Wat kun je juridisch doen tegen advertenties in je superdure Samsungtelevisie?

Bovenstaande afbeelding zag ik op Twitter bij privacyadviseur Floor Terra. Zijn zo te zien superdure Samsungtelevisie (ik heb een iets ander model maar herken het menu) toont net boven het hoofdmenu een minstens zo grote balk met daarop een advertentie van Canal Digitaal voor hun digitaletelevisiepakket. “Hey @SamsungNL en @CanalDigitaal, hoe zet ik deze advertenties uit? Dit vind ik echt niet sympathiek.” zegt Floor dan heel netjes.

Ik was iets minder gecharmeerd toen ik de eerste reclames op zag duiken, maar wist dankzij een bevriende Tweaker het domein te blokkeren vanaf waar de advertenties komen, en kan dus nu weer ongestoord televisie kijken op een door mij gekocht apparaat. En ja het is te gek voor woorden dat je best veel geld betaalt voor iets dat beloofd een kwaliteitsapparaat te zijn, en vervolgens ineens advertenties aantreft waar de vorige keer je Settings-menu zat. (Want ja dat zit me minstens zo hard dwars, dat het dus maskereert als een knopje in je menubalk dat er soms wel, soms niet is.)

Nou ben ik dus jurist, dus ik denk dan gelijk: welke juridische stappen kun je nemen om hier wat aan te doen. Ik zie een paar routes, maar echt eenvoudig is het niet vrees ik. In ieder geval heb ik het voorgevoel dat het meer geld gaat kosten dan het oplevert. Maar goed, in gevallen als deze moeten principes het winnen van het zakelijke, toch?

De eerste voor de hand liggende optie is dat je het gooit op nonconformiteit: die televisie werkt niet zoals verwacht, want voor deze prijs en kwaliteitsbelofte hoef ik geen advertenties In. De. Menu. Balk. te verwachten. In ieder geval is me dat niet verteld, dit staat zeker weten niet in de productinformatie bij Coolblue en andere elektronicaleveranciers. En als ze zoiets opmerkelijks er niet bij vertellen, dan hoef ik dat niet te verwachten.

Wat zegt u, staat dat in de privacyverklaring die ik bij de installatieprocedure gedachteloos heb weggeklikt? Of de 64 pagina’s tellende gebruiksovereenkomst digitale media randapparatuur (of hoe het monstrum maar heet). Ach. Wat leuk voor ze. Maar totaal niet relevant: aan informatieplichten voldoe je niet door een jurist een lijvig document op te laten stellen, ook niet als mensen voor akkoord moeten klikken. Grofweg: staat het niet op de site of op de doos, dan telt het niet.

Het lastige is alleen: als je het gooit op nonconformiteit, dan is de remedie in principe dat de winkel het moet herstellen en anders de televisie terug moet nemen en jou je geld terug moet geven. En dat laatste is natuurlijk niet wat ik wil. Ik wil die advertenties eruit, en ik wil de televisie houden. Maar of het een vorm van ‘herstel’ is die haalbaar is voor een Coolblue, dat betwijfel ik. Ja, natuurlijk kan Samsung alles maar dat ligt een stap verder.

Samsung zelf aanspreken maakt een stuk minder kans, want zij zijn geen partij in de koop van die televisie. Ja, tenzij ik erken dat ik een licentie met ze heb gesloten (die weggeklikte EULA) en ik daar dan een zin in mijn voordeel in vind, zodat ik ze wegens contractbreuk kan pakken met hun eigen tekst. Nee, leek me ook al geen goed verhaal.

Advocaat Menno Weij stelde nog een beroep op dwaling voor: als ik dit had geweten, had ik die televisie nooit gekocht en de winkel had mij dit moeten vertellen. Ook daar is de remedie in principe het terugdraaien van de koop, maar er is nog een optie: je kunt de rechter vragen om nadeelcompensatie (art. 6:230 BW) oftewel een aanpassing van de prijs ter compensatie van het geleden nadeel door de dwaling. Daar zit wel wat in, zij het dat ik bij dwaling altijd het gevoel krijg dat je veel specifieke omstandigheden aan moet dragen, en dan wordt het een lastiger verhaal dan bij conformiteit of informatieplichten – “het stond niet op de site”.

