Tag: Reclame

About Reclame

Subscribe Feeds

Monsterboard’s tell-a-friend: zo moet het dus niet

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, Privacy, 5 reacties

monsterboard-thumb1.pngMarc Drees mocht naar New York. Dacht hij. Want op de site hadden ze niet alleen irritante muziek, maar ook algemene voorwaarden, en toen bleek het toch allemaal iets anders te liggen. Het ging om een wedstrijd waarbij je je naam en persoonsgegevens moest opgeven, plus nog wat anders:

Maar dan moet ik ineens ook persoonsgegevens van mijn vrienden invullen. Wacht even? Ik heb toch alleen toestemming gegeven tot het verzamelen en beschikbaar stellen van mijn eigen persoonsgegevens?

En ik zit nu de persoonsgegevens van anderen in te vullen die daar helemaal geen toestemming voor hebben gegeven. Maar dat is nu mijn probleem geworden? Netjes van Monsterboard.

Een perfect voorbeeld van hoe een tell-a-friend systeem niet moet. Zulke systemen zijn alleen onder voorwaarden legaal. Er zijn vier eisen:

  1. De communicatie gebeurt volledig op eigen initiatief van de internetgebruiker (of afzender), de website stelt hier geen (kans op) beloning tegenover voor afzender of ontvanger.
  2. Voor de ontvanger moet het duidelijk zijn wie de initiatiefnemer van de e-mail is, zodat hij diegene kan aanspreken als hij niet gediend is van dergelijke mails.
  3. De afzender moet volledige inzage hebben in het bericht dat namens hem wordt verzonden, zodat hij de verantwoordelijkheid kan nemen voor de persoonlijke inhoud van het bericht.
  4. De website in kwestie mag de e-mailadressen en andere persoonsgegevens niet gebruiken of bewaren voor andere doeleinden dan het eenmalig verzenden van een bericht namens de afzender. Daarnaast dient de website het systeem te beveiligen tegen misbruik, zoals het geautomatiseerd verzenden van spam.

Een reisje naar New York lijkt me toch wel een (kans op) beloning voor de afzender of ontvanger.

Het doel van Monsterboard bij het verzamelen van de adressen is om deze mensen vacatures te kunnen sturen. Je mag namelijk geen vrienden opgeven als er geen voor die vrienden passende vacatures bij Monsterboard bekend zijn! Je kunt dus maar beter een puntlasser in je vriendenkring hebben dan een lerares Frans geloof ik.

Hoe zouden jullie het vinden als je zo aan Monsterboard gegeven werd door een vriend?

Arnoud

Spamverbod uitgebreid: ook reclamemails naar bedrijven verboden

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, 20 reacties

Spam is vanaf volgend jaar in Nederland geheel verboden, las ik bij Tweakers. Artikel 11.7 van de Telecommunicatiewet verbood al langer het ongevraagd sturen van commerciële, ideële of charitatieve mail, maar vanaf vandaag geldt dit verbod ook voor zulke mails aan bedrijven en ondernemers. Bedrijven of organisaties die dit toch doen zijn strafbaar en riskeren een boete van maximaal 450.000 euro, meldt het ministerie van EZ. Het wetsvoorstel treedt pas volgend jaar in werking. Helaas niet vanaf vandaag al, zoals het ministerie in eerste instantie abusievelijk meldde.

Een ander aspect van deze wetswijziging is dat contracten met telecommunicatieproviders nog maar beperkt verlengd kunnen worden. Concreet: de volautomatische verlenging met één of soms zelfs twee jaar is vanaf januari verboden.

Het nieuwe artikel 7.2a van de Telecommunicatiewet bepaalt:

  1. Contracten voor onbepaalde tijd mogen op elk moment kosteloos worden opgezegd, met een opzegtermijn van één maand.
  2. Contracten voor bepaalde tijd (bv. een jaarcontract) mogen een stilzwijgende verlenging bevatten, maar dan moet de consument na die eerste periode er kosteloos vanaf kunnen. Ook hier weer met een opzegtermijn van één maand.

Wat ik altijd wel mis is de opmerking dat dit met een gewone brief, of liefst nog per telefoon kan. Want reken maar dat een hoop providers nu schriftelijk en aangetekend opzeggen gaan eisen. Zo’n bepaling is helaas niet verboden.

