Digitale stress (via Dailystuff)

Dailystuff over Digitale stress:

Sommige mensen zetten leesbevestiging aan als ze e-mail versturen in de hoop te weten te komen of je hun e-mail al gelezen hebt. Maar waarom, is het omdat ze direct actie verwachten of je te controleren? En vandaag leek iemand te bevestigingen dat het om beide ging, want hij kon geen grip krijgen op hoe ik mijn e-mail afhandel wat hij geen prettige gedachte vond. Helaas voor hem bepaal ik zelf wanneer ik e-mail lees en beantwoord, want ik ben geen slaaf van mijn e-mail en laat andere niet mijn werkindeling bepalen.

Met nuttige tips over hoe de e-mailstress te beperken.

Arnoud

Illegaal downloaden bestaat (bijna) niet!

Downloaden is in Nederland volstrekt legaal, ongeacht de bron, mits de download maar strikt voor eigen gebruik ingezet wordt. Jammer dus dat het Emerce artikel Meeste legale downloads door jongeren toch weer spreekt van “illegaal downloaden”.

Gemiddeld genomen downloaden nog evenveel mensen hun muziek illegaal via het internet als in 2005 (84 procent). Opvallend is wel dat er een verschuiving heeft plaatsgevonden bij de ondervraagde doelgroepen. Waren het in 2005 vooral de 8- tot 17-jarigen die illegale muziek downloadden (86 procent), tegenwoordig zijn het voornamelijk de 18- tot 35-jarigen (93 procent). Daarnaast valt op dat in 2005 één op de vijf respondenten legaal muziek downloadt en in 2007 één op de drie.

De aanbieders van materiaal zonder toestemming handelen natuurlijk wel in strijd met de auteurswet.

Arnoud

Google blogt over wetgeving, politiek en recht

Google blijkt al twee maanden een Google Public Policy Blog online te hebben, alleen is het nu pas publiek toegankelijk.

De blog bespreekt de Google visie en policy op allerlei onderwerpen, zoals netwerk-neutraliteit (met reactie op Ars Technica) en privacy.

De voor mij interessantste is auteursrecht. Google krijgt tenslotte veel kritiek over hun aanpak van “wij indexeren alles tenzij u zegt dat u het niet wilt”. Google legt nu uit waarom zij het zo doen:

Of course, some people argue that we should be asking content owners to opt in, not requiring them to opt out. Google aims to provide comprehensive search results. This would be impossible in a world where permission simply to index (which is entirely legal) was necessary. But we also believe that opt-out rather than opt-in benefits not just Google users, but also content owners. If content isn’t indexed it can’t be searched. And if it can’t be searched, how can it be found? Imagine a library with no index of titles or subjects of the books on its shelves, or no catalogue of the authors who wrote them.

Doel van de blog is duidelijk lobby’en:

We hope this blog will serve as a resource for policymakers around the world — including legislators, ministers, governors, city councilmembers, regulators, and the staffers who support them — who are trying to enact sound government policies to foster free expression, promote economic growth, expand access to information, enable innovation, and protect consumers. We also hope (cliché alert) that this blog will promote real conversation, so we’ve enabled comments.

Gevonden via Searchengineland nadat the Inquirer het meldde maar de link wegliet. Handig jongens!

Arnoud

Dat zal tijd worden: GNU General Public License versie 3

Hehe, eindelijk. Versie 3 van de GNU General Public License is na dik anderhalf jaar discussie dan toch nu in definitieve vorm verkrijgbaar: GNU General Public License version 3.0.

Zo op het eerste gezicht zie ik geen hele grote wijzigingen ten opzichte van de vorige draft. De meest opvallende wijziging is het toch weer automatisch laten vervallen van de GPL bij schending van de voorwaarden. Vorige drafts kenden een periode van 60 dagen waarin de schender de kans had om zich weer netjes aan de licentie te houden.

Nu eens goed bestuderen wat ons allemaal te wachten staat.

Arnoud

De nieuwe wereldeconomie volgens Wired (via SYNC.nl)

SYNC.nl beschrijft de nieuwe wereldeconomie volgens Wired in een mooi overzichtsartikel:

Internetbedrijven bouwen aan bedrijfsmodellen op basis van materiaal dat via de gebruiker wordt verzameld. Producten worden met de dag persoonlijker en bedrijven gaan ineens duurzaam. SYNC brengt je de zes trends die de wereldeconomie voortstuwen.

Met oude bekenden als peer production (prosumptie) en gepersonaliseerde ICT-diensten, maar ook met opvallende nieuwkomers als open innovatie en open standaards (dat vraagt om open source). En natuurlijk niet te vergeten: groen.

Maar is “onbeperkte video” nu echt een trend die de wereldeconomie gaat voortstuwen?

Arnoud

Europees Octrooibureau vindt regels over business methods duidelijk

De IPKat en eerder al Axel Horns melden dat het Europees Octrooibureau een nieuwe beslissing heeft genomen over de behandeling van zogeheten “business method” octrooien. Het Europees Octrooiverdrag verbiedt octrooien op “werkwijzen voor het zakendoen als zodanig”, maar de jurisprudentie van het Europees Octrooibureau legt dit verbod erg beperkt uit.

