Fotograferen verboden, ja echt

fotograferen.gifIn Remy Chavannes’ onvolprezen Nu.nl-column van afgelopen zaterdag stond een opvallende conclusie:

Fotografen in heel Europa zullen voortaan eerst toestemming moeten vragen voordat zij een medemens fotograferen ” al is het alleen maar om afspraken te maken over het verdere gebruik van de foto. De rechters hebben erover nagedacht, maar misschien toch niet lang genoeg: het lijkt me een rechtsregel die in de praktijk massaal geschonden gaat worden.

Het gaat om het Reklos vs Griekenland-arrest van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens. De tekst is alleen beschikbaar in het Frans, en mijn Frans is wat minder goed dan dat van Remy, vandaar dat ik er nu pas op terugkom.

In deze zaak stond het grondrecht op privacy van artikel 8 EVRM centraal. Dit grondrecht werkt ook door in het portretrecht: het publiceren van een portretfoto kan een inbreuk op iemands privacy zijn. Maar nu gaat het Hof verder: het enkele nemen van de foto levert al een inbreuk op de privacy op.

Uit de verrassend goede Google-vertaling van het arrest:

The image of an individual is one of the main attributes of his personality because it derives its originality and allows it to differentiate itself from its peers. The human right to protect its image is an essential component of his personality and assumes primary control of it by the individual.

Oftewel: iemands portret is een wezenlijk onderdeel van die iemand, en daarom dient die persoon zo veel mogelijk zeggenschap te hebben over zijn portret. Daarom mag hij niet alleen publicatie maar ook het vervaardigen van portretfoto’s verbieden. “Otherwise, an essential attribute of personality could be held captive by others without any control on its possible future use.”

Chavannes concludeert hieruit dat ook de foto’s van het Unox-meisje op het strand niet gemaakt hadden mogen worden, maar ik betwijfel of je zo ver kunt gaan. Er speelde mee dat de foto in een duidelijke privéomgeving (een ziekenhuis) werd gemaakt. Op de openbare weg heb je ook wel privacy, maar minder dan in een ziekenhuis. Bovendien lijkt het me volstrekt onwerkbaar voor fotografen en filmers om ook op de openbare weg aan iedereen toestemming te vragen die voor de camera komt.

Arnoud

Staat u op Google Streetview?

beau-van-erven-dorens-portret-ondanks-blur.pngJaja, Google Streetview komt naar Nederland. Bij mij in Eindhoven had ik ze al eens zien rijden, maar die foto’s moeten nog ontwikkeld worden. Gelukkig had ik me die ochtend geschoren (wie mij spot op de foto wint een gratis boek).

Kan Google zomaar heel Nederland fotograferen en dat op internet zetten? Privacy bestaat ook op de openbare weg (hoewel minder dan thuis). Het Vondelpark-arrest laat zien dat het (dit klinkt vast bekend) afhangt van de “feitelijke omstandigheden, met name de aard en mate van intimiteit waarin de geportretteerde is afgebeeld, als ook het karakter van de foto en de context van de publikatie.” In die zaak ging het om een foto van een zoenend stel in het park, en dat was zo’n intieme situatie dat publicatie niet mocht. In 1996 werd ook een foto van een nogal seksueel getinte foto bij een Wasteland-party verboden.

Maar in februari vond het Gerechtshof Amsterdam dat geen sprake was van portretrecht bij een “gewone” foto van een straatbeeld met een hardlopende mevrouw. De reden daarvan was volgens het Hof:

Het belang van de informatievoorziening, brengt mee dat berichtgeving zoals hier aan de orde moet kunnen worden voorzien van illustratiemateriaal, zoals foto’s van de werkelijkheid. Het is daarbij onvermijdelijk dat foto’s van toevallige passanten worden gepubliceerd. De foto waar het in dit geding om gaat, is neutraal. Ook kan – objectief gezien – niet worden gezegd dat de foto op enigerlei wijze compromitterend of diskwalificerend is of een zodanig effect heeft.

