‘Waarom Creative Commons niet kan werken’

Via Boek9.nl vond ik een artikel van Kamiel Koelman, advocaat bij Van Diepen Van der Kroef (marquee alert). Zijn stelling: Creative Commons is bedoeld voor remixen en hergebruik van werken, maar dat gaat niet werken:

De reden daarvoor is dat CC-licenties de obstakels die aan hergebruik van een willekeurig ergens op internet gevonden werk in de weg staan, niet wegnemen. De risico’s die een hergebruiker loopt als hij een zomaar ergens op internet aangeboden werk gebruikt waaraan géén CC-licentie is verbonden, zijn even groot als wanneer hij ervoor kiest een werk te “remixen” dat wél onder een CC-licentie wordt aangeboden.

De achterliggende reden is dat je bij een werk op internet immers nooit zeker weet of het wel echt is van de persoon wiens naam erbij staat. En als het niet blijkt te kloppen, ben je net zo hard aansprakelijk voor inbreuk op auteursrecht als bij een publicatie zonder licentie.

Op zich is zijn inzicht niet nieuw (ik blogde er al in oktober over), maar het blijft natuurlijk een lastig punt. In die discussie reageerde Luci Guibault namens CC-NL overigens nog als volgt:

Je hebt misschien een punt, maar we leven nu eenmaal niet in een perfecte wereld. Bovendien kan het ook zonder CC wel eens voorkomen dat auteurs hun naam aan werken verbinden zonder dat we kunnen nagaan of dat wel klopt. Ik deel daarom de mening van vele reacties hierboven, dat in de praktijk dit probleem niet onoverkomelijk zal zijn.

CC gaat uit van goed vertrouwen, en ik heb eerlijk gezegd nog nooit gehoord van mensen die moedwillig andermans werk als CC presenteren. Ik zie wel vaak foto’s op Flickr.com onder een Creative Commonslicentie waarvan ik vrij zeker weet dat ze geen CC zijn, maar dat kan ook met de uploadinstellingen van Flickr te maken hebben.

Het “bouwen van een robuuster publiek domein” zoals Koelman het doel van CC omschrijft is m.i. een mooi bijverschijnsel maar niet het hoofddoel. Dat publiek domein blijft kwakkelen zolang Disney er niet in zit, kort gezegd.

Het belangrijkste doel van CC is naar mijn mening het laten zien dat auteursrecht ook anders kan. Je kunt gaan voor gratis beschikbaar stellen en zelfs hergebruik toestaan en toch een leuke boterham verdienen. En door CC op je werk te zetten, laat je zien dat je daarin gelooft.

Arnoud

Afgeleide werken bij Openstreetmap (3)

openstreetmap-logo.pngEn daar waren we dan weer met deel drie van de vraag welke rechten er op de databank van het vrijelandkaartenproject Openstreetmap zitten. Al in deel 1 bleek dit een lastige kwestie. Want: wat wordt nu precies waarvan afgeleid? (Waar vanaf geleid? Waar van afgeleid? Argh.) In deel 2 leek de tussenconclusie te zijn dat de kaarten gemaakt uit de OSM-database een afgeleid werk lijken te zijn van de stylesheet.

Kaarten uit OpenStreetmap worden namelijk gemaakt door een grote hoeveelheid GPS-coördinaten in een databank te stoppen en te voorzien van verbindingen die labeltjes krijgen met bijvoorbeeld “fietspad” of een straatnaam. Op basis van die databank kun je dan kaarten genereren voor elk oppervlak en op elke schaal die je wilt. Die stylesheet bepaalt welke kleuren en dergelijke er in die kaarten terechtkomt. Een voorbeeld uit de OSM-documentatie:

Vier kaarten uit het OpenStreetmap project, gebaseerd op dezelfde data

Het lijkt me dus zeker verdedigbaar dat een stylesheetmaker een auteursrecht kan claimen op de stijlkeuzes. Maar is een kaart een afgeleid werk van de stylesheet?

Ik vermoed van wel, al zal het afhangen van welke elementen uit de stylesheet zelf in de kaart terechtkomen. Want een afgeleid werk moet wel op een of andere manier concrete beschermde elementen uit het werk overnemen waar het van afgeleid is. Nu hoeft dat niet letterlijk – een toneelstuk is een afgeleid werk van een boek bijvoorbeeld, zelfs als de spelers geen woord letterlijk zeggen zoals het in het boek staat. In die situatie zijn zaken als het plot, de karakters, uiterlijk, verloop en dergelijke van het verhaal overgenomen, en dat is al genoeg.

