Tag: Opzeggen

About Opzeggen

Subscribe Feeds

Uitverkoop op afstand

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 7 reacties

sale-afgeprijsd-uitverkoop.pngEen lezer mailde me:

Bij verschillende internetwinkels zie ik staan dat de retour-mogelijkheid niet geldt voor sales/uitverkoop, maar in jouw lijstje uitzonderingen zie ik dat niet staan. Is het dan terecht? Valleen uitverkoop-artikelen soms onder ‘bederfelijke waar’, ook als dat soms kleding of zo betreft?

De Wet Koop op Afstand zegt dat je gekochte producten binnen 7 werkdagen kunt ruilen, en kent geen uitzondering voor afgeprijsde producten. Ruilen is hier een wettelijk recht en geen coulance zoals bij fysieke winkels.

De uitzonderingen staan in art. 7:46d BW. ‘Uitverkoop’ staat daar niet bij. En nee, kleding is niet bederfelijk ook al gaat de mode soms behoorlijk snel.

Ik zie wel meer van dit soort rare constructies van winkeliers. Is dat nou opzet of onkunde?

Arnoud

Hostingcontract na 1 jaar per maand opzegbaar?

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 19 reacties

In het wetsvoorstel dat het spamverbod uitbreidde naar bedrijven, stond ook een interessante bepaling over contracten met telecommunicatieproviders. Consumenten kunnen contracten voor onbepaalde tijd op elk moment kosteloos opzeggen. Contracten voor bepaalde tijd (bv. een jaar) mogen na die eerste tijd op elk moment kosteloos opgezegd worden. Mooi voor je mobiele abonnement, maar zo vroeg een lezer, hoe zit dat met internetdiensten zoals hosting of domeinnamen?

Veel particulieren hebben tegenwoordig een website of blog. Daarvoor neem je een hostingcontract bij een provider, en als dergelijke contracten onder de definitie vallen, zou je dus na een jaar van je hostingcontract én domeinnaam afkunnen. En met name voor dat laatste zou dat onhandig zijn, omdat domeinnamen per jaar worden betaald. Moet de provider dat dan (gedeeltelijk) terugbetalen?

De nieuwe wet regelt dat contracten met consumenten voor “elektronische communicatiediensten” of voor “programmadiensten”

  1. voor onbepaalde tijd op elk moment kosteloos mogen worden opgezegd, met een opzegtermijn van één maand.
  2. voor bepaalde tijd (bv. een jaarcontract) een stilzwijgende verlenging mogen bevatten, maar dan moet de consument na die eerste periode kunnen opzeggen.

De vraag is dus of webhosting en domeinnamen aanvragen valt onder deze definitie van “elektronische communicatiediensten”. Een programmadienst is het zeker niet, want het is geen dienst die geheel of hoofdzakelijk bestaat uit het aanbieden van programma’s aan het algemene publiek of een deel daarvan. Webhosting is geen programma, en een domeinnaam ook niet.

Een elektronische communicatiedienst is deze mond vol:

een gewoonlijk tegen vergoeding aangeboden dienst die geheel of hoofdzakelijk bestaat in het overbrengen van signalen via elektronische communicatienetwerken, waaronder telecommunicatiediensten en transmissiediensten op netwerken die voor omroep worden gebruikt, doch niet de dienst waarbij met behulp van elektronische communicatienetwerken en -diensten overgebrachte inhoud wordt geleverd of redactioneel wordt gecontroleerd. Het omvat niet de diensten van de informatiemaatschappij zoals omschreven in artikel 1 van de notificatierichtlijn die niet geheel of hoofdzakelijk bestaan uit het overbrengen van signalen via elektronische communicatienetwerken;

Hosting is een dienst die bestaat uit het doorgeven van inhoud via een elektronisch communicatienetwerk. Het is, voor wie zich nog het ISO/OSI model herinnert, een dienst uit laag 4, terwijl de Telecommunicatiewet zich eigenlijk alleen op laag 1 t/m 3 richt.