Het lijkt mij dat Google met haar Streetview-dienst hetzelfde argument aan kan voeren. En bovendien hebben ze een blurfunctie ingevoerd waarmee gezichten en nummerborden (en, zo blijkt, ook brievenbussen met “NEE/NEE”-stickers) automatisch onherkenbaar gemaakt worden.

Maar of dat genoeg is? Bij GeenStijl vonden ze de aardige foto die ik hierboven toon. Herkent u deze meneer? Inderdaad, en daarom is dit nog steeds een portret, zo blijkt uit de jurisprudentie. Een “karakteristieke lichaamshouding” waaraan iemand te herkennen is maakt de foto ook een portret. Een karakteristiek kapsel dan ook lijkt me.

PS: via Tweakers nog de eerste bug in Streetview!

Arnoud

Geen portretrecht bij op straat genomen foto

Opmerkelijk: een ‘gewone Nederlander’ die op straat werd gefotografeerd, kon haar portretrecht niet inzetten tegen commerciële verkoop van die foto. De Consumentenbond had een foto van beeldbank Hollandse Hoogte gebruikt bij een artikel over MP3-spelers. De vrouw op die foto was daar niet blij mee, omdat ze ongevraagd in haar strakke sportkleding werd gefotografeerd. En Hollandse Hoogte verdiende daar nog eens geld mee ook. Toch mocht dat van de rechter.

In het vonnis oordeelt de rechter: “Het kan zo zijn dat [eiseres] niet graag gefotografeerd wordt, maar dat is onvoldoende om een redelijk belang aan te nemen.” Op zich is dat juist, maar er speelde hier heel wat meer. Met name het commercieel exploiteren van de foto zou mee moeten wegen bij de beoordeling van dat redelijk belang. Daarover vermeldt het vonnis:

Ten slotte heeft [eiseres] gesteld dat zij het recht om haar portret voor commerciële doeleinden te gebruiken zelf wenst te hebben. In dit verband is van belang, zoals Hollandse Hoogte heeft bepleit, dat het Hollandse Hoogte uitsluitend gaat om de afbeelding van een sportieve moeder met Mp-3 speler en niet om het portret van [eiseres]. [eiseres] is immers geen bekende Nederlander, model of sporter die haar portret commercieel kan exploiteren. Daarbij komt nog dat er geen enkele aanleiding bestaat om aan te nemen dat [eiseres] van plan is haar portret voor commerciële doeleinden te gaan gebruiken. In tegendeel, [eiseres] heeft zelf verklaard dat zij zichzelf niet graag op foto’s ziet.

Hieruit concludeert de rechter dat de eiseres geen bekende persoonlijkheid is en dus geen commercieel belang kan hebben bij de foto, zodat Hollandse Hoogte de foto mag blijven gebruiken. Nogal eigenaardig. Niet alleen bekende Nederlanders hebben een verzilverbaar portetrecht. Uit het Discodanser-arrest van de Hoge Raad bleek al in 1997 dat ook gewone mensen een redelijk belang tegen zo’n commercieel gebruik van hun portret kunnen hebben:

De opname van een portret in een reclame voor een produkt of dienst heeft immers tot gevolg dat de geportretteerde door het publiek geassocieerd zal worden met dat produkt of die dienst, waarbij het publiek in het algemeen – en doorgaans terecht – ervan uit zal gaan dat het gebruik van het portret niet zal zijn geschied zonder toestemming van de geportretteerde en de opname van het portret in de reclame-uiting zal opvatten als een blijk van publieke ondersteuning van het produkt of de dienst door de geportretteerde. Op deze gronden is het op een dergelijke wijze gebruiken van een portret in beginsel aan te merken als een inbreuk op de persoonlijke levenssfeer van de geportretteerde.

Via Volledig bericht, pardon Boek 9, dat ook de foto in kwestie laat zien (wat ik niet netjes vind, maar goed).

