Tag: Windows

About Windows

Subscribe Feeds

Windows 10 Enterprise en Office zijn risico voor privacy ambtenaren

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, Privacy, 29 reacties

Via Windows 10 Enterprise en Microsoft Office verzamelt Microsoft gebruikersgegevens die het bedrijf in de VS opslaat. Dat meldde Tweakers op basis van onderzoek bij het ministerie. Deze opslag geeft een inbreuk op de privacy van de ambtenaren, plus een ieder wiens gegevens door die ambtenaren worden verwerkt. Het onderzoek werd uitgevoerd als een DPIA onder de AVG, waarbij werd gekeken naar de zogeheten telemetriedata die Windows- en Office-installaties verzamlen bij de gebruiker en doorsturen naar Microsoft in de USA. Bij Office gaat het mis: deze verzamelt een enorme hoeveelheid data, en dat is niet uit te schakelen.

Het is natuurlijk leuk en aardig dat Microsoft “telemetrie” oftewel statistieken verzamelt, maar dat is in de EU best problematisch omdat dat al héél snel onder de noemer van persoonsgegevens valt. Informatie over wat gebruiker thx1138 doet met zijn Office is een persoonsgegeven, ook al heb je niet de naam van die gebruiker of enig contactgegeven. Zelfs wanneer je aan die meetgegevens een eigen willekeurig toegekende ID hangt, val je nog onder de AVG. Dat voelt als nogal een ontwerpfout.

Met name dat “het kan niet uit” verbaast me hogelijk. Je zou zeggen dat je als bedrijf weet dat het verzamelen van gegevens over wat je gebruikers doen gevoelig kan liggen, zeker in enterprise-omgevingen (en daar hebben we het hier over). Dat is niet iets dat je met een vinkje in de EULA oplost, de belangen zijn daarvoor te groot. Dit mag gewoon niet.

Natuurlijk zal Microsoft vast ergens in de licentievoorwaarden hebben gezegd dat toestemming wordt verleend. Maar dat werkt niet op dit niveau. Software wordt ingekocht onder een groot contract, en deze afspraak moet dáár dan worden gemaakt.

Bovendien: een bedrijf of instelling mag die afspraak alleen maken als ze dat vervolgens aan haar personeel (en/of klanten) kan rechtvaardigen, en dat zie ik hier niet opgaan. Welke noodzaak binnen de arbeidsovereenkomst (aanstelling, het is ambtenarenrecht) is er om deze telemetrie aan Microsoft te verstrekken die het voor eigen doeleinden gaat gebruiken? Welk belang van Microsoft is zo dringend dat de privacy van het personeel mag worden gepasseerd? En heeft de OR wel ingestemd met die telemetrieverstrekking, dat is immers een apart recht onder de Wet OR?

Beloofd wordt om een en ander aan te passen om binnen de Europese regels te blijven, maar dat zal tot ergens in 2019 gaan duren. Dat is nogal lang, dus ik hoop dat er in de tussentijd een firewall of iets tussengezet kan worden zodat de privacy van de ambtenaren gewaarborgd blijft.

Arnoud

Fabrikanten mogen van EU-Hof pc’s met geïnstalleerde software verkopen

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 22 reacties

hardware-software-computer-gollem-huh.jpgComputerfabrikanten mogen gewoon pc’s blijven verkopen met bijvoorbeeld Windows vooraf geïnstalleerd. Dat meldde Nu.nl onlang. Ze hoeven geen alternatief te bieden zonder de geïnstalleerde software. Dit volgt uit een uitspraak van het Hof van Justitie (zaaknr C-310/15) naar aanleiding van een Franse rechtszaak over de vraag of dit een oneerlijke handelspraktijk was.

Een Franse consument had in 2008 een laptop gekocht en kreeg daar ongevraagd Windows Vista bij. Hij wilde de EULA daarvan niet accepteren en claimde toen bij leverancier Sony het geld van die licentie terug. Dat werd geweigerd, waarop hij naar de rechter stapte met het argument dat hier sprake was van een oneerlijke handelspraktijk: het is niet netjes en dus niet eerlijk dat je geen laptop zónder Windows kunt kopen.