Voor domeinnamen ligt dat iets lastiger. Die dienst gaat over het vindbaar maken van een website. Domeinnamen worden wel gelijkgesteld met telefoonnummers, en de Telecommunicatiewet bevat bepalingen over zulke nummers. Niet iedereen vindt dat trouwens. Maar zelfs als een domeinnaam onder de Telecommunicatiewet valt, is DNS dan een elektronische communicatiedienst?

Ik zou zeggen van niet. De 118-dienst, het opzoeken van een telefoonnummer bij een naam, is dat ook niet. Waarom zou DNS het dan wel worden enkel omdat het automatisch gaat?

Kortom, ik zie niet hoe je met deze nieuwe wet sneller van je hosting- of domeinnaamcontract afkunt.

Meelezende hosters: hoe gaan jullie om met particulieren die na het eerste jaar tussentijds willen opzeggen?

Arnoud

Op tijd ontbonden maar te laat teruggestuurd, wat nu?

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 7 reacties

Een lezer mailde me:

Ik kocht een grote plasmatelevisie bij een webwinkel. Na een paar dagen besloot ik dat hij toch niet goed paste in mijn interieur, dus ik mailde de winkel dat ik er vanaf wilde, en of ze me wilden vertellen waar ik het ding naar terug moest sturen. Ik kreeg geen antwoord, dus na een week heb ik met bellen en mailen nogmaals contact geprobeerd te krijgen. Dat wilde maar niet lukken, tot ik een aangetekende brief stuurde naar het hoofdkantoor. Ik kreeg toen van hun juridische afdeling te horen dat ik te laat was met opzeggen omdat ik de televisie niet op tijd had teruggestuurd! Maar hoe had ik dat nu moeten doen?

Dit is een interessante kwestie, die ik nog niet eerder ben tegengekomen. De Wet Koop op Afstand geeft je het recht om een koop via internet binnen zeven werkdagen te ontbinden. Dat wil zeggen dat je het product moet terugsturen en de winkelier het geld moet terugbetalen. De bedrijfsjurist van deze winkel zegt nu dat het terugzenden zelf ook binnen die zeven werkdagen moet gebeuren, maar het punt is dat nu net dat niet in de wet staat.

Consuwijzer zegt bv. ook alleen maar dat je binnen die zeven werkdagen moet beslissen of je er vanaf wilt. Maar goed, Consuwijzer is geen wetboek. Het wetboek zelf zegt dat je moet “ontbinden” binnen zeven werkdagen (7:46d BW). Ontbinding is een rechtshandeling waarmee je een overeenkomst beëindigt door een schriftelijke verklaring (die ook per e-mail mag). Je moet dus de brief binnen zeven werkdagen bij de winkel afgeleverd hebben.

Na ontbinding bepaalt de wet (6:271 BW) dat je verplicht bent over en weer je verplichtingen uit de overeenkomst ongedaan te maken. Daarom moet het product en het geld terug naar hun oorspronkelijke eigenaars. Maar wanneer? Dat staat niet in de wet, dus dat komt dan neer op “binnen een redelijke termijn”. Dat hoeft dus niet diezelfde zeven werkdagen te zijn!

In dit geval speelt er trouwens nog iets: de winkelier heeft niet gemeld waar het artikel heengestuurd moet worden. Zo maakt de winkelier het onmogelijk voor de consument om zijn verplichting tot terugsturen na te komen. Dat staat bekend als schuldeisersverzuim (6:58 BW), en dat betekent dat de schuldenaar niet hoeft na te komen totdat de schuldeiser aan zijn kant van de verplichting heeft voldaan. De schuldenaar (de consument in dit geval) kan dan zelfs van de verbintenis af als hij het de rechter netjes vraagt (6:60 BW).

Dat niet melden is trouwens ook een schending van de informatieplicht die de winkelier heeft. Hij moet bij de aflevering schriftelijk melden hoe je kunt ontbinden en waar het product dan heen moet (7:46c lid 2). Doet hij dat niet, dan wordt die periode van zeven werkdagen verlengd tot 3 maanden.

