Tag: Merken

About Merken

Subscribe Feeds

Onze domeinnaam lijkt op de naam van een concurrent, wat nu?

Geplaatst op in Intellectuele rechten, Ondernemingsvrijheid, 7 reacties

no-name-street-naam-handelsnaam.pngEen lezer mailde me:

Wij hebben een claim gekregen over onze domeinnaam. Deze zou te veel lijken op de naam van een concurrent. En op zich klopt dat denk ik wel: zij hebben een naam van de vorm “iets4iets.nl” en wij gebruiken “iets-iets.nl” dus zonder dat cijfer. Ik heb gezocht maar ik kon geen merk vinden bij het Benelux Merkenbureau. En in het colofon staat duidelijk dat onze BV een andere naam heeft. Kan die ander nu toch onze domeinnaam opeisen?

Bedrijfsnamen zijn ook zonder merkregistratie beschermd als handelsnaam. Het enkele feit dat je je bedrijf zo noemt, is al genoeg om bescherming voor je naam te hebben. En dat geldt zelfs als de naam beschrijvend is. “Bakker Piet” is dus een geldige handelsnaam.

Een concurrent mag dan niet diezelfde bedrijfsnaam hanteren, maar ook geen bedrijfsnaam die verwarrend veel lijkt op de handelsnaam. Eén cijfer vervangen door een streepje lijkt me niet genoeg om verwarring te voorkomen. Het zal een beetje afhangen van de werkelijke woorden achter de ietsen, maar in het algemeen zou ik zeggen dat dit wel handelsnaaminbreuk zou zijn.

Als je echter die naam niet als handelsnaam gebruikt, dan is er niets aan de hand. Een domeinnaam is niet perse hetzelfde als een handelsnaam: daarvoor moet het echt de bedrijfswebsite zijn. Een domeinnaam voor een productnaam bijvoorbeeld is geen inbreuk op een handelsnaam. Wil de ander daar wat aan doen, dan moet hij echt een merk geregistreerd hebben. Let dus niet alleen op de domeinnaam maar ook op hoe de website wordt gepresenteerd.

Het aparte hier is wel dat voor domeinnaamarbitrage een merk en een handelsnaam hetzelfde worden behandeld. Dat lijkt mij niet helemaal terecht; een merk is sterker maar wordt daarom ook inhoudelijk getoetst op onderscheidend vermogen.

Arnoud

Adwords en beschrijvende merken

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 16 reacties

cruise-travel-advertentie.pngStel, je wilt adverteren op Google voor een bedrijf dat cruisereizen biedt. Wat doe je dan? Dan koop je Adwords voor het trefwoord “cruise travel”. En wat doet het bedrijf Cruise Travel dan? Dat doet je een proces aan omdat je hun merk en handelsnaam misbruikt. Het overkwam het bedrijf Cruise Factory en internetbedrijf Perplex, en op verzoek van hun advocaat Daniel Corbeek mocht ik ze juridisch bijstaan. En ze hebben gewonnen, jeuj!

Eerst maar eens het merkgebeuren. Ik had nogal een boom opgezet over de vraag onder welk artikel van het BVIE je het kopen van Adwords met daarin een merkwoord moest rekenen, maar dat kan “in het midden blijven” aldus de rechtbank in haar vonnis (PDF). De term “cruise travel” is namelijk gebruikelijk in de branche om cruisereizen mee aan te duiden, en daarom kan een merkhouder hoe dan ook niet verbieden dat een concurrent die woorden gebruikt. De bestemming of kenmerken van een concurrerend product mag je altijd aanduiden.

(Zo voorkomt de rechtbank trouwens dat ze straks ingehaald wordt door het Hof van Justitie dat in andere zaken gevraagd is om hier een definitief oordeel over deze boom te vellen.)

Ook het feit dat Cruise Travel als merk alleen een beeldmerk (een plaatje met een meeuw en gestileerde tekst) had, wordt haar tegengehouden. Wat mij betreft een goede zaak – het gebeurt te vaak dat mensen een beschrijvend woord deponeren als plaatje en dan via de achterdeur alsnog een recht op het woord te hebben.