Volgens het Hof kan een handelspraktijk zoals reclame of het aanbieden van producten alleen oneerlijk zijn als aan twee eisen is voldaan:

Een handelspraktijk kan in dat verband slechts als oneerlijk […] worden beschouwd onder de dubbele voorwaarde dat zij in de eerste plaats in strijd is met de vereisten van professionele toewijding en in de tweede plaats het economische gedrag van de gemiddelde consument met betrekking tot het product wezenlijk verstoort of kan verstoren.

Is sprake van strijd met die professionele toewijding, zeg maar even wat je van een fatsoenlijk handelaar in de ICT-sector mag verwachten? Behoort een normale dozenschuiver ook dozen zonder OS te schuiven?

Nee, aldus het Hof:

In casu blijkt uit de verwijzingsbeslissing met name dat de verkoop door Sony van computers met voorgeïnstalleerde software voldoet aan de uit de analyse van de betrokken markt blijkende verwachtingen van een belangrijk deel van de consumenten die de aankoop van een aldus uitgeruste en onmiddellijk bruikbare computer verkiezen boven de afzonderlijke aankoop van een computer en software. Bovendien werd volgens diezelfde beslissing Deroo-Blanquart, als consument, vóór de aankoop van de betrokken computer door de detailhandelaar van Sony naar behoren geïnformeerd over het bestaan van voorgeïnstalleerde software op deze computer en de specifieke kenmerken van elk van de softwareprogramma’s. Tot slot heeft Sony, na de aankoop en bij het eerste gebruik van deze computer, Deroo-Blanquart de mogelijkheid geboden om in te stemmen met de „eindgebruikersovereenkomst” om deze software te kunnen gebruiken, dan wel de verkoop te herroepen.

In gewone taal: Je wist bij aanschaf dat er Windows op die laptop zou staan. Dat is ook normaal bij computerverkoop aan consumenten. En je mág de EULA annuleren, alleen moet dan wel de gehele aanschaf terug (dus ook de hardware) en niet alleen de software. Daar is niets mis mee. Ook niet omdat de prijs van Windows niet uitgesplitst is.

En moet een handelaar ook kale computers aanbieden? Nee, ook dat is niet in strijd met de professionele toewijding. Als een winkel alleen combinaties hardware/software wil verkopen, dan staat ze dat vrij (het mededingingsrecht even daargelaten) en zolang je als consument maar wéét dat je dat gaat krijgen, is er niets aan de hand. Je kunt dan naar een concurrent.

Arnoud

Mag een harddisk van 1 terabyte slechts 1 biljoen bytes bevatten?

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 42 reacties

harddisk-vier-terabyteRegelmatig krijg ik er vragen over: harddisks en USB-sticks die verkocht worden met zus-en-zo veel megabyte of terabyte aan opslagruimte, waarbij dan achteraf blijkt dat er met metrische aantallen gewerkt wordt. Een stick van 1 megabyte bevat dan 1 miljoen (10^6) bytes in plaats van 1.048.576 (2^20). Dat voelt nogal misleidend voor veel consumenten. Maar mag het?

In het algemeen is het voor aanbieders van producten verplicht om SI-eenheden te gebruiken. Dat is onder meer bij ons vastgelegd in het Meeteenhedenbesluit 2006, dat expliciet verwijst naar het Internationale stelsel van meeteenheden (Système International, SI) als de manier om eenheden aan te geven. De Metrologiewet verbiedt vervolgens (art. 22) het gebruik van andere meeteenheden dan in dat Besluit genoemd. Een pondje kaas aanbieden is dus strikt gesproken verboden – je moet “500 gram” in je advertentie vermelden dan.

Het Meeteenhedenbesluit noemt ook de termen voor veelvouden, en daarin zijn kilo, mega, giga en tera keurig gedefinieerd als machten van tien (10^3, 10^6, 10^9 en 10^12 respectievelijk). Dus als je wil zeggen dat iets een mega-hoeveelheid bevat, dan betekent dat volgens de wet een 10^6-hoeveelheid. Een andere invulling of betekenis mag je niet hanteren.