Maar: wat neem je over uit de stylesheet in de kaart die uiteindelijk gegenereerd wordt? De kleurkeuzen in ieder geval, en de kleur en positionering van teksten zo te zien ook. De derde kaart uit dit voorbeeld heeft bijvoorbeeld veel duidelijker aanduidingen van plaatsnamen dan de andere drie.

Opvallend (voor mij dan) is dat ik geen enkele stylesheet kan vinden waar een expliciete licentie bij staat. De meest gebruikte stylesheet is Mapnik maar zelfs daarvan zie ik nergens wat daarmee mag. Ik neem aan dat ze onder dezelfde Creative Commonslicentie horen te vallen als de rest van het project, maar het staat nergens.

Nou, en nu eens inlezen in het databankenrecht zoals dat geldt voor kaarten.

Arnoud

Adam Curry wil geld van Privé om Flickr-foto

adamcurry-creativecommons.pngDéjà lu: Adam Curry is boos op roddelblad omdat dit een foto van zijn Flickr-site heeft gebruikt zonder op de Creative Commons-licentie te letten. Deze keer gaat het om de Privé, zo meldde het AD vrijdag. Het blad publiceerde

Evert Santegoeds, hoofdredacteur van Privé, verwacht dat de kwestie voor de rechter zal worden uitgemaakt. ,,Ik vind dit niet zo maar een foto, maar eentje die er wel degelijk toe doet in het publieke debat. Daarvoor zullen we naar de rechter moeten.” Ik ben heel benieuwd: het auteursrecht kan opzij gezet worden door een beroep op de vrije nieuwsgaring, maar dan hebben we het wel over heel bijzondere gevallen. “Adam Curry lijkt een joint te roken in een vliegtuig” lijkt me niet van dat niveau van nieuwswaarde.

Curry vraagt 5000 euro schadevergoeding, die moet worden betaald aan Warchild. Ook daar ben ik heel benieuwd over: in die eerdere zaak tegen Weekend won hij weliswaar, maar kreeg hij nul euro schadevergoeding omdat “de commerciële waarde van de vier foto’s is echter gering te achten, nu zij reeds op internet voor eenieder toegankelijk zijn”.

Opmerkelijk is nog dat ook GeenStijl de foto publiceerde en daar mondeling (per voicemail) alsnog een licentie voor kreeg. GS is natuurlijk ook een commercieel medium en kan zich dus ook niet op Curry’s “NonCommercial-ShareAlike” licentie beroepen. Maar mondelinge licenties zijn rechtsgeldig, dus daar komen ze goed weg.

Arnoud

Afgeleide werken bij Openstreetmap (2)

openstreetmap-logo.pngBij de discussie van vorige week over het vrijelandkaartenproject Openstreetmap vroeg een oplettende lezer in de comments:

Er zijn mensen (zoals ik) die er niet van overtuigd zijn dat het genereren van tiles een creatief werk is en je er dus ook geen CC-licentie op kan plakken. Heeft iemand daar wel eens serieus naar gekeken?

De auteurswet noemt expliciet “aardrijkskundige kaarten” als auteursrechtelijk beschermde werken (art. 10 lid 1 sub 7 Auteurswet). Je zou dus zeggen dat die kaart van OpenStreetmap gewoon beschermd is, ook als ze die voor het gemak aanleveren als “tiles”, blokjes van 256×256 pixels.

Alleen, de makers van de auteurswet dachten daarbij volgens mij meer aan cartografen die met de hand een kaart tekenden (hoi pap!). En dat is natuurlijk niet hoe OpenStreetmap werkt: men gebruikt een database met punten en verbindingslijnen gebaseerd op GPS-coördinaten die mensen aanleveren. Die kunnen voorzien zijn van tags met bijvoorbeeld de naam van een weg of de aanduiding ‘waterway=river’ om aan te geven dat iets een rivier is.

Het proces om van die getagde punten en lijnen een kaart te maken heet renderen. Dat kan op verschillende manieren, afhankelijk van je eigen smaak: wil je rode wegen en steden geel, of liever het water in een lichtere tint blauw? Geen probleem, verander de instellingen en render opnieuw.