Bij de klacht over handelsnaamgebruik is de rechtbank kort: gebruik van ‘cruise travel’ bij Adwords is geen handelsnaamgebruik. Dit sluit aan bij de Farm Date/Google-zaak uit 2007. Pas als je bijzondere omstandigheden kunt laten zien, bijvoorbeeld als je jezelf aanduidt in de advertenties of op de achterliggende site als een bedrijf genaamd “cruise travel”, dan zou dat anders kunnen worden.

Een juridisch weinig spannend vonnis maar het is natuurlijk wel leuk om bij je “eerste keer” te winnen. 🙂

Arnoud

Twitteren, mag dat?

Geplaatst op in Informatiemaatschappij, Ondernemingsvrijheid, 14 reacties

Een lezer vroeg zich af of hij zijn gebruik van de microblogdienst Twitter wel als “twitteren” mocht omschrijven. Want: Twitter is een merknaam, en merknamen gebruiken als werkwoord kan ertoe leiden dat dat merk een generiek woord wordt. Je moet dus bij werkwoordgebruik van een merk uitkijken dat je het gebruikt in referentie tot de dienst van de merkhouder. Je Twittert dus bij Twitter maar niet bij Jaiku, net zoals je googelt bij Google en niet bij Ilse.

Hola, daar ging ik al. Zag u het? Ik schreef “googelt” in plaats van “Googelt” en daarmee zet ik alweer een stapje dichter richting het algemeen gebruik van “googelen” voor “zoeken op internet” (aldus Van Dale). Ik hoop dus maar dat meelezende Googleadvocaten hier niet boos om worden.

De vraag of een merk een generiek woord is geworden, is altijd lastig te beantwoorden. Je moet dan kijken naar het normale spraakgebruik – bedoelen mensen nog steeds de specifieke producten van het bedrijf Luxaflex of gewoon elke verticale lamel als ze “luxaflex” zeggen? Daarbij mag je naar woordenboeken kijken (of zelfs naar Wikipedia), maar dat is niet zaligmakend. Het MSN-voorbeeld van een tijd geleden leidde ertoe dat Van Dale haar woordenboek aanpaste en aangaf dat “msn’en” toch specifiek sloeg op chatten via Microsoft’s chatdienst. En wat te doen trouwens met hyven? Veelgebruikt maar het staat niet in het woordenboek.

Overigens, welke merkadvocaat heeft de term “genericide” eigenlijk bedacht om dit proces van gewonenaamworden van een merk mee te omschrijven? Een merk kwijtraken lijkt me toch wat anders dan een hele bevolkingsgroep uitroeien. Maar tsja, overdrijving is altijd een sterk punt van IE-juristen.

Arnoud

Verkoop van parallelle import?

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 86 reacties

shampoo.pngRegelmatig krijg ik vragen over parallelle import. Om er eentje te pakken:

Er is een fabrikant van kappersproducten (gels, shampoo etc.) en dat wordt in Nederland tegen hoge prijzen als exclusief product verkocht in kapperszaken. Wanneer je het zelf importeert, dan kost het aanzienlijk minder. Handel dus. Nu kreeg ik laatst een brief van de officiële dealer dat ik illegaal handel omdat hij de exclusieve rechten heeft voor Nederland. Of ik er maar meteen mee wil stoppen en al mijn producten wil terughalen. Kan dat zomaar?

Dat hangt er vanaf waar je inkoopt. Wat je binnen de Europese Economische Ruimte koopt, mag je overal elders in diezelfde ruimte doorverkopen. De rechten op die producten zijn uitgeput, zoals dat heet. Dit op grond van één van de grondrechten uit de EU, dat van het vrij verkeer van goederen. Wat je van bv. Japan of de VS haalt, mag je niet doorverkopen want dat is niet met toestemming van de Europese merkhouder hier op de markt gebracht.

Heb je iets legaal ingekocht, dan mag je de merknaam trouwens gebruiken om je klanten te melden dat je dit in de handel hebt. Zolang je je maar niet voordoet als officieel dealer, want dat ben je niet.