Natuurlijk weet ik dat leveranciers dit een prachtig gelegenheidsargument vinden om hun producten groter voor te stellen dan ze zijn. Immers, in de computerindustrie is er vanaf het begin eigenlijk altijd met machten van twee gewerkt. Een kilobyte is in die context 2^10 oftewel 1024 bytes, een megabyte dus 1.048.576 (2^20) en een terabyte 1.099.511.627.776 (2^40) bytes. Als je als consument met enige computerkennis een harddisk van een terabyte ziet, dan voel je je bekocht als er slechts 1.000.000.000.000 bytes op staan in plaats van 1.099.511.627.776, een verschil immers van bijna 10 procent. Zeker omdat Windows dat getal afkort naar 0,9 terabyte.

Maar is het echt een fout van de leveranciers? Die regel over SI-eenheden bestaat al een tijdje, sinds 2003 of daaromtrent. Het verrast dus hogelijk dat Microsoft en Apple nog steeds de computer-betekenis hanteren van de kilo, mega en tera. Dat lijkt me legaal (want zij adverteren niet, het is alleen een technische aanduiding in de Explorer) maar het geeft wel veel verwarring en boosheid bij consumenten die ineens een lagere hoeveelheid bytes zien op hun nieuwe opslagmedia. Iemand enig idee waarom zij dit nog niet aangepast hebben?

Arnoud

Italiaans Hooggerechtshof verbiedt Windowsbelasting

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 55 reacties

Het Italiaanse Hooggerechtshof heeft de Windowsbelasting verboden, meldde Free Software Foundation Europe onlangs. Dat wil zeggen: men heeft het ongeldig verklaard om bij de verkoop van een laptop verplicht een Windowslicentie af te laten nemen. Vrijwel iedere laptop wordt geleverd met Windows, ongeacht of de klant dit nu wil of niet. En klanten die dat niet willen, kunnen meestal geen geld terug krijgen voor de kosten van deze licentie. Dat steekt mensen die geen Windows willen, dus dit arrest is een mooie opsteker.

De Windowstax is een berucht overblijfsel van de tijd dat Microsoft zijn monopoliepositie misbruikte. Men stond onder meer leveranciers van computers alleen toe om Windows te verkopen als iedere computer met Windows zou worden verkocht. Hoewel dit vandaag de dag niet meer verplicht wordt door Microsoft, is de praktijk bij veel winkels nog wel dat je een laptop alleen met Windows kunt krijgen.

De EULA van Windows vermeldde (tot voor kort in ieder geval) dat wie dit niet wilde, de EULA mocht annuleren en zijn licentiegeld kon terughalen bij de verkoper. Die clausule blijkt in de praktijk een grote verrassing voor computerverkopers, en het aantal mensen dat met succes dit kon afdwingen is volgens mij op de vingers van één hand te tellen (zonder dat je trucjes met binair vingertellen hoeft uit te halen). Grotendeels volgens mij omdat verkopers er geen zin in hebben of niet weten hoe ze de vergoeding terug kunnen krijgen van Microsoft.

Vaak wordt als juridisch argument gebruikt dat je de computer én de Windowslicentie hebt gekocht, een bundelverkoop of koppelverkoop dus. Koppelverkoop is legaal in Europa tenzij de verkoper misbruikt maakt van zijn machtspositie om zo de koppelverkoop af te dwingen. Microsoft heeft zo’n machtspositie en mocht om die reden geen Internet Explorer bundelen met Windows.

Echter de computerboer op de hoek heeft geen machtspositie op de markt voor computerverkoop en mag dus bundelen wat ze wil. Je kunt naar de concurrent als hij niet biedt wat je wilt – of dat nu laptop+Windows is of systeemkast+toetsenbord in plaats van kale laptop of alleen systeemkast. Dat is althans de gedachte. Maar waar je heus genoeg leveranciers kunt vinden die je losse systeemkasten willen verkopen, is het aantal leveranciers dat Windowsloze laptops verkoopt tamelijk beperkt.

Waarom toch? Is het een inschatting uit de praktijk dat nietwindowswillers een te kleine groep is? Koopt men in bij groothandels die dat denken? Is deze markt niet interessant?

