Miljoen voor tip illegale software – mits niet zelf geïnstalleerd

De BSA looft tipgeld tot een miljoen dollar uit voor bewijs van illegaal gebruik van software door bedrijven, zo meldt Tweakers. Maar zoals de waard is, vertrouwt ‘ie zijn gasten:

Om als klokkenluider voor de maximale beloning in aanmerking te komen, dient uit het bewijsmateriaal wel naar voren te komen dat managers binnen het bedrijf actief hebben opgeroepen om illegale software in te zetten. Daarmee wil de BSA voorkomen dat werknemers zelf warez op bedrijfscomputers gaan installeren om zo tipgeld te kunnen innen.

Arnoud

Nieuw op Sync: Creative Commons: auteursrecht voor het Internet-tijdperk

Nieuw artikel van mij op Sync over Creative Commons licenties:

Op Internet staan miljoenen werken, die stuk voor stuk beschermd zijn door het auteursrecht. Daar mag dus in principe niets mee worden gedaan zonder toestemming van de maker. De Creative Commons-licenties bieden een eenvoudige en gestandaardiseerde manier om die toestemming te geven, die toegesneden is op gebruik op Internet.

Wie één van de Creative Commons licenties op zijn werk plakt, staat daarmee toe dat dat werk vrijelijk gekopieerd en verspreid wordt mits zijn naam er maar netjes bij vermeld wordt. Er kunnen twee beperkingen worden opgelegd: commercieel gebruik kan worden verboden, en het maken van wijzigingen kan worden verboden (of aan één specifieke beperking worden onderworpen). Deze gestroomlijnde aanpak maakt het gebruiken van Creative Commons-werken bijzonder eenvoudig. Zelfs een computer kan nu begrijpen wat er wel en niet mag.

Lees verder in Creative Commons: auteursrecht voor het Internet-tijdperk.

In de laatste alinea stel ik de open vraag hoe je geld kunt verdienen als auteur wanneer je de werken onder Creative Commons weggeeft. Royalties zitten er dan niet meer in. Marco Raaphorst doet alvast een voorzet:

Op koffie zit geen copyright, iedereen mag het maken. Kroegen verdienen er geld aan. Dus het geldverdienen zit in de toegevoegde waarde: de leuke kroeg waar je zit, de sociale contacten die je er kunt leggen etc. Dit geldt voor muziek net zo. Al zou alle muziek gratis zijn dan nog kun je geldverdienen doormiddel van de muziek. Dat kan de muzikant zelf doen, maar ook anderen. Het gaat dus om die toegevoegde waarde. En dat doet een beroep op jouw creativiteit als maker of als distributeur.

Arnoud

Honderd jaar oude EULA – op muziek

EULA’s of gebruiksovereenkomsten worden veel gebruikt bij software. Sommige zijn berucht om de creatieve beperkingen die ze gebruikers opleggen. Een veelgehoorde klacht is dan ook waarom je software niet gewoon mag gebruiken als boeken of muziek. Daar zit immers geen licentie bij, je koopt een boek of cd en kunt met dat exemplaar doen wat je wilt.

Toevallig vond ik via Slashdot een link naar een honderd jaar oude licentie voor muziek op een langspeelplaat:

This record is licensed by us for sale and use only when sold to the public at a price not less one than dollar each.

Any sale or use of this record in violation of any of these conditions will be considered as an infringement of our United States patents.

This record is only licensed for sale and use when and so long as this label remains upon it.

Opvallend dat men de dreiging met octrooi-inbreuk kennelijk overtuigender vond dan dreigen met inbreuk op auteursrecht.

Arnoud

Geld vertegenwoordigt geen goud, maar schuld

Economie vond ik vroeger erg saai (en dat wil wat zeggen als je vier jaar octrooirecht hebt gestudeerd). Hadden ze destijds maar deze film Money as Debt gebruikt! Deze geweldige animatie legt in 47 minuten uit waar geld vandaan komt en hoe het monetaire systeem tegenwoordig werkt.