De AVG dan wellicht? Want reken maar dat die advertenties mij tracken. Er zit zelfs een tracking API in die dingen. Dan zou Samsung dus in strijd met de AVG een interesseprofiel van me opbouwen. En nee, dat dat in de privacvyerklaring staat is niet genoeg, dat moet duidelijk en in eenvoudige taal gemeld zijn toen de televisie hiermee begon. Nu heb ik een dochter van vier die op ie-aag-ree kan klikken, maar deze televisie heeft echt geen cookiebalk of trackingpopup getoond (dan had ik wel gehoord dat Doc McStuffins het niet deed).

Het lastige is dan weer dat Samsung (hierna te noemen “Samsung Electronics Co., Ltd.”) in Zuid-Korea gevestigd is en dus wat lastig aan te spreken is door de Nederlandse kortgedingrechter die je dan met een verzoekschrift zou vragen om een verwerkingsverbod. Natuurlijk kun je het Costéja-arrest volgen, waarin (naast het vergeetrecht) werd bepaald dat als de verantwoordelijke buiten de EU zit, een economisch verwante Europese entiteit ook aangesproken kan worden. Dan zou je dus wellicht Samsung Nederland een verbod opleggen met dwangsom totdat Samsung Electronics Co., Ltd. een software-update naar me pusht. Ik vind ‘m leuk maar heb zo enige twijfels bij de praktische uitvoering.

Dus nee, alles bij elkaar lijkt de effectiefste manier toch om gewoon die domeinen te blokkeren. Maar frustrerend is het wel.

Arnoud

Goedendag, wij komen even een advertentiebalk op uw dikke 4K televisie plakken

Google is een proefprogramma begonnen waarbij ‘geselecteerde’ gebruikers van Android televisies een niet te verwijderen balk met advertenties op het home screen te zien krijgen, las ik bij Ars Technica. Trigger alert: “Android TV is committed to optimizing and personalizing the entertainment experience at home. As we explore new opportunities to engage the user community, we’re running a pilot program to surface sponsored content on the Android TV home screen.” In duidelijke taal: dag, wij komen even een advertentiebalk op uw Android televisie plakken en die mag niet weg, ook niet als u een paar duizend euro voor het ding betaalde. Welkom in de informatiemaatschappij.

Met diverse trucjes is de balk in ieder geval tijdelijk te onderdrukken, maar hoe lang dat blijft werken is natuurlijk de vraag. Het maakt dan ook vele mensen boos, met name zij die dachten een hele dure televisie te hebben gekocht die doet wat zij verwachtten, en die nu erachter komen dat die apparaten doen wat Google wil.

Mag dat zo maar? Dat is echt een problematische vraag. In de klassieke wereld waar je apparaten koopt, zou je denk ik er vrij snel uit zijn dat hier iets misgegaan is als de televisie ineens andere dingen toont dan je mocht verwachten. Dat noemen we dan nonconformiteit en het is een reden om herstel of vervanging te eisen, en bij gebreke daarvan je geld terug te krijgen.

Bij een apparaat zoals een Android TV vind ik dat dat toch wat anders ligt. Je koopt dan niet alleen een stuk hardware met een groot scherm, maar nadrukkelijk óók de dienstverlening die mogelijk wordt door Google’s besturingssysteem met bijbehorende apps en mogelijkheden. Je weet dat die kan veranderen, het is immers algemeen bekend dat zulke software van tijd tot tijd wordt geupgrade en dan anders kan werken. Vaak ten goede – ik ben blij met mijn telefoon z’n upgrade naar Android 8.1 – maar soms op een verrassende of kwalijke manier, zoals hier.

Het is buitengewoon ergerlijk maar ik vind het echt te ver gaan om te zeggen dat de televisie nonconform wordt omdat een OS upgrade iets ongewenst toevoegt. Het apparaat deed en doet hetzelfde.

Of moet je heel rigoreus zijn en zeggen: iedere update die de functionaliteit wijzigt (ten goede of ten kwade) maakt het apparaat nonconform, want niet meer zoals gemeld op de doos?