Dat proces is op zichzelf volledig geautomatiseerd en dus niet creatief. De uitvoer kan echter wel creatief zijn – wanneer de invoer dat ook is. Een OpenStreetmap kaart, of een individuele tile daaruit, kan dus beschermd zijn maar het hoeft niet.

De hamvraag is dus: is een verzameling getagde punten en lijnen auteursrechtelijk beschermd?

Het probleem daarbij is dat de OSM-mensen streven naar een zo accuraat mogelijke kaart. Accuratesse is de doodsvijand van creativiteit en daarmee ook van auteursrecht. Wie zomaar drie rode strepen trekt, heeft een beschermd werk, maar wie een hele middag zorgvuldig noteert hoe het fietspad achter zijn huis loopt, heeft dat niet.

Een twee jaar oud voorbeeld uit de rechtspraak:

Voor zover een kaart het resultaat is van de selecties en keuzes die een persoonlijke visie van de maker weergeven is sprake van een werk met een eigen, oorspronkelijk karakter dat het stempel van de maker draagt en is het als zodanig auteursrechtelijk beschermd. De bescherming van de kaart is derhalve beperkt tot de eigen niet voor de hand liggende vormgeving van de betrokken kaart.

De kaart in kwestie was een zeekaart, waarbij de grenzen op zee zo te lezen naar eigen inzicht van de maker werden getrokken. En dat was een belangrijke reden om de kaart beschermd te achten.

De keuze van die indeling houdt deels verband met de functionaliteit van het systeem dat bij de informatiedienst hoort, en is deels gebaseerd op de persoonlijke keuze van de heer Svensson, die ondermeer is ingegeven door het streven naar gebruiksvriendelijkheid van de informatiedienst.

De vraag is dus: hoe worden in het OpenStreetmap project de punten en lijnen getrokken, en welke mate van eigen persoonlijke keuzes van de OpenStreetmappers?

Arnoud

Eindelijk: Wikipedia gaat naar Creative Commons (min of meer)

120px-not_gfdlsvg.pngWikipedia is eruit: met driekwart van de stemmen is vóór een dubbel licentieregime gestemd. De inhoud van de vrije encyclopedie is binnenkort onder zowel de GFDL (boe!) als de Creative Commons Naamsvermelding-Gelijkdelen (jeuj!) licentie beschikbaar. Hierover werd al sinds november vorig jaar gediscussieerd.

De GFDL werd vorig jaar aangepast om het mogelijk te maken om inhoud van zogeheten “Massive Multiauthor Collaboration Sites” over te kunnen zetten naar Creative Commons. Tenminste, die content die vóór 1 november 2008 online stond. Het zal dus nog even puzzelen worden hoe men omgaat met recentere edits in Wikipedia. Wikimedia denkt zelf dat dit geen probleem is.

Een ander punt is de “disclaimer” die bij de bewerkingsschermen komt te staan. Die moet natuurlijk worden aangepast, maar het huidige tekstvoorstel is erg teleurstellend:

You are also promising us that you wrote this yourself, or copied it from a public domain or similar free resource. PLEASE DO NOT SUBMIT COPYRIGHTED WORK WITHOUT PERMISSION.

In februari wond ik me al op over de Nederlandse versie van die tekst. Enkele Wikipedianen namen de stelling in dat je alleen uit bronnen mag overnemen die echt publiek domein zijn, dus waarvan de auteur 70 jaar geleden overleden is. Dat leek me niet bepaald een redelijke interpretatie.

Ik vind het bijzonder raar dat men nu niet de gelegenheid te baat neemt om van deze tekst te maken “die niet onder GFDL of CC-BY-SA beschikbaar is” of iets van die aard. Of zou voor de meeste Wikipedianen toch het onderscheid “free” en “copyrighted” beter zijn?

