Nee, een domeinnaam hoef je niet af te staan als je er niets mee doet

Wie een nieuwe domeinnaam wil gaan gebruiken, kent de frustratie: die is al bezet. Vrijwel elke leuke Nederlandse term is al geclaimd, en in de meeste gevallen gebeurt er weinig meer mee dan een reclamepagina of een “Hier wordt een concept ontwikkeld, overname is bespreekbaar”-achtige tekst. Erg vervelend als je daar zelf al plannen voor had, en het verbaast dan ook niet dat mensen met merken of handelsnamen gaan zwaaien om ze op te eisen. Maar dan moet er echt wel meer aan de hand zijn, zoals uit een recent arrest over de domeinnaam OK.nl blijkt.

In 2015 blogde ik al over deze zaak. De domeinnaam OK.nl was toen al 15 jaar in handen van de gedaagde, en eiser Fuelplaza (handelsnaam: OK) wilde deze opeisen omdat men zelf met een onhandiger domeinnaam moest werken en de gedaagde er al jaren niets mee deed. Bovendien had men een merk én een handelsnaam, en nog in Nederland ook. Dus inbreuk, en inleveren graag. De rechtbank had de eis afgewezen, en nu is er uitspraak in hoger beroep die dit bevestigt.

Allereerst het merkenrecht. Fuelplaza heeft een merk op het woord OK voor brandstof, en meende om die reden de domeinnaam te kunnen opeisen. Maar, zo stelt het Hof, ook al is het triviaal de domeinnaamhouder Gaos dóet wel iets met die domeinnaam. Er wordt niets mee gedaan dat concurreert met of aanhaakt bij de diensten van Fuelplaza, dus gewone merkinbreuk (of handelsnaaminbreuk) is het niet.

Er is een restcategorie, “afbreuk doen aan de reputatie van het merk”. Daarvan zou sprake zijn omdat Gaos op de site bij die domeinnaam had gezet “Deze domeinnaam is geregistreerd door een van onze klanten”, en dat zou gek staan voor klanten van Fuelplaza. Waarom precies werd me niet duidelijk, mogelijk het idee dat iemand dan denkt, wat een raar bedrijf hebben die geen website of zo. Maar dat is te algemeen om rechtens overtuigend te zijn, en de mededeling is ook verder niet negatief over Fuelplaza of de tankstations met OK erop, dus dit slaagt niet.

Ook het idee dat Gaos zou wachten tot de nood Fuelplaza te hoog zou zijn gestegen en ze met geld zou gaan smijten, gaat niet op. Dat is in theorie natuurlijk denkbaar maar er zal wel iets van bewijs moeten komen. Als vaststaat dat Gaos de domeinnaam zou willen verkopen, zeker als dat met een profiteur-achtig luchtje zou zijn omgeven, dan zou een overdracht wegens merkinbreuk wellicht mogelijk zijn.

Belangrijker: de domeinnaam is al in 1999 geregistreerd, en het merk pas in 2003. Daarmee heeft Gaos een “eigen recht” verworven op die domeinnaam, dat boven de merkrechten gaat. En omdat Fuelplaza ook niet op internet geblokkeerd wordt – via okolie.nl zijn ze gewoon te vinden – is er dus geen enkele reden om die domeinnaam over te moeten dragen.

Arnoud

Is het een datalek om een domeinnaam te laten vervallen?

Door het laten verlopen van een domeinnaam heeft Samsung miljoenen gebruikers risico laten lopen, zo laat de Portugese beveiligingsonderzoeker Joao Gouveia op Twitter weten. Dat las ik bij Security.nl. De domeinnaam hoort bij een door Samsung opgeheven dienst (S Suggest), die gebruikers populaire applicaties laat zien die gegarandeerd compatibel met hun apparaat zijn. De onderzoeker ziet nu miljoenen verzoeken vanaf Samsung-telefoons naar de domeinnaam. Is dat nu ook al een datalek?

