél hersteld moet worden. Want als een Nederlandse rechter dat aan zeg Coolblue op zou leggen (op straffe van een dwangsom) dan zouden zij gaan duwen bij de leverancier om hier wat aan te doen. Alleen is denk ik de Nederlandse markt niet groot genoeg om zo’n vuist effectief te laten zijn, en weet ik bovendien niet een juridisch argument om dit als rechter te bevelen. De wet (art. 7:21 BW) zegt namelijk dat herstel niet geëist kan worden als dat “van de verkoper niet gevergd kan worden”. En daarbij wegen de kosten zwaar. Het gaat hier om een apparaat van 200 euro (grofweg) dus ik denk dat je dan snel klaar bent.

Arnoud

Tesla schakelt features achteraf uit bij tweedehands auto, wat krijgen we nou?

Geplaatst op in Intellectuele rechten, Ondernemingsvrijheid, 10 reacties

Autofabrikant Tesla heeft bij de wederverkoop van een tweedehands Tesla enkele features uitgeschakeld, las ik bij The Verge. De wederverkoper had deze features per abuis meegekregen bij de aanschaf bij Tesla zelf(!), dus pardon wij komen even uw auto downgraden, sorry foutje bedankt. De wederverkoper zou niet hebben betaald voor die features “Enhanced Autopilot” en “Full Self Driving Mode”), maar ze stonden bij de aanbieding van Tesla zelf genoemd als inbegrepen. Wat natuurlijk diepgravende discussie oproept over de toekomst van de diensteconomie en het einde van eigendom. Toch?

The Verge maakt zelf al de vergelijking met de ouderwetse auto: als je daar een tweedehandsje koopt en er zitten mooie velgen op, dan is het vrij evident dat je die erbij krijgt. De fabrikant kan niet ineens eisen dat die teruggegeven moeten worden bij wederverkoop (bij huur wellicht wel, maar daar hebben we het hier niet over).

Dus waarom kan dat bij deze features wel? Nou ja, omdat ze software zijn en omdat Tesla dus kennelijk achteraf dingen kan wissen of uitschakelen in je auto. (Deze zin voelde wat beangstigend om te typen.) De reden daarvoor is dan kennelijk dat men na verkoop aan die wederverkoper ontdekte dat die features niet aan hadden mogen staan, dus dat werd bij nader inzien even gecorrigeerd.

Had dat bij een ‘gewone’ tweedehands gekund? Zeg maar, hij staat met dure velgen en een kinderzitje bij de fabrikant, een wederverkoper neemt ‘m mee en nadat hij deze weer verkocht heeft, belt de fabrikant dat dat zitje er helemaal niet in had moeten zitten. Dus of het even terug kan. Ik zou normaal zeggen dat de fabrikant dan pech heeft, in die omstandigheden mocht die wederverkoper vermoeden dat hij de auto met die velgen en met dat zitje kocht. Ook als dat niet expliciet in de advertentie of lijst met productkenmerken stond. En ook als ergens in de voorwaarden een voorbehoud van, eh, installatiefouten of ontbrekende informatie op de productkenmerken was opgenomen.

Het punt is natuurlijk dat dat nooit gebeurt. Het is nogal onlogisch dat iemand per abuis een kinderzitje plaatst of dure velgen onder een auto zet zonder dat dat de bedoeling is, maar zelfs als dat gebeurt dan is de schade zo klein dat het rechttrekken de moeite niet waard is. Dat schrijf je dan af en je wordt plichtmatig boos op je monteur, maar dat is het dan. Bij een ICT-dienst is corrigeren wél triviaal, je stuurt gewoon een update met een delete commando en de feature is weg.

Mag dat? Want ja, het einde van eigendom en alles wordt dienstverlening en dat is juridisch ongeregeld zeg ik altijd. Dat klopt, maar hier gaat het toch echt om een stukje verkoop, een stukje eigendomsoverdracht. Die wederverkoper kocht die auto, en mocht daarbij vertrouwen op de mededeling van de verkoper dat dit het ding was zoals hij het ging kopen. Dat daarbij een fout werd gemaakt, komt in principe voor rekening van de verkoper – tenzij de wederverkoper had moeten weten dat er iets niet klopte. En dat lijkt hier niet op te gaan.