Desondanks een goede stap.

Meelezende ondernemers: krijgen jullie veel Nederlandse reclamespam? Bij mij valt het wel mee eigenlijk.

Arnoud

Weer misleidende reclame van TG-Online Telefoongids

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, 7 reacties

geen-factuur-aanbod-tg-online.pngHet is bijna ouderwets: een fax met een misleidende reclame-uiting. Leest er iemand nog reclamefaxen? Het beruchte bedrijf TG-Online stuurde een fax met aangehechte acceptgiro, met daarbij een klantnummer en de mededeling “Betaling gaarne binnen 14 dagen”. Dit in verband met een vermelding in een online telefoongids/bedrijvengids.

De fax ziet er uit als een factuur, en wekt dus de indruk dat er gewoon betaald moet worden. Zie het voorbeeld dat Molblog online zette. Maar het is stiekem gewoon een aanbod, wat er ook in hele kleine lettertjes tussen staat. In 2006 oordeelde de Reclame Code Commissie al dat dit misleidende reclame was.

Is hier iets tegen te doen? Niet zo veel, ben ik bang. Een misleidend aanbod is op dit moment niet verboden. Wel staat hier iets over in de binnenkort in werking tredende regels over oneerlijke handelspraktijken:

De volgende handelspraktijken zijn onder alle omstandigheden misleidend:<br/> u. marketingmateriaal voorzien van een factuur of een soortgelijk document waarin om betaling wordt gevraagd, waardoor bij de consument de indruk wordt gewekt dat hij het aangeprezen product al heeft besteld terwijl dat niet het geval is;
Wie deze handelspraktijk voert, handelt onrechtmatig – tegen consumenten. Niet tegen bedrijven die met deze praktijken te maken krijgen. En dat is precies de doelgroep die men hier op het oog heeft.

Een klein bedrijf zou kunnen betogen dat zij vergelijkbaar zijn met een consument en dus ook de bescherming van deze regels moet krijgen. Maar of dat lukt, is op dit moment nog een open vraag.

Ik moet zeggen, het verbaast me wel een beetje dat oneerlijke handelspraktijken tegen bedrijven gewoon toegestaan zijn.

Arnoud

Hou op met spammen, beste vriend! (bij Marketingfacts)

Geplaatst op in Privacy, nog geen reacties

Gisteren schreef ik bij Marketingfacts over een Spaans verbod op tell-a-friend systemen. Dat is namelijk spam:

Klik hier om dit bericht door te sturen naar een vriend. Die tell a friend systemen zijn niet alleen irritant, maar in Spanje overtreedt je er ook nog de privacywetgeving mee. Spaanse listbrokers liggen onder vuur, meldde de DDMA vorige week. E-mailadressen zijn ook persoonsgegevens, net als naam en adres. En verwerking daarvan mag alleen met toestemming van de eigenaar. De Spaanse wetgeving komt uit dezelfde Europese richtlijn als onze Wet Bescherming Persoonsgegevens, dus het ligt in de lijn der verwachting dat onze rechter net zo zal oordelen. Is het dan nu eindelijk afgelopen met die knopjes?

Lees verder in Hou op met spammen, beste vriend! bij Marketingfacts!.

Arnoud

Half miljoen boete voor Nederlandse spammers

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, Uitingsvrijheid, 10 reacties

De telecomtoezichtouder OPTA heeft twee bedrijven een boete van totaal zo’n half miljoen euro opgelegd voor het versturen van spam, meldt o.a. Tweakers. Dit is de hoogste boete ooit in Nederland voor ongevraagde reclame per e-mail.

De OPTA had de spammerts al eerder gewaarschuwd, maar die verstuurden vervolgens nog zo’n 4,5 miljoen e-mails. En tsja, dan wordt men boos. Zoals voorzitter Chris Fonteijn van OPTA het zegt in het besluit:

Als je na een waarschuwing doorgaat met het lastigvallen van consumenten met ongevraagde e-mails, dan kun je een zware boete verwachten. Dit is dan ook de hoogste boete die OPTA tot nu toe voor het overtreden van het spamverbod heeft opgelegd.