Update (3 februari 2009): in hoger beroep bevestigd:

In het midden kan blijven of [het bezwaar van eiseres] – in dit geval – een redelijk belang oplevert op grond waarvan zij zich op de voet van artikel 21 Auteurswet 1912 tegen (verdere) openbaarmaking kan verzetten. Haar belang weegt hier naar het voorlopig oordeel van het hof niet op tegen het door Hollandse Hoogte ingeroepen belang op informatievoorziening. Het hof licht dit toe. Het belang van de informatievoorziening. brengt mee dat berichtgeving zoals hier aan de orde moet kunnen worden voorzien van illustratiemateriaal, zoals foto’s van de werkelijkheid. Het is daarbij onvermijdelijk dat foto’s van toevallige passanten worden gepubliceerd.

Update (15 mei 2012) ook in ander arrest wordt bepaald dat een ‘gewone’ foto geen portretrecht heeft. Money quote:

Het hof merkt in dit verband op dat het – bij het voorkomen van de publicatie van een foto betrokken – belang van degene die zich op een voor het publiek vrij toegankelijke plaats op een opvallende wijze manifesteert (en er kennelijk geen bezwaar tegen heeft om op die wijze gezien en gefotografeerd te worden) over het algemeen niet zal opwegen tegen het belang van diegene die de foto wil gebruiken ter illustratie van een aan die wijze van manifestatie gewijde beschouwing, ook indien deze beschouwing kritisch van aard is.

Arnoud

Het verzilverbare portretrecht

Een fotograaf mailde mij met een vraag over het portretrecht:

Ik richt me als fotograaf vooral op het fotograferen van optredens en dus ook artiesten. Nu begrijp ik dat een artiest een portretrecht heeft als hij herkenbaar op de foto staat, maar hoe ver reikt dat? Mag ik een foto met zo’n portret nu verkopen in een boek of als losse foto voor fans? Of moet ik daarvoor altijd toestemming hebben?

Als jij een artiest op de foto zet, dan mag jij als rechthebbende die foto verkopen, publiceren of wat dan ook – tenzij de artiest een beroep kan doen op zijn portretrecht. Veel mensen denken daarbij aan privacy, maar dat is niet echt aan de orde bij een artiest die op het podium een show weggeeft. Voor artiesten is er een ander belang, wat onder juristen bekend staat als het “verzilverbaar commercieel belang”.

Het idee hierachter is dat de artiest normaal geld kan vragen om te poseren voor foto’s. Daarom kan hij bij dergelijke foto’s zijn portretrecht inroepen en eisen dat de fotograaf hem een vergoeding betaalt. Het moet natuurlijk wel gaan om een foto waarvan de waarde zit in het portret van de artiest. Een fotoserie van een concert met optredens van diverse artiesten haalt zijn waarde niet uit het portret van één artiest, dus dat zal niet snel via het portretrecht tegen te houden zijn.

Het is echter ook weer niet zo dat als je maar meerdere personen afbeeldt, geen van hen meer zijn of haar portretrecht kan inroepen. In december vorig jaar verloor Dutch Filmworks een zaak over dit commercieel portretrecht. Dutch Filmworks had DVD’s op de markt gebracht met “de mooiste doelpunten aller tijden”. Dennis Bergkamp en Marco van Basten, de twee voetballers wiens portret op de cover was gezet, startten elk een rechtszaak wegens inbreuk op hun portretrecht. Het verweer van het bedrijf was uiteraard dat men nog wel meer doelpunten dan die van Bergkamp en Van Basten op de DVD had staan, en dat men bovendien geen merchandise of reclame met het portret maakte.

Hadden de voetballers nu toch een commercieel belang? Ja. In de zaak-Van Basten formuleerde de rechter het als volgt:

Voor het aanmerking nemen van een redelijk materieel belang is niet zozeer beslissend of het gebruik kan worden gekenschetst als merchandise of reclame, maar of sprake is van een vorm van gebruik die uitsluitend of ten minste in hoofdzaak gericht is op het commercieel uitbuiten van iemands verzilverbare populariteit.

Van Basten’s doelpunten waren speerpunten van de DVD, en hij stond ook nog eens in Oranje-tenue op de cover. Daarmee was voor de rechter duidelijk dat Van Basten een commercieel belang had bij de DVD, en op grond daarvan mocht hij verdere verkoop van de DVD verbieden.