En die dealer dan? Tsja, die heeft pech. Hij heeft een exclusief contract, maar dat betekent alleen dat de fabrikant niet met anderen in zee zal gaan. Hij kan met die exclusiviteit niet voorkomen dat anderen parallel gaan importeren binnen de EU.

Soms zie je nog het argument voorbij komen dat het bedrijf waar je inkoopt, in strijd handelt met zijn contract met de fabrikant. Daar staat namelijk vaak in dat hij alleen aan geautoriseerde tussenhandelaren of zelfs alleen aan consumenten mag leveren. Maar dat contract is in principe zijn probleem, en niet het jouwe als inkoper. Koop je in een winkel of groothandel en worden er geen vragen gesteld, dan is er niets aan de hand. Moet je dat bedrijf omkopen om jou toch te leveren, dan heb je een probleem.

Ook kan het onrechtmatig zijn om stelselmatig mensen aan te zetten tot contractbreuk, als het doel daarvan is om iemands exclusieve verkooporganisatie te ondermijnen door bijvoorbeeld prijsbederf. Persoonlijk heb ik daar moeite mee, want ik zie de meerwaarde van dat soort gesloten verkooporganisaties niet zo goed. Vrij verkeer en vrije handel is een groot goed, waarom zouden mensen dat mogen verpesten door de markt netjes op slot te houden en de prijzen dus kunstmatig hoog?

Arnoud

Pas op met merknamen bij kritieksites

Geplaatst op in Intellectuele rechten, Ondernemingsvrijheid, 4 reacties

Als je kritiek op een bedrijf wil leveren, kun je dat maar beter niet doen met een domeinnaam met de merknaam erin. Dat is al snel een vorm van merkinbreuk, omdat je dan afbreuk doet aan de reputatie van het merk. Dat blijkt uit een vonnis (via Boek9.nl) van afgelopen week over de domeinnaam Gedupeerdenvanwijsenvanoosterveen.nl, dat de eerdere jurisprudentie op dit gebied bevestigt.

Het bedrijf Wijs & Van Oostveen verhandelde zogeheten Dutch Power Notes (niet te verwarren met Dutch Power Cows) die door het inmiddels failliete Lehman Brothers waren uitgegeven. De beleggingsconstructie zelf snap ik niet, maar dat terzijde. Waar het om gaat, is dat ene meneer Veleke deze dingen op advies van Wijs & Van Oostveen had gekocht vlak voordat Lehman failliet ging en vervolgens zijn geld kwijt was. Veleke begon dan ook een website over deze affaire en deed dat onder de naam www.gedupeerdenvanwijsenvanoosterveen.nl.

Wijs & Van Oostveen waren daar niet blij mee, en eisten op grond van hun merkrecht dat deze domeinnaam niet langer gebruikt zou worden. Ook als je geen goederen of diensten verkoopt, kun je merkinbreuk plegen. Artikel 2.20 lid 1 sub d BVIE verbiedt namelijk gebruik van een merk als dat afbreuk doet aan de reputatie van het merk of als de gebruiker daarmee ongerechtvaardigd voordeel trekt uit het merk, terwijl je geen geldige reden hebt voor dit gebruik. En dat “geldige reden” wordt in de praktijk uitgelegd als “strikte noodzaak” waar niet snel aan voldaan wordt.

Je zou zeggen, als je kritiek hebt op een organisatie, of medestanders zoekt in je conflict met die organisatie, dan mag je de naam van die organisatie noemen. Toch blijkt het merkenrecht de merkhouder toch vaak gelijk te geven bij dit soort websites. Al eerder verloor bijvoorbeeld iemand die boos was op Constance Sars omdat de

aandacht die hij op Constance Sars vestigt, buitenproportioneel [is], nu tot gevolg heeft dat Constance Sars via de diverse zoekmachines te pas en te onpas aan searchers wordt gepresenteerd.

Een andere bekende zaak op dit gebied was INjeHOLLAND, waarbij een boze INHOLLAND-student zich kritisch uitliet over de hogeschool.