De boete mag dan de hoogste ooit zijn, maar hij is nog steeds minder dan de 1,7 miljoen die de spammerts verdiend zouden hebben met hun 0900-nummers. In de spam werden mensen namelijk opgeroepen een duur 0900-nummer te bellen om voor thuiswerk te solliciteren, maar ze bleken alleen maar lang aan de lijn gehouden te worden. Meer mocht de OPTA echter niet opleggen: dit was het maximumbedrag dat voor overtredingen als deze kan worden opgelegd.

Wat me verbaasde, is dat de OPTA niets had gedaan met de klachten over het 0900-nummer. Iemand verlokken om zo’n duur nummer te bellen en deze dan zo lang mogelijk aan de lijn houden, dat moet toch strafbaar zijn? Niet dus. Nog niet – er komt een wetswijziging die dit soort dingen expliciet gaat verbieden. Maar weet iemand wat deze wijziging inhoudt? De OPTA heeft het over “wijziging van artikel 4.4 Telecommunicatiewet, BUDE (Besluit Universele Dienstverlening en Eindgebruikersbelangen) en het RUDE (Regeling Universele Dienstverlening en Eindgebruikersbelangen).” Het recentste wetsvoorstel dat ik ken is TK 30661, en daarin zie ik geen verwijziing naar 4.4 Tw.

Geenstijl wijst nog op de “gedeeltelijk stomme” uitspraak van de Raad voor de Journalistiek over één van de twee bedrijven.

Arnoud

Sesamstaat en Pokemom als misleidende reclame

Geplaatst op in Intellectuele rechten, Ondernemingsvrijheid, 3 reacties

Jaren geleden zag ik op het Jeugdjournaal een item waarin een geschokt meisje uit groep 8 research op internet had gedaan voor een werkstuk over haar kat. De site poesjes.nl bleek niet te bevatten wat zij verwachtte, en erger nog de floepvensters bleken niet weg te klikken. (Leraar: “Ach, dat gebeurt mij ook zo vaak”).

Pijnlijk, maar te vermijden door niet zomaar namen in te typen. Gebruik een zoekmachine of typ alleen de namen in van bekende sites, zoals Pokemom.nl of Sesamstaat.nl. Eh, ik bedoel Pokemon.nl en Sesamstraat.nl natuurlijk. Want die twee typefoutdomeinen wijzen naar content die niet bepaald geschikt is voor kinderen (of uw werk, behalve bij Bram dan).

De stichting Mijn Kind Online had dit gesignaleerd in haar rapport Gratis (maar niet heus), en dat was aanleiding tot Kamervragen van het CDA waar we nu het antwoord op hebben. Een beetje teleurstellend is dat antwoord wel:

3. Uit het rapport blijkt dat via tikfout-domeinen, zoals www.pokemom.nl en www.sesamstaat.nl kinderen vaak ongepaste reclame, zoals advertenties voor porno-websites, tegenkomen. Wat vindt u hiervan?
Het is onwenselijk dat kinderen door een tikfout onbewust en ongewild op een internetsite komen die niet voor hen is bedoeld. De partij die de oorspronkelijke domeinnaam bezit, kan hiertegen optreden. Er kan sprake zijn van inbreuk op het merkenrecht. (…) Er is ook jurisprudentie waarbij een partij die een tikfout-domein beheerde, deze moest afstaan aan de merkrechthouder.

Inderdaad is er jurisprudentie over typefoutdomeinnamen. Maar in die zaken speelden rivaliserende commerciele belangen. Zo kon Startpagina.nl verbieden dat Online Recreational Services domeinnamen mocht voeren die identiek waren aan die van Startpagina-dochters, alleen dan zonder punt (juridischestartpagina.nl bijvoorbeeld). Dit vanwege de verwarring bij bezoekers.

Nu is er hier natuurlijk ook sprake van verwarring, maar uit dit antwoord leid ik af dat de minister het uitsluitend de taak van de sitehouders vindt om op te treden tegen typefoutdomeinen. Ook wanneer ze misleidende reclame en voor kinderen ongeschikte inhoud bevatten.

Het lijkt mij dat de Consumentenautoriteit hier eenvoudigweg kan ingrijpen: dit is misleidende reclame, want men adverteert met iets dat verwarrend veel lijkt op andermans merk. En zeker nu we de Richtlijn Oneerlijke handelspraktijken hebben, zou de CA of zelfs iedere ouder iets moeten kunnen doen aan zulke sites.