Arnoud

Groeiende ergernis over niet bijgewerkte apps op Smart TV’s

Uit een zaterdag gepresenteerde enquête van het tv-programma Kassa blijkt dat meerdere apps het niet meer doen op oudere Smart TVs. Dat meldde Emerce vorige week. Zo werkt bij zo’n 40 procent van de mensen de Youtube-app niet meer, terwijl die televisies pas enkele jaren oud zijn. Samsung meldt desgevraagd niet te gaan over apps die ophun televisieplatform werken. Maar hadden we niet zoiets als wettelijke garantie?

Volgens de wet moeten producten die aan consumenten worden verkocht, voldoen aan de daarbij gewekte (redelijke) verwachtingen. Van een televisie mag je bijvoorbeeld verwachten dat die anno 2017 een HDMI-ingang heeft, en dat de afstandsbediening niet meteen stuk gaat als hij een keer op de grond valt. Ook mag je verwachten dat het apparaat blijft werken gedurende de levenstijd.

Deze conformiteitsregel, ook wel wettelijke garantie genoemd, geldt ook voor standaardsoftware. Dat volgt uit het Beeldbrigade-arrest van de Hoge Raad: wie standaardsoftware verkrijgt tegen een eenmalige vergoeding, heeft deze gekocht in de zin van de wet. Ook al is software niet fysiek. Dat geldt dus ook voor apps, hoewel je kunt twisten over of het een verkoop is als er nul euro wordt betaald.

Het probleem is hier alleen niet zozeer dat de app een bug blijkt te bevatten (wat gratis hersteld moet worden door de winkel) maar dat de app niet meer goed kan communiceren met een derde zoals Youtube of RTL. Vrijwel altijd komt dat omdat die partijen hun API hebben aangepast, of extra regels stellen over wat er wel en niet mag worden opgevraagd. De ontwikkelaars van de app kunnen of willen daar niet altijd aan voldoen.

Is dat nu een schending van de conformiteitsregel? Ik twijfel daar heel erg over. Die app is niet veranderd en het is geen fóut in de app dat Youtube haar API aanpast, dus ik vind het moeilijk te accepteren dat je dan gratis een update moet kunnen verlangen. Ook omdat ik meen dat wat je bij Youtube afneemt een dienst is, en diensten mógen van tijd tot tijd de regels veranderen.

Tegelijkertijd hebben mensen die televisie vaak wel gekocht vanwege de aanwezigheid van die apps. Binnen het segment televisie is het immers een onderscheidend kenmerk, apps op je televisie en dan makkelijk en in televisiekwaliteit Youtube, RTL en wat heb je nog meer kunnen kijken. Vanuit dat perspectief kun je zeggen dat de verwachten niet worden nagekomen. Maar als je die lijn kiest: wat moet je dan, als de dienstaanbieder (zoals Youtube) gewoon zegt dat iets niet meer kan of niet ondersteund wordt zonder OS-upgrade bijvoorbeeld?

Arnoud

Mag je mensen hacken als je van de televisie bent?

Voor het nieuwe programma What the #Hack?! gaat presentator en rapper Yes-R internetgebruikers confronteren met hun onvoorzichtige sociale mediagedrag. Dat meldde RTL gisteren. Het programma wil aantonen hoe onveilig mensen online zijn, onder meer door met social engineering en keyloggers (naar ik aanneem via Trojans verspreid) te gebruiken. Wat de vraag oproept: mag dat dan, mensen hacken omdat je een televisieprogramma gaat maken?

Een journalist heeft onder de wet geen andere positie dan andere burgers. Je moet je aan precies dezelfde regels houden als anderen, ook waar het gaat over strafrecht en ook als het nieuwsbelang in het gedrang zou komen. Inbreken of privécommunicatie aftappen is strafbaar, dus ook voor journalisten. Dus dan is het antwoord vrij snel duidelijk: nee, dat mag niet.