Dennis Bergkamp had ondertussen al geschikt: zijn portret zou niet langer worden gebruikt, de afbeelding op de cover zou worden gewijzigd en de dvd blijft verschijnen.

Arnoud

Plaatjes op je website (videopresentatie bij VCASMO)

Bij wijze van experiment heb ik eens een videopresentatie gemaakt bij VCASMO over plaatjes op je website. Gewoon, om te kijken of dit überhaupt praktisch is. Ondertussen is hij al gelekt, dus dan kan ik hem net zo goed aankondigen ook:

(Met dank aan Pierre Gorissen voor de praktische tips van videopresentaties)

En ja, dit filmpje embedden op je eigen blog (of waar dan ook) mag gewoon. Ik heb er namelijk in de licentie toestemming voor gegeven. Sterker nog, bij VCASMO moet je als auteur expliciet een licentie kiezen en aangeven of je embedden wilt toestaan of niet.

Ik ben heel benieuwd wat u er van vindt!

Nog veel meer vrije plaatjes vind je via Presentation Zen trouwens.

Arnoud

Auteursrecht op foto’s bestaat niet, aldus privacy-waakhond

In een artikel van het CBP foto’s en ander beeldmateriaal op internet een bijzonder opmerkelijk stukje:

Uw foto kan worden gezien als een bijzonder persoonsgegeven omdat het iets zegt over uw ras. De houder van de website mag geen foto’s van u op zijn website plaatsen zonder dat hij u daarover heeft geïnformeerd en uw uitdrukkelijke toestemming heeft gevraagd. Als u de beelden zelf openbaar heeft gemaakt, bijvoorbeeld door ze op uw eigen website te plaatsen, dan is het niet verboden om de foto verder te publiceren.

Ik denk dat de fotograaf toch nog wel iets te zeggen heeft over het herpubliceren van zijn foto’s.

Via Planet, wier vergelijking van het CBP met “een aap [die kijkt] naar een verroest horloge: niet wetend wat te beginnen” ik absoluut hilarisch vond.

Arnoud

Jongen beboet voor filmen leraar (via Techzine)

800 euro boete als je je leraar op Youtube zet. Een Finse rechtbank heeft een 15-jarige jongen veroordeeld tot een geldboete, nadat hij een filmpje van zijn leraar online zette, zo staat in Techzine. Of nou ja, geldboete: schadevergoeding aan de lerares natuurlijk.

Op zich niet zo bijzonder. Dit kan bij ons ook: publicatie van een film waar iemand herkenbaar in te zien is, kan schending van het portretrecht zijn. Als de geportretteerde een redelijk belang kan aanvoeren, mag de film niet online. Gebeurt dat toch, heeft de geportretteerde recht op een schadevergoeding. Hoe je de schade inschat die iemand lijdt door een inbreuk op de privacy, is natuurlijk een hele lastige.

Wat wel bijzonder is, is de hoogte van die schadevergoeding. Naast een vergoeding van je echte schade, kun je bij een gewonnen proces ook de proceskosten vergoed krijgen. Normaal is dat een vast bedrag(je), maar bij geschillen over intellectueel eigendom geldt sinds enige tijd de bijzondere regel dat je de werkelijke proceskosten vergoed krijgt. En die kunnen best hoog uitvallen, want advocaten zijn duur (al krijgen ze hun diners niet vergoed).

Auteursrecht is een intellectueel eigendomsrecht, dus bij een geslaagde inbreukzaak moet de inbreukmaker alle kosten van de wederpartij vergoeden. Portretrecht staat geregeld in de auteurswet, dus geldt dat dan ook bij een geslaagd beroep op portretrecht?