Het is natuurlijk een blunder eerste klas. Een domeinnaam kost een paar euro, en een simpele “This service is not available anymore”-autoresponder moet ook geen bakken geld kosten. Maar zelfs de domeinnaam nergens heen laten wijzen had gekund, dan waren mensen ook wel snel gestopt met die app. En nu zou een kwaadwillende het protocol kunnen reverse engineeren en nepdata sturen, bijvoorbeeld suggesties voor phishing-apps die mensen dan klakkeloos installeren “want Samsung zegt dat deze compatibel is”.

Maar of het een datalek is? Daarvoor is vereist dat via dit domein persoonsgegevens lekken. Enkel dat een telefoon verbinding maakt met een app is denk ik niet genoeg daarvoor. (Tenzij je zegt dat headers zoals X-Asid persoonsgegevens zijn.)

Als de verbinding succesvol is en er wordt dan persoonlijke informatie opgestuurd door de app, dan komt die nu dus bij een ongeautoriseerd persoon terecht. Dus dan zou ik het wel een datalek noemen. Maar dat is wel een stevige als, en bovendien eentje die zich pas ruime tijd later kan voordoen.

Desondanks kan ik er niet bij dat Samsung dit heeft laten vallen.

Arnoud

Nee, een domeinnaam is geen maatwerk onder de Wet Koop op afstand

Regelmatig zie ik bij domeinnaamverkopers en webhosters staan dat aangeschafte domeinnamen niet kunnen worden geannuleerd onder de Wet koop op afstand, omdat het om maatwerk zou gaan. Immers, je vult zelf in welke naam je wilt hebben. Maar een recent vonnis over maatwerkdomeinnamen laat zien dat dit écht niet klopt. Domeinnamen zijn diensten, en daarvoor geldt een ander (complexer) regime.

In deze zaak had een particulier bij een domeinnaamdienstverlener een domeinnaam gekocht, en een dag later de overeenkomst geannuleerd met een beroep op de Wet koop op afstand. Het bedrijf erkende dat niet: een domeinnaam aanvragen is een maatwerktransactie, bovendien werd deze transactie direct uitgevoerd. Dat leidde tot een rechtszaak, waarbij de rechter dan eindelijk eens een knoop hierover door moest hakken.

De Wet koop op afstand is in 2014 vervangen door een nieuwe serie wetsartikelen, maar voor het gemak blijf ik die artikelen gewoon Wet koop op afstand noemen. In essentie blijft het systeem van annuleren hetzelfde, hoewel de praktijk veel consumentvriendelijker uitpakt: een consument mag binnen 14 dagen iedere online transactie ongedaan maken, tenzij een van de wettelijke uitzonderingen van toepassing is.

De bekendste uitzondering is denk ik die van maatwerk, of zoals de wet het nu formuleert (art. 6:230p punt f sub 1 BW):

de levering van volgens specificaties van de consument vervaardigde zaken, die niet geprefabriceerd zijn en die worden vervaardigd op basis van een individuele keuze of beslissing van de consument, of die duidelijk voor een specifieke persoon bestemd zijn;

Het standaardvoorbeeld is het t-shirt dat wordt bedrukt met een door de consument aangeleverde foto. Die ‘zaak’ bestond nog niet en wordt vervaardigd op basis van een individuele keuze: deze ene foto en geen andere. Dit is wat bedrijven bedoelen met ‘maatwerk’ als ze zeggen dat maatwerk niet mag worden geannuleerd.

Je kunt inderdaad verdedigen dat een domeinnaam “volgens specificatie van de consument” is vervaardigd. Je typt inderdaad zelf de domeinnaam in die je wilt hebben. Alleen: een domeinnaam is geen ‘zaak’, geen fysiek object zoals de wet dat definieert. Daarom kan deze uitzondering niet worden ingeroepen bij domeinnamen.