Het recht zou het recht niet zijn als “ja, toch wel” ook geen mogelijk antwoord was. Want soms heb je belangwekkende kwesties die gewoon aan de kaak gesteld móeten worden, en dat je dan als journalist de wet moet overtreden dat neem je dan voor lief. De rechter neemt de nieuwswaarde wel degelijk mee, en kan je zelfs vrijspreken als blijkt dat je daad puur ingegeven was door het brengen van zo’n algemeen belangwekkend nieuwsitem en dat je zo zorgvuldig mogelijk te werk bent gegaan. Met name is dan van belang dat je geen schade hebt aangericht en niet meer hebt gedaan dan nodig voor je item.

De AVROTROS ziet een dergelijk belang met hun programma:

We willen met het programma impact hebben op de kijkers van NPO 3 op een manier die hen aanspreekt. Het daadwerkelijk laten zien wat de gevaren zijn, is de de enige manier om awareness te creëren

Daar zit natuurlijk wat in. Een theoretisch verhaal heeft veel minder impact dan een daadwerkelijke hack bij echte mensen: kijk, zo makkelijk was het om Marieke haar Facebook over te nemen en met deze truc kregen we Ali zijn WhatsApp-berichtenlogs toegemaild. Maar is het dan ook nodig om dat te doen zonder toestemming te vragen? Had je niet kunnen zeggen, ben jij een echte internetfreak, meld je aan en we kijken hoe hackbaar jij bent? Dan heb je toestemming én echte mensen.

Weliswaar wordt er met een quitclaim gewerkt (hier tekenen dat wij mogen uitzenden) maar die wordt pas achteraf getekend. Wanneer iemand die weigert te tekenen, is er dus geen toestemming – ook niet voor het binnendringen op hun computer of het aftappen van hun datacommunicatie. En dat maakt het strafbaar.

Wat vinden jullie? Slimme manier van awareness creëren of gewoon strafbaar?

Arnoud

Mag mijn smarttv worden ‘verbeterd’ door dingen uit te zetten?

televisie-televisionEen lezer vroeg me:

Wij hebben een home cinema set met Smart TV. Daarmee kun je met apps van de leverancier televisie kijken, bijvoorbeeld Uitzending Gemist. Op zeker moment werkte dat niet meer, en navraag bij de fabrikant leerde me dat men had “besloten SmartTV niet langer te ondersteunen in het kader van verbetering van het product”. Kan dat zomaar, functionaliteit uitzetten in een gekocht product?

In principe kan zoiets niet. Je koopt een product met bepaalde verwachtingen, en als het product die op zeker moment niet meer waarmaakt, dan is dat een conformiteitsgebrek. Of het nu is dat de stekker doorbrandt, een knopje afbreekt of de Smart TV-functie ermee ophoudt, dat hoef je niet te verwachten dus dat is gewoon een probleem.

In principe, want er is natuurlijk een verschil tussen een afgebroken knopje en een dienst als Smart TV: dat laatste is een dienst, en diensten kunnen op zeker moment stoppen (waar we het vaker over hebben gehad).

Dit steekt behoorlijk, dat wel. Want je kóópt dat apparaat mede vanwege die functie. En hoewel iedereen wel snapt dat je van een leverancier niet kunt verlangen dat deze tot in de eeuwigheid een dienst actief houdt, krijg je nu dus wel de vraag: hoe en wanneer mag dat dan? Want het voelt erg onbillijk als men zomaar ergens de stekker uit kan trekken omdat het toevallig niet meer uitkomt.

Helaas is dit een ongeregeld iets uit de wet. De enige optie is de algemene regel over redelijkheid en billijkheid (art. 6:248 BW), maar dat is in feite niet meer dan “dit kan niet waar zijn” in juridische taal. Waarom is het niet redelijk? Of beter gezegd: wanneer zou het wel redelijk zijn? Wanneer mag een leverancier zeggen, ik stop met deze dienst want het wordt me te duur/complex?

Arnoud

Hoe geef je toestemming tot meegluren aan je televisie?

Via Twitter zag ik het screenshot rechts (klik voor vergroting) voorbij komen van Willem Karssenberg. Willem kreeg dit in beeld toen hij Ziggo on demand installeerde. Wij legen uw kijk en klikgedrag vast, ga hiermee akkoord want zo verbeteren wij onze producten en verhogen wij uw gebruiksgemak. Wacht, wat, we zaten toch televisie te kijken?