Een lastige vraag. Albert Ploeger van Houthoff Buruma schrijft op Volledig bericht, pardon Boek 9 dat dit niet op hoort te gaan:

Gelet op de doelstelling van de richtlijn en de tekst van artikel 2 lid 1, die zien op de handhaving door rechthebbenden van intellectuele eigendomsrechten, komt het mij voor dat het beroep van een geportretteerde op een redelijk belang tegen de openbaarmaking van zijn portret jegens de rechthebbende op het intellectuele eigendomsrecht op het portret, niet onder het toepassingsgebied van de richtlijn valt. Dit is in lijn met eerdere commentaren van Hugenholtz (Pres. Rb Utrecht 18 maart 1999, AMI 1999-6, p. 94-96) en Schuijt (Pres. Rb Amsterdam 28 januari 2000, Mediaforum 2004-4, nr. 26) bij uitspraken waarin portretrecht naar hun oordeel ten onrechte als intellectueel eigendomsrecht in de zin van het TRIPs-verdrag werd beschouwd.

Arnoud

“Begin dan een rechtszaak” – over portretrecht en mobieltjes

Internetrecht op televisie: Christiaan Alberdingk Thijm vertelt in het NOS Journaal wat je als geportretteerde kunt beginnen tegen misbruik van je portret. Bekijk de uitzending (het stuk begint op 4:00).

Het advies: probeer te achterhalen wie de foto maakte, en/of wie achter de website zit, en begin dan een rechtszaak. Alhoewel een boze brief vaak ook heel aardig kan werken.

Voor meer over portretrecht, zie mijn eerdere postings. Heel in het kort: fotograferen van personen mag niet zomaar. De geportretteerde heeft ook bepaalde rechten. Op grond van zijn portretrecht mag de geportretteerde zich verzetten tegen publicatie als daarmee een redelijk belang van de geportretteerde in gevaar komt. Bijvoorbeeld een privacy-belang of een commercieel belang.

Arnoud

Auteursrecht op screenshots

Een nieuwe voor de auteursrecht-FAQ: hoe zit het met auteursrecht op screenshots? Dat is waar Pierre Gorissen tegenaan liep toen een van zijn reaguurders zich afvroeg hoe het zat met zijn portretrecht op een screenshot.

Bij een screenshot kopieer je stukjes van de software (de plaatjes, de layout, etc) in kwestie. In dit geval was één van die stukjes een klein fotootje van een persoon met wie Pierre aan het Skypen was. Inderdaad heeft die persoon een portretrecht: als hij een redelijk belang heeft dat tegen publicatie pleit, dan mag hij niet herkenbaar in beeld. Maar kan de maker van de software eigenlijk ook optreden tegen het screenshot?

Rust op een screenshot auteursrecht?<BR/> Kopiëren van stukjes van een beschermd werk is niet toegestaan. De eerste vraag is daarom of je beschermde stukjes overneemt.

Op dit screenshot rust geen auteursrecht

Een screenshot zoals dit, van de standaard Windows knopjes rechtsboven op elk venster bijvoorbeeld is geen probleem; op een grijs vakje met een kruisje of twee vierkantjes rust geen auteursrecht.

Beeldcitaat uit de Mozilla Thunderbird-knoppenbalk

Maar een rij iconen zoals in het voorbeeld hierboven uit Mozilla Thunderbird kan best beschermd zijn. Dat vereiste tenslotte creatief werk om te maken. Gelukkig staat de licentie van Thunderbird mij toe dit screenshot te maken en te laten zien, mits met bronvermelding.

Wanneer mag je een beschermd screenshot toch publiceren?<BR/> Als je iets overneemt dat onder auteursrecht valt, pleeg je in beginsel inbreuk, net zo goed als bij een foto van een design CD-speler. De wet noemt dat een “nabootsing in gewijzigde vorm” maken. Dat mag alleen met toestemming van de rechthebbende op de software, of wanneer de wet een uitzondering biedt.

Een voorbeeld van toestemming is Linden Labs bij Second Life:

you may use screenshots from Second Life to the extent that Linden Lab has the right to authorize use of the content within such screenshot, including screenshots of Linden in-world objects and Linden avatars, subject to these usage guidelines.

Bij Second Life kan dan nog weer meespelen dat je beschermde werken van anderen in je screenshot vastlegt, bijvoorbeeld een mooi ontwerp op virtuele t-shirts of een stuk kunst aan de muur van iemands virtuele huis. Daar kan Linden Labs geen toestemming voor geven.