In Nederland leidt de Windowsbelasting of Windowstax met enige regelmaat tot ophef maar ik heb nog nooit gehoord van iemand die in Nederland een rechtszaak won hierover. Dit Italiaanse arrest is dan ook een mooie opsteker en zou een zwaarwegend argument moeten zijn bij een Nederlandse zaak. Formeel is zo’n arrest geen jurisprudentie bij ons maar omdat de uitspraak gebaseerd is op Europese regels, kun je het wel degelijk als argument gebruiken. Nu nog iemand die het wil proberen.

Arnoud

Ben je als bedrijf aansprakelijk voor meegemailde virussen?

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, Privacy, 14 reacties

attachment-bijlage-mail-email-doorsturen-geheim.jpgEen lezer vroeg me:

Op mijn werk werken we alleen met Apple computers en Mac OS X. We hebben geen virusscanners, omdat er geen reële virusdreiging is voor dat platform. Echter, het zou kunnen dat wij per mail bijlages ontvangen met Windowsvirussen erin. Daar hebben wij geen last van, maar als we die doorsturen naar een Windows-draaiend bedrijf dan krijgen zij daar wél last van. Zijn wij daar dan aansprakelijk voor?

Je bent aansprakelijk voor schade die jou te verwijten is, mits je daarbij onrechtmatig gehandeld hebt. Als je concurrent goedkoper is, heb je schade (gemiste omzet) maar dat is niet onrechtmatig.

Je handelt onrechtmatig als je een wettelijke bepaling overtreedt, iemands rechten schendt of maatschappelijk onzorgvuldig handelt. Virussen doorsturen is strafbaar, ook als je dat door nalatigheid doet (art. 350b Strafrecht):

Hij aan wiens schuld te wijten is dat gegevens wederrechtelijk ter beschikking gesteld of verspreid worden die zijn bestemd om schade aan te richten in een geautomatiseerd werk, wordt gestraft met gevangenisstraf of hechtenis van ten hoogste een maand of geldboete van de tweede categorie.

Zou je dus in deze situatie kunnen spreken van “schuld”, oftewel nalatigheid, domheid, dan kun je dit handelen betitelen als “onrechtmatig” en daarmee moet het Mac-bedrijf de Windowsvirusschade vergoeden. Je kunt het ook op ‘gewoon’ die onzorgvuldigheid gooien: iedereen weet dat Windows virussen kent, dus het is onzorgvuldig om daar geen maatregelen tegen te nemen als je met Windowsmensen communiceert.

In beide gevallen komt de vraag op hetzelfde neer: hoe veel rekening moet je houden met virussen voor platforms waar jij je niet mee bezighoudt?

Ik neig er wel naar die ‘gewone’ onzorgvuldigheid als norm te zien. Windows is zó populair dat je daar rekening mee moet houden, ook als jij dat zelf niet gebruikt. En je weet dat daar virussen rondzwerven, dus let daar even op. Plus, het gaat hier over mailbijlagen die je dus van internet krijgt en zonder te controleren doorstuurt naar je klanten of relaties. Mag ik dat sowieso best wel slordig noemen?

Arnoud

Gelden de EULA’s van Apple en Microsoft eigenlijk wel bij aanschaf van een nieuwe computer?

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, 25 reacties

safari_license_agreement.jpgEen lezer vroeg me:

Als ik een MacBook van Apple koop (en die koop omvat de computer zelf inclusief het besturingssysteem), krijg ik de AV van Apple (hun EULA) pas te zien als ik de laptop aanzet. Is dat juridisch wel correct? Je moet toch algemene voorwaarden bij de aankoop ter hand stellen en niet pas na thuiskomst?

Een EULA valt in Nederland onder het regime van algemene voorwaarden. Dat houdt in dat ze al snel van toepassing zijn – meer dan melden en ter hand stellen van de tekst is niet nodig. Daar staat tegenover dat ze niet onredelijk bezwarend mogen zijn (bij consumenten). Dat een EULA in Nederland niet rechtsgeldig is, is dus een fabeltje.

De eis van ter hand stellen houdt in dat je voor of bij het sluiten van de overeenkomst de tekst van de EULA te zien moet krijgen. Slechts wanneer het praktisch gezien onmogelijk is om ze te overhandigen, mag je volstaan met melden dát ze er zijn en waar ze in te zien zijn. De Albert Heijn hoeft dus niet bij de kassa haar voorwaarden uit te delen, maar mag ze bij de servicedesk beschikbaar houden.