Zit je daar nog in op het moment dat je van die bedrijfsjurist de brief krijgt, dan wordt het dus een stuk eenvoudiger. Stuur hem gewoon per kerende post de koelkastplasmatelevisie en stop daar een kopie van je brief bij waarin je de overeenkomst ontbindt. Een kopie van deze blogpost mag ook.

Arnoud

Webhostingabonnement afgesloten door minderjarige, wat nu?

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, 53 reacties

Een meelezende moeder kwam erachter dat haar vijftienjarige zoon een domeinhosting-abonnement van 180 euro per jaar had afgesloten. Zij was het daar niet mee eens. De meelezende hostingverkopers ongetwijfeld ook niet (wie heeft een betere offerte?) maar deze moeder wilde van het abonnement af. Kan zij dat?

De vijftienjarige zoon is minderjarig. De wet (art. 1:234 BW) zegt dan dat hij niet zelfstandig overeenkomsten kan aangaan. Hij heeft toestemming nodig van zijn ouders om iets te kopen of verkopen. Nu is het natuurlijk niet echt praktisch als hij voor elke reep chocola een briefje van zijn ouders nodig zou hebben. Vandaar dat er ook in de wet staat dat die toestemming wordt verondersteld te zijn gegeven als het een rechtshandeling is “waarvan in het maatschappelijk verkeer gebruikelijk is dat minderjarigen van zijn leeftijd deze zelfstandig verrichten.”

Een kind van acht mag dus snoep kopen zonder dat de ouders daar iets aan kunnen doen (behalve zijn zakgeld inhouden). Een zeventienjarige kan tegenwoordig rechtsgeldig zelfstandig een abonnement voor een mobiele telefoon afsluiten, vond de Geschillencommissie Telecom. In 1999 oordeelde men nog anders: de ouders van een vijftienjarige konden het abonnement van hun zoon laten vernietigen met deze wetsbepaling.

Hoe zit dat nu bij webhosting? Ik zou niet snel aannemen dat het gebruikelijk is dat mensen van vijftien jaar zelfstandig webhostingaccounts nemen. De moeder kan de overeenkomst dus vernietigen. Zij kan dit doen door een brief te sturen waarin ze meldt dat

  • de zoon vijftien jaar was
  • zij niets van de overeenkomst wist
  • haar zoon geen toestemming van haar had
  • zij daarom de overeenkomst vernietigt krachtens artikel 1:234 BW

Voor zaken waarbij de minderjarige persoonsgegevens van zichzelf publiceert, gelden strengere regels. Zo mag een minderjarige onder de zestien jaar geen lid worden van een forum of profielensite zonder toestemming van zijn ouders, zelfs als het heel normaal zou zijn voor mensen van die leeftijd om lid te worden van die site.

Meelezende hosters: hoe controleren jullie of klanten meerderjarig zijn?

Arnoud

Opzeggen van een overeenkomst op afstand

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, 10 reacties

Een lezer had een abonnement op een niet nader te noemen betaalwebsite genomen en wilde daar weer vanaf. De site eiste echter dat hij een papieren brief stuurde via aangetekende post om de overeenkomst op te zeggen. Maar mag dat eigenlijk wel?

Opzeggen van een overeenkomst is in principe vormvrij. Dat wil zeggen dat je op elke manier mag opzeggen, dus ook mondeling of per e-mail. Via de algemene voorwaarden kan het bedrijf strengere eisen stellen. Zo is het niet ongebruikelijk om te eisen dat je schriftelijk moet opzeggen, en vaak ook nog met een zekere opzegtermijn. Sommige bedrijven eisen zelfs een aangetekende brief, maar dat is al snel onredelijk bezwarend (art. 6:237 sub m BW).