Als iets geen zaak is, dan is de transactie er omheen een dienst. Daar is ook een annuleringsregeling voor, zij het dat die ingaat binnen 14 dagen na het sluiten van de overeenkomst (en niet na de dag van levering van de zaken). Deze regeling kent ook weer een uitzondering (art. 6:230p sub d BW):

een overeenkomst tot het verrichten van diensten, na nakoming van de overeenkomst, indien:
1°. de nakoming is begonnen met uitdrukkelijke voorafgaande instemming van de consument; en
2°. de consument heeft verklaard afstand te doen van zijn recht van ontbinding zodra de handelaar de overeenkomst is nagekomen;

De aanschaf van een domeinnaam mag dus wél worden geannuleerd, tenzij aan deze twee eisen (allebei dus) is voldaan.

De eerste eis is dat er met uitdrukkelijke voorafgaande instemming van de consument is begonnen met nakoming. In deze context betekent dat: er is expliciet gezegd “graag deze domeinnaam aanvragen en wel nu”. Dat komt uit het bestelproces van het bedrijf wel naar voren.

De tweede eis zegt dat als de levering afgerond is binnen die 14 dagen, de consument niet meer alsnog mag ontbinden. Direct vragen om levering, geleverd krijgen en dán nog zeggen “oh nee laat maar, graag geld terug” was net even te oneerlijk.

Maar bij wijze van balans is wel weer vereist dat de consument apart verklaart afstand te doen van dat annuleringsrecht. En dat is waar het hier misging: nergens in het bestelproces moest de consument een vinkje zetten (of iets dergelijks, bij wijze van verklaring) bij een tekst als “Ik geef opdracht tot directe aanvraag van de domeinnaam en doe afstand van mijn recht deze aanvraag te annuleren onder de Wet koop op afstand”. Daarom mocht de consument deze aanschaf kosteloos annuleren.

Slecht nieuws dus voor het bedrijf , ze krijgen die 29 euro (aanschafprijs plus diverse kosten) waar de zaak over ging, niet terug. Ook voor andere domeinhandelaren is dit iets om zenuwachtig over te worden: ook zij kunnen dus geen beroep doen op de maatwerkuitzondering. Maar er is een sprankje hoop, want wie nu bovenstaande tekst met aanvinkvakje toevoegt in zijn bestelproces, kan een latere annulering eenvoudig pareren.

Natuurlijk geldt dit recht alleen voor consumenten; bedrijven (dus ook eenmanszaken) hebben géén rechten onder de Wet koop op afstand, en dus ook niet op het recht de aanschaf van een domeinnaam te annuleren. Tenzij ze zich kunnen beroepen op de zogeheten reflexwerking, waarbij ze kunnen aantonen dat zij voor deze transactie eigenlijk niet te onderscheiden zijn van een consument. Die zie ik eerlijk gezegd niet voor een domeinnaam, dat lijkt me typisch iets dat je écht bedrijfsmatig aanschaft.

Arnoud

Wat moet ik doen met mail naar een gekocht domein?

Een lezer vroeg me:

nlangs heb ik een domeinnaam overgenomen van een bedrijf. Kennelijk heeft de verkopende partij de domeinnaam overgedragen terwijl deze nog actief gebruikt werd voor e-mailaccounts. Op basis van een catch all komt er allerlei mail binnen. Moet ik deze doorsturen, bewaren of terugzenden (bouncen)? Wat zijn mijn wettelijke plichten in deze?

Het verstandigste (maar dat is nu wat laat) is om in het domeinverkoopcontract een afspraak te maken over mail en dergelijke. Je kunt bijvoorbeeld vastleggen dat berichten nog een maand worden doorgestuurd, of juist dat ze moeten worden teruggestuurd met een expliciete foutmelding.

De wet zegt niets over wat je moet doen hier. De enige redding die we hebben, is de heel algemene regel van redelijkheid en billijkheid: een overeenkomst wordt aangevuld door wat uit die redelijkheid vloeit (plus wat de gewoonte is in de branche).

Een gewoonterecht bestaat hier niet volgens mij, iedereen doet maar wat. Maar wat is redelijk?