Arnoud

Afgeleide werken bij Openstreetmap (1)

openstreetmap-logo.pngOp de discussielijst van het OpenStreetmap project een interessante discussie over het mixen van kaartgegevens uit verschillende bronnen. Een bedrijf had data uit het Nationaal Wegenbestand (NWB) en data uit de OpenStreetmap kaartgegevens gebruikt om kaarten mee te maken. OpenStreetmap gegevens zijn beschikbaar onder Creative Commons BY-SA, zodat afgeleide werken ook Creative Commons moeten worden. Hier vallen heel wat blogs over te schrijven, maar deze vond ik wel interessant om mee te beginnen:

Freek wrote:<br/>

Ik heb het niet over jouw opmerking m.b.t. de accuraatheid van de NWB data. Ik <br/> heb het over mijn observatie dat de NWB laag OSM data bevat. Niet de straten <br/> voorzover ik kan zien, maar wel landuse e.d. <br/> Dat is interessant want hiermee hebben ze het NWB CC-BY-SA gemaakt 😀

Zo eenvoudig gaat dat niet. Ten eerste is mij niet duidelijk waarom deze combinatie een afgeleid werk zou zijn van de OSM-data. En ten tweede: zelfs al is dat het geval, dan is het niet zo dat die afgeleide werken automatisch ook onder de ShareAlike voorwaarden vallen. ShareAlike wil zeggen alleen dat wanneer je een afgeleid werkt maakt, je het resultaat alleen maar mag verspreiden onder diezelfde voorwaarde. Doet iemand dat niet, dan pleegt hij contractbreuk (of licentieschending, hoe je het maar wilt noemen). Maar het is geen automatisme dat CC-BY-SA dan op het resultaat ‘plakt’. ShareAlike is geen virus.

Overigens is het Nationaal Wegenbestand al enkele jaren terug gewobt: deze overheidsinformatie is vrij beschikbaar dankzij de Wet Openbaarheid van Bestuur. Alleen is de beslissing over hergebruik destijds aangehouden tot 2009. Nu is het volgens mij al een tijdje 2009, dus hopelijk komt daar snel een uitspraak over.

Arnoud

Creative Commons met een plusje

creative-commons-commercial-license-button.pngZou er iets in het water hebben gezeten deze week of zo? Niet alleen komt er een OpenDatabaseLicense maar ook de Creative Commons-jongens hebben weer eens wat nieuws bedacht: CCPlus. CCPlus is geen licentie, maar een afspraak hoe je extra afspraken aan een Creative Commons licentie kunt hangen. CC met een plusje dus.

Waarom zou je dat willen? Nou, er zijn een hoop mensen die één van de beperkte Creative Commons licenties kiezen, met name door commercieel gebruik te beperken. Het idee daarachter is dat je dan een aparte licentie voor commercieel gebruik kunt verkopen aan mensen die je werk commercieel willen inzetten. En met de CCPlus-constructie kun je dat dan geautomatiseerd doen. Tenminste, daarmee kun je een browser geautomatiseerd laten ontdekken met welke hyperlink je bij die aparte licentie uit kunt komen.

CCPlus komt namelijk neer op het volgende:

Permissions beyond the scope of this license may be available at <a xmlns:cc="http://creativecommons.org/ns#" rel="cc:morePermissions" href="http://somecompany.com/revenue_sharing_agreement">somecompany.com</a>.

Dat ‘rel=cc:morePermissions’ biedt een browser (of <a href=”http://wiki.creativecommons.org/MozCC->plugin zoals MozCC) de mogelijkheid om die hyperlink te herkennen als zijnde de plek waar de pluslicentie te vinden is. De opzet van de pluslicentie zelf is (nog?) niet gestandaardiseerd, er moet tenslotte wel werk overblijven voor al die juristen nietwaar.

Ik snap waarom men het doet, maar een goed idee vind ik het niet. Het blijft het beeld bevestigen dat Creative Commons eigenlijk maar een speeltje is, iets dat je gebruikt voor je gratis lokkertjes op je site. Als het serieus wordt, dan is er kennelijk toch meer nodig. En dat vind ik de verkeerde boodschap voor Creative Commons om uit te dragen.

(Bedankt, Marco!)

Arnoud

Eindelijk: Wikipedia kan naar Creative Commons

120px-not_gfdlsvg.pngDat zal tijd worden: de GNU Free Documentation License kan eindelijk worden afgedankt. Deze bijzonder onhandige licentie werd ooit door de Free Software Foundation ontwikkeld om “vrije softwaredocumentatie” onder uit te kunnen brengen. Het basisidee was hetzelfde als de GPL: iedereen mag de documentatie aanpassen, maar aangepaste documentatie mag je alleen verspreiden onder diezelfde GFDL.

