Niet-commercieel volgens de Buma (via TLC)

Wat is commercieel? Olivier Oosterbaan, die iets rustiger blogt dan ik, analyseert een tot nu toe relatief onderbelicht stukje van de Buma/Creative Commons pilot:

I would like to highlight one particular part of the Buma/Stemra CC pilot, and that is the attention to detail in defining what is non-commercial for the purposes of the pilot. In short, non-commercial is not a use for which you would normally expect to get paid. Or, non-commercial is not where Buma/Stemra would normally collect royalties or levies.

Intrigerend: commercieel is datgene waar de Buma geld voor zou willen krijgen. Dat is een erg brede definitie, die volgens mij niet helemaal past bij de manier waarop CC-werken vaak gratis worden hergebruikt. De BUMA vindt bijvoorbeeld ook dat 10 seconden muziek op je persoonlijke homepage een licentie vereist:

Moeten enkele seconden muziekgebruik in een productie worden aangemeld bij Stemra?
Ja. Alle gebruik van muziek moet in verband met het auteursrecht erop aan Stemra gemeld, ongeacht tijdsduur.

Toch zou 10 seconden muziek van een Creative Commons-werk met een “Non-Commercial” beperking geen enkel probleem moeten zijn.

Oosterbaan schreef al eerder over (non)-commercieel gebruik van Creative Commons.

Arnoud

The Jem Report: The real heart of the GPLv3 rift

Alweer een zeer juiste observatie over GPL versie 3 in The Jem Report:

With events like Eben Moglen’s bizarre tirade against Tim O’Reilly, the FSF leadership (even though Moglen is no longer officially a leader, he still acts as a spokesperson) is appearing more like a group of religious extremists, and less like programmers intent on creating free replacements for proprietary programs. The FSF’s focus is increasingly to protest, boycott, censure, and exclude all things it does not find morally agreeable. By contrast, it is the open source community that is doing all the real work — the coding, the documentation requesting, and the reverse-engineering. The rift is forming primarily between the people who do the talking, and the people who do the actual software development. This has come to mean a rift between free software, which for all its bluster and bombast has failed miserably to produce a complete GNU operating system; and open source, which has produced many financially and/or technologically successful operating systems over virtually the same period of time.

Inderdaad. Open source is een ontwikkelmodel. Vrije software is een sociale beweging.

Alleen die laatste opmerking over “complete GNU operating system” is niet helemaal terecht. De Hurd kan na vijftien jaar ontwikkelen echt wel opstarten. Die oude grap

Q: What’s the difference between GNU and Linux?
A: Linux has a kernel that boots.

is dus echt achterhaald.

Lees verder in The real heart of the GPLv3 rift.

Arnoud

I AMbtenaar vs I AMsterdam – Auteursrecht en merkenconflict (2)

Weet u nog, de ambtenaar van I Ambtenaar die ruzie kreeg met Amsterdam vanwege hun merk I Amsterdam? In juli schreef ik dat de twee plaatjes wel erg veel op elkaar leken. Op Rechtenforum meldt Maarten ter Horst dat hij een nieuw ambtenaren-logo heeft, met goedkeuring van de gemeente Amsterdam:

Citaat uit brief gemeente Amsterdam aan Ambtenaar

Mochten er nog ambtenaren meelezen, hier is een grotere versie van het definitieve logo:

Voor meer informatie zie Goedkeuring logo op de Ambtenaren-hyves.

Arnoud

Wie heeft het auteursrecht op een werk? (2)

Ik kom nog even terug op één onderdeel van mijn post van gisteren over wie het auteursrecht heeft op een werk.

Wie een arbeidsovereenkomst met een bedrijf met als deel van zijn taakomschrijving het “vervaardigen van bepaalde werken”, heeft geen auteursrecht op die bepaalde werken. Dat ligt dan bij de werkgever, het bedrijf dus.

Geldt dit ook voor een freelancer? Nee. Een freelancer heeft wat heet een “overeenkomst van opdracht” met de opdrachtgever. Die speciale regelingen over auteursrecht bij de werkgever gelden alleen als er arbeidsovereenkomsten zijn.