Mijn eerste gedachte is: terugsturen al die mails (bouncen), zodat de afzenders merken dat dit adres niet meer werkt. Dat is relatief eenvoudig in te stellen in de mailserver, en voorkomt dat je gedoe krijgt over dat je mail zou lezen of dat een door jou doorgestuurde mail niet aankomt waarna jij daarop aangekeken wordt. Want dat risico krijg je, als jij onverplicht iets doorstuurt dan neem je er een stukje verantwoordelijkheid voor.

Wat zouden jullie doen?

Arnoud

Wanneer mag ik websites van wanbetalers weggooien?

Een lezer vroeg me:

Wij zijn een hostingbedrijf en beginnen steeds verder te groeien. Nu lopen we af en toe tegen de situatie aan dat klanten niet meer reageren bij een verlenging en dus ook geen factuur betalen. Wij houden de boel dan netjes in de lucht, maar dat wordt steeds meer gedoe, zeker als er ook domeinnamen bij betrokken zijn. Wanneer mogen wij deze data en/of domeinnamen offline halen? En mogen ze worden gewist/opgeheven?

Wettelijk sta je als hoster in je recht als je na beëindiging contract (ook bij wanprestatie/wanbetaling) de data meteen wist. Natuurlijk moet je wel eerst het contract opzeggen (ontbinden) wegens de wanbetaling. In de praktijk moet er dus minstens een aanmaning de deur uit zijn gegaan (op papier) en moet de daarin genoemde termijn zijn verstreken.

Data bewaren na zo’n opzegging is erg netjes, maar je bent er dus niet toe verplicht. Doe je het wel, dan sta je in je recht als je een vergoeding vraagt voordat de klant die data krijgt. Ik zou wel aanraden de procedure daarover in de algemene voorwaarden op te nemen.

De domeinnaam nog een jaar aanhouden lijkt me een ander verhaal. Daar zitten voor de ondernemer kosten aan en dat kan oplopen als je groeit. Op zich kan het wel (met een vergelijkbare procedure in de algemene voorwaarden) maar het lijkt me hier net zo prima om deze gewoon te laten verlopen. De domeinnaam komt dan in quarantaine, waar de klant deze tegen een meerprijs uit kan halen. Dat is de geaccepteerde gang van zaken, en mensen moeten hem dan maar daaruit halen als ze zich bedenken en/of alsnog geld vinden.

Arnoud

Mag je jezelf een merknaam.expert noemen?

http-www-url-merk-adres-hand.pngEen lezer vroeg me:

Onlangs is de ‘.expert’-domeinnaamextensie vrijgekomen. Ik wil graag een paar van die domeinnamen vastleggen omdat ik als IT-specialist me best expert in diverse merken software durf te noemen. Maar mag dat of is dat merkinbreuk?

Over merken en domeinnamen bestaan veel misverstanden, waarvan een hoop zijn ontstaan in de cowboytijd. Het belangrijkste misverstand is dat alleen een merkhouder een domeinnaam zou mogen hebben die gelijk is aan het merk.

Merken zijn bedoeld om een eerlijke markt te verzorgen. Merknamen (en logo’s, maar domeinnamen zijn niet grafisch) zijn dan ook beschermd met name om de afkomst van de producten te kunnen garanderen. Als je die garantie verstoort, dan pleeg je in principe merkinbreuk.

Op een domeinnaam een shop opzetten waarin je concurrerende producten verkoopt, verstoort die garantie. Ik denk Coca-cola te gaan kopen maar krijg Pepsi. Dat is niet de bedoeling, en daarom is Pepsi verkopen op cocacola.nl niet toegestaan. Zou je echter keurig de merkproducten zelf daar gaan verkopen, dan doe je geen afbreuk aan die afkomstfunctie en zou het dus goed moeten gaan.

Ik zeg zou, want er zijn meer manieren om merkinbreuk te plegen. Ook jezelf voordoen als de merkhouder of een officiële dealer is een probleem. En daar gaat het vaak fout bij merknaam-domeinnamen.

Ik noem ze altijd Welkom bij merknaam-sites: generiek opgezette shops met “Welkom bij $merknaam” bovenin en nergens een goed zichtbare eigen aanduiding of bedrijfsnaam. Dat gaat mis, want zo wek je stilzwijgend de indruk dat sprake is van een officiële shop van de merkhouder.