Op zich een leuk idee, alleen viel de uitwerking nogal tegen. De FSF ziet documentatie en software als wezenlijk verschillend, en begon allerlei rare toevoegingen in de GFDL te stoppen. Zo kon je teksten opnemen die verplicht op de cover van een eventueel boek met de documentatie erin moesten verschijnen, en kon je aangeven dat bepaalde teksten altijd ongewijzigd overgenomen moesten worden. Wat de FSF dan weer kon gebruiken om haar GNU Manifesto aan allerlei handleidingen te hangen. Dat maakte de GFDL erg onhandig in de praktijk. Het Debian-project vond het zelfs zo onhandig dat men de GFDL tot “onvrije” licentie bombardeerde en alle GNU handleidingen uit haar Linux-distributie mikte.

Het Creative Commons-project kwam vervolgens met een set neutrale licenties. Helaas zat met name Wikipedia tegen die tijd al met een flinke berg teksten en afbeeldingen onder de GFDL, en als je eenmaal een licentie kiest, kom je er nauwelijks nog vanaf. Het probleem is namelijk dat Creative Commons en GFDL allebei bepalen dat gewijzigde versies onder dezelfde licentie uitgebracht moeten worden. Daardoor kan een GFDL tekst niet onder Creative Commons worden geplaatst of andersom.

In augustus vorig jaar kwam Creative Commons 3 uit. Deze licentie bevatte de ene helft van de oplossing: het is toegestaan om CC werk onder een “compatibele” licentie te plaatsen. Maar een licentie is pas compatibel als deze ook een bepaling bevat om het werk juist weer onder CC te zetten. En nu is het dan eindelijk zo ver: de nieuwste versie van de GFDL heeft zo’n bepaling gekregen.

De bepaling is wel specifiek voor Wikipedia en andere “Massive Multiauthor Collaboration Sites” geschreven. Het is enkel en alleen toegestaan om inhoud van MMC sites die voor 1 november 2008 online stond, om te zetten naar Creative Commons 3.0 ShareAlike. Oh ja, en alleen als de beheerder van die site de omzetting vóór 1 augustus 2009 uitvoert. Een tamelijk irritante constructie, die niet geheel in de spirit van wat Creative Commons nu eigenlijk wilde. Maar goed, het is al heel wat dat de FSF inziet dat haar licentie bijzonder onhandig was.

In theorie kan Wikipedia dus nu haar licentie omzetten naar GFDL 1.3 en vervolgens naar Creative Commons. De praktijk blijkt weerbarstig (zie hele berg discussie hierrr) want niet alle Wikipedianen zullen het daar mee eens zijn. Men heeft wel een deadline gekregen, zodat we mogen hopen dat die discussie niet al te lang meer zal duren.

Via Slashdot.

Update (15:57) Tonie is liev maar zijn er geen andere interessante meningen over GFDL? Bijvoorbeeld wat Wikimedia ervan vindt?

Arnoud<br/> Afbeelding onder Free Art license.

Klopt die Creative Commons-vermelding eigenlijk wel?

creative-commons.gifCreative Commons-licenties zijn een handige en eenvoudige manier om je eigen werk beschikbaar te stellen aan de internet-gemeenschap. Je kiest een van de zes mogelijke licenties, plakt de tekst op je werk en klaar ben je. Bij sites zoals Flickr zit het zelfs in de site ingebakken als je iets uploadt. Prachtig, maar er is één groot nadeel: hoe weet je dat die licentie wel klopt?

Er zijn allerlei redenen waarom een CC-licentie niet rechtsgeldig op een werk staat. Iemand uploadt andermans werk en zet daar een CC-licentie bij, bijvoorbeeld. Of een muzikant is bij Buma-Stemra aangesloten en gebruikt een CC-licentie die ook commercieel gebruik toestaat. Dat mag allemaal niet, maar het gebeurt. En hoe controleer je dat nu als afnemer van het werk? Je kent die auteur niet, dus je moet maar op zijn woord geloven dat hij de auteur is, en bevoegd is om die licentie te geven.

Contractjuristen lossen dit soort dingen op door in de licentieovereenkomst expliciet iets te vermelden à la “De licentiegever verklaart hierbij eigenaar van het werk te zijn en deze licentie te mogen geven”, het liefst gekoppeld aan een boetebeding. Blijkt nu dat de licentiegever helemaal geen eigenaar was, of een wurgcontract met iemand anders getekend te hebben waardoor hij deze licentie niet meer mag geven, dan heb je een mooie stok om je schade te verhalen als je door de werkelijke rechthebbende wordt aangesproken.