Bij allebei soorten overeenkomst is er een instructie (je moet iets doen) en een vergoeding (je krijgt daar geld voor). Het verschil is, bij de freelancer is geen gezagsverhouding en bij de werknemer wel. De werkgever kan allerlei instructies geven en de werknemer heeft die maar op te volgen. Bijvoorbeeld dat je van 9 tot 5 aan je bureau moet zitten typen. De freelander beslist in principe zelf wanneer hij de opdracht uitvoert, zolang hij deze maar op de afgesproken datum af heeft.

Deze regels komen niet direct uit de auteurswet, maar uit het arbeidsrecht. Je moet dus via de ‘gewone’ regels van het arbeidsrecht kijken of er een dienstverband is, en daarna pas of het werk dat de werknemer gemaakt heeft valt onder de “bepaalde werken” van artikel 7 van de auteurswet.

Arnoud

Gesprekken met mobiele GSM telefoons zijn nooit anoniem (via Corcom)

CorCom Security Analysing blogt zeer uitgebreid over hoe gebruikers van GSM telefoons op te sporen zijn, en meteen ook maar hoe eenvoudig elk gesprek af te luisteren is.

Alle gesprekken die gevoerd zijn van of naar een bepaald toestel zijn gemakkelijk met elkaar in verband te brengen. Alle gesprekken die gevoerd zijn van of naar een bepaald nummer (prepaid of niet) zijn makkelijk met elkaar in verband te brengen. Ook alle gesprekken die gevoerd zijn van of naar een telefoon zijn in verband te brengen met alle andere gesprekken die ooit gevoerd zijn van of naar nummers van SIM-kaarten die ooit in die telefoon gezeten hebben, en met alle gesprekken op telefoons waar die kaarten dan weer in gezeten hebben, en naar alle nummers van SIM-kaarten enz.

Arnoud

Wie heeft het auteursrecht op een werk?

Een vraag van een lezer:

Ik ben als freelancer ingehuurd om een tekst te schrijven voor een website. Dat heb ik gedaan, en ik ben er ook netjes voor betaald. Nu zie ik dat de opdrachtgever die tekst ook gebruikt heeft in zijn folders, hij heeft nooit gezegd dat hij dat wilde doen. Ik heb hem daarop aangesproken, en toen zei hij dat dat mocht omdat hij het copyright had “want hij had voor de tekst betaald.” Maar ik heb het geschreven, dan zijn de auteursrechten toch van mij?

Uitgangspunt is dat wie een werk maakt, daarop het auteursrecht heeft. De schrijver heeft auteursrecht op de tekst, de fotograaf op de foto en de beeldhouwer op het standbeeld. Het gaat er niet om wie betaalt of wie opdracht gaf: wie maakt, heeft de rechten.

Nu is dit een wettelijke regel, en dus zijn er uitzonderingen.

De eerste is het dienstverband. Wie een arbeidsovereenkomst met een bedrijf met als deel van zijn taakomschrijving het “vervaardigen van bepaalde werken”, heeft geen auteursrecht op die bepaalde werken. Dat ligt dan bij de werkgever, het bedrijf dus. Een journalist in dienst bij de krant kan geen auteursrecht claimen op zijn artikelen, net zo min als de programmeur die de software voor de website maakt. Maar de portier die onder werktijd een boek schrijft, heeft daar zelf het auteursrecht op want daar was hij niet voor aangenomen.

Als de werkgever de werknemer specifiek vraagt om een bepaald werk te maken, dan komt het auteursrecht ook toe aan de werkgever. Zelfs als het niet tot de taak van die werknemer hoort om dat soort werken te maken. Vraagt de directeur aan de koffiejuffrouw om even een leuke foto van de afdeling te maken, dan is die foto van het bedrijf. Zelfs als ze die met haar eigen toestel maakt.

Een andere is de leiding en opdracht. In de wet staat dat als een werk gemaakt is “naar het ontwerp van een ander en onder diens leiding en toezicht”, dat dan die ander de rechthebbende is. Dat gaat niet over opdrachtgevers zoals van de freelancer uit de vraag. Dit artikel is bedoeld voor bijvoorbeeld architecten, die auteursrecht hebben op de huizen die ze ontwerpen ook al worden die feitelijk door anderen gebouwd. Of een auteur die een bandje volspreekt en het door een assistent laat uittypen, al dan niet met meteen een redactionele slag er overheen.