De vaste lezer weet ondertussen dat algemene voorwaarden in zo’n scrolvenster niet rechtsgeldig zijn. Je moet ze kunnen opslaan voor latere kennisname. En dat is hier onmogelijk – oké, je kunt een foto nemen maar dat is niet de bedoeling van de wetgever. Dat telt dus niet.

Echter, hier gaat het niet om algemene voorwaarden (aansprakelijkheid, gebruiksrecht, duur en opzegging, dat soort prullaria) maar om iets veel wezenlijkers: men wil toestemming om iets met je persoonsgegevens te mogen doen. En die toestemming moet volgens de wet in vrijheid worden gegeven. Een knop die je verplicht moet indrukken of vinkje dat je verplicht moet zetten (zoals bij algemene voorwaarden gebruikelijk is), is dus niet rechtsgeldig als het om privacygerelateerde zaken gaat.

Opmerkelijk genoeg is er geen aparte eis dat de informatie over wát er met die privacy gaat gebeuren, op te slaan moet zijn voor latere kennisname. Maar die informatie moet wel beschikbaar zijn, dus op zijn minst moet dit venster met uitleg ergens later terug te halen zijn zodat je nog eens kunt lezen of je dit wel wilt. En de toestemming moet intrekbaar zijn.

Op Twitter meldt de webcare dat het niet verplicht is om deze optie te gebruiken. Ik moet zeggen dat me dat verbaasde gezien de interface met uitsluitend een “akkoord”-knop, maar kennelijk is op “vorige” drukken hetzelfde als annuleren.

Arnoud

Incompatibel internet reden voor ontbinding koop smarttelevisie

samsung-smart-tv-televisieHoe een televisie incompatibel kan zijn met het Nederlandse internet ontgaat me, maar het was in dit vonnis reden om de aanschaf van die televisie te mogen ontbinden. Wel mooi om te zien dat het verwijzen naar de fabrikant ook hier eenvoudig naar de prullenbak verwezen wordt. De winkel die een televisie verkoopt, is verantwoordelijk voor een goede werking. Dat de fabrikant het beter kan onderzoeken, is leuk voor de fabrikant maar de winkel blijft aansprakelijk. Alleen: hoe is Duits internet anders dan Nederlands?

Een consument had bij het bedrijf Qplaza een smarttv merk Samsung gekocht. Een smart-tv heeft internettoegang, maar het gekochte exemplaar bleek soms vast te lopen als deze werd aangesloten op internet. Niet echt conform de verwachtingen.

Wie precies Samsung heeft gebeld is me niet duidelijk, maar de monteurs van de fabrikant slaagden er niet in het probleem op te lossen. Zelfs waar het precies aan lag, is onduidelijk: de gebrekkige internetaansluiting van meneer of een gebrek in de televisie zelf?

De rechter ziet in het onderzoek van Samsung bewijs dat de internetaansluiting goed is: monteurs van een bedrijf als Samsung kijken daar natuurlijk als eerste naar.

Ook had Samsung in een rapport vermeld:

Betreft een compatibiliteitsprobleem waar geen technische oplossing voorhanden is. Bovendien is dit een buitenlands model wat niet in aanmerking kan komen voor ECF.

Wat ECF precies is, weet ik niet. Electronic Content nogwat? Of European Conformity iets? Hoe dan ook, om deze reden haakt de fabrikant af. Kennelijk iets met Duits internet dat anders is dan het onze?

Nee nee, dit is niet ons pakkie an, aldus het verweer van Qplaza. Men heeft twee jaar fabrieksgarantie van Samsung. Qplaza verleent zelf geen garantie aan de koper van een product.

Sorry jongens, maar dát verweer is al een jaar of vijftien niet meer juridisch relevant. Als een tv niet goed werkt, moet deze worden hersteld of vervangen en als dat niet gebeurt dan mag de consument de koop ontbinden: televisie terug en geld terug.

Oh ja er was wel aangeboden te vervangen maar alleen tegen bijbetaling van €750. Eh, nee.

De kantonrechter is er snel klaar mee: televisie terug en geld terug. Wel krijgt de consument nog €326 aan buitengerechtelijke kosten en wettelijke rente als het geld niet snel genoeg is terugbetaald.