Via Volledig bericht, pardon Boek 9.

Arnoud

De thuiskopie in de Donald Duck

Geplaatst op in Intellectuele rechten, Iusmentis, 3 reacties

Bij mijn Chinees lopen ze wat achter met de leesmap, dus ik moet nog een paar weken wachten, maar Bram wees me op de nieuwste Donald Duck met daarin een stripje waarin de neefjes muziek downloaden omdat ze geen twintig euro hebben voor de nieuwste CD van Jan Goudsmit:

Bron: Donald Duck 49 van 2007, © Disney Corp.<BR/> Bron: Donald Duck 49 van 2007, © Disney Corp.

De neefjes slaan de spijker op de kop hier: het zijn vooral de platenbonzen die aan de bedelstaf raken door downloaden en branden (wat overigens legaal is).

Donald besluit vervolgens honderd kopieën van de CD te maken en die weer door te verkopen. Maar het zal u niet verbazen dat platenbons Dagobert ingrijpt en tienduizend euro eist voor deze roofkopieën. Een schijntje trouwens met wat de Amerikaanse RIAA vraagt. Gelukkig kan Donald wegkomen met een mondelinge overeenkomst van onthouding.

Lees verder bij NieuwNieuws, dat ook nog verwijst naar de volledige strip. Het zal wel aan mij liggen, maar was het nou echt de bedoeling om de platenbonzen neer te zetten als zwemmend in het geld?

Maar toch nog een juridische vraag: is hier sprake van sluikreclame? Er wordt namelijk al druk gespeculeerd “of stichting BREIN hier achter zit”. Disney is zelf natuurlijk ook niet bepaald pro-downloaden, dus dat hoeft niet per se. En geen grappen over Tim Kuiken alstublieft, ook al zijn dat soort woordspelingen goed Donald Duck-gebruik. Maar of het nu Disney of BREIN is, mag je zo’n boodschap in de Donald Duck stoppen? Het is een ideële reclameboodschap tenslotte: download niet maar koop de CD. Nu is sluikreclame in Nederland verboden (art. 71m Mediawet), maar dat geldt alleen voor radio en televisie. Ik ken geen verbod op sluikreclame in tijdschriften, en al helemaal niet voor ideële reclame als deze.

De volgende keer: de Jonge Woudlopers behalen hun copyright-insigne.

UPDATE (21:32) de Donald Duck rectificeert (via ookmooi):

Met name de tekst die de neefjes uitspreken op bladzijde 25, plaatje 7, had een stuk minder braaf gemoeten en komt inderdaad niet overeen met de stijl van het weekblad dat veelal een wat brutale knipoog maakt naar bepaalde situaties. We betreuren het bijzonder dat dit verhaal zoveel ergernis en reacties opwekt en we zullen beslist alert zijn in het vervolg om vooral een ‘vrolijk weekblad’ te blijven.

UPDATE (4 december) Arjan Dasselaar pleit voor het ruimen van Donald Duck, of liever nog heel Duckstad, naar aanleiding van deze affaire.

Arnoud

Vergelijkende reclame: mag dat, dat Datzo?

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 15 reacties

Nou kijk ik geen reclame, maar dankzij Arjan kwam ik toch deze advertenties tegen (op Geenstijl, of all places):

datzonu.png

Het gaat hier om een guerilla-marketingactie van nieuwe verzekeraar Ditzo. Via deze speelse vorm van vergelijkende reclame wil men snel aandacht krijgen, en dat lukt nog ook. Maar is dat geen merkinbreuk?

Vergelijkende reclame is in Nederland toegestaan. Artikel 6:194a BW zegt dat het noemen van een concurrent, en het vergelijken van producten of diensten met die van de concurrent mag, maar wel onder bepaalde voorwaarden. Kort gezegd moet de vergelijking eerlijk, objectief en niet misleidend zijn. Ook mag je geen verwarring stichten over van wie de reclame afkomstig is.