De vraag is dus of een computerwinkel vergelijkbaar is met Albert Heijn. Dan is het genoeg om te zeggen “Let op: EULA van toepassing op de software” en deze EULA aan de balie op voorraad te houden. Zijn ze ‘kleiner’, dan moet de EULA uitgeprint meegegeven bij elke aanschaf van een computer.

Gek genoeg is er bij mijn weten geen computerboer die bij aanschaf van een PC of Mac zelfs maar die opmerking plaatst dát er een EULA van toepassing is op de software die je koopt. Op dozen van sommige softwarepakketten (zoals Windows 7) staat het wel op de achterkant, dat lijkt me op zich wel genoeg. Maar bij voorgeïnstalleerde (OEM) software krijg je geen doos, dus ook geen achterkanttekst over de algemene voorwaarden.

Wie dus zwaar op de juridische hand wil zijn, mag nu concluderen dat EULA’s op dergelijke preinstalled software en masse niet bindend zijn.

Je vraagt je af waarom niemand daar ooit een punt van maakt. Omdat niemand wakker ligt van EULA’s? Omdat we gedresseerd zijn op “Accept” te klikken bij het installeren?

Arnoud

Het einde van de power user, of waarom je Windows wél en Facebook níet mag tweaken

Geplaatst op in Innovatie, Security, 18 reacties

removeBij Buzzfeed las ik een intrigerend artikel: het einde van de power user. Daarin het relaas van de populaire Facebookextensie Social Fixer, die op zeker moment de nek werd omgedraaid door het sociale netwerk wegens “overtreding van de gebruiksvoorwaarden”. U weet wel, die voorwaarden die op elk moment kunnen wijzigen zonder dat dat iemand hoeft te worden verteld. Waarbij je niet eens in bezwaar kunt (of hooguit tegen een chatscript kunt aanklagen). Het is merkwaardig: willen bedrijven geen powerusers meer? Dat zijn toch vaak de grootste fans.

Veel software heeft ook eigen aanpasbaarheid: je kunt plugins installeren, of met een scriptingtaal eigen programma’s of functies maken. Zo heb ik een knopje dat mijn algemene voorwaarden aan een mail hangt (handig voor offertes) en een knopje dat een afbeelding in LibreOffice Presenter automatisch centreert en op maximale grootte weergeeft. Erg handig.

En kan de software het niet, dan zijn er vaak wel dingen van anderen die het wél mogelijk maken. Ik gebruik bijvoorbeeld Autohotkey, waarmee ik aan zo ongeveer alles een toetsenbordcombinatie kan hangen plus alles dat ik wil scripten en toegankelijk maken. Van het snel oproepen van een Notepad waar meteen het klembord in geplakt wordt (om snel te editten) tot het opruimen van mijn bureaublad op zondagmiddag.

Wil ik echter op Facebook iets simpels doen als mijn timeline op chronologische volgorde, dan móet je toch een partij moeilijk doen binnen de gewone interface. Plus na een week zet Facebook het gewoon weer terug naar je topverhalen. Argh. Gelukkig zijn ook dáár opties voor, zoals dat Social Fixer of F.B.Purity (dat ikzelf gebruik). Alleen, dat mag dus niet. Kennelijk, want voornoemd chatscript komt niet verder dan “het spijt me” of “dit is ons bedrijfsbeleid”.

Een juridisch argument voor het onderscheid heb ik niet. “Omdat het kan”, lijkt ook de conclusie uit het Buzzfeed-artikel te zijn. Als je een stuk software uitbrengt, heb je er gewoon geen controle over. Mensen kunnen scripts en dingen draaien die de werking aanpassen. Dat tegenhouden is zo goed als onmogelijk, tenzij je met zware DRM gaat werken of héél diep in het OS gaat ingrijpen. En dat kost een hoop developer-tijd, die je ook nuttiger kunt besteden (hoewel het bij spellen wél nuttig kan zijn, denk aan anticheatsoftware). Bij een online dienst kun je wél meer, het draait immers altijd op jouw server dus je kunt zo iets toevoegen dat de extensie of het script hindert, of een detector installeren die vervolgens de gebruiker bant.