[De vrijheid van meningsuiting] brengt nog niet met zich dat gedaagde een geldige reden heeft om dat te doen met gebruikmaking van een teken dat afbreuk doet aan de reputatie van het merk van eiseres. Van een dergelijke reden is niet gebleken, nu het gedaagde vrijstaat op haar website de naam INHOLLAND refererend te gebruiken maar geen enkele noodzaak bestaat om dat te doen onder een teken als het thans gewraakte INJEHOLLAND.

En precies diezelfde redenering zien we terug in het Gedupeerdenvanwijsenvanoostveen.nl-vonnis:

[Een en ander] laat onverlet het recht van Veleke c.s. om kritiek te uiten op Wijs & Van Oostveen, maar zij heeft niet het recht om zich daartoe het woordmerk van Wijs & Van Oostveen toe te eigenen.

En op grond van deze overweging mocht Veleke niet langer de domeinnaam gedupeerdenvanwijsenvanoostveen.nl en .com gebruiken. Ook mocht hij geen AdWords-advertenties meer tonen voor zijn gedupeerden-site op het trefwoord “Wijs en Van Oostveen”.

Maar de vrije meningsuiting dan? Die weegt de rechter af tegen het het belang van Wijs & Van Oostveen dat zij “niet lichtvaardig wordt blootgesteld aan lichtvaardige en onterechte verdachtmakingen”. Nou is dat belang op zich terecht, maar opmerkelijk vind ik dat de rechter even verderop bepaalt dat de uitlatingen van Veleke niet onrechtmatig zijn omdat ze “slechts zijn persoonlijke verhaal omvatten waarin hij zijn frustratie uit over zijn ervaringen met Wijs & Van Oostveen”. Als dat niet onrechtmatig is, waarom is het dan wel onrechtmatig om dat te doen op een site waar je de naam van je wederpartij in opneemt?

Zoals Wolfgang Sakulin al schreef, vonnissen als deze creëren een afschrikkend effect en schaden daarom de bereidheid van mensen om hun meningsuitingen op een effectieve manier vorm te geven. De vrijheid van meningsuiting is een groot goed en mag alleen worden ingeperkt als dat absoluut noodzakelijk is om andermans recht of belang te beschermen. De merkenwet heeft echter een precies omgekeerd criterium: merkgebruik in je kritiek mag alleen als dat absoluut noodzakelijk is voor je meningsuiting. En dat wringt.

Arnoud

Twitterkaping (plus: moet ik Twitteren?)

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 18 reacties

Twittersquatting, het klinkt enigszins apart maar het kan wel eens een serieus probleem gaan worden. Nu Twitter langzaam maar zeker steeds populairder begint te worden, beginnen mensen te merken dat namen opraken. Of dat hun (bedrijfs)naam al gebruikt wordt door een ander. Met een beetje pech doet die ander zich ook nog eens voor als jou. Kun je daar wat aan doen?

Het idee dat iemand je bedrijfsnaam of merknaam als Twitter-gebruikersnaam registreert, doet natuurlijk sterk denken aan het fenomeen domeinkaping dat vooral eind jaren negentig en begin jaren nul populair was. In reactie op de steeds brutalere kapers kwam er toen een speciale arbitrageregeling, waarmee merkhouders snel en efficiënt elke domeinnaam konden opeisen die leek op hun merknaam.

Twitter heeft zelf een name squatting policy:

Name squatting and “user name for sale” accounts will be permanently suspended. Attempts to sell or extort other forms of payment in exchange for user names will result in account suspension. Accounts that are inactive for more than 6 months may be removed without further notice.

Voor accounts die merknamen of eigennamen bevatten, zijn aparte policies opgesteld. Men kijkt eigenlijk alleen naar misleiding: een merknaam registreren mag niet als men zich valselijk voordoet als onderdeel of affiliate van de merkhouder. Andermans naam registreren is op zichzelf geen probleem, tenzij het gebeurt met het doel om deze andere persoon te hinderen of lastig te vallen. Het is me niet helemaal duidelijk hoe Twitter verifieert dat iemand echt de merkhouder is, laat staan hoe men het conflict oplost waarbij twee Jan Jansens allebei janjansen als gebruikersnaam willen hebben.