De meest voorkomende uitzondering voor screenshots en foto’s lijkt me het citaat: als ik de CD-speler wil bespreken of aankondigen, mag ik er best een foto van maken en die bij mijn bespreking of aankondiging zetten. Een vergelijkbaar doel is een foto op Marktplaats.nl als ik de speler tweedehands verkoop. Ook dat mag, ook al ‘kopieer’ ik de speler. Evenzo mag een screenshot dus worden gepubliceerd als je het gebruikt bij een bespreking, kritiek of vergelijkbaar doel.

Gewoon een serie screenshots publiceren is nog geen citaat, het moet wel een doel hebben en dat moet blijken uit de context waar je het screenshot in verwerkt. Je kunt dus niet even een serie screenshots maken en op Flickr of elders zetten “voor het geval iemand er uit wil citeren” of zoiets.

Heeft de maker van een screenshot zelf auteursrecht?<BR/> De volgende vraag is dan of de maker van het screenshot een auteursrecht heeft op het screenshot. Meestal niet. Je moet eigen creativiteit toevoegen bij het maken van een werk voordat je auteursrecht hebt. Een artikel over die software heeft dat natuurlijk. Een foto van een CD-speler vaak ook, je moet tenslotte een hoek en een belichtingstijd kiezen waarmee de speler mooi op de foto komt. Maar bij een screenshot is het een kwestie van “PrtSc” indrukken en eventueel irrelevante delen wegknippen. Dat is geen creativiteit waarmee je auteursrecht krijgt. Het zou kunnen als de maker bijvoorbeeld een aantal schermen op een kunstzinnige manier rangschikt, maar veel anders kan ik niet bedenken.

Zo’n “simpel” screenshot valt dan onder het auteursrecht van het origineel. Alleen de maker van de software heeft dus iets te zeggen over gebruik van het screenshot, tenzij het gebruik natuurlijk onder bijvoorbeeld het citaatrecht valt.

Wordt het screenshot verwerkt in een ander werk, bijvoorbeeld zo’n bespreking of aankondiging, dan zit op dat andere werk als geheel wel auteursrecht claimen. Een PC-tijdschrift heeft auteursrecht op het artikel met een bespreking van een stuk software, met daarin het screenshot van dat stuk software. Dat screenshot zit er dan in op grond van het citaatrecht.

Arnoud

Fotograferen en journalistiek op het station

Niet echt Internetrecht, alhoewel ze wel Internet hebben op stations: hoe zit het met fotograferen op stations. Journalist Brenno de Winter zag een Segway op station Utrecht en wilde hier met een foto verslag van doen, maar dat werd hem verboden door de Spoorwegpolitie. Kan die dat zomaar? Nee, en wel hierom.

Op zich mag de NS natuurlijk huisregels stellen, want de stations zijn hun privé-eigendom. En er zijn ook huisregels over fotograferen op stations:

Voor het maken van professionele opnamen moet wel altijd vooraf toestemming worden gevraagd. Hieronder vallen ook alle opnamen waarbij gebruik wordt gemaakt van statieven, extra licht en figuranten en opnamen die worden gemaakt door studenten als studieopdracht. Bij opnamen voor privé-doeleinden (voor familiealbum of hobby) vanaf voor het publiek toegankelijke gedeelten van het station is geen toestemming van NS nodig. Uitzondering hierop vormt het fotograferen of filmen van NS personeel, balies en wachtruimtes. Dit is zonder uitdrukkelijke toestemming niet toegestaan.

Alleen, journalistiek en vrije nieuwsgaring is een grondrecht (artikel 10 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens). Je eigendomsrecht inzetten om een journalist te weren zijn werk te doen is een schending van dit grondrecht. Om te bepalen of dit toegestaan is, moet de rechter een belangenafweging plegen. Hoe groot is de nieuwswaarde en het belang om dit te melden, en hoe groot is in dit geval de waarde van het eigendomsrecht van de NS en de persoonlijke levenssfeer van haar medewerkers.