Mooi vonnis. Alleen: hoe krijgen we nu ándere winkels zo ver dat die hiervan schrikken en het wel netjes gaan doen?

Arnoud

Mag analoge televisie zomaar uit een televisiepakket gehaald worden?

vodafone-thuisDiverse mensen mailden me over een actie van Vodafone: men heeft een abonnement op Vodafone Thuis, en daar is zomaar analoge televisie uit geschrapt. En oh ja, opzeggen mag niet want in de voorwaarden staat dat dit niet nadelig is. Eh, hoezo?

Vodafone Thuis is een pakketdienst waarbij je volledig vrij om precies dát pakket samen te stellen dat jij wilt, aldus het bedrijf. Waarbij je dan wel steeds één van de drie keuzes moet nemen die men biedt, maar goed. En tot voor kort kon je bij dat samenstellen ook analoge televisie bij je digitale ontvangst opnemen.

In een recente brief meldt het bedrijf “Vodafone Thuis bied geen analoge televisie meer aan.” Je moet als consument nu dus toch digitaal, in ieder geval als je meer dan één televisie in je huis hebt. Veel mensen hebben digitale televisie in de woonkamer en gebruiken het analoge signaal voor extra tv’s in bijvoorbeeld de slaapkamer of keuken.

De Telecommunicatiewet (art. 7.2) bepaalt dat een internet- of televisieaanbieder een wijziging minstens een maand van tevoren moet aankondigen. De consument heeft dan een opzegrecht. De OPTA, tegenwoordig ACM, heeft daar echter al een paar jaar terug bij bepaald dat dit alleen geldt bij een negatieve wijziging. Is de wijziging in je voordeel (bijvoorbeeld een prijsverlaging of hogere internetsnelheid) dan mag je niet opzeggen.

Vodafone herhaalt die wet in hun algemene voorwaarden, artikel 7.2:

Als jij een consument bent, dat wil zeggen dat jij niet handelt in de uitoefening van een beroep of bedrijf, mag jij de overeenkomst met Vodafone kosteloos opzeggen als een wijziging objectief in jouw nadeel strekt. Dit moet jij dan doen gedurende ten minste één maand voorafgaande aan het tijdstip waarop de wijziging in werking treedt.

(Ik erger me wezenloos aan ‘jij’-communicatie, ik ben toch geen kleuter. En hoe jij gedurende een maand opzegt, ontgaat mij even.)

Echter, de klantenservice meldt desgevraagd dat dit niet geldt voor analoge televisie, omdat dit in de algemene voorwaarden is gedefinieerd als een kadootje (art. 29.2, oude versie):

Vodafone levert, naast de standaard door haar geleverde televisiedienst via IP-TV, kosteloos extra digitale en/of analoge televisiediensten via een glasvezelnetwerk. Vodafone mag de levering van een van deze twee extra diensten, of allebei, beëindigen. Voor deze wijziging geldt de opzegmogelijkheid van artikel 7 niet.

En nu staat er:

Vodafone kan de samenstelling van de door haar geleverde TV pakketten wijzigen. Wijzigen kan onder meer het vergroten of het verkleinen van het pakket inhouden. Als Vodafone het aantal zenders in het pakket met meer dan 5% terugbrengt, stelt Vodafone jou hiervan een maand voorafgaand aan de wijziging op de hoogte. Jij kan de overeenkomst in dat geval kosteloos opzeggen in overeenstemming met artikel 7.2. Voor overige wijzigingen geldt de opzegmogelijkheid van artikel 7 niet.

Beide voorwaarden claimen dus dat Vodafone analoge televisie eruit mag gooien zonder opzegmogelijkheid. Maar in dit geval gaat de wet bóven de voorwaarden, want artikel 7.2 Telecommunicatiewet is dwingend recht zoals dat heet. Daarvan kan niet in een contract of algemene voorwaarden worden afgeweken.

Een dienst een “kosteloos extraatje” noemen, gaat daar weinig aan veranderen. Het gaat er niet om hoe je het noemt, maar wat je levert. En als het pakket wijzigt en de consument heeft daar nadeel van, dan heb je als consument een opzegrecht. Ook bij kadootjes die je ontnomen worden en ook als het pakket maar 2% krimpt. Nadeel is nadeel.