Hetzelfde zou ik zien bij de .expert-extensie. Natuurlijk is het legaal om te zeggen dat je expert in Microsoft Azure bent, of juist Java-specialist of wat dan ook. En of je dat dan doet vanaf java.expert of java-expert.nl maakt natuurlijk helemaal niet uit. Waar het om gaat, is dat die site niet de indruk wekt dat de merkhouder er iets mee te maken heeft. Gebruik dus in ieder geval een duidelijke eigen persoons- of bedrijfsnaam (vuistregel: gróter dan de merknaam van die houder).

Terzijde: wat is dat toch met al die nieuwe extensies? Ik zie er het .nut niet meer van in.

Arnoud

Is een disclaimer genoeg tegen het merkenrecht?

tom-smeenk-geen-aupingIk kan niet eens meer een wandeling maken door de stad zonder disclaimers tegen te komen: “Wij zijn geen Auping dealer!” op het etalageraam van beddenhandel Tom Smeenk in Utrecht. Ook de website van Smeenk vermeldt deze tekst in diverse groottes.

Over het gebruik van merken doen veel misverstanden de ronde. De belangrijkste: het zou verboden zijn een merk te voeren, ongeacht omstandigheden, zonder toestemming van de merkhouder. Dat klopt niet, al was het maar omdat in het recht er niets toegestaan of verboden is “ongeacht omstandigheden”. Er zijn áltijd omstandigheden te verzinnen die iets dat in principe legaal is, toch verboden maken. Of andersom.

Je mag zonder toestemming een merk gebruiken wanneer je de merkproducten verkoopt. Je moet dan kunnen aangeven dat je die producten verkoopt, en dat doe je door het merk te tonen. (De merkproducten moeten met toestemming op de Europese markt gebracht zijn door de merkhouder; grijze import uit China mag hier niet worden doorverkocht.)

Wat dan weer niet mag, is het merk gebruiken om de indruk te wekken dat je een band hebt met de merkhouder. Dat is waar het vaak misgaat met webshops van handige jongens die merkproductjes verkopen, wat ik de “Welkom bij merknaam”-sites noem. Het gaat daar mis omdat men geen eigen naam noemt maar alleen “Welkom bij Aupingkopen punt nl, uw goedkope plek voor Aupingbedden – auping goedkoop aanbieding outlet dealer kopen bestellen” of iets dergelijks. Door stilzwijgen kun je verwarring wekken.

Smeenk doet het goed: een eigen bedrijfsnaam, het eigen logo groot linksboven op de site en ook dus nog een disclaimer. Hier is geen sprake van stilzwijgen dus.

Is die disclaimer nodig? In principe heeft een disclaimer geen zin. In 2013 verloor Talensshop een rechtszaak over merkinbreuk, omdat de totaalindruk van de site ten onrechte een affiliatie met verfproducent Talens suggereerde. De rechtbank vond dat een disclaimer daar niet tegenop kon. Hetzelfde bleek in een andere zaak over de term “Porschespecialist”.

Echter, bij twijfelgevallen kán het de doorslag geven. Als hij prominent naast de eigen bedrijfsnaam staat, dan versterkt dat het beeld dat de eigen naam en logo scheppen: dit is zomaar een bedrijf, geen outlet van de merkhouder. Maar ik zou altijd zeggen, bouw je site zónder disclaimer en toets dán of mensen gaan denken dat het een outlet is.

Arnoud

Wanneer mag je een productnaam in je domeinnaam opnemen?

http-www-url-merk-adres-hand.pngEen lezer vroeg me:

Voor een nieuwe webshop wil ik Acer Aspire laptops gaan verkopen en wel onder de domeinnaam aspire-laptops punt nl. Ik weet dat je geen merknamen van bedrijven (zoals HP of Apple) in je domeinnaam mag voeren, maar geldt dat ook voor productnamen? Oftewel mag ik deze domeinnaam voeren?