Zorgelijk dus. Het krijgt nu herrie in de media, dus het zal wel teruggedraaid worden binnenkort. Maar daarna mag een jurist van Tesla hier wat van vinden, en komt er een disclaimer in de zakelijke contracten en een beperking in de EULA (zit er een EULA in je Tesla, eigenlijk?) die bepaalt dat dit mag. En dan kan het zomaar staande praktijk worden. Ik weet geen juridisch tegenargument in een zakelijke transactie tegen zoiets.

Arnoud

Tesla-eigenaren kochten per ongeluk peperdure updates

Geplaatst op in Innovatie, Ondernemingsvrijheid, 10 reacties

Sinds kort is het mogelijk om in de app van je Tesla een software-update te kopen, waaronder de zelfrijdende AutoPilot-functies. Sommige mensen deden dat per ongeluk en werden verrast met een rekening van bijna 10.000 dollar. Dat meldde Bright onlangs. Men noemt het voorbeeld van een acceleratieboost die je voor 2000 euro een halve seconde sneller naar de 100 km/u krijgt (niet echt een Turbo Boost dus), en zo is er nog veel meer dat je softwarematig voor elkaar kunt krijgen. Het wordt allemaal via de creditcard afgerekend, zonder dat je daar apart goedkeuring voor hoeft te geven. Wacht, kan dat zo maar?

In all fairness heeft Tesla ondertussen al aangekondigd dat het opgelost gaat worden. De per ongeluk aangeschafte updates kun je laten terugdraaien en je krijgt dan je geld terug. Hoe het precies kon gebeuren, lijkt niet duidelijk. Je bestelt via de app en kennelijk kan dat per abuis gebeuren als je scherm niet vergrendeld is. Hoewel anderen weer zeggen dat je echt diverse schermen moet doorlopen, waaronder een “weet u het zeker” scherm. (Wie het voor mij wil uitzoeken graag, maar ik ben niet aansprakelijk voor per abuis gekochte upgrades.)

Je hebt echter, in ieder geval in Europa, consumentenbescherming bij online aankopen. En volgens mij valt zo’n in-app aankoop daar gewoon onder. Je koopt via een systeem dat bedoeld is om een online aanschaf te doen zonder dat verkoper en koper bij elkaar zijn.

Het gaat hierbij om een “levering van digitale inhoud” zoals de wet dat noemt, die als download en dus niet op een drager is geleverd. Dan heb je in principe recht op annuleren van de aankoop binnen 14 dagen na sluiten van de koop. Maar dat recht kan je worden ontnomen, zoals de wet het formuleert:

g. de levering van digitale inhoud die niet op een materiële drager is geleverd, voor zover de nakoming is begonnen met uitdrukkelijke voorafgaande toestemming van de consument en de consument heeft verklaard dat hij daarmee afstand doet van zijn recht van ontbinding.

De ‘nakoming’ is in dit soort gevallen het moment van downloaden en installeren. Je moet dus alvorens de download (of in ieder geval de installatie) begint, hebben gezegd dat je dat wil én expliciet dat je wil afzien van je recht van ontbinding. Ik kan nergens vinden dat de Tesla-installatieschermen deze tekst hebben, dus dan kun je zo’n aanschaf gewoon binnen 14 dagen ongedaan laten maken.

Arnoud

Ik mag mijn Android-telefoon niet updaten van mijn insuline-app leverancier!

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 12 reacties

Een lezer vroeg me:

Een leverancier van een bloedglucose sensor (gebruikt door diabetici) heeft de mogelijkheid om een sensor uit te lezen via een app op een mobiele telefoon. Nu stelt deze leverancier dat, zodra er een update van de softwareversie van de mobiele telefoon beschikbaar is je dient te wachten met updaten tot zij hun app hebben geupdated. Dit om te voorkomen dat, door incompatibiliteit tussen de app en de nieuwe software versie, je meetdata kwijt bent. Op zich logisch, je hebt als diabeet met een reden een sensor en als er incompatibiliteit bestaat zal de app niet kunnen werken. Wie is alleen aansprakelijk als de telefoon besmet/geïnfecteerd/onbruikbaar raakt op het moment dat er wel een nieuwe softwareversie beschikbaar is maar de eindgebruiker deze nog niet geïnstalleerd heeft op verzoek van een app programmeur. Is dit in algemene voorwaarden van de app af te vangen en is dus de (vaak onbekwame eindgebruiker) zelf verantwoordelijk?