Zeker nu de NS haar stations normaal openstelt voor het publiek, zal die afweging snel in het voordeel van de journalist uit moeten vallen, tenzij er sprake is van bijzondere omstandigheden. Bijvoorbeeld dat een medewerker tegen zijn of haar wil heel prominent in beeld komt terwijl dat niet relevant is voor het verhaal.

Maar wat heeft de Spoorwegpolitie daarmee te maken? Een ruzie tussen een journalist en de eigenaar van een terrein is civielrecht, dus vecht dat samen lekker uit bij de rechter zou je zeggen. Toch zitten er publiekrechtelijke aspecten aan. Het punt is namelijk dat het Algemeen Reglement Vervoer (dat geldt voor spoorwegen en stations) verbiedt om “beroep of bedrijf” uit te oefenen op stations zonder toestemming van de NS. En de NS heeft de Spoorwegpolitie gemachtigd om het toezicht op deze regels uit te oefenen.

Specifiek voor stations is er namelijk artikel 5 van het Algemeen Reglement Vervoer (ingevoerd op grond van de Spoorwegwet):

  1. Het is een ieder, behoudens uit de aard van zijn betrekking, verboden zich in of op een station dan wel in een trein in een zodanige toestand te bevinden of zich zodanig te gedragen, dat orde, rust, veiligheid of een goede bedrijfsgang wordt of kan worden verstoord.
  2. <li>Als verstoring van orde, rust, veiligheid of een goede bedrijfsgang worden beschouwd: (...)
    

    f. uitoefenen van beroep of bedrijf;

    <li>Het bepaalde in het eerste en tweede lid is niet van toepassing voor zover de spoorweg daarvoor, met inachtneming van de belangen van reizigers, toestemming heeft gegeven.</li>
    

Natuurlijk is dit bedoeld om allerlei stalletjes en verkopers te kunnen weren, maar journalisme is een beroep, dus naar de letter van dit artikel is het verboden journalistiek te bedrijven op het station zonder toestemming van de NS.

Daarnaast is er ook artikel 7 van datzelfde Reglement:

Een ieder is verplicht de aanwijzingen betreffende de orde, rust, veiligheid of een goede bedrijfsgang op te volgen, die door of vanwege de spoorweg duidelijk kenbaar zijn gemaakt.

De regel over niet mogen fotograferen op het station betreft de goede bedrijfsgang van de NS. De NS heeft de Spoorwegpolitie gemachtigd om het toezicht op deze regels uit te oefenen. Die doen dat door ambtsbevelen te geven tot verwijdering van het terrein (art. 184 Wetboek van Strafrecht) maar uit twee recente arresten van de Hoge Raad (AU8060 en AZ3309) begreep ik dat dat niet mag. Ambtsbevelen mogen alleen gaan over wettelijke voorschriften, en NS-huisregels zijn geen wet:

Als de onderhavige verwijderingsbevelen namens de NS zijn genomen en dus niet door politieambtenaren als zodanig, dan zijn die bevelen niet gegeven door een ambtenaar als bedoeld in artikel 184 van het Wetboek van Strafrecht.

Als ik die arresten doortrek naar deze situatie, lijkt het mij dat de agenten ook geen ambtsbevelen mogen geven tot het wissen van foto’s wanneer iemand zonder toestemming fotografeert.

En zelfs al mogen ze dat wel, dan zou zo’n ambtsbevel het grondrecht van vrije nieuwsgaring schenden, en de overheid mag dat al helemaal niet snel doen.

De NvJ waarschuwt voor de laatste maal:

Journalisten worden steeds vaker met beperkingen geconfronteerd bij de uitoefening van hun vak. Zij hebben het recht om foto’s te maken in openbare en semi-openbare ruimtes (stadions/stations etc.). De NVJ heeft aan zowel politie als NS duidelijk gemaakt dat dergelijke restricties in strijd zijn met de vrijheid van nieuwsgaring.

(En voor wie denkt aan antiterrorisme-regels: station Utrecht is geen verboden plaats. Er staat zes jaar cel op het fotograferen van gebouwen die belangrijk zijn voor de staatsveiligheid.)

Arnoud