Het is onjuist dat je geen merknamen in domeinnamen mag opnemen. Waar het om gaat, is dat je geen verwarring mag zaaien over jouw relatie tot een gedeponeerd merk. Dat kan zowel een naam van een bedrijf zijn (zoals HP of Apple) als van een product (Aspire, iPhone of Magnum).

Verwarring zaai je zodra je een valse indruk wekt, en dat kan al door niet te zeggen wie jij bent. “Welkom bij Aspire-desktops punt nl, de goedkoopste plek voor Acer Aspire laptops” is merkinbreuk want mensen denken nu dat dit een outlet van Acer is. Je zegt namelijk niets over wie deze shop aanbiedt, dus dan zal het wel Acer zelf zijn. En dat maakt het merkinbreuk.

Zou je echter “Joops computershop, uw specialist in Acer Aspire computers” hanteren dan is het eerder legaal want dan geef je aan dat jij de Joop bent die deze apparatuur verkoopt. Uiteraard moet de verkoop beperkt zijn tot dat type Acer laptops, je mag daar niet ook Asus of HP producten aanbieden. Ongeacht hoe vergelijkbaar die zijn met de Acer Aspire laptops.

Als vuistregel hanteer ik daarbij dat je merk en logo van het product mag tonen maar niet groter dan je eigen logo en niet als eerste. Plus je mag niets vermelden dat (actief of door verzwijgen) de indruk wekt dat je toch enige band met de leverancier hebt. En dat is het meest tricky deel van allemaal, want het werkt verkoopverhogend door toch ergens tegen dat merk aan te schuren.

(Ben ik cynischer aan het worden? Ik heb het gevoel steeds vaker te bloggen met “Dit misverstand hoor ik vaker”.)

Arnoud

Hoe moet je omgaan met merkentrollen?

http-www-url-merk-adres-hand.pngEr zijn nu ook al merkentrollen, las ik bij Slashdot. Een merkentrol is een partij met een gedeponeerd merk dat vrij generiek is en dus niet heel sterk. Maar omdat de meeste dienstverleners vrij strak reageren op merkenclaims – account dicht, project weg – kun je met een merk toch best aardig andere mensen dwarszitten. Wat is daar nu aan te doen?

Een merk is een woord of logo dat is vastgelegd, en daarmee is beschermd tegen gebruik door concurrenten. Dit komt voor in twee smaken: letterlijk en gelijkend, waarbij in het laatste geval sprake moet zijn van verwarring. Iets dat lijkt maar geen verwarring geeft, is geen merkinbreuk. Maar gebruik je letterlijk dezelfde term als iemands merk, dan heb je een merkprobleem.

Althans: als je concurrent bent. Of iets preciezer, als je het teken gebruikt voor iets waarvoor het merk is gedeponeerd. En dat is beperkt tot een aantal klassen of categorieën van producten of diensten. Die kunnen naast elkaar bestaan: er is een merk Ajax voor schoonmaakmiddel naast een merk Ajax voor brandblussers, en dan is er ook nog een voetbalclub die zo heet. Dat overlapt elkaar niet, dus hier wordt geen merkinbreuk gepleegd.

Op internet is dit iets ingewikkelder, omdat de meeste online diensten zo opgezet zijn dat er maar ééntje een naam kan gebruiken. Je kunt niet ajax.nl door twee partijen tegelijk laten gebruiken (tenzij je moeilijk gaat doen met doorverwijspagina’s) en ook op Twitter kan er maar eentje @ajax heten. Dan geldt in principe “wie het eerst komt, die het eerst mailt”.

Wat nu als iemand je merk schendt door zo’n domeinnaam of account te registreren? Daar zijn allerlei regels en procedures voor, maar in het simpele geval dat het een concurrent is die met exact de merknaam aan de haal is, dan is die regel simpel: sluiten die hap. En in de praktijk is dat simpel genoeg ook, stuur een mail of vul een klachtformulier in, en de beheerder grijpt in.