Nu zou je kunnen denken, ach het is een parodie en die mogen toch? Niet bij reclame. Want een parodie moet primair als grap bedoeld zijn en geen (direct) commercieel motief hebben. In de zaak hiernaast was volgens Beemsterkaas sprake van een parodie op de Melkunie-campagne met Peer “Nog zo gezegd: geen bommetje!” Mancini, en je concurrent komt met de advertentie uit de linkermarge, dan sta je mooi te kijk. Die concurrent profiteert van de herkenbaarheid van jouw reclame, dus van jouw reclame-investeringen, om zo gemakkelijk te scoren. Ook al komen ze, heel grappig, met een disclaimer aan het begin: “Nee nee, ik ben een broer!” (via Reclameblog. Die Beemsterkaas-reclame werd dan ook verboden (foto via IEPT).

In een andere zaak was gebruik van een lookalike van Katja Schuurmans geen geoorloofde parodie op de Gouden Gids reclame. Een parodie kenmerkt zich door het ontbreken van concurrentiemotieven en het ontbreken van verwarringsgevaar, aldus het vonnis. Ook liftte de concurrent mee op de bekendheid en de goodwill van Gouden Gids, door gebruik te maken van een advertentie die zozeer gelijkend is aan de omslag van Gouden Gids. En ook dat mag niet.

Ditzo/Datzo komt daar natuurlijk wel heel dicht bij in de buurt. Ze zetten al haar concurrenten op de Datzo-site neer als duur, ondoorzichtig en complex, en dat kan best eens als oneerlijke reclame gezien worden. Hoewel ik de disclaimer voor de disclaimer wel hilarisch vond, maar dat terzijde. Er staan alleen geen directe vergelijkingen op de site, en ook worden er geen concurrenten met naam genoemd. Je moet zelf weten dat dit bewerkingen van de logo’s van van Centraal Beheer en OHRA zijn. Dus zo uitgemaakt als deze twee zaken is het niet.

Maar, zoals Molblog schrijft, is er een veel betere manier om dit soort ongein aan te pakken dan een rechtszaak:

Zo zag Ohra de bui blijkbaar al een tijdje hangen en hebben ze snel dit-zo.nl geregistreerd. Om daar vervolgens een gephotoshopte afbeelding van een Datzo abri op te plaatsen (leuk detail: de abri op de desbetreffende foto staat voor het kantoor van Ohra in Arnhem). Puntje voor Datzo.

Datzo gephotoshopt door Ohra (foto: Molblog)<br/> Foto: Molblog

Meer parodierende reclames bij JMTC Merkenbureau.

UPDATE (2 december) en als je er op let, zie je ineens overal reclame, nu ook de antireclame van de geparodieerden:

googledatzo.png

Arnoud

Bloggen, astroturfen en oneerlijke handelspraktijken

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, Ondernemingsvrijheid, Uitingsvrijheid, 1 reacties

Met al die vergelijkingssites, sociale netwerken en webwinkels met productrecenties wordt het wel heel verleidelijk voor sommige bedrijven om zelf ook wat positieve opmerkingen over hun bedrijf of product achter te laten. Het liefst natuurlijk zogenaamd afkomstig van een eerlijke consument (“ik doe dit eigenlijk nooit, maar dit product was toch zo goed…”). Of, wat tegenwoordig steeds vaker gebeurt, een paar nepblogs aanmaken waar het product of bedrijf dan de hemel in geprezen kan worden. Dat noemen ze in de VS astroturfen en het gaat dankzij Europa verboden worden, schrijft The Register.

De basis is de Europese Richtlijn oneerlijke handelspraktijken. Het Nederlandse wetsvoorstel (TK 30 928) om dit te verwerken ligt nog bij de Tweede Kamer, maar ook bij ons staat daarin:

De volgende handelspraktijken zijn onder alle omstandigheden misleidend: … op bedrieglijke wijze beweren of de indruk wekken dat de handelaar niet optreedt ten behoeve van zijn handel, bedrijf, ambacht of beroep of zich op bedrieglijke wijze voordoen als consument;

En een blog beginnen onder een valse naam om marketing voor je product te doen, lijkt mij inderdaad je “op bedrieglijke wijze voordoen als consument”. Hetzelfde geldt voor het achterlaten van productrecenties op consumentensites.

De rest van de zwarte lijst is trouwens ook erg interessant. Trucs als elke week opheffingsuitverkoop, een superaanbieding die binnen 5 minuten is uitverkocht “maar we hebben nog wel een andere”, piramidespelen en onduidelijk als zodanig herkenbare advertorials worden ook verboden. Zie de folder van de EU.

Arnoud