Natuurlijk weet iedereen wel dat er niet meer voor elk briefje van 10 een klompje goud in de kluis bij de bank ligt. Maar dat geld letterlijk uit niets wordt geschapen door de banken, was even nieuw voor mij. En als je wilt weten waarom de economie instort als iedereen zijn schulden afbetaalt, moet je zeker deze film kijken.

De film is integraal beschikbaar via Google Video.

Arnoud

Aansprakelijkheid voor foto’s geplaatst door leden

Wanneer is de beheerder van een site nu aansprakelijk voor foto’s (of andere materialen) die een lid van de site plaatst? Een belangrijke vraag, want aansprakelijkheid kan in de papieren lopen.

De belangrijkste vraag is of de beheerder een of andere vorm van screening doet voor het materiaal voordat het wordt geplaatst. Een zogeheten hosting provider is pas aansprakelijk als hij gewezen is op het inbreukmakend materiaal en het dan niet meteen weghaalt. Maar wie foto’s toegezonden krijgt, de leukste selecteert en die publiceert, is geen hosting provider en kan een rekening van de fotograaf verwachten.

In 2005 werd bijvoorbeeld de site Go2Web veroordeeld tot een kleine 2000 euro schadevergoeding. Leden konden foto’s plaatsen, en Go2Web plaatste dan de leukste op de homepage (wat de rechter een ‘startpagina’ noemt). Op grond van dat laatste werd het bedrijf aansprakelijk gehouden:

Een startpagina kan niet aangemerkt worden als onderdeel van ledenpagina’s waarop leden foto’s en dergelijke kunnen plaatsen en ook daadwerkelijk plaatsen. Dat zo zijnde moet de conclusie zijn dat Go2Web.nl zelf de bewuste foto openbaar gemaakt heeft.

Voor de foto’s die geplaatst waren “voor en door leden” was het bedrijf niet aansprakelijk.

Dat geldt ook voor niet-commerciële sites. Inbreuk is inbreuk, en of je er nu geldt mee verdient of het “slechts uit liefhebberij” publiceert is irrelevant. Hooguit kan een niet-commerciële inbreuk reden zijn om de schadevergoeding wat te minderen:

[Naast een vergoeding van € 1000,-] komt aan eiseres als compensatie voor de gepleegde inbreuk een bedrag toe van € 500,-. Bij de vaststelling van dat bedrag is rekening gehouden met de omstandigheid dat de site niet bijzonder lang toegankelijk is geweest en voorts niet eenvoudig te vinden was en dat gedaagde geen commercieel oogmerk had.

Het maakt ook niet uit of de foto werkelijk gekopieerd wordt naar de site, of dat er alleen een inline link naar gelegd wordt. Profielensite CU2 werd eind juni niet aansprakelijk gehouden voor een inline link, omdat zij “onmiddellijk na de melding van [eiseres], inhoudende dat de op haar auteursrecht inbreuk makende afbeelding op de website van CU2 was gezien, deze (link) heeft verwijderd.”

In een vonnis uit 2004 (Schlijpers/Nieuw Rechts) vond de rechter de beheerder trouwens wel aansprakelijk voor inline links op het NR-forum naar foto’s van eiser. De reden was dat “Nieuw Rechts als beheerder van die site, die openbaarmaking faciliteert en gedoogt.” Had men de link meteen verwijderd, dan was dit vonnis anders uitgevallen.

Arnoud

Legaliteit van linksites

Mag je zomaar links naar films verzamelen en publiceren? Marco Raaphorst citeert het -volgens mij machinaal vertaalde- auteursrecht-beleid van Flowed, de Nederlandse Joox:

Wij bevorderen geen piraterij. Wij moedigen onze bezoekers niet aan om onwettige video’s te uploaden. Dit is slechts een vrij openbaar-archief van verbindingen aan media beschikbaar op andere plaatsen. Het verzekeren van de wettigheid van het video beschikbare materiaal zou door moeten worden behandeld uploadt beleid van de websites die wij hebben verbonden met, maar gewoonlijk aan hun uploadersdiscretie verlaten.