De freelancer is geen werknemer en dus zelf rechthebbende op wat hij maakt. Ook als hij betaald wordt door de opdrachtgever. Ook als de opdrachtgever expliciet omschrijft wat hij wil hebben. De enige manier om dat te veranderen, is door contractueel te regelen bij wie de rechten liggen.

Natuurlijk heeft de opdrachtgever wel het recht om het werk te gebruiken voor het doel waarvoor hij het liet maken. De tekst voor de website mag dus op de website worden geëxploiteerd. Maar die tekst mag niet zomaar in papieren folders worden afgedrukt.

Voor al deze regels geldt dat je hier via een contract van kunt afwijken. De werknemer kan in de arbeidsovereenkomst (of een aanvullende afspraak) vastleggen dat bepaalde werken van hemzelf zijn, en de freelancer kan in het inhuurcontract zijn copyrights juist afstaan. Dat mag allemaal, maar leg het wel schriftelijk vast.

Lees meer in Spoedcursus auteursrecht: Eigendom van een beschermd werk en Wie is de maker van een auteursrechtelijk beschermd werk?.

Arnoud

Privacy voor de Hyves-generatie

Het privacy project, een mooi nieuw initiatief over privacy voor de Hyves-generatie. Zoals Opiniewebloguitlegt:

Documentaires over privacy zijn vrijwel altijd gemaakt vanuit het standpunt van mensen van boven de vijfendertig. De Web 2.0 generatie, die met internet, webcams en mobiele telefoons met ingebouwde camera is opgegroeid, komt er nauwelijks aan te pas. Terwijl juist zij er door het gebruik van nieuwe media en technieken een heel andere beleving van privacy op nahoudt. Vertrouwden jongeren vroeger hun diepste geheimen hooguit aan een dagboek toe, met de komst van Hyves, Flickr, Facebook en YouTube zijn ze veel opener geworden. Geheimen lijken zij niet meer te kennen. Gedachten, ideeën, foto’s, filmpjes, alles wordt gedeeld, niet alleen met elkaar, maar met de hele wereld.

Privacyproject.nl is een initiatief van Holland Doc, het multimediale podium voor documentaires van de Publieke Omroep

Arnoud

Auteursrecht op foto’s bestaat niet, aldus privacy-waakhond

In een artikel van het CBP foto’s en ander beeldmateriaal op internet een bijzonder opmerkelijk stukje:

Uw foto kan worden gezien als een bijzonder persoonsgegeven omdat het iets zegt over uw ras. De houder van de website mag geen foto’s van u op zijn website plaatsen zonder dat hij u daarover heeft geïnformeerd en uw uitdrukkelijke toestemming heeft gevraagd. Als u de beelden zelf openbaar heeft gemaakt, bijvoorbeeld door ze op uw eigen website te plaatsen, dan is het niet verboden om de foto verder te publiceren.

Ik denk dat de fotograaf toch nog wel iets te zeggen heeft over het herpubliceren van zijn foto’s.

Via Planet, wier vergelijking van het CBP met “een aap [die kijkt] naar een verroest horloge: niet wetend wat te beginnen” ik absoluut hilarisch vond.

Arnoud

AT&T respecteert vrije meningsuiting in algemene voorwaarden

Begin oktober werd bekend dat AT&T in haar algemene voorwaarden een verbod had opgenomen op het leveren van kritiek op het bedrijf. Wie dat toch deed, kon per direct worden afgesloten.

Dat gaf nogal wat herrie in de tent, vandaar dat AT&T nu bijgedraaid is. In haar terms of service staat over dit onderwerp nu:

5.1 Suspension/Termination. AT&T respects freedom of expression and believes it is a foundation of our free society to express differing points of view. AT&T will not terminate, disconnect or suspend service because of the views you or we express on public policy matters, political issues or political campaigns. …

Via Slashdot.