Wie het formeel wil doen, kan altijd nog naar de (kanton)rechter wegens merkinbreuk. Omdat op Twitter niets verkocht wordt onder de gebruikersnaam in kwestie, zul je het in principe moeten gooien op afbreuk doen aan de reputatie of het onderscheidend vermogen van het merk. En daarvan is sprake als de gebruiker doet of hij de merkhouder is.

En een gerelateerde vraag waar ik al een tijd mee zit: moet ik gaan Twitteren?

Arnoud

Mijn domeinnaam lijkt op een merk, wat nu?

Geplaatst op in Intellectuele rechten, Ondernemingsvrijheid, 21 reacties

Een lezer vroeg zich af:

Ik heb een mooie domeinnaam geregistreerd, maar ik weet nog niet zo goed wat ik ermee zal doen. Gisteren wees een vriend me erop dat de naam wel heel erg lijkt op een merknaam van een bekend bedrijf, iets wat ik me eigenlijk nooit gerealiseerd had. Denk je dat ik problemen krijg als ik de domeinnaam aan ze ga proberen te verkopen?

De belangrijkste vraag is of jij met de registratie of de site die je gaat opzetten, de bedoeling hebt te profiteren van de bekendheid van dat bedrijf. In dat geval is het merkinbreuk en kan men de domeinnaam opeisen. Zo was er ooit iemand die speculeerde op de fusie tussen KLM en Alitalia door klm-alitalia.com te registreren. Die was hij dus snel kwijt.

Als je toevallig dezelfde naam hebt maar in een andere branche werkt, is er niets aan de hand. Ik noem altijd Ajax als voorbeeld, de voetbalclub kan niets doen tegen ajaxfire.nl omdat dat bedrijf in een heel andere branche zit. Omgekeerd kan dat bedrijf om dezelfde reden ajax.nl ook niet opeisen.

Verder is van belang dat je zelf een site ontwikkelt op die domeinnaam. Alleen maar de naam registreren en dan ‘parkeren’ is geen sterk verhaal. Heb je een legitieme eigen site, dan kan de domeinnaam in principe niet opgeëist worden.

Uit de praktijk blijkt dat mensen die domeinnamen proberen te slijten aan merkhouders, vaak bakzeil moeten halen. Het verkopen van domeinnamen wordt vaak gezien als bewijs van kwade trouw.

De domeinnaam van deze lezer zal ik niet noemen. Maar weet iemand een leuk voorbeeld van een domeinnaam die toevallig hetzelfde is of sterk lijkt op een bestaand merk?

Arnoud

URL-manipulatie is geen merkinbreuk

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, Security, 22 reacties

ebeat-hyperlink-merk.gifStel, iemand ontdekt een beveiligingslek in je website. Wat doe je dan? a) Je repareert het lek en bedankt die iemand of b) Je gooit die persoon van je website en je start een rechtszaak wegens merkinbreuk. U dacht a? Dan moet u misschien eens als consultant langs bij e-learning provider eBeat, want die kozen voor b. En haalden gelukkig bakzeil bij de voorzieningenrechter.

Het bedrijf Handyman had voor interne opleidingen een digitale leeromgeving bij the Beat Factory afgenomen. Een slimme werknemer van Handyman merkte dat je door de URL’s in dat systeem aan te passen, je je cursusresultaten kon aanpassen. Hij mailde dat naar eBeat De reactie van Beat Factory? De toegang van de werknemer afsluiten en haar advocaat op Handyman afsturen wegens inbreuk op het merkenrecht.

De eis wordt vooral afgewezen omdat er geen sprake is van een spoedeisend belang, wat toch een vereiste is voor een kort geding. Ook heeft Beat Factory op geen enkele wijze schade geleden door deze actie. Sterker nog, de rechter laat doorschemeren dat Beat Factory zich aardig aanstelt:

[de actie was] juist gericht op het behartigen van het belang van The BEAT Factory, die dit zeer wel zó kon begrijpen en er zó ook profijt van had kunnen hebben.