Hyperlinks zijn legaal. Op zich is het dan ook geen probleem om een linksite te bouwen, of dat nu met links naar webpagina’s is of naar MP3’s of zelfs streaming video. Of torrents natuurlijk.

Er zijn echter grenzen. Voor linksites blijken die uit de Techno Design zaak:

  1. het soort materialen dat je indexeert (waar je links naar verzamelt) wordt overwegend illegaal aangeboden
  2. <li>je weet dat je bezoekers met name naar de illegaal aangeboden materialen zoeken</li>
    
    <li>je verdient daar geld mee</li>
    

Arnoud

Powerpoint is 20: hoera of helaas?

Powerpoint bestaat 20 jaar, meldt Presentation Zen, maar is dat goed of slecht? Beiden. Met Powerpoint kun je hele mooie dingen doen, maar ook hele erge. Het gaat er natuurlijk om hoe je het gebruikt.

PowerPoint is not the cause of bad business presentations, but laziness and poor writing skills may be. The point is not to place more text within tiny slides intended for images and visual displays of data. The point is to first (usually) create a well-written, detailed document. Do business people still know how to write?
Kennelijk niet, want steeds meer Powerpoint presentaties zijn “slideumentatie“, een slide met tekst die min of meer zelfstandig leesbaar is. En dat is the worst of both worlds.

Je sheets moeten je boodschap kracht bijzetten. Niet alleen maar herhalen of samenvatten wat je vertelt. Een foto, een kort citaat, een diagram of een schema versterken wat je vertelt. Het is dus zaak bij elk element van je boodschap te zoeken naar een afbeelding die deze versterkt.

Wil je mensen iets meegeven om je boodschap na te lezen, schrijf dan een artikel en deel dat uit.

En ja, een slecht verhaal blijft een slecht verhaal, of je dat nu met Powerpoint presenteert of als artikel publiceert.

Arnoud

Open Source Initiative boos om misbruik van term ‘open source’

Via Ars Technica het bericht dat de Open Source Initiative (OSI) zich boos aan het maken is over wat zij ziet als misbruik van het woord “open source” voor software die dat helemaal niet is. Vroeger was dat nooit zo’n probleem:

once every 2-3 months we’d receive notice that some company or another was advertising that their software was “open source” when the license was not approved by the OSI board and, upon inspection, was clearly not open source. We (usually Russ Nelson) would send them a notice politely telling them “We are the Open Source Initiative. We wrote a definition of what it means to be open source, we promote that definition, and that’s what the world expects when they see the term mentioned. Do you really want to explain to your prospective customers ‘um…we don’t actually intend to offer you these freedoms and rights you expect?’.” And they would promptly respond by saying “Wow! We had no idea!” Maybe once or twice they would say “What a novel idea! We’ll change our license to one that’s approved by you!”. Most of the time they would say “Oops! Thanks for letting us know–we’ll promote our software in some other way.” And they did, until last year.

Het woord “open source” is geen geregistreerde merknaam (merkaanvraag 75439502 voor “open source” werd afgewezen want beschrijvend), en OSI heeft juridisch dus geen poot om op te staan. Maar OSI hoopt natuurlijk op de goede wil van de bedrijven die met open source werken.

Arnoud

Internetfilmpje: Warriors of the Net

Wie wil weten hoe Internet werkt, kan natuurlijk een artikel over TCP/IP lezen of de netwerksoftware uit het Linux besturingssysteem bestuderen. Maar een filmpje is toch een stuk leuker.

Een Zweeds bedrijf heeft een animatiefilm van 13 minuten gemaakt over de Warriors of the Net, die zeer de moeite van het kijken waard is. Ik citeer even uit het manuscript:

Je startte een stroom van informatie. Deze informatie stroomt naar beneden in je eigen persoonlijke postkamer waar Meneer IP het inpakt, etiketteert en verstuurt. Elk pakket is beperkt in omvang. De postkamer moet beslissen hoe de informatiestroom verdeeld moet worden en hoe het verpakt moet worden.

Wat nog ontbreekt is professor Maestro en zijn robot Metro (of een DDoS-aanval van Naarling en Dwerg) maar dat zal mijn gevoel van jeugdsentiment wel zijn.