Arnoud

Eén trol maakt nog geen “patentbarrage” – Linux onderwerp van octrooirechtszaak

Onder de zeer tendentieuze kop Patentenbarrage op Linux begint meldt Planet over een octrooirechtszaak tegen Linux-distributeurs Red Had en Novell. Kom op zeg. Het was toch ook geen “barrage” toen Acacia het octrooi tegen Apple inzette. Afgaande op de in het artikel geciteerde bronnen baseert Planet zich daarbij vooral op het de laatste tijd nogal hysterische Groklaw, dat achter elk juridisch hobbeltje voor Linux een Microsoft-samenzwering ziet. (Tweakers bericht neutraal trouwens)

Die samenzwering bestaat, als ik het goed begrijp, uit drie dingen:

  1. Ballmer heeft onlangs gezegd “dat alle Linux-gebruikers schatplichtig aan Microsoft zijn”.
  2. <li>Al eerder riep Microsoft-octrooidirecteur Brad Smith dat <a href="http://money.cnn.com/magazines/fortune/fortune_archive/2007/05/28/100033867/">Microsoft meer dan 200 octrooien heeft</a> waar Linux inbreuk op maakt.</li>
    
    <li>De octrooihouder in kwestie is "<a href="http://blogs.ocregister.com/morningeye/archives/2006/07/acacia_ceo_were_not_a_patent_troll.html">wij zijn geen trol</a>" <a href="http://www.buildingipvalue.com/06US_Can/113_116.htm">octrooitrol</a> Acacia, waar twee <a href="http://blogs.cnet.com/8301-13505_1-9796697-16.html">voormalige Microsoft octrooimensen zijn gaan werken</a>.</li>
    

Alleen is het octrooi afkomstig van Xerox, niet van Microsoft. Wat dit dus met Microsoft IP te maken heeft, weet ik niet.

Verder was Ballmer een beetje dom toen hij dat getal riep. Dat was geen eigen Microsoft-onderzoek, maar een citaat uit de studie van Dan Ravicher’s Public Patent Foundation uit 2004. En die studie concludeerde alleen dat er mogelijk sprake was van inbreuk op 283 octrooien, niet dat dat zeker zo was. Laat staan trouwens dat die 283 van Microsoft waren. Ravicher vond er 27, geen 283.

Maar nu even serieus. Octrooien en open source blijven een lastige combinatie, dat is waar. Maar octrooirechtszaken zijn niet uniek voor open source. Ook de manier waarop deze zaal zal worden opgelost -een schikking– is niet uniek.

Het belangrijkste is echter dat dit soort overspannen retoriek niet goed is voor open source. Open source draait om samenwerken, en daarbij moet je op een normale manier met elkaar kunnen praten. Ook over risico’s en bedreigingen. Wat schiet je op met dit soort retoriek en holle kreten? Het is een mooi verhaal, maar wat moet een bedrijf met een claim dat er een “barrage” aan octrooirechtszaken aankomt? Dat klinkt vreselijk. Stoppen met Linux dan maar?

Al in 2004 schreef David McGowan dan ook terecht:

If the F/OSS community wants to be in commercial space, community members will have to learn to deal calmly with IP litigation. The F/OSS production model will work where it makes sense, and it will not work where it doesn’t. It’s really just that simple. Particular claims in individual suits—even one against a flagship program such as the GNU/Linux OS—will not determine the fate of the community. Such cases present factual issues that will get resolved one way or another; they do not represent a crisis for F/OSS production as a whole. Norm entrepreneurial rhetoric that plays off such cases should be treated as entertainment. Enjoy it if you like it, take inspiration from it if you must, but don’t confuse it with the way things actually get done.

En Jerry Rosenthal van Open Invention Network (waar Red Hat, Novell en mijn werkgever oprichters van zijn, samen met nog Sony, IBM en NEC) zei al eerder:

This is not the first time that unsubstantiated claims of patent infringement have been leveled at Linux. Moreover, just as in the past, these claims are made without disclosing any evidence. It’s time to stop the accusations and show the evidence. What’s happening with these accusers is the equivalent of declaring four aces while being unwilling to show even a pair of deuces.

Laten we dus eerst maar eens kijken wat er in die octrooiclaims staat.

Arnoud