Op zich vind ik het heel netjes van die leverancier om zo expliciet te waarschuwen voor mogelijke incompatibiliteit. Het zou erg vervelend zijn als de app net niet goed meer werkte en daardoor gegevens verloren gingen, of nog erger onjuiste metingen worden gedaan.

Daar staat tegenover dat het natuurlijk onveilig kan zijn dat je je smartphone-software (je OS dus) niet kunt updaten, zeker als het gaat om een security update of iets anders kritisch. Het is minstens zo vervelend als er in dat tijdsinterval een of andere malware binnendringt en schade aanricht of gegevens steelt.

De wet zegt helaas niet waar de verantwoordelijkheid ligt bij dit soort zaken. Er is ook geen jurisprudentie over deze interactie tussen risico’s. De hele algemene regel is dat als je als dienstverlener je best doet om problemen te vermijden, je niet aansprakelijk bent als er desondanks eens iets misgaat (voor juristen: de zorgplicht van een goed dienstverlener, art. 7:401 BW).

Vanuit die algemene zorgplicht lijkt het mij dat deze leverancier bovenop de OS-updates moet zitten en moet zorgen dat er zo snel mogelijk een update aan de app komt. Gaat er in het dan nog overblijvende tijdswindow iets mis, dan zie ik niet hoe je de app-leverancier nog een juridisch verwijt kunt maken.

Voor mij weegt zwaar dat het zal gaan om iets dat zelden voorkomt, een korte periode van risico betreft en dat niet ieder gat automatisch grootschalig geëxploiteerd wordt met gevolgen voor de smartphone-eigenaren.

Ik zou wel verwachten dat verlies van data op meerdere manieren voorkomen wordt. Backups van oude datasets zijn toch vrij eenvoudig te maken?

Arnoud

Google gaat telefoonmakers verplichten beveiligingsupdates aan te bieden

Geplaatst op in Security, 20 reacties

Google gaat telefoonmakers contractueel verplichten om smartphones van software-updates te voorzien. Dat meldde Nu.nl vorige week. Een onderwerp waar al veel over te doen is, onder meer vanuit onze Consumentenbond met haar actie die onder meer leidde tot een rechtszaak tegen Samsung met de eis tot langer updaten van smartphones. Fabrikanten zijn volgens mij gewoon wettelijk verplicht dit te doen, maar werken daar bepaald niet enthousiast aan mee. Ergens is het dan wel erg frappant dat Google met zo’n aankondiging (waarschijnlijk) wél iedereen gewoon meekrijgt.

Natuurlijk is het heel logisch dat als Google het zegt, iedereen zich eraan gaat houden. Google heeft het merk Android en stelt stevige eisen aan het gebruik van deze software. Dat mogen ze, en je bent uiteindelijk niet formeel verplicht om Android op je telefoon te zetten. Maar praktisch gezien heeft Google een forse marktmacht (een dikke 85% van de mobielebesturingssystemenmarkt) dus vanuit dat standpunt kun je wel zeggen dat Google echt afdwingt dat je dit moet doen.

Het kan misbruik van je machtspositie zijn om zo’n verplichting op te leggen. Maar hier lijkt het me zó in het voordeel van de markt en de consument dat ik me niet kan voorstellen dat iemand er werkelijk met succes bezwaar tegen kan maken.

Het raakte me vooral omdat het er nu op lijkt dat een marktpartij (Google) méér voor elkaar kan krijgen dan de wetgever en uitvoerende macht bij elkaar. Dat is ergens raar, want regels in het voordeel van de markt of maatschappij lijken me regels die je vanuit de overheid zou verwachten, inclusief handhaving daarvan. Maar het is wel iets dat je typisch vaker ziet bij internetbedrijven, dat zij veel effectiever normen stellen en handhaven dan de formele overheid. Ik zou echt eens een studie rechtsfilosofie moeten gaan doen, wat zit hier achter, hoe past dit in de grondslagen van het recht?

Arnoud

Groeiende ergernis over niet bijgewerkte apps op Smart TV’s

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 50 reacties

Uit een zaterdag gepresenteerde enquête van het tv-programma Kassa blijkt dat meerdere apps het niet meer doen op oudere Smart TVs. Dat meldde Emerce vorige week. Zo werkt bij zo’n 40 procent van de mensen de Youtube-app niet meer, terwijl die televisies pas enkele jaren oud zijn. Samsung meldt desgevraagd niet te gaan over apps die ophun televisieplatform werken. Maar hadden we niet zoiets als wettelijke garantie?