De Creative Commons-licenties hebben dit soort teksten nergens. Er wordt nergens gezegd dat de licentiegever maker is van het werk, maar alleen dat hij een licentie gaat geven. In de ‘legal code‘ wordt hij omschreven als de persoon “die het Werk volgens de voorwaarden van deze Licentie aanbiedt”. Dat kan dus betekenen: aanbieden als auteur, maar ook: aanbieden namens een ander. Of zelfs: aanbieden zonder dat te mogen.

Naar Nederlands recht zou je misschien nog wel kunnen betogen dat een licentiegever impliciet wel verklaart de rechten te hebben om de licentie te mogen geven. Maar dat gaat hier niet werken, want artikel 5 van de licentie voegt daar nog eens aan toe:

TENZIJ ANDERS SCHRIFTELIJK IS OVEREENGEKOMEN DOOR DE PARTIJEN, STELT DE LICENTIEGEVER HET WERK BESCHIKBAAR OP ‘AS-IS’ BASIS, ZONDER ENIGE GARANTIE, HETZIJ DIRECT, INDIRECT OF ANDERSZINS, MET BETREKKING TOT HET WERK, MET INBEGRIP VAN, MAAR NIET BEPERKT TOT GARANTIES MET BETREKKING TOT DE EIGENDOMSTITEL (…)

Oftewel: men weigert expliciet te beloven dat de licentiegever eigenaar is of zelfs maar gerechtigd is de licentie te geven. En dan wordt het lastig om alsnog te betogen dat je erop mocht vertrouwen dat het wel goed zat met die rechten.

Maak ik me nu druk om iets heel theoretisch of hebben we hier echt een wezenlijk probleem met CC te pakken?

Arnoud

Welke schade lijdt een Creative Commonsgebruiker?

creative-commons.gifEen lezer wees me op dit interessante artikel van Dan Heller over schadevergoeding bij inbreuk op Creative Commonslicenties. Waar het artikel in het kort op neerkomt, is dat je in de VS nogal zwak staat bij inbreuk op Creative Commons foto’s. Je hebt namelijk geen schade omdat je de foto zelf al gratis op internet zet(!). En zonder schade geen schadevergoeding.

Is dat ook zo in Nederland, vroeg deze lezer zich af. Ja, ook in Nederland heb je dan een interessant probleem. Je kunt best schadevergoeding eisen, maar welke schade heb je als jouw CC-foto in een tijdschrift wordt gezet? Adam Curry kreeg bijvoorbeeld geen schadevergoeding van Weekend nadat ze zijn CC-BY-NC foto’s van Flickr hadden afgedrukt.

De commerciële waarde van de vier foto’s is echter gering te achten, nu zij reeds op internet voor eenieder toegankelijk zijn. Vooralsnog is niet aannemelijk geworden dat de materiële schade die [eiser1] door het publiceren van de foto’s heeft geleden nog niet voldoende is weggenomen door het plaatsen van de onder 1f geciteerde mededeling en door het aanbod een vergoeding van € 1.500,- te betalen. … De conclusie tot zover is dat het schenden van de Licentie door gedaagden geen schade (meer) oplevert.

Het punt is dat je als fotograaf moet bewijzen dat je schade hebt. En dat is lastig als je je foto zelf al gratis weggeeft. Welke royalty had je dan gevraagd aan die inbreukmaker? Welk bedrag ben je misgelopen, of hoe veel ben je er nu op achteruit gegaan? En dat is vrij lastig, zo niet onmogelijk aan te tonen als je je foto’s gratis weggeeft.

Wel legde de rechter Weekend een verbod op om nog meer foto’s te publiceren, en koppelde daar een dwangsom van € 1.000,- per overtreding aan (met een maximum van € 20.000,-). En die dwangsom zijn dus een leuke variant op de ‘statutory damages’ uit de VS. Dat is namelijk het grote dreigmiddel daar: de wet bepaalt daar dat je vaste bedragen mag eisen, tot anderhalve dollarton aan toe, mits je je werk maar vooraf geregistreerd hebt (17 USC 412).

Je zou eventueel nog winstafdracht kunnen vorderen (art. 27a Auteurswet), maar dan moet je wel bewijzen welk deel van de winst van de publicatie door jouw foto komt. Ook niet triviaal.

Wie heeft er succes met aanpakken van schenders van zijn Creative Commonslicentie?

Arnoud