Arnoud

Torrents aanbieden: geen inbreuk op auteursrecht, wel onrechtmatig

Hosting provider Leaseweb moet illegale torrentsite afsluiten, zo kopt BREIN na haar gewonnen zaak tegen Leaseweb. Maar wat is er illegaal aan torrents? Het zijn niet meer dan inhoudsopgaven en verwijzingen.

Bittorrent is het populairste peer-to-peer filesharing systeem ter wereld. Zoals bij alle filesharing systemen wisselen de gebruikers bestanden met elkaar uit. Het unieke aan Bittorrent is dat er niet één persoon is die het hele bestand verstuurt. Elk bestand wordt in delen opgehakt, en elk deel wordt afzonderlijk verstuurd. Zodra iemand een deel heeft, deelt hij dat deel ook weer met iedereen die op zoek is naar dat bestand. Dit bespaart natuurlijk nogal wat bandbreedte.

Om dit mogelijk te maken, heb je een zogeheten torrent-bestand of gewoon een “torrent” nodig. Een torrent is grofweg een lijstje dat aangeeft hoe je een werk in delen ophakt, en wat dan de hash-waarde is van elk deel. Zeg maar “dit boek heeft 390 pagina’s: op pagina 1 staan 622 woorden, op pagina 2 598, …”. Vervolgens kun je overal op zoek gaan naar de pagina’s, en wat je binnenkrijgt controleren en in de juiste volgorde zetten.

Het verspreiden van muziek, films of andere werken is zonder toestemming van de maker inbreuk op het auteursrecht. Maar een torrent is geen kopie van het werk. Het is hooguit een inhoudsopgave, een beschrijving van de pagina’s van het werk. Dat kan dus geen inbreuk op het auteursrecht zijn.

In de recente zaak BREIN/Leaseweb (met dank aan ISPam voor de platte tekst) legt de rechtbank uit:

In dit kort geding, waarin geen nader onderzoek naar de feiten mogelijk is, kan niet zonder meer worden vastgesteld of het handelen van Everlasting kan worden aangemerkt als een zelfstandige openbaarmaking in de zin van de Auteurswet (of WNR). De werken worden immers rechtstreeks van gebruiker naar gebruiker gekopieerd en de rol van de server beperkt zich tot het regelen van het up- en downloaden. In een bodemprocedure kan uitvoerig onderzoek worden gedaan naar alle aspecten van dit (relatief nieuwe) technische proces. In dit kort geding kan in ieder geval wel worden vastgesteld dat Everlasting structureel inbreuken op auteursrechten en naburige rechten faciliteert en dat (de houder van) Everlasting zich hiervan bewust moet zijn. Het handelen van Everlasting is derhalve onrechtmatig, omdat het in strijd is met de jegens de rechthebbenden in acht te nemen zorgvuldigheid.

Vrijwel dezelfde benadering werd ook gevolgd door de rechtbank in Den Haag in januari:

Omdat de werken rechtstreeks van gebruiker naar gebruiker worden gekopieerd en de rol van de server zich in dit opzicht beperkt tot het regelen van het proces van uploaden en downloaden, kan de voorzieningenrechter Stichting Brein niet volgen in haar standpunt dat het handelen van de websitehouder moeten worden aangemerkt als zelfstandige openbaarmaking.

[D]e websitehouder [faciliteert] structureel inbreuken op auteursrechten en naburige rechten. Reeds gelet op de aard van de bestanden kan het niet anders, dan dat de websitehouder zich hiervan bewust is. Voorts is van belang dat met de website inkomsten gegenereerd worden omdat een gebruiker – alvorens torrents te kunnen downloaden – een bedrag dient te betalen. Onder deze omstandigheden moet voorshands worden geoordeeld dat het handelen van de websitehouder onrechtmatig is, niet omdat de websitehouder inbreuk maakt op de aan de rechthebbenden toekomende auteurs- of naburige rechten, maar omdat zijn handelen in strijd is met de jegens de rechthebbenden in acht te nemen zorgvuldigheid.

Arnoud