Volgens de wet moeten producten die aan consumenten worden verkocht, voldoen aan de daarbij gewekte (redelijke) verwachtingen. Van een televisie mag je bijvoorbeeld verwachten dat die anno 2017 een HDMI-ingang heeft, en dat de afstandsbediening niet meteen stuk gaat als hij een keer op de grond valt. Ook mag je verwachten dat het apparaat blijft werken gedurende de levenstijd.

Deze conformiteitsregel, ook wel wettelijke garantie genoemd, geldt ook voor standaardsoftware. Dat volgt uit het Beeldbrigade-arrest van de Hoge Raad: wie standaardsoftware verkrijgt tegen een eenmalige vergoeding, heeft deze gekocht in de zin van de wet. Ook al is software niet fysiek. Dat geldt dus ook voor apps, hoewel je kunt twisten over of het een verkoop is als er nul euro wordt betaald.

Het probleem is hier alleen niet zozeer dat de app een bug blijkt te bevatten (wat gratis hersteld moet worden door de winkel) maar dat de app niet meer goed kan communiceren met een derde zoals Youtube of RTL. Vrijwel altijd komt dat omdat die partijen hun API hebben aangepast, of extra regels stellen over wat er wel en niet mag worden opgevraagd. De ontwikkelaars van de app kunnen of willen daar niet altijd aan voldoen.

Is dat nu een schending van de conformiteitsregel? Ik twijfel daar heel erg over. Die app is niet veranderd en het is geen fóut in de app dat Youtube haar API aanpast, dus ik vind het moeilijk te accepteren dat je dan gratis een update moet kunnen verlangen. Ook omdat ik meen dat wat je bij Youtube afneemt een dienst is, en diensten mógen van tijd tot tijd de regels veranderen.

Tegelijkertijd hebben mensen die televisie vaak wel gekocht vanwege de aanwezigheid van die apps. Binnen het segment televisie is het immers een onderscheidend kenmerk, apps op je televisie en dan makkelijk en in televisiekwaliteit Youtube, RTL en wat heb je nog meer kunnen kijken. Vanuit dat perspectief kun je zeggen dat de verwachten niet worden nagekomen. Maar als je die lijn kiest: wat moet je dan, als de dienstaanbieder (zoals Youtube) gewoon zegt dat iets niet meer kan of niet ondersteund wordt zonder OS-upgrade bijvoorbeeld?

Arnoud

Lenovo geeft drie maanden oude Moto E4-smartphones geen update naar Android 8

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 24 reacties

Smartphonemaker Lenovo zal zijn Moto E4-serie van toestellen die deze zomer verschenen geen update geven naar Android 8.0. Dat meldde Tweakers vorige week. De reden is me niet helemaal duidelijk, gezien andere toestellen (zoals de Z- en G5-modellen) wel een update naar Android 8 “Oreo” krijgen. Wat dan de vraag oproept, zijn ze niet verplicht om dat door te voeren?

Helaas biedt de wet geen duidelijk antwoord over wat een fabrikant (of winkelier) nu precies moet doen met embedded software. Ja, het product moet veilig zijn en moet aan de gewekte verwachtingen voldoen. Maar vanaf daar wordt het altijd discussie.

Ik blijf erbij: embedded software moet veilig zijn, dat is iets dat iedere consument verwacht. En dan kom je bij de conformiteitseis uit: een product moet aan de overeenkomst beantwoorden, en daarbij geldt dat

de koper mag verwachten dat de zaak de eigenschappen bezit die voor een normaal gebruik daarvan nodig zijn en waarvan hij de aanwezigheid niet behoefde te betwijfelen, alsmede de eigenschappen die nodig zijn voor een bijzonder gebruik dat bij de overeenkomst is voorzien.

Veiligheid lijkt me bij (embedded) software vandaag de dag wel een eigenschap die voor normaal gebruik nodig is. Je mag niet verwachten dat software foutvrij is, want iedereen weet dat dat niet kan voor de prijs van een smartphone, maar je mag wel verwachten dat fouten van tijd tot tijd worden gerepareerd lijkt me zo. Updaten dus.