Natuurlijk moet je dit redelijk opvatten, en dat 1 van de 300 zenders eruit gaat is denk ik geen redelijke grond om te spreken van ‘nadeel’. Maar analoge televisie vind ik toch wel iets meer dan een vage Roemeense kookzender die van het aanbod afgaat.

Naar de klachtencommissie dus hiermee. En ik ga me nu op voorhand cynisch zitten ergeren aan het feit dat zelfs als die zegt dat Vodafone ongelijk heeft, Vodafone haar voorwaarden of beleid hier niet op aan zal passen. Meneer krijgt dan uit coulance een opzegging en dat is het. Dáár zouden ze nou eens iets voor moeten verzinnen.

Arnoud

‘LG Smart TV speelt privacygevoelige data door’

optionHet Smart TV-platform op LG-televisies zou onder andere bestandsnamen op usb-opslagmedia en gekozen televisiezenders doorspelen aan servers van LG, zelfs als deze optie is uitgeschakeld. Daarbij wordt de privacygevoelige data bovendien onversleuteld doorgestuurd. Dat meldde Tweakers vorige week op basis van een slimme blog van een Nieuwzeelandse meneer. Zijn data-analyse liet zien dat allerlei privacygevoelige data werd doorgestuurd naar LG, zelfs als deze optie expliciet uitgezet was (zie plaatje). Volgens LG had hij de algemene voorwaarden maar moeten lezen.

Ja, dat was een lompe opmerking maar ze zeiden het echt, en op de lafste manier die ik in tijden heb gezien:

The advice we have been given is that unfortunately as you accepted the Terms and Conditions on your TV, your concerns would be best directed to the retailer.

En, ehm, nee. Gewoon nee. Toestemming voor privacygevoelige dingen kán niet in algemene voorwaarden (en ook niet in een privacyverklaring). En bovendien, als je een optie “doe dit niet” in je tv stopt, dan gaat het aanvinken van die optie bóven whatever je een dure jurist (of goedkope generator) in kleine lettertjes laat opschrijven.

Plus zelfs áls je dit soort ongein in algemene voorwaarden meent te kunnen verkopen dan kun je niet volstaan met “See Terms & Conditions and stores for full details” op je site. Die voorwaarden moeten bij de verkooptransactie worden overhandigd dan, en ik geloof er geen bal van dat LG dat netjes vooraf doorspreekt met die winkel. Want hoe gaat dat gewoonlijk: die winkel verkoopt een dichtgesealede doos zonder ook maar één opmerking over algemene voorwaarden van LG te maken, en hooguit bij het eerste aanzetten van de TV komen er wellicht voorwaarden in beeld. (Wat dus ook niet rechtsgeldig is, je moet ze overhandigen.)

Meer algemeen: wat was u dénkende toen u bedacht, laten we bestandsnamen van de externe usb harddisk en kanaal-informatie van de tv terugsturen naar ons? (Helemaal gezien het feit dat het wordt teruggestuurd naar een server die 404 Not Found terugzegt.) En toen u een optiesveld inbouwde dat gewoon niets doet. Oké ja ik ben alweer rustig.

Even positief kijkend: hoe zou dit wél moeten? Formeel moet de winkel dit dus uitleggen en bij de koop vragen om toestemming. Want toestemming moet ‘vrij’ gegeven worden, en wie de tv gekocht heeft en een popup langs ziet komen, kiest niet vrijelijk voor “ja”. Die wordt gedwongen ja te zeggen of zijn tv terug te brengen naar de winkel, dat is geen keuze. Nou ja, tenzij de popup ook een prominente “maar dat hoeft niet” optie biedt natuurlijk maar dat zal de marketingafdeling niet zo handig vinden. Dus wettelijk verplichten dat Marketing dan maar pech heeft?

Verplicht stellen dat dit op de doos staat, dat zou ook nog kunnen. Dan zeg je dus: je had de doos maar moeten lezen voor je ermee de winkel uit sjouwde. Maar regelmatig krijg je die doos niet te zien, je koopt op basis van het showroommodel en een bezorgbedrijf zet later de doos voor je deur.