Maar hoezo dan merkenrecht? Nou, de merk- en handelsnaam ‘ebeat’ stond namelijk in de aangepaste URL. Zoals Boek9.nl het droogjes omschrijft:

The BEAT Factory ziet dit als een inbreuk op haar intellectuele eigendomsrechten. De voorzieningenrechter niet.
Het gebruik van een tekst in een URL is geen inbreuk op een beeldmerk (ja, een beeldmerk!), noch een verboden gebruik van een handelsnaam.

Omdat Beat Factory haar vordering op het merkenrecht had gebaseerd, krijgt ze nu als verliezende partij de volledige proceskosten om haar oren: zesduizend euro voor de advocaat plus 4095 euro voor de ingeschakelde informaticus. Die trouwens met 195 euro uurtarief een aardige concurrent voor de advocaat lijkt te worden.

Mis ik iets of was dit een hele domme actie van Beat Factory?

Arnoud

Popeye publiek domein, maar nog wel merk

Geplaatst op in Intellectuele rechten, Ondernemingsvrijheid, 13 reacties

popeye-publiek-domein-2009.pngElk jaar op 1 januari is het zo ver: het publiek domein wordt weer uitgebreid. Het auteursrecht verloopt 70 jaar na het overlijden van de maker, en voor het gemak definieert de wet het precieze moment als 1 januari van het jaar volgend op die 70 jaar. Bij Creative Commons en Boek 9 mooie overzichtjes. Eén sprong eruit: Popeye!

Jaja, de spinazie-etende held (die mij als kind nooit overtuigd heeft van het nut spinazie te eten, sorry mam) is nu publiek domein, dus met de afbeeldingen en het karakter kan iedereen doen wat hij wil. Behalve in de VS: daar valt Popeye als work for hire onder de regel van 95 jaar na eerste publicatie. Daar moet men dus tot 2024 wachten met t-shirts, herdrukken en nieuwe avonturen van Popeye uitgeven.

Het wordt trouwens nog wel heel goed uitkijken voor wie dat in Europa wil gaan doen, want de naam Popeye is als merk geregistreerd (Beneluxmerk 0402037 voor de naam en 0413388 voor het beeld). Op zich kan dat, een naam of logo kan prima een merk zijn voor producten, en dat staat dan los van eventueel auteursrecht op dat logo. Maar onhandig is het wel wanneer het auteursrecht vervalt. Want welke exploitatie is dan mogelijk van het publiek domein werk?

In principe mag je nu alles doen met de tekeningen van Popeye-schepper Elzie Segar. Waar het merkenrecht in beeld komt, is wanneer je de naam of de afbeelding van Popeye gaat gebruiken als naam of logo voor je producten of diensten. Een tekening op t-shirts drukken en die verkopen is geen probleem, maar een kledinglijn beginnen en die “Popeye” noemen zal je gegarandeerd een juridisch conflict opleveren.

Een leuk twijfelpunt is een heruitgave van de oude strips, want die hebben als naam van de serie “Popeye”, en een serienaam is iets dat onder het merkenrecht kan vallen. De heruitgever zal dus goed uit moeten kijken dat hij duidelijk maakt dat het een heruitgave is onder zijn eigen merk van de oude strip Popeye.

Heeft uitgever Hearst nog een legitiem belang bij het merkrecht nu het auteursrecht op het karakter vervallen is?

Via Slashdot, dat het verschil tussen auteursrechten en merken niet snapt.

Arnoud<br/> Afbeelding via Christie’s.

Domeinnaam met merknaam voeren mag als wederverkoper

Geplaatst op in Intellectuele rechten, Ondernemingsvrijheid, 9 reacties

Goed nieuws voor alle zoekmachineoptimaliseerders. Wie merkproducten verkoopt, mag daarbij de merknaam als domeinnaam gebruiken. Als de merkhouder die niet zelf tijdig vastlegt, dan heeft hij pech. Zo werkt dat nu eenmaal bij domeinnamen, bepaalde het Gerechtshof ‘s-Hertogenbosch in een uitgebreid arrest. Tenzij je gekke dingen doet, want dit is wel rechtspraak en dus zijn er uitzonderingen en voorbehouden.