Logisch, maar het wordt vervelend als de ander wél een legitieme reden heeft om het merk te gebruiken. Zoals bij de Slashdot-vraagsteller: hij had een app gemaakt met een simpel, bestaand woord als naam, en dat was in een andere context als merk vastgelegd maar de app ging ondertussen wél mooi de Android Play Store uit na een claim.

Of dit nu echt tróllen is in de zin van “geld vragen met een dubieuze IP-claim”, dat betwijfel ik. Merken worden vaak eerder ingezet om een stukje eigen terrein te claimen: ga weg, blijf af, mijn merk. En daarbij is de nuance van die andere categorieën al snel verdwenen. Of van andere legitieme redenen, zoals in deze blog uit 2014 waar iemand een merknaam vastlegde om perspublicaties over zijn bedrijf te kunnen blokkeren.

Vervelend is het wel, want net zoals bij veel andere takedown-systemen is er niet echt een tegenclaim te doen. En waar je bij auteursrecht nog wel eens wat kunt betogen over citaatrecht of parodie, is het bij “ja, mijn naam is exact dat merk máár” een stuk lastiger om die ‘maar’ over het voetlicht te krijgen.

Arnoud

Moet je een .nl domeinnaam afstaan als een Amerikaanse merkhouder dat vraagt?

ok-benzine-domeinnaamEen lezer vroeg me:

Ik heb al tien jaar een .nl domeinnaam geregistreerd maar nooit gebruikt. Nu krijg ik een brief van een Amerikaans bedrijf dat naar Nederland wil komen en ‘mijn’ domeinnaam al jaren als bedrijfsnaam voert in de VS. “Under current domain name jurisprudence we own the rights to the Domain Name” schrijven ze, en ik moet deze nu afstaan. Doe ik dat niet binnen een week, dan gaan ze 8000 euro schade bij me vorderen. Wat nu?

Deze claim is echt onzin, een typisch voorbeeld van een blafbrief: veel geblaf, weinig specifieke onderbouwing, korte deadlines en zware dreigementen als je niet meteen meewerkt. Oh, en steeds vaker: gebruik van in wollige taal omschreven termen waarin van alles bij gehaald wordt (hierna te noemen: “Dreigend Klinkende Definities”) zodat men verderop met deze Dreigend Klinkende Definities extra scherp door de bocht kan gaan.

Het is onjuist dat iemand met een merknaam ergens ter wereld automatisch alle domeinnamen in alle landen kan opeisen. Op zijn minst is dan nodig dat je in het land waar die domeinnaam bestaat, een ouder merk of handelsnaam hebt. En dat is niet genoeg, want er moet óók sprake zijn van iets dat inbreuk pleegt op het merk of de handelsnaam.

In maart zagen we dit bij een rechtszaak over OK.nl. Deze domeinnaam was al 15 jaar in handen van de gedaagde, en eiser Fuelplaza (handelsnaam: OK) wilde deze opeisen omdat men zelf met een onhandiger domeinnaam moest werken en de gedaagde er al jaren niets mee deed. Bovendien had men een merk én een handelsnaam, en nog in Nederland ook. Dus inbreuk, en inleveren graag.

Zo snel gaat dat niet, aldus de rechtbank: er moet wel iets gebeuren dat als inbreukmakende handeling aan te merken is. Enkel het hébben van een domeinnaam is nog geen inbreuk, want welke handeling verricht je dan? Worden er producten geadverteerd van de concurrent? Wordt er verwezen naar benzinestations of iets anders waardoor mensen kunnen denken “hee, heeft de OK een nieuwe website” (onjuiste associatie, verwarring) of “nou, wat een prutsers daar bij OK” (afbreuk aan reputatie).

Als restcategorie is er dan nog “misbruik van recht” waar ooit 112.nl het op verloor. Als je iets doet zonder legitiem doel en een ander heeft er nadeel van, dan kan dat misbruik van je recht om dat te doen opleveren. Maar ook dat vereist meer dan alleen het registreren van een domeinnaam of het weigeren die af te staan(!).

Ik snap dat het voor een merkhouder erg vervelend is om niets te kunnen doen tegen domeinslapers, maar soms heb je gewoon pech.

Arnoud