Mogen verwijzen naar de website en zeggen, de consument heeft een onderzoeksplicht. Dat voelt ergens wel reëel, alleen je wéét dat geen hond dat gaat doen. En om nou een wet te maken die gegarandeerd compleet genegeerd gaat worden, dat is ook zo wat. Oh sorry, cookiewet.

Maar goed, wat dan? Categorisch verbieden dat televisies persoonsgegevens verzamelen? Iedereen verplicht op een cursus persoonsgegevens doen? De Wbp verplichte lesstof in de brugklas?

Update (11:22) ik lees dat LG ontkent dat de data wordt ingezet voor advertentiedoeleinden of dat men dit in het verleden zou hebben gedaan. Cynische ikke mist dan het “en zal dit ook in de toekomst niet doen”. Wel komt er een firmwarefix om het probleem met de genegeerde “doe dit niet”-optie te verhelpen. En men produceert de standaardreutel over privacy in vaandels hebben et cetera.

Arnoud

Mogelijk tijdslot voor internetuitzendingen publieke omroep

kijkwijzer-iconen-reet.pngMogelijk komt er wetgeving die het publieke omroepen verbiedt programma’s met een bepaalde leeftijdsclassificatie voor een bepaalde tijd op internet uit te zenden, meldde Nu.nl gisteren. Dat klopt niet helemaal: de wetgeving is er al, de vraag is alleen of deze ook geldt voor internetcontentaanbieders. Bij Tweakers wordt het iets beter uitgelegd:

Streams, ook on-demand, die een Kijkwijzer-classificatie van twaalf jaar en ouder hebben, zouden dan vanaf acht uur ’s avonds mogen worden bekeken; inhoud die alleen geschikt is voor zestien jaar en ouder pas vanaf tien uur ’s avonds.

Dit heeft te maken met de Mediawet, die regels stelt voor het aanbieden van audiovisuele content die “schade kan toebrengen aan de lichamelijke, geestelijke of zedelijke ontwikkeling van personen jonger dan zestien jaar”. Zo mag een omroep die alleen uitzenden op televisie als ze zich houden aan de regels van de Kijkwijzer, een vorm van bindende zelfregulering opgezet door het NICAM. Onderdeel van die regels zijn de hierboven gegeven tijdslimieten voor uitzending (artikel 3.1 Deelreglement Televisie van de NICAM reglementen).

Nu spreekt de wet van “televisieprogramma-aanbod”. Valt Uitzendinggemist daar onder? Als ik de sliert aan definities napluis die daarvoor nodig zijn, dan kom ik echt alleen uit bij “media-aanbod op basis van een chronologisch schema” en juist niet bij de “mediadienst op aanvraag” die Uitzendinggemist is. Maar in artikel 4.6 van de Mediawet staat dat deze regels (en dus ook de Kijkwijzer) ook gelden voor het overige media-aanbod van de publieke mediadiensten. Daarmee moet de publieke omroep zich dus óók bij Uitzendinggemist.nl houden aan de regels van Kijkwijzer.

Wie dus heel formeel leest, kan tot de hierboven geciteerde conclusie komen. Maar ik heb grote moeite met die aanpak. Ten eerste omdat de regels van “na acht uur / na tien uur” niet voor niets in het Deelreglement Televisie staan: ze zijn specifiek voor televisie. Akkoord, je houden aan Kijkwijzer geldt ook voor andere diensten, maar moet je dat zó ver doortrekken? Ik zou verwachten dat die regel alleen geldt voor de algemene bepalingen uit Kijkwijzer, niet de televisiespecifieke.

En ten tweede omdat het volgens mij de bedoeling was dat “niet-lineaire diensten” (zoals dat zo mooi heet) een lichter wettelijk regime zouden krijgen dan “lineaire” of chronologische diensten. Met deze interpretatie trek je de twee precies gelijk, en het kan niet de bedoeling zijn dat alle televisieregels ook gaan gelden voor internetcontent.

Update (25 april 2012) ze gaan het echt doen, meldt Tweakers.

Arnoud<br/> Afbeelding: Kijkwijzersymbolen gecompileerd door reet, en dit zijn “door de Merkplaats geregistreerde merken” (lolwut?)