Merkgebruik in domeinnamen is een lastige kwestie. In het verleden is er veel over te doen geweest, met name dankzij de vele snelle jongens die hun kans schoon zagen en namen als mcdonalds.com inpikten voordat de merkhouders doorhadden wat dat “internet” nou voor iets was. Het extreemste voorbeeld in Nederland was het bedrijf Namespace dat meer dan 27.000 domeinnamen had geregistreerd. Na een aantal processen met in één geval meer dan twintig merkhouders als eisers kwamen die domeinnamen vrij. De rekening van een half miljoen euro voor registratie van al die namen droeg daar overigens ook aan bij.

Een bijeffect van al dat domeingekaap was wel dat de rechtspraak vrij botte regels ontwikkelde, en dat er een arbitrageprocedure voor domeinnamen kwam die ook bepaald niet gebalanceerd was. De hoofdregel leek lange tijd te zijn dat de merkhouder normaal het grootste belang heeft bij de domeinnaam met het merk erin. Een domeinnaam met een merk erin opeisen was in het verleden dan ook zelden of nooit een probleem.

In deze zaak was echter geen sprake van domeinkaping van welke vorm dan ook. Belgro was een legitieme wederverkoper van Yonex-badmintonartikelen, en bood die aan via Yonexbadminton.nl. Terecht oordeelt het Hof dan ook dat de merkhouder niet zomaar hiertegen kan optreden.

Yonexbadminton.nl was via een redirect gekoppeld aan de Yonex-sectie van de webwinkel van Belgro. Daarmee is volgens het Hof duidelijk genoeg dat het hier gaat om een winkel met (onder andere) merkproducten. Belgro verkoopt natuurlijk ook nog andere merken, maar dat heb je een een fysieke wereld ook en daar kan de merkhouder ook niets aan doen.

Ook belangrijk was dat door niets de indruk werd gewekt dat Belgro op een of andere manier geaffilieerd was aan Yonex. Het gebruik van het merk in de domeinnaam was daar in ieder geval niet genoeg voor.

Verder is het enkele feit dat het gebruik van de domeinnaam Belgro mogelijk voordeel oplevert doordat belangstellenden in Yonex producten door de gehanteerde domeinnaam eerder de weg naar haar webshop vinden, niet voldoende voor een beroep op [het merkenrecht]. Voor het overige levert de verwijzing die in de domeinnaam is opgesloten niets op dat niet in overeenstemming is met de werkelijkheid, namelijk een webpagina met originele Yonex artikelen.

Naast het merkenrecht had Yonex ook de onrechtmatige daad uit de kast gehaald: het was niet netjes van Belgro om die naam te registreren, want nu kon Yonex daar zelf geen site meer bouwen. En als merkhouder had ze toch het grootste belang bij domeinnamen met haar merk erin. Maar nee:

Doordat Belgro de domeinnaam yonexbadminton.nl heeft doen registreren, heeft Yonex niet meer de mogelijkheid om dat zelf te doen. Op zich is dat juist, maar dat wil nog niet zeggen dat Belgro daardoor jegens Yonex onrechtmatig handelt. Yonex beschikt over domeinnamen, zoals yonex.nl, die de indruk wekken te verwijzen naar de officiële website van Yonex. Wanneer Yonex een groter aantal registraties had willen verwerven, had zij daartoe de gelegenheid tot het moment dat een ander een bepaalde domeinnaam registreert. Wat de domeinnaam yonexbadminton.nl betreft had Yonex dit kunnen doen voordat Belgro dit deed, daarna niet meer. Zo werkt dat nu eenmaal bij domeinnamen.

Pas als er bijzondere omstandigheden zouden zijn, zou dat anders kunnen worden. Daarbij zou je kunnen denken aan het te koop aanbieden van de domeinnaam.

Alles bij elkaar een mooi vonnis voor merkgebruikers en wederverkopers.

Alleen, wat ik me toch steeds afvraag bij dit soort dingen: levert het nou werkelijk iets op om een domeinnaam met keywords te hebben als je die alleen maar redirect naar je gewone site?

Via SOLV.

Arnoud