Hier zit een diepere gedachte achter die niet per se des Sinterklaas is. En ik krijg daardoor steeds meer de overtuiging dat het tijd wordt eens wat wetten te maken speciaal voor online dienstverlening. We hadden in 2011 de zwartelijstweek, items die wat mij betreft verboden algemene voorwaarden mogen worden. En daar zou voor mij ook onder mogen vallen het verbieden van extensies of uitbreidingen die objectief gezien het genot voor de eindgebruiker ten goede komen (een beetje zoals een verhuurder niet mag eisen dat objectieve verbeteringen aan het pand moeten worden gesloopt bij einde huur). Wat jullie?

Arnoud

Mag Linux 3.11 for Workgroups eigenlijk wel?

Geplaatst op in Intellectuele rechten, Ondernemingsvrijheid, 7 reacties

torvalds-linux-for-workgroupsHaha. De nieuwe kernel van Linux, versie 3.11 inmiddels, draagt de naam Linux for Workgroups zo meldde Webwereld. Voor de jonge lezertjes: Windows for Workgroups was de naam van het raampjesbesturingssysteem uit 1993, zeg maar toen internet nog geen plaatjes had. Linuxdictator Torvalds vond het kennelijk grappig dat zijn besturingssysteem ook op versie 3.11 zat, vandaar de naam en het hiernaast getoonde logo met vlaggetje. Maar, eh, mag dat qua merkenwet en zo?

Een merk beschermt de naam of het logo van een product of dienst. Een concurrent mag geen al te sterk gelijkende naam (of logo) gebruiken voor zijn producten of diensten. Dat roept twee vragen op:

  1. Heeft Microsoft wel een merk?
  2. Handelt Torvalds met zijn Linuxuitgave commercieel?

De eerste vraag is in theorie makkelijk. In Europa hebben we de regel dat een merk gedeponeerd moet zijn, anders heeft het geen bescherming. (In de VS kennen ze ook het ‘common law trademark’, waarbij je gewoon bescherming hebt voor een kreet of logo – het verschil tussen TM en ®.)

In theorie makkelijk, want het zal wel aan mij liggen maar ik kan geen merk vinden voor “for Workgroups”. Ook het vlaggetje lijkt onbeschermd. HEt enige beeldmerk met ‘Windows’ in de omschrijving is deze en dat is hem vast niet:

windows-logo-dit-is-vast-niet-microsoft

Merkenrechtelijk zie ik dus weinig aanknopingspunten, in Europa dan. Eventueel zou Microsoft auteursrecht op het vlaggetje kunnen claimen, maar dan zou ik zeggen dat Torvalds daar met een parodie-verweer een heel eind moet komen. Het is evident grappig bedoeld en bovendien kun je zijn uitgave van Linux toch moeilijk commercieel noemen.

En daarmee komen we meteen bij de tweede vraag: hándelt hij wel commercieel? Formeel is de release onder de vlag van de Linux Foundation, en hoewel een vereniging of stichting commercieel kán handelen, weet ik niet of je dat nu van de LF kunt zeggen.

Bij nietcommercieel gebruik van een merk is er in principe geen sprake van inbreuk, behalve in het bijzondere geval dat je afbreuk doet aan de reputatie of het onderscheidend vermogen van het merk. In een roman een personage laten googelen met behulp van Bing is een voorbeeld, dat gebruikt de naam generiek als synoniem voor zoeken met een zoekmachine en dat doet afbreuk aan het onderscheidend vermogen van het merk Google. Maar wat Torvalds doet, is zoiets niet.

Ook afbreuk aan de reputatie van Windows kan ik het niet echt noemen. Is het echt nadelig voor Microsoft dat Linux nu zich gelijkwaardig aan Windows 3.11 vindt?

Arnoud

Wat betekent ‘Dell raadt Windows aan’?

