De Autoriteit Persoonsgegevens heeft een boete van 12.000 euro uitgedeeld aan een orthodontistenpraktijk omdat die op een aanmeldformulier geen ssl-verbinding gebruikte. Dat meldde Tweakers vorige week. Door het ontbrekende ‘slotje’ liepen patiënten de kans dat gevoelige gegevens, zoals hun BSN, in verkeerde handen zouden terechtkomen. Opmerkelijk dat die basale beveiligingsmaatregel er niet was, maar minstens zo opmerkelijk dat de AP er voor in actie kwam gezien de beperkte scope. Maar goed, ik ben dus fan van kleine boetes voor kleine overtredingen.
De betreffende website bood klanten van de orthodontist gelegenheid afspraken te maken voor een behandeling. Op zich logischerwijs vroeg men om onder meer NAW-gegevens, geboortedatum, BSN, telefoonnummers van de patiënt en de ouders, gegevens over de school, huisarts, tandarts en de verzekeringsmaatschappij.” Dat formulier werd zonder beveiliging (dus SSL-, TLS-certificaat oftewel “slotje”) opgestuurd, wat inderdaad een beveiligings-dingetje is.
Is het heel erg? Mwa. Technisch betekent het dat iedereen die in het netwerk tussen de klant en de orthodontist zit, de data kan onderscheppen. Het klassieke voorbeeld is het internetcafé of bibliotheek, waar je met de juiste software alles kunt zien dat anderen in diezelfde ruimte opsturen naar websites. Door https te gebruiken, is dit niet langer inzichtelijk – de communicatie naar de site is versleuteld en daarmee niet meer te lezen.
Het aantal scenario’s waarin dit een reëel risico is, is dus beperkt. Vanuit huis is dit bijvoorbeeld geen issue, de buren die ook bij Ziggo zitten kunnen sowieso niet meelezen. Huisgenoten mogelijk wel. Werk je met mobiel internet, dan is dit ook geen serieus risico. Maar natuurlijk is er een niet te verwaarlozen groep mensen die alleen via publieke terminals (zoals de bieb) kan werken, en ook die moet gewoon veilig internet op kunnen.
Daar komt bij: al sinds jaar en dag weet iedereen dat zo’n slotje weinig moeite is, zeker sinds initiatieven als Let’s Encrypt die je gratis certificaten geven om het slotje te realiseren. Dus het voelt als “oké beperkt risico maar het is zo gedaan, doe het dus gewoon” voor mij. Ik blogde er ooit in 2013 over en concludeerde dat het eigenlijk onvermijdelijk is, behalve wellicht bij triviale formulieren zoals de plek hieronder waarin u het hartgrondig met mij oneens gaat zijn.
In het boetebesluit kan de AP het nog simpeler houden: het gaat hier om persoonsgegevens in de zorg, daarbij is NEN 7510-2 leidend en daaruit volgt het gebruik van TLS. Punt, klaar, next. En dan gaat het om zeer gevoelige gegevens, ook nog eens (vooral) van kinderen en dan mag dat al helemaal niet gebeuren. Normaal kom je dan op een boete van een ton, maar omdat deze orthodontist dat absoluut niet kan betalen wordt deze gematigd naar 12.000 euro.
En dan gooi ik met dit citaat even de knuppel in het hoenderhok:
[Betrokkene] heeft erkend dat de oude website geen gebruik maakte van een versleutelde verbinding. De ontwikkelaar van de oude website heeft haar nooit gewezen op die mogelijkheid. Anders had zij daar zeker gebruik van gemaakt, aldus [betrokkene].We hebben het dus over 2019. Let’s Encrypt was toen al best bekend, en het algemene idee dat SSL-certificaten verstandig waren ook. Om dus nog maar niet te spreken van die NEN-norm in de zorg. Dan wil ik van een kleine orthodontie-praktijk nog wel geloven dat die weinig verstand van internet heeft (de nieuwe site heeft geen online formulier meer maar een uit te printen pdf, ik bedoel maar) maar van de webbouwer mag dit wel verwacht worden toch?
Oftewel, die orthodontist mag de webbouwer op grond van schending zorgplicht aansprakelijk houden voor die 12.000 euro wat mij betreft.
Arnoud