Een probleem hierbij was dat deze jurisprudentie niet altijd dezelfde lijn aanhield. Tot 2002 werd gekeken naar de strekking, het doel van de uitvinding. Als dat primair een zakelijke activiteit was, werd de aanvraag afgewezen. Dit was voor velen onbevredigend omdat je best een stuk techniek ter ondersteuning van een zakelijke activiteit zou kunnen maken (bijvoorbeeld een kassa). Het zou dan afhangen van hoe de uitvinding werd opgeschreven of er dan octrooi op verleend zou worden of niet.

In de COMVIK beslissing (bevestigd in de Hitachi beslissing) werd gekozen voor een aanpak waarbij de uitvinding slechts een implementatie-probleem mocht zijn. De zakelijke aspecten werden bekend verondersteld, en alleen als vervolgens het implementeren van die aspecten inventief zou zijn, kon er octrooi worden verleend. Dit wijkt duidelijk af van de oude aanpak.

In december vorig jaar werd in een Engels arrest (Aerotel vs. Macrossan) deze aanpak grondig geanalyseerd, met als conclusie dat het toch wel tijd werd om een knoop door te hakken en één aanpak te kiezen:

The decisions of the EPO Boards of Appeal are mutually contradictory. To say that is not to criticise anyone. On the contrary the Boards of Appeal have each done what they think is right in law – as befits tribunals exercising a judicial function. But surely the time has come for matters to be clarified by an Enlarged Board of Appeal. Under Art.112(1)(b) of the EPC the President of the EPO has the power to refer a point of law to an Enlarged Board where two Boards of Appeal have given different decisions on that question. That is now clearly the position. There are indeed at least four differing points of view.

In deze nieuwe beslissing T 154/04 zet het Europees Octrooibureau alles nog eens goed op een rijtje en concludeert dat toch het allemaal volkomen duidelijk, helder en consistent is:

In summary, the practice and case law of the Board referred to in the questions 1, 2, 3(b), and 5(a) and (b) have a sound legal basis in the Convention and are consistent with the case law of the boards of appeal and the Enlarged Board of Appeal. To decide on the present appeal, an answer of the Enlarged Board of Appeal to any of these questions is thus not required, and hence the request of referring these questions must be refused.

Arnoud

Gevraagd: octrooi op filmplot

In de Verenigde Staten is alles octrooieerbaar, mits het maar een “concrete, useful and tangible result” oplevert en “made by Man” is. Dus niet alleen mechanische constructies, maar ook e-commerce technieken. Maar wat te denken van een filmplot? De goeie zijn honderden miljoenen waard, en dat is toch een concreet, nuttig en tastbaar resultaat. En het plot wordt verzonnen dus is door de mens gemaakt.

En nee dit is geen theoretische discussie, want ene Andrew Knight is het aan het proberen. Zijn plotuitvinding luidt als volgt:

A process of relaying a story having a timeline and a unique plot involving characters, comprising: <br/> indicating a character’s desire at a first time in said timeline for at least one of the following:<br/> a) to remain asleep or unconscious until a particular event occurs; and <br/> b) to forget or be substantially unable to recall substantially all events during the time period from said first time until a particular event occurs; <br/> indicating said character’s substantial inability at a time after said occurrence of said particular event to recall substantially all events during the time period from said first time to said occurrence of said particular event; and <br/> indicating that during said time period said character was an active participant in a plurality of events.

Knight verdedigt zijn juridische theorie op zijn site. De TechnoLama wees op zowel een prior art film als een kritiek in de Harvard Journal of Law and Technology. De conclusie daarvan spreekt voor zich:

[I]t is hard to see how storyline patents could be anything other than a dangerous and misguided addition to an arsenal of intellectual property protection that is supposed to protect the public’s best interests.

Ondertussen lag die aanvraag dus al sinds 2005 bij het US Patent Office. En nu is er dan de eerste reactie van de examiner. Die begint goed:

[S]torytelling is of immemorial antiquity. Throughout recorded history, man has told stories. No doubt storytelling antedates recorded history. One can easily imagine our Neolithic ancestors lounging about the case spinning yarns. … The point is that for tens of thousands of years , people have been telling stories. Each of these stories has a plot. literature.

Einde oefening, zou je zeggen. Verhalen zijn zo oud als de mensheid, dus een echt nieuw plot (in de zin van “nieuwe uitvinding”) zit er niet in. Maar nee, de octrooi-onderzoeker vraagt slechts om de relevante literatuur die de uitvinder heeft. Dat is op zich een legitieme vraag, en de uitvinder is verplicht om die literatuur te overhandigen als de onderzoeker daarom vraagt. Op die manier wordt voorkomen dat de uitvinder pijnlijke publicaties achterhoudt.