Geplaatst op in Intellectuele rechten, Ondernemingsvrijheid, 44 reacties

windows-recommendedEen lezer vroeg me:

Laatst heb ik een Dell Alienware laptop gekocht. Op de site staat “Alienware raadt Windows aan.”. “Ok dat mag” dacht ik. Aanraden kan altijd. Dus ik zet er Linux op en werkte tot volle tevredenheid. Na enige tijd merkte ik problemen op die waarschijnlijk met het bios te maken hebben. Gelukkig was er een bios update. Alleen: deze is als een microsoft .exe-bestand gepubliceerd. Daar kun je onder Linux niks mee. En bij navraag meldt Dell me letterlijk: “Omdat Windows wordt meegeleverd op deze systemen leveren wij ook alleen support hiervoor. De update voor het Bios wordt alleen maar uitgebracht voor Windows hierdoor.” Heb ik nu inderdaad pech?

De term “raadt Windows aan” zou ik niet opvatten als “wij leveren alleen support als u Windows afneemt”. Dat is gewoon een reclamekreet op gesponsord verzoek van Microsoft. Dat mag, en betekent niet dat als je de PC met Linux afneemt je dús nergens recht op hebt.

Wél relevant lijkt me of de laptop met Windows geléverd is. In die situatie mag Dell concluderen dat je een Windowsgebruiker bent, en als ze dan de bios update alleen als Windows-programma beschikbaar hebben dan staan ze volgens mij wel in hun recht. Ik denk niet dat zij rekening moeten houden met de mogelijkheid dat jij zelf Windows gewist hebt en daarna Linux installeerde.

Als ze zelf (ook) Linux-varianten van de laptop leveren, dan moet natuurlijk ook de bios update in een Linux-installeerbaar formaat beschikbaar zijn. En die varianten zijn er, zoals deze XPS 13 Developer Edition, hoewel ik bij het lezen van de productbeschrijvingen wel steeds het gevoel krijg van een moetje: de klant vraagt erom, wat een rare mensen maar goed dan maken we wel iets dat Linux draait. De tekst is lang niet zo’n feestje als bij de Windows 8 laptops.

Bij de Alienware laptops heb ik alleen de keuze uit diverse Windowsvarianten. Zelfs de optie “geen OS” is afwezig. Dan denk ik dat Dell wel mag zeggen, deze producten zijn per definitie Windows dus hoeven wij de updates alleen vanuit Windows te ondersteunen.

Heeft iemand een tip hoe toch zo’n .exe update toe te passen vanuit Linux?

Arnoud

Mag mijn school Windows eisen?

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 51 reacties

windows-mac-linux.jpgEen lezer vroeg me:

De opleiding die ik momenteel volg maakt gebruik van een Flash applicatie voor de wiskundelessen. Ik gebruik Linux, en daar werkt die applicatie eigenlijk niet goed op. Ik heb verschillende distributies, van Gentoo tot Ubuntu, geprobeerd maar het probleem blijft. Mijn docent geeft echter aan dat ik dat maar te accepteren heb: “Moet je maar gewoon Windows gebruiken”. Dus nu vroeg ik me af, kan ik van de school eisen dat ze hun applicatie crossplatform maken, of kunnen ze mij verplichten een dure Windowslicentie aan te schaffen?

Ik ken geen regels die zeggen dat opleidingen OS-agnostisch moeten zijn. Heel misschien als je indirect benadeeld wordt in een handicap of zo (screenreader die het alleen doet onder MacOS, of braille-apparaat met Linux).

In het algemeen geldt voor zover ik weet dat een onderwijsinstelling zelf mag bepalen welke eisen zij willen stellen aan deelnemers, zolang het maar geen verboden discriminatie oplevert. Als zij eisen dat je een roze sweater draagt, dan zal dat moeten. Willen ze geen leren tassen, dan zul je een geweven rugzak moeten kopen.

Voor software geldt denk ik hetzelfde. Zij hebben bepaalde software, en als jij die vakken wilt volgen dan moet je hun software gebruiken. Dat is denk ik niet anders dan wanneer ze je boeken voorschrijven of een rekenmethode die jou misschien niet ligt (de moderne staartdeling, wtf?). Dat jij liever een ander boek hebt, of dat jouw boeken goedkoper zijn, is geen argument om af te mogen wijken van de verplichte literatuur. En daarom denk ik dat Windows ook voorgeschreven kan worden.

Arnoud