Artikel 267 van boek 6 bepaalt dat als een overeenkomst langs elektronische weg is gesloten, hij tevens door een elektronische verklaring kan worden ontbonden. Zelfs wanneer is afgesproken dat je een stuk papier op de post moet doen. Het bedrijf kan niet in de algemene voorwaarden afwijken van deze wettelijke regeling, omdat deze net zo dwingend is als artikel 6:227a dat zegt dat het elektronisch sluiten van overeenkomsten rechtsgeldig is. Zie ook de Memorie van Toelichting bij de laatste wijziging van dit wetsartikel (pagina 60).

Natuurlijk kan het bedrijf nog wel steeds een opzegtermijn hanteren om de opzegging/ontbinding rechtsgeldig te laten zijn.

Arnoud

Opzegtermijn van een dienstverlening op afstand

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, 75 reacties

Wie iets koopt via internet, mag binnen zeven werkdagen na ontvangst van het product de koop ongedaan maken. Hij moet het product dan terugsturen (en zelf de verzendkosten betalen), en krijgt uiteraard zijn geld terug. Maar hoe zit dat bij het afnemen van diensten via internet? Denk aan een betaalwebsite of een via een 0900-nummer afgesloten abonnement.

Zeven werkdagen na sluiten overeenkomst<br/> De Wet Koop op Afstand zegt dat de bedenktijd van zeven werkdagen “van overeenkomstige toepassing” is op overeenkomsten voor dienstverlening (art. 7:46i BW). Dat betekent dat je binnen zeven dagen na de dag dat de overeenkomst wordt gesloten, deze mag ontbinden (art. 7:47i lid 6 BW). De dag dus dat de klant op de “Akkoord” of “Bestel”-knop drukt. Niet per se de dag dat je de bevestigingsbrief van de leverancier krijgt.

Alleen, art. 7:46c lid 2 eist dat de dienstverlener bepaalde informatie schriftelijk verstrekt bij de nakoming van de gesloten overeenkomst. Vanaf ontvangst van die brief heb je ook een zevendagentermijn om op te zeggen. In de meeste gevallen krijg je de brief natuurlijk pas enkele dagen later dan de dag waarop je de overeenkomst sloot, dus “zeven dagen vanaf de bevestigingsbrief” is een aardige vuistregel. Op tentamens E-commerce op juridische faculteiten krijgt dat antwoord echter niet het volledig aantal punten.

Als de dienstverlener vergeet de brief te sturen, of er onjuiste informatie in zet, dan verandert deze termijn in een driemaandentermijn. De leverancier heeft dan nog één redmiddel: hij kan de ontbrekende informatie nasturen, en dan heeft de klant ineens weer een termijn van zeven werkdagen na ontvangst van die informatie. De driemaandentermijn komt dan dus te vervallen.

Gratis proefabonnement?<br/> Nu lijkt het of je met deze bepaling bij elke dienst zeven dagen lang een gratis “proefabonnement” kunt nemen. Maar zo werkt het niet altijd. Art. 7:46i sub 5 BW zegt dat het ontbindingsrecht niet geldt voor dienstverleningen die met instemming van de klant zijn begonnen voordat de termijn is verlopen. Wie bijvoorbeeld een webhostingabonnement neemt, dezelfde dag nog inlogcodes krijgt en zijn website uploadt, kan zeven dagen later niet meer gebruik maken van de wettelijke opzegtermijn.

Als de leverancier vergeet te vertellen hoe het zit met de opzegtermijn, dan heeft de klant wel een bedenktijd en wel van drie maanden. Ook als hij meteen op dag één van de dienst gebruik kon maken. Ook hier kan de leverancier dan maar beter zo snel mogelijk de ontbrekende informatie nasturen: dan mag de klant binnen zeven werkdagen beslissen of hij er alsnog onderuit wil. Een zware sanctie voor de dienstverlener misschien, maar het is natuurlijk erg belangrijk dat de consument goed wordt geïnformeerd over de mogelijkheden van de geleverde dienst.

Arnoud