Belangrijk is voor mij wel dat een nieuwe versie van het besturingssysteem gewoonlijk eerder een upgrade dan een update genoemd wordt. Dat maakt nogal uit. Je krijgt bij een upgrade namelijk nieuwe features en functionaliteiten, die je niet hoefde te verwachten gezien de oude software. Ik denk dat je hoe dan ook niet meer kunt verwachten dan een update, waarbij fouten worden hersteld en dingen hooguit in lichte mate worden verbeterd. Dus een nieuw OS hoef je wettelijk niet te verwachten.

Arnoud

Whoa, mag Samsung die ontploffende Note 7’s op afstand onklaar maken?

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, 36 reacties

samsung-note-7-recallSamsung gaat de ontploffende Note 7 toestellen een firmware update geven waarmee de oplaadfunctie uitgeschakeld wordt, meldde The Verge en diverse andere media. Daarmee wil men de laatste bezitters van deze gevaarlijke toestellen dwingen ze in te leveren, of in ieder geval niet meer te gebruiken met alle risico’s van dien.

Het bericht doet raar aan. Hoezo kan Samsung op afstand mijn toestel van een verplichte update voorzien, en wel eentje die ik niet kan weigeren ook? Helemaal als deze vervolgens de firmware zo aanpast dat er niet meer geladen wordt. Nee, ik zou niet weten hoe dat legaal is onder normale omstandigheden. De simpelste reden is al dat de cookiewet verbiedt dat je software pusht naar een apparaat zonder aparte toestemming van de gebruiker (ja, per update dus). En deze update maakt het toestel ook best wel non-conform.

Alleen hier ligt dat wellicht even anders gezien de situatie. Deze toestellen zijn levensgevaarlijk, en ze moeten dus zo snel mogelijk uit de handel. Het is dan ergens niet meer dan logisch dat de fabrikant maatregelen neemt om dat te verzorgen. En een update die de toestellen op deze manier onbruikbaar maakt, is eigenlijk best een slimme ook. Dus ja, ik denk dat het hier wel mag. (Leuk hè, recht? Op iedere regel is wel een uitzondering mogelijk.)

Arnoud

Is de winkel aansprakelijk voor een softwareupdate aan mijn telefoon?

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 9 reacties

apple-iphone-6Een lezer vroeg me:

Ik heb een Sony Z3 Compact. Sinds de (door Sony geleverde) upgrade naar Android 5.1.1 heb ik – en velen met mij – problemen met de GPS module. Kan ik daar de verkoper op aanspreken? Die zegt namelijk dat updates achteraf iets tussen mij en de fabrikant zijn. Maar dit is toch een conformiteitsprobleem?

In principe is de winkel verantwoordelijk voor de conformiteit van de telefoon gedurende de gehele levensduur. Maar als derden dingen toevoegen, dan kun je dat moeilijk de winkel verwijten.

Hier is het echter niet zomaar een derde, maar de fabrikant zelf. Die speelt een bijzondere rol: wat hij zegt over het product, is in principe deel van de conformiteit (art. 7:18 lid 1 BW). Reclame-uitingen van de fabrikant (bv. over de hoeveelheid opslagruimte) kun je dus tegen de verkoper inzetten als die niet waar blijken.

Mijn gedachte is dan: als dat geldt voor uitspraken, waarom dan niet voor software-updates? Het lijkt me meer van hetzelfde, alleen dan in nullen en enen.

Wel denk ik is dan van belang hoe verplicht de update was. Als de fabrikant een losse update op de site zet, en je kunt kiezen die al dan niet te downloaden, dan vind ik dat wat anders dan wanneer de telefoon zo geconfigureerd is dat de updates automatisch binnengehaald en geïnstalleerd worden. In dat laatste geval hoort die update-functionaliteit bij de telefoon, en dan is een fout in een update gewoon een conformiteitsprobleem.

Bij een losse update die je zelf optioneel kunt installeren vind ik dat lastiger te verdedigen. Dat is meer een accessoire, een eigen keuze, ook al komt die van de fabrikant van je telefoon. Natuurlijk kun je de fabrikant aanspreken voor fouten in een update (en de EULA die zegt van niet is vernietigbaar) maar dat is toch van een andere orde dan gewoon terug naar je Nederlandse winkel.

In de praktijk gaat het natuurlijk anders: Sony komt na enige tijd met excuses en en nieuwe update, en we gaan vrolijk verder met z’n allen.

Arnoud