Het opvallende aan deze hele zaak is dat de Octrooiraad lijkt aan te nemen dat de filmplots in principe octrooieerbaar zijn en dat ze alleen moeten beoordelen of deze wel nieuw en inventief zijn. Voor de principe-vraag “zijn dit soort dingen octrooieerbaar” heb je tenslotte geen literatuur nodig. Iets is “useful, concrete and tangible” of niet.

Maar wie weet komt er in de volgende brief een meer gefundeerd bezwaar.

Ik maak me trouwens geen moment zorgen dat dit soort dingen in Europa geprobeerd gaan worden. Europese octrooien krijg je alleen op nieuwe en inventieve technologie, en alhoewel ook daar de precieze grenzen soms wat vaag zijn, durf ik met zekerheid te stellen dat een filmplot te ver gaat. De beruchte “business methods” worden nu al stuk voor stuk afgeschoten, en daar komt dan nog wel eens een stuk techniek aan te pas.

Arnoud

Downloaden bedreigt maïsindustrie

The Inquirer meldt dat NBC/Universal’s general counsel Rick Cotton een nieuw slachtoffer van het downloaden van films heeft gevonden: de maïsindustrie. Ja, het staat er echt: al dat downloaden van films (wat dus niet illegaal is) is schadelijk voor de maïsindustrie. Want als je niet zou downloaden, dan zou je elke film in de bioscoop gaan kijken met natuurlijk een kubieke meter popcorn op schoot.

De man wordt geciteerd op Public Knowledge:

Because of our nation’s interlocking economy, two-thirds of the lost earnings and lost jobs are in industries other than motion picture production. For example, in the absence of movie piracy, video retailers would sell and rent more titles. Movie theatres would sell more tickets and popcorn. Corn growers would earn greater profits and buy more farm equipment.

Arnoud

Filmmakers op de bres voor auteursrechten

Filmmakers gaan op de bres voor auteursrechten:

Het is nog niet zo lang geleden dat de auteursrechten goed geregeld waren. Regisseurs en scenarioschrijvers kregen een afgesproken bedrag voor hun inzet. Bij herhalingen betaalde de omroep een herhalingsvergoeding. Maar nu de omroepen bezuinigen, staat het auteursrecht ter discussie. ‘Ze zien het als een soort kerstbonus. En het eerste dat je schrapt als het minder gaat is de kerstbonus’, zegt regisseur Norbert ter Hall. De regisseurs en scenarioschrijvers hebben de regering gevraagd in te grijpen.

Een auteursrecht is natuurlijk een basis om een vergoeding voor gebruik van werk te eisen. Maar als de wederpartij ook sterk staat, dan worden de onderhandelingen natuurlijk lastiger.

Arnoud

Andrew Keen’s The cult of the amateur – kopen!

Via the Inquirer werd ik verwezen naar een boekbespreking bij de Times Online van Andrew Keen’s The cult of the amateur, en daarop besloot ik meteen het boek te bestellen (en nee, Lawrence Lessig’s kritiek hield me er niet vanaf, die was vooral boos dat hij als anti-auteursrecht werd neergezet).

Het boek is een kritisch antwoord op boeken als We-think: The power of mass creativity van Charles Leadbeater. De centrale stelling is dat de “wijsheid van de massa” van Web 2.0 vooral heel veel troep produceert, en dat we ons niet moeten blindstaren op de zeldzame parels.

De wijsheid van de massa bevrijdt ons van de dictatuur van de experts, dat is waar. Maar is die massa wel zo wijs? Vermeende Web 2.0-parel Wikipedia krijgt er flink van langs: “Wikipedia is premised on a contrary theory of truth that would have seemed familiar to George Orwell: if the crowd says that two plus two equals five, then two plus two really does equal five.”

Bij de blogosfeer geldt iets vergelijkbaars, maar daar heb je ook nog eens het probleem dat mensen zelden blogs lezen waar ze het vooral mee oneens zijn. Op die manier ontwikkel je tunnelvisie in plaats van een kritische geest.

De vraag is dan natuurlijk wel, hoe moet het dan wel. Dat is een lastige. Citizendium probeert daar nu achter te komen. Maar meer algemeen, je hebt mensen nodig die door de troep waden en de parels op een rijtje zetten. En dan niet alleen “dit vond ik leuk” maar ook de tegenstellingen, de kritiek en de andere visies.

Veel van de kritiek focust op het stukje over auteursrecht, wat m.i. maar een zijdelings punt van het boek is. Ja, auteursrecht staat onder druk door internet. Maar is dat erg? Die wetten zijn te herzien voor de nieuwe business modellen die via Internet mogelijk worden. Het is jammer dat Keen daar te behoudend over denkt. Maar daar gaat het niet om in deze discussie. Wie eigenaar is van informatie, staat los van de vraag hoe je zorgt dat deze op een betrouwbare manier beschikbaar komt.

Een van de weinige inhoudelijke debatten over het boek vond ik bij Jewcy: een mailwisseling tussen Keen en Kevin Kelly, mede-oprichter van Wired magazine.

Arnoud